Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Shit, dit was een saaie film. "Hoe is het eigenlijk tussen Oliver en jij?" Vroeg Elise haar nieuwsgierig. "Super" zei ze met ee glimlachje. Het was de waarheid. Ze voelde haar super bij hem. Natuurlijk hoopte ze dat hij zich ook zo voelde. Maar zijzelf was best wel tevreden. Niet over de film, die haatte ze. Ivy voelde zichzelf constant indommelen en haar ogen vielen soms toe. "Iv?" Ze werd opeens wakker geschud door Jason en ze fronste haar wenkbrauwen. "What's wrong?" Mompelde ze even slaperig waarna ze een hand over haar ogen haalde. "Ik heb een idee" Jason keek haar vrolijk aan en toonde de stift in zijn handen waarna hij knikte naar de rest. "Zin om mee te helpen?" Ivy haalde haar schouders op en glimlachte even. "Ik verveel me toch dus heb ik niets beters te doen" Ivy grijnste even. Jason en zei werkten altijd samen als het ging om pranken. Hij had de ideen zij de snelheid en ze was ook nog muisstil. Elise was ondertussen ook al in slaap gevallen in de sofa dus moest ze zich voorzichtjes verplaatsen. Ivy trippelde tussen de slapende mensen. Ondertussen was iedereen al in slaap gevallen in de zitzakken inclusief Suzan en Jules. Ze glimlachte even toen ze Ollie zag, hij zag er zo schattig uit. Ivy nam een bus slagroom uit de kast en begon zorgvuldig slagroom op Suzans gezicht te spuiten in de vorm van een baard. Ze verstijfde even toen ze kort bewoog in haar slaap. Ze keek even naar Jason die een penis was aan het tekenen op Ryans gezicht en ze sloeg haar hand voor haar mond om niet in lachen uit te barsten. Ze deed wat zlagroom in Jules' handen, zodat als hij wakker zou worden, hij niets kon doen zonder alles vuil te maken. Hoe konden haar teammates zelfs zo vast slapen? Was dat ook een gave? Ze hief haar wenkbrauwen dreigend op torn hij naar Oliver stapte. "Waag het niet" dreigde ze. Hij zou zijn gezicht niet mogen verpesten, Ollie was veel te knap.

Account verwijderd

schreef:
Als Suzan niet zo'n vreselijke film uitgekozen had, was hij misschien nog in staat om geïnteresseerd over te komen, nu kon hij dat niet. Misschien was hij ook wel gewoon echt moe, maar de film had er zeker invloed op. Elke keer dag hij dreigde in slaap te vallen, dwong hij zichzelf een paar minuten van de film te kijken. Het verhaal bleef vaag en heel erg boeiend was het ook niet, waarom zou hij naar zoenende mensen op een beeldscherm willen kijken als hij dat zelf ook wel kon doen? ]
Hij hoorde ergens wel geluid, maar hij had geen zin om zijn ogen te openen. Waarschijnlijk zou iedereen direct naar hun kamer vertrekken zodra ze wakker werden en de film afgelopen was, hij waarschijnlijk wel. Hoewel hij waarschijnlijk morgenochtend weer vroeg wakker zou liggen omdat hij zo vroeg in slaap gevallen was.
'Luister naar mijn vriendin, Jason.' mompelde hij terwijl hij met moeite zijn ogen open duwde. Hij wreef even slaperig door zijn ogen en keek toen naar de twee. Hij had kunnen verwachten dat ze iets zouden uithalen, al helemaal sinds iedereen in slaap gevallen was. Eigen schuld, hadden ze de houten stoelen maar niet moeten vervangen voor comfortabele zitzakken. Hij fronste even toen hij naar de rest keek, slagroom en pen.
'Ryan zal daar vast blij mee zijn.' zei hij terwijl hij Ryan's gezicht bekeek. Ryan was serieuzer dan zij waren, hij betwijfelde of hij het op prijs zou stellen, maar uiteindelijk zag ook hij de humor er wel van in. Suzan en Jules zaten onder de slagroom, hij was gespaard. Dat dacht hij in elk geval, hij wist niet waar ze mee bezig waren voor hij zijn ogen had geopend en had er maar gewoon op vertrouwd dat Ivy het goede deed.
'Met die pen blijf je maar ver van mij vandaan, maar ik wil wel slagroom.' zei hij, terwijl hij zijn armen naar Ivy uitstak. De rest bewoog slechts af en toe, maar verder leek er nog geen leven in te zitten. Hij zou hen ook niet wakker maken, het zag er komischer uit als ze uit zichzelf wakker zouden worden en zouden zien wat hen aangedaan was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schrok zich bijna rot toen ze opeens Olivers stem hoorde en ze glimlachte onschuldig met de slagroombus in haar ene hand. "Yep, luister altijd naar mij" beaamde ze met een lachje. "Oeps?" Opperde Jason met een brede grijns op zijn gezicht. Ivy lachte even en ging naast hem gaan zitten in de zitzak. "Goed geslapen?" Fluisterde ze zachtjes, zodat ze de rest niet zou wakker maken. "Je ziet er schattig uit hoor als je slaapt" plaagde ze hem waarna ze woelde door zijn haren. Ze schonk hem een glimlach en drukte een kus op zijn wang. "Ik kon er niets aan doen, Jason haalt het slechtste van me naar boven" grapte ze waarna ze haar wenkbrauw optrok naar Jason die een geluidje maakte. "En Suzan had het verdiend..die film is gewoon oersaai" klaagde ze zachtjes. Ze keek naar Ryan en haalde haar schouders op. "Ik ben niet verantwoordelijk voor de pentekeningen" protesteerde ze. Ze kende Ryan wel, boos zou hij niet worden, waarschijnlijk alleen maar hartstikke geergerd. Ze lachte even zachtjes om Oliver en nam de slagroombus in haar handen. 'Doe je mond eens open?" Ze spoot wat slagroom in zijn mond en kon het niet laten om ook wat op zijn neus te doen. Ze zag Jason al rollen met zijn ogen. Ze kroop gezellig in Olivers armen en leunde voorzichtjes met haar hoofd tegen zijn borstkas. Jason was nog steeds bezig spongebob squarepants te tekenen op Dereks wang. "Een waar kunstwerk Jase" complimenteerde ze hem. Ze sloeg hazr hand voor haar mond toen Derek zich bewoog. Dat was nipt. Ondertussen was de film op tv nog steeds aan het doorspelen.

Account verwijderd

schreef:
Opnieuw begon hij te gapen, de slaap was nog niet verdwenen. De film was nog altijd bezig en heel even vroeg hij zich af of Suzan gewoon de langste romantische film uit had gekozen die er was zodat ze allemaal lang zouden blijven. Hoe lang waren ze hier al? Kort keek hij naar de klok, pas een uur.
'Ik zou hetzelfde zeggen over jou, maar dat weet ik eigenlijk niet.' hij grijnsde even en keek naar Jason. Jason was druk met tekenen, talent had hij niet echt.
'Wacht, je hebt niet bij haar geslapen, maar jullie hebben wel een puppy samen? Jullie zijn maar een raar stel.' mopperde Jason, waarna hij met zijn ogen rolde en Jason weer verder ging met Derek. Hij sloeg zijn armen om Ivy heen en keek geconcentreerd naar de tekening van Jason. Derek zou het misschien nog wel leuk vinden, maar zijn tekening zou hem waarschijnlijk minder voor schut zetten dan die van Ryan. Ryan zou het er waarschijnlijk direct van af wassen, Derek zou het misschien voor de grap nog wel even laten staan. Zijn blik gleed naar de rest, Elise was ook gespaard gebleven. Misschien maar goed ook, Elise kende het team niet zo goed en hij wist vrij zeker dat ze het niet op prijs zou stellen als ze haar ondergetekend hadden.
'Wat?' Elise was iets te luid en Derek was de eerste die zijn ogen opende. Het was maar goed dat Jason zijn kunstwerk afgemaakt had, want erg vrolijk keek de man niet. Een beetje geërgerd wreef hij in zijn ogen.
'Ivy en Jason.' gromde hij, terwijl opstond en naar een spiegel in de hoek liep. Het viel hem duidelijk mee, want zijn blik werd zachter en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Zijn woorden hadden echter ook de anderen wakker gemaakt en Jules hand ging direct naar zijn gezicht, waardoor de slagroom over zijn gezicht uitgesmeerd werd. Suzan lachte even om de man, tot ze voelde dat er ook slagroom op haar gezicht zat en ze verbaasd met haar hand over haar gezicht ging.
'Jason!' Ryan leek inderdaad het meest geïrriteerd van iedereen.
'Hoe weet je nu weer dat ik dat gedaan heb?' riep Jason verbaasd, waarna zijn blik naar Ivy schoot.
'Omdat Ivy zoiets nooit op mijn gezicht zou tekenen.' gromde de man, waarna Ryan met zijn ogen rolde. Waarschijnlijk had hij gelijk, hij zag Ivy er niet voor aan om zoiets op iemand te tekenen. Jason daarentegen was het ultieme voorbeeld van de man die altijd een beetje in zijn puberteit zou blijven hangen. Als puber tekende je dat soort dingen, tegenwoordig was de rest wel volwassener dan dat.

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte even toen Oliver weer even moest gapen. Wel, hij genoot zeker van de film. Ze kon het hem echter niet kwalijk nemen, het was en bleef oersaai. "Hah" Ze verstrengelde hun vingers en trok haar wenkbrauw op naar Jason. "Wel, in feite heb ik de puppy gekregen van hem" legde ze uit. Ze lachte toen Derek wakker schoot en zwaaide even kwaadaardig naar hem. "He Der" glimlachte ze poeslief. Ze grinnikte even toen hij nog redelijk vrolijk naar zijn spiegelbeeld keek. "Wel, wat zal ik zeggen, payback voor de foto's die op de schaatsbaan van ons nam" plaagde ze hem. Ze schoot in de lach om Ryan. "En omdat ik zo goed als heilig kan worden verklaard, ik ben onschuldig" Ze hield haar handen grijnzend in de lucht. "Jij daarintegen Jase" pestte ze hem. Ze sloeg haar hand lachend voor haar mond toen Ryan naar de wasbak liep om zijn gezicht proper te maken. "Waag het niet om te lachen Ivy" dreigde Ryan. Ivy hield haar lippen stijf op elkaar geklemd om niet in lachen uit te barsten. "He Suze, wanneer is die film nu eigenlijk gedaan? Iedereen valt in slaap" protesteerde ze. Suzan zuchtte verslagen en reikte naar de afstandsbediening. "Ik geef toe, hij is inderdaad wat langdradig" Ze keek schaapachtig naar de rest. "Al goed, ik doe hem wel uit" zei ze vlugjes terwijl ze het schuim van haar gezicht veegde. Ze drukte op de off knop en iedereen zuchtte opgelucht. "He Iv, Jason vertelde ons daarjuist dat hij in je kamer kwam en..." Derek liet zijn blik glijden tussen Oliver en zij. "We waren gewoon aan het knuffelen!" Protesteerde ze, waardoor Suzan in de lach schoot. Ivy wierp haar een blik yoe waardoor ze meteen stil werd. "Ik haat mijn team" mopperde ze even waarna ze wat meer ging liggen op de zitzak. Ze gaapte even en sloot haar ogen een seconde. "Ik zou niet slapen als ik jou was" gromde Ryan. Ivys ogen vlogen open en ze trok een wenkbrauw op. "Het was Jasons idee" herhaalde ze grijnzend.

Account verwijderd

schreef:
Ryan vond het misschien minder leuk dan zij, maar voor hen was het wel leuk. Zelfs Elise lachte om Ryan en hij had haar nog niet één keer zien lachen. Misschien voelde ze zich toch niet zo thuis bij hen, of misschien lachte ze gewoon niet zo snel. In elk geval hadden ze het voor elkaar gekregen en Derek keek naar haar alsof het het mooist was wat hij ooit gezien had. Het was alsof hij keek naar Ivy met haar puppy. Hij vroeg zich af of hij ooit zo keek, waarschijnlijk hadden zij ook niet door dat ze keken op de manier waarop ze dat deden.
Een lach kon hij niet bedwingen toen Ivy Suzan stil kreeg met één enkele blik, waarna ze klaagde dat ze een hekel aan haar team had. Maar ze waren ook nergens mee bezig, het was meer liggen dan iets anders.
'Hé, ik ben nog altijd deel van je team hoor.' zei hij lachend. Hij streelde even door haar haar en keek naar de rest. Ivy had alweer gelijk, Suzan leek niet meer zo gefocust op Jules. Eigenlijk zat Jules er op dit moment maar een beetje bij, kijkend naar waar de rest mee bezig was.
'Maar Ivy spoot met slagroom, niemand haat slagroom.' zei hij, terwijl hij naar Ryan keek. Jason had Ryan en Derek gepakt, niet Ivy. Dat weerhield hen er natuurlijk niet om haar terug te pakken, maar voor nu was ze nog veilig. Misschien zouden ze haar vannacht wel opzoeken, als ze haar deur ten minste niet op slot deed. Op dit moment was hij daar niet zo zeker van, niet na Joel. Hij daarentegen weigerde daar aan toe te geven, hij was niet bang voor een pestkop als Joel. Als hij voor dat soort mensen bang moest zijn, zou hij nooit meer kunnen slapen.
'Tijd om je hond uit te laten, Iv.' merkte hij op toen hij naar de klok keek. Het was niet de meest leuke verplichting, maar ze moest wel nu ze een hond had. Nu dacht hij er nog aan, maar hij wist zeker dat hij het zou gaan vergeten naar verloop van tijd en dat was precies waarom hij niet degene was om een hond te nemen.
'Ik loop met Elise mee terug.' opperde Derek, waarna hij de twee even grijnzend nakeek. Het zou misschien even duren voor Elise zich op haar gemak zou voelen bij hen allemaal, maar ze voelde zich in elk geval op haar gemak bij Derek.
'Drie keer raden wat zij gaan doen.' riep Jason, hard genoeg voor hen om het nog te horen. Jason was waarschijnlijk de enige die dat soort grappen ook daadwerkelijk grappig vond, maar de rest ging er vaak wel op door. Suzan begon er bijna door te springen.
'Ik ga er ook vandoor, sorry voor de film. Jules, loop je mee?' en zo verdwenen ook Jules en Suzan. In elk geval vond ze hem nog interessant genoeg om mee te laten lopen.

Account verwijderd

schreef:
"Hah, maar jij bent meer dan alleen lid van mijn team" Ze drukte een kus op zijn lippen en genoot van het gevoel van zijn vingers door haar haar. Ze hild ervan als iemand haar haar streelde, het gaf haar een fijn geveol. Ze had geen idee waarom maar ze had het altijd al gehad. Jason maakte een kokhalsgeluidje en Ivy rolde met haar ogen. Ze volgde zijn blik en zuchtte even. Eigenlijk was het best wel zielig voor Jules. Hij vond haar zo leuk, maar Suzan kon gewoon niet bij één iemand blijven. Zij en Suze hadden er vroeger nog eens eens een ruzie door gehad toen Ivy er haarop aansprak, dus was ze niet gauw van plan om dat nog maar eens te doen. Of toch niet in de toekomst alleszins. "I agree, niemand haat slagroom" stemde ze vrolijk met hem in. Ze glimlachte even breed. "Je kan Jason wel pakken als je wilt?" Vroeg ze vrolijk, waardoor ze een grom van Jason kreeg. "I mean, ik ben zeker dat er nog restjes pasta zijn" Evil keek ze naar hem. Ivy sprong op toen Oliver dat zei, was het al zo laat? Ze nam zijn hand vast en stond op. "Je gaat wel even met me mee he?, je hoeft heus niet naar buiten als je wilt" voegde ze er nog aan toe met een knikje. "Djezus, Jase, ik weet dat je jaloers bent op iedereen die iemand heeft maar hou je in de toom please" grinnikte Ivy waarna ze Oliver meetrok naar buiten. "Wat ben ik blij dat dat gedaan is" mompelde ze terwijl zenaar haar kamer liep en de deur weer opendeed. Het typischd gekef begroette haar en Baylor kwam op hen afgerend. "Flinke hond" zei ze vrolijk toen ze zag dat hij niets had kapotgemaakt. Het was een wonder. Ze kon bijna niet geloven dat ze hem nog maar deze ochtend was gaan hqlen met Oliver. Ze haalde de leiband van de kapstok en maakte hem vast aan zijn halsbandje. "Zin om te gaan wandelen?" Baylor sprong vrolijk tegen haar op en knabbelde aan haar trui. Ivy trok haar jas aan, het was ondertussen best wel donker en koud buiten geworden en ze wou liever niet verkouden raken op dit moment. Ze ritste haar jas toe en glimlachte even toen ze zag hoe enthousiast Baylor was. "Wel, ik ga even gaan wandelen met hem, als je wilt mag je mee gaan, en als je niet wilt, tot morgen" Ze keek Oliver aan met een steelse blik.

Account verwijderd

schreef:
Het leek hem niet eens zo'n verkeerd idee om Jason eens aan te pakken, hij was hier pas enkele weken en toch had Jason hem al wel het een en ander geflikt. Niets ergs, hij kon er altijd wel om lachten, maar het was tijd dat Jason zich eens zou voelen zoals zij zich voelden. En dat was zo vreselijk nog niet, als ze niet zo veel grappen in te halen hadden. Het moest dus één keer goed gebeuren, ze konden nooit zo veel grappen inhalen.
'Sorry, Jason. Maar misschien kunnen we jou ook eens meenemen op een dubbeldate, hoewel je misschien al je grappen eens voor je moet houden want ik denk niet dat ze het zeer op prijs zou stellen.' hij lachte even naar Jason en liep toen mee met Ivy. Hij was ook blij dat de film afgelopen was, hoewel hij meer met zijn ogen gesloten gezeten had dan dat ze open geweest waren. Waarschijnlijk gold dat voor iedereen, hoewel hij niet eens de moeite had genomen er naar te kijken. In elk geval hadden ze allemaal geslapen toen hij wel de moeite genomen had om naar ze te kijken. Alleen Jason en Ivy waren wakker, maar hij geloofde niet dat ze het vanaf het begin wakker waren geweest.
'Dan denk ik dat ik toch maar mee ga.' zei hij, waarna hij zijn blik naar de hond liet glijden. De hond paste bij Ivy, ze leken beide altijd energie te hebben. Hij had waarschijnlijk de energie niet gehad om mensen vol te spuiten met slagroom, hoewel hij wel van slagroom hield.
'Ik weet dat dit het laatste is waar je over wilt praten, maar we weten allebei dat je ex geen lieverdje is en hij.. nou ja, vrij duidelijk is over wat hij wil. Vertrouw je hem genoeg om te zeggen dat hij je niet vannacht gaat besluipen?' hij keek naar haar. Haar ex gaf hem geen goed gevoel en hij vertrouwde de man voor geen meter. Sterker nog, dat hij er überhaupt over nadacht gaf al aan hoe weinig vertrouwen hij in de man had. Het was een rotzak en hij was er niet bang van, maar hij zou waarschijnlijk in alle staten zijn als achteraf bleek dat hij haar op was komen zoeken.
Hij keek kort om zich heen terwijl ze liepen, het was vrij koud buiten en hij had de moeite niet genomen om een jas te gaan halen. Bovendien dacht hij niet dat de wandeling erg lang ging duren.

Account verwijderd

schreef:
Ivy liep rustig met hem mee en fronste even toen hij over Joel begon. Dat was inderdaad iets waar ze liever niet over praatte. Ze rilde even en keek hem verafschuwd aan toen hij begon over dat hele besluipen gedoe. Ze gruwelde ervan. Het idee dat hij haar zou besluipen en zij helemaal niets zou merken. "Wel, als ik eerlijk ben, ik heb geen idee meer waar toe hij is in staat is en waartoe niet" antwoordde ze met een frons. Ze onderzocht zijn blik even en gaf hem een knuffel. Hij keek nogal bezorgd. "Don't worry, ik kan nog altijd rennen, weet je nog?" Ze glimlachte even kleintjes en liet Baylor naar een struikje lopen om zijn behoefte te doen. "Als er toch iets gebeurd, nou ja, het is soort van mijn eigen domme fout dat ik nog met die douchebag ben geweest" mompelde ze even zachtjes. Ivy gaf haarzelf wel duidelijk de schuld van dit alles. Waarom was ze zo achterlijk? Ze streelde Baylor over zijn hoofdje en keek naar Oliver. "Laten we naar binnen gaan, je bent je jas vergeten en ik wil liever geen verkoudheid van je over krijgen" Ze glimlachte even kort en wandelde weer naar de deur. "Zou ik mijn deur op slot doen?" Vroeg Ivy opeens onzeker aan hem. Ze hield haar hoofd schuin. Ze wou niet bang zijn, maar ze was het wel. Ze was bang voor Joel. Ze wist niet wat hij zou doen en wanneer, maar ze wist dat hij iets zou doen. Ze liepen samen haar kamer in en Ivy hing haar jas terug. "Sorry dat ik je met mijn problemen opzadel" Ze beet op haar onderlip en keek nogal schuldig naar de grond.

Account verwijderd

schreef:
Het was hem niet ontgaan dat ze kon rennen, maar de gave van de man was hij niet vergeten en ieder van hen zou hopeloos zijn als ze beslopen werden. Hij betwijfelde of hij nog altijd niet kon bewegen als hij zijn dichtheid aan zou passen, maar het was iets dat hij liever niet zou willen testen. Het zou zijn uitweg kunnen zijn, maar hij zou niet in staat zijn om Ivy of wie dan ook te beschermen en dat idee stond hem niet aan.
'Geef je jezelf nu de schuld?' vroeg hij een beetje ongelovig. Als er iets was waar ze niets aan kon doen, was het wel dat haar ex zo'n klootzak was. Hij liep achter haar aan, in gedachten verzonken. Pas toen ze vroeg of ze haar deur op slot moest doen, werd hij uit zijn gedachten getrokken. Hij knikte even, dat zou ze sowieso moeten doen. Het zou Joel waarschijnlijk niet tegenhouden, maar het zou haar wat tijd geven.
'Je zadelt me niet met problemen op, Iv.' mompelde hij, terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg en haar tegen zich aan trok. Dat deed ze niet, maar haar ex wel. Hij was niet blind, hij zag dat Ivy bang was. Hij kende haar te lang om dat niet te zien, hoewel ze vrijwel nooit bang was, maakte dit haar wel bang. Normaal was ze hoogstens nerveus te noemen, dit was meer dan dat.
'Wil je dat ik hier blijf? Ik kan op de grond slapen, het zou de eerste keer niet zijn.' hij keek even naar haar, waarna hij een korte kus tegen haar lippen duwde. Hij zei het niet omdat hij wat van haar wilde, helemaal niet. Maar hij zag hoe ze keek en bovendien zou hij het zichzelf nooit vergeven als er iets gebeurde en hij niet daar was om haar te helpen. Hij kon haar alleen laten en er vanuit gaan dat het allemaal wel goed zou komen, maar hij was er niet zo zeker van. Joel had er niet uitgezien als iemand die makkelijk opgaf en de manier waarop hij naar Ivy keek maakte dat nog duidelijker. Bovendien had iedereen gezien dat Joel verre van blij was met hem en hij wist zeker dat dat voorlopig niet zou veranderen. Joel zou waarschijnlijk alles doen om te krijgen wat hij wilde.

Account verwijderd

schreef:
Ivy zuchtte even en keek nogal schaapachtig naar hem. "Wel, ik denk dat ik mezelf inderdaad de schuld ben aan het geven" opperde ze. Ze knipte het licht van haar kamer aan, waarna ze zich in Olivers armen begroef. Ze genoot even van zijn warmen en de zachte katoenen stof van zijn t-shirt. Ze keek hem verbaasd aan. "Zou je dat willen?" Vroeg ze onzeker. "I mean, ik zou je heus niet willen dwingen om te blijven, maar het zou best wel fijn zijn" Ze wist dat ze vanavond alvast weinig zou slapen door ze stress, en ze zou zich heel wat beter voelen als Oliver erbij was. Maar, ze zou hem niet op de grond laten slapen, ze waren nu samen, dat zou nogal vreemd zijn nietwaar? En het was niet alsof Ivy's bed zo klein was, ze had gewoon een klein tweepersoonsbed. "Je slaapt niet op de grond" protesteerde ze zachtjes met een zwakke glimlach. Ze drukte een kusje terug op zijn lippen. Joel had weer de perfecte timing gekozen om terug te komen, net nu ze een puppy had die ze s' avonds laat nog eens alleen moest uitlaten. Een zucht ontsnapte uit haar mond en ze liet Oliver met tegenzin los. "Misschien moet je wel eens je spullen gaan halen" stelde ze voor. Ze had geen tweede tandenborstel staan. Toen hij weg was liep Ivy vlug naar de badkamer waar ze haar tanden poetste, gezicht nog eens waste en haar legging en t-shirt om in te slapen aandeed. Ze beet op haar onderlip. Was het raar dat ze dit van hem vroeg? Ze slikte even en glimlachte toen ze zag dat Baylor weer in slaap was gevallen. Lieve hond...

Account verwijderd

schreef:
Soms vroeg hij zich af in wat voor relaties zij geweest was, wat voor onrecht haar aangedaan was. Het feit dat ze zich schuldig voelde omdat haar ex een regelrechte klootzak was en dat ze onzeker leek over of hij wel echt wilde slapen, liet hem twijfelen aan de kwaliteit van de relaties die ze gehad had. Joel was sowieso een man van niks, maar Ivy was een van de mooiste vrouwen die hij ooit tegengekomen was en hij geloofde niet dat Joel de enige man in haar leven geweest was.
'Iv, ik weet niet waarom je zo vaak onzeker lijkt, maar het is nergens voor nodig. Ik zou nooit iets doen wat ik niet wil doen en ik zou nooit iets doen wat jij niet wilt. Ik weet niet hoe je andere vriendjes je behandelt hebben, maar in mijn wereld doe je dingen alleen als je het allebei wilt.' hij duwde een kus tegen haar voorhoofd en knikte toen, hij moest zijn spullen gaan halen. Ze zou misschien niet geweldig slapen, maar hij wilde daar in elk geval niet de reden van zijn.
Eenmaal in zijn kamer aangekomen pakte hij de spullen die hij nodig had, wat in principe alleen een tandenborstel was en iets om in te slapen. Hij zou morgenochtend nog altijd op en neer kunnen lopen als hij iets nodig had, het was geen verhuizing. Net voor hij zijn kamer uitliep keek hij nog even rond, hij vond Ivy's kamer mooier.
'Wilde plannen?' hij keek even op naar Ryan, hij had liever Ryan dan Jason op dit moment.
'Niet echt, maar Joel's komst ligt Ivy niet lekker.' vertelde hij. Ryan had erbij gezeten, hij had gezien hoe Joel er aan toe was vandaag. Bovendien was hij de leider van de groep, hij hoorde dat soort dingen te weten. Ryan knikte even.
'Je weet het nooit met die kerel. Jammer dat je hier niet was voor ze een relatie kregen, had haar behoorlijk wat problemen gescheeld.' hij hief zijn schouders op en Ryan klopte hem even op zijn schouder bij wijze van afscheid. Hij liep door naar Ivy's kamer, verder kwam hij niemand meer tegen. Ryan leek het te begrijpen, waarschijnlijk zou hij niet naar de rest van het team rennen om alles te vertellen.
'Jammer dat Baylor nog niet volgroeid is, misschien zou het wel een prima waakhond zijn.' zei hij, terwijl hij de deur weer achter zich sloot. Vroeg of laat zou ze misschien een hoop aan Baylor kunnen hebben, het leek een loyale hond. Hij glimlachte even en liep naar de badkamer, waar hij zijn tanden poetste en zijn kleren verwisselde voor een sportbroek en een simpel shirt. Normaal sliep hij niet met een shirt, maar het leek hem gepaster dat nu wel te doen.
'Je weet zeker dat je het oké vindt? Het betekent een stuk minder ruimte voor jou.' vroeger had hij nooit alleen geslapen, toen had hij drie jaar lang alleen geslapen en nu stond hij op het punt om weer niet meer alleen te slapen. Hij bond zijn haren vast, hij had er een hekel aan om op zijn haar te slapen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy trok een raar gezicht. "Ik ben echt niet zo vaak onzeker" protesteerde ze hevig. "Ik ben gewoon nerveus" verbeterde ze hem. Ze zuchtte lichtjes. "En jouw wereld klinkt perfect" glimlachte ze even. Ze gaf hem een vlugge knuffel. Meestal sliep Ivy gewoon in haar lange oversized shirt, maar het was nogal koud deze keer dus deed ze gewoon lekker haar legging aan. Ze glimlachte lichtjes en streelde over Baylors kopje. "Wel, ik vind hem nu al een goede waakhond" glimlachte ze breed. ZE knikte even en glimlachte naar hem. "Yeah sure, tuurlijk vind ik het okey" zei ze eerlijk. "Trouwens, als ik niet genoeg ruimte heb, duw ik je wel van het bed" grapte ze waarna ze de gordijnen dichttrok en op haar klok keek. "Oliver, wat denk jij over Joel? Nou ja, ik bedoel, denk je dat hij gevaarlijk is?" Vroeg ze met een frons. "I mean, ik heb hem nooit echt gezien als iemand die zo gevaarlijk kon zijn, de missies hebben hem veranderd" legde ze uit. Ze haalde een hand door haar haren en beet op haar onderlip. "Denk je niet dat iemand van ons team ook ooit zo wordt?" vroeg ze terwijl ze op het bed kroop en Baylor op haar schoot legde. Ze maakte zich er toch wel druk over. Ze wou niet veranderen door alle missies. Ivy haalde een borstel door haar haren en gaapte even. Als ze geluk had kon ze wel nog drie uurtjes slapen. Morgen was echter een vroege training en ze had er helemaal geen zin in. Als ze moe en nerveus was, was ze namelijk nogal stil en kreeg bijna niemand een glimlach op haar gezicht te voorschijn. Ze leunde tegen Ollie aan en drukte een kusje op zijn wang. "Misschien had ik toch met een pen mijn naam op je voorhoofd moeten schrijven, ik heb al veel te veel blikken gezien van andere vrouwen hier" zei ze bedenkelijk. Ze glimlachte even. Het was waar, de afgelopen dagen kreeg ze uitzonderlijk veel jaloerse blikken van sommige vrouwen hier. Ze snapte ook niet waaraan ze hem had verdiend, maar ze was er dolgelukkig om. Ze wou er niet aan denken hoe haar leven eruit zou zien zonder Oliver die haar constant steunde en beschermde. Stiekem was ze wel een beetje bezorgd voor hun eerste missie, ze zou niet weten wat te doen mocht hij gewond raken. Ivy had zelf al een paar keer een ongeluk gehad. De laatste keer brak ze allebei haar armen toen er iemand was met de gave om de botten in je lichaam te buigen en te breken. Dat was een afschuwelijk gevoel, en ze wou het liever niet nog eens meemaken. Ze legde haar borstel terug op de kast en sloeg Oliver even zachtjes tegen het hoofd met het kussen. "Niet in slaap vallen, je moet me beschermen" grapte ze waarna ze haar armen om hem heen sloeg en kleintjes glimlachte. "Oh en nog even voor de informatie, ik fluister heel soms in mijn slaap" Ivy trok een schaapachtig gezicht naar hem. Ze wist nog toen ze van alles had gefluisterd toen ze even bij Suzan bleef slapen. Ze hadden die dag in de keuken taart helpen maken en het was in haar slaap blijkbaar nog niet uit haar hoofd verdwenen. Heel de avond had ze doorgerateld over slagroom en suiker.

Account verwijderd

schreef:
Uiteindelijk zou het verhaal van de asieldame nog wel kunnen kloppen, misschien zou Ivy hem wel het bed uit sturen om de hond uit te laten. En eerlijk was eerlijk, hij zou zo gek zijn om het te doen. Misschien omdat hij gewoon graag iets voor haar deed, misschien omdat hij het niet vertrouwde om haar alleen te laten lopen. Overdag zou het geen probleem zijn, maar of hij het 's nachts zo oké vond, betwijfelde hij. Als Joel er niet geweest was misschien.
'Voor jou wel.' hij keek naar haar, hij twijfelde er niet over. Joel zou hem waarschijnlijk ook het liefst zien verdwijn, maar voor hem zou het niet de eerste bullebak zijn waar hij moest dealen. Bovendien wilde Joel niets van hem, hij wilde hem alleen zien verdwijnen.
'Mij wil hij alleen maar weg hebben, hij zal mij hoogstens een keer aanvallen en dat zou een fout zijn, van jou wil hij heel iets anders. En sinds jullie een relatie hadden, weet hij heel goed wat je hem kan geven en dat is precies wat hij wil hebben.' mompelde hij. Hij had nog liever dat Joel haar ook weg wilde hebben, hij walgde van Joel en dat was niet omdat Ivy zijn vriendin was en niet die van Joel.
'Misschien, maar ik ga er niet van uit. Iedereen houdt van elkaar, ik denk niet dat iemand zich tegen de rest zou keren.' op dit moment in elk geval niet, het was best een hecht team geweest voor hij zich bij hen had gevoegd en ze hadden hem opgenomen alsof hij er al jaren was, waardoor iedereen nog altijd hecht was. Er was een hoop voor nodig om zo te worden als Joel, dat ging niet zo maar. En hij kon het weten, ten slotte was hij ook een hele poos geen leuk persoon was geweest. Hoewel hij onschuldige mensen met rust had gelaten en hij het al helemaal nooit in zijn hoofd had gehaald om op die manier met vrouwen om te gaan. Dat zou hij zichzelf nooit vergeven hebben, hij was zijn halve leven in een relatie geweest, dat soort dingen zou hij nooit doen,
'Is dat zo?' hij lachte. Hij ontkende niet dat hij dat niet zag, maar hij schonk er verder geen aandacht aan. Hij was altijd druk bezig en zelfs als hij niets te doen had, ging al zijn aandacht altijd naar Ivy. Zelfs toen ze nog niet samen waren geweest, was zijn aandacht altijd naar haar gegaan. En hij had het niet eens door gehad, maar ondertussen begreep hij alle lachjes en opmerkingen van het team wel. Toen was het allemaal een beetje vaag geweest, nu was het zo veel duidelijker.
'Schattig.' hij had nog nooit iemand horen fluisteren in zijn of haar slaap, maar hij kon zich er wel iets bij voorstellen. Hij sloeg zijn armen om haar heen terwijl hij opnieuw glimlachte. Het ging vanzelf, hij kon er niet eens iets aan doen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy fronste even en sloeg even kwaad met haar hand op haar hoofdkussen. "Verdomme Joel" vloekte ze boos waarna ze een geergerde frons op haar gezicht kreeg. "Waarom heb ik niet jouw krachten, dat zou veel handiger zijn in dit geval" klaagde ze waarna ze haar hoofd op zijn schoot liet vallen en Baylor, die ondertussen wakker was geworden, op haar schoot trok en aaide. "Hij kan je toch niets doen he? I mean, hij is zeker nog niet zo ervaren als jou" Ivy dacht even na en werd een beetje gerustgesteld door Oliver. "Ik hoop dat ik me nooit tegen de rest keer, als dat zo is, mag jij me uitschelden" zei ze met een frons. Ze meende het serieus. Als ze ooit zo'n afschuwelijk persoon zou worden, moest iemand haar maar eens terughalen. Ivy prikte met haar vinger zachtjes in zijn wang. "Waag het niet te ontkennen dat je het weet, ik weet dat jij weet dat die vrouwen je leuk vinden, al van dag één dat je hier was" Zei met een lachje. "Vanmorgen kwam een vrouw nog naar me toe om te vragen of ik het zou zeggen als je weer vrijgezel was" pruillipte Ivy. Als het aan haar lag zou hij nooit meer van haar afkomen. "Wil je dat ik iets terug zeg tegen haar, een persoonlijk bericht?" Grapte ze. Ivy keek naar hem op en maakte een raar geluidje toen Baylor even op haar buik een sprongetje maakte. "Baylor!" Lachte ze vrolijk, waarna ze hem op haar hoofdkussen zette, waar hij zat te spelen met een knuffel in de vorm van een kat, die in het mandje erbij was gekomen. "Ja, braaf, blijf daar maar" grinnikte ze. Ze keek weer naar Oliver. "Dus als ik fluister in mijn slaap moet je maar doen alsof je het niet hoort" glimlachte ze. Even verstijfde Ivy bij het horen van een klop op de deur. "Ja?" Vroeg ze met een frons. "It's me, je hebt je gsm laten liggen in de vrijetijdskamer" Ze hoorde Suzans stem en stond op waarna ze naar de deur liep en hem open deed. "Dankje" zei ze met een glimlachje. Ze zag Suzan om het hoekje gluren en breed glimlachen, waarna ze zwaaide. "He Ollie" grijnste ze breed. Ivy rolde met haar ogen. "Nog iets?" Vroeg ze met een schuine glimlach. "Ja, ik wil gewoon even zeggen dat Dante heeft gezegd dat hij Joel in de gaten houdt" Suzan knikte kort en Ivy zuchtte even, ietswat opgelucht. "Heeft Ryan het hem verteld?" Vroeg ze haar met een glimlachje. "Yep, maar ik ga dan ook maar eens door, slaapwel jullie twee" Suzan liep met een vrolijk gezicht weer weg en Ivy deed de deur weer dicht. "My baby phone" grapte ze terwijl ze haar gsm in de lucht hield en op haar bureau legde. Het was nu niet dat ze hem veel gebruikte om te smsn of te bellen, meer voor foto's en al die stuff.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld