Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn ging voorzichtig met haar hand langs haar slaap. Het deed pijn. Alles deed pijn. Daarnaast was ze moe. Ze wilde het niet toegeven, maar ze was ook licht duizelig. Zonder dat ze het wilde begonnen er tranen langs haar wangen te lopen. Ze zuchtte even. Misschien dat wat alcohol de randjes er vanaf zou halen. Ze liep naar de keuken en haalde daar een fles drank tevoorschijn, wodka natuurlijk. Haar moeder hield er ook al zo van. Eerst was het één glas. Toen twee. Uiteindelijk zat ze huilend met een lege fles op de grond, nog een halfvolle fles binnen handbereik. Het maakte allemaal niets meer uit. Het was niet alsof Owen vandaag nog thuis zou komen en dit zou zien, of dat Duke zijn trots opzij zou zetten en langs zou komen. Ze had het nog steeds niet goed gemaakt... Enfin, ze wilde deze avond gewoon vergeten. Als ze het vergat, zou alles weer zijn zoals het was.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Voor Lynn's deur aarzelde Duke. Ze zou het zeker niet leuk vinden als hij ineens binnen stond. Uiteindelijk besloot hij aan te bellen. Hij fronste toen ee niet open gedaan werd. Een lichte paniek besloop hem. De vorige keer dat Lynn niet opendeed had ze dronken met zijn medisch dossier aan tafel gezeten. Toen hij zijn sleutel pakte merkte Duke dat hij zacht trilde. Misschien was dst het niet eens, misschien was er iets gebeurd. Iets anders. Iets wat misschien veel erger was. Toen hij het sleutelgat gevonden had stapte hij snel binnen. Misschien was er niks, en zou ze inderdaad goed kwaad worden als hij ineens binnen stond. Hij schudde zijn hoofd en opende de woonkamerdeur. Zijn ogen werden groot toen hij Lynn zag zitten. Hij viel naast haar op zijn knieën en pakte haar bij haar schouders. "Lynn? Ben je gek geworden?!" Ze rook sterk naar de alcohol en de twee flessen bevielen hem helemaal niet. "Lynn?!"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Pas na een tijdje merkte Lynn op dat er iemand aan haar schouders zat. Haar beeld was wazig. Alles ging langzaam. Het leek erop dat de alcohol dit keer een sterker effect had gehad dan de laatste keer. Ze had dan ook wel het dubbele op, iets waarvan ze nu pas spijt van begon te krijgen. Het was dan ook het perfecte moment om haar belofte aan Duke te herinneren. Eigenlijk wilde ze van alles zeggen, maar ze was als verdoofd. Tranen konden over haar wangen stromen, maar ze voelde er niets meer van. Ze had het helemaal verkloot, dat was het enige dat ze een beetje kon onthouden in deze staat.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke deed zijn best zijn teleurstelling te verbergen; dat bewaarde hij wel voor als ze zich er überhaupt iets van herinneren kon. Zijn voornemen verviel echter toen hij een sigaret in Lynn's hand ontdekte. Hard beet hij op zijn lip, terwijk hij het rotding voorzichtig tussen haar vingers vandaan trok. Hij had geen idee waar hij hem laten moest en gooide hem tussen de andere -de andere!- op de keukenvloer. Dit kon niet zo. Iets had ervoor gezorgd dat ze dacht dat dit de beste oplossing was, en Duke kon het niet laten te denken dat hij hier zeker medeverantwoordelijk voor was. Hij stond op en haalde zijn telefoon uit zijn zak. Nadar hij een taxi gebeld had ging hij weer naast Lynn zitten. "Morgen praten we." Zei hij streng. Niet dat er ook maar iets tot haar door leek te dringen. Hij zuchtte dieo en sloeg zijn armen om haar heen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn had het figuur aangestaard. Ze kon zich even niet plaatsten wie het was, vooral omdat alles zowat één grote wazigheid was. Toch, toen ze eenmaal de armen om haar heen voelde, kreeg ze een vertrouwd gevoel. De enige persoon die ze op dat moment kon bedenken, was Duke. Het maakte haar blij in zekere zin, maar ze vond het aan de andere kant verschrikkelijk. Ze wilde niet dat hij haar zo zou zien. Op een één of andere manier wist ze met moeite wel iets van "het spijt me" te zeggen. Ondanks dat ze ver heen was, wist ze dat ze haar belofte had gebroken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke schudde zijn hoofd en veegde de tranen van Lynn's gezicht. "We praten morgen." Herhaalde hij zichzelf. Hij haatte het om Lynn te zien zoals ze nu was, maar hij was blij dat hij besloten had langs te komen. Toen hij eindelijk de taxi hoorde zuchtte hij diep. Met moeite kreeg hij Lynn overeind en de deur uit. Toen hij deze weer op slot gedraaid had, aarzelde hij even of hij iets van een briefje achterlaten moest. Haar familie gaf blijkbaar net genoeg om Lynn om haar op deze manier achter te laten. Hij draaide zich om en stapte naast Lynn in de taxi. Toen ze bij zijn huis waarden betaalde hij de man en ondersteunde Lynn zo goed hij kon terwijl ze naar binnen liepen. Al die tijd had hij geen woord gezegd. Zowel omdat hij het moeilijk zat vond Lynn goed en wel boven te krijgen, als dat hij echt, écht teleurgesteld in haar was. Eerst had ze zijn hulp afgewezen en dan dit... Hij zette haar op zijn bed, trok haar schoenen uit en stopte haar toe. Daarna ging hij zelf op de rand van zijn brd zitten en keek haar even alleen aan.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Voor Lynn het wist lag ze alweer in een bed. Ze kon zich niet plaatsen waar ze was, maar ze herkende de ruimte. Waarschijnlijk was ze hier wel eens eerder geweest. Wat ze wel merkte, was dat ze het met de deken veel te warm had. Ze had immers haar kleding ook nog aan, maar dat was niet het enige. Uiteindelijk begon haar dronken hoofd maar wat te praten. Gek genoeg was ze wel te verstaan. Misschien lag het eraan dat ze niet heel snel praatte. 'Ik ben een mislukking...' zei ze zacht. De woorden van haar moeder echode in haar hoofd. Ze was nooit goed genoeg geweest voor haar. Haar cijfers waren niet hoog genoeg, alles moest een tien zijn, ze moest alles perfect doen, maar ze zou nooit perfect zijn. Lynn hield een hand voor één van haar ogen. De reden waarom ze haar verschillende oogkleuren zo erg haatte, was omdat haar moeder het als een van haar argumenten gebruikte. "Waarom geen twee blauwe ogen?" Ze had zichzelf de vraag vaak gesteld, maar ze kon er niets aan veranderen. Ze zou nooit perfect zijn.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke beet hard op zijn lip. Dacht ze dat echt? Was dat door dat... Mens, zo bij Lynn ingeprent? Het was maar goed dat hij haar niet hoefde te zien op dit moment, want hij had haar flink de huid volgescholden. Hij haalde wat verdwaalde plukken haar uit Lynn's gezicht. "Dat ben je niet." Zei hij zacht. "Je bent schitterend..." Hij leunde voorover en kuste Lynn's voorhoofd. Hij fronsde toen hij merkte hoe warm ze was. Koorts? Opnieuw kwam er een lichte paniek bij hem op. Hij had geen idee wat hij doen moest, om eerlijk te zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn schudde haar hoofd. Ze wist zelf dat ze het enorm had verpest. 'De belofte...' Ondanks dat ze zo dom was geweest, deed Duke nog steeds heel lief. Het moment dat ze wat wilde zeggen begon ze te hoesten. Het kon zijn dat Owen haar had aangestoken, maar hoogstwaarschijnlijk kwam het door het feit dat ze al twee weken in een huis woonde waar de rook overheerste en ze er zelf ook een paar had opgestoken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke deed zijn best te glimlachen. "We praten morgen wel..." Hij fronste bezorgd toen Lynn begon te hoesten. Voorzichtig legde hij een hand op haar voorhoofd. Ze gloeide. Eigenlijk wilde hij Lynn niet alleen laten, maar zelf wist hij niet wat hij doen moest. Hij stons langzaam op. "Probeer wat te slapen." Zei hij zacht, waarna hij op zoek naar Alexandra ging. Emmanuelle, die Duke bij thuiskomst gevolg had, sprong op het bed en kwam naast Lynn zitten, alsof ze over haar waken wilde. De kat keek alleen even op toen haar baasje binnenkwam met een glas water en wat pijnstillers voor Lynn, voor de volgende ochtend.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Toen Duke met de pijnstillers naar binnen kwam, schoot er wat bij Lynn te binnen. 'Owen moet zijn medicijnen nog...' mompelde. Moeizaam ging ze rechtop zitten, klaar om weg te lopen. Als zij het al zou vergeten, dan had Owen het absoluut niet door gehad. Ze stond op, maar zocht bijna gelijk steun aan de muur. De wereld om haar heen leek rond te draaien en voor iemand met wagenziekte was dat geen prettig gevoel.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke keek Lynn even fronsend aan, en duwde haar bij haar schouder zacht het bed weer in. "Jij blijft hier." Zei hij streng. "Je bent straalbezopen, je bent ziek en ik laat je daar voorlopig niet weer naartoe." Zacht sloeg hij de deken weer over Lynn heen. "Hij moet zich maar aan avond redden." Hij snapte sowieso niet waarom haar broer zijn eigen medicijnen niet regelen kon.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Onbewust begon Lynn de dingen op te noemen die ze nog moest doen. 'Nog opruimen... Wassen... Werken... Leren...' Ze kon toch niet blijven zitten als ze nog zoveel te doen had? 'Boodschappen... Koken... Langs de apotheek... en-' Lynn had weer een hoestbui. Ze was moe, maar ze kon niet slapen. Alles moest af zijn voordat ze kon rusten. Alleen dan zou het goed zijn. Uiteindelijk, toen ze eindelijk een beetje normaal lag, nam de vermoeidheid over en viel ze eindelijk in slaap.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke had met grote ogen geluisterd. Was dit hoe de afgelopen vier weken er voor Lynn uitgezien hadden? Want dan had hij gelijk gehad: dit kon echt niet. Hij veegde een pluk haar uit Lynn's gezicht. Nu kwam het goed, beloofde hij haar in gedachten. Morgen moesten ze praten. En goed ook. Duke kustte haar zacht en kleede zich vervolgens om, waarna hij op de bank ging ligggen en in slaap viel.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De volgende ochtend werd Lynn wakker met, natuurlijk, een enorme hoofdpijn. Ze probeerde zich te herinneren wat er gisteren was gebeurd, maar ze wist niet veel meer. Ongemerkt voelde ze even aan haar slaap. Ze had een vaag beeld van haar moeder die haar een klap had gegeven. Het was vlakbij haar oog. Haar groene oog. Lynn keek even om zich heen. Na even na te denken herkende ze de ruimte als zijnde "Dukes kamer". Ze had werkelijk geen flauw idee waarom ze hier was, maar haar hoofdpijn vertelde haar dat ze weer eens aan de alcohol had gezeten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld