Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPO ft Labyrinthine

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
Ik ren door het kasteel en zie Draco. Ik ren naar hem toe en vlieg hem om de hals. "Draco, ik hoop dat je blijft leven. Ik heb je ouders weggestuurd zodat ze niet in Azkaban komen of gedood worden. Je moet met ze meegaan Draco. Je moet veilig blijven." Zeg ik en kijk naar hem. Ik begin te huilen op zijn borst. Ik heb zo lang al niet gehuild, maar ik ben kapot. Heb een heel jaar zonder hem door gebracht, het 6e jaar was ook niet zo heel top tussen ons. Ik begin verder te huilen. Ik hou zoveel van hem en ben bang om hem kwijt te raken.

Charlie
Ik knik en kijk naar haar. "Jij ook niet. We staan gelukkig nu aan dezelfde kant. Als we dit winnen gaan we samen op vakantie." Zeg ik en streel haar wang. Ik pak. Haar hand. "Kom we gaan samen naar buiten. Je moet Ron, Hermione, Pansy en Harry samen zien te krijgen me jou. Jullie hebben alles vernietigt." Zeg ik en kijk naar har. Ik neem haar mee naar buiten.

Account verwijderd

schreef:
Malia
Ik voel me een verrader. Ik sta niet aan hun zijde, nee zodra Voldemort mij ziet zal ik aan zijn kant moeten staan. De tranen prikken achter mijn ogen, maar huilen mag ik nu niet. Daarom dwing ik ze binnen te blijven en blijf stug doorlopen. Plots val ik op de grond. "Breng hem naar mij. Breng hem naar het verboden bos." Sist de stem in mijn hoofd. Angstig kijk ik op mij heen en slik moeizaam. Voldemort, Snel krabbel ik overeind en doe alsof er niets is gebeurd, maar dit maakt alles nog complexer. Hoe moet ik Harry mee krijgen naar het verboden bos? Dat is toch onmogelijk?
Met zijn allen staan wij bij elkaar, zij staan druk te discussiëren wat we nu moeten doen. Zelf heb ik geen idee wat ík moet doen. De stem is al een paar keer in mijn hoofd gedrongen en ik heb gemerkt dat andere ook last van hem hebben gehad. Gillende meiden die in elkaar duiken en het hebben over een stem die hun hoofd aan repen scheurt. Ik gruwel bij de gedachten. Wat moet ik doen? Ik kan Harry niet uitleveren, dat betekend dat ik én de moordenaar van Dumbledore ben én de gene die Harry zijn dood heeft ingejaagd. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip en krab zenuwachtig aan mijn handen. Wat moet ik doen? Ik zit in een dilemma. "De tijd tikt door, maar pas op. Als de tijd om is ben jij de eerste wiens tijd gekomen is." Ik grijp mijn hoofd vast. Het doet zoveel pijn wanneer hij spreekt. Ik kijk naar Harry en dan weer naar mijn voeten. Ik heb geen keuze. Ik grijp hem aan zijn hand vast en sleep hem mee een stuk buiten hun bereik. "Harry." zeg ik met hakerige onstabiele stem. "Ik zal eerlijk wezen. Ik heb een eed afgelegd en ik ben een persoon van trouw. Deze eed kan ik niet verbreken. De heer spookt al even rond in mijn hoofd en dwingt mij jou af te leveren in het verboden bos." Ik slik en kan hem niet aankijken. "Ik ben bij je, ik zal de hele tijd bij je blijven. Maar ik kan niets voor je betekenen." Zeg ik moeizaam en kijk even naar de groep die verderop staat. Hermione kijkt mij vernietigend aan en vermoed iets. Harry schud zijn hoofd en kijkt mij woest aan. "Nee. Nee ik laat mij niet uitleveren door jou! Niet door de moordenaar." Zijn woorden komen van ver en komen met een enorme snelheid op mij in. Het is alsof ik een klap tegen mijn luchtpijp heb gekregen, ademhalen gaat moeizaam. "Dan heb ik geen andere keus." fluister ik terwijl de tranen weer achter mijn ogen branden. Ik trek mijn staf en bind zijn handen af. De groep rent direct op mij af, maar ik ben hen te slim af en ben er al snel vandoor.

Het kost veel moeite om Harry mee te moeten slepen. Hij is sterk, maar gelukkig ben ik ook ster. Dan is het zover. Ik smijt hem op de grond, hoewel ik dat liever niet gedaan zou hebben. Ik bevrijd zijn handen en help hem staan. "Het spijt me." fluister ik en zet een paar stappen opzij. Voldemort verwelkomd mij met open armen en zegt duizend maal hoe trots hij op mij is. Ik kots hem uit. De dooddoeners hebben zich verzamelt en zelf schuifel ik stukje bij beetje weg, zo onopvallend mogelijk. De heer is aan het woord en alle ogen zijn op hem gericht. Uiteindelijk weet ik mijzelf achter de bomen te persen en zo onzichtbaar mogelijk te zijn. De heer is er klaar voor. Alle ogen zijn op hem gericht. Ik slik en een traan weet te ontsnappen en rolt over mijn wang. Ik ben een vreselijk persoon. Meer dan vreselijk. Ik pak de onzichtbaarheidsmantel van Harry uit mijn zak en sla deze om mij heen. Hij weet niet dat ik hem beroofd heb van zijn spullen. Nee dat weet hij zeer zeker niet. Maar ik moest wel. Veilig op Hogwarts was ik niet, ook al hadden wij een bondgenootschap. Ik had geen andere keus dan zijn onzichtbaarheidsmantel te stelen om zo een beetje rust te kunnen vinden. En nu komt hij ook heel goed uit. Langzaam schuifel ik naar Harry toe, bang om ontdekt te worden. Het zweet breekt mij uit en ik kan elk moment in tranen uit barsten. Maar ik houd mij sterk en blijf naar Harry toe schuifelen. Zo te zien heeft niemand mij door. En dan. Precies op het moment dat de spreuk uitgesproken wordt door Voldemort spreek ik een verdovingsspreuk uit over Harry en spring zelf voor de spreuk van Voldemort. Mijn lichaam wordt verlamd, een shock gaat door mijn hele lichaam heen en dan valt het licht uit. Verstopt onder de onzichtbaarheidsmantel terwijl Harry op de grond valt door de verdovingsspreuk die ik over hem heb uitgesproken. Zij zullen denken dat hij niet meer leeft, niemand zal weten wat er echt is gebeurd.

Draco
Ik sluit mijn armen om haar tedere lijfje heen en druk mijn gezicht in haar bos met haren. Ik streel haar wang en druk mijn lippen op die van haar. Ik blijf haar stevig vasthouden tot we gedwongen worden los te laten. Dan is het enige wat ik nog kan haar die in de ogen aankijken. "Pansy." fluister ik, "wij zullen niet verliezen." Na die woorden gezegd te hebben pak ik mijn stok en ren de trap af naar buiten toe. Het is tijd. Ik kan voelen dat het tijd is. Zo snel als ik kan ren ik het verboden bos in richting de verzamelplek van de dooddoeners, waar ook mijn ouders zullen zijn. Maar teleurgesteld als maar kan, mijn ouders zijn er niet. De heer spreekt er niet over, nee wijs houd hij zijn mond. Maar ik weet wat zijn gedachten zullen zijn. Hopelijk gaat dit niet ten koste van mij. Zij zijn gevlucht, de lafaards! Zelfs hun zoon die zij hebben gedwongen staat hier nog trouw te zijn aan de heer die hij moest dienen! Die hij moest dienen van hun. Zij hebben mij verraden en bedrogen. De woede borrelt in mij op en ik heb bijna de neiging om zelf de spreuk uit te spreken en Harry te vermoorden. Maar ik moet mij inhouden. Dit is niet mijn moment. Mijn ogen richten zich op Malia die er langzaam vandaan probeert te glippen, maar de heer is bezig zich voor te bereiden en mijn aandacht wordt door hem gewonnen. Ik kijk naar hoe hij zich presenteert en hoe hij de kracht verzamelt en door de zegenvlier zijn krachten laat stromen en uitspreekt over Harry. Met een smak valt hij op de grond. Ik begin te lachen, te bulderen van het lachen. Hagrid die verderop gevangen staat begint te schreeuwen en te tieren van woede. "Draco, contoleer eens of hij dood is." zegt de heer met een grijns op zijn gezicht. Fronsend loop ik op Harry af en probeer een manier te vinden hoe ik zou kunnen controleren dat hij dood is. Ik wil geen lijk aan gaan raken! En al helemaal geen Harry Potter lijk! Daarom, op een afstandje, houd ik mijn hand voor zijn mond. Maar ik voel geen stroom lucht die tegen mijn hand aan slaat. Hij ademt niet meer. "Hij is dood."

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
Ik kus mee en kijk naar hem. ´Draco, niet dood gaan.´ Zeg ik hem na. Ik hou zo veel van hem. Ik ren naar Hermione en Ron. ´Waar is Harry?´ Vraag ik. ´Malia, heeft hem uitgeleverd aan Voldemort.´ Zegt Hermione voor afschuw. ´Shit,waarom was ik hier niet.'Zeg ik. ´Het is niet jou schuld. Je was bij Draco. Heb je gezegd dat je van hem hield?´ vraagt ze. ´Ja, hij kuste me zelfs.´ Zeg ik. ´Das leuk.´ Zegt ze glimlachend. Voldermort en zijn troep komt naar ons toe met Hagrid die Harry in zijn handen heeft. ´Harry Potter is dood, sluit je aan mijn leger. Ik geef jullie de kans.´ Zegt hij. ´Nee, nooit. Dat Harry er niet meer is, betekent niet dat wij niet gaan door vechten. We vechten door tot het bittere einde.´ Zeg ik en kijk naar hem. ´Jammer Miss Parkinson, ik zag wel wat in jou. Zo sterk, maar staat aan de verkeerde kant.´ Zegt hij. Zijn slang staat naast hem en ik zie een zwaard liggen. Ik pak hem en maak Nagani er mee dood. Harry begint te kreunen en word wakker. Harry gaat samen met Voldemort ergens heen om te strijden. Ik pak mijn zus vast. ´Hoe kun je hem veraden?´ Schreeuw ik. ´Na alles wat hij voor je gedaan hebt. Je word in Azkaban gezet. Ik walg dankzij jou voor mijn eigen familienaam.´ Zeg ik en kijk naar haar. ´Draco had gelijk al een paar jaar terug. Je niks waard Malia.´ Zeg ik kil tegen haar en loop weg. Ik gebruik nooit mijn kille stem.

Charlie
Ik strijd tegen wat dooddoeners en ga dan ook naar buiten. Ik zie wat Pansy doet en grijns. Harry staat weer op en vecht samen met Voldermort ergens anders.Ik ga opzoek naar Malia en vind haar na een tijdje. Ik knuffel haar. ´Ik ben blij dat je nog leeft.´ Zeg ik glimlachend en ga door mijn haren heen. Ik bijt losjes op mijn onderlip en kijk naar. ´Malia, kom vechten aan het goeie, dan ga je niet naar Azkaban.´ Zegt ze.

Account verwijderd

schreef:
Malia
Vaag hoor ik stemmen en voel ik de grond trillen door de voetstappen van mensen. Alles begint te vervagen, totdat er iemand over mij heen struikelt en een stukje van de onzichtbaarheidsmantel van mij afschuift. Ik kan niet zien wie dit is, maar diegene blijkt onder de indruk te zijn van mijn actie en begint mij mee te slepen.
Mijn hoofd doet zeer en ik hoor niks van wat mensen tegen mij zeggen. Mijn beeld is vaag. Hoe ben ik hier nu beland? Hoe kan het zijn dat ik nog leef? Ik heb mij opgeofferd, ik ben voor hem gaan staan toen de doodsspreuk werd uitgesproken, waarom ben ik hier dan nog? Hoe kan ik nog levend zijn. Zwankelend loop ik door de puin heen die wordt veroorzaakt door de gevechten om mij heen. Maar dat is wel het laatste waar ik op let. Ik ga zitten, in het open vizier, op de trap en blijf naar mijn handen kijken. Alles doet zeer en voelt verschrikkelijk aan. Ik begrijp het niet. Waarom ben ik niet dood gegaan? "Harry?" fluister ik, maar ik kan mijn eigen stem niet horen. Mijn blik is nog steeds wazig en ik voel een stroompje bloed uit mijn neus lopen. "Oh shit." zeg ik en pak mijn mouw vast waarna ik er mee op mijn neus druk. Ik blijf heen en weer zwankelen. Elk moment kan het gebeurd met mij zijn. Het enige wat ik wil weten, is of ik mijn schulden heb afbetaald. Maar die vraag zal onbeantwoord blijven. Langzaam duizel ik weer weg.

Draco
Bijzonder was die verdwijning van Malia wel. Ik begrijp nog steeds niet waar zij zo nodig naartoe moest vluchten. Ik loop naar de plek toe waar Harry dood neer was gevallen. Ik weet nog steeds niet goed wat ik hier van moet denken. Hij zou daadwerkelijk gewonnen hebben nu, ik zou blij moeten zijn. Maar dat ben ik niet. Door iets op de grond val ik voorover en hap ik gras en bladeren. Boos sta ik op en kijk naar het geen waar ik over ben gestruikeld. Met grote ogen kijk ik naar haar. Het is Malia. Betekend dit dan dat zij nu.. Ik kan het niet eens uitspreken. Het liefst zou ik haar hier achter laten, maar om de een of andere reden voelt dat verkeerd. Daarom raak ik haar een paar keer aan. Gadver wat is het toch walgelijk om een lijk aan te raken. Uiteindelijk sleep ik haar aan de onzichtbaarheidsmantel mee. Ik leg haar neer aan de rand van Hogwarts en verlaat haar dan om mee te vechten in deze oorlog.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
We gaan naar Harry toe en ga door mijn haren heen. Hij is dood. Nee. Ik ren er heen en maak hem wakker. Hermelien kust hem en hij word wakker. We richten op Voldermort en maken hem dood. Ik knuffel ze

.CharlieIk ga opzoek naar Malia. Wie wint er? Ik ga door mijn haren heen.

Account verwijderd

schreef:
Malia
Snippers van zijn lichaam dwalen in de lucht. Langzaam sta ik op en loop daar naar toe en begeef mij in deze snippers. De dooddoeners vluchten, schieten er vandoor en verdwijnen in het niets. Langzaam zak ik door mijn benen en val op de grond. Hij is verslagen. Voldemort is verslagen in de strijd. Mijn eed is verbroken, ik hoef mij niet meer te houden aan zijn regels. Ik hap naar adem en kijk langzaam om mij heen. De zegenvlier. Daar ligt hij. Langzaam kruip ik er naartoe en pak hem stevig vast. Dat was het geheim waarom ik niet ben gestorven. Draco is degene die Dumbledore ontwapende, de stok werd van Draco. Maar omdat ik de loze praatjes van Draco zat was en ik hem mijn eer wilde bewijzen, ontwapende ik hem. Dat houd in dat de stok, de zegenvlier, hij is van mij. Met trillende handen bekijk ik de stok vanuit verschillende aspecten. Doordat ik Dumbledore heb vermoord, zijn de krachten van de stok aan míj overgedragen. Ik laat hem uit mijn handen vallen en tril. Uiteindelijk steek ik hem in mijn zak en sta op. Vele leerlingen komen om mij heen te staan. Zij werpen vuile blikken op mij, niet wetend wat er werkelijk aan de hand was. "Jij hebt hem uitgeleverd aan Voldemort! Hij had dood kunnen zij door jou!" roept een meisje wiens naam ik niet weet. Ik schud mijn hoofd en smeek dat ik hen kan uitleggen wat er is gebeurd, maar niemand laat mij spreken. Zij werpen beschuldigingen naar mijn hoofd, meer kunnen zij niet doen. De tranen stromen over mijn wangen. Minerva komt op mij afgelopen, maar ik schud mijn hoofd. Dan doe ik iets wat ik nooit eerder heb gedaan. Ik verdwijnsel.

Ik tast mijn jaszak af en vind daar de sleutel die ik altijd heb bewaard. Het huis. Ons huis. Na ontzettend veel jaar ben ik hier weer teruggekeerd. Ik draai de sleutel om in het slot en loop langzaam naar binnen. Dit was het huis waar ik ben opgegroeid en waar ik herinneringen aan mijn ouders heb. Overal ligt stof en viezigheid, maar dat negeer ik. Al gauw zie ik het kastje met foto's en neem ik er een aantal in mijn hand. Stuk voor stuk bekijk ik ze.

Draco
De strijd is gestreden. Ik lig op de grond vol met bloed. Langzaam begint het bloed uit mijn wonden te gutsen. Het is gedaan, ik weet het zeker. Het is met mij gedaan. Bellatrix is er niet meer, vermoord door de Weasleys. Ik zal hun ooit op een dag daarvoor wreken. Molly. Maar dat gevoel ebt al gauw weg. Een andere dooddoener strijkt naast mij neer en grijpt mijn hand vast waarna we verdwijnselen. We moeten wel vluchten, anders zouden we naar Azkaban worden gestuurd. De meeste zullen gevonden worden, maar het enige wat ik nu wil is bij mijn ouders zijn. Diep in een bos, geen idee waar, bevinden zij zich. Ik sluit mij in hun armen. Mijn moeder doet er alles aan om het bloeden te stoppen, maar het lukt haar niet. "Was dit het dan?" fluister ik en sluit mijn ogen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
pansy
Hij is dood eindelijk. "Malia en Draco komen als eerst in Azkaban met hun ouders." Roept Harry boos als hij de staf heeft vernietigd. "Mijn ouders zijn neutraal en waren niet bij de strijd dus je kan ze niet staffen. Draco"s ouders hebben niet meegedaan aan de strijd en Draco stond onderdruk om vermoord te worden. Dus asjeblieft straf Draco en zijn ouders niet." Zeg ik. "Goed, ze hoeven alleen mee te betalen aan de vernielingen maar een klein deel." Zegt hij en ik knuffel hem. "Mijn zus heeft recht op haar straf, maar straf haar niet te hard." Zeg ik. Ik zie een dooddoener. "Breng me naar Draco." Sis ik en we verdwijnselen in een bos. Ik ga naar Draco toe en stop het bloeden. "Jullie kunnen terug. Ik heb er voor gezorgd dat niemand in Azkaban komt. Het enigst wat jullie moeten doen is 10.000 galjoenen betalen aan de opbouwing." Zeg ik glimlachend en Narcissa knuffelt me. Het is voor hun niks, zijn ouders zijn miljonair net zoals de mijne. En hun naam is dus nog steeds bij 1 van de beste purebloods. Ik knuffel mee en glimlach.

Charlie
Ik ga opzoek naar Malia. Ze wordt nu gezocht en willen dat ze in Azkaban komt, maar ik ga beschermen en haar zus zal het vast wel doen. Vele ouders komen en Pansy ouders komen ook. "Waar is Pansy en Malia?" Vragen ze. "Pansy is vast opzoek naar Draco en zal verder leven als 1 van de 4 die zorgen dat dit stop en Malia komt in Azkaban." Zegt Hermione vol afschuw. "Ik zal e voor zorgen dat ze er niet komt." Zeg ik en ga opzoek naar haar. Alsof zij perfect is.

Account verwijderd

schreef:
Malia
Ik pak de zegenvlier uit mijn zak en bekijk hem nogmaals van alle kanten. Hij is prachtig, maar veel te machtig voor iemand zoals mij. Dumbledore zou nooit gewild hebben dat ik zijn staf zou hebben, niet na wat ik hem heb aangedaan. Toch is dit het laatste beetje Dumbledore wat ik van hem heb en kan het niet over mijn hart verkrijgen hem te breken. Ik glijd er met mijn vingers overeen. Blijkbaar heb ik iets geactiveerd want er springt een beeld omhoog. Het nieuws. Het gaat over Hogwarts en over de gevaren die zich daar hebben afgespeeld, maar dat Voldemort nu officieel verslagen is. Hij is vermoord en zal nooit meer terug kunnen komen. Nu volgt er een lijst met dooddoeners die gezocht worden, mijn foto blijft een hele lange tijd in de lucht. Ik sla mijn ogen neer. Zij willen mij verbannen naar Azkaban. Een straf, levenslang zal het worden. Zij begrijpen niet wat ik gedaan heb. Zij beseffen niet dat ik mijn leven voor hem wilde offeren! De tranen springen weer in mijn ogen en ik doe mijn best ze binnen te houden. Veilig ben ik hier niet. Nergens niet. Ik weet nog goed dat ik hier een verkleedkist had, dat is mijn enige hoop.

Met een zonnebril op en een pruik die nog paste en wat oude kleding van mijn moeder, wat erg pijnlijk was om aan te doen, struim ik over straat. Er is niemand die mij zo zou kunnen herkennen. Ik ben al een heel eind van mijn oude huis vandaan en daar heb ik geen sporen achtergelaten. Toch heb ik het gevoel dat elk persoon die ik voorbij loop een spion zou kunnen zijn. Haastig loop ik verder en ik blijf maar lopen en lopen. Ik heb geen idee waar ik heen zou moeten en zolang ik geen schuilplaats heb is het het beste om in beweging te blijven.

Draco
"Pansy, luister! Ik weet niet waarom ik je dit wil vertellen, maar je moet iets begrijpen. Malia sleurde Harry mee naar het verboden bos op de plaats waar Voldemort hen verwachte. Het was haar gelukt en Voldemort onthaalde haar als een heldin. Ze is trouw aan hem gebleven, tot het bittere eind. Ze had een eed afgelegd die ze niet kon verbreken, wanneer je die eed verbreekt sterf je per direct en zij die aan haar verboden zaten. Ik vond al dat zij zich vreemd gedroeg. Langzaam wegsluipen en ze verdween in het niets. Toen Voldemort de spreuk uit sprak en Harry dood op de grond lag ging iedereen terug naar Hogwarts, maar ik was opzoek naar Malia. Ik vond haar, een meter voor de plek waar Harry op de grond was gevallen. Zij is voor hem gesprongen. Zij is tussen de spreuk en Harry gaan staan. Zij wilde zichzelf opofferen," Mijn ouders leggen beide een hand op mijn schouder en glimlachen, trots dat ik de waarheid vertel. Maar ik weet niet wat ik nog van mijn ouders moet vinden. Ze zijn laf, ze zijn gevlucht en hebben mij alleen gelaten. Ik ruk mij van hen los en loop kwaad bij hen vandaan.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
Ik ren achter hem aan. "Draco, rustig. Ik zei dat je ouders weg moesten en jou. Meenemen zodat je niet in Azkaban kwam." Zeg ik en kijk naar hem. Zijn woorden dringen nu pas tot me door en ik begin te huilen. Ze is dood. Ik zak neer op de grond. ´Draco, ik wil je niet kwijt. Ik ga denk ik als er nog een jaar Hogwarts komt het opnieuw doen. Ga mee. Ik hou van je en wil je niet kwijt.´ Zeg ik huilend.

Charlie
"Malia?" Roep ik en ga opzoek naar haar

Account verwijderd

schreef:
Malia
Ik zou een nieuwe identiteit moeten aannemen, een geheel nieuw leven en doen alsof er niets is gebeurd. Zodra ik achttien jaar ben en ik volwassen ben, kan ik mijn magie gebruiken zonder direct opgespoord te worden. Niemand weet dat de zegenvlier in mijn bezit is, die opsporen zullen ze vast niet. Desnoods breek ik in, in Olivanders als het echt nodig is. Ik moet een nieuw leven starten, een nieuwe identiteit aannemen. Niemand gelooft mij, niemand vertrouwd mij, als ik zou willen overleven moet ik er alles aan doen om mij te blijven verstoppen.
Ik blijf even stil staan en kijk naar de lucht. De avond valt al bijna. Voor een moment ga ik even op een bankje zitten. Maar waarom zou ik nog willen leven? Waarom? Na alles wat er gebeurd is, na alles waar ik doorheen ben gegaan? Misschien is het maar het beste als ik er niet meer zou zijn. Levenslang in Azkaban zal een vreselijke straf zijn. Dat zou betekenen dat ik elke dag de feiten op mijn neus gedrukt krijg. Dat zou betekenen dat ik elke dag herinnert wordt aan het geen wat ik gedaan heb. De dood zou nog beter zijn dan dat.

Draco
Ik neem Pansy in mijn armen en probeer haar te sussen. Ik kan er nooit zo goed tegen wanneer mensen in mijn buurt janken. Dan voel ik mij ongemakkelijk en weet ik niet wat ik zou moeten doen. Daarom houd ik haar in mijn armen en blijf over de bergen heenkijken. "Wie weet waar ze nu zal zijn." fluister ik zacht en probeer een plek te denken waar ze heen zou gaan. Waar zou ik heen gaan als ik niemand had om bij te zijn? Als ik zou moeten vluchten? Niet de tovenaarswereld. Het is niet dat ik haar zo nodig zou willen vinden, of dat ik ook maar een beetje om Malia zou geven. Nee, in mijn ogen is ze nog steeds waardeloos en een verschrikking. Ik zou wensen dat mijn plannen waren gelukt en ze om het leven was gekomen. Maar het is de zus van Pansy. Ze is haar familie. Ik zou het voor haar moeten doen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
Ik kijk naar hem. ´Zal ik haar zoeken?´ Vraag ik en kijk naar hem. ´Ik ga haar zoeken. Draco, ik zie je wel op Hogwarts weer.´ Zeg ik en kus hem. IK verdwijnsel weg en ga opzoek naar Malia. Niet dat ik haar ga vinden. Wacht een oude Parkinson spreuk. Ik grijns en kom voor haar uit. ´Malia, wacht.´ Zeg ik en ga naast haar zitten. ´Je zal niet naar Azkaban hoeven. Ik zal er voor zorgen, dan kan je bij Charlie zijn.´ Zeg ik en kijk naar haar.

Charlie
Ik zoek verder. Zweinstein zal op nieuw worden gebouwd en ik zucht. Ik wil Malia vinden en haar knuffelen. Vertellen hoeveel ze voor me betekend. Ik ga door mijn haren heen. Ik wil haar echt vinden en met haar weglopen naar Romenie. Een bestaan opbouwen voor haar.

Account verwijderd

schreef:
Malia
Net op het moment dat ik weer wil vertrekken staat Pansy voor mijn neus. "Verdomme!" sis ik en kijk haar woest aan. Ik begrijp niet goed waarom zij plots zo vriendelijk doet. Hebben ze haar eindelijk eens door elkaar gerammeld en zitten de draadjes weer op de juiste plek? Ik wil bij haar weg lopen en verdwijnselen, maar dan heeft ze het over 'niet naar Azkaban'. "Hoe bedoel je? Iedereen denkt dat ik Harry heb uitgeleverd. Niemand beseft dat ik hem in werkelijkheid heb gered! Niemand weet dat ik mij wilde opofferen. Ik had daar dood moeten liggen." Door de woeden prikken de tranen achter mijn ogen, maar ik weiger hier een potje te gaan janken. Ik sla mijn armen over elkaar heen. Als ik aan de Weasleys denk raak ik alweer in de war. Het klinkt dramatisch niet wetend voor wie je nou echt gevallen bent. Misschien zou ik wel bij hen tijdelijk kunnen wonen, tenminste een onderkomen. Vanuit daar zie ik wel verder waar ik heen zou kunnen gaan. Misschien eens écht een leven opbouwen.

Draco
Veilig op Hogwarts aangekomen help ik samen met de anderen om de gewonden te verzorgen en help ik de school op te bouwen. Wij, als laatste jaars, mogen dit jaar over doen om ons papiertje te halen en het jaar er op naar de universiteit te gaan. Vroeger had ik het afschuwelijk gevonden, nog een jaar op Hogwarts. Maar misschien is dat precies wat ik wel nodig zou hebben. Een jaar rust, zonder dat mensen in mijn nek hijgen wat ik allemaal wel en niet zou moeten doen. Zonder dat ik in opdracht ben van de heer. Zonder dat mijn ouders mij dwingen hem te volgen. Hij is weg. Hij bestaat niet meer. Hij zal nooit meer terug kunnen keren om ons te dwingen iets te doen. Ik bekijk het teken op mijn arm. Dat is iets wat er voor altijd zal blijven staan, iets waar ik mee zal moeten leren leven.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Ts
-
Pansy
Rustig loop ik naar buiten. Hogwarts is terug en Anderlinge is schoolhoofd. Hermione is Head Girl en Draco is Head boy. Ik ben blij voor ze. Ik ben zo blij om hier weer te zijn. Ik lach wat met Hermione, Ginny en Daphne. We zijn echt goeie vriendinnen. Ik wil echt Draco zien, maar hij is met zijn vrienden. We daten nu een maand en ik ben echt blij mee. Ik hou zo veel van hem. Hij is echt een geweldig vriendje. ´Oh Draco.´ Zegt Ginny lachend. ´Hey.´ Zeg ik lachend. Ik vlecht mijn lange bruine haren en doe de vlecht over mijn schouder. ´Ga jij naar Harry.´ Zeg ik lachend. Iedereen is zo gelukkig. Harry date met Ginny, Ron met Hermione, Blaise met Daphne en Draco met mij. Hierna ga ik naar een prive univerisiteit. De Economic School. Ik heb er zo veel zin in en dan mag ik het familie bedrijf overnemen.

Charlie
Ik geef les en ben blij dat Malia hier is. Ze is zo leuk, maar we hebben echt weinig gepraat. Wat ik echt heel jammer vind, maar het komt wel goed. Ik ga door mijn haren heen en ruim alles op als de les voorbij is. Iedereen die geholpen heeft is iets rijker geworden, vooral de 4 helden. Ach, het maakt mij niks uit. De oude 7e jaars doen het opnieuw om hun diploma te halen en dan naar de universiteiten te gaan.

Account verwijderd

schreef:
Malia
Ik heb het nooit durven vragen en besloot weer te leven zoals ik dat altijd heb gedaan. Ik voelde mij ongemakkelijk bij Pansy thuis, ik weet niet waarom maar het is gewoon niet thuis. Daarom bleef ik maar weer zwerven in de muggleworld en besloot mensen te bestelen om in leven te kunnen blijven. Ik ben er niet trots op, maar mijn angst om te vragen bij de Weasleys te blijven was te groot. Zij hebben het al zwaar genoeg, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Het is alleen maar ongemakkelijker geworden nu Ronald met Hermione aan het daten is. Mijn gevoelens voor hem heb ik per direct afgesneden en heb besloten mij niet meer op hen te richten. Op wie dan ook. Anderhalfjaar heb ik geen contact met wie dan ook van de tovenaarswereld gehad. Een jaar heeft het geduurd voor de school volledig was opgebouwd en het in staat was om weer het gehele systeem op orde te stellen. Toen was het zomervakantie. De uilen hadden mij na een lange zoektocht weer gevonden en een zelfde brief als dat ik twaalf was werd bij mij geleverd. Ik voelde mij weer even jong. Ik had hem naast mijn oude brief gelegd, alles wat het zelfde. Alles op één ding na. De handtekening. Ik had over zijn handtekening gewreven, die van Dumbledore. Mijn verdriet groeide weer met de dag. Ik ben een moordenaar.
En nu sta ik hier. In de grote zaal. Iedereen zit al op zijn oude plaats terwijl de eerstejaars, die geen benul hebben gehad wat de jaren hiervoor afgespeeld was, ingedeeld worden in een huis. Ik kijk vanaf de zijkant toe en glimlach wanneer ik de lieve snoetjes zie. Het doet mij denken aan hoe ik hier de eerste dag aan was gekomen. Het was bizar.
Ik werp een blik op de Gryffindor tafel en heb geen idee waar ik plaats moet nemen. Het voelt zo vreemd om bij hen te gaan zitten. Vrienden zijn we niet echt, denk ik. Ik weet het niet. Voor mij voelen zij niet aan als vrienden, maar als de mensen die ik als voorheen had gezien. Daarom besluit ik een stuk verderop te gaan zitten. Precies de plek waar ik zat toen ook had gezeten. In mijn eerste jaar. Ik luister naar de toespraak van Minerva. Zij verwelkomd iedereen en is trots op de wederopbouw van de school en dat wij verder kunnen gaan waar wij gebleven zijn. De meeste leraren zijn nog hetzelfde, behalve Snape. Snape is weg. Dan verteld zij een stuk geschiedenis, voornamelijk bedoelt voor de eertsejaars. Maar wanneer zij bij het gedeelte van vorig jaar aan komt stokt mijn adem. Zij verteld in geuren en kleuren over Dumbledore en hoe geweldig hij was als schoolhoofd en dat hij op gruwelijke wijze is omgekomen, of eigenlijk vermoord. Vele ogen zijn op mij gericht. De tranen branden achter mijn ogen en ik voel mij direct verschrikkelijk. Het was een fout om terug te komen naar Hogwarts. Het zal mij nóóit vergeven worden en het zal mij in de tovernaarswereld altijd achtervolgen. Het was een fout om terug te komen.

Draco
Ik adem even diep in en loop vrolijk de grote zaal binnen. Voor het eerst in alle vrijheid. Dit doet mij denken aan het eerste jaar, toen ik Harry als mijn vriend wilde. Hij sloeg mijn vriendschap af en koos voor Weasley. Mijn band met hen is niet echt verbeterd. Om eerlijk te zijn heb ik nog steeds een hekel aan ze, misschien zelfs nog wel een grotere hekel dan voorheen. Maar alleen maar om Pansy tevreden te stellen probeer ik dat niet te uiten. Maar ik kan haar niet beloven dat ik mijn mond zou houden op momenten dat ik hen ergens op aan kan spreken.
Nu Snape er niet meer is zal de school er al helemaal anders uit zien. Zonder Dumbledore is het al anders, maar die vent was toch altijd tegen mij. Snape was mijn hoeder, mijn beschermer en iemand die mij help in alle tijden en in elke beslissing die ik moest nemen. Hij nam het voor mij op en wij deelde de haat tegen Potter. Ik had tenminste nog íemand waar ik mijn zorgen mee kon delen. Die persoon is nu weg. Misschien moet ik het allemaal ook gewoon accepteren en over mij heen laten komen, maar Hogwarts zal nooit meer hetzelfde zijn.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
Ik glimlach en we lopen naar binnen. ´Kijk Hermione en Pansy.´ Zeggen mensen vrolijk. Ik glimlach en ga naast Draco zitten. Zo raar, alles is anders, maar Hogwarts is het zelfde en ik ben bijna 18. Ik klap als mensen bij Slytherin komen. ´IIk wil bekend Miss Parkinson hoofd perfect van Slytherin , De heer Weasley van Gryffindor, Miss Bones van Hufflepuf en De heer Boot van Ravenclaw. Verder is Miss Granger de Head girl van 1999 en Draco Malfoy Head boy van 1999. Ik wil iedereen veel plezier in het jaar wensen en de 7e jaar veel succes met jullie examen.´ Zegt ze. ´Eetsmakkelijk.´ Zegt ze en het eten komt. Ik begin te eten en glimlach als ik klaar ben. Hoop dat Draco en Hermione samen kunnen werken. Ik zou het ook willen zijn, maar ja. Ik pak Draco zijn hand onder de tafel. ´Kom vanavond naar mijn kamer.´ Glimlach ik naar hem.

Charlie
Ik kijk naar Malia en praat met wat andere docenten. Het word wel leuk dit jaar. Er zijn dit jaar niet zoveel leerlingen die het verzorging van Fabeldieren hebben gekozen in het 7e jaar, maar ach. Ik ga door mijn haren heen en glimlach. Ik bijt losjes op mijn onderlip en eet verder. Ik glimlach als de zaal langzamer leger word.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld