Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Disney next generation RPG ~ schrijftopic

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Betrapt ja!' lachte Kayla. Milan nam het katje van haar over, maar het liefste zou ze hem voor zichzelf willen houden, want ze is namelijk dol op katten.
Over het wolkje begon ze maar niet. Misschien later in de pauze. Dan hadden ze even de tijd voor zichzelf.
Milan vroeg wat hij het beste met het katje kon doen. Voor ze het wist zei Kayla 'Oh, ik zou hem echt dolgraag willen' en haar ogen begonnen te stralen. Het is ook zo'n schatje. En zo mooi wit ook. Ze zou er echt van balen als Milan zou zeggen dat ze hem niet zou mogen meenemen. Het waren twee katjes, want ze zag er ook al eentje op zijn schoot zitten, dus hij kon haar geen katje weigeren.
Thuis had ze, behalve de paarden, geen huisdieren. Ze had ze graag willen hebben, maar het werd haar afgeraden. Huisdieren zouden afleidend zijn van het echte werk werd haar verteld, maar Kayla vond dat onzin. Het kon niet dat dieren afleidend waren. Ze snapte niet dat paarden dan niet afleidend waren, want dat waren immers ook dieren. Nu dat Milan met dit probleem zat, greep ze haar kans dan ook en hoopte dat ze er eentje mocht overnemen.
Milan herinnerde Kayla eraan dat ze nog geen antwoord gegeven had op zijn vraag. Ze wist dat ze dat nog niet gedaan had, maar de les was er niet het juiste moment voor om het erover te hebben. 'Ik leg je alles uit in de pauze, beloofd. Anders bevries je me maar' glimlachte ze 'Het is beter om het dan één op één even te bespreken, dan in de les waar iedereen bij is'. Hij knikte instemmend.
De les was bijna voorbij en samen liepen ze naar de ingang toe, maar onderweg kwamen ze Féline nog tegen en Milan vroeg haar om hulp met de kittens. 'Dat moet voor jou vast geen probleem zijn toch, Felien?' grapte Kayla en Féline poefte zich weg.
Voordat ze naar het volgende lokaal gingen voor de talenles, zei Milan nog dat hij de kittens weg zou brengen en snel weer terug zou komen. 'Oh, ja natuurlijk. Dag lieve katjes. Ik zoek jullie straks op, hoor' ze gaf ze een knuffel en liep naar de volgende les.
Kayla hoopte dat de talenles net zou leuk zou worden als de verzorgingsles. En was het niet zo, dan zou Féline daar vast wel voor zorgen. Het lukte haar nog niet helemaal om bevriend te raken met Féline, maar ze hoopte dat ze daar de kans nog voor zou krijgen.
Kayla kwam het lokaal binnen en nam plaats. Ze keek om zich heen en er waren veel leerlingen bij die ze nog niet kende. De andere leerlingen kende ze al van de verzorgingsles, maar door het jeukpoeder krabde zij zich een ongeluk. Kayla kon er wel om lachen. Eindelijk weer een beetje vreugde in haar leven sinds ze op deze school zit en dit is nog maar de tweede dag.
Het scheelde niet veel of ze zag Milan bijna te laat de les in komen, die op zijn beurt ook plaats genomen had. De leraar had het over groepjes maken van 3 personen. Kayla keek om zich heen en zag al snel dat Velasco zijn keuze gemaakt had tot grote teleurstelling van Kayla. En Féline zou zeker wel samenwerken met Gabi en Rafa. Daar gaat mijn kans op vriendschappen. Als er een manier was om te werken aan vriendschappen, dan was het wel tijdens groepsprojecten. De enige die overgebleven waren en die ze kende, of een beetje kende, waren Milan en Chris.
Chris kende ze slechts nog van het feest, dus hoe dat zou verlopen wist ze nog niet, maar met Milan zou het geen probleem moeten zijn, dacht ze. Tenminste, voor nu dan. Ze had echter nog geen idee hoe Milan straks in de pauze ging reageren op wat ze hem te vertellen heeft en of die samenwerking dan nog goed was.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Cristian:

Lachend keek ik toe hoe de katten door het lokaal aan het rennen waren en iedereen zich aan het krabben was. "Goed gedaan, de volgende groep zal een leuke leraar hebben" Zei ik met een enorme glimlach op mijn gezicht. De bel ging dus ik liep achter de groep aan. Nog een keer te laat komen was geen goed plan, aangezien ik al 1 keer een preek had gekregen. Toen ik het lokaal binnen liep ging ik aan de eerste tafel die ik zag zitten. Ik wist niet eens welke les het was. Na een tijdje hoorde ik de leraar zeggen dat we in groepjes moesten gaan werken en een taal moesten kiezen. Het maakte mij niet uit bij wie ik kwam of welke taal ik kreeg. Ik was toch van plan om het voor het groepje te gaan verpesten, als ik ze niet mocht. Ik hoorde Rafa meteen roepen dat hij Frans wilde doen. Van binnen was ik aan het lachen, dan zou Gabi met hem moeten samen werken. Ik staarde rond in de les en zag dat een aantal leerlingen zich aan het krabben waren. Féline kon niet rustig doen met het jeukpoeder. Ik pakte een appel uit mijn tas en begon het te eten. Ik zag een paar leerlingen vreemd naar me kijken "Wat.. Als jullie honger hebben eten jullie toch ook" Zei ik in het algemeen tegen ze. Toen de meeste groepjes al gevormd waren zat ik nogsteeds onderuitgezakt een appel te eten. Ik was echt niet van plan om op te staan voor een groepje.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:

De volgende les is Vreemde Talen, en toen ik hoorde dat we een project moeten maken kreeg ik al koude rillingen. Velasco draaide zich gelijk naar mij om. Wat kijk je nou?! denk ik in mezelf en kijk per direct de andere kant op met de meest boze gezicht dat ik trekken kan. Wat natuurlijk een flop is gezien het minimale lachje waar ik aan vast zit. Als hij niet snel ophoudt met mij buikpijn bezorgen, krijgt hij nog buikpijn.
Onderuit gezakt zit ik achter in de klas, wachtend tot er iemand overblijft aangezien iedereen als een racket groepjes begonnen te maken. Ik zie dat Velasco samen met mijn twee kamergenoten gaat werken, dat verklaart de boel misschien. Ik heb allemaal ideeën over wat ik kan maken over Wonderland, maar eigenlijk maakt het me niet zo uit want ik mis het daar te erg. Ik sluit mijn ogen even, nee niet om te slapen hoor, maar even rust. Na een tijdje besloot ik toch naar iemand toe te gaan. Misschien is er iemand die ook nog geen groep heeft? Ik zie dat Rafa en Gabi al een team vormen, daar kan ik misschien nog bij... Maar in mijn ooghoek zie ik Chris in zijn eentje vrolijk een appel eten. Ik zucht, en loop naar hem toe. "Hey, ehm, misschien, omdat wij nog niemand hebben, kunnen wij samen doen?'' zeg ik met mijn rode hoofd terwijl ik mijn hoofd de andere kant op draai. Volgens mij kwam dat er geen eens zo vriendelijk uit, eerder beetje chagrijnig. Maar goed. Ik kan me er niet om treuren. Chris lijkt me ergens wel tof, aangezien hij met dat prank idee aan kwam zetten. Maar iemand die me doet denken aan honden, no go. Ik ga naast hem zitten en boks verveeld een beetje tegen de tafel aan. Dat boksen heb ik van Romeo geleerd, niet dat ik er goed in ben. Naast het paleis zit een trainingsschool waar bokslessen gegeven worden. Soms is het wel goed om stoom af te blazen. Ondertussen denk ik na over hoe ik met Gabi en Rafa Kumeza ga aanpakken. Ben helemaal verzonken in mijn gedachten.

Romeo:
Ik val bijna in slaap maar er komt iemand binnen. Hij stelt zich voor als Milan en vraagt waarom ik later ben gekomen. Aangenaam, Romeo Hearts is de naam. Ik heb problemen in mijn wereld dus ben ik overgeplaatst van school. Eigenlijk ben ik best vroeg aangezien de planning was dat ik morgen zou komen. Maar dingen werden erger.'' vertel ik. Hij heeft een klein sneeuwkitten in zijn arm en zet die op zijn bed. Enigste wat ik opving was ''Laat de ondeugende grapjes maar aan de Cheshire kat over.'' Wacht, Cheshire? Heeft hij het nu over Félien?! ''Hey, heb jij het over Félien? Ken jij haar'' vraag ik nieuwsgierig. Maar hij moet naar de volgende les dus kan hij geen antwoord geven. Ik besluit maar vast naar de kantine te gaan om wat te gaan eten. Het zal er straks wel druk zijn. Ik pak een muffin en ga ergens achterin zitten. O wacht, nu kan ik me beter gelijk melden. Ik kreeg gelijk mijn rooster in mijn handen gedrukt maar die stop ik ergens achter in mijn broekzak. Verveeld flik ik mijn pols heen en weer waardoor er een harten kaart te voor schijn komt. Gelijk heb ik een idee hoe ik Féline straks kan verassen. Ik heb haar niet kunnen vertellen dat ik eerder ben gekomen, maar dat maakt niet uit. Ben benieuwd naar haar reactie.

Account verwijderd

schreef:
"Well," zucht hij. "Jeukpoeder is een zeer effectief middel." Waaraan hij snel toevoegt dat Cherokee een prima keuze is. Hoewel hij de schaamte in zijn wangen voelt branden kon hij zich niet voor de geest halen waar er Cherokee gesproken word. Diep in zijn hoofd dacht hij ergens in Amerika, maar zeker weten deed hij niet.Velasco pakt een aantal boeken en laat deze zachtjes op hun tafel ploffen. De (zachte) klap doet het stof opwaaien. Ze mogen hier wel eens schoonmaken. "Hebben jullie al idee om de taal weertegeven?" Vraagt Velasco. "Persoonlijk denk ik dat een presentatie niet echt een goede keus, maar indien jullie daar anders over denken vind ik het niet erg om dat te doen." Zijn voeten tikken nerveus tegen de tafelpoot. "Féline," zegt hij haast onverstaandbaar, waarbij hij zachtjes zijn hoofd omdraait, "In de pauze praten wij even onder vier ogen, begrepen?" Snel draait zich weer om naar zijn groepje en begint focust zich op de enorme teksten over het Cherokee. Als hij verder leest ziet hij dat zijn vermoedens juist zijn, en daarmee verdwijnt de schaamte.

Tot nu toe is vreemde talen een prettige les, maar misschien kwam dat ook doordat hij zich niet bepaald verheugde op de pauze.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Jeukpoeder dus, dan mag ik van geluk spreken dat ik niet in die les zat." Kumeza vond het een interessante actie, al was het natuurlijk weinig origineel. Toch niet zo leuk als haar gekleurde haardossen. "Je hebt gelijk Velasco een presentatie is veel te saai. Als we ieders aandacht willen grijpen moeten we met iets groots aan komen zetten, een show opvoeren die ze niet snel zullen vergeten." Haar ogen glommen even op, een mysterieuze glimlach sierde haar lippen.
"Ik weet niet exact hoe je krachten werken, maar net als ik heeft het met entiteiten te maken toch Yuka? Ik ben er zeker van dat jou geesten de taal beter beheersen dan Velasco en ik. Misschien kunnen we de klas kennis met hen laten maken? Natuurlijk zal ik aan mijn vrienden aan de andere zijde vragen of ze ook willen deelnemen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd toch?" Haar schaduw pakte haar vast bij de schouders en draaide haar om zodat ze elkaar aankeken. Ze zag er niet bepaald blij uit. De demonen aanwendden voor een luttele schoolopdracht, dat was niet bepaald respectvol. "Er staat natuurlijk iets tegenover. Ik ben er zeker van dat ik bloed kan voorzien om jullie gunstig te stemmen." zei ze waardoor haar schaduw weer wat kalmer werd. Kumeza vond het vrij genânt hoe afhankelijk ze was van de goede wil van de demonen. Eigenlijk was ze niet meer dan hun slaaf, maar dat zou ze nooit hardop zeggen.
Vluchtig had Velasco zich omgedraaid om Féline iets toe te fluisteren. Kumeza fronste haar wenkbrauwen. "Gaat dit over gisteren. Ze beseft toch niet wat er is gebeurd?" fluisterde ze hem toe. "Velasco ik weet dat je zelf over fantastische krachten beschikt, maar een vijandschap met een Chesire blijft riskant. Zelf verwacht ik ook nog een wraakactie. De truc is ze een stap voor te zijn. Nu nog hopen dat, dat lukt."
______________________

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan was blij dat Kayla hem betrapt had met de kittens en niet de leraar. Goed, de leraar had het natuurlijk druk met de andere katten en twee kittens meer of minder zouden vast niet opvallen. Waarschijnlijk zou de leraar niet eens de kleurverschillen zien van zijn kittens en die van de school. De kou daarin tegen, zou een groter probleem worden, wanneer de leraar de kitten aanraakte en er was zo te zien maar één leerling met de kracht van ijs dus werd hij natuurlijk direct als schuldige bevonden, dat was logisch.
Terwijl Milan met Kayla aan het spreken was, begonnen haar ogen te twinkelen bij de gedachten een van zijn ijskittens te adopteren. Dat scheelde al één probleem. Als Kayla hem kon helpen met de kleine. Ze leek hem ook wel geschikt om voor de kleine te zorgen, ondanks dat ze blijkbaar vervloekt werd met de kracht van vuur. Na de schooldag zou hij de kitten naar Kayla toe brengen. Misschien ook wel in de pauze, tijdens hun gesprek over wie haar vader was. Aan de ene kant was het ook niet een zeer geschikt gesprek om te hebben, omringd door zoveel studenten. Aan de andere kant was dit een school voor zowel de kinderen van helden als de kinderen van schurken. Ze was al eerlijk geweest over het feit dat haar vader niet bepaald een held was, dus waarom zou ze zich er dan voor schamen om het te vertellen? Oké, Milan had het ook nog niet letterlijk tegen Kayla gezegd, maar eigenlijk was het ook wel meer dan logisch van wie hij afstamde. Of van koningin Elsa, of haar zus Anna. Gezien het feit dat hij er mee was geboren, was het erfelijk. Hierdoor had Anna ook de kans om het door te geven aan haar kinderen. Het was niet gebeurd, de kinderen van Anna hadden geen krachten, maar als je nadacht had het een mogelijkheid kunnen zijn.
In elk geval dwaalde Milan inmiddels af van wat echt belangrijk was. Zo ontdekte hij dat hij terwijl hij zich door de gangen aan het haasten was, dat hij de vraag van zijn nieuwe kamergenoot Romeo niet beantwoord had. Ook had hij zijn kamergenoot nog geen beschermende deken gegeven. Wat ontzettend onbeleefd van Milan. Wat was er toch met hem? Nog geen eens 24 uur was hij op deze school en hij gedroeg zich nu al niet meer. Stiekem meedoen aan een voedselgevecht, een verboden feest bijwonen, te laat in de lessen, per ongeluk sneeuwkatten maken en ga zo maar door. Hij moest zich hierna echt weer wat beter gedragen. Dat was in elk geval één ding wat zeker was.
Bij de les vreemde talen was het de bedoeling dat iedereen direct bezig zou met een groepsproject. Leuk begin van het nieuwe jaar, direct een groot project doen. Aan de andere kant was dit de perfecte manier om je klasgenoten te leren kennen. Bij sommigen had Milan daar wel zin in, maar bij anderen niet. Het was dan ook een half gevecht om wie met wie mocht samenwerken. Sommigen waren heel populair, maar anderen totaal niet. Dit kon ook komen door de verschillende scholen. Sommigen kenden elkaar al van toen de scholen nog gescheiden waren. In veel gevallen kon je dat ook terug zien. Sommige schurken verzamelden zich, sommige helden verzamelden zich. In enkele gevallen was er een groepje gecombineerd. Milan wachtte even tot het wat rustiger werd, maar stond toen op en liep naar het tafeltje van Kayla toe.
"Heb je zin om samen te werken aan dit project?" vroeg Milan vriendelijk aan Kayla en keek haar even aan. Om hen heen waren verschillende personen zich aan het krabben. Het verbaasde dat de leraar daar niets over vroeg, aangezien het wel toevallig erg veel waren. Maar ja, blijkbaar gebeurde dit als je een Cheshire jeukpoeder gaf, wat ook wel een beetje logisch was. Wat had je tenslotte anders verwacht van zo'n ondeugend katje?
Milan was wel benieuwd wat voor taal ze zouden doen. Vele hadden al een keuze gemaakt tenslotte. Frans was al gekozen, maar ook Cherokee en nog een aantal talen. Milan beheerste vele talen wel een klein beetje, in elk geval de basis van de talen om zich met handen en voeten wat duidelijk te maken, maar echt geweldig was hij niet en de meeste talen die hij wel een beetje goed kende, zoals Frans, waren al bezet. Hij hoopte dan ook dat de anderen goed waren in de taal die gekozen zou worden voor deze groep. Hij had tenslotte met meer dan alleen Kayla te maken straks, gezien er groepjes van minstens drie moesten zijn. Hij zou echter wel ontdekken welke taal er gekozen zou worden en hoopte maar op het beste.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi:

Toen de bel ging rende ik naar de volgende les. Ik ging achter in het lokaal zitten en luisterde ik naar wat de leraar zei. We moesten een project gaan kiezen. Ik hoorde Rafa meteen roepen dat hij Frans wilde, dus ik stond op en liep naar hem toe. "Zou je samen willen werken, aangezien ik ook Frans wil?" vroeg ik aan hem. Ik wilde perse Frans omdat het dorp waar ik vandaan kwam in Frankrijk lag. Daarom kon ik al aardig wat Frans, en wilde ik die taal. En Frans was gewoon een mooie taal. Aan andere talen zat ik echt niet te denken. Ik ging voor Rafa op zijn tafel zitten. "Dus, mag ik in je groepje?" zei ik terwijl ik mijn kouzen weer over mijn knieën trok. Terwijl ik aan het wachten was op een antwoord keek ik rond in het lokaal. Ik zag Féline naast Chris staan. Nooit gedacht dat ze samen zouden gaan werken. Ik zag dat er steeds meer groepjes kwamen. Ik zwaaide met mijn hand voor Rafa zijn gezicht die nog steeds niet gereageerd had. "Aarde aan Rafa. Ik heb nog steeds geen antwoord gehad op mijn vraag." zei ik terwijl ik mijn lach in moest houden. Als ik bij Rafa kon moest er nog één iemand bij ons in het groepje. Dus dan hadden we toch nog moeten wachten tot iemand zich aansloot. Maar het geduld had ik niet echt. Maar ik moest eerst nog wachten op de reactie vaan Rafaël waar ik al een tijd op aan het wachten was.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Tot Kayla's verbazing zag ze dat Féline niet naar Gabi en Rafa ging, maar naar Chris. Een kat bij een hondenliefhebber? Dat zou vast nog eens een keer fout gaan.
Voordat ze naar Féline liep, kwam Milan naar haar toe en vroeg of ze samen aan het project konden werken. 'Ik werk graag met je samen, Milan' glimlachte ze. Hij is nog niet begonnen over de katjes. Het zal vast niet mogen, want wat denk je zelf? Een sneeuwkatje met iemand die vuurkrachten bezit? dacht ze.
'We moeten nog een andere projectpartner zoeken' zei ze tegen Milan. Tijdens de uitleg van de leraar had Kayla opgevangen dat er een groepje van 4 moest zijn, omdat het anders niet uit zou komen en daar ging Kayla goed gebruik van maken. 'Er moet een groepje van vier zijn en ik weet wel wie'. Zonder op enig antwoord van hem te wachten trok ze Milan mee aan zijn arm naar Féline en Chris toe. 'Hey, Felien! Nog een keer sorry dat ik je ving tijdens de vorige les, maar ik vond het wel grappig eigenlijk' glimlachte ze. 'Wat zou je ervan vinden als jij en Chris met Milan en mij zouden samenwerken? Of alleen jij als het je gemakkelijker maakt' knipoogde ze naar Féline. Misschien dat het tweede voorstel voor Féline als een opluchting zou komen, maar wat ze ermee zou doen, was een ander verhaal. Ze zag alleen wel dat Féline niet heel erg op haar gemak was bij Chris.
Afwachtend op het antwoord van Féline, was Kayla al aan het bedenken welke taal ze zouden kiezen. Frans en Cherokee waren al bezet, dus dat kon niet meer gekozen worden. Ze had altijd al interesse gehad in de Spaanse taal, maar ze wilde nog niet beslissen, voordat de anderen hun keuze gemaakt hadden op het gebied van samenwerken en de taal die ze wilden doen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De eerste die naar hem toe wandelde was Gabi. Hij zou haar meteen enthousiast kunnen toelaten en zijn ideeën delen, maar Rafa vond het veel leuker haar wat op stang te jagen. "Wij samenwerken, daar moet ik toch even over nadenken. Je hebt me wel al een paar keer bedreigd dus ik weet niet of het zo'n goed idee is." Hij was minutenlang stil, deed alsof hij heel diep nadacht en het leverde zelfs nog iets op ook. Tot dan toe had hij niet geweten wie Gabi's ouder was, maar haar passie voor geweld en jacht plus het feit dat ze erg graag Frans wilde bespreken. Rafa ging er toch vanuit dat ze dat erg graag wilde, waarom zou ze anders vrijwillig met hem samenwerken.
"Ok ik heb besloten dat het goed is, welkom in het team. Er is nog een derde persoon nodig, maar tot die tijd kunnen we al wat brainstormen toch. Zelf zat ik te denken aan een tripje naar Parijs. Er zal wel een mogelijkheid zijn om zo'n portaal te fixen en het hoogtepunt van Frankrijk is natuurlijk Parijs. We kunnen met de klas iets drinken op het Montmartre en natuurlijk moeten we de Notre Dame bezoeken en s'avonds zouden we naar het theater kunnen gaan." Rafaël zag het al helemaal voor zich. Zijn geliefde Parijs tonen aan zijn klasgenoten en vrienden.
"Trouwens is Gaston jou vader of was al mijn denkwerk voor niets. We zouden ook kunnen proberen langs je boerendorpje te gaan, maar als je dat vergelijkt tegenover Parijs." Ja Rafaël was overduidelijk helemaal weg van de stad.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Cristian:

Ik zat gewoon rustig totdat Féline ineens kwam "Hey, ehm, misschien, omdat wij nog niemand hebben, kunnen wij samen doen?'' Het kwam er op een chagrijnige manier uit haar mond. Ik ging recht op zitten "Tuurlijk" zei ik tegen haar. Niet veel later kwamen Kayla en Milan ook naar ons toegelopen.
'Hey, Felien! Nog een keer sorry dat ik je ving tijdens de vorige les, maar ik vond het wel grappig eigenlijk' Zei Kayla
'Wat zou je ervan vinden als jij en Chris met Milan en ik zouden samenwerken? Of alleen jij als het je gemakkelijker maakt'
vroeg ze aan Féline. Ik keek even naar Milan en begon toen zacht te lachen. Ik legde mijn voeten op tafel en ging achterover leunen, wat ik nooit bij mijn moeder mocht. Zodra ze maar even merkte dat ik met mijn voeten op de tafel heb gezeten kreeg ik de zwaarste straf die we in ons huis hadden. Soms ging het er thuis hard aan toe bij mij.
Maar mijn moeder stond wel altijd klaar als er iets aan de hand was. Ik heb het nooit super zwaar gehad tuis.
Tenminste niet zwaarder dan sommige mensen hier.
Ik keek Féline even aan en was aan het wachten op een antwoord op Kayla. Maar dat zat vast wel goed. Anders was er bijna niemand meer over.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:

Terwijl ik chagrijnig als een echte kitten tegen de tafel zit te boksen alsof het een bol wol is, draait Velasco zich om. Haast onverstaanbaar zegt hij; "Féline," Gelukkig heb ik goede oren... Denk ik snel. "In de pauze praten wij even onder vier ogen, begrepen?" Hij draait zich snel terug en zie dat hij met Kumeza zit te fluisteren. Nou dat verklaart de boel wel! Afgelopen nacht waren die twee in onze kamer, ik weet zeker dat een van die twee met mij heeft lopen rommelen. Dat voel ik gewoon. Even dacht ik dat ik dat hard op zij, maar het was een harde en boze stem in mijn hoofd. In mijn ooghoeken zie ik Kayla en Milan aan lopen. Voor die bij ons waren kreeg ik een rustige ''Tuurlijk'' terug van Chris als antwoord op mijn vraag. 'Wat zou je ervan vinden als jij en Chris met Milan en ik zouden samenwerken? Of alleen jij als het je gemakkelijker maakt' zegt Kayla als ze bij mij en Chris is aangekomen. Achter haar staat Milan en die schiet in de lach. Ik kijk omlaag en sluit mijn ogen en denk even na. Wat bedoeld Kayla met ''Of alleen jij als het je gemakkelijker maakt''? Achja. ''Ik zit hier wel prima, anders heeft Chris geen groepje bedoel ik.'' zeg ik nog steeds op dezelfde toon, maar ik kijk nog steeds niet op. ''Cheshire's horen vrolijk te zijn, waarom zit ik hier dan met een buikpijn en chagrijnige bui over me heen!'' zeg ik dit keer hardop, maar het ging harder dan verwacht. Net voor de bel gaat poef ik naar de toilet. Ik sta voor de spiegel en zie een klein miezerig lachje op mijn gezicht, terwijl de rest een uitstraling heeft van: 'Laat haar met rust of je bent dood!' Ik hoor mijn vaders stem in mijn hoofd. ''Altijd blijven lachen Félientje, niet alleen van buiten, maar ook van binnen.'' Het maakt me al een stuk rustiger. Snel gooi ik mijn haren in een rommelige staart. Nu pas valt mij op hoe lang mijn haar echt is. Mijn staart valt tot net op mijn middel. Prachtig. Ik loop de wc uit en zie dat ik voor het klaslokaal van net sta, de leerlingen mogen blijkbaar nu pas weg. Ik wou naar Gabi lopen, maar Velasco pakt mijn arm en trekt mij naar de andere kant.
----------------
@Sylvie @houvanramb

Lost
YouTube-ster

Lost schreef:

Invullijstje:
Naam: Kilian Thorn
Leeftijd: 18 jaar
Zoon/dochter van: Prinses Aurora en prins Phillip
Innerlijk: Prince Kilian is de luiste prins die je zult vinden in alle bestaande koninkrijken. Maar goed, dat valt hem niet helemaal te verwijten: hij kon dan ook een luizenleven leiden in het kasteel van zijn geliefde ouders, want zijn wens was een ander zijn bevel. Dat heeft ertoe geleid dat Kilian een verwende, luie opdonder is. Dat betekent echter niet dat het voor de rest een vervelend persoon is, want hij is wel aardig, heeft een hart van goud en is best bereid mensen te helpen als hij hen oprecht aardig vindt. Het is ook niet zo moeilijk om door Kilian aardig gevonden te worden, maar bedrieg je hem één keer, of heeft hij het gevoel dat je misbruik van hem maakt om zijn afkomst en zijn geld, dan is het moeilijk om zijn vertrouwen terug te winnen.
Uiterlijk: Zie afbeelding
Talenten (magie, wapen,...): Hij heeft last van een slaapstoornis, voor zover je dat een talent kan noemen. Maar dan niet het typische geval van slaaploosheid, maar van een slaapoverdosis: hij valt om de haverklap in slaap. Dit is het resultaat van een half mislukte wens van de drie goede feeën die de zorg voor zijn eigen moeder hebben opgenomen toen zij vervloekt werd door Malafide. Het kan dus maar zo zijn dat je in de klas ineens naast een slapende Kilian zit!Daarnaastheeft hij nog een half mislukte gave: met zijn zangstem is hij in staat om mensen slaperig te maken. Bij die wens was het ooit de bedoeling dat hij mensen met rustige zang echt in slaap kon laten vallen, maar dat is hem tot op heden nog nooit gelukt. Het slaperig worden gebeurd overigens alleen als hij dit zelf wíl, dus je hoeft niet te verwachten dat mensen in slaap vallen als hij hardrock gaat zingen of zoiets. Hijkan best oké zwaardvechten en hij valt niet van een paard af als hij achterop gaat zitten.
Extra: n.v.t.

Kilian
Als het voor iemand vervelend wasdat ‘verslapen’ niet werd gezien als een valide excuus om te laat te komen, was het Kilian wel. Zowel de school als zijn moeder leek het niet erg te waarderen, terwijl die laatste zelf een jaar of twintig geleden zelf nog was ontwaakt uit een schoonheidsslaapje van honderd jaar.
Hoezo hypocriet.
‘Jongeman,’ had zijn moederopvallend pinnig gezegd nadat de bedienden alle kasteelkamers doorzocht hadden om hem te vinden, ‘het kan me niet schelen of je “toch al te laat bent” of“beter op het kasteel kan leren”. Je gaat nu als de zodemieter koffers inpakken en wegwezen. Zo niet, zwaait er wat.’
Hoewel hij maar wat graag tegenzijn moeder was ingegaan met zijn gewéldige argumenten, had hij toch maar eieren voor zijn geld gekozen en was gaan inpakken.
Tenminste, zijn kamermeisje had zijn koffers gevuld. Het enige wat Kilian had hoeven doen, was nukkig in de koets te stappen.
Nu zat hij onderuitgezakt in de koets, zijn benen erg onprinselijk op de kussens van de zitplaatsen gelegd, slaperig kijkend naar de steeds veranderende omgeving om zich heen. Het was misschien wel verstandig om nu nog een paar uurtjes te pakken voor hij op school aankwam, want alle goede bedden zouden onderhand wel verdeeld zijn. Helemaal nu die vervloekte duivelskinderen van die andere school zich bij hen zouden voegen. Dat onbeleefde uitschot zou het er vast van genomen hebben in de afgelopen uren.
‘Uwe hoogheid, misschien wordthet tijd om overeind te komen. We zijn er bijna.’ Hij voelde een warme hand op zijn bovenarm.
‘Nog vijf minuutjes,’ kreunde hij vermoeid.
‘Dat zal helaas niet gaan, uwe hoogheid. We arriveren namelijk over twee minuten.’ De hofdame glimlachte lief naar hem, maar trok toch behoorlijk dwingend aan zijn arm.
Het was dat hij vrouwe Marina erg goed kende, anders had hij nooit geaccepteerd dat iemand op deze manier tegen hem sprak.
‘Ik heb hare majesteit beloofd u zo snel mogelijk af te leveren en te proberen u zonder problemen achter te laten. Ze zijn op de hoogte immers op de hoogte van uw… probleempje, maar ook van het feit dat u er graag dankbaar gebruik van maakt. Dus als u wilt dat ik het iets beter probeer dan ik nu van plan ben, kunt u maar beter overeind komen.’
Kilian mompelde een zwak protest,maar hij wist dat de vriendin van zijn moeder gelijk had én dat ze echt zou doen wat ze voorspelde. Hij had geen zin in een paar middagen nablijven in het verschiet, dus dwong hij zichzelf overeind te komen.
‘Kijkt u er dan niet naar uit omweer terug te gaan?’ vroeg vrouwe Marina bezorgd. ‘Ik dacht dat u het altijd wel naar uw zin had.’
Kilian haalde zijn schouders op. ‘Dingen veranderen. Ik zie gewoon niet uit naar bepaalde conflicten.’ Die er zeker gingen komen, nadat die idioten van de schoolleiding wegens een “samenwerkingsovereenkomst” twee scholen ineen hadden gevoegd. Alsof hij geloofde dat het daadwerkelijk was om “het verleden achter ons te laten”. Als ze geldproblemen hadden, hadden ze best bij zijn ouders kunnen aankloppen. Die hadden toch genoeg en waren vaak best bereid om hun rijkdom te delen.
‘Waarom denkt u dat er conflicten zullen komen.’
‘Dat denk ik niet,’ gaapte Kilian. ‘Dat wéét ik.’
De koets hield vlak voor deschoolingang halt en de jonge prins stapte uit. De gigantische velden waren verlaten ondanks het weer en de stilte kon alleen maar betekenen dat de lessen volop aan de gang waren.
‘Pas goed op jezelf, jongen,’ zei Marina.
Hij gunde haar een mildeglimlach. ‘Dat zal wel goedkomen, vrouwe.’
De hofdame keek hem in stilte met gefronste wenkbrauwen na, maar Kilian zag het al niet meer. Hij rekte zich nog eenmaal uitgebreid uit, voor hij uit de koets stapte en zijn eerste stappen op schoolterrein zette.
Hij zou het glashard ontkennen, maar toch voelde hij een soort warme vlaag. Het was ergens toch wel oké om weer terug te zijn. En bovendien begon hij met het leukste gedeelte: de pauze kon ieder ogenblik beginnen.

Account verwijderd

schreef:

"Nee, dat beseft ze inderdaad niet en dat wil ik houden zo." fluister hij terug. Hij bijt op zijn pen terwijl het gesprek zich vervolgt. "Natuurlijk Kumeza, dat hoop ik ook en ik kan alle hulp daarbij gebruiken." Achter hen klinkt een zachte poef van Féline, waarop de bel volgt. "Ik ga maar even gezellig babbelen met Féline." Zucht hij. De stoel knalt tegen het houten tafeltje aan en hij loopt het klaslokaal uit. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Féline uit de wc's komen en zijn hand omsluit zich om haar arm. "Ik heb nog iets in jouw kamer laten liggen Féline dus daar moeten wij helaas heen." Kort kruist zijn blik de hare .

Als het geluid op de gang langzaam wegsterft stopt hij met lopen en laat haar arm los. "Volgensmij is hier een verbogen kamer." Velasco kijkt vluchtig om hem heen en gooit zijn gewicht tegen de muur aan en val bijna de kamer binnen. Snel herstelt hij zich en klopt het stof van zijn broek. "Dames eerst." Hij wijst op de enorme rode bank, die de halve kamer in beslag neemt. Als Féline is binnen gestapt sluit hij de deur. "Ik geloof dat wij aardig wat te bespreken hebben Féline."

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi:

Nadat Rafa eindelijk zei dat ik mee mocht doen sprong ik van de tafel af en ging ik naast hem zitten. "Ok ik heb besloten dat het is goed, welkom in het team. Er is nog een derde persoon nodig, maar tot die tijd kunnen we al wat brainstormen toch. Zelf zat ik te denken aan een tripje naar Parijs. Er zal wel een mogelijkheid zijn om zo'n portaal te fixen en het hoogtepunt van Frankrijk is natuurlijk Parijs. We kunnen met de klas iets drinken op het Montmartre en natuurlijk moeten we de Notre Dame bezoeken en s'avonds zouden we naar het theater kunnen gaan." Begon Rafa voor te stellen. "Trouwens is Gaston jou vader of was al mijn denkwerk voor niets. We zouden ook kunnen proberen langs je boerendorpje te gaan, maar als je dat vergelijkt tegenover Parijs." zei hij er nog achter aan. Ik keek hem even aan. "Misschien is ons dorp wel veel beter dan Parijs. Jij weet toch niet hoe het daar aan toe gaat." Ik smolt al weer helemaal weg door de gedachten naar ons dorp. Elke avond bier. Jagen in het bos. "Maar ik vind het een goed idee." zei ik tegen Rafa. Ik wilde er nog iets achteraan zeggen maar de bel ging. Ik stond op en liep het lokaal uit. Ik duwde een aantal leerlingen aan de kant. Ik keek rond of ik Féline ergens zag. Ik stopte Rafa nog voor hij de deur uit kwam. "Weet jij waar Féline is?" Vroeg ik aan hem. Ik rende naar de eetzaal om te kijken of ze daar zat. Ik pakte snel een koekje en liep weer uit de eetzaal. Ik ging naar buiten en ik zag dat er een hond op me afgerend kwam. Ik zakte op mijn knieën en begon hem te aaien. "Hey kleintje." zei ik zacht tegen hem. Ik herinnerde me ineens dat Lefou me een keer had verteld dat mijn vader een hond wilde. Ik zette een glimlach op. "Jij hebt dit meer nodig dan ik" zei ik terwijl ik mijn broodje aan hem gaf. Ik liep een stukje verder en botste tegen iemand op. Niet weer. Dacht ik.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:

"'Mijn twee kamergenoten zijn ook jouw team maatjes bij het project, waarom vroeg je hun...'' ik kan mijn zin niet afmaken, Velasco opent een geheime kamer. ''Dames eerst'' zegt hij. Velasco sluit de deur en zegt ''Ik geloof dat wij aardig wat te bespreken hebben Féline.'' Hij wees ook naar de grote rode bank. ''Nee dankje, ik zit niet beter.'' zeg ik terwijl ik mezelf op een ladekastje poef, zit iets hoger dus beter. ''Volgens mij ben ik niet degene die moet beginnen met praten, maar goed...'' Ik adem even diep in. Ik kan hem sowieso niet vertrouwen, ik moet weg hier. ''Waarom krijg ik het gevoel dat jij gisteravond met mij hebt lopen rommelen Velasco? Het feit dat je gezellig met Kumeza zat te praten gisteravond en net in de les kan niks goeds voor mij betekenen in ieder geval. In ieder geval, ik heb er buikpijn van, waarom kan ik zelf niet verklaren, misschien reageer ik als half kat zijnde wat anders op jullie trucjes. Maar rommelen met een Cheshire? Dan heb je wel lef. Om eerlijk te zijn vind ik het geen eens zo erg, maar al de hele dag krijg ik een ontzettend nare buikpijn wanneer ik jou ook in de buurt heb.'' zeg ik rustig. Ik kijk zo snel mogelijk weg. Wou dat ik mezelf ook zo snel hier weg kon poeffen, maar ik heb wel manieren geleerd. Ook al denken de meeste mensen vaak van niet. Ik poef mezelf toch maar op de bank, misschien iets makkelijker praten voor hem...
----
@Sylvie

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld