Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Unbreakable

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Het duurde erg lang voordat hij reageerde, maar ik wachtte geduldig af op een antwoord. En misschien zou hij me wel compleet negeren. Dat was ook goed. Misschien dacht hij wel dat hij dankzij mij in die isoleercel was beland, terwijl ik van niets af wist. Oprecht niet. Hij vertelde me vervolgens dat hij inderdaad wel een ijsje wilde, maar hij zocht er wat achter. Juist. Dat had ik kunnen verwachten. Dat was ook helemaal niet zo'n gekke gedachte. Ik liep hier lang genoeg om te weten dat bijna niemand iets deed zonder er zelf ook wat uit te halen. Zelfs bewakers. Sommigen waren ontzettend corrupt, al wist ik niet goed wie dat dan precies waren. Dat soort dingen werden mij nooit verteld, maar ik had ook niet zo heel erg veel aan die informatie. Het was niet zo alsof ik dan met hun een woordje moest spreken of zo. 'Nope. I'm just offering you ice cream. I don't need anything in return. But you don't have to say yes if you don't believe me,' zei ik schouderophalend. Hij hoefde het niet aan te nemen. Als hij echt dacht dat ik dan iets terug verwachte dan mocht hij gerust nee zeggen en dan kreeg hij geen ijsje. Dat was wat mij betreft ook helemaal prima. Ik was het gewoon niet helemaal eens met de manier waarop hier soms met de gevangenen werd omgegaan. Natuurlijk hoefden ze van mij niet een luxebehandeling te krijgen, maar ik vond het soms wel echt te ver gaan. Iemand zo lang opsluiten in een ruimte die zo warm was liet me gewoon denken aan Tweede Wereldoorlog taferelen. Dat soort dingen zouden in deze eeuw niet meer moeten gebeuren en toch gebeurde het waarschijnlijk door het hele land. 'I also have some watermelon if you prefer that over ice cream. Or you can have both. Whatever you want.' Wellicht was hij nu nog boos op me omdat ik de vorige keer niet helemaal aardig was geweest, maar zo zat ik niet in elkaar. Als ik de hele tijd boos moest blijven omdat iemand me had geïrriteerd kon ik net zo goed weg gaan hier. Dan zou ik alleen maar boos zitten doen. Ook in mijn privéleven was ik nooit lang boos. Zodra iemand sorry had gezegd of zodra iets was uitgepraat, zat het voor mij al wel weer goed. Langer dan een halfuur boos blijven zou voor mij echt een record zijn. Hier binnen was dat niet veel anders en dat kwam voor mij vaak goed uit.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Niet vaak was het voorgekomen dat ik in een isoleercel terecht kwam. Al helemaal niet zolang als ik nu had gezeten, normaal was het slechts een dag. Misschien dat Allison wist hoe lang ik er had gezeten, dat kon ik haar later wel vragen. Ik kon wel begrijpen dat gevangenen helemaal door konden draaien na een lange tijd in zo'n cel te hebben gezeten. Je werd er immers alleen gelaten zonder dat er tegen je gepraat werd. Ja, wanneer er eten of drinken werd gebracht werd je als je geluk had aangesproken of in mijn geval uitgescholden maar gesprekken had je er niet. De eerste dagen was dat nog wel te doen, maar daarna kon je alleen maar nadenken en dat waren niet de gedachtes die normaal gesproken in je op kwamen. Nee, je maakte jezelf langzaamaan gek door de gestoorde dingen die je je ging voorstellen. Volgens Allison hoefde ze er niets voor terug, wat ik niet kon geloven. Niemand hierbinnen gaf zomaar iets aan een gevangene zonder er iets voor terug te willen. Dat kon geld, drugs of informatie zijn maar ik wist dat sommige cipiers het zelfs oké vonden om dingen te doen in ruil voor seks. Sick bastards. Het had heus wel in mijn voordeel gewerkt dat ik bepaalde bewaarders kon omkopen maar er waren grenzen. 'Both. I want both,' mompelde ik. Ik zou dom zijn als ik haar aanbod niet aannam, mijn lichaam protesteerde namelijk bij elke stap die ik had gezet. Ondanks dat ik het nooit zou toegeven wist ik dat ik zwakker was geworden door het slaaptekort, de hitte en het weinige eten. Ik haatte het om me zo te voelen en ik wist dat ze er ook wel achter kwam dat ik me zo voelde omdat ik het momenteel niet kon verbergen met de uitstraling die ik normaal had. Of de opmerkingen die ik normaal maakte. Ik hield mezelf maar voor dat het beter zou gaan als ik wat had gedronken en gegeten. 'How long have I been locked up in there?' Ik wilde het gewoon weten. Er was vast veel wat ik had gemist. Ik wist niet eens hoe het met mijn jongens ging. Of ze nog leefden. Het was er erg heftig aan toe gegaan.

@Traveller

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Joshua gaf uiteindelijk aan om het ijsje en de meloen allebei te willen. Prima. Misschien geloofde hij dan toch dat ik er niets voor terug wilde. Of hij dacht dat ik het dan niet bij hem kon afdwingen. Dat kon natuurlijk ook nog. Maar ik hoefde er oprecht niets voor terug. Het was voor mij immers geen moeite. Bovendien was dat gewoon niet de manier waarop ik me wilde gedragen hierbinnen. Gevangenen moesten misschien onderhandelen over dingen om het zo wat makkelijker en fijner hier binnen te krijgen, maar ik was niet één van hen. Ik haalde er toch helemaal niets uit? En ik had dit niet eens zelf hoeven halen, dus het zou me ook niet wat kosten. En ook al moest ik het wel zelf betalen, ging ik echt niet aan iemand die hier vast zat vragen of die persoon me wilde betalen. Zo diep wilde ik nooit zinken. 'Alright, hold on. Get inside, there's AC,' zei ik waarna ik de deur van het kantoortje opende. In die kamer was het in ieder geval een stuk koeler dan in de gangen. En hij kon ook nergens bij, want alle vertrouwelijke informatie zat in kasten of lades die je niet open kon krijgen. Ik kon hem daar dus best een minuut alleen laten. Hij vroeg me vervolgens hoe lang hij in die isoleercel had gezeten, waardoor ik hem even verward aan keek. Zat hij er serieus al zo lang in dat hij het zelf niet kon herinneren? Misschien moest ik er toch wat van zeggen. Wellicht kon ik ervoor zorgen dat hij daar niet meer naartoe hoefde? Al betwijfelde ik dat. Ik had hier ook niet alles te zeggen. Ik kon het in ieder geval voor nu een beetje fijn maken door wat afkoeling te bieden dankzij die ruimte? Meer kon ik volgens mij niet doen, maar ik kon het proberen. 'Oh... I didn't even know you were in there up until five minutes ago, so I have no clue, sorry.' Waarom ik mijn excuses aanbood snapte ik ook niet helemaal, maar hij leek ook niet zichzelf dus het zou me verbazen als hij meteen een rotopmerking zou maken. Daarentegen zou het ook wel weer iets typisch voor hem zijn, dus wat dat betreft zou het me totaal niet verbazen. 'But wait one sec, I'm gonna go get you some food,' knikte ik waarna ik me snel omdraaide en me naar een andere kamer haastte. Ik besloot om hier maar gewoon meer te pakken dan wat ik hem net had beloofd. Een ijsje met een heleboel fruit. Het leek me dat hij dat op dit moment wel kon gebruiken. Zo zag hij er in ieder geval uit. Met dat vast liep ik weer terug en sloot ik de deur achter me zodat de koele lucht ook niet uit deze ruimte kon ontsnappen en het hier dus gewoon redelijk koud bleef. 'I don't know if you're hungry but you look like you're about to pass out any time so I brought you all of this,' zei ik terwijl ik het maar op het tafeltje neerzette. Dan kon hij nog kiezen of hij het wilde of niet.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Zelfs in de deuropening voelde ik de koele lucht uit de kamer me al tegemoet komen, waarna ik snel naar binnen liep. Ik had nooit verwacht dat ik ooit blij zou worden om in een kamer te zijn van een therapeut, maar het voelde toch echt even alsof ik in de hemel was beland. Dat moment moest ik maar koesteren want het zal er nooit van komen dat ik echt in de hemel zou belanden. Ze wist tot kort geleden niet eens dat ik in de isoleercel was opgesloten dus kon ze me niet vertellen hoe lang ik er was geweest. Ze bood zelfs haar excuses aan, maar dat voegde geen enkele waarde toe. 'Oh, okay.' Meer kon ik daar ook niet op zeggen, als ik er een discussie van maakte zou ik nog steeds geen antwoord krijgen omdat ze het antwoord gewoonweg niet wist, dus ik liet het maar gaan. Het waren in elk geval meer dan vijf dagen geweest, zoveel dagen had ik namelijk nog bij kunnen houden. Misschien zeven dagen? Acht? Het maakte ook niet meer uit, ik was er nu in elk geval even uit voordat ik weer terug moest naar die hel. Ik knikte toen ze zei dat ze eten ging halen, waarna ik verbaasd keek nadat ze me daadwerkelijk alleen liet in de kamer. Dat gebeurde nooit, ik werd nooit ergens alleen achter gelaten. Oké, er was een geval geweest waarbij een therapeut me alleen had gelaten maar dat was omdat het alarm afging, wat ik overigens had geregeld, waarna ik op zoek ging naar documenten die ik toen graag wilde hebben. Echter was ik er toen ook achtergekomen dat alles beveiligd was, dus dat hoefde ik niet weer te proberen. Een pasje om deuren open te maken kon ik ook wel vergeten want die had Allison meegenomen, dat had ik meteen al gecontroleerd zodra ze de kamer uit was. Daarnaast was er tegenwoordig vaak ook een vingerafdruk nodig, dus ik kon er niet veel mee. Vandaar dat ik maar besloot om een beker te vullen met water die ik meteen leegdronk, waarna ik mijn acties herhaalde. Het liefst gooide ik een aantal bekers over mezelf heen maar ik wist bijna zeker dat ik daardoor meteen weer mocht vertrekken en dat wilde ik nog lang niet. Wel waste ik mijn gezicht met wat water zodat ik er voor mijn gevoel toch wat beter uitzag. Al snel kwam Allison de kamer weer binnen maar wel met meer dan ze had gezegd. Met enige twijfel keek ik naar al het fruit wat ze op de tafel neerzette. Waarom deed ze dit? Ik had niets gedaan waardoor ik dit verdiende. 'I'm not going to pass out, but... Thanks?' Mijn lichaam zei heel wat anders terwijl ik naar mijn gewoonlijke plek liep en ging zitten. Even staarde ik naar het eten en vroeg me af of ik er wel aan moest beginnen. 'I know you said you don't need anything in return, but it's okay, I know you were lying. So what do I owe you?' vroeg ik nog voor ik het ijsje pakte en begon te eten. Het deed bijna pijn om de ijskoude stukken door te slikken, maar dat maakte me op het moment niets meer uit. Na het ijs begon ik maar meteen aan het fruit. Als ik haar iets terug moest geven dan ging ik in elk geval eerst zorgen dat ik zoveel mogelijk genoot van al het eten dat ze voor me had neergezet.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Op het moment dat ik het eten had neergezet had ik eigenlijk wel ineens spijt van mijn acties. Ik mocht eigenlijk geen eten geven. Niet omdat de gevangenen dan verwend konden raken, maar ook omdat ik niet wist of die persoon bijvoorbeeld een allergie had. Dat soort dingen wist ik allemaal niet, want dat was voor mij niet relevant. En nu leek het me niet dat iemand hier allergisch voor was, maar je kon het toch niet helemaal zeker weten. Ik wist in ieder geval wel zeker dat hij hier zijn mond over moest houden, maar ik kon niet inschatten of hij dat uit zichzelf zou doen of dat ik het hem echt moest vertellen. Vandaar dat ik besloot om het zo toch maar te vragen. 'You're welcome,' zei ik terwijl ik ging zitten. Hij zei dat hij niet ging flauw vallen, maar zo zag het er wel uit. Maar misschien was het ook niet netjes om dat nogmaals te herhalen. Je zei in principe gewoon dat iemand er niet uit zag en dat was niet echt iets waar ik een mening over moest hebben. Natuurlijk had ik dat altijd wel, maar eigenlijk vond ik iedereen hier binnen absoluut niet aantrekkelijk. Alleen al door het feit dat ze een strafbaar feit hadden begaan vond ik een grote afknapper. Hij geloofde me toch niet over het feit dat ik zei dat ik niets van hem verwachtte. 'I wasn't lying. You don't owe me anything.' En wat zou hij überhaupt terug kunnen doen? Ik kon alles krijgen wat ik wilde hier binnen en daar had ik hem niet voor nodig. Misschien als ik aan de drugs zat zou hij een goede connectie zijn geweest, maar dat was niet zo. Ik had niets van hem nodig en dat wilde ik ook helemaal niet. 'No, wait. I do have a favor to ask. Can you not tell anyone about this? I don't want anyone finding out I gave you food.' Ik twijfelde of ik moest uitleggen waarom, want dat ging hem eigenlijk niet echt wat aan. Daarentegen zou hij ook nooit meer iets van mij krijgen als hij het wel doorvertelde, dus hij had er zelf ook helemaal niets aan als hij het zou vertellen. Echter vond ik hem ook wel het type dat hem dat dan niets kon schelen, maar op dit moment zag hij er in mijn ogen zó slecht uit dat ik er wel vanuit kon gaan dat hij niet zo dom zou zijn. Dat hoopte ik dan in ieder geval.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Ik kon me niet herinneren dat ik vers fruit had gekregen in alle jaren dat ik hierbinnen had gezeten. Het was altijd voorverpakt of er waren al verschillende beschadigingen of zachte plekken op het fruit te zien waardoor het niet zo fijn smaakte als dat het eten deed wat ik in mijn mond stopte. Toch weerhield dat me niet om het niet te eten. Wanneer het fruit werd geleverd zaten er al vaak rotte stukken tussen waardoor de rest ook niet al te fris rook, iets waar ik goed van op de hoogte was aangezien ik door die leveringen ook mijn eigen voorraden binnen kreeg. Die gedachte zorgde er automatisch door dat ik aan Parker en Rivera dacht, de reden waarom ik al dagen niet op mijn eigen afdeling te vinden was. Voor ik er boos om kon worden keek ik naar het stuk fruit in mijn handen. Watermeloen. Iets wat we hierbinnen nooit hadden gekregen, wat ook logisch was. Ze zei dat ze niet loog, dat ik haar niets verschuldigd was. Ik wist gewoon niet of ik het kon geloven want ze klonk wel oprecht en wanneer ik haar aankeek zag ik ook niets aan haar gezicht wat verraadde dat ze wel aan het liegen was. Ik kon het gewoon niet begrijpen. Uiteindelijk zou er vast wel iets zijn wat ze terug wilde van mij. Terwijl ik mijn mond afveegde met mijn hand, die ik vervolgens aan mijn broek afveegde aangezien ik niets anders had, zei ze dat er toch wel iets was wat ik kon doen voor haar. Ik mocht niet vertellen dat ik eten van haar had gekregen. 'Ah, don't want anyone to know that I'm your favorite in here?' zei ik met een grijns, al kwam het waarschijnlijk minder sterk over dan ik normaal sprak. Dat haatte ik, vooral omdat ik er niets aan kon doen. 'No worries, your secret is safe with me.' Vervolgde ik al snel, want ik was toch wel een beetje dankbaar dat ze dit voor me had gedaan. Toch twijfelde ik nog aan haar oprechtheid. 'But please tell me about some of the fun things you did on your days off or whatever boring stuff you had to do in here, I haven't heard people talk in days.'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Alli.
Een heel klein beetje last van smetvrees had ik helaas wel, dus stond ik meteen op om napkins (ik ben het Nederlandse woord vergeten?) te pakken waarna ik een hele stapel aan hem gaf. 'Don't really want any stains on the furniture.' Ik vond dat gewoon een beetje een vies gezicht. Het liefst zag ik ook helemaal niemand hier totdat ik wist dat die persoon zich net had gedoucht of zo. Niet dat je dan heel schoon was hier binnen, maar toch. Met eten had ik er soms wel een beetje last van en iets als fruit lekte vaak enorm, dus dat had ik al snel genoeg in de gaten. Nu kon hij ook heel kinderachtig gaan doen door dat dan overal op te gaan smeren, maar zodra hij dat ging doen zou ik hem meteen wegsturen. Dan ging hij bij mij over een grens heen en was het voor mij wel even klaar. Dat vond ik dan erger dan wanneer hij me helemaal verrot zou schelden. 'My favorite in here? Oh, that's why I didn't make time for you these past few weeks.' Als hij zo'n stomme opmerking zou maken, zou ik er ook één maken. Nu was die van mij wel een stukje onaardiger, maar hij hoefde dat soort dingen echt niet te gaan denken. Daar zat ik niet op te wachten. Hij was net zo vervelend en irritant als ieder ander hier binnen en ik voelde ook oprecht met niemand een soort klik. Dat was ook niet de bedoeling, dus dat dan maar goed ook. Ik zorgde er uiteraard ook wel voor dat zoiets nooit zou kunnen gebeuren. Ik was hier immers ook een heel ander persoon dan buiten, dus ook al vond iemand hier binnen mij wel aardig, dan was dat alsnog niet de echte ik. En dat voelde eigenlijk wel veilig! 'Thanks,' zei ik toen hij alsnog aangaf niets te gaan zeggen. Nu hoefde ik mezelf ook niet uit te leggen en dat vond ik eigenlijk wel heel erg prettig. Ik was in ieder geval blij dat hij er niet moeilijk over deed. Zijn laatste opmerking vond ik wel weer een beetje raar. Hij had al dagenlang niemand horen praten en nu wilde hij horen wat ik had gedaan. 'Uh, none of that is interesting to you. I'd much rather ask you what you did to end up in that place.'

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Geamuseerd keek ik toe hoe ze een stapel servetten (

) pakte waarna ze die aan me gaf met de opmerking dat ze geen vlekken op het meubilair wilde. Natuurlijk kon ik een lullige opmerking maken, maar ik was er eigenlijk wel blij mee dus gebruikte ik ze ook meteen. Het was in elk geval beter dan telkens mijn handen af te vegen aan mijn broek. Gelukkig had ik wel om de dag een schone broek en ondergoed gekregen, wat dan toch maar een kleine meevaller was geweest. Niet dat ik mijn kleding veel had gedragen door de warmte, dus zo vies was het niet. Vieze kleding had ik dan ook vreselijk gevonden hebben, ik zag er gewoon graag verzorgd uit. Voor zover dat hier mogelijk was in elk geval. 'Ah you're almost hurting my feelings, sweetheart. I'm glad I know you didn't mean it like that. If you wouldn't ignore me sometimes people would obviously notice I'm your favorite so it's okay, I'm not mad at you.' Dat ze zo tegen me sprak vond ik even niet zo erg, op dit moment kon ik het wel hebben uitgedaagd te worden. Al wist ik ook heus wel dat ze het wel had gemeend zoals ze het had gezegd. Ik was niet zo achterlijk om te denken dat ik ook maar iemand zijn of haar favoriet kon zijn hierbinnen. Dat wilde ik ook helemaal niet zijn. Ze bedankte me omdat ik niets ging zeggen. Het zou ook raar zijn als ik dat wel zou doen. Het ging namelijk niemand wat aan wat ik hier ook maar besprak of deed, dus dat ook niet. Ze wilde me niets vertellen over de dingen die ze had gedaan, wat jammer was maar ik had het in elk geval geprobeerd. In plaats van mij iets te vertellen wilde ze dat ik haar vertelde wat ik had gedaan om terecht te komen in de iso. Met een diepe zucht ging ik comfortabeler zitten waardoor ik bijna lag en naar het plafond kon staren. Ze vond het vast niet oké hoe ik lag, maar dat hoorde ik dan wel weer. 'You know, it's kind of a funny story. There was this huge fight you probably heard about and I was blamed for being the one who started it. But I wasn't, it was that fucking pussy Rivera who started it, he hit me first so I only tried to defend myself. I couldn't help it that all my boys decided to join in.'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
THANKS, mijn Nederlands is slecht sinds m'n vakantie

Allison.
Hij zei niets en daar was ik blij om. Dat was namelijk niet helemaal wat ik had verwacht. Maar aangezien hij niets zei, besloot ik ook om wijs mijn mond te houden. Ik wilde geen discussie starten waar ik geen zin in had en als ik toch al mijn zin had gekregen. 'Whatever makes you sleep at night.' Door de manier waarop hij dat zei had ik al in de gaten dat hij het zelf ook niet meende, dus dan hoefde ik daar ook niet tegen in te gaan. Dat was dan onnodig energie verspillen. En als hij oprecht dacht dat ik hier een favoriet had en dat hij dat was, dan mocht hij dat van mij best denken. Dan was ik niet te beroerd om hem gewoon in die waan te laten, maar dat kon ik mij niet voorstellen. Zo ontzettend vriendelijk was ik niet altijd tegen hem geweest en de afgelopen twee weken had ik ook oprecht geen seconde aan hem gedacht. Daar was geen tijd voor en het boeide me gewoon niet zo heel erg veel. Als het me wel boeide, dan zou dat foute boel zijn. Dat zou betekenen dat ik te betrokken zou zijn en dan zou ik een stapje terug moeten doen. En natuurlijk was ik hem nu een beetje aan het helpen door middel van het geven van voedsel, maar dat vond ik anders. Dan was het echt om iemands gezondheid. Ik gaf het niet om hem een beetje blij te maken. Ik deed het alleen omdat hij er gewoon echt slecht uit zag. Hij veranderde van houding en eigenlijk irriteerde me dat een beetje. Zo ontzettend thuis hoefde je je hier nou ook weer niet te voelen. Dat deed je toch ook niet bij de huisarts of bij wie dan ook? Desondanks besloot ik er niets van te zeggen. Misschien moest ik hem gewoon even laten. 'So why is that a funny story?' vroeg ik verward toen hij het verhaal had verteld, maar was begonnen met dat het een grappig verhaal was. Ik vond geen enkel woord aan dat mini verhaaltje ook maar enigszins grappig. Ik wilde verder wel neutraal blijven. Ik wist natuurlijk niet wat er precies gebeurd was en hij kon dit nu ook verzinnen. Bovendien vertelden gevangenen altijd maar een verhaal vanuit één kant. Waarschijnlijk was dit dus niet de volledige waarheid. 'So why did he start it then?'

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Ze ging verder niet echt in op mijn opmerking dat ik haar favoriet dacht te zijn, wat ik best jammer vond. Ik had er namelijk nog veel langer over door kunnen gaan zodat het haar zou irriteren. Misschien was het ook wel goed dat ik dat niet deed want ze had me immers wel eten gegeven. Niet dat ik daardoor vriendelijk tegen haar zou blijven doen, maar ik vond dat ik me daardoor wel heel eventjes kon inhouden zolang dat lukte. En natuurlijk wist ik ook wel dat ik haar favoriet niet was. Waarschijnlijk had ze niet eens een favoriet persoon hier, maar als ze dat wel had was ik het sowieso niet aangezien we elkaar totaal niet aardig vonden. Gek genoeg had ze helemaal niets aan te merken over mijn houding, iets wat ik wel had verwacht aangezien ze normaal gesproken altijd wel wat te zeuren had over wat ik zei of deed. Overigens lag ik wel erg lekker. Als ik mijn ogen voor langer dan een minuut zou sluiten zou ik ook zeker in slaap vallen. De stof voelde heerlijk zacht aan op mijn huid dus slapen was niet zo moeilijk op het moment. Ook hielp het feit dat ik mijn hongergevoel had weg gegeten daar erg aan mee. Ja, ik was wel erg blij geweest met het voedsel en voelde me er ook meteen veel beter door. Toch kon ik nog steeds niet geloven dat ze al het fruit had gegeven zonder dat ik er echt iets voor terug hoefde te doen. Ik vertrouwde het niet, ik vertrouwde haar niet. Dus vroeg of laat zou er wel iets komen, daar was ik zeker van want het stilhouden dat ze het me had gegeven kon natuurlijk niet zijn wat ze er voor terug wilde. 'It's funny cause Rivera thought he could beat me, duh,' zei ik alsof het overduidelijk was wat er precies grappig was geweest. Ik snapte haar verwarring wel, er was eigenlijk ook niets grappigs aan, ik had gewoon geen zin om er zo serieus over te doen. 'I don't know, ask him.' Dacht ze nou echt dat ik haar ging vertellen wat er precies was gebeurd? Ik was me er van bewust dat ik misschien iets makkelijker dingen losliet omdat ik erg vermoeid was maar ik zou gek zijn als ik haar alles ging vertellen. Als ik dat deed kon ik ook meteen heel wat meer jaren blijven zitten dus dat was geen goed plan.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Voor mijn gevoel voelde hij zich een beetje te erg op zijn gemak hier. Volgens mij zou hij gewoon in slaap vallen als ik nu twee minuten mijn mond zou houden of weg zou lopen en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Mocht dat gebeuren, zou hij ook wel een grote mond krijgen. Ik had immers ook geen medelijden met hem of met wie dan ook in deze gevangenis. Ik vond de situatie vervelend, maar ik vond niemand zielig en hem dus ook niet. Dat betekende dus ook niet dat hij een beetje misbruik van de situatie mocht maken door hier te zijn, gratis eten kreeg en dan ook nog te mogen slapen op een bank. Dat ging echt niet gebeuren en daar zou ik dan ook wel voor zorgen. Hij deed nogmaals alsof het de normaalste zaak van de wereld was om dat grappig te vinden, maar ik snapte het alsnog niet. Vandaar dat ik me nog steeds wel een beetje verward was. Maar als hij het wel leuk vond, dan mocht hij dat van mij vinden. Ik hoefde ook niet iedereen te begrijpen. 'Um.. okay?' zei ik daarom alleen maar. Ik vond het niet echt grappig. Het feit dat dit was ontstaan was niet echt iets om over te gaan lachen. Daarentegen moest je als gevangene ook de dingen niet altijd te serieus in zien, want daar werd je ook niet gelukkig van. Hij wilde geen verdere uitleg geven, omdat hij het zogenaamd niet wist. Ik moest het maar aan ene Rivera vragen, al wist ik niet wie dat was. Ik had hem nog niet gesproken en dus wist ik zijn naam nog niet. Er liepen hier teveel mensen rond om al die namen al zo snel te kunnen onthouden. Bovendien werden veel mensen bij een bijnaam genoemd, zelfs door de bewakers. Vandaar dat ik er al helemaal moeite mee had. 'So what will it take for you to tell me? Because we both know you're lying.' Misschien wilde hij het dan wel vertellen? Als hij er als het ware iets voor terug kreeg? Ik kon het in ieder geval proberen. Hij hoefde er natuurlijk niet in mee te gaan en als hij dat niet deed, dan was dat jammer dan. Dan had ik het geprobeerd en zou ik het ook maar laten varen. Ik kon niet iemand dwingen om dingen te vertellen.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Ik vroeg me af of ik na de sessie met Allison weer terug moest naar de isoleercel. En zo ja, hoelang ik er dan nog moest zitten. Ik kon het niet aan haar vragen aangezien zij er niets van af wist, althans, dat had ze gezegd. Of het ook echt waar was kon ik niet controleren natuurlijk, maar het kwam wel erg geloofwaardig over. Er was vast veel wat ik had gemist de afgelopen dagen. Het moest haast wel een enorme chaos zijn op de afdeling, dat was namelijk altijd zo na een gevecht. Vooral ook omdat ik was gescheiden van de rest, daardoor kon ik de rust ook niet bewaren. Hopelijk nam Ryan de boel een beetje over. Tenminste, als hij niet gewond was. Ik had geen idee hoe iedereen eraan toe was geweest na het gevecht. Dat er zelfgemaakte wapens waren gebruikt had ik wel gezien. Ook veel gevangenen zaten onder het bloed en sommige lagen bewusteloos op de vloer, dat was het laatste wat ik had gezien voordat ik de zaal werd uitgetrokken door een aantal cipiers. Ikzelf was er dus nog best goed vanaf gekomen. De enige verwondingen die ik had opgelopen waren een blauw oog en een aantal wondjes op mijn knokkels van het slaan. Van mijn oog had ik gelukkig al geen last meer. Allison leek nog steeds niet te snappen wat er grappig was geweest en ik betwijfelde ook of dat ooit zou veranderen. Zij was zo verschillend in vergelijking met mij dat het ook logisch was dat ze niet begreep waarom ik het wel grappig vond. Of nou ja, een beetje grappig vond. Wat ze vervolgens zei was iets wat ik totaal niet had verwacht. Wilde ze me gaan omkopen? 'Hm Interesting. It all depends on what you're offering,' zei ik, waarna ik weer rechtop ging zitten want mijn volledige aandacht was nu op haar gericht. Ik ging haar zeker niet zelf ideeën geven over wat er nodig was om mij iets te laten vertellen. Niet dat ik die niet had, maar het lag volledig aan haar.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Voor mijn gevoel was hij ineens te geïnteresseerd en dat liet mij beseffen dat ik mijn vraag verkeerd had gesteld. Nu dacht hij waarschijnlijk dat ik hem dingen ging aanbieden, maar dat was nooit mijn bedoeling geweest. Ik wilde gewoon dat hij dat ging vertellen en als ik dan bijvoorbeeld zou beloven dat ik niets door zou vertellen. Echter wist ik toch al dat hij daar niet op in zou gaan, want dat sloeg natuurlijk ook nergens op. 'Nevermind,' zei ik daarom dus ook. Ik ging toch zeker geen dealtjes met hem sluiten? Dat was niet professioneel en dat was ook nooit mijn gedachte hierachter geweest. Ik had nu alleen geen idee wat ik moest vragen om er wel achter te komen, dus misschien moest ik het gewoon los laten. Misschien was het ook gewoon niet mijn taak om hierachter te komen. Het moest me ook gewoon niet zo heel erg boeien, want ik kon toch niets aan de situatie veranderen. Als de bewakers wisten wat er aan de hand was, was het prima. Maar zij wilden mij niets vertellen en dat hoefde natuurlijk ook niet. 'I'm not offering you anything. I think I did enough for you already,' ging ik verder, doelend op al dat eten dat hij al had gekregen. En ook het drinken dat hij hier kreeg, al was dat natuurlijk alleen water. Iets anders kon ik hem ook niet geven, want iets als thee of koffie kon gewoon gevaarlijk worden en dat wilde ik niet. En iets anders had ik niet. 'So.. you admit you do know things considering you're all ears all of a sudden.' Hij kon ineens rechtop zitten en luisteren, dus dat liet al zien dat hij veel meer wist dan hij liet geloven.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Mijn antwoord beviel haar blijkbaar niet want al snel maakte ze duidelijk dat ze klaar was met wat ze dan ook wilde van mij. Het had me al verbaasd dat ze die richting op wilde, dus dat ze meteen terug krabbelde vond ik niet gek. Toch had het me wel leuk geleken om een deal met haar te maken, om te zien was ze mij kon aanbieden in ruil voor een klein beetje informatie. Er waren namelijk genoeg dingen die ik wel zag zitten. Haar lichaam was een van die dingen. Met veel minder kleding aan, hier naast me op de bank. Of op haar bureau of tegen de muur. Ja, dat kon ik me wel inbeelden. De dingen die ik dacht zou zij toch nooit doen. Niet met mij in elk geval en al zeker niet om een deal te sluiten. Nee, zij had wel iets meer klasse dan dat, dacht ik. Toch kon ik het niet laten om me voor te stellen hoe ze was onder de lakens. Zou ze dominant zijn? Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik haar stem weer hoorde. Ze vond dat ze al genoeg voor mij had gedaan. 'You're right, you did a lot for me and I'm thankful for that,' zei ik, want ik was ook oprecht dankbaar dat ze mij eten had gegeven. Echter betekende dat nog niet dat ik haar zomaar iets ging vertellen. 'Maybe,' antwoordde ik met een grijns. Ik moest toegeven dat ze wel slim was, ze pakte het goed aan om mij vandaag te laten praten. En natuurlijk had ze door dat ik meer wist, wat ook zeker waar was. 'There's no reason for me to share what I know. There's nothing in it for me.' Ja, misschien meer straf, maar dat was natuurlijk niet waar ik op doelde.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Hij gaf vervolgens aan dat hij dankbaar was voor de dingen die ik voor hem had gedaan en ook dat vond ik een beetje gek. Hij was dankbaar? Ik had niet verwacht dat hij dat woord ooit uit zou kunnen spreken, maar dit kon ook gewoon een spelletje zijn. Misschien wilde hij er wel voor zorgen dat ik hem ontzettend aardig begon te vinden, zodat hij er ook weer wat voor terug kon krijgen. Nu kende ik mezelf wel een beetje en wist ik dat ik daar niet heel gemakkelijk in zou trappen, maar ik kon dat ook niet garanderen. Echter vond ik dit meteen een beetje raar en dat vertelde me dat ik hier niet snel in zou trappen. Ik wilde ook meteen zeggen dat ik het dan opmerkelijk vond dat hij dankbaar was, maar ik besloot mijn mond te houden. Ik hoefde niet op álles te reageren. Soms was dat overbodig. Hij zei daarna dat hij toch misschien wat wist, maar dat was niets nieuws voor mij. Dat was oud nieuws en dat wist ik al voordat ik hem überhaupt had gesproken. Hij had dit sowieso uitgelokt, ook al zei hij van niet. 'So how about you just tell me what you want in exchange of you telling me what exactly happened and why that happened. That way there's something in it for you too. But I'm not offering anything so you just tell me what you want.' Ik dacht het wel een klein beetje te weten, maar ik kon het natuurlijk ook compleet fout hebben. Misschien deed hij er juist wel goed aan om wel eerlijk te zijn. Soms kon je strafvermindering krijgen, net zoals je soms strafvermindering kon krijgen in de rechtbank als je zei dat je schuldig was. Ik vond het een krom systeem, maar zo werkte het nou eenmaal. Het zou dus niet automatisch betekenen dat hij hier langer vast zou zitten. Bovendien zouden er meerdere bewijsstukken moeten zijn om meer straf te krijgen. Als hij het alleen toe zou geven was dat nog lang niet genoeg. Echter wist ik niet of er meerdere bewijsstukken van iets waren, aangezien ik nog steeds niet wist wat er nou precies gebeurd was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld