Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik word nog meerdere malen geschaafd maar de wond op mijn jukbeender is het ergste. Na een lang gevecht komen we bij de poort aan. We moeten een vode invoeren. Ik voer die van mijn tatoeage in, maar die werkt niet. Vervolgens doe ik die van de brief en die werkt wel. Als ik Newt die pak ik het pistool af en smijt hem op de grond waardoor hij kapot gaat. "Zijn we ook weer van dat gezeik af." Zeg ik droog op een manier waar op hij kan merken dat ik boos ben. Als iedereen door de poort is gegaan loop ook ik de poort door.

Account verwijderd

schreef:
Boos raap ik de uiteengevallen stukken op en loop achter de rest aan. Dat ding had ik met alle liefde op de koppen van die eikels daarbinnen willen zetten. Ze heeft het hele idee verpest, maar goed dat zal ze wel gedaan hebben omdat ze bij die shanks hoort! Shuck nu we in het gebouw zijn moeten we die mensen echt onder ogen komen. Ik kijk naar het groepje voor mij, we zijn niet met veel mensen overgebleven. Een pijnlijke steek drukt in mijn zij. Al die jongens, allemaal dood. Allemaal op gruwelijke wijze om het leven gekomen. We gingen met bijna 60 man naar binnen, daar is niet veel meer van over. Minho, Wok, Frypan, Ben, Clint, Jeff, Winston, Zart, zelf Chuck loopt bij de groep, Malia, nog drie jongens waar ik de naam niet van ken en ik. Gally zal ook nog wel ergens zijn.
We strompelen door een gigantisch lange gang die zwak verlicht is, hier en daar flikkeren de lampen of doen ze het zelfs helemaal niet. Ik weet niet hoe lang we al aan het lopen zijn, maar we hebben nog geen deur gevonden.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Na een tijdje komen we in een grote ruimte waar er allemaal mensen dood opnde grond liggen. De rillingen lopen langs mijn rug. Dood. Ik had echt iets tegen dat. Waarschijnlijk omdat ik er zoveel heb zien gebeuren en het heeft me totaal geloopt. Er staat uiteindelijk een scherm waar mensen achter gewerkt hebben. Er verschijnt een video op het scherm als ik er op druk. Een vrouw genaamd Ava Paigde verveld een aantal dingen, veel aandacht ervoor heb ik niet. Gally komt binnenstormen. "Dachten jullie nou echt dat er een leven na de maze is? Er is daar buiten niks over!" Roept hij. "Dit is vast allemaal een val van die verader!" Roept hij. "Ze kan maar beter weg" zegt hij en gooit een speer op me. Ik schrik er van en kan niet optijd weg stappen. Gelukkig komt hij in mijn schouder en niet in mijn hart. Alsnog val ik achterover en hap even naar adem uit paniek. Ik verga van de pijn want goed.geraakt heeft hij me wel.

Account verwijderd

schreef:
Onderweg wist ik het pistool in elkaar te zetten, nu maar hopen dat hij het nog doet zodat ik die shanks overhoop kan schieten. Maar wanneer we door een deur lopen liggen daar alleen maar lichamen. Overal lichamen. Het bloed ziet er nog vrij vers uit, dit is kort geleden gebeurd. Zodra er een filmpje aan plopt bekijk ik de strakke contouren van de vrouw die zichzelf introduceert als Ava Paigde, aan het einde is ook zij omgekomen. Ik kijk naar rechts en zie een lichaam in dezelfde witte labjas liggen, maar geen gezicht. Niet dat dat nodig is.
Gally stormt naar binnen en zodra hij de speer omhoog werkt kan ik niets anders dan in een reflex de trekker overhalen. Hij doet het nog. Hij doet het nog. Hij doet het nog. Geschrokken deins ik achteruit. Er sijpelt donkerrood bloed uit zijn lichaam, vlak bij zijn hart. Mijn borstkas deinst stevig op en neer en ik heb moeite met ademhalen. Gally. Hij is... Ik heb hem neergeschoten. Ik stop het wapen weer in mijn zak en vervolgens zak ik op de grond, naast Malia. De speer zit nog in haar schouder. Ik moet mijzelf afleiden. "This will hurt." Zeg ik even terwijl ik voor haar ga zitten. Ik pak haar andere schouder stevig vast en kijk haar voor een momentje diep in haar ogen aan. Dan trek ik zonder enige waarschuwing de speer er in één ruk uit. Er gutst enorm veel bloed uit haar lichaam. Gauw trek ik mijn shirt uit en druk hem stevig op de wond. "Look around for some medicine!" Roep ik dan. Minho en een paar andere kijken in de kastjes. Op hetzelfde moment stormen een groep mannen in zwarte pakken naar binnen. Ze dragen grote geweren bij zich en een masker om hen gezicht te bedekken. De angst slaat toe.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik schreeuw het uit van de pijn als hij hem eruit trekt. Veel krijg ik er niet veel van mee. Een van de mannen tilt me op en brengt me naar de helikopter. Ik zag nog maar vaag. Ik was immers al veel bloed verloren, bij mijn wang en nu mijn shouder. Als ik in de helikopter ligt helpen ze me, ze hechten mijn shouder en zorgen er voor dat ik weer oké ben. Ik sluit mijn ogen in de hoop dat als ik ze weer open doe, alles goed zal zijn.

Account verwijderd

schreef:
Het harde geschreeuw dringt diep door in mijn lichaam. Ik kan bijna de pijn zelf voelen, maar het moest. De speer moest er uit. En nu zitten we hier, met zijn allen in de helikopter sidderend van angst. Ze zeggen ons veilig te moeten voelen, veilig te zijn, geen angst meer te hoeven hebben, maar voor hetzelfde zijn zij WCKD? Voor hetzelfde worden wij opnieuw in de brandende ring gegooid? "What is it what WCKD wants?" "We'll explain when you are safe." Zegt een van de mannen en dan duizel ik in slaap.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik word wakker van een stem die roept dat we hier weg moeten. Mijn schouder doet heel erg veel pijn net als mijn hoofd van het bloed verlies. Snel sta ik op en spring de helikopter uit. Er werd overal om ons heen geschoten en geschreeuwd dat we naar binnen moeten. Zo snel als ik kan ren ik naar een grote deur die openstaat waar immers iedereen naartoe moet.

Account verwijderd

schreef:
Voor een moment blijf ik stil staan, ook al roepen ze dat we niet om ons heen moeten kijken en zo snel mogelijk naar binnen moeten rennen, toch kijk ik om mij heen. Mensen worden neer geschoten, ze lopen op een vreemde manier over de zandhopen heen. Ze proberen ons aan te vallen. De een ziet er slechter uit dan de ander, hoewel ik niet veel kan zien aangezien het vrij donker is. Toch is het niet erg moeilijk om missende delen van armen of benen te zien, maar ze zijn niet gewoon geamputeerd, het lijkt of de lichaamsdelen er af gescheurd zijn. Van een zie ik dat zelfs de helft van zijn gezicht bijna weg is, het lijkt wel opgegeten. Een sterke hand duwt mij grof vooruit en ik val bijna voorover. "Run! Run you idiot!" Schreeuwt hij en richt zich vervolgens weer op de groep mensen om ons heen. Een andere man rent naar mij toe en schreeuwt "Just follow me and run like your life depends on it. Because it does." Dan begin ik te rennen. Snel haast ik mij naar binnen en kom gauw bij mijn groep staan. Ik ben niet echt een heel gevoelig typ, maar de tranen branden achter mijn ogen en ik doe er alles aan om ze binnen te houden. Het dringt nu pas tot mij door hoe ernstig de wereld er aan toe is, hoeveel mensen wij hebben achtergelaten en waar wij voor diende.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Gally had gelijk, de Glade was zo erg nog niet. Als je genoeg spullen zou krijgen is het zelfs nog beter dan hier. De wereld ziet er niet uit. De man geeft ons een kleine rondleiding en bracht ons naar de doucheruimte waar we nieuwe kleding kregen en konden douchen. Ik kreeg een witte jurk die tot een stuk over mijn knieën kwam met spaghettibandjes. Snel ging ik onder de douche staan. Ik hoorde gejuich van andere, ik spoelde snel het bloek van me af. Ik zag er niet uit, ik had overal schrammen,littekens en dan nu ook hechtingen.

Account verwijderd

schreef:
Niemand luisterde naar wat de man, de zichzelf meneer Janson noemde, ons vertelde. We snakte naar een warme douche en schone kleding en dat ik precies wat we kregen. De doucheruimtes ware vrij groot en verbazingwekkend schoon. Het zag er erg goed uit. Bibberend stap ik onder de warme straal en geniet van het moment. Hoewel we op de Glade ook een douche hadden werd deze niet al te vaak gebruikt. Na een tijdje droog ik mij af en kleed mij aan. Ik heb een wit shirt gekregen met een licht bruine broek en een leerachtige jas. Wanneer ik naar buiten loop worden we opgeroepen om naar de eetzaal te komen. We strompelen allemaal achter elkaar aan naar de eetzaal. Eten, dat is iets waar ik wel aan toe ben. Tot op het moment heb ik nog niet beseft hoeveel trek ik eigenlijk wel niet had.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia ik zette de douche stop en liep naar de groep. Mensen van dit bedrijf kwamen me halen, ik moest een aantal "onderzoeken" laten doen aangexien ik dus gewond was. Ik betwijfelde het maar had geen keuze. Als de rest weg was kreeg ik een pijt wat me ligt maakte in mijn hoofd. Ik keek naar de letters op de spuit "WCKD" lees ik. Godverdomme, dit is nog steeds WCKD, we zijn nooit ontsnapt. Door de spijt was ik te moe om iets te doen of om na te denken. Ik moet een lange gang aflopen en de mensen houden me vast. Ik zie door het glas de jongens aan een tafel zitten te eten. En ik? Ik loop hier met iets wat ik ze waarschijnlijk nooit meer kan vertellen. Ze zorgen er echt wel voor dat ik dit niet aan ze kan vertellen.

Account verwijderd

schreef:
Een lange schaduw rekt zich uit in de gang en vervolgens lopen er een aantal mensen voorbij met iemand tussen hen in. In frons mijn wenkbrauwen om beter te kunnen kijken. Het is Malia. Ik sta op en de andere kijken mij aan. "What are they doing?" Vraag ik en loop naar het raam toe, maar ze zijn al uit het zicht. "Hé! What are they going to do?" Roep ik en ren naar de deur toe, maar een aantal mannen lopen op mij af. Janson komt door de deur gespurt en loopt direct op mij af. "Is there a problem?" Vraagt hij op strenge toon. "What are they going to do with her?" Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht. "SOme research. She is wounded remember? We need to take a good look." Ik knik om aan te geven dat ik het begrijp. Dat is best wel logisch. Kalm loop ik terug naar de groep. "What was that? She is a betrayer and a member of WCKD, what do you want?" Vraagt Minho. Ik haal mijn schouders op. "You're right." Plots duiken de woorden weer op. "Wicked is good." Gelukkig horen de anderen het niet. Uiteindelijk komt Janson aan onze tafel. "As promised, you can ask me." Zegt hij. "Who where those people outside?" Is het eerste wat ik op tafel werp. Niks over WICKED, niks over wat er met ons gebeurde. Nee dit is het geen wat ik wil weten. "They are people who have the flare who are called cranks and eat people." Er valt een lange stilte. Ik probeer de beelden weer voor mijn geest te halen. Ze zagen er gruwelijk uit. "Na de zonnevlammen hebben de mensen een ziekte laten ontsnappen. Niemand weet of dit nou de bedoeling was of niet. Maar de wereld is besmet geraakt. De mensen raakte besmet en zijn krankzinnig, er valt geen woord mee te verwisselen. In het begin valt alles mee, ze merken het zelf amper en anders kunnen ze de neigingen goed binnenhouden. Maar hoe langer je besmet bent, hoe meer je hersens overgenomen worden door de flare. Je hebt geen controle meer over je lichaam. En dan gaat het snel. Sommige weten middelen te bemachtigen om het proces te verlangzamen, maar uiteindelijk zal iedereen er onder vallen. En dat is waarom jullie daar zaten, daar opgesloten en getest. Jullie werden bekeken en alles werd geregistreerd. Jullie zijn anders. Jullie zijn immuun voor de flare, jullie zijn de oplossing voor een medicijn. Ze wilde jullie nog vreselijkere dingen aan doen, maar daarom zijn wij hier. Om jullie te redden. Jullie waren niet de enige groep, er was er nog een. Ook hen hebben we gered. Jullie zijn echt veilig nu, ver verwijdert van WCKD. We zullen jullie niets doen." De man kijkt ons een voor een aan. Hij doet wel erg zijn best om ons vertrouwen te winnen. Ik weet het niet zo met deze vent, maar dat houd ik nog even voor mij. "More questions?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en ook de andere zeggen niets. "You can always ask." Zegt hij waarna hij opstaat en de ruimte verlaat. "He is a betrayer." Is het enige wat ik zeg.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik kom in smalle ruimte waar een bed staat. Ze leggen me er op neer en sluiten me aan op allerlei slangetjes. Ik zie de vrouw van het filmpje binnen komen lopen "I just wanted to see her" fluistert ze tegen een van de verpleegsters. "Wow you even look now more than your father than before
" zegt ze tegen me. Waar heeft ze het over hoe kent ze mijn vader? "You did a great job out of there Malia, i'm really sorry i had to put you in there. Hopefully you will be on our side again after we give you your memory back." Zegt ze. "You! This is al your falt! You bitch, this is still WCKD isn't it, we never escaped" is het laatste wat ik kan zeggen voor ik in een diepe slaap raak door het spul wat ze in me spuiten, via mijn neus en via een infuus. In mijn slaap vliegen alle herinnering voorbij. Geven ze mij mijn geheugen terug?

Account verwijderd

schreef:
Al gauw na het eten worden we naar de slaapruimtes begeleid. Ik claim een van de onderste bedden en Minho klimt boven mij. Ik staar naar de veren van zijn bed terwijl ik probeer na te denken wie ik wel en niet kan vertrouwen. "Die ratteman vertrouw ik voor geen meter, van een shank is dat." Roept Minho uiteindelijk uit. "Ratteman?" Vraagt Wok terwijl hij rechtop gaat zitten. We besluiten allemaal wat dichter bij elkaar te zitten en dus zit iedereen uiteindelijk op de onderste bedden. "Janson." Mopper ik uiteindelijk. De andere halen hun schouders op. "Ze hebben ons in veiligheid gebracht, we worden gevoed, hebben schone kleding en zijn verlost van WICKED, wat wil je nog meer?" Zegt Clint, maar ik schud mijn hoofd. "Hoorde je die klik niet toen die mannen wegliepen? We zitten opgesloten in deze ruimte. Waarom zouden we hier niet zomaar uit mogen?" De andere beginnen nu onrustig door elkaar heen te praten en een van de onbekende jongens test de deur zelfs. Inderdaad, op slot. Zenuwachtig wiebel ik heen en weer. "Ik weet niet wie deze mensen zijn en waarom ze tegen WICKED zijn, maar ik heb niet het gevoel dat we hier nu zoveel beter af zijn." Zeg ik dan. Frypan oppert dat hij de Glade nu toch wel heel erg mist en de andere, ook ik, geven daaraan toe. "Zagen jullie die woestenij? Die strekte zich uit tot ver na de horizon. De wereld is een grote woestijn." We knikken. Iedereen heeft het gezien en iedereen weet nu over de cranks. Hierbinnen zitten we dan wel gevangen, maar daarbuiten zouden we het niet lang overleven zonder te weten waar we heen zouden kunnen. "We moeten hier weg." Hoor ik Minho zeggen. Onbewust knik ik. Maar een aantal andere jongens wijfelen der over. "We weten niks, we weten niet waar we zijn, waar we heen moeten en wat onze kansen zijn. Als ze ons nu al opsluiten laten ze ons niet zomaar naar buiten gaan."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Nu is alles logisch, maar ik ben zo kwaad. Ava Paidge, die bitch is dus mijn moeder. En zij heeft me ofcourse gedwongen om for WCKD te werken. "Mama mag ik met de andere kinderen spelen?" Vroeg ik toen ik klein was. "Nee sorry, dat is niet zo'n goed idee, we moeten even de kinderen op een verassing voorbereiden" antwoorde ze. Met voorbereiden bedoelde ze dus checken of ze goed genoeg zijn voor de maze. Mijn tante, de zus van mijn moeder is ook dokter. Ze werkten samen aan de deathcure maar ze hadden allebei andere ideeën. Mijn tante is doktor van 'The Right Arm'. Ik was het dus meer met haar eens en heb haar alle WCKD locaties gegeven zodat ze die konden vernietigen. Ik wist hoe de kinderen een voor een de maze gingen. Ik heb het gezien. Ik kon het niet meer aanzien dit was niet dé manier om de cure te vinden. Vandaar het verraad. Hoe kan mijn moeder mij, haar dochter een proefkonijn maken die half bezeten wordt?! WCKD gaat hier weerderom voor boete. Ik ga tegen WCKD vechten. Ik zal ze stoppen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld