Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy hoorde wat hij zei en sloot haar ogen even terwijl ze haar tranen terug dwong. Ze deed niet eens meer de moeite om te protesteren, want ze wist dat hij gelijk had. Ze wist het. Ze moest het rustiger aan nemen, wat minder uren lopen en slapen. Tijd doorbrengen met de persoon van wie ze hield en hun relatie proberen te redden. Maar elke minuut verloor een kind zijn of haar ouders, net zoals zij haar ouders as verloren. Met haar snelheid, kon ze die mensen redden. Ze zorgde voor wat minder bezette plaatsjes in een weeshuis, of een slecht pleeggezin dat het alleen maar deed voor de maandelijkse beloningen die ze uiteindelijk maar voor zichzelf gebruikten. Dat maakte haar een beter persoon toch? Ze wou heel graag helpen. Ivy wreef even over haar armen en knabbelde op haar onderlip. Ze snapte niet hoe het kon dat hij zo ongelukkig was met hoe het hieraan toeging. Zij had genoeg, ze kon ermee leven. Ze voelde zijn blik op haar rusten en weas even bang dat hij nog wat zou zeggen. Haar ogen bleven even verward op de deur voor haar gericht en ze slikte toen hij naar haar toe kwam. En toen trok hij haar zacht tegen zijn borstkas aan en sloeg haar armen om haar heen, wat al genoeg was voor haar om haar te troosten. Ivy begroef haar gezicht in zijn shirt en schudde haar hoofd. "Niet jouw schuld" kon ze nog uitbrengen tussen de zachte snikjes door die tussen haar lippen ontsnapten. Ze was even gewoon niet meer in staat iets te zeggen. "Ugh, ik haat het als ik moet huilen" snifte ze even, waarna ze keek naar zijn shirt en haar hoofd zachtjes schudde. "En nu heb ik nog je shirt ook verpest" zei ze zachtjes. Haar vingers waren nog steeds een beetje aan het beven en ze haalde even diep adem. "Het spijt me, het spijt me" Ze veegde de tranen weg die nog steeds bleven rollen. Shit, hoeveel had ze nu weer eens opgekropt?

Account verwijderd

schreef:
Het was waarschijnlijk stom dat hij zich schuldig voelde, maar hij deed het toch. Hij had niets gezegd wat hij niet meende en hij was ook niet tegen haar gaan schreeuwen of tegen haar uitgevallen, maar hij voelde zich toch schuldig. Ivy was zelfs in huilen uitgebarsten. Hij wilde haar helemaal niet kwetsen. Hij had het niet opzettelijk gedaan, maar hij had gewoon zijn twijfels. Niet over haar, want hij hield van haar en hij zou met niemand anders samen willen zijn, maar wel over hun relatie. Over wat ze moesten nu zij wilde blijven en hij niet. Het was al een jaar aan de gang en elke keer stelde ze het weer uit. Elke keer dat zij het uitstelde, ging hij er vandoor. Hij ging douchen, trainen of bij Derek zitten, maar hij bleef nooit bij haar. Hij wist dat hij vroeg of laat te duidelijk zou laten merken dat hij ervan baalde en dat kon hij Ivy niet aandoen. Hij wilde niet dat ze zag dat hij het moeilijk vond om weer enkele maanden te blijven. Hij was doodop en hij wilde rust, maar dat zou hij voorlopig niet krijgen.
'Je zult het ooit aan anderen over moeten laten, Iv. Straks heb je helemaal geen gave meer omdat je je rug kapot hebt gelopen,' mompelde hij zachtjes. Er waren nog zo veel andere mensen op het instituut die ook mensen wilden redden, zij konden het ook wel aan. Ivy keek hem nog altijd niet aan, waardoor hij zich nog schuldiger voelde. Hij had haar niet opzettelijk gekwetst, maar hij had het waarschijnlijk wel gedaan.
Hij streelde met één hand zachtjes door haar haren terwijl ze snikte. Het was niemands schuld. Het was niet haar schuld dat ze wilde blijven en het was niet zijn schuld dat hij niet wilde blijven. Het was nu eenmaal zo. Hij keek naar haar toen ze haar hoofd iets terugtrok en ze naar zijn shirt keek. Hij zou bijna in lachen uitbarsten om haar opmerking.
'Ik denk dat de wasmachine wel wat tranen en mascara aankan,' zei hij. Hij drukte een kusje tegen haar voorhoofd en schudde zijn hoofd toen ze zich begon te verontschuldigen. Hij had er sowieso niet over moeten beginnen. Hij wilde niet dat Ivy overstuur raakte omdat hij niet gelukkig was. Hij wilde ook niet dat ze bang was dat hij bij haar weg zou gaan door een andere vrouw. Hij wilde niemand anders.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even. "Ik weet het, en ik wil het ook rustiger aanpakken" zei ze zachtjes. Ze keek hem aan en knikte. Ze zou echt haar best doen om het rustigere aan te pakken. Ze wou ook niet dat ze haar rug kapot liep, tuurlijk wou ze dat niet. ivy moest gek zijn mocht ze dat wel willen. Ze wou niets doen dat ervoor zorgde dat haar last bracht, maar soms gebeurde het gewoon. Ze wou niet graag iemand anders haar werk over laten nemen, weeral omdat ze zelf een beetje alles in handen wou hebben, maar soms kon het gewoon niet anders. Zoals nu. Nu was de nood gewoon enorm hoog en ze had echt rust nodig. Zelfs als Oliver geen verlof kon nemen.Ze knikte even en voelde zijn handen door haar haren glijden. Ze wreef over haar oog en merkte op hoe een zwarte streep verscheen op haar mouw. Getver. Ivy glimlachte kleintjes toen hij zei dat de wasmachine wel mascara en tranen aankon. "En waterproof eyeliner die blijkbaar niet waterproof is" zei ze zachtjes. Ze wreef nogmaals door haar ogen toen hij een kusje tegen haar voorhoofd drukte en zijn hoofd schudde. Ze knikte even. "Sorry, ik had niet zo mogen reageren en ik bedoelde heus niet dat ik liever train dat ik bij jou ben" Ze legde haar hoofd weer tegen zijn borstkas. "Wat je ook denkt, ik hou van je, ik meen het Oliver" Ze raakte zijn sleutelbeen even aan en bestudeerde zijn gezicht om zijn gevoelens te bestuderen. Zijn gezicht sprak boekdelen en Ivy knikte even naar de deur van de badkamer. "Ik ga even mijn gezicht wassen" zei ze zachtjes terwijl ze zich voorzichtjes losmaakte uit zijn armen en naar de wasbak beende. Bijna onmiddellijk plenste ze water in haar gezicht en waste alles grondig af. Ze gluurde even om de deur en dacht na. "Ollie...kende je die vrouw?" Ze fronste even. "Nooit gedacht dat er zo'n mensen waren in het instituut" zei ze met een frons. Ze liep rustig terug.

Account verwijderd

schreef:
Hij betwijfelde of dat ze het ook daadwerkelijk rustiger aan zou gaan doen. Nog geen uur geleden hadden ze het erover gehad en toen had ze vrij duidelijk gemaakt dat ze niet van plan was vrij te nemen. Uiteindelijk gaf ze één dag toe, maar ook niet meer dan dat. Ze had veel meer rust nodig dan één dag. Ze moest minder trainen en haar gave beperken tot het minimum. Ze hoorde meer te slapen te krijgen en langer niets te doen op een dag. Hij geloofde echter niet dat ze dat ook echt zou doen, want Ivy was altijd druk met het instituut.
Hij keek even naar mouw, waar nu een zwarte streep op zat. Hij wist niet zo heel veel van make-up, maar hij kwam heus nog wel tot de eyeliner. Hij vond niet dat ze het nodig had, maar als ze het zelf mooi vond, hield hij haar niet tegen.
'De wasmachine kan ook je eyeliner wel aan,' merkte hij op. Hij keek even naar zijn shirt, waar inderdaad wat natte vlekjes en zwarte vegen op zaten, maar hij zei er niets over. Het maakte niet uit. Het was maar een lapje stof.
'En anders heb je nog een shirt om in te slapen,' zei hij, in een poging de sfeer een beetje luchtiger te maken. Hij wilde helemaal niet dat ze zich vervelend voelde. Hij knikte toen ze hem vertelde dat ze helemaal niet liever trainde. Misschien had hij ook wat overdreven. Hij was gewoon gefrustreerd geweest. Hij was wel vaker gefrustreerd, maar normaal gesproken uitte hij dat niet op Ivy. Meestal ging hij dan weg en kwam hij pas terug als hij weer afgekoeld was.
'Dat weet ik wel, Iv. Ik houd ook van jou.' Hij drukte een kus tegen haar haar en een zucht gleed over zijn lippen. Het was stom dat ze ruzie hadden gemaakt over het trainen van Baylor, maar misschien was het toch even nodig. Hij hoorde te weten waar zij stond en andersom.
Toen Ivy in de badkamer verdween, ging hij op bed zitten. Niet voor lang, want hij bedacht zich al snel dat hij niet kon gaan eten met zijn shirt aan. Hij kwam weer overeind en trok zijn shirt over zijn hoofd, waarna hij even in haar kast rommelde op zoek naar een shirt. Ivy begon echter al snel weer te praten en hij draaide zich om.
'Nee, geen idee. Ik denk ook niet dat ze daadwerkelijk zo is. Het is te toevallig dat dit gebeurd op de dag dat Claire hier aankwam.' Hij fronste even en ging toen verder met het zoeken naar een shirt. Hij vond al snel een zwart shirt en trok die over zijn hoofd, waarna hij die over zijn hoofd trok en hij zich verplaatste naar de badkamer. Hij leunde even tegen de deuropening.
'Zullen we uiteten gaan?' vroeg hij voorzichtig. Hij had helemaal geen zin in Claire.
'We kunnen ook even snel gaan. Ik weet niet wat er nog op je schema staat vanavond.' Hij had vrij, maar hij wist niet hoe dat bij haar zat. Meestal had zij iets te doen als hij vrij was, maar je wist maar nooit. Er zat genoeg in de buurt, ze konden ook snel ergens eten.

Account verwijderd

schreef:

Ivy keek even naar zijn shirt en glimlachte kleintjes. Wel, haar shirt mocht alleszins al in de vuilbak, ze wist dat het niet uit de stof zou gaan, hoeveel keer ze het ook zou wassen. Ivy schudde even glimlachend haar hoofd toen hij zei dat ze dan nog een shirt had om in te slapen. "Je weet toch dat ik gewoon al je shirts al heb ingepalmd, right?" Ze trok een wenkbrauw op. Een speciale stapel met shirts waarin ze kon slapen was er niet, nope, ze nam er gewoon één van Olivers pakje. En het was nu niet alsof ze vuil werden. Het was gewoon net als een iets korter slaapkleedje dat extra comfortabel zat. Ivy liep even naar de kast waar ze een topje uit nam en dat over haar hoofd trok. Haar shirt smeet ze in de wasmand in de badkamer. Ze knikte even lichtjes toen hij zei dat hij ook van haar hield. Ze wou niet dat hij dat dat ze meer om andere dingen gaf dan om hem, want dat deed ze niet. Het feit dat ze het druk had veranderde niets aan het feit dat ze enorm van hem hield. Ze vond het niet fijn om ruzie te hebben gemaakt, ze haatte het gevoel. En nu voelde ze zich nog steeds raar. Ze liep weer naar de badkamer en deed haar haren in een vlugge staart. "Denk je?...okey, nu voel ik me slecht omdat ik die vrouw wou slaan" gaf ze toe met een frons. "He, de dingen die ze zei..." Ze haalde even verward een hand door haar haren en schudde haar hoofd Om de gedachten weg te drijven. "Hoe kan Claire zó slecht zijn, heeft die vrouw dan iets verkeerds gedaan? Damn it, ik weeet nu al wie ik echt wil slaan" gromde ze een beetje chagrijnig. Ze liep de kamer weer binnen en twijfelde geen seconde toen Oliver vroeg of ze uiteten konden gaan. "Yep"'Ze glimlachte even en schudde haar hoofd. "Niets meer, want ik ga heel even vragen aan Ryan of ik vrijaf mag voor de rest van de dag" Ryan zou niet protesteren als ze zei dat ze het nodig had. Ivy aarzelde even en ging naast Oliver zitten op het bed. Ze keek hem even aan.

Account verwijderd

schreef:
In elk geval was ze niet zo boos of verdrietig dat ze niet meer kon glimlachen. Hun ruzie was niet van lange duur geweest, maar ze hadden wel degelijk een kleine ruzie gehad. Om een stomme reden. Zij was waarschijnlijk gewoon gekwetst geweest en hij was geïrriteerd geweest. Normaal gesproken zou hij zoiets nooit hardop uitspreken.
'Ik weet het, maar nu heb je een goed excuus om dit shirt te dragen,' zei hij. Hij had nog wel meer shirts waar ze een goed excuus voor had. Ze had er in het begin een paar roze gewassen. Als het effen roze was geweest, had hij het nog niet zo vreselijk gevonden, maar ze waren vlekkerig roze en hij kon ze dus niet meer wassen. Dit shirt zat nu onder de zwarte vegen van haar make-up en er waren er vast ook nog wel een paar andere die ze op een of andere manier verpest had. Of hijzelf verpest had, dat kwam ook voor. Niet dat hij het erg vond dat ze zijn shirt jatte en ze droeg om in te slapen, want dat vond hij stiekem wel leuk.
Hij verborg zijn glimlach achter zijn hand toen ze vertelde dat ze zich schuldig voelde dat ze de vrouw had willen slaan. Ivy was normaal gesproken nooit echt agressief. Hij begreep wel waarom ze boos was, maar slaan was natuurlijk een ander uiterste.
'Ik weet zeker dat ze de dingen die ze zei niet eens meende, Iv. Ik heb namelijk een prima smaak, al zeg ik het zelf.' Hij glimlachte even bemoedigend. Er was helemaal niets mis met Ivy. Hij wist zeker de andere vrouwen daar hetzelfde over dachten. De kans was zelfs groot dat Ivy een groot deel van hen rondgeleid had en dat ze haar wel mochten.
'Denkbeeldig mag je haar slaan, maar ik denk dat je er zelf een stuk slechter uitkomt als je het echt doet.' Claire zou haar gewoon opdragen om haarzelf twintig keer te slaan. Hij gaf geen antwoord op haar eerste vraag. Hij wist wel waarom ze juist deze vrouw uitgekozen had, maar als hij dat Ivy zou vertellen, zou ze meteen weten dat Claire hem beter kende dan hij had gezegd.
'Je moet hem vertellen over je rug, anders denkt hij dat je vrij neemt om bij mij te zijn en dan kan hij nooit rekening met je houden,' zei hij voorzichtig. Ryan hoorde te weten dat ze rugklachten had. Hij bestudeerde Ivy toen ze aarzelde voor ze ging zitten. Hij begreep haar aarzeling ergens wel. Nog geen kwartier geleden had ze met deuren gesmeten en was ze boos bij hem weggelopen. Hij streek even wat haar achter haar oren.
'Je weet dat ik niet aan je twijfel, toch?' vroeg hij voorzichtig. Hij twijfelde heus niet. Hij wist dat ze van hem hield. Hij wist niet of dat dat genoeg was voor haar om weg te gaan, maar hij wist heel goed dat ze om hem gaf.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte zachtjes toen hij zei dat ze een goed excuus had. "Ehe, ik vind je roze shirts wel nog iets leuker" Grapte ze even. Ze keek even in de kast op zoek naar haar jeansvestje om over haar topje te dragen. Ivy maakte een geluidje toen ze Olivers glimlach zag achter zijn handen en smeet haar vestje naar zijn hoofd. "Dat is niet grappig Oliver" klaagde ze even, waarna er toch een grijns verscheen. "Ik wil niet agressief zijn" mompelde ze. "Maar ze kwam aan je haar en de dingen die ze zei" Ze zuchtte even. "Ik ben nog nooit zo geëergerd geweest in mijn hele leven en Claire is hier nu één dag.." Zei ze met een frons. Ivy schudde even haar hoofd en trok haar shirt weer wat recer. "Maar toch.." Ze zat er wel mee in, met wat de vrouw had gezegd. Ze pruillipte lichtjes en keek hem aan. "Een prima smaak ja?" Lachte ze zachtjes. Ze voelde zich er wat slecht door. Ze wist niet of de vrouw het meende of niet, maar ze hoopte met heel haar hart van niet. Ze zou niet weten wat te doen als ze haar nog eens zag. Ze was het niet gewend dat mensen zo direct waren over hun relatie, en nee, het zinde haar niet nee. Ivy gromde even toen hij dat zei en knikte. "Waarom moet het zo ingewikkeld zijn?" Klaagde ze. En misschien zou ze beter toch niet haar denkbeeldig slaan, want wat nou als een gedachtenlezer dat opmerkte, dat zou vreemd worden. Ivy kauwde nerveus op haar onderlip. Ivy knikte. "Doe ik, geen probleem" Ze was sowieso al van plan het aan Ryan te vertellen, voor als er iets gebeurde tijdens een training. Ivy ontmoette zijn ogen toen hij wat haren achter haar ogen streek en aarzelde even. Voordien had ze nog geen twijfels of hij aan haar twijfelde of niet, maar nu wel. Ze wist niet meer zeker of hij echt vertrouwen had in haar, en dat beangstigde haar wel. Heel lichtjes haalde ze haar schouders op en fronste even kort. Ze wou niet dat hij aan haar twijfelde, want hij stond echt wel op de belangrijkste plaats voor haar.

Account verwijderd

schreef:
'Klinkt logisch,' merkte hij op. Zijn huidige shirt was verpest door tranen en make-up. Niet een erg vrolijke bedoeling dus. Zijn andere shirts waren gewoon verpest door de was, dat was iets heel anders. Als Ivy regelmatig huilde, was het misschien minder naar, maar dat deed ze niet. Hij had haar vrijwel nooit zien huilen. Hij voelde zich schuldig dat hij haar nu had laten huilen.
Hij lachte toen Ivy haar vestje naar zijn hoofd smeet. Het was inderdaad niet grappig, maar haar reactie was wel komisch. Hij schudde zijn hoofd, maar de grijns verdween niet van zijn gezicht. Zijn lieve, mooie en agressieve Ivy.
'Daar heb je wel een punt. Mijn haar mag alleen door jou aangeraakt worden.' Hij glimlachte even en raakte kort haar wang aan. Hij en Ivy waren de enigen die aan zijn haar mochten komen. De rest deed het simpelweg nooit. Dat Ivy nog nooit zo geërgerd was, was voor hem geen verrassing. Ivy had nog nooit met deuren gegooid en ze was nog nooit boos bij hem weggelopen.
'Niet doen, Iv. Ik weet zeker dat het niet echt haar mening was en ik weet ook zeker dat vrijwel het hele instituut dol op je is. Jij hebt een groot deel hier rondgeleid, je bent bijna een soort moeder voor ze.' Ivy was meestal het eerste aanspreekpunt en iedereen zag hoe hard ze haar best deed om iedereen op zijn of haar gemak te stellen. Hij was al dol op haar geweest vanaf het moment dat ze zijn kamer in gewandeld was. Hij wist zeker dat de vrouwen op het instituut niet vervelend over Ivy dachten.
'Bovendien gaat het ook wel een beetje ver om iemand niet te mogen op basis van haar vriend, dat weet jij ook wel. Je moet je er geen zorgen over maken.' Hij streelde over haar arm en knikte toen, een prima smaak inderdaad. Hij vond Ivy geweldig, dus er was helemaal niets mis met zijn smaak.
Het was inderdaad ingewikkeld. Zijn leven was ingewikkeld. Haar leven was zo veel gemakkelijker geweest met een vriend die ook veel om het instituut gaf en die geen vreemd verleden had in een bende. Helaas had ze dat geluk niet. Een zucht gleed over zijn lippen.
Ivy was niet langer zeker en hij kon het haar niet kwalijk nemen. Hij schudde zijn hoofd even en trok haar voorzichtig op zijn schoot. Hij had wel vertrouwen in haar.
'Ik twijfel er niet aan, Iv. Ik weet heus wel dat je van me houdt en dat je om me geeft. Ik ben gewoon vermoeid en ik baal ervan dat we zo weinig tijd hebben, dat is alles,' verzekerde hij haar. Hij verborg zijn gezicht even in haar nek en drukte een kusje tegen haar hals, waarna hij weer opkeek. Hij wilde niet dat ze twijfelde aan zijn zekerheid.
'Ik wil nog steeds voor altijd samenblijven.' Hij knikte om zijn woorden wat kracht bij te zetten.

Account verwijderd

schreef:
"Hmmmhmmm" reageerde ze terwijl ze aan zijn shirt prutste. "Ik vind dit shirt wel leuk...zwarte shirts zijn niet zo makkelijk om te verpesten" zei ze met een grijns. "Of nou ja, toch niet in de was" Ze liet zijn shirt weer los en maakte een geluidje toen hij bleef grijnzen. "Ollie! Ik ben niet agressief" protesteerde ze. Oh ja, ze wist wel wat hij allemaal dacht. Ze kreunde zachtjes toen hij bleef grijnzen naar haar. "Ik kan je nog steeds uit bed duwen vanavond" gromde ze even. Ivy glimlachte even toen hij zei dat zij twee de enigen waren die aan zijn haar mochten komen. "En die kapper die ik eerst niet vertrouwde maar wel goed is" zei ze met een bedenkelijke blik. In feite zou Oliver altijd naar die kapper moeten, aangezien ze die nu wel vertrouwde. Ivy zuchtte lichtjes toen hij zei dat ze dat niet moest doen. "Awhhh..." Ze glimlachte even en lachte toen. "He, nu klinkt het alsof ik zo oud ben" Ze grinnikte even. Ze vond het gewoon fijn om mensen rond te leiden. Als ze dat nooit had gedaan, had ze ook Oliver niet zo vlug ontmoet. Ivy hield haar hoofd even schuin en knikte. "Okey, geen zorgen" herhaalde ze zachtjes. Ze voelde zijn hand over haar arm gliijden en drukte een kus op zijn wang, waarna ze hem even aankeek met een glimlach. "Wel, ik heb een betere smaak voor mijn vriend" bedacht ze zich. Ivy gaf hem een por toen hij zuchtte en schudde haar hoofd. "Niet zuchten, je zucht alleen maar als je ergens mee zit of ergens spijt van hebt, en ik wil niet dat je dat doet" mopperde ze. Ivy liet haar op zijn schoot trekken en legde haar hoofd op zijn borstkas. Ze knikte even bij zijn woorden. "Okey, ik geloof je" zei ze met een kleine glimlach. Ze raakte zijn schouder even kort aan en glimlachte toen hij met zijn lippen even haar hals kietelde. Ze zag hem weer opkijken en kon het niet laten een kus op zijn lippen te drukken. "Ik wil ook nog steeds voor altijd samenblijven" Ivy bleef met haar vingers even hangen bij zijn sleutelbeen. Ze keek even naar de klok. "Zullen we maar eens gaan?" Het was best al laat en tijd om te eten. Ivy's ogen gleden even naar Baylor. Ze wist niet zeker of ze hme moest meenemen of niet, maar ze voelde zich niet goed met het feit om hem weer eens achter te laten.

Account verwijderd

schreef:
'Vind je het shirt alleen leuk omdat het niet zo makkelijk te verpesten is?' vroeg hij lachend. Het was helemaal geen speciaal shirt, waarschijnlijk was het de enige reden. Hij had een hoop basis shirts, want dat was gemakkelijk. Hij had een hoop grijs, zwart en wit. Hij droeg vrijwel nooit echt iets speciaals. Zijn kast was nu wat uitgebreider, maar dat kwam alleen maar door Ivy. Ivy kocht graag dingen voor hem.
'Je gaat me niet uit bed duwen vanavond, want dan kun je niet meer slapen,' merkte hij met een grijns op. Hij ook niet meer, trouwens. Hij was zo gewend aan haar warmte, dat hij het niet kon missen. Het was te vreemd om alleen in bed te liggen. Hij raakte haar haar even aan en knikte toen. De kapper ook natuurlijk. Dat kon niet anders.
'Dus de volgende keer kan ik alleen gaan zonder dat je een hartaanval krijgt?' vroeg hij. Ivy hield er niet zo van als zijn haar geknipt werd. Op een of andere manier dacht ze elke keer dat het verpest zou worden. Alsof hij het ineens zou laten millimeteren. Hij schoot in de lach toen ze zei dat ze oud leek. Ze was niet oud, maar ze deed wel veel voor het instituut. Meer dan hij, meer dan wie dan ook. Op Dante na dan. Zij wilde de extra dingen doen, maar ze zou ze een keer op moeten geven als ze verder wilde. Er zou zeker iemand zijn om haar taken over te nemen.
'Geen zorgen. Je bent lief en behulpzaam, vriendelijk, grappig, zorgzaam, energiek, enthousiast, mooi en nog duizend andere dingen. Ik ben heus niet de enige die dat ziet.' Hij drukte een kus tegen haar wang. Voor hem was ze alles wat hij nodig had. Ze was niet perfect, maar dat was hij ook niet.
'Ik voel me gewoon schuldig dat ik het allemaal zo ingewikkeld maak,' mompelde hij. Eerst haar onzekerheid door Adelaide, nu Claire, zijn verleden en dan had je ook nog het feit dat hij weg wilde. Hij maakte het niet gemakkelijk voor haar. Hij glimlachte even toen ze haar hoofd tegen zijn borstkas legde en hij streelde zacht door haar haren. Een grijns verscheen weer op zijn gezicht toen ze een kus tegen zijn lippen duwde, het was weer goed. Hij duwde een paar kusjes tegen haar lippen toen ze hem vertelde dat zij ook voor altijd samen wilde blijven en knikte vervolgens. Het was tijd om te gaan. Hij volgde haar blik naar Baylor.
'We kunnen gewoon naar een snackbar gaan, daar komt Baylor binnen en bovendien zien we er toch allebei niet uit alsof we een luxe restaurant gaan bezoeken,' stelde hij voor. Hij droeg gewoon een spijkerbroek met een basis shirt en zij droeg ook niets speciaals. De snackbar was ook prima.
'Vind je het goed als ik vanavond nog even langs Derek ga? Als jij naar Ryan gaat bedoel ik.' Hij wist niet zeker waarom Derek hem had willen zien, maar waarschijnlijk was de man gewoon bezorgd om hem.

Account verwijderd

schreef:
"Misschien, en het feit dat het je geweldig staat helpt daar ook wel bij" glimlachte ze. Het maakte niet uit welk shirt hij droeg, hij stond er goed bij. En het moest niet eens meer zijn dan een zwart of wit shirt, wat zijn gewoonlijke stuff was. Zwart, grijs en wit, en af en toe nog een marineblauw. En daarom was Ivy er ook, om zijn kledingskast eens wat uit te breiden. Niet dat dat zo nodig was. En door Oliver had zij zelf nu ook eens wat meer jurken en kleedjes. Die konden niet meer ontbreken. Ivy maakte een grommend geluidje toen hij zei dat ze dan niet meer zou kunnen slapen. "He, dat is niet fair, je kan dat niet tegen me gebruiken" klaagde ze. Hij wist maar al te goed dat ze zijn armen om haar heen moest hebben om ook maar een beetje te slapen. Ivy pruillipte even. Ivy luisterde naar wat hij zei en schudde vrijwek onmiddellijk haar hoofd. "No way, je gaat niet alleen" protesteerde ze. "By the way, dan kun je met iemand anders babbelen" zei ze vrolijk. De vorige keer was de kapper waarschijnlijk hun geklets beu gehoord. Nou ja, ze had zich best verveeld en als ze zich verveelde kletste ze maar wat. Ivy maakte een geluidje toen hij in de lach schoot en pruillipte even. Het was waar hoor, ze klonk oud als hij het zo verwoordde. Ivy beet blozend op haar onderlip toen hij dat zei en drukte een kus terug op zijn schouder. "En agressief...dat ben je ook nog vergeten" grapte ze. Blijkbaar was dat haar nieuwe kenmerk. Ivy schudde even haar hoofd en fronste. "Je maakt niets ingewikkeld Oliver, geloof me, de tijd met jou is waarschijnlijk de minst ingewikkelde periode van mijn leven" gaf ze toe met een bedenkelijke frons. Er waren altijd wel problemen in haar leven, en ze begin het gewend te raken. Ze trok ongeluk aan, dat was wat Jason en Suze zeiden over haar. Ivy lachte toen hij vrijwel onmiddellijk weer een paar kusjes terug drukte en ze glimlachte schaapachtig. "Sorry dat ik Bay mee wil, ik probeer gewoon een beetje nog zo'n situatie te vermijden" gaf ze toe. Ivy yrok de jeansvest aan over haar schouders en knikte. "Tuurlijk vind ik dat goed, je moet heus geen toestemming vragen Ollie" zei ze met een lachje. Ze stond op en drukte een kus op zijn lippen. "Kom op, I'm hungry" grapte ze.

Account verwijderd

schreef:
'Dat moet ook wel, ik train me een ongeluk.' Helaas was dat niet omdat hij het leuk vond. In principe was er niets mis met trainen en hij hield ervan om actief bezig te zijn, maar niet de hele dag. Hij wilde graag uitslapen en trainen wanneer hij dat wilde. Het liefst trainde hij twee uur op een dag, niet zes. Fysiek gezien had hij zijn toppunt waarschijnlijk wel bereikt. Hij kon niet op een gezonde manier nog gespierder worden.
'Ik kan dat niet tegen je gebruiken? Ik denk dat ik dat wel kan als je dreigt me uit bed te duwen,' lachte hij. Hij drukte een kus tegen haar wang. Hij sliep liever niet op de grond. Hij kon zich de eerste nacht nog herinneren dat hij bij haar geslapen had. Joel maakte haar bang en hij had zelfs aangeboden om op de grond te slapen. Stiekem was hij wel blij geweest dat ze erop had gestaan dat hij gewoon bij haar in bed sliep, want de grond was niet echt comfortabel. Hij had het echter wel gedaan als ze dat wilde.
'Lief.' Hij vond het wel leuk als ze mee ging. Hoewel hij het ook niet erg vond om alleen te gaan. Het was wel rustig zonder Ivy, maar hij vond het ook wel leuk als ze tegen hem aan kletste. Ze begon altijd te praten als ze zich verveelde, wat hij best lief vond. Je kon gewoon aan haar zien dat ze zich verveelde.
Ivy bloosde. Natuurlijk bloosde ze, want dat deed ze altijd als hij haar een compliment gaf. Het was schattig. Hij duwde een kus tegen allebei haar wangen.
'Je bent helemaal niet agressief. Nou ja, tot mensen aan mijn haar gaan zitten.' Een grijns verscheen op zijn gezicht. Dat had ze niet zo leuk gevonden. Dat was iets waar alleen zij aan mocht zitten. En hij. En de kapper. Waarschijnlijk zijn ouders ook nog wel. Hij bestudeerde haar even en knikte uiteindelijk. Haar leven was ook niet zo simpel geweest. Van wat ze verteld had, had ze het niet zo makkelijk gehad.
'Dat is niet erg. Ik ben zo gezond dat ik bijna verlang naar slecht eten,' gaf hij toe. De keuken hier was over het algemeen erg gezond en in combinatie met de training waren ze al helemaal gezond. Het kwam regelmatig voor dat hij ongezond wilde eten, gewoon omdat hij altijd zo gezond was. Hij kwam overeind en knikte. Het was ook niet alsof hij echt toestemming nodig had, maar hij wilde haar gewoon laten weten wat zijn plannen waren. Daarnaast wilde hij ook zo min mogelijk tijd verspillen, want ze hadden niet vaak allebei een avond vrij. Hij opende de deur voor Ivy en glimlachte. Hij had ook honger.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en liet haar vingers even glijden over zijn arm. Hij was een beetje gespierder geworden in de afgelopen maanden, maar niet lelijk gespierd, gelukkig. Ze had wel al een paar 'bodybuilders' gezien in het gebouw, maar ze had er nu niet bepaald een ding voor. Ze vond het een beetje overdreven, te veel spieren. Wel, Oliver was perfect in dat geval. Een goed lichaam apprecieerde ze wel. Ivy maakte een protesterend geluidje toen hij dat wel kon gebruiken en schudde haar hoofd. "He, rustig aan" gromde ze, waarna ze direct in de lach schoot. Ze pruillipte en trok haar hoofd weg om zijn kus te ontwijken. Ze glimlachte even speels en drukte een kus terug op zijn lippen. "He, je weet dat ik je niet uit bed zou duwen...misschien" Ze lachte even. Nee, ze zou dat heus nooit doen. Ivy gaapte zachtjes en rechtte even haar rug wat. "Ha, dat denk je maar, ik ga mee om egoïstische redenen" grapte ze. Ivy keek hem grinnikend aan en sloeg haar armen om hem heen toen hij twee kussen drukte op haar wangen. Ze fronste even toen hij begon over het feit dat ze agressief werd als er iemand aan zijn haar zat. "Ik word niet zoooo agressief...alleen maar een beetje" mokte ze met een lachje. "Alleen mensen die ik vertrouw mogen aan je haar zitten." Grapte ze. Ivy zou het waarschijnlijk nog accepteren als iemand van hun team zijn haar even aanraakte, niet langer dan een minuut tho, dan zou het te awkward worden. Ivy lachte even toen hij zei dat hij verlangde naar slecht eten. "He, we hebben net snacks gegeten" protesteerde ze lachend. Okey, zo gezond waren die nu ook weer niet. Ze wachtte tot Oliver ook opstond voor dat ze even op haar tenen ging staan en een kus drukte op zijn lippen. "Kom op, je bent veel te traag" klaagde ze. Ze verstrengelde hun vingers en liep naar buiten, waarna ze de deur op slot draaide en even fronste. "Zie je, nu is hij zeker op slot" zei ze met een bedenkelijke blik. Baylor kefte even en likte aan Olivers schoen. Ivy schoot weer in de lach. "Oh wow"

Account verwijderd

schreef:
Ivy had er nooit een geheim van gemaakt dat ze een mooi lichaam wel op prijs stelde. Hier kon ze ook niet anders verwachten. Niemand op het instituut had overgewicht, want ieder van hen was veel te actief. Als Ivy een vriend binnen het instituut had, had hij gegarandeerd een prima lichaam. De kans dat Ivy een vriend binnen het instituut kreeg, was vrij groot. Het was bijna onmogelijk om een relatie aan te gaan met iemand die niet op het instituut woonde. Hij had al weinig tijd voor Ivy en hij woonde op het instituut.
Toen Ivy zijn kus ontweek, keek hij een beetje zielig. Hij wilde graag een kus. Ze maakte het echter al snel weer goed door een kus tegen zijn lippen te duwen. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Hij vond het leuk als ze hem kuste. Hij streelde even over haar wang en hief toen een wenkbrauw op.
'Jij zou me nooit uit bed duwen. Je houdt net iets te veel van slapen om mij uit bed te gooien,' merkte hij op. Al meerdere keren had ze bewezen dat ze niet kon slapen als hij er niet was. Andersom was dat wel zo, hoewel hij wel gebrekkig sliep. Hij sliep een half uurtje en werd vervolgens weer wakker. Hij kon niet diep in slaap vallen. Hij raakte onrustig als ze niet naast hem lag. Alsof er iets mis was.
'Ik vind het niet erg. Het is niet alsof ik minder bezitterig ben dan jij,' lachte hij. Eerlijk was eerlijk, hij vond het ook niet leuk als andere mannen aan Ivy zaten. In een flirterige manier dan. Hij zat even aan haar en keek naar de doos met snacks. Ze waren nog niet eens op, maar daar had hij vanavond nog tijd voor.
'Dat is niet ongezond genoeg. Misschien eet ik straks wel de hele snackbar leeg en schaam je je voor me.' Hij had zin in ongezond eten. Elke keer dat hij eraan dacht had hij er zin in. Vroeger was hij een stuk ongezonder geweest dan nu, hoewel hij nooit overgewicht had gehad en altijd wel redelijk gespierd geweest was. Hij schudde lachend zijn hoofd toen ze hem vertelde dat hij traag was. Hij drukte even een kus tegen de rug van haar hand en wachtte rustig tot Ivy de deur op slot gedraaid had en hij knikte toen. Hij wist zeker dat ze de deur vanmorgen op slot gedraaid had.
'Misschien houdt Baylor wel meer van mij dan van jou,' grapte hij toen Baylor aan zijn schoenen likte. Hij aaide de hond kort en liep toen door de gangen, tot ze buiten waren. Gelukkig waren ze het team niet tegengekomen, want daar had hij momenteel totaal geen behoefte aan.
De snackbar zat nog geen vijf minuten van het instituut en een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij de bekende frietgeur rook.
'Wat wil je hebben?' vroeg hij, terwijl hij naar alle gerechten op de borden keek.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even toen hij weer tevreden grijnste bij haar kus. Ze keek hem aan met een glimlach en kon het niet laten om nog een kusje extra op zijn lippen te drukken. Ze vond het gewoon leuk om wat met hem te knuffelen en te kussen. Ivy lachte even en knikte. "Hmmm true, maar he, jij houdt ook teveel van slaap hoor" Ivy lachte zachtjes en raajte zijn hals even kort aan met de toppen van haar vingers. Ivy maakte even een geluidje toen hij zei dat hij niet minder bezitterig was dan haar. Misschien wel nochtans. Oliver was niet zo snel jaloers en hij lette er waarschijnlijk minder op dan zij deed. Ze kon er niets aan doen, ze deed het als vanzelf. Ivy lachte en rolde even grijnzend met haar ogen. "Ha, ik schaam me nooit voor je" protesteerde ze. "Als je iemand zoals Jason in je team hebt zitten schaam ke je niet zo rap hoor" grapte ze. Ivy had al een heleboel genante dingen gezien die Jason had gedaan en ondertussen was ze het al gewoon geworden. Het was niets nieuws voor haar. Ivy glimlachte toen hij een kus op de rug van haar hand drukte en pruillipte toen hij zei dat Baylor misschien wel meer van hem hield dan van haar. "He, dat zou wel kunnen, de laatste tijd gaat hij steeds op jou gaan liggen als we slapen in plaats van op mij, ik klaag niet tho" gaf ze lachend toe. Ivy keek even naar de hond die vrolijk liep naast hun benen en even wat rondjes draaide. Hij was ondertussen echt groot geworden, en nam ook wel een groot deel can het bed in. Ze vond het wel nog gezellig. Ivy schoot in de lach toen ze de grijns zag op zijn gezicht in de snackbar. "Okey, jouw momentele obsessie met ongezond eten is niet normaal" gniffelde ze. Ze nam de menukaart van een tafeltje en bladerde er wat in. "Geen idee, heb jij een aanrader?" Ze ontmoette zijn ogen en trok vragend een wenkbrauw op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld