Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) A wrong place at the wrong time..

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Na enkele seconden had Victoria zijn advies opgevolgd, ze was weggerend in de donkere steeg. Nog steeds probeerde Aiden te vechten om zijn controle, hoewel de honger hem langzaam overnam. Zijn handen legde hij op een paar druppels bloed, het was het verloren bloed van Victoria. De rode vloeistof shitterde in de weinige lichten, toch zorgde deze enkele druppels ervoor dan Aiden zijn controle vanaf nu kwijt was. Nog steeds vertraagde zijn wond hem, maar Victoria had geen enkele kans tegen zijn snelheid. De smalle stegen rende hij af om de angstige blondine in te halen, haar bij de schouders gepakt om haar zonder gedachten in haar nek te bijten. Haar hart klopte razend snel, maar zijn enige aandacht ging naar haar verse bloed. Het vulde zijn mond terwijl hij genoot, de kick om eindelijk haar bloed te proeven voelde goed. Na al deze tijd er onbewust erover gefantaseerd te hebben, kwamen al zijn gedachtes naar boven. De pijnlijke wond op zijn buik heelde . Zijn armen verstevigde haar houding toen ze verslapte, een zachte stem in zijn gedachtes vertelde hem om te stoppen. Toch had Aiden de stem volkomen genegeerd, de smaak van haar bloed was te goed om er afscheid van te kunnen nemen. Enkele verloren druppels bloed drupte lang zijn lippen, zijn slordigheid had te maken met een gedachten die het bloed afwees. Genoeg controle was terug gekomen om de blondine uit zijn armen te duwden, haar te laten vallen op de grond om de beet te verbreken was zijn enigste optie. Vele secondes had hij naar Victoria gestaard om te beseffen wat hij zojuist gedaan had, zijn handen haalde hij door zijn haar terwijl hij haar aanstaarde. De hoeveelheid verloren bloed zorgde ervoor dat ze bewusteloos was, haar weer terug opgepakt om zeker te weten dat ze nog in leven was. Zijn pols had hij open gebeten om haar te voeden met zijn bloed, haar wonden moesten snel helen als hij zijn controle wilde houden. "I am so sorry Victoria..", fluisterde hij.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
- Ts, a couple of hours later. -

Met veel moeite kreeg Victoria haar ogen open. Hoofdpijn was hetgeen wat ze eerst voelde wanneer ze wakker werd. Herinneringen van de afgelopen paar uur kwamen in haar naar boven. Ze bleven door haar hoofd spoken, niet van plan om haar te verlaten. Nadat ze was weggerend uit het steegje kon ze zich niks meer herinneren. Toch wist ze wat er was gebeurt. Haar hand greep naar haar hals. Ze wilde voelen of er een bijtwond te vinden was, maar het enigste wat ze had gevoeld was het zilver van haar ketting. Ze hield het hangertje even in haar hand, haar ogen gericht op het plafond. Het lijk leek voor haar ogen te dansen. Voor even had ze op haar lip gebeten, wetend dat de moord op de jonen haar zou achtervolgen. Ze had gedacht dat Aiden haar zou vermoorden, aangezien hij haast geen controle had over zijn bloedlust. Toch werd ze wakker in het hotelbed. De kledingtassen stonden in een hoek van haar kamer, haar ketting was weer vastgemaakt rondom haar nek en de wonden waren compleet geheeld. Langzaam stond ze op, voor even aan het bed gegrepen. Het bloedverlies zorgde ervoor dat ze zich duizelig voelde. Ze wist niet hoeveel Aiden van haar had gedronken, maar het was genoeg om ervoor te zorgen dat ze bewusteloos raakte. Als hij meer zou drinken zou ze dood zijn geweest. Ze liep richting de deur, haar evenwicht proberen te behouden. Langzamerhand opende ze de deur, vervolgens uit haar kamer gestapt. Aiden was nergens te bekennen, maar zijn tas was nog steeds te vinden op de bank. Voor even had ze gedacht dat hij zonder haar was vertrokken. Haar voeten leidden haar richting de kamerdeur, waarachter hij zich zou moeten bevinden. 'Aiden?', zei ze vragend. Langzamerhand opende ze zijn deur, hem tegen gekomen op het bed. 'Are you... ok?', vroeg ze. Hoewel ze niet zeker wist of ze binnen moest komen, deed ze het toch. Ze vervolgde haar weg richting zijn bed er vervolgens op zittend. Hem niet durven aan te kijken, keek ze naar het witte dekenovertrek. 'I feel terrible after what I've done', begon ze. 'I thought you'd kill me', gaf ze eerlijk toe. Haar handen grepen naar de deken, er vervolgens mee gespeeld.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Het geluid van een geopende deur haalde Aiden uit zijn lichte slaap, het was Victoria die de kamer binnen stapte. Haar blik keek hem vragen aan, alsof ze niet zeker wist dat ze welkom was. Haar zachte stem vulde de kamer, nog steeds vol angst. "I'm fine.. How about you ?", antwoordde Aiden. Zijn ogen volgde haar stappen, luid gekraak kwam van de houten vloer. Elke stap die ze dichter bij kwam, werden zijn oren luider gevuld door haar kloppende hartslag. De geur van haar bloed was sterker, aangezien hij het nu herkende. "Please don't get to close.. I don't know if I can control myself", zij hij. Victoria nam plaats op zijn bed, vervolgens van hem weg gekeken. Haar worden verraadde overduidelijk dat ze overstuur was, gisteravond zou erg voor haar moeten zijn geweest. "He was a bad guy Victoria, he killed a lot of people... just like me", antwoord Aiden. Nog steeds staarde hij naar de wegkijkende Victoria, het duurde een paar seconden totdat hij een antwoord gevonden had. "I almost did..", keek hij weg van de blondine. Dat haar bloed goed smaakte hield hij liever voor zich, het zou haar alleen maar meer afschrikken. Zijn ogen kleurde voor kort rood bij de gedachten, hij wilde meer van haar bloed.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Victoria had haar schouders opgehaald wanneer hij vroeg hoe het met haar ging. Ze wist van zichzelf dat ze zich niet goed voelde. Het liefst zou ze ook terug naar haar huis gaan, de situatie proberen te vergeten die zich de afgelopen avond af had gespeeld. Ze besefte zich dat ze iemand had vermoord die waarschijnlijk meer moorden op zijn geweten had. Toch zorgde dat er niet voor dat ze zich beter voelde. Ze zag zichzelf als een moordenaar en dat was iets waaraan ze zou moeten wennen. Voor even had ze Aiden aangekeken, meteen opgestaan en weg gestapt van het bed. Ze kon zich enigszins herinneren hoe hij het bloed uit haar ader dronk, alsof hij in vele maanden niet meer had gedronken. Met haar rug leunde ze tegen de witte muren aan, spelend met haar vingers. Ze voelde zich ongemakkelijk, aangezien hij had gezien wat ze had gedaan. Het liefst wilde ze weg hier, vluchten en nooit meer terugkomen. Als Aiden geen vampier was, zou ze dat makkelijk kunnen. Hoewel hij veel doden op zijn geweten had, zag ze hem niet als een moordenaar. Het kon komen omdat ze al enkele dagen met hem verbleef, maar misschien ook omdat ze aan hem gewend was. Ze wist dat wat zij deed niet goed was. Ze behandelde hem als vriend. Als ze hem niet wat tegen gekomen, had ze nooit iemand vermoord. 'It's your fault. All of this', vertelde ze. Haar handen balde ze tot vuisten, haar woede duidelijk zichtbaar. 'If I had never met you.... This would never have happened. This is all your fault!', de volume van haar stem steeg wanneer ze haar woorden uitsprak. Ze wist haast niet meer wat ze deed. Haar handen duwden de deur open, waarna ze vervolgens de woonkamer inliep. Twijfel sloeg haar toe, nagedacht over wat ze kon doen. Ze wilde zich niet meer in deze ruimte bevinden. Zonder na te denken liep ze uit de hotelkamer. Wanneer ze zich op de gang bevond, zocht ze naar een persoon die haar kon helpen. Een kamermeisje liep met een karretje de gang op, waarna ze naar haar toerende. 'You need to help me, I've been abducted', vertelde ze buiten adem door het rennen. De vrouw keek haar vragend aan. 'No puedo hablar ingles.'

'I can't speak English.'

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Aiden zijn opmerking was de reden dat Victoria van het bed stapte, weg gelopen terwijl haar hartslag steeg. Nog steeds voelde hij een angst om haar heen hangen, de manier hoe ze naar hem keek had allemaal met de gebeurtenis van gisteravond te maken. Haar stem begon luide tonen aan te nemen terwijl ze haar woorden duidelijk maakte, haar gedachten over hem waren nog steeds niet verandert. "If you didn't kill him, he would've killed you in less than a second", antwoordde Aiden. Vervolgens had hij de dekens van zich afgeslagen, uit bed gestapt om naar haar toe te stappen. Echter, was Victoria vertrokken, haar rennende voeten vulde zijn gehoord. De vraag voor hulp hoorde hij haar roepen op de gang, het galmde door zijn oren. Zijn snelheid gebruikte hij om ook de kamer te verlaten, vervolgens naar Victoria toe gerend. Wachtend op een lift probeerde ze te vluchten, bij het herkennen van hem probeerde ze nog een sprint te zetten. Aiden had haar al vast gegrepen voordat ze veel stappen kon zetten, haar vervolgens zacht tegen de muur geduwd. "If you want to escape Victoria... Please, go... But know that Camborca isn't the best neighborhood if you're alone", vertelde Aiden. Haar losgelaten zette hij een paar stappen achteruit, nog steeds was het haar geur die zijn controle onbeheersbaar maakte. "Have fun", vulde hij aan. Aiden liep weg van Victoria, haar alleen gelaten in de gang. Als ze wilde vluchten moest ze gaan, haar situatie bij Aiden was onveilig geworden. Haar bloed geur was te sterk, zijn controle was niet meer te vertrouwen nu.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Om zich heen gekeken, rende Victoria naar de lift. Op een snelle tempo drukte ze op de onderste knopje, hopend dat de lift zo snel mogelijk kwam. Ze wist niet hoe Aiden zou reageren op haar vlucht, maar ergens had ze gehoopt dat hij in zijn kamer bleef en haar liet gaan. Voor even had ze om zich heen gekeken, aangezien ze zeker wilde weten of ze veilig was. Toch herkende ze zijn gespierde postuur meteen wanneer hij door de gang rende. 'Shit', vloekte ze in haarzelf. Het eerste wat ze deed was wegrennen, hoewel de weg niet langer dan drie meter was. Zijn hand haar al gegrepen, waarna haar rug algauw in aanraking met de muur kwam. Voor even probeerde ze zichzelf uit zijn greep te krijgen, totdat zijn stem haar oren vulde. Ze had hem enkel aangekeken, niks gezegd over zijn waarschuwingen. Ze wist dat ze onveilig bij hem zou zijn en dat ze waarschijnlijk veiliger zou zijn in Caborca. Algauw liep hij alweer weg, haast ongeboeid. De lift was ondertussen opengegaan en de deuren begonnen te sluiten. Snel zette ze haar voet tussen de deuren, de lift ingestapt.
Uren streken voorbij en het begon weer licht te worden. De zon kwam langzamerhand weer op, wat ervoor zorgde dat de lucht verschillende kleuren bevatte. Ze had honger, maar aangezien ze geen geld had, kon ze nergens eten. De kleding van Aiden had ze nog steeds aan, aangezien de joggingsbroek wel gescheurd was en de kleding vol vlekken zat, dachten mensen waarschijnlijk dat ze een dakloze was. Mensen wilden haar zelfs helpen, maar de hulp verdiende ze niet. Niet na wat ze had gedaan. Nog steeds speelden de beelden zich opnieuw af in haar hoofd, haar eraan herinnerd hoe ze iemand had gedood. Uiteindelijk had ze al haar frustraties op Aiden afgezet, met als vervolg dat ze zwierf door de straten van een onbekende stad. Ze had geprobeerd om vervoer te regelen, maar dat leek haar niet slim. De mensen die voor haar stopten waren voornamelijk mannen, die haar waarschijnlijk niet thuis zouden brengen. Ze wilde het risico absoluut niet nemen om bij één van de Mexicanen in de auto te stappen. Gefluit van de vogels stopte wanneer ze een gebouw binnenliep. De lobby was niet leeg, ook al was het vroeg in de ochtend. Met handen in haar zakken liep ze naar de lift, vervolgens erin gestapt wanneer de deuren zich openden. Algauw stapte ze eruit, haar weg vervolgd naar de kamer. Ze wilde op de deur kloppen, maar wanneer haar knokkel de deur raakte, was de deur open. Vreemd opende ze de deur, vervolgens naar binnen gelopen. 'Aiden?', haar stem verbrak de stilte. Ze liep naar binnen en wanneer ze zich in het midden van de kamer bevond, sloot de deur zich. Geschrokken draaide ze zich om. Een grijnzende man bekeek haar, waarna hij zijn rook uitblies. 'Not Aiden, love, call me Sebastian', binnen één seconde bevond hij zich voor haar. Zijn hand greep haar arm, waarna hij zijn vrije hand op haar mond zette. Ze probeerde zich los te maken van zijn greep. 'It's going to be a long way to Monterray', hij liep naar de deur terwijl hij haar meetrok naar het raam. 'Hold on to me, little girl. The jump can be dangerous for you if you don't hold me tight enough', de grijns was duidelijk te horen in zijn stem. Hij opende de raam, waardoor ze de kans kreeg om te roepen. 'Someone, he-', haar zin kon niet worden afgemaakt. Zijn hand klemde hij om haar hals heen, waardoor ze haast geen adem kon halen. 'Remember, Victoria. I'm not Aiden. Don't play games with me', siste hij in haar oor. Hij stond op de vensterbank, waarna hij zichzelf afduwde.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Binnen in het appartement had Aiden al snel zijn spullen bij elkaar gepakt, vervolgens in zijn rugtas gepropt om het appartement snel te kunnen verlaten. Hij had de blondine enkele minuten geleden zonder enige moeiten laten gaan, maar ergens knaagde het gevoel dat ze zich nu onveilig in de straten van Camborca bevond. Toch besloot hij het te negeren, ze was echter maar een mens. De kamers van het appartement liep hij na, zo zeker te zijn dat hij geen belangrijke eigendommen zou vergeten. Bij de kamer van Victoria stopte hij even, zijn handen ondertussen op de deurklink gelegd om het te openen. Een twijfelende gedachten kwam op toen haar spullen zichtbaar werden, toch besloot hij om ze met zich mee te brengen. De tassen pakte hij op, vervolgens naar de deur gestapt. Aiden had niets meer te zoeken in Camborca, hij had zelfs belooft aan Martez om vandaag in Mexico City te arriveren.
Aangekomen op de begane grond legde hij zijn kamer pas op de balie, erna naar buiten gelopen om op zoek te gaan naar een Auto. De drukke winkel straat vulde zijn oren, het maakte hem chagrijnig. Nog steeds vroeg hij zich af waar Victoria zich nu bevond, ergens bang dat haar situatie zich nu onveilig bevond. Toch wist hij niet waarom de blondine hem zo veel boeide, de kans was groot dat ze nu al haar weg naar huis aan het maken was. De vele straten liep hij door Camborca, opzoek naar een geschikte auto. Zijn aandacht viel op een glimmende Ford, verlaten stond hij geparkeerd. Al snel bevond Aiden zich voor de auto, het raampje had hij al snel opengebroken met zijn vuist. Vervolgens plaats genomen in de auto, zijn spullen erna op de achterbank gegooid. Het verbinden van de bedrading onder het dashboard zorgde er voor dat de auto startte en klaar was voor de kilometers lange reis. Met vaart was hij binnen enkele secondes weggereden, opzoek naar de snelste weg om naar Mexico City te rijden. Het verkeer in Camborca was langzaam wat hem vertraagde, vele stoplichten en toeristen hadden er voor gezorgd dat hij zich maar enkele meters had kunnen verplaatsen. Met zijn vingers tikte Aiden ongeduldig op zijn stuur, zijn ogen keken door de drukke straten. De zon zorgde voor een ondraaglijke hitte in de auto, maar toch negeerde hij het. Een bekende zachte stem vulde zijn oren, het zorgde voor afleiding. Het was een verre schreeuw voor hulp die hem erg bekend klonk, bedenkend herhaalde hij het in zijn gedachtes tot dat een getoeter van geïrriteerde auto's het verbrak. Tot zijn verbazing was de gehele weg voor hem vrij gemaakt door het groen gekleurde stoplicht, zijn voet trapte het pedaal in om snelheid te maken. “Victoria”, mompelde hij. Zijn stuur draaide hij naar rechts om een bocht te maken, vervolgens op het geluid afgegaan. Twee gedaantes trokken zijn aandacht, rennend door de straat. Het was voor hem een bekende, Sebastian. De reden wat hij met Victoria moest kon hij zich niet bedenken, maar toch kon hij het niet laten om hem te volgen. Niet veel later kwam het gedaante uit bij een armoedige wijk. de roestige daken en afgebrokkelde huizen waren niets vergeleken met de ‘verslaafde junks’ die zich er tussen bevonden. De meeste ramen bevonden zich zonder glas maar enkel met hout betimmerd, een vieze geur van vuilnis drong Aiden’s neus binnen. Het gedaante verdween niet veel later in een van de huizen, het zag eruit dat hij Victoria niet zou laten gaan. Aiden parkeerde de auto, starend naar het huis uitgestapt. Hoewel zijn band met Victoria niet optimaal was, kon hij haar daar niet laten gaan. Wanneer hij dicht bij het huis kwam gooide hij het enige niet gebroken raam in, er in geklommen om zichzelf zo een weg naar binnen te dringen. Het huis was donker door de met doeken bedekte ramen, maar toch hield het hem niet van zijn doel af. Aiden concentreerde zich op zijn zicht wat de kamer al een stuk duidelijker maakte, het zag er binnen nog verwaarloosde uit dan buiten. Een pijnlijke steek trok vanuit zijn boven arm door zijn gehele lichaam, vervolgens er na gekeken. De oorzaak was een spuit dat zich op de grond liet vallen. Verbaast keek hij om zich heen, maar de duisternis nam zijn zicht over. Aidens gedachte dwaalde wazig af, waarna zijn lichaam volgde in een duistere val.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Binnen enkele seconden bevonden de twee personen zich op de grond. De angst voor het onverwachte kon Victoria duidelijk voelen wanneer ze haar handen strak rondom zijn shirt had. Haar knokkels waren ondertussen wit geworden en de adrenaline zorgde ervoor dat haar hart sneller begon te kloppen. Ze wist niet wat de jongeman van plan was en of ze überhaupt wel veilig bij hem was. De onwetendheid maakte haar gek en het zorgde ervoor dat ze angstiger werd dan ze zou moeten. Hij leek het op te merken. De korte lach was duidelijk te horen wanneer hij haar stevig vasthield. 'Don't be scared. You wouldn't get hurt if he'll tell the truth', vertelde hij. Ze wist niet waar hij het over had en wat hij ermee bedoelde. Ook kon ze het niet vragen. Algauw bevond ze zich in zijn armen, waarna hij wegrende. De snelheid was abnormaal snel voor een mens. Hoe graag ze zich ook wilde losmaken van zijn greep, het lukte niet. Ze was geïrriteerd om het feit dat ze werd gezien als een lokmiddel gezien. Toch wisten ze niet dat Aiden niet meer in de stad was. Waarschijnlijk was hij al Caborca uit, onderweg naar Mexico City. Ze wist niet wat hij daar moest doen en dat zou ze waarschijnlijk ook niet te weten komen. Ze was niet meer veilig bij hem, dat wist hijzelf ook. Zijn aanval van gister liet zien dat hij niet tegen bloed kon. Het zou haar dood kunnen worden, maar toch was hij op het goede moment gestopt. Hoewel ze dankzij hem nog leefde, wist ze niet of ze hem kon vertrouwen. Toch wist ze dat dat niet meer haar zorgen zou zijn. Waarschijnlijk zou ze hem nooit meer zien en was haar vlucht van hem toch gelukt. Hij had haar zonder problemen laten gaan. Ze wist niet wat haar ertoe dwong om terug te gaan naar de hotelkamer. Het leek alsof ze daar automatisch heenliep, alsof ze daar hulp kon vinden. Uiteindelijk bleek Aiden al weg te zijn en was er enkel een man die op haar aan het wachten was. Ze wist niet wie hij was en was hij van haar wilde, maar waarschijnlijk zou ze daar snel achter komen. Ook al was ze net vrij, leek ze weer gegijzeld te zijn. De mensen hadden niks door. Voor hen was het enkel een windvlaag en hadden ze niks door. Toch zag zijzelf dat de buurt veranderde. De kleurrijke huizen en de drukke straten maakten plaats voor verlaten panden met stille straten. Op een normale tempo liep hij door de steegjes en de straten richting een huis. Hoewel ze zich los probeerde te maken, dreigde hij steeds dat hij haar iets aan zou doen. Haar mond had ze gehouden en haar handelingen werden gestopt. Een grote, verlaten huis leken ze betreden. Verschillende mensen keken op bij het zien van de nieuweling. 'I have her, boss', na zijn zin werd ze voorover geduwd. Op haar knieën en handen landde ze voor een man, vervolgens opgekeken. Een oud uitziende man bekeek haar grijnzend. 'You did a great job, Sebastian', vertelde hij. 'I can hear that he's here to. Just in time', grijnsde hij. Haar pols werd gegrepen, waarna ze mee werd gesleurd naar een kamer. Het leek erop dat zij niet de enige was in de kamer. 'Aiden?', vroeg ze zich af. Ze probeerde zich los te maken van zijn greep wanneer ze merkte dat Aiden niet op haar reageerde. Verschillende vragen schoten er door haar hoofd. Toch leek ze zich meer zorgen te maken om Aiden dan om haarzelf. Binnen de kortste keren werd ze vastgemaakt aan een stoel. 'Let me go! What are you going to do?', riep ze uit. Een lach ontsnapte uit zijn mond wanneer hij de bewusteloze lichaam van Aiden aan een stoel vast bond. 'You'll find out soon, love.'

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Het schokkende gevoel zorgde er voor dat Aiden ontwaakte vanuit de duisternis waar hij zich bevond. Langzaam werd de kamer weer zichtbaar, waardoor hij enkele secondes nodig had om te beseffen wat er zojuist was gebeurd. Het gevoel in zijn lichaam kwam langzaam terug, maar toch bleef hij zichzelf zwak voelen. Het gevoel was voor hem niet onbekend, hij had dit al meerdere keren in een lagere dosering gevoeld. De geur van het aantal mensen dat in de kamer bevond was sterk, het grote aantal betekende dat zijn honger sterk was. Nog steeds kon hij niet zien waar hij zich bevond, verbane had zijn krachten verzwakt. "Verbane, Ha.. Ha.. Ha.. U'r joking? Did you really think that you could make me weak with a flower? Most of you are humans.. I could kill you all", zij Aiden. Langzaam werd de kamer zichtbaar, het betekende dat de verbane in Aiden's systeem al aan het uitwerken was. "Aiden, do you really think we are that stupid? Who's next to you?", antwoordde een stem. Aiden gezicht draaide naar het gedaante dat zich naast hem bevond, het was Victoria die vast gebonden was aan een stoel. Even was hij haar vergeten, de reden waarvoor hij zich hier nu bevond. "Fuck", schelde hij. De verbane zorgde er voor dat een honger was ontstaan, hij zou deze moeten stillen om zijn krachten weer optimaal terug te krijgen. Nog steeds keek hij naar Victoria, haar angst kon hij van haar gezicht aflezen. "Is this your new girlfriend Aiden? A human? That's funny.. Because the Avelino Lefére I know wouldn't care about anyone", vertelde de stem. Een licht maakte alles in de kamer goed zichtbaar, een oudere man bevond zich voor hem. Echter herkende hij de persoon niet, misschien uit een ver verleden. Een mes liet de man tevoorschijn komen, tegelijk met een grijns op zijn gezicht.

"I'm gonna ask you questions.. If you give me the answers your girlfriend will stay unharmed, but if don't... I will. I know that you can't control blood, even your loved ones aren't save for your vampirism"

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Met grote ogen bekeek Victoria de man, zijn bewegingen gevolgd met haar ogen. Zijn handen knoopten de touwen rondom zijn polsen en enkels vast zodat hij nergens heen kon. Het was een raadsel voor haar hoe hij hier was gekomen. Misschien was ze daarom meegenomen, aangezien ze wisten dat hij al enkele weken zijn vrije tijd met haar besteedde. Ze werd gebruikt om hem te chanteren, hoewel ze niet wist waarom. Ze had gedacht dat hij al uit de stad was gereden, maar toch kruisten hun wegen weer met elkaar. Het was vreemd om hem zo te zien, bewusteloos, aangezien hij ongevaarlijk leek. Haar blik had ze van de grond gehaald, opgekeken wanneer ze zijn zware stem hoorde. Het leek erop dat hij niet bang was voor de man, terwijl zij juist angst voor de man voelde. Ze wist niet wat hij van plan was met hun en die onwetendheid maakte haar gek. Het was vreemd dat hij haar gebruikte, aangezien ze geen verandering aan de situatie kon brengen. Aiden zou niet op andere gedachtes gebracht worden doordat zij zich naast hem bevond. Zijn hoofd draaide zich haar kant op, waardoor er oogcontact ontstond. Zijn gescheld vulde de kamer, waarna ze zuchtte en haar hoofd schudde. Ze wist niet wat hun beiden stond te wachten, maar toch had ze een slechte voorgevoel over de situatie. Wanneer de man weer sprak, was zij diegene die het oogcontact verbrak om de andere man aan te kijken. Haar wenkbrauwen vormden zich tot een frons bij het horen van zijn woorden. Ze wist niet waar hij het over had, maar het was haast amuserend dat hij dacht dat ze zijn vriendin was. Waarschijnlijk zou ze gebruikt worden als een middel om hem te chanteren. Wat ze niet wisten was dat ze helemaal niks voor hem betekende. Haar ogen had ze gericht op het mes, het licht werd weerkaatst door de staal. Ze schrok bij het zien van het scherpe wapen, waardoor ze meteen haar handen uit de touwen probeerde te krijgen. Ze stopte wanneer ze merkte dat de touwen ervoor zorgden dat ze tegen d'r huid aan schuurden en haar daarmee pijn deden. Haar ogen had ze op de man gefocust. 'Is this a sort of joke? I'm not his fucking girlfriend, stop with this game and let me go. He doesn't care', vertelde ze. Ze was bang voor wat er zou gebeuren, wetend dat het niet bij enkel praten zou eindigen. Zijn blik had hij op haar gefocust, vervolgens geglimlacht om haar woorden. 'Did I say that you can talk?', vroeg hij. Ze had gezucht, waarna ze had weggekeken.

'Good job. You're learning fast, Victoria. So.. Aiden. How's your life as a vampire? I bet you love it to kill people like you always do.'

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Het mes liet de man zwaaien door de kamer als een dreigement, de weerkaatsende glinster verblinde zijn ogen enkele seconden. De zinnen van de man negeerde Aiden volkomen, hij had geen aandacht voor zijn kwetsende bedoelingen. Zijn ogen scande de kamer af opzoek naar herkenning, maar het enigste wat hij tegen kwam was een puinhoop van vuilnis. Zijn vast getapte handen had hij al snel los gekregen, vervolgens de resten tape op de grond gegooid. "Did you really thought that some tape is strong enough?", Lachte hij.
De man leek er echter niet op te reageren, zijn verrimpelde handen opende een metalen koffer. Een oud papier kwam tevoorschijn, vervolgens gegeven in Aiden zijn handen. "Do you remember her.. Aiden?", vroeg de man. Aiden's vingers gleden over het papier werk heen waar zich een oude foto op bevond, een vrouw met lange bruine haren bevond zich op de foto. Haar bruine ogen en de gekleurde lippen waren hetgeen dat voor herkenning zorgde. "Aubin?", vroeg hij. De vele haat gevoelens zorgde ervoor dat zijn verleden zich in zijn gedachtes langzaam herhaalde, vervolgens de man genaamd Aubin aangekeken om zijn haat te tonen.
"Aubin, Jeez u'r old.. I didn't know you were still alive! I mean.. Look at you! You could die any moment, like your girlfriend.. Shit! What was her name again? A.. Adora? Well.. I still don't regret what I did", Vertelde Aiden. Een luid gelach verlaatte zijn mond als doel om Aubin belachelijk te maken, tegelijk kijkend naar zijn vele emoties. "Shut up! Or I will kill her.. Right now!" Schreewude Aubin, gevolgd door een trap tegen zijn stoel. Aiden’s mond was al snel stil, erna naar Victoria gekeken die zich nog steeds in angst bevond.
“From now on you only give me answers I want.. No more talking and Laughing. If you don’t follow my rules I will make sure your girlfriend is gonna bleed.. So you can kill her yourself! Does that make any sens ?”, Vertelde Aubin. Zijn mes wees hij naar Victoria als dreigement, het vlijmscherpe mespuntje was minimaal verwijdert van haar vlekkeloze huid. “Tell your girlfriend everything you did in the night of 11 October 1950.. I want to hear every detail”, Vroeg Aubin. Nog steeds staarde Aiden’s ogen naar Victoria’s gezicht, Enkele herinneringen over de nacht vol wraak kwamen weer naar boven. "Well.. That happend a while ago", antwoordde Aiden.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Het scheuren van de tape vulde Victoria's oren. Ze had opgemerkt dat Aiden zonder complicaties zijn handen uit de zwarte tape had kunnen krijgen, waarschijnlijk met behulp van zijn krachten. Zijzelf kon dat niet, wetend dat ze niet dezelfde krachten als hij bezat. Hoewel ze wel haar handen uit de touwen probeerde te krijgen, lukte het niet. Ze durfde te wedden dat haar polsen vol met sporen zouden zitten van de touwen. Haar ogen had ze op de twee mannen gericht, de bewegingen goed gevolgd. Een oude foto kwam tevoorschijn, waarna Aiden het van de man pakte. Haar ogen volgden zijn gezicht, bekijkend hoe hij erop zou reageren. Ze wist niet wie er op de foto stond en wie de man was, maar het leek erop dat hij zich dat wel herinnerde. Een naam ontsnapte uit zijn mond, waarna de man erop reageerde. Zijn gerimpelde gezicht trok zich samen bij het horen van de woorden die uit Aiden's mond kwamen. Ook zij leek te schrikken van zijn hatelijke woorden tegenover de oude man. Zijn lach verbrak de stilte in de kamer, waarna de man er uiteindelijk op reageerde. Aubin's dreigingen snoerden Aiden's mond, waarna hij haar al snel aankeek. Toch voelde zij niet de dwang om hem aan te kijken, waardoor ze al snel wegkeek. De woorden die hij tegenover de man had gesproken waren vreselijk om aan te horen, ook al waren ze niet naar haar gericht. Aubin moest zich vreselijk voelen, bij het horen van de woorden die uit Aiden's mond ontsnapten. De hele tijd hield ze zich stil, wetend dat dat het beste was om te doen. Geschreeuw vulde haar ogen, waarna het geluid van zijn trap tegen de stoel haar deed opschrikken. Haar hoofd deinsde naar achteren wanneer het mes zich voor haar gezicht bevond. Haar tanden zette ze voor even op haar lippen, uit angst voor het scherpe voorwerp. Eén foute beweging en het mes zou haar gezicht raken. Haar ogen sloten zich voor even wanneer Aiden het verhaal begon te vertellen. Hoewel ze het niet wilde horen, ze kon er niks aan doen. Ze wilde niet weten wat hij in zijn verleden had gedaan, puur omdat het haar mening over hem liet beïnvloeden. 'Go on Aiden, we're listening', grijnsde de man. Zijn mes had hij tegen haar wang gelegd, klaargestaan om haar te verwonden wanneer hij zijn vragen niet goed beantwoordde.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Meerdere keren had Aiden al door de kamer gekeken, opzoek naar ideen om hier uit te komen. Echter, bestond zijn situatie uit een keuze. Hijzelf of Victora. "Me and Aubin where word war two solders placed in Calais. Even though the war was over at that time, me and Aubin decided that we wanted to stay there for a few months. Most of our family died, so we had nowhere to go. In the night of 11 October 1950 Aubin found out that I was a vampire.. He, as he was from A vampire hunter family. Thought it was a great idea to betray his best friend at that time! At midnight..", vertelde Aiden. Zijn ogen focuste op het gedaante van Aubin die afgeleid in zijn gedachten was, een plan ontstond in Aiden's gedachten. Zijn lichaam maakte een kleine beweging, erna met snelheid uit zijn stoel gesprongen. Zijn doel was om Aubin's mes te bemachtigen, wat hem ook binnen een seconde was gelukt. Het mes gebruikte hij om de touwen rondom Victoria's polsen los te maken, door zijn krachten was het al binnen een fractie van een seconde gebeurd. "Run, he isn't gonna let you go!", fluisterde Aiden. Zijn laatst overgebleven krachten waren flink afgezwakt door deze actie, een honger had zich ervoor in de plaats genomen. Aubin dieuwde hij van zich weg, de klap zorgde zeker dat enkele botten van de oude man braken. Het mes had Aiden op hem gericht, hem zo te laten zien dat hij nu de gene met de macht was. "I should've killed you at the same time as your girlfriend, u'r aw.."zij Aiden. Een gil verbrak zijn worden, het was Victoria. Haar gedaante weerkaaste in de spigel voor hem, Sebastian's lippen bevonden zich stevig in haar nek. Druppels bloed drupte langs haar nek naar beneden wanneer sabastian haar losliet, de rode vloeistof was hetgeen waar Aidens lichaam op dit moment om smeekte. "She's all for you Aiden, i know you're hungry... It's just a human, she will die anyway", vulde de stem van Sebastian de kamer. Binnen enkele secondes bevond hij zich al voor de blondine, zijn omgeving volkomen negerend. Haar bloedende wond smeekte om van gedronken te worden, het zorgde ervoor dat hij Victoria stevig vast pakte. De geur van bloed verkleurde zijn ogen, zijn gedachten smekend om er gebruik van te maken. "No", verliet zijn mond. Victoria had hij opgetild om zich vervolgend en weg naar buiten te vluchten, de felle zon had zich inmiddels omgeruild voor een donkere avond. Toch weerkaatste de glimmende auto het maanlicht. Victoria had hij in de auto gezet, erna zelf ingestapt. De bedrading kostte hem een paar seconde totdat de auto startte.

"Please, do something about your wound... My body is going crazy right now"

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Victoria had haar ogen op de grond gericht terwijl ze naar het verhaal luisterde. Het was vreemd dat hij een verhaal vertelde die in 1950 plaatsvond, terwijl hijzelf haast niet was verouderd. Aubin daarentegen wel. Zijn gerimpelde huid liet duidelijk zien dat hij oud was. Toch leek hij normaal te kunnen functioneren. Hij liep haast zonder problemen en zijn handen trilden niet wanneer hij een mes vasthield. Geluid vulde haar linkeroor, waarna ze richting Aiden keek. Zijn krachten gebruikend, snelde hij zich naar de man toe. Binnen enkele tellen had hij zijn mes afgepakt, waarna hij haar touwen losmaakte. Voor even had ze hem aangekeken, niet geaarzeld om zijn woorden op te volgen. Ze richtte haar aandacht niet meer op de twee personen in de kamer. Haar voeten leidden hun weg naar de uitgang van de kamer, totdat iemand haar vastgreep. 'Are you leaving so soon?', grijnsde hij. Zijn handen had hij strak rondom haar handen geknepen, waardoor ze niet kon vluchten. Aders verschenen onder zijn ogen, waarna zijn oogwit donkerrood kleurden. 'No, ple-', tanden werden in haar nek geplaatst, waarna er een gil uit haar mond ontsnapte. Bloed voelde ze langs haar huid naar beneden glijden, terwijl de rest in Sebastian's mond verdween. Langzamerhand voelde ze het bloed uit haar systeem verdwijnen, waardoor ze zich steeds slapper begon te voelen. Binnen enkele seconden werd ze losgelaten. Ze zocht steun bij de muur, wetend dat ze de weinig energie had om zonder hulp te blijven staan. De woorden van Sebastian zouden ervoor kunnen zorgen dat Aiden zich aan zijn honger zou overgeven. Binnen enkele seconden stond hij ook voor haar, haar stevig vastgegrepen. Voor even keek ze op naar hem, waarna ze zag dat zijn gezicht veranderde. Angst vulde haar lichaam, wetend dat ze dood zou gaan als hij van haar zou drinken. 'Please don't do it', smeekte ze hem. Het woord die zijn mond verliet zorgde ervoor dat ze hoop kreeg. Wanneer ze werd opgetild door hem, vluchtte hij uit het huis vervolgens op zoek gegaan naar een auto. Algauw zat ze in de onbekende auto, wachtend totdat hij het voertuig zou startten. Bij zijn woorden keek ze hem aan, wetend dat het gevaarlijk voor haar zou worden wanneer ze niks aan haar bloedende wond zou doen. 'Can you... give me something of your blood?', vroeg ze hem, aangezien ze niet zo snel genas als hij dat deed.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
En brommend geluid vulde de auto als teken dat de auto was gestart, gelijk weggereden om zover mogelijk te kunnen vluchten. Nog steeds zorgde de bloedende wond van Victoria voor een grote afleiding, maar toch lukte het om haar niet aan te vallen. “Yeah, but not now.. Please, get my bag from the backseat and take a shirt to hold against your wound”, Antwoordde Aiden. Als hij de auto nu zou stoppen om Victoria te helpen zouden ze zeker gevonden worden, het laatste wat hij zou willen. Het gaspedaal trapte Aiden vol in om zo zijn snelheid te verhogen, kijkend of zich geen andere auto’s achter hem bevonden.
De laatste straten van Camborca was hij uitgereden, waar zich al snel een snelweg ontstond. De donkere wegen waren enkel zichtbaar door de zwakke lantaarns, bijna geen elke auto te zien. Een lange lege weg was hetgeen wat hij nu ook echt nodig had. Zijn autosnelheid verhoogde hij maximaal, enkele langzamere auto’s haalde hij in. “Are you okay ?”, vroeg hij Victoria. Nog steeds was zijn honger op het punt om zichzelf te verliezen, de geur van bloed had zich nog steeds door de auto verspreid. “Can you open the first pocket of my bag? There’s a gun in there, If I loose myself you need to shoot me”, vroeg hij. Even had hij haar aan gekeken, erna zich weer snel terug op de weg gefocust. De duisternis zorgde ervoor dat de weg oneindig leek, enkel het onweer verraadde enkele schaduwen in de verte.
Vele kilometers had Aiden voorbij gereden, zichzelf hierdoor hopelijk verweg van Aubin of Sebastian verplaats. Een bord dat verwees naar een motel viel hem op, het vervolgens gevolgd waar hij de auto op de parkeerplaats tot stilstand bracht. Zijn pols had hij open gebeten om zo zijn bloed aan Victoria te kunnen geven, vervolgens voor haar gehouden wachtend tot ze er gebruik van zou maken. “Are you tired? We can get a room here if you want? I really need to feed myself soon.. The verbane made me hungry”, vroeg Aiden. Zijn tas tilde hij op, vervolgens een pakje sigaretten eruit gehaald. Nicotine was hetgeen wat hij op dit moment nodig had. Een sigaret stak hij aan, rook vulde de langzaam de auto.

“It’s a wonder that I didn’t killed you, Victoria”

@Nathaliia

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld