Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Anderhalf jaar en ze begon nog steeds te blozen als hij haar complimenteerde. Vroeger was het erger, maar ze deed het nog steeds. Hij vond het wel schattig. Het waren momenten als dezen waarop hij besefte dat hij de rest van zijn leven met haar door wilde brengen. Op andere momenten besefte hij zich dan weer dat hij daar klaar voor was, maar zij niet. Dus stelde hij het alsmaar uit.
'Ik zei toch dat je lief was.' Hij was niet zoals Ivy. Hij hoefde niet met iedereen bevriend te zijn. Al helemaal niet met mensen die iets tegen Ivy hadden. Over het algemeen waren dat vrouwen die hem liever alleen zagen, wat in zijn ogen vrij egoïstisch was. Hij was gelukkig met Ivy, waarom zouden ze dan willen dat hij alleen was? Hij drukte een kus tegen haar neus en gaapte even. Hij was niet van plan te gaan slapen, maar hij was al wel enigszins vermoeid. Niet zo heel erg vreemd als je bedacht dat meer uren maakte dan een fulltimer. Hij werd vast wel goed betaald, maar het grootste deel daarvan zou hij toch pas zien als hij het instituut zou verlaten. Ze hielden een deel achter om hen ook na het instituut te betalen.
Derek maakte zich waarschijnlijk zorgen, net als Ivy deed. Hij hief echter zijn schouders op. Zo dringend was het nu even niet. Hij had veel meer nood aan tijd met Ivy.
'Je hebt geen blauwe plekjes meer in je nek,' verklaarde hij. Hij drukte ter verduidelijking even een kus in haar hals en lachte toen. Zij had vaak de neiging om krassen op zijn rug achter te laten en hij had vaak de neiging om blauwe en rode plekjes in haar nek achter te laten. Hij vond het niet erg als mensen dat zagen.
Toen er voor een tweede keer op de deur geklopt werd, gleed een zucht over zijn lippen. Misschien moesten ze voortaan maar een ongebruikte kamer gebruiken. Hij had geen sleutel nodig om binnen te komen. Hij glimlachte toen Ivy weer het bed in kroop en haar armen om zijn middel heen sloeg. Hij streelde zacht door haar haren toen ze haar hoofd op zijn borstkas legde. Hij moest toegeven dat hij ook twijfelde tussen blijven liggen en eten.
'Kom op, we hebben nog meer dan genoeg tijd om te knuffelen na het eten,' verzekerde hij haar, waarna hij zich overeind duwde en hij Ivy op zijn schoot schoof. Hij pakte de doos van het nachtkastje en opende de doos, waarna hij hem Ivy voorhield.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte toen hij weer eens herhaalde dat ze lief was. "Maakt dat me zo lief dan?" Lachte ze met een grinnik. Ivy haalde een hand door haar haren en beet op haar onderlip met een halve glimlach om haar mondhoeken. Okey, het was inderdaad best wel vreemd dat ze met iemand wou bevriend zijn, maar ah ja. Wat kon ze erop zeggen? Ze schoot weer in de lach toen hij een kus op haar neus drukte en vrijwel onmiddellijk daarna gaapte. "Ik weet dat ik saai ben, maar lazt dat niet zo duidelijk blijken" grapte ze. Hij was weer eens vermoeid, en ze moest toegeven dat het haar niet zou verwonderen als hij in slaap zou vallen tijdens hun drie vrije uurtjes, waarvan er telkens minder van overbleef. Ze was bereid elke dag de afwas te doen als ze daardoor meer tijd kregen. Ze streelde zijn schouderbladen even en keek hem aan met een grinnik. Ze snapte wel dat hij vermoeid was, dat was ook maar normaal na zo'n zware dagen. Ivy lachte toen hij zei dat ze geen blauwe plekjes meer had in haar hals en nek. "Ah zo" gniffelde ze. Ze gaf hem een por. "Misschien moet ik maar toegeven dat ik ze wel mis, die plekjes" glimlachte ze speels. Ze keek hem aan met een grijns toen hij nog een kus op haar hals drukte en keek hem aan. "Wel, jij bent ook al een hele tijd krasloos" lachte ze terwijl ze zijn rug even kort streelde. Wel, ze hadden echt meer tijd nodig. Misschien nkg een vakantie binnenkort? Als dat nog zou lukken toch. Dan zouden ze dat zeker doen, toch? Ivy hoorde de zucht die ook ontsnapte van tussen zijn lippen toen ze uit het bed stapte. Ze trok een wenkbrauw op toen hij zei dat ze nog genoeg tijd zouden hebben om straks te knuffelen. "Okey dan" Ze zette een zielig gezicht op dat al snel weer verdween toen hij haar op haar schoot trok en de doos voor haar hield. 'Kies jij maar eerst" Ze drukte een zachte kus op zijn lippen. Ze roken inderdaad wel heel goed.

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte zonder er ook maar een seconde over te twijfelen. Ivy was lief. Dat ze wilde dat iedereen haar mocht en dat ze het liefst met iedereen bevriend raakte, was ontzettend lief. Zelfs als hij geen relatie met haar gehad had, had hij haar ontzettend lief gevonden. Het was algemeen bekend. Hij streelde even over haar wang. Ondanks Claire was het niet moeilijk voor hem om zich op haar te kunnen concentreren. Als hij tijd had, kon hij alleen maar aan haar denken. Er waren genoeg dagen waarop ze elkaar alleen tijdens het eten zagen en hij vervolgens doodvermoeid haar kamer op kwam lopen, waarna hij vrijwel direct in slaap viel. Hoewel hij maar al te graag tijd voor haar had, kreeg hij het vaak niet voor elkaar om wakker te blijven. Hoe graag hij dat ook wilde. Het moment dat hij in bed lag en Ivy zich in zijn armen gewurmd had, viel hij vaak al in slaap.
'Je bent niet saai. Ik maak gewoon te veel uren,' mompelde hij. Hij kon wel vaker vrij krijgen nu, maar dat deed hij alleen als Ivy ook vrij had en dat kwam niet zo vaak voor. Misschien moesten ze binnenkort een weekend verlof aanvragen. Zij had minder dagen dan hij had, maar ze had vast nog wel wat dagen, toch?
'Ik ook,' merkte hij op. Hij had het altijd leuk gevonden om de plekjes te veroorzaken. Zijn nek kwam er over het algemeen wel goed vanaf, maar zijn rug iets minder. Tegenwoordig kon hij zelfs trainen zonder shirt. Niet dat hij dat zou doen. Hij trainde met te veel vrouwen en Ivy zou er zeker niet blij mee zijn als hij besloot hen zonder shirt te trainen.
'Ik mis mijn krassen zelfs,' kreunde hij. Hij had niet gedacht dat het ooit zo ver zou komen, maar tijdgebrek had er wel degelijk voor gezorgd. Hij wreef even door zijn ogen en glimlachte toen.
'Je zou het moeten veranderen. Straks train ik nog zonder shirt,' grapte hij. Hij zou het heus niet echt doen, hij wist heus wel dat Ivy dat vervelend zou vinden. Hij begreep dat wel. Hij zou het ook niet leuk vinden als Ivy besloot om alleen in bh te trainen. Niet iedereen hoefde dat te zien. Niemand eigenlijk. Alleen hij.
Hij raakte met de toppen van zijn vingers haar wang aan toen ze hem zacht kuste, waarna hij haar ook kuste. Hij kon het niet laten, het was verleidelijker dan de snacks. Pas na de kus keek hij naar de snacks. Hij pakte er één uit de doos en begon te eten. Vanmiddag had hij natuurlijk vrijwel niets gegeten en hij moest toegeven dat het goed voelde om iets in zijn maag te hebben.

Account verwijderd

schreef:
Het was lief dat hij zo over haar dacht. Ze wist wel zeker dat de mensen in bendes die ze al had tegengekomen, haar minder lief zouden noemen. Ze lachte om zijn geknik. Hij moest nog geen seconde twijfelen. "Wel, dan heb je maar geluk met zo'n lieve vriendin" grapte ze met een grijns. "Want ik ben alleen maar zo lief voor jou" Ze stak haar tong uit. Okey, dat was ook niet volledig waar, maar wat wel waar was, was dat ze de eerste paar weken altijd meer op haar hoede was bij sommige mensen, vooraleer ze 'lief' kon zijn. Niet dat dat slecht was. Het zou vreemd zijn als ze meteen al iedereen vertrouwde, zoals ze dat bij Oliver had gedaan. Maar Ollie was anders, al van het eerste ogenblik dat ze hem had gezien, wist ze dat hij te vertrouwen was. Ze kon niet beschrijven wat het precies was, maar het was alleszins iets. Ze gaf hem een tik tegen zijn heup en schudde haar hoofd. "Je moet wat vaker vrij nemen Ollie, je kan niet constant zo vermoeid zijn" mopperde ze even. Ze miste hun trainingen wel samen, nu hadden ze niet meer zoveel tijd meer. Ivy wist dat het moeilijk zou worden om een relatie te houden in het instituut, laar ze had niet verwacht dat het zo uitputtend zou zijn. Maar ze had er echt alles voor over, dus dat was geen probleem. Zolang ze allebei hun best deden, was ze er zeker van dat het goed zou lopen. Tot ze zouden verhuizen. Ivy wou gewoon zekerheid, ze had iets, gewoon iets nodig waardoor ze een duwtje in de juiste richting kreeg. Ze hield gigantisch van Oliver, maar ze was af en toe wel nerveus en bang dat het niets zou worden of dat het niet zijn droom was om samen met haar te wonen. Het was dom, dat wist ze ook, maar ze wou geen keuze maken waarvan ze niet 100% was van overtuigd. Ze moest er zich goed bij voelen, pas dan kon ze echt gelukkig zijn. Ivy schoot weer in de lach toen hij zei dat hij ook de plekjes miste, ook al wist ze dat hij het eerder miste om ze te maken dan om ze te zien. Ze lachte om zijn gezicht en drukte een kus op zijn lippen. "Wel, we zien nog wel" plaagde ze hem. Ze zouden wel nog ergens wat tijd vinden. Ze schudde grijnzend haar hoofd toen hij zei dat hij zelf zijn krassen miste. "Awh zo" lachte ze. "Niet gedacht dat je die ooit zou missen" voegde ze er geamuseerd aan toe. Ze schudde haar hoofd toen ze hoorde wat hij zei. "Nope, dat ga je niet doen, ik moet nu al boze blikken werpen naar een heleboel vrouwen die nazr je staren" grapte ze. Nou, eigenlijk negeerde ze het gewoon. Boze blikken wierp ze nooit. Ze glimlachte toen ze zijn lippen voelde op de hare en nam ook één van de snacks uit de doos, waarna ze even knikte en haar duim uitstak. "Mmmhhh, ze zijn goed" gaf ze toe.

Account verwijderd

schreef:
'Ik heb ook geluk met zo'n lieve vriendin.' Hij had vanaf het begin af aan al gedacht dat hij geluk had met Ivy. Niet alleen was ze ontzettend lief, maar ze had hem vanaf het begin af aan geaccepteerd voor wie hij was. Hij was zo stom geweest het te vertellen op de eerste avond en ze had hem niet eens veroordeeld. Nu wist het hele instituut ervan. Nou ja, over zijn verleden in een bende, niet over zijn vorige vriendin. Hoewel het niet direct een geheim was, had hij ook liever niet dat er iedereen er van wist. In het begin hadden mensen hem veroordeeld, maar tegenwoordig leek het ze niet meer uit te maken. Alsof hij nu lang genoeg op het instituut was om hem te kunnen vertrouwen.
'Is dat zo? Ik vind je eigenlijk ook altijd lief naar anderen toe,' lachte hij. Hij drukte een kus tegen haar wang en glimlachte toen. Ze was ook wel lief naar anderen. Misschien nog iets liever voor hem, maar ook lief voor anderen. Behalve Joel dan. Dat kon hij haar echter niet kwalijk nemen, want zelfs hij was niet vriendelijk naar Joel toe.
'Ik wil alleen maar vrij zijn als jij vrij bent.' Wat had hij er nu aan om een hele dag in bed te liggen als zij er niet bij lag? Dan zou hij waarschijnlijk toch wel weer naar haar kijken terwijl ze trainde en dan kon hij net zo goed zelf ook trainen. Hij zag niet in waarom hij vrij zou nemen als zij ook niet vrij was.
'Nee, jij ziet nog wel. Ten slotte ben ik de aanstichter van alle blauwe plekjes in je nek.' Hij lachte even en streelde even met zijn duim over haar nek. Nu was haar huid egaal. Dat was waarschijnlijk het voordeel van geen relatie hebben, maar hij liep veel liever met blauwe plekken en krassen rond dan dat hij geen relatie had. Hem kon het nog altijd weinig schelen. Ze hadden een relatie, zo vreemd was het niet. Hij keek even naar Ivy en hief zijn schouders toen op. Waarschijnlijk waren het ook niet daadwerkelijk de krassen die hij miste.
'Jij werpt nooit boze blikken op wie dan ook,' merkte hij op. Daar was Ivy te lief voor. Hij pakte nog een snack uit de doos.
'Maar ik ben bang dat ik er wel een paar krijg als ik besluit voortaan zonder shirt te trainen.' Hij zou het toch nooit doen. Voor hun relatie had hij dat misschien een enkele keer gedaan, maar dat was alleen als hij zo hard had getraind dat zijn shirt als een zwembad voelde. Dat gebeurde toen zelden. Nu gebeurde het al helemaal nooit meer. Zijn lichaam kon niet in een betere vorm zijn en daarnaast waren zijn trainingen lang niet meer zo intensief als vroeger. Hij trainde nog maar af en toe in het team en verder stuurde hij de trainingen aan, waardoor hij zijn lichaam niet meer zo ver hoefde te pushen als voorheen. Dat nam niet weg dat de trainingen nog steeds vermoeiend waren, maar hij liep in elk geval niet meer rond met spierpijn.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaf hem een kus. "En ik heb ook maar geluk met zo'n lieve vriend" Ze boog zich vrolijk over hem en drukte nog een kus op zijn wang. Ze was maar al te tevreden met hem, zeker na zo iemand als Joel in haar leven te hebben gehad. Als ze eraan terugdacht, was het allemaal een drama geweest. Het was gewoon enorm verkeerd. Waarschijnlijk was ze nogal aangetrokken geweest door zijn charme en zelfzekerheid, waarvan ze nu ontdekte dat het niet eens echt was. Ze grinnikte even. "Oh ja, dat is zo" lachte ze. Ze haalde net een hand door haar haren toen hij een kus op haar wang wou drukken, waardoor die ergens op de rug van haar hand terechtkwam. Ivy trok een zielig gezicht en wees even naar haar wang. "He, die wil ik nog steeds hebben hoor" lachte ze. Ivy fronste even bij zijn woorden en keek hem aan. "I know, maar dat gaat nogal moeilijk" zei ze zachtjes. "En jij moet genoeg rusten, ik wil niet dat je ziek wordt" protesteerde ze. Ze keek hem dreigend aan. "Als jij geen verlof neemt stap ik naar Dante om het voor jou te vragen" gromde ze. Ivy gniffelde toen hij zei dat hij de aanstichter was van alle plekjes. "Dat is waar" gaf ze lachend toe. "En in ruil daarvoor krijg jij wel wat krassen" plaagde ze hem. Ze velde zijn duim zachtjes over haar nek en hals glijden en pruillipte even toen hij zei dat ze nooit boze blikken wierp naar wie dan ook. Ze stak haar vinger in de lucht. "Joel" gromde ze met een vastberaden blik. Ze had nog nooit iemand zoveel boze blikken toegeworpen dan Joel, die ze maar al te verdiende. Ivy lachte bij zijn woorden en knikte. "Wel ja, die ga je wel krijgen" plaagde ze hem. "Behalve dan als ik er alleen bij ben...maar dan blijft het hoogstwaarschijnlijk niet alleen bij de trainen" voegde ze eraan toe. Ivy wurmde zich voorzichtjes uit zijn armen en nam zijn laptop die nog steeds aanstond, waarna ze popcorn time opende en even rondscrollde. "Weet jij nog een film?" Ze ging op haar buik liggen en nam nog een minipizzaatje uit de doos met snacks.

Account verwijderd

schreef:
Dat Ivy hem lief vond, was ook weer lief. Hij vond het niet erg dat ze hem altijd lief noemde. Hij glimlachte even toen ze een kus tegen zijn wang duwde en hij drukte een kusje tegen haar schouder. Hij kon het niet helpen. Nu hij regelmatig zonder haar trainde, kreeg hij minder kusjes. Als ze wel tijd hadden, kon hij het niet helpen dat hij er zelf een hoop uitdeelde.
'Dus op welke manier ben jij dan niet lief naar anderen?' vroeg hij. Hij had nooit gezien dat Ivy hem anders behandelde dan anderen. Ze was naar iedereen lief. Ze was zorgzamer voor hem en ze leek zich ook altijd drukker te maken over hem dan over anderen, maar ze was in de omgang net zo lief. Hij lachte even toen ze zei dat ze nog steeds een kus wilde en hij drukte zijn lippen even tegen haar wang.
Het was inderdaad moeilijk voor hen om tegelijk vrij te zijn, waardoor hij vrijwel nooit vrij nam. Hij wilde niet de hele dag alleen in bed liggen, daar was niets aan.
'Ik word heus niet ziek,' sprak hij haar tegen. Hij was vermoeid, maar hij werd er heus niet ziek van. En als hij dat wel werd, had Ivy een goede reden om wel vrij te nemen. Ivy was te zorgzaam om hem de hele dag alleen te laten als hij ziek was. Hij schudde even zijn hoofd.
'Iv, je hoeft echt geen verlof voor mij aan te vragen. Het gaat prima.' In werkelijkheid wilde hij helemaal geen verlof meer, want hij wilde niet meer op het instituut werken. Hij werd een soort van gedwongen dat toch te doen, maar daardoor werd hij wat laks als het om zijn eigen gezondheid ging. Het kon hem gewoon niet meer zoveel schelen.
'Joel is een geval apart,' gromde hij. Hij had heus niet zo snel een hekel aan iemand, maar wel aan Joel. De man was respectloos en gemeen. Hij kon zich niet voorstellen dat Ivy ooit met hem had willen zijn, maar daar had hij natuurlijk niets over te zeggen.
'Dat noem ik ook trainen,' lachte hij. Hij streelde even door haar haar en gaapte opnieuw. Vanavond had hij geen training, dus hij zou wel vroeg naar bed gaan. Hij hoopte dat Ivy mee wilde, maar hij besloot dat soort dingen nooit voor haar.
'En ook de enige soort trainen waar ik het momenteel nog over kan hebben.' Over zijn echte training wilde hij het helemaal niet hebben. Hij trainde de hele dag, elke dag en hij wilde er in zijn vrije tijd niet mee bezig zijn. Hij keek naar Ivy toen ze zich uit zijn armen wurmde en zijn laptop pakte. Hij schudde zijn hoofd. Hij was nog steeds geen kei als het op films aankwam. Hij liet zijn vingers onder haar shirt glijden en streelde even over haar rug, waarna hij een paar kusjes drukte op de vrijgekomen huid.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte toen hij vrijwel onmiddellijk een kus op haar schouder drukte. Ze konden amper een minuut van elkaar afblijven als er niemand bij was. Wat niet erg was volgens haar, helemaal niet. Het hoorde zo te zijn. En ze vonden het allebei leuk. "Wel, eigenlijk ben ik gewoon een gigantische two faced bitch" grapte ze. Ze deed even een hairflip en stak haar tong uit naar Oliver, die eruit zag alsof hij amper zijn lach kon inhouden. Ze lachte even en schudde haar hoofd. "Nee, I don't know, het is gewoon zoveel makkelijker om lief te doen tegen mensen die ik echt vertrouw dan dat te zijn tegen mensen die ik amper ken" merkte ze op. Meestal was ze dan meer beleefd dan lief, wat ook zo hoorde. Ze deed haar best om iedereen wat hetzelfde te behandelen. Ze had geen reden om dat niet te doen toch? Ze glimlachte tevreden toen hij een tweede poging deed om een kus op haar wang te drukken, wat wel lukte die keer. "Ha, you bet" Ze keek hem aan en gaf hem een stoot. Ze zou waarschijnlijk veel te bezorgd zijn als hij ziek was, dat wist ze nu al. Ze zou hem geen seconde alleen laten en op het einde van de dag zekf vermoeid neervallen. Yep, dat was haar. Ze knikte even toen hij zei dat het prima ging. "Okey, beloofd?" Ze trok een wenkbrauw op en keek hem verwachingsvol aan. Ze wisten allebei dat ze hem niet met rist zou laten als hij het haar niet verzekerde. Ze moest gewoon 100% zekerheid hebben, net zoals het verhuizen. Ivy ttrok even een gezicht. Oliver en zij hadden misschien wel een probleem, hun gesprekken leidden vaak naar de trainingen of Joel en nu ook dus Claire. Ze waren te lang in het instituut. Dat wist zij zekfs. Ivy lachte toen hij zei dat dat ook trainen was en gaf hem een por. "Zeg dat maar niet tegen Ryan" lachte ze. Ze schoot bijna weer in de lach toen ze eraan dacht hoe hij zou reageren moest Oliver hem dat echt zeggen. Ze pruillipte toen hij zijn hoofd schudde en scrollde wat verder. Glimlachend keek ze even over haar qchouder naar hem toen ze zijn vingers voelde glijden op haar rug en wat kussen voelde. "Wel, we kunnen ook wel iets anders doen"

Account verwijderd

schreef:
Toen Ivy begon te lachen, lachte hij ook. Hij wist heus wel waarom ze lachte. Meestal zat je veel aan elkaar in het begin van de relatie, maar zij waren dat nooit verloren. Zij hadden vrijwel nooit de kans om de dag met elkaar door te brengen. Middagen zoals nu waren voor hem vrij kostbaar. Hij was niet van plan dat zomaar op te geven. Voor niemand niet. Hij zou Derek vanavond wel opzoeken en hij kon ook nog langs Dante gaan om hem ervan te overtuigen Claire weg te sturen. Waarschijnlijk had Claire daar al wel de nodige voorbereidingen voor getroffen, maar hij kon het proberen.
'Dat ben je niet,' lachte hij. Ivy was helemaal niet vervelend naar andere mensen toe. Na anderhalf jaar kon hij wel zeggen dat hij dat zeker wist.
'Je was lief tegen mij vanaf het eerste moment dat ik hier was. En je was ook nog lief tegen me toen je erachter kwam dat ik eerst aan de andere kant stond.' Dat had hij overigens ook niet echt verwacht. Ivy was de eerste die wist dat hij een paar jaar in een bende besteedt had, maar ze was lief gebleven. Ze had niet geprobeerd hem af te schudden en ze was niet direct naar de andere teamleden gegaan. Het was wonderbaarlijk. Wat nog wonderbaarlijker was, was dat ze hem genoeg vertrouwde om een relatie met hem te beginnen. Hij was haar daar erg dankbaar voor.
'Beloofd.' Het was geen leugen. Hij hield de trainingen heus wel vol. Het waren niet de trainingen die hem ziek zouden maken. Bovendien trainde hij al een poosje met de nieuwelingen en was hij nog niet ziek geworden in die tijd. Hij knikte even om zijn woorden kracht bij te zetten. Hij fronste even en schoot vervolgens in de lach. Dat zou hij inderdaad niet tegen Ryan zeggen.
'Misschien geeft hij je dan wel vrij,' merkte hij met een grijns op. Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk zou Ryan hem raar aankijken en hoofdschuddend weglopen. Niet dat hij het echt zou zeggen. Misschien moest hij tegen Raven zeggen dat ze Ryan moest vermoeien zodat hij het wel als een training zag. Hij glimlachte even bij die gedachte. Hij duwde haar shirt wat verder omhoog, zodat hij beter bij haar rug kon komen. Haar buik had hij al zo vaak gekust, maar haar rug kwam minder vaak voor. Het amuseerde hem. Hij keek even op toen Ivy hem over haar schouder aankeek.
'Zo lang we deze kamer maar niet uit hoeven. Ik heb geen zin om naar buiten te gaan,' gaf hij toe. Hij was toch altijd drukker met naar Ivy kijken dan naar de film kijken.

Account verwijderd

schreef:
Ze gaf hem grijnzend een por en sloeg haar armen om zijn nek. "Geloof me, ben ik wel, geloof je me niet?" Ze trok een wenkbrauw op. "Wat moet ik doen om me te bewijzen?" Grapte ze. Ze keek hem vrolijk aan en streelde zachtjes met haar vingers de punten van zijn haren. Ivy glimlachte bij zijn woorden en ontmoette zijn ogen. "Mhmmhh, was ik dat dan?" Ze vond het leuk om te denken aan hun ontmoeting. Het was zo'n toffe herinnering. "Tuurlijk was ik lief tegen je, het eerste wat je deed toen je de deur opendeed was enorm schattig glimlachen, wat had je anders verwacht?" Lachte ze. Ze herinnerde zich die glimlach perfect. En ze kon zich gelukkig prijzen dat ze die glimlach elke dag te zien kreeg. Ze kreeg nooit genoeg van hem. "En mij maak het echt helemaal niets uit dat je eerst aan de andere kant stond" protesteerde ze. Ivy dacht even na. Oliver had nooit iets gedaan dat hen zou doen denken dat hij slechte dingen in gedachten had, wat hij zeker niet had. Ivy glimlachte naar hem. "Je weet toch dat dat me echt niets kan schelen he?" Vroeg ze voor de zekerheid. Ze streelde zijn wang. "Vergeet nooit dat het me niets uitmaakt, het enige wta me uitmaakt is hoe je nu bent" Ze keek hem aan en drukte een zachte kus op zijn lippen. Ivy knikte toen hij het beloofde en schoot in de lach om zijn woorden. "Niet doen, niet doen" gniffelde ze. Ze schudde haar hoofd. "Wel, misschien wel" grapte ze. Ryan? Nooit zou hij dat doen. Hij was te serieus daarvoor, en de trainingen waren heilig voor hem. Behalve als Raven kwam aangedraven, de vrouw maake Ryan zelfs op gegeven momenten verward, wat enorm schattig was om te zien. Ryan was stiekem ook maar een week persoon, ook al zou hij dat nooit zeggen. Ze glimlachte toen hij haar shirt wat meer naar boven duwde en kromde even haar rug onder zijn aanraking. "Ha, dacht je dan dat ik wel zin had om naar buiten te gaan?" Ze schudde lachend haar hoofd.

Account verwijderd

schreef:
Hij schudde zijn hoofd. Hij geloofde niet dat Ivy twee gezichten had. Hij had haar nog nooit gemeen gezien. Hij vond zelfs niet dat ze gemeen was richting Joel, wat hij wel zou verwachten. Joel keek nog steeds naar Ivy alsof ze een stuk vlees was en hij walgde ervan.
'Niets, ik vind je veel leuker zoals je nu bent,' gaf hij toe. Hij vond lieve Ivy wel leuk. Ze was altijd lief. Zelfs als er dingen gebeurde waar ze niet blij mee was. Zo nu en dan hadden ze een discussie, maar zelfs dan bleef ze zo lief. Ze wilde hem nooit opzettelijk kwetsen. Hij probeerde haar ook nooit opzettelijk te kwetsen.
'Ja, je was heel lief.' Ze was in de deuropening verschenen en hij had zich direct al beter gevoeld. Daarna had ze hem gerustgesteld en hem het gebouw laten zien. Waarschijnlijk deed ze niet eens haar best om lief over te komen, maar was ze dat gewoon.
'Ik glimlachte alleen omdat ik een rondleiding kreeg van een hele mooie vrouw,' lachte hij. Hij drukte een kus tegen haar wang. Hij kon het zich nog prima herinneren. Hij had Ivy vanaf het eerste moment al ontzettend aantrekkelijk gevonden. Hij wist toen nog niet dat dat ook niet meer zou veranderen en dat het wederzijds was. Wie had gedacht dat hij ook in een relatie met haar zou belanden. Hij was stiekem ook wel vrolijk geweest toen hij erachter kwam dat Ivy geen relatie had. Niet dat hij had gedacht dat ze ook gevoelens voor hem had. Hij fronste even toen ze weer begon te praten. Hoewel ze het hem al zo vaak verteld had, kon hij het nog altijd niet helemaal geloven. Hij drukte een kus tegen haar lippen.
'Ik weet het, hoe wonderbaarlijk ook.' De rest had ook niet moeilijk gedaan, maar ze hadden wel even moeten slikken. Ivy daarentegen niet. Misschien was dat ook wel gewoon omdat ze gedronken had. Wat het ook was, hij was er zeker erg dankbaar voor.
'Misschien vraag ik het hem wel,' grapte hij. Hij zou het niet echt doen. Tenzij hij Raven kon gebruiken, want dan had hij nog kans op succes. Hij glimlachte even. Ryan had een enorm zwak voor Raven. Net zoals hij een enorm zwak had voor Ivy. Hij ging verzitten en liet zijn handen over haar rug glijden, waarna hij zachtjes de spieren in haar rug begon te masseren. Hij drukte zo nu en dan een kus tegen haar rug. Hij hief even zijn schouders op.
'Ik weet het niet. Waar heb je dan wel zin in?' vroeg hij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even toen hij zei dat hij haar nu leuker vond. "Ah zo" antwoordde ze met een glimlach. Ze schudde haar hoofd even lachend en drukte een kus op zijn lippen. Ze voelde zich vereerd dat jij haar zo lief vond, ook al had ze dat niet meteen gedacht. Zedeed niets speciaals ofzo. Toch? Of wel? Ivy fronste bij haar gedachten en liet even haar vingers rusten op zijn schouders. Ze glimlachte toen hij zei dat ze heel lief was en verstrengelde hun vingers. "Je kende me amper" plaagde ze hem. Hoe kon hij zeggen dat ze zo lief was? Ivy grinnikte even om wat hij zei. "En ik glimlachte terug omdat ik een rondleiding mocht geven aan een veel te knappe man" Ze keek naar hem op en stal een kus van zijn lippen. "Zou je iets veranderen mochten we dat moment kunnen overdoen?" Nieuwsgierig keek ze hem aan en ging ondertussen wat beter zitten. Ze zette de doos met snacks aan de kant. Ze hadden allebei wel genoeg. Ivy raakte zijn schouder even aan en dacht na. Hoe zou het zijn als ze samenwoonden? Wat nou als het alles negatief veranderde in plaats van positief? Ze konden het onmogelijk terugdraaien, toch? Ivy beet op haar onderlip en schidde haar hoofd toen Oliver haar vragend aankeek. "Niets" Ze glimlachte en raakte zijn onderlip weer aan. Het was te moeilijk om het niet te doen. Ivy hield hem even wat langer vast toen hij haar kuste en fronste toen hij het wonderbaarlijk noemde. Ze glimlachte echter zl weer snel. "Neen, niet wonderbaarlijk" protesteerde ze. Ze grinnikte toen hij weer over Ryan begon. Hij zou dat nooit doen. Oliver wist hoeveel ze soms gaf om hun privacy. Wat in de kamer gebeurde, bleef daar ook. Ivy beet even op haar onderlip toen hij zachtjes haar spieren masseerde. Shit dat voelde goed, zeker aangezien haar rug nu zo versleten aanvoelde. "Mhhhmm" Zachtjes maakte ze een geluidje en sloot haar ogen. Ze glimlachte even. "Oh, je mag dit wel doen hoor" lachte ze zachtjes. "Wil je dat ik mijn shirt anders afdoe?" Ze glimlachte speels.

Account verwijderd

schreef:
Eigenlijk was alles wel leuk geweest. Hun eerste ontmoeting, hun eerste date, hun eerste vakantie. Er was nog niets geweest waar hij zich niet goed bij voelde. Claire had zijn dag een beetje verpest, maar nu hij alleen was met Ivy, voelde hij zich alweer een stuk beter. Hij werd automatisch vrolijk van haar. Hoewel Claire toch ergens in zijn achterhoofd bleef zitten en zijn zorgen niet volledig meer zouden verdwijnen.
'Ik kende je amper, maar over het algemeen kan ik mensen best goed inschatten.' Op haar na dan. Hij had tot op het moment dat hij haar gekust had, geen idee gehad van haar gevoelens voor hem. Hij had het er maar gewoon op gegokt. Voor hetzelfde geld had ze hem afgewezen en hadden ze een ontzettend ongemakkelijke middag gehad. Dat was vervelend geweest. Gelukkig had ze hem niet afgewezen. Gelukkig had ze hem een kans gegeven. Ondanks zijn verleden in de bende. Ondanks zijn verleden met Adelaide.
'Veel te knap hè? Dan heb jij het toch zwaar elke dag,' lachte hij. Hoewel ze weinig tijd hadden, vielen ze nog steeds elke avond samen in slaap en werden ze nog steeds elke dag samen wakker. Hoewel hij soms weer in slaap sukkelde als hij geen training had, werd hij er wel altijd wakker van. Hij keek even op naar Ivy toen ze hem iets vroeg en hij dacht even na.
'Niet aan dat moment. Ik had je wel eerder mee uit moeten vragen.' Het had best een aantal maanden geduurd. Uiteindelijk had hij haar nog niet echt mee uitgevraagd, maar had hij haar gewoon gekust. Ze hadden nog wel een hoop dates gehad tijdens hun relatie, maar dat telde natuurlijk niet als echte dates. Hij bestudeerde haar een poos en hief toen zijn schouders op. Hij vond het wel wonderbaarlijk. Hij had hemzelf niet zo snel vertrouwd als hij haar was.
Hij draaide een paar rondjes met zijn duimen over haar spieren en lachte toen ze hem vertelde dat hij dat wel mocht doen.
'Ik denk dat ik inmiddels ervaring genoeg heb om dat zelf te kunnen doen,' lachte hij. Het was moeilijker als ze op haar buik lag, maar met een beetje samenwerking waren ze er zo. Hij liet zijn vingers even over haar tatoeage glijden en drukte er vervolgens enkele kusjes op. Hij was nog altijd groot fan van de tatoeage. Hij liet zijn vingers weer over haar rug glijden en ging toen verder met het masseren. Hij drukte de sluiting van haar bh open toen hij daar aangekomen was.
'Dat zit in de weg,' verklaarde hij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even. Oliver was inderdaad wel goed in mensen inschatten, dat had ze zelf ook wel ontdekt in die 17 maanden dat ze al samen waren. Ivy gaf hem een por. "Mijn gevoelens voor je kon je in het begin echter niet zo goed inschatten" plaagde ze hem. Af en toe plaagden ze elkaar nog om het feit dat het zo lang had geduurd, hij haar ook wel. Hun subtiele hints, waren net iets te subtiel geweest. Maar het maakte niets meer uit, ze waren samen nu, en gelukkig. Ivy glimlachte breed naar hem toen hij zei dat ze het wel moeilijk moest hebben elke dag en ze slaakte een dramatische zucht. "Je hebt geen idee, het is zo lastig, ik hou het bijna niet meer vol, wie weet val ik nog flauw" zei ze op serieuze toon. Ze lachte even en schudde haar hoofd. Ivy glimlachte even toen hij zei dat hij haar eerder moest mee uit hebben gevraagd en knikte. Ze snapte wel waarom hij dat zou willen veranderen, maar dat kon ze nu wel gebruiken in haar voordeel. "Wel, je kan het nog altijd goed maken" hintte ze met een lachje. Nou ja, eigenlijk maakte hij het al goed door bij haar te zijn elke dag en naast haar te liggen. Ze vond het geweldig om naast hem in slaap te vallen en als ze wakker werd hem weer te zien. Ze lachte toen hij zijn schouders optrok en drukte een kusje tegen zijn lippen. Het was lief dat hij dacht dat het zo winderbaarlijk was, terwijl dat eigenlijk heus niet zo was. Ze grinnikte om wat hij zei en gaf hem een lichte por. "Ha, je bent wel meer gewoon" voegde ze eraan toe. Bij haar shirt, hielden ze het meestal niet. Ze sloot even haar ogen en legde haar hoofd op een kussen terwijl ze genoot van zijn aanrakingen. Dat zou wel helpen met haar rugpijn toch? Ze wist precies waar hij de kusjes op drukte, dat viel wel te verwachten. Hmm, de eerste keer dat het team de tatoeage zag, hadden ze enorm verbaasd gereageerd, maar niet negatief. Ze hadden gewoon gedacht dat Ivy niet het type was voor grote tatoeages. Dus wel. Ze had hen de betekenis verteld van de puntjes, maar niet van de bloem. Dat was iets persoonlijks tussen Oliver en haar. Het was niet alsof ze het niet mochten weten, maar het was leuker als het 'hun' ding was, van hun tweetjes. Ivy trok glimlachend een wenkbrzuw op toen hij de sluiting van haar beha opendrukte. "Ah ja?" Lachte ze toen hij zei dat dat in de weg zat.

Account verwijderd

schreef:
Ivy plaagde hem graag met het feit dat het hem zo lang gekost had om zijn gevoelens duidelijk te maken. Hij vond het niet erg. Het had inderdaad lang geduurd, maar daardoor wisten ze wel allebei waar ze aan begonnen. Ze hadden al enkele dagen elke dag met elkaar besteedt en dan leerde je iemand goed kennen. Bovendien wilde hij zekerheid. Hij wilde niet dat hij Ivy vroeg of laat tekort zou doen puur en alleen omdat hij in een opwelling iets gedaan had. Hij wilde zeker zijn van zijn gevoelens voor haar.
'Ik kon niet neutraal naar jou kijken,' protesteerde hij. Hij moest wel zonder vooroordelen naar iemand kunnen kijken om een goede inschatting te kunnen maken. Hij was al dol op Ivy, dus weet hij alle signalen aan zijn eigen verliefdheid. Achteraf gezien waren de signalen echt en had zijn verliefdheid helemaal niets verkeerd geïnterpreteerd.
'Arm ding,' lachte hij. Ivy had altijd wel een goed gevoel voor drama. In werkelijkheid was hij zo overweldigend niet. Nou ja, vond hij dan. Was het überhaupt mogelijk om flauw te vallen door iemands uiterlijk? Waarschijnlijk niet. Hij schudde even lachend zijn hoofd.
'Goed maken? Ik dacht dat ik dat al lang goed gemaakt had.' Hij deed zijn best in elk geval. Hij kreeg het niet elke avond voor elkaar om nog een gesprek te voeren, maar als ze hem nodig had, was hij er altijd. Zelfs als hij het gevoel had dat hij dood zou gaan als hij nog langer wakker bleef.
'Wat ben ik wel meer gewoon?' vroeg hij. Ivy had altijd een extreem positief beeld van hem. Zo positief dat hij zich bijna voelde alsof hij nooit iets verkeerd deed. Dat deed hij wel, maar Ivy leek dat nooit iets uit te kunnen maken. Hij had ook nooit iets vervelends uitgehaald, maar ze hadden al wel wat discussies gehad. Hij drukte nog een paar kusjes tegen haar rug. Terwijl hij langzaam en zachtjes haar rug masseerde, bekeek hij de tatoeage. Hij vond het leuk om naar de zwarte lijntjes te kijken. Ze waren pas twee maanden bij elkaar geweest toen ze hem had laten zetten, maar dat leek geen fout te zijn geweest. Na anderhalf jaar waren ze nog steeds samen en er leek voorlopig geen einde aan te komen. Niet als het aan hen lag in elk geval.
'Dat, en ik ben een fan van helemaal geen kleren,' gaf hij toe. Maar ook omdat het ding gewoon een beetje in de weg zat. Hij werkte naar boven, tot hij elke spier gehad had. Het was hem heus niet ontgaan dat ze zo nu en dan last had van haar rug. Waarschijnlijk werd haar rug gewoon overbelast. Ze had rust nodig.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld