schreef:
Een brandend gevoel liet Lucas wakker schrik en ook kreunde hij het uit van pijn. Wat was er met hem gebeurd? hij opende voorzichtig zijn ogen en knipperde er weer een aantal keren mee zodat hij kon wennen aan het zonlicht. Hij draaide zijn hoofd alleen om aangezien zijn lichaam niet mee werkte. Hij zag dat Camille voor zijn bed stond waardoor er een frons verscheen op zijn gezicht. Hoorde hun twee nu niet bij een of andere bank te zijn voor een document? Hij bekeek zijn zij waar de steken vandaan kwamen en merkte op dat het gehecht was? Hoe kon het dat het gehecht was.. En plots kwamen zijn herinneringen weer terug. Hij herinnerde zich weer dat hij werd neer geschoten en ook dat hij flauw viel voor de deur van hun schuilplaats. Vandaar dat hij in eerste instantie niet wist hoe het kon dat hij hier was gekomen. Met veel moeite ging hij rechtop zitten waarna hij Camille aankeek. Hij heeft Camille niet kunnen helpen waardoor hij zich schuldig voelde. Wat als haar ook iets was overkomen? Dat zou Lucas zichzelf nooit kunnen vergeven. "Camille, het spijt me.." begon hij waarna hij zuchtte. Erg veel kracht om te praten had hij niet aangezien hij nog behoorlijk moe was en geen kracht had om op te staan. "Het spijt me heel erg maar ik, ik viel neer en ik kon me niet bedenken dat jij daar op me stond te wachten.." ging hij verder waarna alweer een zucht zijn lippen verliet. "Het spijt me heel, heel erg en Levi, het spijt me dat ik deze opdracht verneukt heb." zei hij waarna hij alweer zuchtte. Hoe vaak had hij wel niet gezucht? Vijf keer? Zes keer? Het was zeker erg vaak. Toen plots zijn telefoon, die in zijn broekzak zat, af ging, trok Lucas zijn wenkbrauw op waarna hij zijn telefoon uit zijn zak viste. Wie belde hem om 8 uur in de avond? Toen hij de naam van zijn zusje Cora op het beeld zag verschijnen vlogen er verschillende scheldwoorden zijn mond uit. "Kut, nee, shit, verdomme". Nadat hij klaar was met vloeken nam hij zijn telefoon op. "Lucas!" hoorde hij zijn zusje zeggen. Zo te horen was ze opgelucht aangezien ze hij haar ook diep hoorde te zuchten. "Waar in hemelsnaam ben je! Ik zit nu in een hotel, maar waarom was je niet om 6 uur hier om me op te halen?" schreeuwde ze door de telefoon. "Ehm, ja, ik viel in slaap en had geen wekker gezet.." mompelde hij waarna hij zuchtte. Hij had gefaald, alweer. "Oké goed, kom me ophalen bij het hotel ..., ik heb wel een kamer maar er is echt heel goed nieuws en ik wil je gewoon vandaag meteen weer zien oké?" hoorde ze hem zeggen waarna hij knikte maar al gauw besefte hij dat zij dat niet kon zien. "Ik kom eraan." zei hij waarna hij zijn telefoon weer in zijn zak verstopte en Camille aan keek. "Wil je mij alsjeblieft naar het hotel brengen en met mij mijn zusje ophalen? Ik weet dat ik je teleurgesteld heb Camille, maar alsjeblieft. Zoals je ziet ben ik niet in staat om auto te rijden en ik wil mijn zusje zien." smeekte hij Camille.
Een brandend gevoel liet Lucas wakker schrik en ook kreunde hij het uit van pijn. Wat was er met hem gebeurd? hij opende voorzichtig zijn ogen en knipperde er weer een aantal keren mee zodat hij kon wennen aan het zonlicht. Hij draaide zijn hoofd alleen om aangezien zijn lichaam niet mee werkte. Hij zag dat Camille voor zijn bed stond waardoor er een frons verscheen op zijn gezicht. Hoorde hun twee nu niet bij een of andere bank te zijn voor een document? Hij bekeek zijn zij waar de steken vandaan kwamen en merkte op dat het gehecht was? Hoe kon het dat het gehecht was.. En plots kwamen zijn herinneringen weer terug. Hij herinnerde zich weer dat hij werd neer geschoten en ook dat hij flauw viel voor de deur van hun schuilplaats. Vandaar dat hij in eerste instantie niet wist hoe het kon dat hij hier was gekomen. Met veel moeite ging hij rechtop zitten waarna hij Camille aankeek. Hij heeft Camille niet kunnen helpen waardoor hij zich schuldig voelde. Wat als haar ook iets was overkomen? Dat zou Lucas zichzelf nooit kunnen vergeven. "Camille, het spijt me.." begon hij waarna hij zuchtte. Erg veel kracht om te praten had hij niet aangezien hij nog behoorlijk moe was en geen kracht had om op te staan. "Het spijt me heel erg maar ik, ik viel neer en ik kon me niet bedenken dat jij daar op me stond te wachten.." ging hij verder waarna alweer een zucht zijn lippen verliet. "Het spijt me heel, heel erg en Levi, het spijt me dat ik deze opdracht verneukt heb." zei hij waarna hij alweer zuchtte. Hoe vaak had hij wel niet gezucht? Vijf keer? Zes keer? Het was zeker erg vaak. Toen plots zijn telefoon, die in zijn broekzak zat, af ging, trok Lucas zijn wenkbrauw op waarna hij zijn telefoon uit zijn zak viste. Wie belde hem om 8 uur in de avond? Toen hij de naam van zijn zusje Cora op het beeld zag verschijnen vlogen er verschillende scheldwoorden zijn mond uit. "Kut, nee, shit, verdomme". Nadat hij klaar was met vloeken nam hij zijn telefoon op. "Lucas!" hoorde hij zijn zusje zeggen. Zo te horen was ze opgelucht aangezien ze hij haar ook diep hoorde te zuchten. "Waar in hemelsnaam ben je! Ik zit nu in een hotel, maar waarom was je niet om 6 uur hier om me op te halen?" schreeuwde ze door de telefoon. "Ehm, ja, ik viel in slaap en had geen wekker gezet.." mompelde hij waarna hij zuchtte. Hij had gefaald, alweer. "Oké goed, kom me ophalen bij het hotel ..., ik heb wel een kamer maar er is echt heel goed nieuws en ik wil je gewoon vandaag meteen weer zien oké?" hoorde ze hem zeggen waarna hij knikte maar al gauw besefte hij dat zij dat niet kon zien. "Ik kom eraan." zei hij waarna hij zijn telefoon weer in zijn zak verstopte en Camille aan keek. "Wil je mij alsjeblieft naar het hotel brengen en met mij mijn zusje ophalen? Ik weet dat ik je teleurgesteld heb Camille, maar alsjeblieft. Zoals je ziet ben ik niet in staat om auto te rijden en ik wil mijn zusje zien." smeekte hij Camille.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


17