schreef:
'Het gaat niet met beter met mijn gave, het gaat beter met mij.' Sinds Lily in zijn leven was, ging het beter met hem. Ze weerhield hem ervan dingen te doen die hij niet hoorde te doen en ze had hem een stabiel leven gegeven. Hij at regelmatig, hij had een dak boven zijn hoofd en hij werd geliefd. Dat was waarom hij geen gaven meer afgenomen had. Hij was echter bang dat het alleen maar erger zou worden als er een dag zou komen waarop ze besloot dat ze hem dat niet meer wilde bieden. Hij wist niet wat hij dan zou moeten doen.
'Ik dacht dat het veel zwaarder voor je was om je gave te bedwingen dan het is om het te laten voor wat het is?' vroeg hij met een frons op zijn gezicht. Ze had hem gezegd dat haar gave bedwingen niet prettig was. Het deed haar helemaal geen goed. Hij wilde niet dat ze haar gave zou bedwingen omwille van hem, niet als dat niet goed voor haar was.
Hij lachte toen hij hoorde dat Lily haar moeders woorden verdraaid had en schudde grijnzend zijn hoofd toen Lily hem een lekker ding noemde. Natuurlijk was hij al lang op de hoogte van Lily's liefde voor zijn uiterlijk, maar dat betekende niet dat het hem niet amuseerde als zij het hardop uitsprak. Dat amuseerde hem namelijk wel degelijk.
Hij trok een wenkbrauw op toen Lily begon over een paar vrije kleedkamers die wel op slot konden. Dat klonk een stuk verleidelijker. Hij kreunde echter toen ze hem plagerig vertelde dat hij niet zo geïnteresseerd leek, waarmee ze leek te veronderstellen dat ze haar aanbod ook weer in zou kunnen trekken.
'We zullen daar wel kijken.' Als het allemaal goed liep, dan zou hij het misschien wel willen. Als het allemaal in het honderd liep, zou hij waarschijnlijk zo snel mogelijk willen. Het lag aan Max en haar gedrag die dag, ze zouden wel zien of ze er dat moment behoefte aan hadden.
'Ik ben niet bang dat je me gaat vervelen.' Was dat maar waar hij mee zat. Als verveling zijn grootste probleem zou zijn, zou hij met alle plezier gaan. Hij glimlachte toen ze hem nogmaals knuffelde, waarbij hij het niet kon laten haar ook te knuffelen. Lily kon ontzettend vrolijk zijn, hij vond het lief.
'Dus wil je dat ik je vader ga helpen met de motor of zal ik nog een tijdje hier blijven liggen?' vroeg hij. Hij vond het niet erg als Lily nog even hier wilde blijven, maar als ze dat niet wilde, kon hij net zo goed naar die motor gaan kijken.
'Het gaat niet met beter met mijn gave, het gaat beter met mij.' Sinds Lily in zijn leven was, ging het beter met hem. Ze weerhield hem ervan dingen te doen die hij niet hoorde te doen en ze had hem een stabiel leven gegeven. Hij at regelmatig, hij had een dak boven zijn hoofd en hij werd geliefd. Dat was waarom hij geen gaven meer afgenomen had. Hij was echter bang dat het alleen maar erger zou worden als er een dag zou komen waarop ze besloot dat ze hem dat niet meer wilde bieden. Hij wist niet wat hij dan zou moeten doen.
'Ik dacht dat het veel zwaarder voor je was om je gave te bedwingen dan het is om het te laten voor wat het is?' vroeg hij met een frons op zijn gezicht. Ze had hem gezegd dat haar gave bedwingen niet prettig was. Het deed haar helemaal geen goed. Hij wilde niet dat ze haar gave zou bedwingen omwille van hem, niet als dat niet goed voor haar was.
Hij lachte toen hij hoorde dat Lily haar moeders woorden verdraaid had en schudde grijnzend zijn hoofd toen Lily hem een lekker ding noemde. Natuurlijk was hij al lang op de hoogte van Lily's liefde voor zijn uiterlijk, maar dat betekende niet dat het hem niet amuseerde als zij het hardop uitsprak. Dat amuseerde hem namelijk wel degelijk.
Hij trok een wenkbrauw op toen Lily begon over een paar vrije kleedkamers die wel op slot konden. Dat klonk een stuk verleidelijker. Hij kreunde echter toen ze hem plagerig vertelde dat hij niet zo geïnteresseerd leek, waarmee ze leek te veronderstellen dat ze haar aanbod ook weer in zou kunnen trekken.
'We zullen daar wel kijken.' Als het allemaal goed liep, dan zou hij het misschien wel willen. Als het allemaal in het honderd liep, zou hij waarschijnlijk zo snel mogelijk willen. Het lag aan Max en haar gedrag die dag, ze zouden wel zien of ze er dat moment behoefte aan hadden.
'Ik ben niet bang dat je me gaat vervelen.' Was dat maar waar hij mee zat. Als verveling zijn grootste probleem zou zijn, zou hij met alle plezier gaan. Hij glimlachte toen ze hem nogmaals knuffelde, waarbij hij het niet kon laten haar ook te knuffelen. Lily kon ontzettend vrolijk zijn, hij vond het lief.
'Dus wil je dat ik je vader ga helpen met de motor of zal ik nog een tijdje hier blijven liggen?' vroeg hij. Hij vond het niet erg als Lily nog even hier wilde blijven, maar als ze dat niet wilde, kon hij net zo goed naar die motor gaan kijken.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

