Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

[RPG] The Wheel Of Time - VOL!

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe keek Syrenne even aan en dacht snel na. 'En waarom ga je niet met ons mee dan? Met z'n allen zijn we sterker, en als zij dr krachten onder controle krijgt hebben we meer kans je broer te bevrijden. Ik denk namelijk dat we allemaal een reden hebben het tegen Shai'tan op te nemen...' zei hij, maar voor hij verder kon praten kwamen er al mensen binnen. Hij besloot haar advies nu wel gewoon op te volgen. Terwijl er een man op hem afrende stak hij hem zonder aarzelen neer met zijn zwaard en pakte Jordan bij haar schouder. Zo snel als hij kon trok hij haar mee naar de achterdeur, er op vertrouwende dat Syrenne er voor zou zorgen dat ze aan het zicht onttrokken werden. Mochten ze inderdaad kunnen schuilen bij die man dan zou Syrenne zich nog bij hen kunnen voegen, als ze wilde.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Syrenne lachte nog wat een gevecht het was. Al snel werd ze omsingelt, maar de soldaten maakte geen kans tegenover haar, een opgeleide huurling en sluipmoordenaar. Het waren jaren van pijn, maar ze had er wel wat aan.
Na een tijdje begon haar rechterhand pijn te doen, maar ze bleef verder vechten. De stof om haar hand verkleurde naar een rood roze kleur, maar nu gaf ze het nog steeds niet op. Ze voelde hoe de eerste ijzeren zwaard zich een weg naar haar rechter arm maakte. Het bloed sijpelde uit haar wond en de stof begon los te laten. Even vloekte ze nog en nam haar linker hand de zwaard over.

Damon veegde het zweet van zijn voorhoofd af en werkte verder aan een zwaard. Smid was niet zijn eerste instantie niet het perfecte idee, maar wat kon hij anders doen zonder op te vallen? Hij was eerst net als Syrenne een huurling en trainde haar zelfs, maar na lange tijd heeft hij niets meer van haar gehoord.
Zijn soort van nieuwe leven was heel wat rustiger dan wat hij normaal gewend was.

Cynthia
Straatmuzikant

Cynthia schreef:
Nog eenmaal bedankte Jordan Syrenne, waarna ze Gabe volgde. Ze was lichtelijk bezorgd om Gabe en om zichzelf. Ze wilde zichzelf, maar hem al helemaal niet in gevaar brengen. Ze wilde het hem wel vertellen, maar was niet zeker hoe. 'Gabe?' Zei ze zacht. Ze keek hem aan.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe luisterde niet eens naar haar maar hield haar bij haar pols vast en trok haar steevast mee naar de plek die Syrenne had genoemd. In zijn gedachte was hij nog in de herberg, hij vroeg zich af of ze het zou overleven. Hij had eigenlijk nooit moeten gaan, maar voor het belang van de oorlog moest hij nu eerst Jordan in veiligheid brengen. Het ene moment had ij saai door het bos gelopen, op zoek naar geleiders, op zoek naar iets te doen.. En nu had hij zijn handen vol. Hij liep een tijdje door en bonkte toen hard op de deur van de plek waar ze kennelijk moesten zijn. Pas hier liet hij Jordan's pols los en hij keek ondertussen om zich heen of er al mensen achter hun aankwamen, maar het leek stil.

Cynthia
Straatmuzikant

Cynthia schreef:
Jordan was opgelucht dat er niemand was, die hen was gevolgd. Ze keek nog altijd redelijk angstig om zich heen om er zeker van te zijn dat er ook niemand was die hen volgde. Na een tijdje kwamen ze aan bij het gebouw die het meisje, Syrenne, genoemd had. Ze keek toe hoe Gabe op de deur bonkte en wachtte af tot de deur daadwerkelijk openging.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Damon was hard aan het werk en was in zijn uiterste concentratie bezig dat verstoord werd door een harde gebonk op de deur. ''Heei kan dat zachter!'' Riep hij nog na, maar het gebonk stopte niet dus werd hij wel gedwongen om de deur open te doen. Slenterend en half bezweten liep hij naar de voordeur en opende hij de deur. ''Wat is er?'' zei hij erg geïrriteerd.
Als hij naar buiten keek stonden er twee personen voor hem. Even keek hij links en rechts de straat in, maar verder zag hij niemand.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe gaf Jordan een zacht duwtje zodat ze voor hem stond, uit het zicht tussen hem en de jongen/man/jongeman die de deur had open gedaan. Hij keek hem aan nadat hij vlug de omgeving had gecontroleerd. 'Ik moest zeggen dat Syrenne..' hij dacht even na. "Of de Lionheart of weet ik veel.. Ze zei dat je ons kon helpen. En hulp kunnen we nu wel goed gebruiken.' Hij wist niet of het nodig was maar hij hield ook nog maar voor de zekerheid de zak met goud omhoog. Zijn hand zat voor de zekerheid op het gevest van zijn zwaard, mocht het nodig zijn om Damon aan te vallen.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Dat was wel lang geleden dat hij het heeft gehoord. ''Kom dan maar snel binnen voordat iemand jullie ziet.'' Vriendelijk stapte hij wat aan de kant om de twee binnen te laten. ''Goud is hier niet nodig.'' Eerst bekeek hij de twee even goed. Hoe kon Syrenne vrienden maken? ''Vrienden van Syrenne zeg je? Trouwens waar is ze? Ik heb al een lange tijd niets meer van haar gehoord.'' Even keek ik nog naar een plank waar altijd nog een zwaard lag, maar dat doet er nu niet toe.
''Ik ben Damon Valkery, mar de meeste noemen me Dan.''

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe liet Jordan eerst naar binnen gaan en volgde toen zelf. 'Ze is in de herberg.' Hij zuchtte diep, bang dat Dan wellicht boos zou worden als hij hem zou vertellen dat Syrenne aangevallen werd. In het kort legde hij uit wat er aan de hand was, dat ze in de herberg waren waar Syrenne hen kennelijk had uitgetest, en dat er mensen naar de herberg waren gekomen om hen aan te vallen. Met name Jordan. Hij zei niet met zoveel woorden dat ze een geleider was, maar als je Syrenne kende en de hints van Gabe begreep zou je het kunnen begrijpen, hij wilde het niet hardop zeggen voor het geval de informatie in verkeerde handen viel. 'Let jij op haar?' hij knikte naar Jordan. Hij wilde teruggaan om Syrenne te helpen, het zou nou eenmaal in zijn aard.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Dan luisterde aandachtig naar alles wat er was gebeurd en probeerde zich in te houden om niet boos te worden om de reden dat Syrenne zo roekeloos bezig was. In zijn achterhoofd wist hij dat ze het wel aan kon, maar dan nog. Het is nog steeds gevaarlijk om tegen Shai'tans leger te vechten en zeker in je eentje. Als Shai'tan je zou herkennen werd je dan nog vervolgd.
''Ik denk dat het niet zo'n goed idee is om terug te gaan. Wat moet zij dan doen als jij opgepakt wordt? Dan heeft ze niemand over de ze echt vertrouwd.'' Dan zuchtte even en wist dat het een moeilijke beslissing was, maar Syrenne kennende flirtte altijd wel met de dood. Zelf heeft ze er ook nog oog in oog gestaan.
''Het beste is dat jullie twee hier blijven totdat het weer veilig is. Shai'tans verkenners zijn hier vast nog aan het rondlopen en als hij jouw gezicht herkent zou dit hetzelfde aflopen als wat er in de herberg is gebeurd.''

Syrenne vocht verder en zat onder het bloed. Haar ademhaling werd steeds zwaarder en haal rapier voelde zwaar aan in haar handen. Ze wist dat dit een bittere eind zou hebben en stond bijna op het punt van opgeven totdat er een pijl op haar afgeschoten werd. Ze voelde hoe de ijzer door haar vlees sneed. De mannen van Shai'tan namen allemaal een stap achteruit en keken toe hoe ze op de grond viel.
Syrennes tijd leek wel in slow-motion te gaan. Ze zag haar beeld langzaam verschuiven tot ze de koude vloer voelde. Haar zicht kreeg rode vlekken tot het wazig werd.
''Zo nu is ze eens stil. Laten we vertrekken en haar hier achterlaten.'' Het klonk als de kapitein van de grote groep die van zijn paard was gestapt om Syrenne recht in de ogen te kijken. Hij zocht iets en wat hij dan ook zocht vond hij het.
''Ze is geen geleider. Laat haar hier maar sterven. Na zoveel bloedverlies zou ze het toch niet overleven en ze is het toch niet waard om vermoord te worden bij Shai'tan.'' De man keerde de rug naar haar toe terwijl ze nog steeds op de koude vloer lag.
De woorden deden pijn. Ze was het niet waard na zo lange training. Als wraak pakte ze meteen haar laatste dolk die ze in zijn nek stak. ''Stap een bij je training.'' Ze deed haar best om luid en duidelijk te spreken. ''Keer nooit je rug toe naar jouw vijand.'' Haar stem stierf af terwijl de man Syrenne van zijn rug schudde en trok de dolk eruit terwijl hij druk uitoefende op de wond. ''Jij vuile mens!'' Hij trapte haar in haar maag en gooide de dolk recht voor haar ogen neer wanneer ze lag te verkrampen van de pijn. Wanneer hij het pand verliet met alle hulp dat hij kreeg, werd het kouder.
Langzaam sloot ze haar ogen voor eventjes. Dit zou haar einde zijn, maar de koude lucht maakte haar nog wakker. Blijkbaar was niemand langsgekomen in die tussentijd. Ze sleepte haar zelf naar een muur en hees haar zelf op. De pijn commandeerde Syrenne om te blijven liggen, maar dat negeerde ze. Met de bebloede cape probeerde ze het bloeden te stoppen terwijl ze een schone over haarzelf heen sloeg. Het bloed was nog steeds niet gestold dat vreemd was.
Slenterend probeerde ze te lopen op beide benen. Ze wankelde onstabiel leunend tegen de muur richting de smid. Dit was de laatste plek waar ze naar toe zou gaan. Met de pijl in haar zij bonkte ze erg zwak tegen de deur voordat ze instortte. Met haar rug tegen de deur stortte ze in. Ze keek omhoog naar de ijskoude grijze lucht. Haar adem werd erg kort en wat ze uitademde bevroor totdat er niets meer van over was.

Laryanue
Karaoke-ster

Laryanue schreef:

De goede daad van de dag bleek al snel onnodig. Nog voor hij zijn zin had afgesloten voelde hij hoe haar elleboog in zijn buik schoot, iets wat niet bepaald aangenaam voelde. Door de kracht die achter de beweging zat, kon hij de lucht die uit zijn longen wilde ontsnappen, niet tegenhouden. Daar bovenop kwam ook nog dat ze net zo lang doordrukte tot hij uiteindelijk dubbelklapte, fijn. Ze hadden wel een zachtaardiger iemand mogen uitkiezen voor haar baan, iemand waar nog een bedankje vanaf kon. Was een 'dankjewel Joel' nou echt zo veel gevraagd? Ach, misschien had hij die wel verdiend. Had hij maar niets uit moeten lokken bij het soort persoon die je niet in een donker steegje wilde tegenkomen.

Hij had echter niet zo lang om terug te slaan of naar adem te happen. Voor hij de lucht weer in zijn longen had gekregen, werd het er weer uit geperst. Heerlijk, hij had er altijd al van gehouden om zo door een vrouw behandeld te worden. Hij hield ook echt van scherpe voorwerpen die tegen zijn keel gedrukt werden. Hij drukte zijn kin iets omhoog om ruimte te creëren, maar dat had weinig zin aangezien Vayentha het overduidelijk fijn vond om het ding zo dicht mogelijk op zijn huid te hebben. Hoe veel ruimte hij ook zou vrijmaken, het zou nooit genoeg zijn. Het werd echter nog leuker toen ze hem vertelde dat het een goede beslissing voor hem was om zijn mond te houden. Die woorden alleen al zorgden ervoor dat hij in lachen uitbarstte, iets wat het niet veel beter maakte. Ze drukte het namelijk steeds verder in zijn huid, het lachen zorgde er slechts voor dat het mes lichtjes op zijn huid inhakte. Toen het slechts op zijn huid drukte, had hij er geen last van. Nu had hij echter spijt van zijn lachbui. Hij vond het echter grappig, niets meer, niets minder, misschien zelfs een beetje ironisch. Net kon ze nauwelijks op haar benen staan, en nu drukte ze hem tegen de muur alsof ze klaar was voor een gevecht. Waarschijnlijk was zij dat ook wel, hij was dat echter niet. Als ze echt van 'm af wilde, kon ze nu namelijk gewoon even dat mes wat harder door zijn huid drukken. Ze liep echter weg van hem, jammer. Ach ja, hij leefde nog, óf ze vond hem de moeite niet waard, of ze wilde niet de toorn van zijn vader over haar uitroepen, en in het vreemdste geval vond ze hem aardig genoeg om te sparen. Hoe dan ook, hij leefde nog, dat was een goed ding, toch?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Als Elise goed op zichzelf kan passen en weet dat dit erg gevaarlijk is vind ik het oké als ze mee gaat. Maar wel op eigen risico.'' Zei ik nu want ik wist dat Anna daar zoieso aan dacht en ik keek ook even naar Elise om haar reactie te pijlen. Zou ze het aandurven? ''Ik denk dat we best eerst zorgen dat Elfje en jou uil het briefje meenemen en dat we dan pas vertrekken.'' Zei ik nu tegen haar. ''Zullen we het dan nu geven? Ze weten hen vast wel te vinden.'' Zei ik nu en keek naar Anna in afwachting voor een reactie.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik knikte. Wat was dit? Ik was bezorgd, en gespannen tegelijk. Wat konden we doen? Ik keek naar Elise. Ik wist niet wat er met haar was, maar het leek me niet goed. Ik kon er maar niet uitkomen. "Laten we dat maar doen." Zei ik zacht. Ik keek even waar ik het boek veilig neer kon zetten.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Weet je, ik neem ze anders allebij wel mee als je wilt, mijn tas is groot genoeg. Ik vertrouw Shai'tan voor geen haar.'' Zei ik nu bezorgd en keek even naar het boek, mijn boek zat alweer in mijn tas. ''Kom, dan geven we het briefje aan Elfje of je uil.'' zei ik en stond op, dit konden we beter nu doen.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik keek haar aan, en knikte. "Laten we het maar doen." Zei ik. Ik wist niet wat we nu moesten doen. Ik keek haar aan. Ik voelde me rot. Waarom juist Elise? Ik kon er maar niet uitkomen. "We doen het gewoon." Zei ik rustig, waarna ik naar haar en Elise.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld