Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte zachtjes toen hij nogmaals haar haren streelde en trok een wenkbrauw op. Han, het was dus toch een goed idee geweest om haar haren te laten groeien. Het leek alsof hij het vaker aanraakte en ze vond het fijn. Ze wist nog een paar maanden terug dat ze naar de kapper waren geweest voor hem en ze constant nauwkeurig had gekeken of de kapper er niet te veel van deed. Zijn haar, was ook een klein beetje haar eigendom. En ze hield ervan. "Goed dat je dat weet Ollie" plaagde ze hem. Ze wou graag voor haarzelf zorgen, ook al kon dat niet helemaal in het instituut. Maar ze was er gewoon niet dol op om afhankelijk te zijn van anderen. Het voelde niet goed aan en ze wist nooit zeker wat te doen als er iets zou gebeuren. Maar ze was nu eenmaal afhankelijk van sommigen en ze had er vrede mee. Ivy wuifde even met haar hand in de lucht. "Laten we even die Claire achterwege laten, ik wil niet aan haar denken de uurtjes dat we vrij hebben" gaf ze toe met een kleine glimlach. Ivy ving zijn blik op in de spiegel en stak de haardroger aan. "Ha, het bezitterige koppel, klinkt goed" grapte Ivy even. Ze keek hem geamuseerd aan en droogde haar haren ondertussen af. Ze glimlachte toen hij uit de douche stapte en een kus op haar wang drukte. Ze kon het niet laten om te glimlachen en volgde hem mt haar ogen toen hij wegliep. Ze woelde even vlug met een hand door haar haar voor wat volume en deed een korte zwarte trainingshort aan en een zwart-wit gestreept shirt met korte mouwen, waarna ze de badkamer uitliep en zowat op het bed sprong. Ze glimlachte naar Oliver die helemaal onder de dekens zat en ging half op hem liggen. "He daar" plaagde ze hem. Ze porde hem even in zijn buik door de dekens heen en hief het deken wat op om erbij te kruipen. Ze keek hem vrolijk aan en trok hem wat dichter naar haar toe aan zijn shirt. Ze drukte wat kussen op zijn lippen en glimlachte even.

Account verwijderd

schreef:
Hij mompelde even instemmend toen Ivy zei dat ze niet aan Claire wilde denken in hun vrij uurtjes. Hij dacht ook liever niet aan Claire, maar hij zag Claire wel als een probleem wat betreft zijn relatie met Ivy. Het bleef Claire en het zou niet de eerste keer zijn dat ze hem dwong bij haar te zijn ten koste van anderen. Hij schudde zijn hoofd, daar hoorde hij nu niet aan te denken.
Toen Ivy hen het bezitterige koppel noemde, moest hij even lachen. Ergens waren ze wel een heel klein beetje bezitterig. Ze waren niet van plan elkaar met iemand anders te delen en Ivy vond het al vervelend als vrouwen naar hem keken. Niet dat hij dat vervelend vond, want hij zat maar al te graag aan Ivy om duidelijk te maken dat hij in een relatie zat. Dat was ook niet veranderd. Hij zat nog steeds even graag aan Ivy als in het begin. Misschien zat hij nu nog liever aan haar dan toen, want nu zag hij haar minder dan toen en toen had hij meer tijd gehad dan nu.
Hij gaapte nogmaals. Vroeger had hij gezegd dat hij vroeg naar bed zou gaan, maar tegenwoordig had hij geen keuze meer. Hij gaf regelmatig in de avond training. Dat betekende ook dat hij in de ochtend langer kon blijven liggen, maar dan moest Ivy er vaak weer vandoor en was hij alleen. Hij kon alleen ook wel slapen, maar hij sliep liever met haar in zijn armen. Op een of andere manier voelde hij zich daar een stuk comfortabeler bij. Hij lachte toen hij Ivy op het bed voelde springen en ze vervolgens voor een deel bovenop hem ging liggen.
'Hé,' begroette hij haar, waarna hij opnieuw lachte en hij wachtte tot ze ook onder de dekens zou kruipen. Lang hoefde hij niet te wachten, want hij zag al snel dat de deken omhoog geduwd werd en niet veel later verscheen Ivy ook onder de dekens. Ivy was vaak vrolijk, daar hield hij van. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze hem dichter naar haar toe trok en ze verscheidene kussen tegen zijn lippen duwde. Hij liet zijn vingers onder haar shirt glijden en trok haar toen volledig naar zich toe, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde en hij zacht over haar rug streelde. Sinds ze zo druk waren, hadden ze zelden tijd voor simpele dingen. Tegenwoordig genoot hij van elke seconde die hij met haar had, het maakte niet uit wat ze deden. Hoewel hij er vaak voor koos simpele dingen te doen waarbij hij al zijn aandacht op Ivy kon richten, omdat hij daar anders nooit meer aan toe kwam.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte als vanzelf toen ze hem hoorde lachen. Zijn lach werkte aanstekelijk en ze hield ervan om hem vrolijk te zien, in tegenstelling tot daarjuist. Soms was het moeilijk om vrolijk te blijven onder alle omstandigheden, maar ze deed oprecht haar best. Zolang ze positief dacht, kwam alles goed. Wel, dat hoopte ze toch. Tot nu toe had zij geen problemen meer met het verleden. Oliver wel, en dat probleem had een naam, Claire. Perfecte naam voor een ultimate bitch tho. Ivy schudde even haar hoofd bij haar gedachten. Okey, dat was een enorm vooroordeel. Ivy werd al snel weer uit haar gedachten weggetrokken toen ze zijn vingers onder haar shirt voelde glijden en ze volledig naar hem toe werd getrokken. Zijn vingers streelde zacht haar rug, zoals hij al zo vaak had gedaan. En ze was het nog steeds niet beu. Ze keek hem even aan en kon het niet laten om nog een zachte kus op zijn hals te drukken. "Ik hou van je" mompelde ze even met een glimlach. Het was zo, en hij wist het. In feite zou ze het niet meer moeten zeggen, want hij wist het gewoon. Maar ze vond het fijn. Ze had niet gedacht dat ze ooit zoveel van iemand kon houden als van hem. Ze nestelde zich in zijn armen en fronste toen ze iets voelde prikken in haar heup. Ze maakte een geluidje toen ze merkte dat ze op een achtergelaten rubberen speeltje lag van Baylor. Ze gniffelde even en smeet het vlug eruit, zachtjes lachend. "Sorry voor de troep, soms begin ik te denken dat ik slordiger word door jou" Ze pruillipte lichtjes en trok een kussen onder haar hoofd, waarna ze even zachtjes gaapte. Oh nee, ze zou niet slapen, ook al kon ze dat. Ze zou proberen zoveel mogelijk tijd met hem door te brengen, ook al was ze vermoeid. "He, hoe gaat het nu eigenlijk met het trainen van de nieuwelingen? Is er eentje waar je echt iets in ziet, die het enorm goed doet?"

Account verwijderd

schreef:
Anderhalf jaar en hij was nog net zo dol op haar als voorheen. Hoewel hij nu gewend was aan haar aanwezigheid, was hij nog steeds dol op haar. Ze was een soort vast deel in zijn leven geworden. Wat hij ook deed en wat hij ook wilde, hij hoorde altijd rekening te houden met Ivy. Hij deed nooit iets zonder het met haar te bespreken en als hij zelfstandig besloot, dacht hij altijd aan Ivy. Tegenwoordig vroeg hij zich niet eens meer af of dat Ivy vanavond naast hem zou slapen, want ze sliep altijd naast hem. Hij hoefde zich geen zorgen te maken over van alles en nog wat, want hij wist dat hij het gewoon kon bespreken. Als hij iets wilde, kon hij het gewoon vragen. Hij was volledig aan haar aanwezigheid gewend, het voelde bijna vreemd als ze er even niet was. Hij glimlachte even. Hij hield van Ivy en hij hoopte daadwerkelijk dat er een dag zou komen waarop ze wel klaar was om weg te gaan.
'Ik ook van jou,' zei hij. Dat deed hij ook, al lang zelfs. Jason vond het nog steeds vreemd, hun hele liefde. De man begreep nog steeds niet waarom hij in hemelsnaam alleen bij Ivy bleef, maar ondertussen had hij zich er al wel bij neergelegd. Hij zou niet naar een andere vrouw kunnen kijken zoals hij naar Ivy keek. Jason wilde graag dat hij dat wel deed, maar dat ging niet.
Hij lachte even zachtjes toen ze een speeltje van Baylor pakte en het onder de dekens vandaan gooide. Beide kamers lagen vol met spullen van Baylor. Haar spullen lagen deels op zijn kamer en zijn spullen lagen voor het grootste deel op die van haar. Ze waren nog steeds vaker in haar kamer, maar dat vond hij niet erg.
'Wil je nu zeggen dat ik een slechte invloed ben?' vroeg hij lachend. Hij drukte een kus tegen haar neus. Waarschijnlijk was hij dat op sommige vlakken wel, want hij was luier dan zij was. Waarschijnlijk lag ze vaker in bed door hem. Niet dat hij dat erg vond. Hij streelde over haar arm terwijl hij nadacht.
'De mensen hier vertrouwen te veel op hun gave,' mompelde hij bedenkelijk. Ze lieten het vechten maar een beetje zitten, ze vonden het niet zo belangrijk.
'Celeste doet haar best, waarschijnlijk komt zij het verst,' besloot hij. Celeste vertrouwde niet op haar gave en hij begreep dat wel. Ze hield niet van haar gave. Hij keek naar Ivy en glimlachte toen even.
'Kunnen we niet over trainen praten? Ik train al wel genoeg,' mopperde hij. Hij vond het trainen niet vervelend, maar hij had ook graag pauzes.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij zei dat hij van haar hield en knikte grijnzend. "Oh dat weet ik wel, anders was je nooit bij me gebleven en had je mijn irritante zelf niet uitgehouden" plaagde ze hem. Ze grijnste breed en keek hem plagerig aan. Ze trok even een wenkbrauw op toen hij lachte om het speeltje van hun hond. Ze hadden inderdaad te veel spleetjes, zeker als ze zich bedachten dat er in Ivs kamer nog een grote plastieken box stond met extra dingen in. "We verwennen hem te erg" gniffelde ze, terwijl ze hem geamuseerd aankeek. Ze lachte toen hij vroeg of hij een slechte invloed was op haar. "Wel, je hebt wel gehoord wat ik zei" Ze schudde haar hoofd. "Nee, je hebt geen slechte invloed, wat rommel in mijn leven is wel goed, zolang het niet te erg wordt" lachte ze. Ze vond het niet erg. Tuurlijk was Oliver wat luier en had hij de neiging om dingen te laten liggen, maar ze vond het niet erg. Hij ruimde het, uiteindelijk, altijd wel op. En het ging toch sneller als zij dat deed, dus meestal moest hij het niet eens opruimen. Ha, wat had hij toch een geluk. IVy gaf hem een tik toen hij een kus op haar neus drukte en lachte. Ze dacht even na toen hij dat zei en knikte. "You're right, maar nochtans is dat juist één van de belangrijkste dingen" gaf ze toe. Het was ook wel logisch at mensen dat dachten, ze werden aangenomen n het instituut, omwille van hun gave. Zonder gave kwam je hier niet binnen, het vechten konden ze hopelijk nog wat bijschaven. "Ik mag Celeste wel, ze heeft lef" gaf ze toe met een bewonderend knikje.Ze vond het wel fijn. "Welke gave heeft Celeste eigenlijk, ik zie haar hem nooit gebruiken" gaf ze toe. Ivy maakte een verontschuldigend geluidje toen hij vroeg of ze even niet over de trainingen konden praten. "Ja sorry" zei ze vlugjes. Ze drukte een kus op zijn lippen en sprong zowat het bed uit, terwijl ze reikte naar haar gsm. "Heb je honger? Anders kunnen we een snack bestellen"

Account verwijderd

schreef:
Heel even trok hij zijn wenkbrauw op. Ivy was helemaal niet irritant. Ze was ontzettend actief en vrolijk, maar hij vond haar niet irritant. Misschien dat een ander het irritant vond, maar niet hij. Waarschijnlijk kwam het door zijn liefde voor haar. Liefde maakte uiteindelijk toch echt blind. Hij had dat ook van haar gedacht, want eerlijk was eerlijk, zijn verleden was niet schoon te noemen. Hij had zich sowieso afgevraagd hoe het mogelijk was dat Ivy ondanks zijn verleden van hem kon houden, want hij had een hoop verkeerde dingen uitgehaald.
'Dat is waar,' gaf hij toe. Baylor had een goed leven bij hen. Hij vond de hond ook wel leuk, hoewel Ivy de hond waarschijnlijk nog tien keer leuker vond. Het was ook haar hond, dus dat hoorde ook wel. Geamuseerd dacht hij terug aan het ophalen van Baylor, toen de vrouw hem had verteld dat hij er in de nacht uit geschopt zou worden om hem uit te laten. Toen sliepen ze nog niet samen, maar diezelfde avond sliep hij nog bij haar. Hij lachte even en schudde zijn hoofd, zo veel rommel maakte hij nu ook weer niet. Natuurlijk, soms liet hij kleren op de grond slingeren, maar heel veel meer dan dat was het niet. Daar had hij de spullen niet voor.
'Er zijn genoeg mensen met de gave om andermans gave uit te schakelen,' mopperde hij. En als ze dan niet geleerd hadden te vechten, gingen ze eraan. Als je de gave had andermans gave uit te schakelen, oefende je wel op het vechten. Dat was namelijk waar je voordeel lag. Hij liet zijn hand even op haar heup liggen en hij knikte toen, Celeste had inderdaad wel lef. Hij kon prima met haar opschieten. En hij hoefde zich niet druk te maken over Ivy, want Ivy wist ook dat Celeste een relatie had met een andere vrouw op het instituut. Waarschijnlijk was er een grotere kans dat ze verliefd zou worden op Ivy dan op hem.
'Ze kan haar gave niet gebruiken in het instituut. Ze kan een soort beest loslaten, maar het is vrij moordzuchtig en ze is bang dat ze het niet onder controle krijgt binnen,' zei hij. Hij vroeg haar nooit haar gave te gebruiken. Hij had het ook nooit gezien, maar hij wist dat hij het haar vroeg of laat toch zou moeten vragen. Ze zouden dan wel naar buiten gaan. Hij keek even op toen Ivy het bed uitsprong. Hij stak zijn armen naar haar uit.
'Wat jij wilt en kom terug, ik wil niet alleen in bed liggen,' lachte hij. Nu ze tijd hadden, ging hij dus mooi niet zijn tijd alleen in bed besteden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaf hem een tik tegen zijn wenkbrauw die hij op dat moment op trok. Ze knikte even. Niet iedereen was fan van haar eeuwige enthousiasme en vrolijkheid, wat ze wel kon begrijpen. Sommige mensen mochten haar gewoon niet, en ze had er vrede mee genomen. Ivy grinnikte even toen hij haar gelijk gaf en drukte een kus op zijn schouder. "Ik heb altijd gelijk" gapte ze. Ivy luisterde naar hem en beet op haar onderlip. "Wat nou als er twee mensen tegenover elkaar stonden met een gave om elkaars gave uit te schakelen, wat zou er dan gebeuren?" Bedenkelijk haalde ze een hand door haar haren. Zouden ze allebei geen gave meer hebben? Of zou er wat anders gebeuren? Ze wist dat er zoiets bestond als een gavekortsluiten, met ernstige gevolgen. Meestal eindigde het met de mensen in het ziekenhuis. Ivy verstrengelde haar vingers met de hand die op haar heup lag en dacht even na over Celestes gave. Ze fronste even en keek hem aan. Ze wisten allebei dat ze het wel eens moest leren. Het was noodzakelijk dat je je gave onder controle kon krijgen, niemand wou dat het verkeerd liep. "Ik ga dan met je mee, ik wil niet dat er iets met je gebeurd" zei ze met een frons. "Een vrij moordzuchtig beest...dat klinkt niet echt goed" En ze waren weer eens bezig over trainingen en gaven, damn, ze moesten echt een ander onderwerp zoeken. Ivy lachte toen hij zijn armen naar haar uitstak en ging op zijn bureau zitten, terwijl ze even keek naar een kadertje met een foto van hen twee in op hun vakantie. "Ik kom zo weer bij je liggen, momentje" lachte ze. Ze tikte het nummer in en wachtte tot hij over schakelde. "Met Betty's en Jims, kan ik u ergens mee helpen?" Ivy bladerde even door de online menukaart en dacht na. "Goeiemiddag, ehmm, zou ik een doos van die kleine pizzahapjes en kaashapjes kunnen bestellen alsjeblieft?" De vrouw aan de andere kant maakte een instemmend geluidje. "Maar natuurlijk, wilt u daar sausjes bij?" Ivy keek Oliver vragend aan.

Account verwijderd

schreef:
Er zouden altijd mensen zijn die je niet mochten, maar daar was hij het dan simpelweg niet mee eens. Ivy was heel erg leuk, hoe kon je dat nu irritant vinden? Hij schudde zijn hoofd. Hij vond genoeg dingen irritant, maar Ivy niet. Nooit. Hij vond haar wel lief. Hij vond het schattig als ze weer eens enthousiast rondsprong.
'Geen idee. Ik denk ook niet dat het verschil maakt, want ze kunnen niets met hun gave,' zei hij bedenkelijk. Ze moesten hoe dan ook gewoon vechten, want ze hadden beiden geen gave waar ze iets mee konden. Hij draaide even een plukje haar om zijn vinger en liet haar haar toen gaan, waarna hij glimlachte. Hij zat graag aan haar haar. Het was nu langer, dus had hij nog meer om aan te zitten. Hij wist dat ze dat niet erg vond.
Hij knikte even toen hij de zag dat Ivy begon te fronzen. Hij wist wel wat ze dacht, Celeste moest het leren. Met haar gave had ze behoorlijk wat macht, maar hij wist dat ze er zelf enorm tegenop keek. Ze zei dat het pijn deed en dat ze er enorm vermoeid van werd. Iedereen werd vermoeid, maar zij nog sneller. Macht had zo zijn nadelen.
'Iv, ik ben niet aanraakbaar, wat kan er nu helemaal gebeuren?' vroeg hij. Het was niet alsof het beest hem op kon vreten of zo. Zij was daarentegen wel aanraakbaar. Ze was ontzettend snel en hij wist ook wel dat ze prima voor haarzelf kon zorgen, maar het bleef een soort risico. Misschien moest hij haar maar gewoon aanraken, dan was zij ook niet aanraakbaar. Het was ontiegelijk vermoeiend, maar hij was liever vermoeid dan dat hij haar in gevaar bracht.
Hij keek naar haar terwijl ze telefoneerde. Hij liet zijn armen weer naast zijn lichaam vallen en hij luisterde naar het gesprek tussen Ivy en de persoon aan de andere kant van de lijn. Hij was er echter niet zo mee bezig, want hij at alles. Hij bestudeerde Ivy gewoon. Ze zag er mooi uit, zoals gewoonlijk. Hij glimlachte. Er ging geen dag voorbij waarop hij dat niet dacht. Hij voelde zich altijd erg gelukkig als hij zich dat bedacht.
Toen hij zag dat Ivy naar hem keek, keek hij op naar haar gezicht. Had ze hem iets gevraagd? Nee, ze had hem niets gevraagd. Hij hief even zijn schouders op, ten teken dat zij mocht beslissen. Hij wist nog niet zeker of dat hij kon eten. Zijn misselijkheid was nog niet volledig verdwenen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even toen hij zijn hoofd schudde en gaf hem een por. "Dat jij mij leuk vindt, wilt nog niey zeggen dat iedereen dat vindt Ollie" gniffelde ze. Hij had altijd zo'n positief beeld over haar. Zij ook over hem trouwens, maar dat had iedereen wel al door. Ze kon het gewoon niet over haar lippen krijgen om iets slechts te zeggen over hem, als er al iets slechts was. Ze bestudeerde hem terwijl hij sprak en haalde lichtjes haar schouders op. "True, maar het leek wel vreemd, ik weet dat wij één iemand hebben hier op het instituut die gaves voor even kan uitschakelen, maar hij zegt dat het enorm veel inspanning kost en als hij iets verkeerds doet, is er kans op blijvende hersenletsel, dus doet hij dat maar niet" Ze drukte een kus op zijn hand toen hij wat haar rond zijn vinger draaide en lachte. "Ha, de volgende keer moet ik het nog maar wat laten groeien, het schijnt dat je het wel leuk vindt lang" gniffelde ze. Ze keek hem geamuseerd aan. Olivers haarlengte was zowat perfect. Niet te lang, niet te kort. Ivy had best wel medelijden met Celeste. Ze kon zich niet voorstellen hoe het was om met een moeilijk te onderdrukken beest in je te leven dat je ook nog eens pijn deed als je het gebruikte. Ze had zelf nog nooit echte pijn ervaren bij het gebruiken van haar gave, afgezien van wat breuken, bloedneuzen en blauwe plekken. En het was niets waarmee ze niet kon dealen. Ivy maakte een geluidje toen hij zei dat hem niets kon gebeuren. "Je weet nooit ollie, er kan altijd wel iets gebeuren, dat weet jij ook" Er was nooit volledge zekerheid. Zeker niet als die persoon zijn of haar gave nog niet kon beheersen. Gaves waren een geschenk maar ook een vloek. Ze bestelde dan toch maar een extra bakje ketchup toen Oliver zijn schouders ophaalde en legde haar gsm weer terug op het bureau. "Is mijn plaats nog vrij of moet ik op jou liggen?" Grapte ze terwijl ze weer op het bed kroop en een kus op zijn wang drukte. "Ik heb die kleine hapjes besteld, die die je zo graag lust"

Account verwijderd

schreef:
'Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er iemand is die je vervelend vindt,' zei hij. Ze was niet te enthousiast of te vrolijk. Het was leuk om bij haar in de buurt te zijn, want haar goede buien werkten over het algemeen aanstekelijk. Hij was nooit zo vrolijk als enthousiast als zij, maar hij voelde zich wel degelijk beter in haar buurt. Hij kon zich al niet meer voorstellen hoe hij was als hij alleen was. Hij was lang alleen geweest, maar hij was vergeten hoe hij geweest was.
Haar woorden deden hem nadenken. De verschillen tussen het instituut en de verschillende bendes waren enorm. Hier werd niet op elkaar geoefend, waardoor gaven niet volledig tot uiting konden komen.
'Hij heeft niet genoeg geoefend,' mompelde hij. Hij was zijn gave al meerdere malen kwijt geraakt. Het was maar tijdelijk, hoogstens een half uur, maar hersenletsel had hij er niet aan over gehouden. De mensen die de gave hadden een gave af te nemen, hadden daar in de bende geen moeite mee. Ze hadden het al zo vaak gedaan dat het een koud kunstje was. Zoals het voor hem een koud kunstje was om zijn moleculaire niveau aan te passen en het voor Ivy een koud kunstje was om met tweehonderd kilometer per uur rond te rennen. Alles had te maken met oefenen, maar in het instituut konden bepaalde gaven niet beoefend worden.
'Ik vond het altijd al leuk om aan je haar te zitten,' lachte hij. Hij zat er tegenwoordig inderdaad vaker aan dan vroeger, maar hij had het ook leuk gevonden toen het nog korter geweest was. Dit maakte haar echter schattiger. Hij glimlachte even en hief zijn schouders op om haar volgende woorden.
'Tenzij ik op magische wijze ineens mijn gave kwijtraak, zal me heus niets gebeuren, Iv. Wat wil een beest nu helemaal doen als het dwars door me heenloopt? Je hoeft je geen zorgen te maken.' Hij maakte zich er totaal niet druk om. Dat was ook niet nodig. Het was lief dat ze zich zorgen maakte, maar momenteel hadden ze andere dingen om zich zorgen over te maken.
Hij moest toegeven dat hij maar het halve gesprek gevolgd had en hij het grootste deel van de tijd gewoon naar haar had gestaard. Je zou zeggen dat hij na anderhalf jaar wel gewend was aan Ivy, maar dat was hij niet. Elke keer viel hem weer op hoe mooi ze eigenlijk was.
'Je bent altijd vrij om bovenop mij te liggen, maar daar ben jij geen fan van,' grapte hij. Hij liet zijn armen om haar heen glijden toen ze weer bij hem kwam en hij knikte. Zo ver was hij nog wel gekomen in het gesprek. Hij drukte een kus tegen haar lippen.
'Heb ik al eens gezegd dat je lief bent?' vroeg hij. Waarschijnlijk wel. Waarschijnlijk al wel duizend keer.

Account verwijderd

schreef:
"Wel, Claire blijkbaar wel" Ivy schudde haar hoofd even en gaf hem een lichte por. Dat was wel één van de mensen die haar blijkbaar niet mochten. En ze had het eerst nog niet eens door van haar. "Oh, en sommige vrouwen hier ook niet" Ze moest toegeven, ze had al heel wat meer vrouwen ontmoet die haar niet mochten dan mannen. Niet dat ze het echt erg vond, maar soms stoorde het haar dat mensen haar zo beoordeelden gewoon omdat ze een relatie had met de persoon van wie ze hield. Het was niet alsof dat zo'n misdaad was. Ze was gewoon gelukkig. Ivy luisterde naar wat Oliver zei en knikte. "Ik snap hem wel, ik zou ook bang zijn om mijn gave te gebruiken" gaf ze toe met een frons. Ze zou ook bang zijn om mensen uit haar eigen team te verwonden. Nou ja, of gewoon mensen in het algemeen. Ze haalde een hand door haar haren en keek hem opnieuw aan met een klein glimlachje. "Ha, maar nu vind je het gewoon extra leuk, right? Geef maar toe" plaagde ze hem. Zij vond het alleszins wel extra leuk dat hij aan haar haar zat. Het was lief van hem, zo'n gebaar. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte een kus op zijn lippen. "Hmmhmm, er bestaat geen magie in deze wereld, alleen maar gaven, sommige sterker en sommige zwakker dan anderen" Ze drukte nog een kusje op zijn hals en op zijn lippen. "Maar okey, ik doe mijn best om me geen zorgen te maken over je" zei ze met een kleine glimlach. Het was moeilijk, en waarschijnlijk zou het niet volledig lukken, maar ze zou wel eens hem komen checken, misschien zelfs twee of drie keer. Ivy lachte toen hij zei dat zij er geen fan van was en porde zachtjes in zijn buik. "He..."lachte ze. Ze grinnikte toen hij zijn armen om haar heen liet glijden en schudde haar hoofd. "Nog nooit, vind je dat dan?" plaagde ze hem. Ze keek hem vrolijk aan en krulde even haar tenen.

Account verwijderd

schreef:
Alleen bij haar naam al had hij de neiging een vies gezicht te trekken. Het liefst had hij haar sowieso uit zijn leven verbannen, maar dat was helaas niet gelukt. Hij voelde zich er niet eens schuldig over dat hij hoopte dat ze zou verongelukken. Niet na wat ze gedaan had.
'Dat is anders. Ze mag jou alleen niet door mij,' zei hij. Misschien vond Claire Ivy wel een hartstikke leuke vrouw, maar niet zo lang ze een relatie met hem had. Jammer, want hij was niet van plan zijn relatie met Ivy te verbreken. Hij hief zijn schouders op en streelde even over haar sleutelbeen.
'Dat heeft ook niets met je innerlijk te maken.' Over het algemeen werd ze niet gemogen door haar relatie met hem en waarschijnlijk ook door jaloezie. Als hij een vrouw geweest was, zou hij ook jaloers op haar zijn. Ivy was heel erg mooi en vrouwen zagen dat ook wel. Mannen ook, maar daar maakte hij zich over het algemeen niet zo druk over. Zo lang Ivy er niet op in ging, had hij ook geen reden om jaloers te zijn. Hij keek naar haar toen ze sprak en hij knikte toen. Hij zou zijn gave ook niet gebruiken als hij anderen daarmee in gevaar bracht. Hoewel, in de bende waarschijnlijk wel.
'Heel erg leuk,' besloot hij. Hij streelde even wat haren uit haar nek en drukte een kusje tegen haar hals. Al snel volgenden er nog een boel kusjes. Hij mompelde wat instemmend toen ze zei dat ze haar best deed zich geen zorgen over hem te maken. Het was niet nodig. Celeste zou het prima doen en hij maakte zich totaal niet druk. Er was geen reden tot zorgen. Hij haalde zijn hoofd even uit haar nek en lachte.
'Ik wel. Soms,' merkte hij op. Over het algemeen had hij graag controle, maar soms vond hij het wel leuk als dat niet zo was. Ivy was er geen fan van, dus het gebeurde zelden. Hij had echter niets te klagen. Het was niet alsof hij tekort kwam. Hij was blij met Ivy op elk vlak.
'Heel erg lief,' beaamde hij . Hij drukte een kus tegen haar lippen en glimlachte. Ivy was heel erg lief. Voor hem dan. Ze was minder lief naar de rest toe. Nog steeds lief, maar minder lief. Ze had altijd de neiging om voor hem te zorgen en dat had ze bij de rest iets minder.

Account verwijderd

schreef:
Ze zag dat hij zijn best deed om geen vies gezicht te trekken en raakte even kort zijn wang aan met haar duim. Ze wist niet wat er was gebeurd in zijn verleden, maar blijkbaar niet al te goede dingen. Ze had nog nooit meegemaakt dat Oliver zo'n walging toonde voor een persoon, zelfs niet bij Joel, en dat zei al veel. Oliver ergerde zich niet zo vaak aan mensen. Ze haalde een hand door haar haren. Ze trok haar benen even op en ging weer recht zitten omdat ze ondertussen last kreeg van haar rug. Even trok ze een gezicht. De laatste tijd had ze wel vaak last van haar rug, en ze was al een paar keer naar de healers geweest maar die konden niet vinden wat er precies aan de hand was. Gelukkig werd Oliver nooit wakker als zij weer eens moest opstaan om stiekem een pijnstiller te nemen, ze wou hem niet ongerust maken. Hij was al vermoeid genoeg met al die trainingen en lange dagen. Ivy fronste even. "Hoe kan ze je nu haten, arghhh, dit ergert me" Oliver was de meest geweldige persoon die ze kende, punt. Ze sloeg haar armen even over elkaar en glimlachte zwakjes toen hij haar sleutelbeen aaide. "Ehem, I hope so" gaf ze toe. Af en toe werd het haar iets teveel dat mensen haar redelijk vlug beoordeelden. Ze keek hem aan en grinnikte toen hij zei dat hij het heel erg leuk vond. Ze lachte toen ze weer voor een paar minuten niets anders deden dan elkaar verscheidene kusjes te geven. Ze miste deze momenten veel te erg. Ze liet haar hand even onder zijn shirt glijden en raakte zijn borstkas kort aan met de toppen van haar vingers. Ze lachte zachtjes toen hij beaamde dat ze heel erg lief was. "Jij bent liever" protesteerde ze. Ivy keek vrolijk op toen ze een klop op de deur hoorde en sprong op van het bed. "Hmm, de pizza" Ze glimlachte en deed de deur open. "He Oliver?" Ivy fronste even en schudde lachend haar hoofd. "Niet Oliver, teleurgesteld?" Ze lachte zachtjes om Dereks gezicht, die de deur om gluurde. "Owh, ja sorry, ik was vergeten dat jullie je uurtjes vrij hadden, ehmm, Oliver, ik kom straks wel even langs..." Ivy deed haar mond open toen Derek weer wegliep en keek vragend naar Oliver. "Owkey?" Ze trok verward een wenkbrauw op en klom weer in het bed, waarna ze een kus op zijn schouder drukte.

Account verwijderd

schreef:
Hij had nooit beweerd dat hij geen spijt van zijn verleden had, want dat had hij wel. Hij had het allemaal helemaal verkeerd aangepakt. Van alle tijd die hij verkeerd gespendeerd had, vond hij zijn tijd met Claire waarschijnlijk nog wel het vreselijkst. Niet omdat hij haar onrecht aangedaan had, maar omdat hij er totaal geen invloed op had gehad. Hij wist dat hij het niet wilde, maar hij deed het toch. Ze zorgde er wel voor dat hij het wel wilde, ondanks dat hij ergens wist dat dat niet zijn eigen gevoel was. Pas nadat ze hem zo vaak gebruikt had dat haar gave niet meer op hem werkte, had hij kunnen doen wat hij daadwerkelijk wilde. Hij had zo veel mogelijk afstand van haar genomen in de bende. Ze was nog enkele keren langs geweest om hem ervan te overtuigen dat ze wel goed voor hem was, maar hij kon haar niet eens meer recht aankijken. Omdat hij niks gehad had waar hij om gaf, had ze hem ook nergens mee kunnen chanteren. Dat was nu wel anders. Hij hief zijn schouders op. Natuurlijk kon hij haar niet vertellen waarom ze een hekel aan hem had.
'Iv, je bent hartstikke leuk om bij te zijn. Wat maakt het nu uit dat er vrouwen zijn die jaloers zijn? Er zijn veel meer mensen die je wel mogen,' zei hij. Er zouden altijd dingen blijven waar ze onzeker over was. Dat vond hij niet erg, maar hij overtuigde haar er graag van dat het niet nodig was. Ten slotte was het ook niet nodig. Hij had al zo vaak duidelijk gemaakt hoe dol hij op haar was. Zowel op uiterlijk als innerlijk.
Hij miste hun vrije uurtjes samen. De uurtjes waarin ze het grootste deel van hun tijd besteedden aan kusjes. Hij had er niet zo veel tijd meer voor en hij miste het. Hij kon het dan ook niet helpen dat er een glimlach op zijn gezicht verscheen toen ze enkelen minuten niets anders deden dan kusjes geven.
Toen ze hem vertelde dat hij liever was, lachte hij zachtjes. Hij vond dat zij liever was. Hij had echter niet de tijd om erop in te gaan, want al snel sprong Ivy het bed uit om de deur te openen. Hij bleef gewoon liggen terwijl Ivy de deur opende. Hij keek even op toen hij Derek hoorde. De man bleef echter niet lang en was net zo snel verdwenen als dat hij gekomen was.
'Ik ga vanavond wel even langs,' besloot hij. Hij zou zijn vrije uurtjes met Ivy niet zo makkelijk opgeven. Hij sloeg zijn armen weer om Ivy heen toen ze weer in bed kroop en ze een kus tegen zijn schouder drukte.
'Ik denk dat je huid al heel lang niet meer zo egaal is geweest,' merkte hij met een frons op. Hij raakte even haar hals aan en bestudeerde haar huid. Druk zijn had wat dat betreft geen voordelen. Ze hadden te weinig tijd.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte breed toen hij zei dat het hartstikke leuk was om bij haar te zijn en bloosde lichtjes bij zijn woorden waarna ze zijn stem even smoorde door een langere kus op zijn lippen te drukken. "Maar best dat je het leuk vindt om bij me te zijn, ik zou niet weten wat ik zou moeten doen als je dat niet vond" Ze keek hem aan en haalde haar schouders op. "Ik ben gewoon zo iemand die bevriend wilt zijn met zoveel mogelijk mensen, ook al weet ik maar al te goed dat dat onmogelijk is" gaf ze toe met een frons. Ze kon er niets aan doen, ze had gewoon een naar gevoel als ze merkte dat iemand haar overduidelijk niet mocht. Ze grinnikte om zijn glimlach op zijn gezicht. Oh ja, zij vond dit ook wel enorm leuk. Ze hadden meer tijd nodig. Ze keek hem even aan. "Hmmm, wat zou er aan de hand zijn?" Ivy fronste even. Derek was nu vlug in de war, maar waarschijnlijk had hij niet verwacht dat ze hier zouden zijn in zijn kamer. Ivy knikte even toen hij zei dat hij vanavond wel even langs zou gaan. Ze weigerde hem te laten gaan als ze eens samen waren. Ze voelde zijn gespierde armen om haar heen en lachte zachtjes om zijn woorden. "Wat?" Verward keek ze hem aan en fronste even. Oliver had soms de gewoonte om er weer wat dingen uit te flappen als ze alleen waren, en ze vond het leuk. Awh, maakte dat haar een raar persoon. Het was gewoon zo lief; Ze keek even naar haar zij en pruillipte bij het zien van het kleine lijntje. Ze wist nog precies vanwaar dat kwam. Ze bekeek hem even en maakte een geergerd geluidje toen er weer op de deur werd geklopt. "Argh kom op" Met tegenzin stond ze opnieuw op en deed de deur open. Yep, deze keer was het wel de bezorger. Vlug betaalde ze en zette de warme doos op zijn nachtkastje waarna ze weer volledig onder de dekens kroop en allebei haar armen om Olivers middel heen sloeg, waarna ze haar hoofd zachtjes op zijn borstkas legde en een geluidje maakte. Ze kon hier eeuwen blijven liggen. "Die snacks ruiken echt veel te goed, maar ik wil je niet loslaten" gaf ze toe met een lachje.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld