Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar zuchtte zacht. Juist. Dacht ze nu echt dat dit allemaal zijn plan was geweest? Want dan zat ze er ontzettend naast. 'Kijk...' begon hij. 'Het is nooit mijn bedoeling geweest dat... Dit-' hij gebaarde richting de rest van de groep '- zou gebeuren...' Maar ja, achteraf waren dat soort dingen ineens veel makkelijker gezegd.
Hij haalde diep adem en keek haar stil aan. Goed. Tijd om dit hopelijk misschien een soort van goed te maken. 'Waar wil je me hebben?'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had vaker excuses van rekruten aangehoord. Ze stelden niet zo veel voor. Zelfs al was het niet zijn bedoeling - en dat verwachtte ze niet, want zo slim was Faelar niet - dan was hij nog altijd verantwoordelijk voor de consequenties. Ze stond op het punt om hem dat te vertellen in een vaak gebruikte speech die ze gaf, vaak hand in hand met de laatste kans die een rekruut zou krijgen, toen hij weer sprak.
Waar wil ik hem hebben? Oké, onverwacht. "Dat hangt er vanaf. Wat wil jij?" Ze was even stil. Vanuit de verte kon ze de rumoer in de arena al horen. "Ik kan je vertellen wat ik van je wil hier, maar dat is niet anders dan dat ik voorheen al heb gedaan. Het betekent niets als jij het niet wil. Dus voordat je iets doet, zou ik je aanraden om daar eens over na te denken. Ik heb namelijk niets aan een rekruut die nergens voor vecht." Dayla vond het een mooi punt om hem alleen te laten en begon haar tocht richting de arena. Hoe dan ook, zou ze de halfling ergens in die arena gaan zien. De vraag was alleen waar.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Dat was eigenlijk een beetje het probleem. Faelar wist zelf ook niet zo goed wat hij nu eigenlijk wilde. En al helemaal niet wat de juiste keus hier was. Wat hij wilde, was niet gewond raken (of erger) om iets stoms wat hij in een opwelling gezegd had.
En dat hele nadenken-over-wat-hij-wilde had hij helaas al een keer gehoord Dayla. Je was de derde al. Dat betekende echter niet dat ze ongelijk had. De halfling keek even naar haar rug terwijl ze weg liep, voor hij naar de groep keek. Hij kon daar wel tussen gaan staan, maar dat zou oneerlijk zijn. Zij wilden dit. Zij stonden achter de dingen die hij gezegd had. Hijzelf, ironisch genoeg, niet. Uiteindelijk liep Faelar dan ook zonder wapen in de richting die Dayla op gegaan was.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het duurde een tijdje voordat iedereen verzameld had. Dayla stond te wachten bij haar bataljon. Niet de groep waarvan de helft haar zojuist een mes in de rug had gestoken, maar bij haar fantastische vrouwen. Stuk voor stuk waren ze sterk en getalenteerd. Het feit dat mannen dat niet door hadden, was irritant maar ook in hun voordeel. Ooit zouden ze spijt krijgen van hun woorden.
De aankomst van Rayvon was het teken dat het eindelijk van start zou gaan. Dayla knikte nog eenmaal naar haar groep, waarna ze van de tribune naar beneden sprong, een kleine drie meter. Met Dayla aan de ene kant van de arena en haar mislukkingen aan de overkant, stond Rayvon perfect in het midden. Het feit dat ze zo'n uitgebreide arena hadden terwijl die amper werd gebruikt, was nog altijd een mysterie, maar het maakte momenten als deze een stuk makkelijker. Rayvon vond de arena namelijk fantastisch.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Oh dat had Faelar maar al te snel door. Zelfs van een afstand. Hij vond nog steeds dat ze allemaal knettergek waren dat ze dit in de eerste plaats deden. Het liefst was hij hier helemaal bij weggelopen, maar daar zou hij al helemaal geen Dayla-punten mee winnen. In plaats daarvan kon hij nu mooi toe kijken naar wat hij begonnen was. Of dat nu per ongeluk gegaan was of niet; dit was nog altijd zijn schuld. Iets waar de halfling zich maar al te goed bewust van was.
Desondanks kon hij die gedachte even naar de achtergrond krijgen, toen hij zag wat dan wel "Dayla's bataljon" zijn moest. Zie! Hij had voor meer dan de helft geen idee wat hier allemaal gebeurde! Hij wist niet eens dat er een volledige vrouwen-groep was!!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Rayvon legde de eerder besproken termen nogmaals uit. Waar het op neer kwam: met z'n allen tegen Dayla. Een battle royale. Dood op eigen risico. Nu was Dayla zelfverzekerd genoeg om niet gewond te raken, maar niet zover dat ze haarzelf kon weerhouden om de hele groep per ongeluk in levensgevaar te brengen. Als ze dat deed, kon ze waarschijnlijk aan de slag om te helpen bij het helen en daar had ze geen zin in. Ze liep naar Rayvon, hief de schede met haar zwaard van haar schouders en gaf het wapen aan hem. "Ik kan zonder," zei ze tegen hem. De rest hoorde het misschien niet, maar de boodschap was duidelijk.
Helaas zouden de mannen het zien als treitergedrag. Een vrouw die hen hoopte te vernederen, een die ze een lesje moesten leren. In werkelijkheid wilde ze niet zoveel bloed aan haar handen hebben. Niet alles was leven of dood.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
De pacifist die hij was, snapte Faelar al snel wat Dayla deed. Dat betekende niet dat dit niet minder gewelddadig zou worden, maar hey. Een paar zwaar-gewonden minder was altijd goed. Veel meer kon hij op dit moment misschien ook niet vragen. Hij leunde stil over de rand voor hem terwijl hij de arena in keek.
Terwijl hij de groep scande, was hij even heel opgelucht dat Taegan en Ilvisar er niet tussen stonden. Niet dat hij dat verwacht had, maar het was nooit verkeerd om het zeker te weten!
Faelar keek op toen hij een zachte klap op zijn schouder voelde, en glimlachte vervolgens even zwak terug naar Taegan. 'Hey...' Hello, ur dumb idiot son realises now. He's an idiot~ En gelukkig leken de twee dat net zo goed door te hebben terwijl ze bij hem kwamen zitten. Nu hoefde hij in elk geval niet in zijn eentje naar de gevolgen van zijn domme keuzes te kijken!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla liep terug naar haar deel van de arena. Ze haalde diep adem. Vorig jaar ging alles prima, maar toen was het één tegen één, en dat een aantal keer. Nu had ze iedereen. Het zou sneller gaan, natuurlijk, maar ook zij wist dat ze een schrammetje waarschijnlijk niet zou kunnen voorkomen, al helemaal niet zonder wapen. Ze rolde haar schouders naar achter en stretchte haar spieren. Niet altijd even flatteus, maar het deed wat het moest doen. Uiteindelijk begon ze het publiek te scannen. Haar vrouwengroep zat aan haar kant van de arena. Gedurende het gevecht zouden ze letterlijk en figuurlijk achter haar staan. Het was een mooi gebaar. De rest nam Dayla niet helemaal in haar op. Het waren mannen van de andere bataljons. Hier en daar zag ze een paar die ze getraind had en mochten specialiseren, maar de meesten waren onbekend.
Totdat ze het paarse haar vond. Naast hem stonden Taegan en Ilvisar. Ondanks alles, was ze blij om hen daar te zien. Ze knikte naar het groepje en legde ten slotte haar focus weer op de rekruten in de ring. Zou ze haarzelf een tijdlimiet geven?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar besloot dat hij voorlopig geen beter moment zou zien om zijn vragen beantwoord te krijgen. Zijn ogen nog altijd op de arena gericht, vroeg hij het tweetal voorzichtig; 'Zeg, uhm... Gekke vraag misschien... Waarom had Rayvon het over "vorige jaar"?' Hij wierp kort een schuine blik op de twee elven.
Taegan trok een wenkbrauw op. 'Je denkt toch niet dat je de eerste bent die zoiets in gang gezet heeft?' Stiekem stierf Fae een beetje van binnen. Want ja, dat had hij wel gedacht. En misschien ook stiekem wel gehoopt. Aan de andere kant hielp het ook wel een beetje dat er in ieder geval één idioot hem voor gegaan was. Misschien wel meerdere!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Zodra Rayvon de ring had verlaten, begonnen de eersten al op haar af te rennen. Dayla schudde haar hoofd. Slechte vorm. Slappe houding. Zoveel verspilde energie. Ze ontweek het wapen, een speer, met gemak en plantte haar vuist tegen zijn adamsappel. De man, want ondanks dat ze het gezicht herkende, wist ze zijn naam niet, viel neer zonder verdere weerstand. Veel tijd om daarover na te denken had ze niet. Het was een reeks van ontwijken en op het juiste moment aanvallen. Soms voelde ze iets wat mogelijk een wond kon zijn, maar het was niet genoeg om haar uit haar focus te halen.
Werkelijk waar, het feit dat ze dachten dat ze haar aan konden na een paar maanden van training was belachelijk. Nu kon ze het in haar voordeel gebruiken, zoals ze haar vrouwen dat ook leerde, maar het was voornamelijk irritant.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had nog veel meer vragen gehad die hij het tweetal stellen wilde, maar zodra de arena in beweging kwam, waren die direct vergeten. Damn. Misschien snapte hij nu waarom ze dit toestonden. Dit was eigenlijk stiekem best wel vermakelijk. Daarbij had hij het idee dat dit zijn schuldgevoel misschien toch een beetje hielp. Klein beetje.
'Misschien had ik daar toch tussen moeten staan,' mompelde hij, toen hij zag hoe Dayla iemand flink aanpakte. Taegan en Ilvisar keken elkaar even aan, voor de eerste van de twee hem een zachte klap tegen zijn achterhoofd gaf. Go to horny jail, bonk.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had de tijd niet bijgehouden; al haar concentratie lag bij de tegenstander voor haar. En die daarna. En die daarna. Met elke rekruut die ze de les leerde, raakte haar lichaam vermoeider. Soms reageerde ze net iets langzamer waardoor ze nét geraakt werd met een zwaard, maar ze was altijd snel genoeg dat het niets meer dan een dun schrammetje bleef.
Uiteindelijk bleef er een over. Hij had gewacht. Misschien was zijn strategie om Dayla op haar zwakst aan te vallen. Ondanks de situatie, kon ze niet ontkennen dat het een goede strategie was. Tegelijkertijd zou het hem niet helpen. Haar volledige focus lag nu namelijk op hem. Ze nam een paar seconden zodat de gevallen rekruten weg konden kruipen of weggesleept konden worden, niet dat ze ernstig gewond waren, alleen erg dramatisch, voordat ze haar laatste aanval inzette.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had Taegan kort aan willen kijken, maar zelfs dat werd hem eigenlijk niet. Wat er voor hem gebeurde was een stuk interessanter. Hij had ook wel begrepen dat Dayla ze 1 op 1 makkelijk had aangekund. Hij was niet voor niets hun trainer en niet andersom. Maar dat ze ze ook allemaal in zo'n grote groep aan kon, stond Faelar toch wel even van te kijken. Letterlijk, in dit geval.
Als er een ding was dat de halfling hiervan mee ging nemen, was het dat hij er goed aan gedaan had er niet tussen te gaan staan. Misschien. Waarschijnlijk. Al was dat misschien puur omdat hij geen littekens in zijn gezicht wilde< / 3

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla's tegenstander kwam ook op haar af. Hij had een dolk in zijn hand, zijn gekozen wapen. Een zwaard had makkelijker geweest - de drager moest snelheid inleveren voor kracht en het kostte een hoop training om die snelheid terug te krijgen. Het betekende dat haar tegenstander goed had nagedacht over zijn strategie. Hij verkoos snelheid over kracht en had vervolgens iedereen uitgewacht om haar op haar zwakst uit te kunnen dagen.
Het zou niet veel verschil maken. Dat dacht ze, althans. Toen ze langs hem heen wilde, stond hij daar ineens. Las hij haar bewegingen, nu ze minder energie had? Hoe dan ook, ze moest nu zijn hand met haar arm blokkeren, waardoor hij überhaupt dichterbij was dan dat ze had gewild. Dichtbij genoeg dat ze een stomp onder haar ribben kreeg. Dayla gebruikte het momentum om naar achter te rollen en weer afstand te creëren. Een woord: ouch. Ze grijnsde. Ze kon het niet laten. "Je heb toch wat geleerd van me, hm?"

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar durfde zijn ogen eigenlijk bijna niet van het tweetal af te halen. Hij was bang dat als hij twee seconden weg zou kijken, het ineens over was. En het laatste wat hij wilde, was missen hoe Dayla zou winnen. Want daar ging hij nu eigenlijk wel vanuit. Dat ze goed was in wat ze deed, had hij hiervoor ook wel geweten, maar het bleek nu toch dat hij haar onderschat had. Somehow. Niet dat de halfling dacht dat niets haar iets doen kon; haar ribben wilden daar vast wel van getuigen, maar toch. Al met al was hij eigenlijk vooral ontzettend onder de indruk. En misschien ook wel opnieuw gemotiveerd om meer van haar te leren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld