Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte bij zijn opmerking en gaf hem een heupstootje. "Hush, niet te luid", grapte ze. "Straks word je nog gezien als een heel erg brave man", voegde ze er grijnzend aan toe. Het soort man dat altijd heel lief bij zijn vriendin bleef en nooit wat verkeerds deed. Wel, eigenlijk was Aaron al perfect voor haar. Hij hoefde niet altijd de perfecte schoonzoon uit te hangen.
Ze zuchtte bij zijn woorden. "Je gaat het helemaal niet verpesten", protesteerde ze met een frons. Dat zou hij niet doen. Er was niets speciaals aan de hand en hij zou ook niet verkeerds zeggen. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. "Ik zeg zo vaak verkeerde dingen en jij vergeeft mij toch ook?", vroeg ze zachtjes. Zij zei genoeg dingen die verkeerd waren en ze losten het altijd opnieuw op.
Triest beet ze op haar onderlip en schudde haar hoofd. "Dat weet ik wel Aaron, maak je nu geen zorgen", zei ze zacht. Ze speelde met zijn vingers. "Hun", zei ze opnieuw, met een frons. "Please?"
Ze knikte bij zijn gezucht en prutste aan haar dreads. Hij kon niets meer doen dat zijn best doen.
Lily keek Aaron verontschuldigend aan toen hij fronste. Ze had nog geen tijd gehad om het te vertellen. Ze had Aaron echter al een paar keer gevraagd om te gaan kijken naar een repetitie of sessie. Hij wilde Max echter niet ontmoeten om onbekende redenen. Ze slikte en aarzelde bij haar moeders woorden. "Ik ben maar een beginner", protesteerde ze met een lach. "Hoogstwaarschijnlijk val ik over mijn eigen voeten", voegde ze eraan toe. "Wel, nou, dan heb je het tenminste geprobeerd", protesteerde haar moeder zelf. Lily trok een wenkbrauw op. Oh, dan bleef ze liever thuis. Ze streelde Sam en nam een slok van haar flesje bier. Ze wierp Aaron een blik toe. Hij was stil. "Is het okey als we even naar mijn kamer gaan? Ik wil Aaron nog een paar oude foto's tonen", smoeste ze terwijl ze al opstond.

Account verwijderd

schreef:
Vroeger was hij nooit als braaf gezien, maar hij zag in dat hij niet meer was wie hij voorheen geweest was. Lily had hem veranderd in iemand die hij voorheen nooit had kunnen zijn. Het had waarschijnlijk altijd in zijn aard gelegen, maar het was nooit naar buiten gekomen. De enige om wie hij gegeven had, was zijn moeder. Hij kon echter niet zeggen dat datzelfde voor haar gold. Ze wist soms niet eens wie hij was.
'Dat is anders,' protesteerde hij. Hij was haar vriend, natuurlijk vergaf hij haar. Haar ouders konden er echter op een meer rationele wijze naar kijken. Wat als Lily dacht dat hij goed voor haar was, maar haar ouders dat heel anders zagen? Natuurlijk wilde haar ouders haar beschermen voor alles wat niet goed was.
Uiteindelijk knikte hij maar, hij zou zijn best doen zich geen zorgen te maken, maar meer dan dat kon hij niet doen. Bovendien was het kwaad nu toch al geschied, dus daar kon hij ook nog maar weinig aan veranderen. De volgende keer zou het misschien anders zijn.
Lily had altijd duidelijke gezichtsuitdrukkingen gehad. Hij zag wel dat ze zich probeerde te verontschuldigen voor het feit dat ze het hem niet verteld had, maar hij vond het niet erg dat ze dat niet gedaan had. Hij vond het fijn om op de hoogte te zijn, maar hij nam het haar niet kwalijk dat ze hem niet alles vertelde. Hij schudde even zijn hoofd toen ze opperde dat ze over haar eigen voeten zou vallen. Dat zou ze niet. Hij had haar nog nooit gezien op dansles, maar ze danste thuis wel eens en ze zag er niet uit alsof ze zo onhandig was.
Vragend keek hij Lily aan toen ze aan haar ouders vroeg of het oké was dat ze naar haar kamer gingen. Hij wist helemaal niets van oude foto's. Toch protesteerde hij niet en kwam hij overeind.
'Natuurlijk, ik denk dat de wafels wel klaar zijn tegen de tijd dat jullie weer terugkomen,' vertelde haar moeder met een glimlach. Hij glimlachte even naar haar moeder en liep toen achter Lily aan naar haar oude kamer. Hij was er al eens eerder geweest, maar toen was Lily overstuur geweest en had hij niet de kans gehad om goed rond te kijken.
'Oude foto's?' vroeg hij, waarna hij Lily vragend aankeek. Waarschijnlijk geloofde zelfs haar ouders haar niet. Niet dat hij geloofde dat zij het erg vonden, maar het had redelijk doorzichtig geleken.

Account verwijderd

schreef:
"Aaron en zij zijn mìjn ouders, het belangrijkste voor hen is dat ik gelukkig ben", protesteerde ze zelf. "En ze zien dat ik gelukkig ben Aaron", voegde ze eraan toe. Met haar vorige vriendjes hadden haar ouders ook hun best gedaan en waren ze ook steeds vriendelijk geweest, ook al maakten die mannen haar minder gelukkig. Haar ouders hadden het haar wel eens gezegd, maar ze waren nooit gemeen of onvriendelijk geweest tegen hen. Haar vader was wel eens wat strenger geweest en hij vroeg ook niet meteen of haar vriend meekwam. Bij Aaron was dat anders.
"Zou mijn vader je vragen of je kwam helpen met de motor als hij je niet mocht?", vroeg Lily met een opgetrokken wenkbrauw. Ze schudde haar hoofd. Dat was niet zo. Haar vader zou dat zeker niet gedaan hebben.
Lily glimlachte lichtjes toen hij zijn hoofd schudde en gaf hem een stoot. "Of jij gaat mee en vangt me op als ik toch val", grapte ze. Max had misschien net iets tragere reflexen. Die had Aaron wel, zeker door zijn boksen. Ze keek hem aan en glimlachte lichtjes.
Lily zuchtte bijna opgelucht toen hij niet protesteerde en overeind kwam. Lily glimlachte toen haar moeder zei dat de wafels wel klaar zouden zijn. "En wees niet te luid." Lily werd rood en maakte een geluidje. "Ik doe alsof ik dat niet gehoord heb", besloot ze lachend terwijl ze naar boven liepen.
Ze sloot de deur achter zich en klopte op de plaats naast haar op haar bed. "Zit", beval ze hem. "Misschien heb ik hier helemaal geen oude foto's", gaf ze schaapachtig toe. "Maar het kan niet zo verder Aaron", kreunde ze. "Wil je de volgende keer liever niet meegaan?", vroeg ze schuldig. "Ik wil niet dat je je verplicht voelt om mee te gaan als je je niet gemakkelijk voelt", zei ze zachtjes terwijl ze haar kus eens opklopte. Haar moeder maakte haar kamer af en toe nog eens schoon als ze zich verveelde, het kon niet anders. Anders was het al lang stoffig geweest.

Account verwijderd

schreef:
In eerste instantie trok hij zijn mond al open om te protesteren, maar hij besloot het niet te doen. Lily was gelukkig, zij vond dat ze gelukkig was. Misschien moest hij minder bang zijn dat ze dat niet was en zich meer focussen op haar gelukkig houden.
Hij hief zijn schouders op toen ze hem vroeg naar haar vader. Haar vader was vriendelijk, maar hij kende haar vader niet zo goed als hij. Hij had geen idee of de man hem zou vragen hem te helpen met de motor als hij hem niet mocht. Zo veel mensen hadden om zijn hulp gevraagd. Geen van hen had hem daadwerkelijk gemogen. Het was gewoon handig geweest om iemand zoals hij rond te hebben lopen.
'Ik geloof niet dat je valt,' merkte hij op. Lily was niet bepaald onhandig als het aankwam op dansen. Ze was redelijk lenig en ze had een prima gevoel voor ritme. Als ze viel, dan zou dat zeker niet haar eigen schuld zijn. Ze danste te makkelijk om over haar eigen voeten te vallen.
Gehoorzaam ging hij naast Lily zitten, waarna hij afwachtend naar haar keek. Ze had er een reden voor om hem naar haar kamer te slepen en hoewel haar ouders gegrapt hadden dat ze niet te luid moesten zijn, geloofde hij niet dat Lily hem meegenomen had naar haar kamer voor seks. Dat bleek inderdaad ook niet het geval. Hij hief zijn schouders op na haar woorden. Hij voelde zich wel gedwongen om mee te gaan, maar niet door haar of haar ouders. Hij dwong zichzelf om mee te gaan, want hij wist dat dat hoorde. Hij wist dat hij Lily er gelukkig mee maakte.
'Ik wil wel meegaan, Lils, maar je moet me wel wat tijd geven om te wennen aan dit hele familie ding,' mompelde hij. Hij had nooit familie gehad. Het feit dat er een familie was die deed alsof hij erbij hoorde, was voor hem iets totaal nieuws en het maakte hem onzeker.
'Ik voel me er niet gemakkelijk bij, maar dat betekent niet dat ik het niet wil. Ik wil heel graag bij je familie horen, Lils.' Hij had altijd bij een familie willen horen. Als kind had hij zich altijd voorgesteld hoe dat zou zijn. Hij moest er echter aan wennen dat ze hem zomaar opnamen in hun familie.

Account verwijderd

schreef:
Ze sloeg haar armen ontevreden over elkaar. Ze vond het helemaal niet fijn dat hij zo onzeker en zenuwachtig was. Ze was het ook helemaal niet met hem eens. Hij twijfelde zo vaak over haar geluk en dat terwijl ze niet gelukkiger kon zijn. Ze was blij met haar leven. Was hij dat? Ze keek hem wat triest aan toen hij zijn schouders ophaalde en onderdrukte een zucht waarna ze op haar onderlip beet. Fuck, ze suckte in haar job. Ze wilde hem zo graag helpen, wat van zijn stress wegnemen. Het lukte haar niet. Lily trok een wenkbrauw op bij zijn woorden. Ze aarzelde en keek hem aan. "Wil je komen kijken?", vroeg ze zachtjes. Waarschijnlijk zou hij niet willen. Of door Max, of omdat het hem niet interesseerde. "Je hoeft niet...", zei ze zachtjes toen hij aarzelde. Ze schudde haar hoofd toen ze haar moeder zag fronsen. Ze wilde niet dat haar ouders zich ermee bemoeiden. Dit was iets tussen Aaron en haar. Ze moesten het zelf oplossen. Ze fronste opnieuw toen hij voor de zoveelste keer zijn schouders ophief. Kon het hem niet schelen? Verdorie. Ze verborg haar gezicht kort in haar handen maar herstelde zich toen vlug. Ze keek hem met een frons aan toen hij zei dat hij wel wilde meegaan. Ze geloofde het niet. Lily schudde haar hoofd opnieuw. Ze knikte lichtjes bij zijn gemompel en kroop op haar bed tegen haar muur aan, waar ze rustig tegen ging zitten en wat stilletjes naar buiten keek. Zij was ook gewoon enorm nerveus dat hij haar familie niet mocht, dat het een afknapper was voor hem. Ze slikte en knikte maar toen ze hoorde wat hij zei. Ze snapte het wel, het was gewoon moeilijk. Ze aarzelde bij wat hij zei en leunde met haar kin op haar knie. Ze haalde haar schouders op. Ze wist niet zeker of ze dat kon geloven. Hij vroeg nooit of ze eens naar haar familie gingen en hij was er nu niet bepaald enthousiast over te noemen. Ze beet op haar onderlip. "Het spijt me dat ik ernaar vroeg." Lily vermeed zijn blik. Ze had gewoon het gevoel dat hij het niet meer zag zitten.

Account verwijderd

schreef:
Het moment waarop Lily op haar onderlip begon te bijten, was meestal het moment waarop hij wist dat wat hij deed niet goed was. Echter, nu had hij het idee dat hij het niet kon veranderen. Hij was niet in staat te veranderen wat hij voelde. Hij had beloofd zijn best te doen, maar ze kon niet van hem verwachten dat hij ineens niets meer voelde. Zo werkte het niet.
Hij aarzelde toen ze hem vroeg of hij wilde komen kijken. Hij kon de blikken van haar ouders voelen en het werkte niet bepaald mee. Lily begreep het niet, ze begreep niet wat hem dwarszat. Hij begreep niet waarom niet, sinds ze precies wist door welke emoties hij ging als ze hem een dergelijke vraag stelde. Wilde ze niet zien wat hij voelde? Negeerde ze wat ze zag expres? Hij had geen idee.
Hij kreunde toen Lily tegen de muur ging zitten, waarna ze naar buiten keek. Ze was een psycholoog en ze wist precies wat er door hem heen ging, maar toch leek ze maar niet te kunnen zien waarom dit moeilijk voor hem was. Hij vroeg niet van haar te begrijpen hoe het leven was voor hem, maar hij had verwacht dat ze dit wel zou begrijpen. Ze werkte nota bene met kinderen zonder familie.
'Ik snap niet waarom je zo doet, Lils. Je werkt met kinderen die geen familie hebben. Als zij zich al ongemakkelijk voelen bij de ontmoeting met hun nieuwe familie, hoe denk je dan dat ik me voel na drieëntwintig jaar?' vroeg hij hoofdschuddend. Ze zag dat kinderen het de eerste tijd nog ongemakkelijk vonden bij hun nieuwe familie. Biologisch gezien was het hun familie niet, dat wisten ze. Ze wilde wel graag een familie, maar zo maar een nieuwe familie was ook even wennen. Lily zag het elke keer als een kind geadopteerd werd, maar bij hem leek ze te doen alsof het niet normaal was.
'Wil je dat ik ga? Want volgens mij vind jij het vervelender dat ik hier ben dan ik.' Hij deed zijn best, maar dat was duidelijk niet goed genoeg. Als Lily dat niet goed genoeg vond, was het misschien maar beter dat hij gewoon ging. Hij kon niet beter dan dit.

Account verwijderd

schreef:
Ze snapte dat Aaron er niet veel aan kon doen, maar het frustreerde haar wel. Ze was gefrustreerd omdat ze niets kon doen en ze wilde graag helpen. Het lag in haar aard om te helpen. Dat ze dat nu niet kon doen, was een hele confrontatie. Ze slikte toen ze als vanzelf zijn aura begon te zien. Ze drong het terug. Ze wilde zijn privacy niet schenden. Hij zou zich aan haar beginnen te ergeren en dat wilde ze niet. Ze snapte helemaal dat mensen het niet fijn vonden als ze alles wist. Dus Lily drong haar gave terug, ze hield het in. Lily keek hem aan met een frons en schudde haar hoofd bij haar gedachten. Aaron zuchtte vaak als ze zei wat ze zag in zijn aura. Nu bedwong ze haar gave en het maakte haar enorm gefrustreerd. Ze gromde toen hij kreunde en leunde op haar hand. Ze moest even kunnen denken. Lily beet op haar onderlip en schudde haar hoofd. Lily keek wat verbrouwdeerd op bij zijn woorden en maakte een geluidje. "Aaron, dat is een compleet nieuwe familie, ze hebben er geen link mee...ik dacht gewoon...dat ik je wat meer vertrouwen zou geven", gaf ze zacht toe. "Dat ik je wat kon steunen en je je niet zo klote zou voelen." Nu ze luidop zei wat ze dacht, snapte ze hoe belachelijk het klonk. "Het spijt me", zei ze zachtjes. Ze draaide zich toch weer naar hem om en schoof wat naar hem toe. Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik wil niet dat je gaat", zei ze zacht. God nee, ze wilde zeker niet dat hij ging. Ze zuchtte en keek hem aan. "Het is mijn schuld Aaron", gaf ze toe. Ze raakte zijn arm voorzichtig aan. "Ik ben gewoon zelf nogal gestresseerd en ik ben nogal egoïstisch", voegde ze er beschaamd aan toe. Ze voelde haar wangen rood kleuren. "Ik ben een bitch", kreunde Lily duidelijk beschaamd om wat ze allemaal had gezegd en gedaan. Ze haalde even diep adem. "Ik snap je wel Aaron, het spijt me heel, heel, heel erg dat ik zo dom ben." God, ze was zo'n domkop.

Account verwijderd

schreef:
Het was niet zijn bedoeling om ruzie met haar te maken, dat was het nooit, maar soms vergat hij dat het moeilijk was voor anderen om te bedenken hoe het was voor hem. Je kon je er weinig bij voorstellen als je er niet zelf in gestaan had. Hij keek even naar Lily toen ze met haar hoofd schudde. Misschien vroeg hij ook wel te veel.
Een frons verscheen op zijn gezicht toen ze toch begon te praten. Lily dacht dat ze hem wel wat vertrouwen gaf, dat ze hem wel kon steunen.
'Ik was hier nooit naar toe gekomen als jij me geen vertrouwen gaf dat het wel goed zou komen,' merkte hij op. Als hij daadwerkelijk gedacht had dat het niet goed zou komen, zou hij hier nooit een stap naar binnen gezet hebben. Lily gaf hem dat vertrouwen echter wel, hoewel ze hem niet zoveel vertrouwen kon geven dat hij zich ook niet zenuwachtig voelde. Dat had niets met haar te maken, zo was het nu eenmaal.
'Lils,' verzuchtte hij toen ze zei dat ze zelf stress had en dat ze egoïstisch was. Hij zou haar nooit egoïstisch noemen. Lily was verre van egoïstisch. Hij schudde zijn hoofd, het was niet de bedoeling geweest dat ze negatief over haarzelf ging denken omdat ze hem niet begreep.
Heel even keek hij naar haar, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en hij haar tegen zich aan trok. Zijn hand gleed onder haar shirt en zijn vingertoppen gleden zachtjes over haar rug.
'Je bent niet egoïstisch of dom en je bent al helemaal geen bitch.' Lily was geen van die dingen en hij was niet van plan haar dat te laten denken. Hij duwde een kus tegen haar wang en schudde toen nogmaals zijn hoofd. Ze had het niet begrepen, dat was alles.
'Waarom heb je zo'n stress? Ben je er niet van overtuigd dat je ouders me aardig vinden?' vroeg hij voorzichtig. Ze had hem gezegd dat ze hem aardig vonden, maar misschien had ze dat alleen gezegd om hem gerust te stellen of had ze het gezegd om haarzelf ervan te overtuigen. Hij zou het haar niet kwalijk nemen als dat het geval was, maar het was beter als hij daar vanaf wist.

Account verwijderd

schreef:
Ze maakten af en toe wel eens ruzie. Het was altijd om ongeveer dezelfde redenen. Ofwel voelde hij zich niet goed en onzeker ofwel deed zij. Of ze snapten elkaar niet, dat kon ook altijd.
Lily zuchtte bij zijn opmerking. "Ik ben te opdringerig", protesteerde ze zachtjes. "Ik wil gewoon zo graag dat het allemaal goed loopt dat ik geen rekening houd met hoe jij je voelt", gaf ze zacht toe. Ze keek hem schuldig aan en beet op haar onderlip. "Moet ik je aura weer beginnen te lezen?", vroeg ze met een frons. Ze wist het zelf niet. Ze had het gevoel dat ze meer rekening kon houden met hem als ze zijn aura las, maar ze vond het niet echt eerlijk. Andere mensen hadden dat niet. Ze kon niet alles oplossen met haar gave.
Lily legde haar vinger tegen zijn lippen toen hij haar naam zuchtte. "Hush now, je hoeft niets te zeggen, ik verander toch niet van gedachten", gromde ze. "Dit is mijn schuld", kreunde ze.
Ze zuchtte opgelucht toen hij zijn armen om haar heen sloeg en haar tegen zich aantrok. Ze was blij dat hij haar nog kon vergeven. "Hmmhmm", mompelde ze niet overtuigd bij wat hij zei. Ze sloot kort haar ogen toen hij een kus tegen haar wang drukte. "Ik vind van wel", protesteerde ze. En ze vond zelf dat ze gelijk was. Aaron wist ook perfect dat ze koppig was.
"Tuurlijk wel, mijn ouders vinden je leuk", protesteerde ze. "Maar doe jij dat?" vroeg ze onzeker. Ze wist het niet zeker. Ze kon zich voorstellen dat Aaron ze niet leuk vond. Ze waren wat anders. Haar ouders hadden allebei in een instituut gezeten voor begaafde mensen en ze hadden allebei nu niet echt een normaal leven gehad tot ze waren verhuisd. Misschien stootte dat Aaron af. Ze wist het niet. Ze hoopte gewoon enorm dat Aaron ze wel leuk vond.
Lily kauwde op haar onderlip en keek hem aan. "Sorry Aaron."

Account verwijderd

schreef:
Lily was inderdaad opdringerig, maar dat was goed voor hem geweest. Het was goed dat ze hem haar liefde opgedrongen had, want anders hadden ze hier nooit gezeten. Verder was ze niet opdringerig, hij zag weinig slechts in Lily.
'Ik wist niet dat je gestopt was mijn aura te lezen?' vroeg hij. Dat verklaarde waarom ze niet meer reageerde op zijn emoties. Hij was gewend geraakt aan het feit dat ze dat wel deed en nu ze dat niet meer deed, vond hij het vervelend. Het was makkelijker als ze ervan wist, hoewel hij het soms ook liever voor zichzelf gehouden had.
Lily was koppig, dat was ze altijd geweest en dat zou ze altijd zijn. Het verraste hem niet eens dat hij haar niet op andere gedachten kon brengen. Dat was nu eenmaal wie ze was. Hij drukte echter wel een kusje tegen haar vinger.
'Ik vind van niet.' Lily was koppig, maar hij was waarschijnlijk net zo koppig. Als zij iets vond en hij vond iets anders, moesten ze wel met hele goede argumenten komen wilde ze de ander van mening doen veranderen.
'Je ouders zijn heel vriendelijk, Lils. Natuurlijk vind ik je ouders leuk. Hoe kan ik ze niet leuk vinden als ze weten wie ik ben, ze me niet veroordelen en ze me ook nog eens met hun dochter laten gaan?' vroeg hij met een glimlachje rond zijn lippen. Haar ouders lieten hem toe in hun familie, ze hadden geen bezwaar gehad op zijn relatie met Lily. Iets waar hij, zeker de eerste paar maanden, wel heel erg bang voor was geweest. Haar vader had hem gezien op het project, hij had verwacht dat de man hem alleen op basis daarvan al af zou keuren. Het idee om zich bij een bende te voegen was echter al lang uit zijn hoofd verdwenen.
Hij schudde zijn hoofd toen ze zich opnieuw verontschuldigde, waarna hij achterover ging liggen op het bed en hij Lily met zich mee trok. Allebei zijn armen gleden weer om haar lichaam, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde.
'Deze keer geen Eve die binnen komt wandelen,' merkte hij op, waarbij hij verwees naar de eerste keer dat hij in haar kamer geweest was. De eerste keer hadden ze ook op haar bed gelegen en was Eve zonder waarschuwing de kamer binnen gelopen. Niet dat ze iets raars deden, maar het was wel enigszins ongemakkelijk geweest.

Account verwijderd

schreef:
Lily keek hem schuldig aan. "Ik weet dat je het niet altijd even leuk vindt als ik alles weet", gaf ze toe. Ze schudde har hoofd. "Dus ben ik gestopt", knikte ze. Ze hield haar handen op. "Ik wil niet het vervelende vriendinnetje zijn dat alles moet weten van haar vriend", gaf ze toe. Ze bestudeerde zijn gezicht.
Lily trok haar vinger terug toen hij het niet kon laten daar een kusje op te drukken. Ze keek hem beschuldigend aan. Ze was serieus. Ze gromde zachtjes en sloeg haar armen over elkaar bij zijn woorden. "Aaron, je weet hoe ik ben", protesteerde ze. Ze fronste. Ze dacht vaak genoeg aan haarzelf, dat vond zij toch. Ze moest meer om anderen geven. Ze zuchtte lichtjs en keek hem aan.
"I don't know, er kan altijd iets zijn wat je niet leuk vindt", protesteerde ze. Ze keek hem vragend aan en wierp hem een klein glimlachje toe toen hij dat deed. "En trouwens, het is niet alsof ze ooit eens keus zouden hebben", voegde ze eraan toe. Als ze met een man wilde zijn, zouden haar ouders haar niet tegenhouden, hoe dol ze ook op hen was.
Lily maakte een geluidje toen hij op zijn borstkas terecht kwam te liggen. Ze liet haar vingers glijden over zijn borstkas en keek hem aan toen hij een kusje tegen haar lippen duwde. "Ben je nog boos?", vroeg ze zachtjes. Ze snapte het wel.
Lily rolde met haar ogen bij zijn woorden en schudde haar hoofd terwijl ze haar hoofd op zijn borstkas legde. Ze keek echter al snel weer op. "Maarrrrr, ik meende het van die wedstrijd", gaf ze zacht toe terwijl ze met haar vingers trippelde over zijn borstkas. "Het zou me heel erg gelukkig maken als je wilt komen", voegde ze eraan toe; Ze keek hem aan met een vragende blik. "Je bent niet verplicht, maar.." Ze haalde haar schouders op. Het zou gewoon heel wat betekenen voor haar. Ze wilde dat hij erbij was.

Account verwijderd

schreef:
Het was waar dat hij het niet altijd leuk vond. Hoewel hij Lily vertrouwde met zijn gevoelens, wilde hij ook wel eens zijn privacy. Na al die maanden was hij echter wel gewend dat zijn gevoelens voor Lily altijd bekend waren.
'Als je mij niet veroordeelt om mijn gave, heb ik al helemaal niet het recht jou te veroordelen om jouw gave.' Zijn gave was vele malen heftiger, risicovoller en destructiever dan die van haar. Zij had geen hekel aan hem. Ze accepteerde hem inclusief zijn gave, dus moest hij datzelfde doen. Dat het af en toe niet leuk was, zou nooit veranderen, maar hij accepteerde dat het zo was.
Hij knikte toen ze protesteerde. Als ze eenmaal iets aan haar hoofd had, kon hij dat nog maar moeilijk uit haar hoofd praten. Alleen als het om hem ging, was dat mogelijk. De enige die hem beter kende dan zij, was zijzelf.
'Ik wil graag dat ze mij leuk vinden, Lils.' Hij had de bevestiging nodig. Het legde extra druk op hem bij zijn bezoeken aan haar ouders. Als ze hem niet leuk vonden, zou voor hem ook duidelijk zijn dat hij inderdaad niet goed was voor haar. Er was niets wat hij liever wilde dan eens in zijn leven goed voor iemand zijn.
'Ik was nooit boos,' merkte hij op. Hij was niet boos op Lily omdat ze hem niet begreep, dat ging nergens over. Hij was hoogstens gefrustreerd geweest, maar niet boos. Hij schudde zijn hoofd en drukte nog een kusje tegen haar lippen. Ze hoefde zich niet druk te maken.
Hij streelde zachtjes over dreads toen ze haar hoofd op zijn borstkas legde. Ze deden dit soort dingen thuis, maar blijkbaar was dat niet anders bij haar ouders. Hij keek Lily aan toen ze weer opkeek. Haar vraag maakte hem echter weer enigszins ongemakkelijk.
'Wat voor een wedstrijd is het?' vroeg hij. Hij hoopte dat het om individuele dans ging. Daarnaast hoopte hij ook dat Max niet zou komen, maar hij achtte de kans erg klein. Zelfs als het individueel was, zou de man waarschijnlijk toch wel komen om naar Lily te kijken.

Account verwijderd

schreef:
Ze prikte hem in zijn borstkas. "Jij gebruikt je gave niet zo veel als ik", protesteerde zelf. Ze keek hem aan met een zucht. Ze trok een wenkbrauw op en schudde haar hoofd. "Als jij het leuker vindt dat ik mijn gave niet gebruik, doe ik mijn best om die niet te gebruiken", knikte ze. Ze wilde gewoon dat hun relatie niet in het honderd liep door haar gave, of door iets anders.
Lily fronste bij zijn woorden en keek hem aan. "Dat vinden ze ook", protesteerde ze. "Ze vinden je vriendelijk, charmant, beschermend en mijn moeder zei dat ik een lekker ding had gestrikt", knikte ze. "Aaron, ze denken zeker goed over je", knikte ze. Ze kende haar ouders. Haar ouders vonden dat Aaron perfect voor haar was en dat vond zij ook.
Lily keek hem aan bij zijn opmerking en trok een wenkbrauw op. "Zeker?", vroeg ze zachtjes. Ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken toen hij nog een kusje tegen haar lippen drukte. Hij wist dat ze zich snel weer beter voelde door zijn kusjes en knuffels en nam er dan ook gebruik van. She didn't mind.
Ze maakte een geluidje toen hij zacht haar dreads streelde en kon het uiteindelijk toch niet laten om haar lippen zacht tegen zijn hals te drukken.
"1 individueel en 1 duo', zei Lily met een vrolijke glimlach. Ze keek hem vragend aan en legde haar vingers op zijn borstkas. "Please?" Voor haar? Ze wist dat dans misschien zijn ding nie twas, maar kon hij een uitzondering maken voor haar? Ze duwde nog een kusje tegen zijn hals. "Ik beloof dat we achter de wedstrijd seks hebben in de kleedkamer", grapte ze, in de hoop hem op te vrolijken.

Account verwijderd

schreef:
'Mijn gave is niet constant en die van jou wel.' Hij hief zijn schouders op. Hij nam niet constant gaven af en over de gaven die hij wel afnam, had hij over het algemeen wel controle. Tegenwoordig bezat hij echter nog maar drie verschillende gaven, wat betekende dat zijn lichaam niet langer meer in een enorme strijd verwikkeld zat. Vroeger was hij ontzettend moe geweest, tegenwoordig ging het al een stuk beter.
'Het is oké, Lils. Je hoeft het niet te bedwingen voor mij.' Hij wist dat het moeilijk was voor haar om haar gave niet te gebruiken. Het kostte haar meer moeite om haar gave te bedwingen dan dat het kostte om hem gewoon te gebruiken. De meesten konden alleen gebruik maken van hun gave als ze hun lichaam daartoe dwongen, maar bij Lily was dat niet het geval.
'Je moeder zei dat ik een lekker ding was?' vroeg hij geamuseerd. Hij schudde zijn hoofd. Zo moeder, zo dochter? Het klonk erg grappig. Hij streelde even langs haar wang en knikte toen. Als Lily zei dat ze goed over hem dachten, dan geloofde hij haar.
'Zeker,' knikte hij. Als hij boos was geweest, was hij wel gegaan. Ten slotte liep hij altijd weg op momenten waarop hij het moeilijk had. Als hij boos op haar werd, had hij het daar over het algemeen ook wel moeilijk mee.
Hij keek Lily aan toen ze met een vrolijke glimlach rond haar lippen vertelde over de wedstrijd. Ze maakte het overduidelijk dat ze graag wilde hebben dat hij meeging. Waarom begreep hij niet, ten slotte zou Max er ook zijn en hij geloofde niet dat ze niet genoeg had aan alleen Max.
'Waar iedereen naar binnen loopt om zich om te kleden? Ik dacht het niet,' lachte hij. Misschien had hij inderdaad wel een ding voor openbare gelegenheden, maar niet zo openbaar dat iedereen er naar kon kijken. Even keek hij Lily aan en bestudeerde hij haar, waarna hij even fronste.
'Ik ga wel mee,' besloot hij uiteindelijk. Hij keek er tegenop en hij wilde Max niets eens zien, maar hij wist dat Lily het heel graag wilde en hij kon haar maar weinig weigeren.

Account verwijderd

schreef:
"Ik ben blij dat het beter gaat met je gave", gaf ze eerlijk toe. Ze ging niet liegen. Aaron met meerdere gaves was enorm moeilijk om te zien. Het maakte hem ongelukkig dat hij andere mensen hun gaven afnam, ook al verdiende die persoon dat misschien of deed hij het uit zelfbescherming. Hij was bang dat het bij anderen zou gebeuren, perongeluk. Lily schudde aarzelend haar hoofd bij zijn woorden. "Het is okey", protesteerde ze. Ja, het koste moeite, maar het was het waard. "Misschien kan ik wel ooit verminderen met de pillen als ik mijn gave kan bedwingen", voegde ze er zachtjes aan toe. Ze wilde er geen hoop op koesteren, maar je wist maar nooit. Aaron wist dat ze zeker geen fan was te noemen van de medicijnen die ze moest nemen om ervoor te zorgen dat ze niet te zwak werd. Het was niet gemakkelijk. Ze oefende op haar gave bedwingen. Als Aaron zijn enorm sterke gave kon bedwingen, kon zij het misschien ook?Lily grijnsde schaapachtig. "Nou, eigenlijk zei ze dat je een knappe jongeman was met een charmante glimlach...waaruit ik gewoon de waarheid afleid", gaf ze toe met een glimlach. Ze boog zich over hem en duwde een kusje tegen zijn lippen. "Je bent een lekker ding Aaron." Ze glimlachte geamuseerd en duwde een kus tegen zijn hand toen hij haar wang zacht streelde en knikte. Het was belangrijk dat hij wist dat haar ouders hem mochten. Ze zou niet liegen tegen hem. "Dankjewel." Ze was blij dat hij niet boos op haar was. Het was moeilijk als ze ruzie maakten, maar in het huis van haar ouders zou het nog zoveel keer moeilijker zijn geweest. Ze lachte bij zijn woorden en legde haar duim op zijn lippiercing. "Hmmhmm, volgens mij zijn er ook wel een paar vrije kleedkamertjes die op slot kunnen", merkte ze op. Ze trok een wenkbrauw op. "Maar aangezien je niet heel geïnteresseerd lijkt..." Ze schonk hem een plagerige glimlach. Ze kon haar aanbod zo terug intrekken. Lily kon haar vreugde amper op toen hij zei dat hij er zou zijn en vloog hem om zijn nek. Ze duwde een kusje tegen zijn hals. "Dankje, dankje, dankjewel", zei ze vrolijk. Ze keek hem aan. "Ik beloof dat ik mijn best ga doen je niet te vervelen", knikte Lily. Ook al keek hij er niet naar uit, ze zou wel haar best doen het niet te erg te maken voor hem. Ze wilde hem ook eens trots maken. Lily hield haar hoofd schuin en glimlachte opnieuw, waarna ze hem toch nog een knuffel gaf. Ze was blij dat hij dan toch had toegegeven.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld