Envy schreef:
Daniel:
Ik glimlachte en ging naast haar zitten. 'Oké. allereerst begin ik maar even met te zeggen dat ik niet geboren ben met een gave, zoals de rest van de speciale mensen hier. Ik ben dus niet één van jullie, en ik zie mezelf ook niet als iemand zoals jullie. Ik ben een laboratorium experiment, en om nog eerlijker te zijn, een mislukte. Ze wouden van een normaal kind een speciaal kind maken, dus toen ik een jaar of tien was hebben ze mij bij mijn ouders weggehaald en allemaal rare dingen met me gedaan, waar ik achteraf niet alles meer van weet. Jammer genoeg gingen dingen mis. Ze wouden een soort van perfecte soldaat of whatever maken, iemand die de kracht had om een giftige huid te hebben die hij aan en uit kon zetten wanneer hij wou. Het ging mis, en toen ik wakker werd was ik twaalf, had ik een permanente giftige aanraking en in mijn poging te ontsnappen heb ik ongeveer twintig mensen vermoord.' Mijn glimlach was op dit moment verdwenen, maar ik voelde me wel opgelucht, eindelijk kon ik eens mijn verhaal kwijt. 'Ze hebben me uiteindelijk verdoofd en hier heen gebracht, eerst leefde ik hier stiekem, maar toen ik zeventien was besloten ze me hier een student te maken en me bij een pleeggezin te plaatsen, die natuurlijk alles wist van wie en wat ik was. Ik ben gedwongen om hier te blijven omdat ze nog steeds hopen dat ik op een dag mijn 'gave' onder controle kan houden.' Ik zucht, zo, dat is eruit. Ik keek Elizabeth vriendelijk aan, 'Dus zoals je wel kunt begrijpen ben ik ook gevaarlijk, want ik ben niet zoals jullie en dus weten ze niet wat ze kunnen verwachten van mij.'