Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Savagery

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
David was in de war, duidelijk in de war. Hij had ook wel gelijk, misschien is het beter. Waarschijnlijk is het ook beter. 'Je hebt gelijk David, ik denk dat dat beter is.' zeg ik en veeg snel de tranen weg. Ik wist dat dit moment ging komen, maar het kwam al zo snel. 'D-dan ga ik nu. Ga maar naar huis, David, rust goed uit. Dat je weer met een heldere dag kunt beginnen, op je gemak.' zeg ik en vertoon een slappe glimlach. 'Vic? Alles oké? Wat is er gebeidd?' hoorde ik Dylan ratelen. 'Niets, bezoek van Francisco, maar David heeft hem weggejaagd. Ik ben veilig, geen zorgen. Laten we naar huis gaan.' zeg ik op een sippe manier en wandel de richting uit van Dylan's huis. Snel kijk ik nog om naar David maar draai me weer snel terug. Ik moest mijn gedachten houden op mijn veiligheid. Niet op David. Ik nam snellere passen en wandelde het huis binen waar ik meteen in de zetel sprong. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Dylan. 'Het is officieel uit. Voorlopig dan toch.' zeg ik dan. Hij ploft naast me in de zetel en omhelst me. 'Voorlopig ja, het zal niet lang meer duren, dat weet ik. David draait snel bij.' zegt hij en verlost zich van me. 'Ik hoop het.'

Account verwijderd

schreef:
David
Voorzichtig liet ik mijn handen van Victoria's wangen afzakken en liet mijn armen naast mijn lichaam hangen. "Tot ziens, hopelijk.." zei ik met een diepe zucht. Zouden we wel nog ooit bijelkaar komen? Ik merkte dat Victoria deze beslissing ook helemaal niet leuk vond, maar het was immers haar fout. Kwalijk kon ik het haar niet nemen maar op een of andere manier voelde ik me toch niet goed toen ik bij haar was. De vervelende gedachtes dat zij aanwezig was tijdens de dood van Jane maakte mij kwaad en teleurgesteld. "Zal ik doen, fijne dag nog verder, Victoria." zei ik.met dezelfde zwakke glimlach rond mijn lippen. Glimlachen kon ik toen niet echt maar ik probeerde het toch. Ik hoorde Dylan geschrokken komen en keek hem aan waarna ik zuchtte, ik zei niets en knikte alleen maar. "Fijne dag verder, maat." zei ik met nog steeds dezelfde zwakke glimlach rond mijn lippen en verliet daarna het terrein van Dylans huis en liep naar mijn motor die ik voor in de voortuin op slot had gezet. Ik draaide me nog snel om naar Victoria en keek haar met een kleine glimlach aan en zij mij ook. Ik trok daarna de helm van mijn motor af en haalde mijn motor van zijn slot af waarna ik erop stapte en in.een snelle tempo het weg op reed. Ik voelde me verschrikkelijk maar aan de andere kant ook opgelucht, dit betekende dat ik er zeker van kon zijn dat ik geen verkeerde keuzes zou maken. Ik wist zeker dat ik Victoria zou gaan missen maar zo moest het dan nou maar.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
Ik en Dylen keken even een film, om mijn gedachtes te verzetten, wat ook lukte. Dylan niet me lachen en zorgde er ervoor dat ik weer een glimlach kreeg. 'Bedankt.' zeg ik hartelijk. Hij kijkt me verward aan. 'Om me een leuke tijd te geven.' grijns ik. 'Oh, geen probleem.' grijnst hij terug. 'Vic, ik wil je even zeggen dat je niet al te snel een geweer naar boven moet halen, want nu weten die ratten dat je met geweren om kan.' zucht hij. 'Dat wisten ze al, ík was degene die zij hebben opgeleid als maffia.' zeg ik en zucht. 'Oh, ja, juist.' zegt hij weer. 'Ik heb wel altijd betere wapens gehad.' zeg ik plagend met een knipoog. 'Oh, is dat zo?' vraagt hij grijnzend terug en begint me te kietelen. 'Ik heb wel betere handen om mee te kietelen.' begint hij te lachen. Luidop komen er kreten van geluk naar buiten. 'Ik geef me over.' grijns ik dan en voel hoe hij stopt. Ik giechel nog even na en haal dan een hand door mijn haar. 'Gekkerd.' grijns ik.

Account verwijderd

schreef:
David
Aangekomen thuis parkeerde ik mijn motor en zuchtte diep, wat kon ik doen? Nu had ik Victoria niet om te plagen, Dylan niet om mee rond te hangen en of John tijd had wist ik niet. Misschien dat Elena, mijn zus wel samen wou doen? Zij was wel het soort meisje dat graag uit ging en met jongens flirtte maar zij was ook behoorlijk goed in GTA 5. Ik liep naar haar kamer en klopte op de deur, mijn vader was al vertrokken naar zijn werk. Elena opende mijn kamer en keek mij met een glimlach aan. "Hey!" zei ze vrolijk, wij hadden wel een goede broer en zus band. "He, pff, Elena, help me. Ik voel me momenteel verschrikkelijk want het is uit met mijn vrienden en ze verblijft bij Dylan, lang verhaal, maar ik vertel het je later. Die is dus ook niet beschikbaar dus zullen we samen wat doen?" vroeg ik aan haar terwijl ik tegen de muur aan leunde mijn linker arm. "Jaa! Ik wou je net vragen of je samen met mij naar de kroeg wou gaan. Ik ga er heen met een aantal vriendinnen en als je wilt kun je ook mee?" zei ze waarna ik zuchtte, dit kon ik verwachten. "Maak je klaar, over een uur gaan we wel." zei ik want het was al 10 uur in de avond, ja, mijn vader had nachtdienst. Ik had momenteel geen zin in andere meisjes maar ik wou mijn zus natuurlijk wel beschermen. Ze was misschien wel 2 jaar ouder, maar ik gedroeg me toch altijd wel als de grote broer van haar.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
'Goed Victoria. Dus je hebt al eens geleerd om met wapens om te gaan. Laten we gaan oefenen.' zei hij grijns. 'Wat bedoel je?' vraag ik verward. 'Ik wil eens zien hoe goed je kan richten in een potje paintball. Samen met een paar vrienden.' grijnst Dylan. 'Het is al avond?' vraag ik. Hij haalt nonchalant zijn schouders op. 'Dat maakt het leuker.' grijnst hij. Ik maak me klaar en wandel met Dylan de huisdeuren uit. Na een paar minuten wandelen begint hij me ruw te trekken. 'Verdomme Dylan, waarom doe je nu zo?' vloek ik. Geen antwoord. Ik wandel met hem mee en kom op een plein uit. 'Waar zijn je vrienden? Waar zijn de paintballpistolen?' vraag ik en kijk rondom me. Meteen komen er een aantal schaduwen op me af. Ze kwamen me te bekend voor en zorgde ervoor dat ik me onveilig voelde. Ik wou meteen naar David roepen, maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Niets. 'Victoria, je gaat doen wat ze je vragen of we zijn er allebei aan. Ze hebben me een groot bedrag gegeven en die kon ik maar een keer in m'n leven aanpakken.' Ik keek stresserend rondom me, ik wou iets vinden, een uitweg. 'Rustig, Victoria, je hoeft nergens bang voor te zijn.'

Account verwijderd

schreef:
David
Binnen een half uur stond ik met een nette bloes, een zwarte broek en een zwarte leren vest voor de spiegel mijn haar te doen. Ik stopte er wat gel in en trok daarna mijn zwarte sneakers aan nadat ik klaar was met mijn haar. Ik liep naar de kamer van mijn zus toe en klopte op de deur. De deur werd al gauw geopend door mijn goed uitziende zus, we leken behoorlijk veel op elkaar, dat zei iedereen ook. Ze had een prachtige donkerblauwe jurkje aan die net boven haar knieën uitstak met een zwarte riem, waaronder ze zwarte, hoge hakken aan had met aan de achterkant een rij van 3 strikken, van groot naar klein. Ze had haar haren gekruld waardoor ze mooie, bruine, grote krullen had. Qua accessoires had ze zilveren oorbellen in en een zilveren statement ketting en ook droeg ze een zwarte clutch met zilveren steentjes erop mee. "Je ziet er prachtig uit zus." zei ik met een glimlach tegen haar waardoor er ook een glimlach rond haar lippen verscheen. "Ook jij, mijn knappe broertje die alle aandacht van de meisjes steelt." zei ze met een grijns waarna ze haar arm in die van mij sloeg en zo liepen we de trap af en stapten we de auto in naar de club waar ze had afgesproken met haar vriendinnen.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
Dat waren ze. De mannen die me meenamen op de dag dat Jane stierf. Dat waren ze gewoon. Er was geen twijfel aan mogelijk. 'Ik, ik kan die niet.' stamel ik. 'Kom nou maar.' drong de een aan. Het was Alejandro. Een van de handlangers van Marco's vader. Ze begonnen me ruw te trekken en te duwen. Hetzelfde met Dylan. 'What the f, wat doen jullie?' vroeg hij al vloekend. Ze namen mij en Dylan mee naar een steegje waarna Franco Dylan tegen de muur knalde. 'Au!' riep Dylan hard. Zijn handen waren vastgebonden. Ik kreeg een wapen in mijn handen gedrukt. 'Schieten.' hoorde ik Alejandro kwaad bevelen. 'Niet opnieuw Al, niet opnieuw.' bromde ik. Zelf kreeg ik ook een pistool tegen mijn slaap gedrukt. 'Victoria, schiet. Als er iets met jou is vermoord David me toch sowieso.' zei Dylan al smekend. Ik richtte het pistool maar durfde niet te schieten. 'Dylan..' zei ik en voelde hoe de tranen over mijn gezicht gingen. 'Vic, schiet, voor dat jij eraan bent.' dringt Dylan aan. 'Ja, schiet wijfie.' zegt Franco. Ik schud snikkend mijn hoofd. 'Ik zal het wat makkelijker laten verlopen.' hoor ik iemand grijnzen. Hij komt dichterbij staan. 'Marco, raak haar niet aan.' gromt Dylan. Marco slaat zogezegd 'beachermend' zijn armen rond me en legt zorgvuldig zijn vingers op mijn handen. '3, 2, ...' telt hij grijnzend af. Zijn adem drukte tegen mijn hals. Bewegen kon ik niet of ik had zelf een kogel door mijn schedel. '1.' vervolgde Marco en trok de trigger af. 'Dylan!' roep ik luid en laat het geweer vallen. 'Snel, wegwezen.' roept Marco en begint te hollen. Ik neem het pistool en richt die naar Marco's been waarna ik afschiet. Ik hoor hem kreunen en ineenzakken. De jongens helpen hem overeind en snel hollen ze weg. Ik laat het wapen weer vallen en loop naar Dylan toe. Ik bind snel mijn sjaal rond zijn wonde en streel zijn voorhoofd. Hij kan amper ademen. 'Blijf nog even bij me, Dylan. Nog even.' snik ik en bel David. 'Neem op, neem op, neem op.'

Account verwijderd

schreef:
David
Ik hield van mijn zus, echt waar. Ze was er altijd voor me geweest in vervelende momenten en ook zij had veel problemen met Marco en Francisco gehad, ze was namelijk een ex geweest, van Marco. Maar toen kenden we hem nog niet zo goed en zij hield van hem, heel veel zelfs, maar nadat ze ontdekte wat zijn werk was en wat hij mij en mijn vader wou aan doen liet ze hem gaan. Elena zelf kreeg ook veel ruzie met hen en nu probeerden Marco, Francisco en hun vader onze levens te vernietigen, maar ik wist zeker dat ze het niet zouden kunnen. Aangekomen in de club liepen we samen arm in arm naar binnen. Iedereen wist dat Elena mijn zus was en ik haar broer(tje) dus raar zouden ze ons niet aan kijken. We stapten samen de club in en al gauw zag Elena haar vriendinnen bij de bar staan waarna we er samen naar toe liepen. "Hee!" riepen ze allemaal vrolijk naar elkaar. "Hee, David, hoe gaat 'ie?" vroeg Sabrina, één van de vriendinnen van mijn zus. "Goed, met jou?" vroeg ik met een kleine glimlach, ik had geen zin in geflirt. Ten eerste wou ik zeker niet wat hebben met de vriendin van mijn zus. Ten tweede was het net pas uit met Victoria, en ik hield nog steeds veel van haar, veel te veel. "Mooi, zin om te dansen?" vroeg ze met een grijns. "Nee, sorry, ik heb momenteel weinig zin." zei ik waarna ik al gauw geroepen werd door een groep schoolgenoten van mij. Ik liep naar ze toe maar voordat ik dat deed bestelde ik een glas bier en nam die met me mee. "Hee, David, hoe gaat 'ie gast?" vroeg Eric. Ja, deze vraag had ik al een aantal keren eerder gehoord, maar ik wist dat ze het deden uit beleefdheid. "Goed, met jullie?" vroeg ik, doelend op de rest van de groep. "Ook goed." zei Michael en ik glimlachte kort. "En, hoe gaat het, single of bezet?" vroeg Eric met een grijns. Het liefst ontweek ik deze vraag, maar ik wist zeker dat ze dat niet toe zouden laten. "Eh, momenteel is het uit met mijn vriendin." zei ik neutraal, zonder enige emotie, maar van binnen ging ik stuk, kapot. "Ach, dat komt mooi uit, vanavond kan je hier je scharrel vinden." zei hij met een grijns. Ik grinnikte zachtjes, alleen zodat ze mij niet zouden verdenken, ik wou niet dat ze wisten dat ik daar totaal geen behoefte aan had. Maar voordat ik antwoord kon geven ging mijn telefoon af, ik had hem op trillen staan dus ik voelde het, wie zou dat kunnen zijn? Ik haalde mijn telefoon uit mijn zak, Victoria, wat was er aan de hand? Het was al best laat dus als ze zou willen praten had ze het verkeerde tijdstip uitgekozen. "Ik moet even opnemen." zei ik waarna ik op het groene telefoontje drukte en de telefoon tegen mijn oor hield. "Hey" zei ik rustig terwijl ik me voort bewoog naar de uitgang van de club, daar zou het vast rustiger zijn en daar kon ik zeker weten Victoria beter verstaan.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
'Vic.' zegt Dylan kreunend. 'Ik weet het Dylan, goed ademenen.' zeg ik sussend. Zelf was ik niet gesust, verre van, ik vpelde hoe de tranen over mijn wangen stroomden. Al snel neemt David op. 'D-David.' begin ik te snikken. 'Kom snel naar het plein van de Riddershoeve, Dylan is..'. stamel ik. Het was moeilijk om dat laatste woord over mijn lippen te laten rollen. 'Beschoten.' eindig ik dan en snik nog wat. 'Kom alsjeblieft snel, ik weet niet wat te doen.' beveel ik dan en hang op zodat ik met beide handen op de wonde kan drukken. Ik doe stevig mijn best om de wonde te doen laten stoppen met bloeden. Mijn sjaal hing vol met bloed, het zelfde voor mijn topje en T-shirt. Overal bloed. Het stroomde ook in het steegje. Mijn hart ging als een gek. Ik wou niet dat Dylan doodbloedde. 'Rustig Dylan. Vertel me even hoe je weekend was, dan weet ik dat je bij me bent.' zeg ik en houd zijn hand vast. 'Knijp eens in m'n hart.' zeg ik. Even later deed hij dat ook, heel lichtjes. Hij had moeilijkheden met het ademen en hoestte vaak. 'Verdomme David, haast je.' zeg ik knarsetandend. Mijn tranen stroomden hevig, heel hevig. Niet zo later voel ik de hand van Dylan over mijn wang gaan, om mijn tranen weg te vegen. 'Niet huilen, het belangrijkste is dat je veilig bent en leeft. Het spijt me zo dat ik het bedrag heb aangenomen, ik verdien wat er nu gebeurd.' zegt Dylan moeizaam. 'Niet zeggen.' zeg ik en schud mijn hoofd. 'Blijf bij me Dylan, alsjeblieft.' snik ik. 'Dat doe ik, voor altijd.' zegt hij dan. Een slappe glimlach vertoont zich op zijn mondhoeken. 'Ik hou van je.'

Account verwijderd

schreef:
David
Terwijl ik naar de telefoon luisterde liep ik naar buiten en leunde daar tegen de muur van de club aan met mijn rug en één voet. "Vertel het Vic." zei ik een beetje ongeduldig, ze had er veel moeite mee om het te vertellen, maar wat was er aan de hand? Waarom hoorde ik gesnik op de achtergrond? "W.. Wat? Dylan is beschoten?!" herhaalde ik en bleef verstijfd tegen de muur aanleunen. "Vic, ik kom er aan!" riep ik, ik zat vol met vragen maar voordat ik ze kon stellen beëindigde ze het gesprek al. Gauw rende ik naar binnen om even aan mijn zus te vertellen dat ik weg ging. Al gauw had ik haar gevonden bij een groep met jongens bij de bar. "Hé, Elena! Ik moet gaan. D Dylan.. Iemand heeft een kogel op hem afgeschoten!" riep ik naar haar en Elena bleef verstijfd tegen de bar aanleunen, zij was ook gechoqueerd. "W wat? Ik kom mee!" riep ze en ik knikte waarna ik haar pols vast hield en mee trok. Ze had me wel eens verteld dat ze Dylan we knap, schattig, aardig en grappig vond dus ik dacht en wist vrijwel zeker dat ze een oogje op hem had. Om hem nu te verliezen zou haar breken, en mij ook, ik zou stuk gaan, ik kan en wil Dylan niet verliezen! Al gauw kwamen we aan bij het plein en zag ik Dylan tegen de muur aanliggen en Victoria zat over hem heen gebogen, beide zaten ze onder het bloed. Gauw parkeerde ik mijn auto slordig aan de kant, niemand zou hier zo laat nog komen, alleen verkrachters, dieven, etc. Ik rende de auto uit en ik merkte dat mijn zus, Elena, het zelfde deed. "Vic! Wat is er aan de hand." riep ik terwijl ik aan de andere kant van Dylan plaats nam en met grote ogen naar het bloed keek die overal lag, echt overal. "Haal het verbanddoos uit de auto!" riep ik naar mijn zus en zij knikte waarna ze gauw sprintte naar de auto en terug kwam met de doos. Ik opende hem en legde Dylan op mijn knieën waardoor ik ook onder het bloed kwam te zitten. Voorzichtig rolde ik het verband om het wond heen en keek met een triest gezicht naar Dylan. "David, doe dit alsjeblieft niet, laat mij sterven, laat mij mijn verdiende loon krijgen. Als ik niet hier zou liggen zou het Victoria zijn. David, alsjeblieft, laat het, laat mij dood bloeden. Ik heb een grote, een hele grote fout gemaakt en ik betaal er nu voor, ik heb hiervoor gezorgd." zei hij terwijl hij op adem probeerde te komen, wat hem net lukte. "Ik bel de ambulance David!" riep mijn zus naar me waarna ik knikte. "Oh, dat is mijn zus, Elena!" zei ik tegen Victoria zodat ze me niet zou verdenken dat ik met een of andere meid ging. "Nee, je gaat er niet voor boeten, ik ga je redden, wij gaan je redden, ik wil je en kan je niet verliezen Dylan, je bent mijn beste vriend! Ik kan niet zonder je!" zei ik met een bevende stem, ik was bang, hij was op een gevaarlijke plek geschoten, en binnen een aantal uren kon hij dood gebloed zijn, nee, dat wou ik niet. Hoe ze hier terecht waren gekomen zou ik later aan hen vragen, eerst moest Dylan gered worden.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
Binnen enkele momenten kwam David aan. Hij drukte hevig om het rempedaal en wandelde naar buiten. Met een meisje. Ik voelde even een steek van jaloezie en teleurgesteldheid. Was hij nu al gaan lopen met een ander meisje? Ik schudde de gedachten uit mijn hoofd. Ik mocht niet zo denken, echt niet. Het belangrijkste was nu Dylan, en niemand anders. Snel bracht het meisje een verband die keurig rond de wonde werd verwikkeld. Als de wonde beschermd was tegen de buitenwereld vertelde David dat het meisje zijn zus was, een hevige blok viel van mijn schouders. 'Het is nu niet het beste moment om elkaar te leren kennen, maar hey. We zullen later even alles goed bespreken, nu hebben we andere proriteiten.' grijnsde ik en wees naar Dylan. Ik zag hoe ze begon te lachen. Ze was prachtig. Nog geen momenten later hoorde we de sirene van de ziekenwagen al. Dokters renden naar ons toe en zette Dylan op een brandcard. 'Ik ga met hem mee.' zegt Elena gehaast en springt de wagen in. Ik knik en wuif haar even uit waarna ik zie hoe de wagen met een grote snelheid wegrijd. Ik had het even moeilijk en zakte door mijn benen. Dit is allemaal mijn schuld, ik had niet zo moeten doen. 'Verdomme.' zei ik en keek naar beneden. Hoe kon ik dit nu gedaan hebben.

Account verwijderd

schreef:
David
Al gauw werd Dylan geholpen en met een brancard naar het ziekenwagen vervoerd. Ik drukte vlug een kus op Elena's wang. "Wees voorzichtig, wij komen er ook aan!" fluisterde ik in haar oor en gauw knikt ze waarna ze snel de auto in stapt en met veel gas op het pedaal en sirenes aan verlaat het ziekenwagen het plein. Wat er zojuist was gebeurd drong me pas later door, Dylan was geschoten, door wie, wat of zelfs hoe wist ik niet. Het enige wat telde was dat ik erachter zou komen en diegene zou afmaken, maar dan ook echt afmaken. Het leven zuur maken, hem pijn doen, waarom ik dacht aan een hem? Het meest logische antwoord zou zijn dat Marco hierachter zat, maar voordat ik zijn leven zuur zou maken moest ik wel echt weten dat hij het was. "He, ga je me nu vertellen wat er aan de hand is en wat er zojuist was gebeurd met Dylan?" zei ik tegen Victoria waarna ik haar kin zachtjes omhoog duwde zodat ze mij aan keek en pakte voorzichtig haar handen en verstrengelde onze vingers. Ik hield echt van haar, heel veel, en het deed me goed dat Dylan haar zo goed had beschermd. Hij had misschien wel zijn eigen leven opgeofferd voor die van Victoria, hij was een echte vriend. Ik drukte voorzichtig een kleine kus op Victoria's voorhoofd en glimlachte zachtjes naar haar. "We gaan zo naar het ziekenhuis, Elena en Dylan redden het daar wel." zei ik met een valse grijns rond mijn lippen. Ik hoopte maar voor mijn zus dat het wederzijds was want ik wist van Dylan dat hij een goede jongen was, en dat had hij nog eens bewezen ook. Ik stopte wat haren achter Victoria's oor en keek haar aan. "Maar vertel me eerst wat er is gebeurd." vervolgde ik mijn zin,

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
Meteen wou David weten wat er was gebeurd, logisch. 'Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen.' zeg ik. Hij zal me verdenken en denken dat ik het heb gedaan, wat helemaal niet zo is. Dylan zal wel zeggen van die als hij me niet zal geloven, dus kan ik het beter gewoon zeggen. 'Dylan nodigde me uit om te gaan paintballen en eens we aankwamen zag ik geen enkel paintbalwapen of iets dergelijks,' begon ik. 'Dan vertelde hij me dat hij grof geld had gekregen, en dat hij het moest aannemen. Er kwamen mannen uit de schaduw. Dezelfde mannen die me hebben meegenomen toen bij Jane.' zei ik. Weeral dat gevoelig onderwerp. 'Ze trokken mij maar ook Dylan, die dat die had verwacht, tegen de muur. Ze duwden een wapen in mijn handen die ik op Dylan moest richten. Alejandro had ook een pistool tegen mijn slaap gedrukt. Ik weigerde om te schieten, dus kwam Marco erbij. Hij sloeg zijn armen rond mijn middel en legde zijn handen op mijn vingers, die hij dan zorgvuldig verwikkelde rond de trigger. Hij telde af en...' zei ik. Mijn stem kraakte, wat betekende dat het moeilijk voor me was om dit uit te leggen. 'En hij schoot.' beëindigde ik. 'Daarna zijn ze weggelopen en ik had je meteen gebeld.' zei ik. 'H-Het spijt me zo.' Mijn ogen waren aan de branden.

Account verwijderd

schreef:
David
"Vertel het mij gewoon, je weet dat ik goed zal luisteren." stelde ik haar gerust. Het was toch niet Victoria die schoot waardoor ze het zo moeilijk vond om het mij te vertellen. Gauw schudde ik die gedachtes van me af, nee David, je moest gewoon luisteren naar Victoria, die zal het jou vertellen, zei een stemmetje in mijn hoofd waarna ik mijn aandacht weer op Victoria richtte en zachtjes in haar hand kneep doordat onze vingers verstrengeld waren. "Dylan heeft jou bedrogen? Dylan heeft jou in deze situatie gelokt?!" riep ik kwaad, hoe kon hij dat doen? Ik had hem vertrouwd, ik had hem vertrouwd en gedacht dat hij Victoria zou beschermen, ongelofelijk. "Het spijt me dat ik jou bij hem heb achtergelaten, ik dacht dat ik hem kon vertrouwen.." zei ik teleurgesteld waarna ik zacht met mijn vinger over haar wang gleed. "Heeft hij je verder iets aangedaan?" vroeg ik om er zeker van te zijn dat Dylan van haar af was gebleven met zijn vingers. Woedend luisterde ik verder naar het verhaal van Victoria. Door Victoria had ik geleerd om mijn woede te beheersen, daar was ik haar ook erg dankbaar voor. "Marco sloeg zijn armen om jouw middel? Die gast gaat er officieel aan, ik meen het.". Het verhaal maakte me kwader en kwader tot dat ik ontdekte dat Victoria niet schoot, maar hij, een zucht van opluchting verliet mijn lippen. "Jij hebt niet geschoten, het was Marco, maar Dylan had zichzelf in die situatie gelokt zonder dat hij dat wist. Als hij beter is ga ik met hem praten." zei ik tegen haar om haar gerust te stellen. Ik liet haar hand los en trok haar in mijn armen. "He, rustig maar, ik ben niet boos op jou, maar op Dylan zelf die zo dom was geweest om naar Marco te luisteren, en Marco zelf." zei ik terwijl ik een plukje haar uit haar gezicht veegde en langzaam over haar rug wreef. "Ik hou van je." fluisterde ik in haar oor. Ik wist zeker dat Victoria dit zelf nooit gewild zou hebben dus was ik totaal niet boos op haar. Nee, ik had zelfs medelijden. Ik had Dylan, mijn domme beste vriend vertrouwd maar hij verbrak mijn vertrouwen, ik moest met hem praten, en ook nog eens heel goed.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Victoria
'Voor de rest heeft Dylan niets verkeerd gedaan. Hij wou gewoon het geld, David.' zei ik en zuchtte. Hij had me stevig vast, wat me beter liet voelen. Ik had dit nodig. Afleiding, hemelse afleiding. Ik voel zijn handen over mijn rug strelen en begin te glimlachen. Hij liet me goed voelen. 'Laat Dylan nu even met rust, hij heeft genoeg zorgen nu.' zeg ik en zucht. 'Marco kan je ook niet kwalijk nemen, hij wou gewoon aandacht ofzo.' zeg ik onhandig. 'En dan.. Je wou afstand, dus ga ik bij Dylan moeten blijven, in het ziekenhuis.' zei ik dan. Ik wist echt niet meer wat hij wou en wat niet. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Echt niets meer. Alles was weg. Het was zo druk voor me de laatste tijd. 'Ik weet het niet meer David.' zuchtte ik dan. 'Wat moet ik toch doen?' vroeg ik. Ik was wanhopig, helemaal naar de vaantjes. 'Ik heb je nodig.'
Niet veel later hoor ik voetstappen achter ons. 'Is je prinsje je komen redden?' vraagt Marco grijnzend. Hij rukt me stevig uit David's armen en streelt met zijn handen in mijn hals. Niet veel later richt hij het geweer op mijn slaap. 'Slaap lekker.' grijnst hij en kijkt David duivels in de ogen. Ik schud mijn hoofd en buig mijn been zodat hij met een stevige klop tegen zijn kruis komt. 'Verdomme.' roept hij luid en verlost zijn grip in mijn nek. 'Ik stomp mijn arm tegen zijn neus en duw hem naar achter. 'Je gaat te ver Marco.' grom ik. Ook Francisco en Alejandro komen erbij staan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld