Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ What good is the warmth of summer*

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Nadat Bucky iets herstelde van de aanval had ze hem op bed gezet en de badkamer zo goed mogelijk opgeruimd. Aangezien ze niet wist in welke potjes de gevallen tabletten thuis hoorde had ze deze allemaal in de vuilnisbak gestopt. Nu zat ze weer naast hem, op bed met haar hand in de zijne. Het was vreemd, comfortabel met toch een lichte spanning die tussen hen hing. Alyssa was zich behoorlijk bewust van het feit dat dit haar toedoen was, de woorden uit zijn brief zouden de komende tijd niet meer uit haar hoofd verdwijnen. De vraag die hij haar stelde verraste haar en Alyssa knikte na een moment. “I do. I have been training on my own every day. Don't tell Rowan I told you about the fact that he tried and failed though, he might try to kill me.” Ze lachte even kort. “He is the big guy that follows me around all the time. Head of our army.” Alyssa hoopte dat de uitleg genoeg was om te zorgen dat hij haar niet zou verdenken van een relatie met Rowan, dat was iets wat nooit zou gaan gebeuren. “I think I have gotten quite good at it if I say so myself.” Ze vertelde Bucky niet hoe veel van haar dag training bevatte, dat hoefde hij niet te weten. Het was geen leugen en ook niet iets wat ze achterhield aangezien hij er zelf niet naar vroeg.
De blik op Bucky’s gezicht vertelde haar al dat wat hij van plan was om te zeggen niets goeds kon zijn. Ze staarde naar haar hand die hij nog steeds vasthield en streek er zacht over met haar duim. Zijn handen voelde ruw door het trainen en vechten, maar dat maakte haar niet uit. Bij zijn woorden keek ze scherp op naar hem. Instinctief wilde ze zich terugtrekken, bij hem weg kruipen en zich hiervoor afsluiten, maar als ze dit nu deed was ze hem zeker weten kwijt. “Who told you that?” mompelde ze. Alyssa wilde dit onderwerp het liefst ontwijken en sloot haar ogen even. “I wasn't trying to live. I was trying to survive.” De woorden kwamen er zacht uit en Alyssa schaamde zich voor wat de had gedaan, hoe ze zich gedroeg. “I just… I just didn't know how I could survive it all any other way.” Ze wilde niet benoemen dat hij dit ook had gedaan, dat hij ook sterk was geweest en het hem ver had gebracht. Dit alles was niet zijn schuld maar die van haar. Alyssa opende haar ogen en keek hem aan. “I was right when I told you that the only thing I did was hurting you. When I am with you I hurt you, I cause you to have a panic attack, I make you unhappy and when I leave I still cause you pain.” Het lukte niet om meer dan dit te zeggen, haar keel zat dicht en haar lip bloedde doordat ze er te hard op had gebeten. “I’m sorry.” Alyssa wist niet meer waar ze goed aan deed op dit moment, alles was te verwarrend. “I never meant to hurt you, nor anyone else.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bucky moest zachtjes lachen bij haar opmerking. “I won’t tell him,” zei hij, zwak glimlachend, genietend van het moment waar de twee zich in bevonden. “I’m sure you have been. I’d like to see so myself one day,” zei hij haar. Hij wilde graag zien hoe goed ze was geworden, waar ze nog verbetering in nodig had en wat ze al helemaal perfect deed. Bucky zelf was ook veel bezig geweest met ballet, maar dat kwam doordat het de enige training was waarbij hij zich ook kalm voelde, waarbij hij niet ruig en agressief bezig was. Daarnaast was de muziek ook erg ontspannend, vond hij tenminste. “Rowan seems like a nice guy, he’s really protective over you, it’s sweet,” mompelde Bucky, zwak glimlachend. Dat beschermende deed hem aan zichzelf denken, hoe hij ooit over Alyssa was. Hij vond het alleen maar fijn dat Alyssa iemand had die zo beschermend over haar was. Waar kon je nog meer voor wensen? Zo wist Bucky in ieder geval dat er iemand was die haar veilig hield als ze in Zomer was.

Bucky kon het niet laten om even zacht te lachen, hoe ongepast het ook was. “I’m not blind Alyssa, anyone with an IQ over 60 could see that you’re not doing well at all,” zei hij hoofdschuddend. Het was absoluut niet moeilijk om op te merken dat het niet goed ging met haar. Zelfs een blinde kon dat nog zien. “Well this is no way of surviving Alyssa, this is killing yourself. I’m not stupid, I can see what you’re doing, I can see myself in you. And that’s why I’m telling you now that this is not the way. I wasn’t surviving, I wasn’t living, I was dying, torturing myself. I’m begging you to please stop this,” zei Bucky. Hij had er nooit over gepraat wat dit alles met hem had gedaan. Hij deed altijd alsof hij het wel kon, alsof hij het aan kon en kon overleven, maar dat was alles behalve waar. Als Bucky langer zo door gegaan was had hij dat absoluut niet kunnen overleven. “I don’t want you to live like I did because that is no life.” Bucky vond het moeilijk om dit zo te zien. Het was alsof hij zijn eigen reflectie in haar kon zien, bijna dan. Haar gedrag bleef anders. Haar muur die vanmiddag nog op stond was inmiddels al gebroken en Bucky ging het niet toelaten dat deze weer omhoog kwam. Bucky zuchtte even diep. “Stop blaming yourself, Alyssa. Stop doing this to yourself. Just stop. You’re not hurting me, you’re not the cause of my panic attack and you’re not the reason I’m unhappy. So stop it. Please.” Bucky beet even hard op zijn lip. Hij wist niet goed hoe hij hiermee moest dealen maar hoopte dat dit genoeg was voor haar om te realiseren dat niks haar fout was.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Een kleine grijns speelde op haar gezicht toen Bucky moest lachen. Vreemd genoeg voelde ze zich trots dat ze ook iets positiefs bij hem teweeg kon brengen. “We will do it together. Soon.” Tenzij Bucky dit niet wilde en de kans daarop was nog steeds aardig groot. “He is nice, I trained with him a lot when we were younger.” De man had ondertussen de hoop opgegeven het was duidelijk dat hij niet verwachtte dat Alyssa weer zichzelf zou worden. Hoe dan ook zorgde hij wel nog steeds voor haar. “Don't tell him that either or he will never stop doing it. I don't need someone to protect me. My training taught me how to do that, you taught me how to do that.” Dit was iets wat ze Bucky nog niet eerder had vertelde en dit bracht haar gelijk op een andere gedachte. “But wait, this is more important.” De draaide zich naar hem toe om hem beter aan te kijken. “You do NOT look like a James and you cheated by not using your full name on the invitation!” Ze gaf hem een plagend zetje. “How dare you, this is very important information!”
Hoewel hij het in eerste instantie luchtig leek te brengen, voelde Alyssa de lading van zijn woorden. Ze wilde dit niet horen, ze wilde niet horen dat het niet goed was en dat ze weer zichzelf moest worden omdat ze bang was voor wat dit met haar zou doen. Alyssa had nooit de troonopvolger willen zijn, ze had zelfs Winter niet willen verlaten als ze hier samen met Bucky had kunnen zijn. De onthulling die hij haar bood zorgde echter wel dat hij haar aandacht greep. Nooit eerder had ze hem horen toegeven dat het voor hem ook niet goed was geweest, dat hij zichzelf martelde hiermee. “You are right.” Antwoordde ze zacht en Alyssa deed haar best om de tranen in haar ogen weer weg te knipperen. “I don't know how to fix it all though. I don't know how to be a queen, how to live like that and please everyone around me. How to… do it right.” Als ze compleet zichzelf zou zijn kon ze nooit de koningin zijn die men verwachtte dat ze was, die men van haar vereiste. Hoe veel adviseurs haar ook vanalles aan probeerde te praten, ze was hier niet voor getraind. “That's a lie and you know it, I have hurt you. A lot. I can't change what I did though, I can only adjust how I will do it in the future.” mompelde ze. Alyssa keek op naar hem. “Why are you unhappy then?” vroeg ze heel voorzichtig.
Nu hij niet meer in de aanval van net zat wilde ze het hem nog eens zeggen, zeker zijn dat hij haar gehoord had en het ook écht binnen liet komen. “I do really love you, you know that right?” Alyssa haalde diep adem en keek onderzoekend naar hem. Tot nu toe leek hij haar aanrakingen niet langer zo erg te vinden en ze twijfelde dan ook of ze haar idee nu wel kon uitvoeren. Alleen al zijn hand vasthouden zonder dat hij er iets op tegen had voelde fijn. “You don't mind it as much when I touch you, do you?” Vroeg ze hem zacht. “Not even if I do this?” Alyssa boog naar hem toe en plaatste een zachte, korte kus op zijn wang waarna ze zich terug trok. Ze wilde hem niet overrompelen door te ver te gaan en daardoor voor meer angst te zorgen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Sounds good,” glimlacht ehij even. Hij kom zich daar nu al op verheugdn. Bucky was al druk geweest met zelf trainen maar samen dansen klonk veel leuker. Daarnaast konden ze elkaar ook aanvullen en helpen met bepaalde dingen natuurlijk, met z’n tweeën dingen doen was vaak toch wel fijner. “He is big though, like, a skyscraper,” grinnikte Bucky even zacht. De jongen was nou een echte kast, reuze spieren en ook zo’n twee meter hoog, schatte Bucky. “Really does look like an army chief,” knikte hij vervolgens. De man had Bucky wel onder de indruk gebracht, al was Bucky ergens nog steeds vrij zeker dat hij zou winnen in een gevecht met de jongen, hoe’n grote spieren hij ook had. “Well it’s always nice to have someone else looking out for you too, no matter how well you’re trained,” zei Bucky zwak glimlachend. Dit was ook iets wat hij zich laatst pas realiseerde, toen Jackson en Kenji ineens ook op hem gingen letten. Het hielp toch een stuk. Bucky keek op toen ze plots haar stem hefde en helemaal naar hem toe draaide. Ook hij draaide zich een kwartslag naar haar toe. Hij kon het niet helpen om zachtjes te lachen. “Well why do you think I go by Bucky? And yes, I don’t need everyone knowing my full name. I can’t have you screaming it when I say something inappropriate to you in public. Besides that, I don’t like playing by the rules,” zei hij, een plagende glimlach spelend rond zijn lippen. Het was wel iets wat Alyssa veel deed, mensen bij hun volle naam noemen zodra ze deze kende. Bucky wilde haar niet die mogelijkheid geven. Vond hij grappig. “You’re not going to start calling me James right?” Vroeg hij toenw el voor de zekerheid. Als iemand hem James zou noemen zou hij dat niet goed kunnen waarderen.

Bucky keek ahar even aan. Hij vond het moeilijk haar zo te zien. “Well let me help you then. I can help you be a queen while still being who you are. I can train you, even in this,” zei Bucky. “You don’t have to please everyone Lys, and there is no right way to do anything. You just have to find your way. And I’ll help you with that,” glimlachte hij zwakjes. Hij wilde haar graag helpen en zeker hiermee kon hij haar ook werkelijk helpen. “I don’t want to look into the past. I’ve hurt you too, but that’s all behind us. I’m not going to hurt you again and I sincerely hope you won’t hurt me again either.” Bucky ging er gewoon uit dat alles gewoon goed zal gaan tussen de twee vanaf nu. Daar streef hij twnminste zeer voor. Een trieste glimlach speelde op zijn lippen bij haar vraag. “My adoptive father died yesterday, that’s all I suppose. I miss him,” zei hij schouderophalend. Bucky haalde zoveel steun uit de koning, hij miste hem erg.

Bucky keek op met een wat bredere glimlach. “I really do love you as well. And I’m sorry that I’m really bad at showing it,” zei hij tegen haar. Hij moest nog steeds leren, hij moest nog steeds de therapie door gaan, er was zelfs een kans dat hij nooit echt normaal zou zijn door alle onderdrukte kinder trauma’s sn het leven wat hij zo lang geleefd had, maar Bucky had hoop en hij streefde voor het beste. “I don’t. I’m learning to accept and appreciate none fighting related touches,” glimlachte hij zwakjes. Hij was best trots op het progress dat hij tot nu toe gemaakt had. Hij glimlachte door de zachte kus op zijn wang. “I don’t mind it no,” zei hij.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was zo verrassend om Bucky werkelijk enthousiast ergens over te horen en Alyssa deed haar best om tranen te voorkomen. “I can't wait.” Antwoordde ze oprecht. Ook al gaf ze zichzelf nog steeds de schuld van een hoop dingen, het feit dat hij nu eindelijk iets beter leek te worden was ontzettend fijn. Bij zijn woorden schoot ze oprecht in de lach. Als Rowan dit hoorde zou hij haar nooit meer vriendelijk aankijken. “He is, tot think we were the same height when we were eight…” Ze schudde haar hoofd. “It was really handy though, having someone to scare people off and get you the things you couldn't reach.” Alyssa grinnikte even terugdenkend aan die tijd. Ze hoopte dat er een kans zou zijn om het goed te maken met hem. Op zijn volgende woorden gaf knikte ze enkel, Alyssa was nog steeds in de veronderstelling dat dit niet waar was, maar zo lang hij tevreden was met dit antwoord vond ze het prima. Doordat Bucky zich ook naar haar toe draaide zat ze recht voor hem en moest ze haar hand voor haar mond slaan om hem niet uit te lachen. “I love scream your full name at you when your inappropriate! You where the hardest one to get the full name of you know. And I obviously will use it when I need it.” Ze trok uitdagend haar wenkbrauwen op. “My dear James.” Alyssa lachte, niet eens omdat de naam zo raar was maar puur om zijn gezicht. “I can already think of so many times I would like to use it.” Voegde ze er plagend aan toe. Ze was niet perse van plan om zijn naam de hele tijd te gebruiken, maar het was wel een tik van haar om dit te doen bij de mensen waar ze close mee was. Alyssa kon zich niet herinneren eerder zo veel te hebben gelachen in zijn bijzijn en een lichte blos kwam op haar wangen bij de gedachte dat hij haar opmerkingen totaal niet leuk vond.
Alle humor was direct weer weg toen Bucky haar antwoord gaf op haar eerdere woorden. “Are you sure?” Het kwam er onzeker en kleintjes uit. Alyssa wilde niets liever dan zijn aanbod aannemen. Als er iemand was waaraan ze dit toe zou vertrouwen dan was hij het. De kans dat haar huidige adviseurs zouden steigeren bij dit nieuws was groot, maar dat was iets dat ze moesten accepteren. Haar keuzes waren in de meeste gevallen definitief. “I won't.” Het kwam er zo snel uit dat ze bijna over de woorden struikelde. Het was haar intentie niet geweest om het ooit te doen en ze zou er dan ook alles aan doen om het in het vervolg te voorkomen. Zijn verdrietige blik deed haar werkelijk pijn en ze kneep zacht in de hand die ze nog vasthield. “I am so sorry for your loss. I didn't realise he meant that much to you.” Alyssa voelde zich nu nog schuldiger voor de manier waarop ze heb vandaag had behandeld terwijl hij iemand dierbaar was verloren. “Do you want me to come with you? To the funeral I mean.” vroeg ze voorzichtig. Dit was niet iets wat op de planning had gestaan. De koninklijke familie uit Zomer had de rest van de dag vrij en zou morgen na een gezamenlijk ontbijt weer terug naar eigen land gaan. “If you don't want me to that's fine. I just don't want you to feel alone, I want to support you if I can.” Alyssa twijfelde nog steeds aan al haar woorden en keuzes op dit moment.
Hoe hij bijna leek te stralen was zo hartverwarmend dat ze zijn glimlach spiegelde. “That's okay, even the smallest things are amazing. The fact that you just said that to me…” Alyssa voelde zich oprechtzo gelukkig bij die woorden, bij de blik die hij op haar richtte op dit moment. “I am proud of you. So very proud.” Ze meende het, voelde het tot diep van binnen. Terugkijkend op hoe hij was toen ze hem leerde kennen was hij al met enorme stappen vooruit gegaan en eigenlijk herkende ze hem bijna niet. “Will have to get you so used to it that you will actually like it in the end. But tell me if I’m to much, okay? It's hard to figure out.” Als het aan haar lag was er nu wel veel meer gebeurd dan alleen zijn hand vasthouden en een kus op zijn wang geven. Nu ze dit kleine deel had gekregen besefte ze pas hoe zeer ze meer nodig had, maar zij was niet de persoon die nu belangrijk was en ze wist ook dat hij al zoveel gaf als hij kon.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bucky moest even zacht lachen. “He was once your height? Almost sounds impossible,” grinnikte Bucky. Hij wist nog wel dat hij vroeger altijd de kortste was. Hij was altijd de kortste in een groep mensen, nu met zijn 1.94 meter kon je je dat haast niet voorstellen. Nu stak Bucky juist boven iedereen uit. “Yeah it’s always handy to have someone who can reach the top shelves,” knikte hij, terug denkend aan toen hij dat niet kon. Nu was dat geen moeite voor hem. Bucky begon vervolgens weer te lachen, maar dit keer wat meer levendig dan voorheen. Haar enthousiasme nu ze dacht dat ze zijn volledige naam wist was gewoon grappig voor hem. “You do know that Bucky isn’t my second name right?” Vroeg hij, zacht lachend nog. Hij vroeg zich af of ze dat echt dacht. James Bucky Snow, dat zou pas een gekke naam zijn. Al was zijn volledige naam natuurlijk ook niet de meest normale naam die er bestond. “Guess you won’t be screaming my name for a while,” lachte hij, trots op zichzelf dat zij zijn naam niet kende. Bucky vond het gewoon grappig. Natuurlijk zou hij ooit zijn naam wel aan haar vertellen, wellicht vandaag, wellicht morgen of wie weet pas over drie jaar. Maar uiteindelijk zou het wel komen.

Bucky keek even op naar haar. “Of course I’m sure. If not I wouldn’t have proposed it. I’ve had these trainings since the day i got into the palace, I’m sure I can teach you. Some say I’m actually quite a good teacher,” zei Bucky, een kleine maar trotse glimlach spelend op zijn lippen. Hij wist wel van zichzelf dat hij een goede leraar was. Datw as hem vaak genoeg verteld. Nu was dat alleen maar beter geworden sinds hij in therapie zat. Het was een geweldig vooruit komen en hij was trots op zichzelf, hoe raar dat ook voor hem voelde. Bucky lachte even kort toen ze over haar woorde strukelde. “Cute,” mompelde hij wat binnenmonds. Het was de eerste keer dat hij haar zo genoemd had. “Oh it’s okay. We all saw it coming. I’m just happy he could see me as a better man before he flew off.” Een kleine trieste glimlach speelde rond zijn lippen. Hij was gewoon blij dat de koning zijn laatste herinnering aan Bucky een goede man was, en niet een vreselijk persoon. “I’d love for you to come with me, but you really don’t have to. I have Ken and Jack so i won’t be alone,” zei bucky haar. Die twee waren er altijd voor hem.

Bucky kon het niet helpen om even te glimlachen. Het was altijd een fijn gevoel als iemand zei dat ze trots op je waren, dat gaf je dan net dat ene zetje om door te zetten, om nog niet op te geven. Bucky hield er van. “Thank you.” Bucky grinnikte even zachtjes bij haar woorden. Hij wist niet of dat ooit zou gebeuren, maar er was hoop en hij zou er dan ook zeker zijn best voor doen dat hij zo ver zou komen als dat. “I’m sure someday we’ll get that far. And I will, thank you for appreciating my boundaries,” zei hij haar, oprecht dankbaar sinds niet iedereen zo was.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“Yeah, got big real fast. You can't say anything about it though, you are pretty big yourself.” Naast Bucky voelde ze zich enorm klein, ook al viel haar lengte nog reuze mee. “You could do it for me now, I don't need him when I have you.” Alyssa grijnsde even naar hem. Nu ze deze opmerkingen kon maken zonder dat hij haar aankeek alsof ze gek was, was het direct veel leuker. “Well that's very disappointing. You know mine!” Er was niemand anders die het haar zou vertellen, zelf Kenji had onder druk niet toegegeven. Het was niet zo dat ze perse zijn naam moest weten, ze had wel door dat het iets was dat hij liever voor zichzelf hield. Een klein stemmetje vertelde haar dat hij haar gewoon niet genoeg vertrouwde. “I will have to come up with a very cringy nickname then.” Dan zou hij er wel spijt van krijgen dat hij haar zijn naam niet wilde vertellen.
Nog steeds iets twijfelachtig, maar wel blij met zijn aanbod knikte ze. “Mateo only taught Luke all the specifics… but since he is unable to function even normally he can't take the throne. Caiden is way too young and the people are never going to accept mom since the put up with all of Mateo's rules.” Waarschijnlijk wist Bucky dit wel, maar het was prettig om toch eens te zeggen. “I was never meant to be more than a pawn in the hands of a king. Not even sure that I want to be a queen but there is no choice.” Ze keek hem aan en hield zijn hand nog steeds vast. “I don't know about that… you… a good trainer?” Alyssa kon het niet laten om hem te plagen. Wat verbaasd keek ze op toen hij een onverwachte, bijna onverstaanbare opmerking maakte. “What did u say?” De grijns op haar gezicht was zo groot dat het nooit aantrekkelijk kon zijn. Ze was onwijs blij met het feit dat hij zo veel opener was, iets waar ze ongetwijfeld Kenji en Jackson ook voor moest bedanken. Ze was bang om hen ooit onder ogen te komen. Bij zijn woorden knikte ze even. “I have no doubt that it made him very happy and give him some extra peace.” Alyssa besefte dat ze het de oude koning verschuldigd was om hem een waardig afscheid te nemen. “I will come with you, although this dress is really inappropriate for the occasion.” Er was vast wel iets zwarts te vinden dat ze kon lenen voor de gelegenheid. Het feit dat hij Kenji en Jack al had gaf haar wat twijfel, maar dit hield ze direct voor zich.
“You did all the work, a little acknowledgement should be given.” Ze glimlachte naar hem. Bucky had duidelijk hard gewerkt om hier te komen en ze was enorm blij om dat te zien. “Yeah someday.” Alyssa zou nog meer geduldigheid moeten leren dan ze nu al bezat. Ze zou zich behoorlijk moeten inhouden en moeten zien wat hij toeliet bij anderen. Zijn hand om de hare maakte haar al gelukkig, hoewel het ook verlangen naar meer liefde gaf. Als ze in ieder geval een basis idee had was het makkelijker om hier rekening mee te houden. Alyssa twijfelde echter of ze hier de mogelijkheid toe zou krijgen. Er was een koninkrijk dat op haar wachtte en Bucky had zijn eigen verantwoordelijkheden. Het gaf haar direct een ijskoud gevoel als ze eraan dacht. Nu ze hem terug had, meer dan dat zelfs, wilde ze hem niet weer kwijtraken. "Thats okay, I want to do it right." Alyssa wist dat ze soms vrij impulsief kon zijn en dat nu net niet gepast was, dus was het goed als hij het aangaf.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Kort schudde Bucky zijn hoofd. “I’m tall,” zei hij met een zwakke glimlach. Hij zag zichzelf niet als rot, maar lang. Hij was namelijk best smal voor zijn lengte. Hoewel hij sterk was en ook spieren had, was hij zeker niet zo een spierenbundel als Rowan. “So I’m here to get shit from the top shelf for you? Good to know my place,” zei hij voor de grap. Hij kon het niet laten haar nog even een zacht duwtje te geven als extra teken dat hij gewoon een grapje maakte. “Does that mean you’ll get my stuff from the bottom shelf?” Vroeg hij, een zwakke grijns rond zijn lippen spelend. Natuurlijk maakte hij gewoon een grapje, Bucky was lenig genoeg om gewoon te bukken als dit nodig was, daar had hij alles behalve eenprobleem mee. “Well I’ll tell you mine one day, don’t worry,” grinnikte Bucky. Het was ook niet een hele belangrijke naam, gewoon zijn tweede naam, Bucky wist niet eens waar hij vandaan kwam. De koning had hem verteld dat de naam van zijn biologische vader was geweest maar Bucky had moeite er mee om dit te geloven. Voor zover hij wist wist niemand wie zijn ouders waren, al ze dat wel wisten was hij namelijk al veel langer herenigd met hen. Hij ging er dus gewoon vanuit dat het een willekeurige naam was, zoals zijn achternaam. Al, nu hij er over nadacht, wie weet was er wel een Buchanan Snow ergens, hij moest het maar zien. Zo veel interesseerde het hem ook weer niet. “Oh you wouldn’t dare, that’d mean I’d have to make one up for you too,” grinnikte Bucky. Hij kon zich eigenlijk geen cringy bijnaam bedenken, alleen Bucket, maar zo noemde Kenji hem al.

Bucky knikt even kleintjes. “Is it a possibility for me to have a conversation with your brother Luke?” Vroeg Bucky met een zwakke frons, hij wilde graag weten wat het was dat er voor zorgde dat Luke niet normaal kon functioneren. “Oh you’ll be a lovely queen, believe me you’ll want it. It’s almost the easiest job there is. All you hav to do is keep structure in your country and stay true to yourself and your people,” zei Bucky met een zwakke glimlach, zo was het hem tnminste geleerd. “Hmm.. I don’t know, am I?” Vroeg hij grinnikend. Hij wist van zichzelf wel dat hij een goede trainer was, hij was er ook zeker niet onzeker over. “What? Me? I didn’t say anything.” Hij kon het niet laten breed te grijnzen bij zijn opmerking, wetende dat ze graag had dat hij het weer zou zeggen. “I hope it will, may he turn to snow and bring us joy,” zei Bucky, zwakjes glimlachend. Dat was wat de mensen hier geloofde, dat als een goed mens overleed hij of zij terug zou keren in de vorm van sneeuw. Als een slecht mens overleed zou hij of zij naar de zon keren en daar branden. Het was luguber, maar zo dachten de mensen hier. “We’ll find you something black to wear,” zei hij met een klein knikje. Ze hadde vast wel nog ergens wat liggen. Desnoods deed ze een pak aan, dat kon ook geen kwaad.

”Oh but I couln’t have done it without help,” zei hij glimlachend. Zeker de help van de koning, Kenji, Jackson en zijn therapeut waren waardoor hij zo ver gekomen was. “Who knows how soon that day might be,” mompelde hij. Bucky wist niet hoe snel het zou gaan, sommige aanrakingen gaven hem nogsteeds rillingen of deden gewoon pijn op de een of andere manier. Hij wist ook niet echt hoe dat kwam. Maar hij leerde er over. “You’ll do more than right” glimlachte hij.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan. “Tall and handsome.” Het was iets dat ze niet kon laten, als hij haar dan toch corrigeerde zou ze er maar beter gebruik van maken. “Yes you are, what else would I need you for?” De onschuldige blik op haar gezicht was moeilijk om vast te houden Alyssa brak dan ook snel door in een lach. Hij was zo ontspannend en ze genoot enorm van dit moment met hem, koesterde het voor het geval dit de laatste keer zou zijn dat ze dit mee zou maken. “Sure thing, gotta be useful.” Antwoordde ze grinnikend. Het leek eerder alsof ze een gesprek met Kenji voerde in plaats van met Bucky. “Alright. I will patiently await the day on which you will bless me with the knowledge of your full name, James.” Ze stak haar tong naar hem uit. Zo belangrijk was dit op zich niet eens, en Alyssa besefte dat ze er in haar hoofd iets veel groters van maakte dan nodig was. Het weten van zijn naam had niets te maken met hoe veel hij haar vertrouwde, althans dat hoopte ze. “Yes I would!” Bedachtzaam staarde ze naar hem om iets te bedenken. “Something like… blue eyes or… snowflake. Yeah I’m gonna call you snowflake cuz you are so precious.” Het waren belachelijke ideeën en eigenlijk was ze ook niet van plan om er een van te gebruiken.

Zijn vraag, en tevens een soort aanbod verbaasde haar iets en Alyssa knikte. “Sure, although he won't really talk to anyone sinds Mateo died. Almost like he is in some kind of shock.” Ze had afgezworen om de man haar vader te noemen, al gebeurde het nog steeds zo af en toe uit gewoonte. “That's nice of you to say, thank you. I hope so, you make it sound awfully easy.” Het was duidelijk dat hij er veel meer over wist en aan het idee gewend was. Alyssa hoopte dat het met zijn hulp haar ook zou lukken. “Oh yes you are and you know it! Don't fish for more compliments or I will stop giving them!” Ze porde hem plagend in zijn zij, iets dat bijna automatisch ging en waar ze eigenlijk direct aan twijfelde of ze spijt moest hebben van de aanraking. “Your so sneaky.” mompelde ze met een lach. Hij was duidelijk niet van plan om het te herhalen en hij genoot ervan dat ze het wel wilde horen. “What?” ze fronste even bij de zijn woorden. “Is that some kind of saying here?” vroeg Alyssa hem wat verbaasd. In Zomer had ze dit nog niet eerder gehoord, wat vrij logisch was aangezien sneeuw daar niet bestond. “That would be great. Maybe you should get dressed? I don't know how long we have left before it’s time.” Ze wilde Bucky niet ophouden tijdens deze belangrijke gebeurtenis.

“I'm glad they were there for you when I was not. You should keep them close.” Alyssa was bang om hen nog onder ogen te komen, ze wilde het niet eens omdat ze besefte wat ze gedaan had. Kenji had haar eens vergeven voor wat ze gedaan had, maar deze keer was haar eigen keus geweest. “We will have to wait and see. I will wait forever if I need to.” Ze wilde dat hij dit wist, dat er geen druk op hem lang van haar kant. “I hope so.” Ze glimlachte even terug naar hem. Op bed lag nog steeds de dichte doos met het zwaard er in en Alyssa staarde er even naar. Ze wilde er niet over beginnen voor het geval dit een trigger voor hem zou zijn, en toch had ze het gevoel iets te moeten zeggen. “You can give it back if you don't like it. I can melt it into something else.” Alyssa keek even op naar hem.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
TS
--

Het was enkele maanden verder. Zomer en Winter leefden in vrede samen onder de handen van Alyssa en Bucky. De mensen van Zomer en Winter kwamen bij elkaar over de vloer en gingen goed met elkaar om, het was alsof iedereen een familie was. Een grote familie. Ook Bucky werd steeds meer in de familie van Alyssa geaccepteerd, hij en haar moeder konden inmiddels al samen in dezelfde ruimte zijn en ook daadwerkelijk met elkaar praten, het was zeker een grote vooruitgang. Bucky verbleef sommige avonden ook bij Alyssa in Zomer, maar dat lukte helaas niet heel veel sinds hij nog niet goed tegen het weer kon, al leerde hij dat langzaam wel.
Bucky was nu gewoon in Winter, zijn taken als koning had hij net afgerond dus hij was op zich klaar voor de dag. Hij maakte zijn weg naar de eetzaal waarvan hij verwachtte dat Alyssa daar nog zou zijn, zij verbleef de dag in Winter bij Bucky. Net toen hij de eetzaal in liep en zijn blik op Alyssa gelegd had voelde hij zijn horloge af gaan, hij keek meteen op de melding die er stond. Het was een stil alarm wat alleen hij, Jackson en Kenji binnen kregen, sinds zij zijn rechter en linker hand waren. Bucky opende de melding om te zien waar het alarm vandaan kwam. Het was een alarm wat Bucky al geen tijden meer gezien had. 'Incoming message from Nightcourt' stond er op de alarm melding. Bucky maakte meteen zijn weg naar de tafel van Alyssa sinds Jackson en Kenji daar ook zaten, ook zij hadden het bericht op hun horloge gekregen. Hij ging gelijk zitten. "We have a problem," zei Bucky gelijk. Kenji en Jackson keken op naar hem met een blik die hem vertelde dat zij van de problemen af wisten. "Nightcourt is rising," zei Jackson zacht. Nightcourt was ooit een deel van Winter geweest, een deel dat altijd donker bleef, maar het hoorde er bij. Tot dat de mensen uit Nightcourt in opstand kwamen tegen het Winter koninkrijk, toen veranderde alles. Een strijder van Nightcourt nam de overmacht daar en het werd haast zijn eigen land. Alles wat het licht raakte was Winter's koninkrijk, alles daar buiten was verboden gebied, gevaarlijk gebied, het gebied van de nachtwezens. "Which means Winter will fall," mompelde Bucky. Het was al tijden voorspelt dat dit zou gebeuren, Bucky wenste gewoon dat dit gebeurt was toen hij nog geen koning was, hij wist hoe hij in een oorlog moest vechten, niet hoe hij er een moest begeleiden.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De tijd die ze doorbracht was verdeeld tussen Zomer en Winter. Hoewel de verdeling absoluut niet gelijk was en ze meer tijd in Winter doorbracht dan in Zomer had ze hier geen bezwaar tegen. Binnen Winter voelde ze zich vrijer en geaccepteerder onder de mensen op een aantal mensen na. Kenji en Jackson hadden haar vergeven, de eerste sneller dan de tweede. Soms had ze het idee dat er nog een klein gevoel van wantrouwen was, maar Alyssa deed haar best om dit te doorbreken.
Vandaag was een redelijk goede dag, ze was met Kenji weg geweest naar een soort markt in de stad. Met een warme kop thee in haar handen om op te warmen zat ze nu in de kantine. Ze vond het nog steeds leuk om te zien hoe gelukkig de twee mannen samen waren. Soms was ze jaloers op het feit dat ze openlijk van elkaar hielden en het lieten blijken. Bucky was daar een stuk lastiger in. Hoewel hij meer toeliet dan in het hele begin bleef hij nog vrij afstandelijk. Hij hield van haar, daar was ze zeker van, maar dit laten blijken was een ander verhaal. In het begin probeerde ze er meer uit te krijgen en hem tot meer te krijgen, dit werkte echter totaal niet en had ze dan ook opgegeven. Alyssa hoopte nog altijd dat het meer zou worden, iets waar ze naar verlangde, maar nam alles wat hij haar gaf aan. Ze hield van Bucky en dat zou blijven, hoe ongemakkelijk hij zich er soms ook bij voelde. Dit was hoe hij was en ze accepteerde dat.

De deur van de eetzaal ging open en Alyssa keek op. Een glimlach verscheen direct op haar gezicht toen ze Bucky zag en ze schoof iets op om plek voor hem te maken. Onderweg bleef hij echter staan en bijna tegelijk keken alle drie de mannen op hun horloge. Wat verontwaardigd sloeg Alyssa haar armen over elkaar, wachtend tot iemand haar ook zou vertellen wat er gaande was. Ze werd nog altijd wat op afstand gehouden van dit soort zaken terwijl ze zelf net zo goed een rijk regeerde. De gezichten van de mannen vertelde weinig goeds en Alyssa fronste bij de uitspraak van Jack. In Zomer werd er weinig aandacht besteed aan de mensen van Winter en hun geschiedenis. Om toch up to date te blijven had Alyssa de laatste tijd zelf veel onderzoek gedaan en nagevraagd. “There hasn't been word from them in ages, has there?” vroeg ze wat terughoudend. Er was een kans dat ze het totaal mis had óf dat Bucky geïrriteerd zou zijn door haar onderbreking. Zijn zaken waren in zijn hoofd van hem alleen met uitzondering voor Kenji en Jackson. Hoewel ze, zonder dat hij het ooit benoemd had, met Bucky samen was leek hij in de meeste gevallen de normale wijze waarop je in een relatie zou laten zien dat je er voor een ander was niet te waarderen. Zeker een aanraking die hij in zekere zin niet verwachtte kon verkeerd uitpakken. Alyssa rechtte haar rug iets en liet haar blik even over de mannen heen glijden. "That won't happen. Summer can help you out. We are a stronger force together.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld