Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Oliver was ook niet blij met Joel, verre van zelfs. Als het een gewone ex was geweest, had hij er geen problemen mee gehad, maar natuurlijk had Ivy geen gewone ex. Op een of andere manier leek hij altijd pech aan te trekken, hoewel hij niet vond dat hij pech had met Ivy. Nee, met Ivy was hij blij, met haar ex niet zo.
'Ga je je nou echt zorgen om mij maken?' vroeg hij een beetje verbaasd, Joel was niet op hem uit. De man wilde vast dat hij gewoon van de aardbodem verdween, maar uiteindelijk ging het allemaal om Ivy. Bovendien had hij vrij duidelijk gemaakt dat hij niet de persoon was om problemen mee te zoeken, dat was hij ook niet. In principe zou hij niemand iets aan willen doen, maar hij zou het doen als hij bedreigd werd. Het was niet iets wat hij graag deed, maar hij wist dat hij het zou doen als het om Ivy ging.
'Als jij je ooit tegen de rest keert, wat je overigens nooit gaat doen, dan beloof ik dat ik je op zal sluiten zo lang je niet normaal kan doen.' hij zou haar niet uitschelden, dat was niet zijn manier van doen. Opnieuw ging dat in tegen wie hij was en hij was er diverse malen vreemd om genoemd.
'En misschien had ik hen ook wel leuk gevonden als ik ze had leren kennen, maar ik geloof dat ik vanaf dag één al dol op een ander was.' het was geen leugen, hij was dol op haar. Vanaf het eerste moment was hij al dol op haar, maar hij had voornamelijk genegeerd. Zo geweldig was dat niet gegaan, hij had zichzelf er dan wel van kunnen weerhouden om het te zeggen of er iets mee te doen, maar hij spendeerde elke minuut die hij kon met haar.
'Hé Suzan.' hij glimlachte even naar de vrouw, Suzan leek zo vrolijk van hen te worden. Waarom ze niet zelf aan een relatie begon, was voor hem een raadsel. Suzan was duidelijk dol op relaties, maar zelf was ze er een drama in.
'Weet je zeker dat je je die daar hebt liggen? We hebben het over Suzan hier, ze heeft natuurlijk wel een excuus nodig om te komen kijken.' zei hij lachend. Jason was ook al binnen gelopen vandaag, ze leken misschien nog meer op elkaar dan ze zelf wilden.

Account verwijderd

schreef:
"Tuurlijk maak ik me zorgen om je" protesteerde ze. "Joel zoekt nu eenmaal graag ruzie" voegde ze eraan toe. "Okey, maar als je me opsluit, dan krijg ik toch wel af en toe wat snacks he?" Onschuldig keek ze hem aan. Ze zou het niet overleven zonder lekker eten. Ivy glimlachte even en trok haar wenkbrauw op. "Whutttt, ik wist niet dat je dol was op Suzan?" Grapte ze even toen hij vertelde over het feit dat hij al dol was op haar vanaf dag één. "Maar ik had best wel hetzelfde, je maakt een goede eerste indruk" vertelde ze eerlijk. Ze herinnerde zich nog dat ze best wel was verwonderd over zijn uiterlijk. "He surferboy?" Plaagde ze hem waarna ze hem een por gaf. "He Ollie, heb je eigenlijk tatoeages?" Vroeg ze nieuwsgierig. "Ik herinner me bijna niets meer van die zwemlessen, traumaervaringen wissen je geheugen uit" grapte ze. Ivy hield haar hoofd even schuin. Zelf had een zwarte pluim die achter haar oor was getatoeeerd. Ivy keek naar gsm en flikkerde het scherm aan. Er stond een foto op van Baylor die ze vanmorgen nog had ingesteld. "Yep, dat is mijn gsm" lachte ze. Ivy sprong terug op het bed en nam een foto van Oliver. "Hmmm, nieuwe profielfoto" plaagde ze hem. Ze speelde met Baylors pootjes en drukte hem in Olivers armen. "Weet je, ik ben echt dol op foto's, het zijn altijd zo'n leuke herinneringen" Ze staarde even dromerig voor zich uit en lachte toen Baylor op haar vingers begon te bijten. Ze trok een deken volledig over zich. "Arghhh, haal dat monster van me af" lachte ze vrolijk.

Account verwijderd

schreef:
Een lach was niet te onderdrukken, over alle mensen waar ze zich zorgen over zou kunnen maken, koos ze hem. Als er iemand was waar ze zich geen zorgen over hoefde te maken, was hij het wel. Hij kon zichzelf prima redden.
'Iv, dat is niet nodig. Zo ver ik weet heb ik jullie teams drie jaar lang op mijn dak gehad en ik ben er altijd levend uitgekomen. En jullie teams waren mijn grootste probleem niet. Ik denk dat ik iemand als Joel wel aan kan.' hij was er niet trots op, maar hij er was geen andere manier om te vertellen dat Joel geen grote zorg voor hem was. Wat zijn zorg wel was, was dat hij niet constant bij Ivy kon zijn en Joel tijd had om haar te bezoeken als hij er niet bij was. Het was voor hem onmogelijk de hele dag bij haar te zijn, iedereen had dingen te doen en hij kon niet de hele dag in de buurt blijven.
'Ik kan er niets aan doen dat ik geboren ben met dat uiterlijk.' lachte hij. Zo lang hij zich kon herinneren hadden mensen dat al gedacht, maar hij had helemaal niets met surfen. Ook niet met de zee, niet in het speciaal in elk geval. Hij vond het niet erg om er zo nu en dan in te zwemmen, maar voor hem was het niets speciaals.
'Twee. En jij hebt er één, toevallig was het zwemmen geen trauma voor mij.' hij grijnsde even. Niet dat hij dat gezien had tijdens het zwemmen, eigenlijk had hij het gezien toen ze een staart had gehad en ze voorbij gelopen was.
'Ik zou ze laten zien, maar dan zou ik uit mijn kleren moeten en eigenlijk zit ik wel goed zo.' plaagde hij. Hij lachte toen ze een foto van hem maakte.
'Ik wed dat je meer berichten van vrouwen krijgt als je je profielfoto daarin veranderd. En zeker minder berichten van mannen, ze balen vast dat je nu een vriend hebt.' hij duwde een kus tegen haar wang en streek kort door haar haar.
'Je hoort het Bay, ze vindt je maar een monster.' hij pakte de hond op en aaide kort over zijn buik, waarna hij de hond weer op de grond plaatste. Waarschijnlijk zou hij er zo weer op springen. De hond keek hem even een beetje verward aan, zijn kopje hing scheef, waarna de hond kefte en rondjes door de kamer begon te rennen. In elk geval zou het beestje genoeg energie hebben om Ivy aan te kunnen.

Account verwijderd

schreef:
"Uhu, je zorgt er maar beter voor dat je niets overkomt want anders vermoord ik je" dreigde ze. Ze kon er niets aan doen, ze wou gewoon echt niet dat hem iets overkwam. "Baby I was born this way" citeerde Ivy Lady Gaga toen Oliver zei dat hij was geboren met dat uiterlijk. "Wel, ik vind surferboy leuk klinken dus vanaf nu is dat je nickname" grapte ze. Ze keek naar het staartje in zijn haar, het zag er wel leuk uit. "He misschien moet je eens zo'n manbun doen, dat is ook nice" zei ze vrolijk. Dat zou er leuk uitzien... Ivy keek raar naar Oliver toen hij ze dat ze één tatoeage had. "How...hoe weet jij dat nu?" Lachte ze terwijl ze met haar vingertopjes achter haar oor ging. "Van Suze duurde het een jaar tegen dat ze het door had" grinnikte ze. Suzan begon te flippen toen ze het zag. "Van wat heb je een tattoeage?" Vroeg Ivy nieuwsgierig. "Oh, en ik vind het niet erg hoor als je je even uitkleedt, je mag trouwens ook wel slapen in alleen je boxer" grapte ze waarna ze even in zijn buik porde. ""Waar heb je je tattoeages?" Vroeg ze met een glimlachje. Wel, jij zou vast gelukkiger zijn als ik minder mannen reacties krijg" grinnikte ze even. Ze zat niet eens meer zo vaak op facebook. "Jij bent ook een monster hoor Ollie, dus voel je maar niet beter dan Baylor" grinnikte ze even waarna ze zich nestelde op Olivers schoot. Ze lachte toen Baylor weer op het bed sprong en zijn pootjes op Olivers rug zette, waarna hij weer begon te knabbelen aan zijn t-shirt. "Zie je, Bay heeft er ook geen probleem mee als je je shirt afdoet" lachte ze waarna ze haar armen om zijn nek sloeg en een kus op zijn lippen drukte. "Wel, please?" Ze wierp hem haar cutiepieblik toe.

Account verwijderd

schreef:
'Misschien heb ik dan toch nog een reden om bang te zijn.' hij glimlachte voor de zoveelste keer naar haar. Vroeger zag je het zelden, nu kon hij het gewoon niet stoppen. Ivy gaf om hem, dat wist hij. En soms leek ze het te verbergen onder alle grappen die ze maakte, maar hij wist het wel.
'Dat kan ik wel, ik geloof niet dat ik ooit kort haar heb gehad. Of ja wel, één keer. Mijn moeder dwong me toen ik naar de middelbare school ging en ik was nog nooit zo ongelukkig met mijn haar. Uiteindelijk legde ze zich er maar bij neer dat ik niet geaccepteerd zou worden, maar toen bleek dat mensen me een stuk leuker vonden met langer haar.' hij hief zijn schouders op en veranderde zijn staart in wat tegenwoordig een man bun genoemd werd. Zijn moeder had altijd gewild dat hij geaccepteerd en geliefd was. Het had niet per se een reden, op moederlijke liefde na misschien. Ze vertelde hem altijd dat hij op zijn vader leek toen hij nog jong was, maar daar had hij zich toen niets bij voor kunnen stellen, voor hem waren zijn ouders toen oud geweest.
'Weet je zeker dat je dat wel aan kunt?' zei hij lachend, toen ze begon over het slapen in boxers. In principe was hij niet anders dan andere mannen hier, iedereen trainde, iedereen op het instituut had een lijf waar je model mee kon worden. Geen van hen zou het worden, maar door al die training, was het wel mogelijk.
'Misschien, moet ik soms Oliver op jouw voorhoofd schrijven vannacht?' hij grijnsde even en duwde een kus tegen haar lippen. Hij maakte zich geen zorgen om aandacht van mannen, hij wist dat ze die had lang voor ze hieraan begonnen waren. Maar hij vertrouwde haar, hij zag Ivy niet als iemand die vreemd ging.
'Oké, oké. Maar ik moet toegeven dat ik Poseidon liet tatoeëren toen ik net achttien werd en ik had er geen reden voor, ik wilde gewoon per se een tattoo hebben en sinds ik toch altijd werd gezien als de surferjongen werd het Poseidon. En de Engel kreeg ik na de dood van mijn vriendin en voor mijn bendeleden, ik weet niet waarom ik het precies deed, ik denk dat ik het gewoon niet wilde vergeten.' toen had hij nog gedacht dat dat mogelijk was, nu wist hij wel beter. Hij was er overheen, maar vergeten zou hij niet. Hij drukte nog enkele kusjes tegen haar lippen voor hij zijn shirt over zijn hoofd trok.
'Als je ze wilt zien, zul je toch echt van mijn schoot af moeten.' mompelde hij, terwijl hij haar lippen nog enkele malen kuste.

Account verwijderd

schreef:
"Nee...waarom zou je kort haar nemen, je haar is amazing" protesteerde ze. Het was geen geheim, ze was dol op zijn haar. Jet maakte hem specialer en unieker, en dat was nou net iets wat ze van hem leuk vond. Ivy glimlachte breed en klapte in haar handen toen ze zag dat hij zijn haar in een man bun deed. "Awesome" grijnste ze. Hij zag er goddamn goed uit. "Ja, ik geloof het wel, moet ik anders mijn ogen bedekken?" Grapte ze waarna ze een kus op zijn lippen drukte. "Wel, Oliver geschreven op mijn voorhoofd zou best wel punk staan" gaf ze plagerig toe. "Poseidon?" Ze trok een wenkbrauw op. "I told you surferboy" grijnste ze breed. Ze keek hem vrolijk aan en was bijna al de problemen met Joel vergeten. Nou ja, bijna. "Wel, ik vind het een mooi gebaar" zei ze met oprechte ogen. Ze glimlachte even toen hik een paar kusjes op haar lippen drukte en wachtte braafjes totdat hij aijn t-shirt af trok. Ze pruillipte even en kroop van zijn schoot. Zijn lippen smaakten een beetje naar munt, waarschijnlijk door de tandpasta. "Wel, ik verwacht binnen twee jaar een tatoeage van Baylor op je kont" grapte ze terwijl ze even languit ging liggen op haar bed.

Account verwijderd

schreef:
Hij was ook niet van plan zijn haar kort te laten knippen, het was een van de weinige dingen waar hij echt gehecht aan was. Hij gaf niet zo veel om zijn uiterlijk, maar zijn haar was het enige waar hij nog wel iets om gaf. Kort haar was niets voor hem, nooit geweest ook. Het was heus niet zo dat hij uren voor de spiegel ging staan om zijn haar te fatsoeneren, maar hij wilde het in elk geval houden op de lengte die hij nu had. Tot hij oud zou zijn in elk geval, waarschijnlijk zou hij geen haar meer over hebben op zijn tachtigste.
'Ik zal niet ontkennen dat het vast ontzettend mooi zou staan, maar op die manier kan niemand hem ooit zien.' grapte hij terug. Hij vond de hond leuk, maar toch net niet leuk genoeg. Bovendien wilde hij helemaal geen hondenkop op zijn lichaam hebben, waar dan ook. Waarschijnlijk zou Ivy er wel om lachen, maar toch hoefde hij geen hondenkop op zijn lichaam.
Toen ze ging liggen, besloot hij ook maar te gaan liggen. Niet omdat hij moe was of wilde slapen, maar Ivy zat of lag zelden stil en dat betekende dat hij haar zelden kon bekijken. Hij keek graag naar haar, dat zou hij niet ontkennen. Dus dat deed hij ook, naar haar kijken. Hij streelde met zijn hand wat afwezig over haar arm. Hij kon zich zijn eerste dag nog herinneren, hij kon zich herinneren dat hij Ivy direct als een van de mooiste vrouwen die hij ooit gezien had, had bestempeld. Daar kwam hij niet op terug, dat was ze nog steeds.
'Weet je dat jij de eerste was die ik zag toen ik hier kwam? Op Dante na dan, was jij de eerste. En ik kan me herinneren hoe erg ik hier tegenop zag, want ik wist wat ik gedaan had. En toen stond je daar in de deuropening, vrolijk als altijd. En op dat moment keek ik er niet meer zo tegenop, alsof je meteen al alles beter maakte. Vanaf dat moment wist ik al dat ik gek op je zou zijn.' hij glimlachte. Het was geen grap, hij meende wat hij zei. Ze maakte het beter, gemakkelijker zelfs. Toen, maar nog altijd.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. "Wel, je hebt een punt" lachte ze. Ivy glimlachte even toen hij haar arm zachtjes streelde, het bezorgde haar even een huivering. Ze luisterde naar wat hij allemaal zei en draaide haar hoofd naar hem. "Oliver..." Fluisterde ze even waarna ze een kange kus op zijn lippen drukte en langs zijn wang streek met haar hand. "Stel je voor dat Jason de eerste was die je was tegengekomen.." Plaagde ze. Ivy sloeg haar armen om hem heen en volgde met haar vinger even de lijntjes van het inktpatroon op zijn borstkas. Ze vond zijn tattoeages echt mooi, en er zaten verhalen achter, dat vond ze nog mooier. Doe van haar was ook best wel persoonlijk voor haar. Toen haar ouders nog leefden, noemden ze haar altijd de kleine ongelukskraai, en ze moest er telkens om lachen. Dus 2 jaar nadat ze waren overleden, besloot Ivy maar dat ze een aandenken wou, iets dat ze altijd bij haar zou hebben als ze op een missie ging en dat ze zich altijd zou herinneren. Ze wist nog dat haar op hetzelfde moment een kleine ster op zijn pols liet tattoeren. Het had geen reden voor hem. Ze zuchtte even onhoorbaar en leunde met haar hoofd op Olivers borstkas. Ze kon hier wel eeuwen blijven liggen. Ze glimlachte even naar hem en drukte een kusje op zijn schouder. "Ollie, wat zou jij willen worden als je hier niet zat? Ik denk dat ik graag fotograaf zou worden, het lijkt me zo'n interessant beroep" Ze bekeek hem bedenkelijk. "En misschien moeten we dan eens slapen, ik ben bang dat ik anders mijn dutje doe morgen in de trainingszaal" lachte Ivy terwijl ze Baylor voorzichtig een beetje opzij schoof.

Account verwijderd

schreef:
Op een of andere manier kon hij nooit normaal verliefd worden, hij was altijd van de eerste ontmoetingen geweest. Zijn vriendin had hij leren kennen op de eerste dag van de middelbare school, hun relatie begon kort daarna en hoewel het niet serieus is als kinderen van twaalf, waren ze hun hele puberteit door gegaan met een relatie. Dat was niet altijd even gemakkelijk geweest, maar uiteindelijk had het allemaal gewerkt. Er was weinig dat hij niet voor de eerste keer met haar had gedaan, maar hij had daar geen problemen mee gehad.
Hij glimlachte slechts toen ze begon over Jason, hij had Jason waarschijnlijk ook wel gemogen als hij daar gestaan had. Waarschijnlijk had hij het hele team gemogen, hoewel hij altijd meer met Ivy en Derek zou hebben. Ivy was vrij logisch, ze was zijn vriendin en hij zou haar boven de rest plaatsen als dat nodig was en Derek mocht hij gewoon graag, hij had een goede vriendschap met de man. Derek was wat serieuzer en stiller, dat beviel hem. Als hij de hele dag naar de flauwe grappen van Jason zou moeten luisteren, zou hij hem waarschijnlijk gaan vervelen op den duur.
'Ik studeerde criminologie, voor ik besloot er zelf maar een te worden. Het past wel een beetje hierbij.' zei hij, terwijl één arm om haar heen sloeg en hij een kus tegen haar haar drukte. Het was hem goed bevallen, maar hij had het nooit afgemaakt. Hij was er vandoor gegaan en had niemand ooit nog gezien. Zijn ouders had hij in die drie jaar niet meer opgezocht, hetzelfde gold voor zijn vrienden. Hij had best een normaal leven gehad voor hij de verkeerde weg op gegaan was.
'En ik ben bang dat Ryan daar niet zo blij mee zal zijn en niet meer wil hebben dat ik hier slaap. Wat hij niet kan verbieden, maar ik voorkom het toch liever.' er waren een hoop regels, relaties waren daar niet één van. Hij mocht bij haar slapen, daar was geen regel voor. Begrijpelijk ook, ze waren allemaal volwassen en Dante was niet stom, hij wist ook wel dat hij daar niets tegen zou kunnen doen. Hij trok de deken over hen heen en duwde nogmaals een kus tegen haar haar, waarna hij zijn ogen sloot. Morgen zouden de opmerkingen hen wel om de oren vliegen, maar daar kon hij zich nu niet druk over maken. Ryan had er waarschijnlijk niets over gezegd, maar Suzan zou het ongetwijfeld aan haar broer vertellen en die twee wisten van geen ophouden.

Account verwijderd

schreef:
Tijdsprong

Ivy gaapte even en knipperde toen er wat licht viel op haar gezicht. Arghhhh. Ze probeerde haar om te draaien om terug te gaan slapen, en merkte toen pas dat dat niet echt lukte. Ze leek wel geklemd. Ze fronste en haar ogen konden toen eigenlijk wat wennen aan het licht. Haar blik viel op Oliver. Ohh, juist ja. Hij had zijn arm nogal stevig om haar heen geslagen en ze lag heerlijk. Een glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze merkte dat hij nog helemaal aan het slapen was. Voorzichtjes schoof ze onder zijn arm vandoor en keek naar Baylor. Tot haar verbazing lag hij ook nog te slapen, net naast Olivers hoofd. Hah, wat zou hij schrikken als hij wakker zou worden. Muisstil sloop ze uit haar bed en trippelde naar de badkamer. Ze wou hem toch nog heel even laten slapen. Hij zag er zo rustig uit als hij sliep. Relaxt. Ze kleedde haar vlug uit en stapte in de douche. Ze draaide de doucheknop open en genoot van de warme stralen. Zalig. Ze zocht even naar een andere fles shampoo, die minder sterk was dan die vanilleshampoo. Ze glimlachte even. Grapefruit, ruikt toch heerlijk? Ivy douchete rustig voort en sloeg een handdoek om haar heen, waarna ze eerst nog haar makeup aandeed en haar haren droogde. Ivy had best wel een zwak voor makeup. Ze vond het fijn om het op te brengen en vond het super als ze er wat frisser uitzag. Meestal deed ze niet zoveel aan hoor, gewoon de basics. Ivy fronste even toen ze merkte dat ze geen kleren had klaargelegd. Juist, ze had training. Ze pakte vlug een zwart topje en een zwarte broek. Ready. Ivy gaapte nog even en zocht een rekker voor haar haar in de nogal rommelige kast. Hoe kon ze zelfs ooit haar spullen hierin terugvinden? Het was niet alsof Ivy zo rommelig en slordig was, alleen maar in de badkamer. Ze had gewoon niet de tijd en het geduld om alle flesjes en potjes mooi op te bergen.

Account verwijderd

schreef:
Een echt ochtendmens was hij nooit geweest, hoe graag hij het ook zou willen. Trainingen begonnen echter regelmatig vroeg en een keuze had hij niet, waardoor hij meestal met een enorm slaperig hoofd aan kwam zetten en het eerste uur niet in staat was erg actief te zijn. Ryan rolde altijd met zijn ogen en Jason moest er altijd om lachen, maar hij was werkelijk niet in staat om actief te reageren op wat ze deden.
Toen hij eenmaal wakker werd, was Ivy al uit het bed verdwenen en hoorde hij de douche lopen, wat voor hem in elk geval betekende dat hij niet te laat zou zijn. Bijna automatisch begon hij te gapen, waarna hij de slaap uit zijn ogen probeerde te wrijven, tevergeefs. Voor heel even liet hij zichzelf toe zijn ogen te sluiten, maar hij hoorde Ivy al vrij snel de kamer in lopen. Misschien had hij nog genoeg tijd, maar hij dacht niet dat Ivy eerder op zou staan dan noodzakelijk was. Hij duwde zichzelf met een diepe zucht overeind en stond toen op, waarna hij zijn armen van achter Ivy om haar heen sloeg en hij een kus tegen haar wang duwde.
'Goeiemorgen.' mompelde hij, waarna hij haar weer los liet en zijn shirt van de grond pakte. Gisterenavond had hij het niet meer aangetrokken, maar hij zou echt niet zonder shirt over de gangen gaan lopen. In principe had hij er niets tegen, maar het team zou hem er hoe dan ook mee pesten.
'Ik ga me even omkleden, ik zie je zo wel bij training, als ik niet onderweg in slaap val.' hij glimlachte even en verliet haar kamer toen. Suzan zou Suzan natuurlijk niet zijn als ze niet onderweg stond te wachten, en nog geen twee gangen later kwam hij haar inderdaad tegen.
'Hé Ollie! Ik wilde vragen hoe je avond was, maar je ziet eruit alsof je in slaap gaat vallen tijdens je verhaal. Ik vraag het wel aan Ivy, tot zo.' ze grijnsde breed. Als hij niet beter wist, zou hij denken dat ze door de gang heen huppelde. Suzan was wel een ochtendmens. Hij keek haar kort na, waarna hij doorliep en zich op zijn kamer omkleedde. Veel zin in training had hij niet, maar al gauw stond hij in de zaal te wachten.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even toen ze zijn armen om haar middel voelde. "Goodmorning" antwoordde ze. Ze lachte even zachtjes toen ze de kus op haar wang kreeg gedrukt. "Wel, goed geslapen?" plaagde ze hem waarna ze knikte. "Wel, ik zie je straks" zei ze vrolijk. Ivy hield wel van ochtenden, het was altijd zo rustig en alles mocht volgens haar zijn gewone gang gaan. Ze liep terug naar de badkamer waar ze haar tanden poetste en daarna weer terug liep in de kamer. Ze zou gewoon nog vlug met Baylor gaan wandelen en dan kon ze naar de training. Ze gaf haar puppy een kleine por waardoor hij zijn oogjes slaperig opende. Ivy glimlachte even en haalde de riem van haar kapstok. Baylor sprong op en begon meteen enthousiast te keffen. "Rustig maar buddy, we gaan zo gaan lopen" Ze hing op haar hurken zitten en tikte even op de grond als teken dat hij moest komen. Baylor dribbelde met zijn tong uit zijn bek naar haar toe en offerde haar zijn halsbandje aan. Ze grijnste even en klikte de leiband vast. "Klaar?" vroeg ze aan de hond. Ze trok haar jas aan en liep dan naar buiten. Shit, het had net gevroren. Ivy blies even in haar handen en wreef ze over elkaar. Ivy beet op haar onderlip en liet Baylor zijn gangetje gaan. Ze keek op haar horloge en fronste. "Shit" vloekte ze hard toen ze merkte dat ze al een half uur buiten was aan het lopen met Baylor. Ze was al een kwartier te laat voor de training. Argh, Ryan zou geergerd zijn. Ze zuchtte even diep en riep haar hond terug door even kort te fluiten. "Kom op buddy, we zijn te laat" Ze aaide hem even snel over zijn kopje en liep terug naar haar kamer waar ze hem terug in het bed zette. Hij zag er nog zo slaperig uit, ze wist dat hij gegarandeerd nog een uurtje of twee zou slapen. Ivy trok haar jas weer uit en liep naar de trainingszaal. "Sorry sorry sorry, ik weet dat ik te laat ben" Ze ontmoette Ryans blik en trok een schuldig gezicht. "Ik beloof dat het niet meer gebeurd" Ivy kwam bijna nooit te laat, je weet wel, supergave.

Account verwijderd

schreef:
Zoals gewoonlijk was Ryan als eerst van hun team in de trainingszaal te vinden, maar het was niet gewoonlijk dat hij als tweede binnen kwam. Hij had dus nog gemakkelijk even kunnen blijven liggen, besefte hij.
'Hé.' Derek keek even naar hen en knikte toen, ook Derek zag er niet al te wakker uit. Het was een vroege training, zelfs ontbijt was op dit moment te vroeg voor hem. Later zou hij daar wel spijt van hebben, maar voor nu zou hij echt niets door zijn keel krijgen. Na Derek kwamen ook Jason en Suzan binnen, alleen Ivy miste. Ryan leek even te wachten, maar besloot toen toch niet op Ivy te wachten.
'Wat heb je met haar gedaan, Ollie? Het is niets voor Ivy om te laat te komen en ze was ook niet in haar kamer. Ik denk dat het tijd is voor wat vragen' vroeg Suzan opgewekt, hij hief slechts zijn schouders op. Normaal zou hij misschien met een gevat antwoord hebben, maar nu was het echt te vroeg. Waarschijnlijk was ze gewoon Baylor uitlaten en was ze de tijd vergeten. Hij was dan ook blij dat Ryan hem met Derek koppelde voor vandaag, met de opdracht wat krachttraining te doen. Dat was een van de simpelste dingen die hij kon doen, dat zou hij wel overleven. Bovendien had Derek genoeg kracht om het te doen lijken alsof hij er druk mee bezig was, terwijl Derek het meeste tilde. Derek was ook niet zo'n ochtendmens, waardoor het in elk geval voor een poos stil zou zijn.
Hij keek even op toen Ivy de trainingszaal in stormde, maar hij kon haar niet horen. Hij pakte een van de gewichten van Derek aan en ging daarmee aan de slag. Hij zou nu al kunnen voorspellen dat hij vanavond last van zijn spieren zou hebben, maar hij klaagde niet. Af en toe gleed er wel een wat geïrriteerde zucht over zijn lippen, maar daar leek Derek ook last van te hebben.
'Hoe was het met Elise?' vroeg hij, nadat er zeker een uur verstreken was. Hij voelde zich al een stuk beter dan het begin van de training, een gesprek kon hij nu wel aan.
'Ik denk dat we samen zijn, een soort van. We hebben het er niet echt over gehad. Ze viel in slaap en ik durfde haar vanmorgen niet wakker te maken.' Derek keek even een beetje hulpeloos om hem heen, alsof hij bang was dat iemand hem uit zou lachen. Hij grijnsde, het was voor hem geen vraag meer of dat Elise en Derek samen zouden komen.

Account verwijderd

schreef:
"Geen zorgen Ivy, je hebt de laatste tijd wel veel aan je hoofd met Joel, dus ik snap het wel, zorg gewoon dat het niets nog eens gebeurd" Ryan gaf haar een kort knikje en Ivy zuchtte dankbaar. "Thanks Ryan" Ze glimlachte dankbaar naar hem. "Oh en Ivy, straks wilt Dante je nog spreken, geen idee waarom" Ivy fronste even. Ze moest alleen maar bij Dante komen als er iets belangrijks gaande was... Vreemd. Ze hoopte dat er niets ergs was gebeurd, ze maakte zich best wel zorgen. Ivy liet haar blik even kort door de zaal glijden en liep dan maar naaf de geluidswerende kamer. Ze kon nog wat stress verminderen door de schieten. Ze zag Suzan staan en glimlachte. "Hey Suze" Ivy nam een veiligheidsbril en hield een koptelefoon met oordempers in haar hand. "He daar Iv, jij bent laat zeg" Ze keek haar aan met een grijns. "Hoe was het met Oliver? Nog iets interessants gebeurt?" Suzan keek enorm geinteresseerd haar aan waardoor Ivy lachte. "Hij bleef gewoon slapen, dat is alles" protesteerde ze. Ze zette haar geluidsdempers op en nam een pistool waarvan ze de veiligheidspal af haalde en nog eens dubbel herlaadde. Ze mikte op de roos en vuurde drie keer af. Middenste cirkel, great. Met een kort glimlach naar Suze zette ze haar geluidsdempers af. "En jij en Jules, hij ziet me er een vriendelijke man uit?" Ze trok kort een wenkbauw op naar haar. Suzan aarzelde even. "Ik weet niet Iv, wat als hij niet mijn type is?" Aarzelde ze waardoor Ivy fronste. "Hij is wel je type Suze, geloof me" Ze vuurde weer 3 kogels af en keek haar weer aan. "Geef hem een kans" zei ze met een lichte glimlach. "Hij verdient een kans, en ik geloof dat het echt kan werken tussen jullie twee" Suzan aarzelde even. "Maar verdien ik hem wel? Hij is zo lief en vriendelijk..." Begon ze te zeggen waardoor Ivy haar hoofd schudde. "Jij verdient hem, hij verdient jou" antwoordde ze vastberaden. Ze kende het gevoel, zij voelde zich soms ook alsof ze Oliver niet verdiende. Wel, soms was nogal weinig gezegd, ze voelde zich vaak alsof ze hem niet verdiende. Ze beet even kort op haar onderlip en haar ogen gleden naar de plek waar hij en Derek trainden. Ze zagzijn spieren opbollen bij elke inspanning hij moest doen om het gewicht op te heffen. Het zag er geweldig uit. Ivy focuste zich weer op het schieten en herlaadde haar pistool. Ze kon wel nog redelijk goed overweg met vuurwapens, maar ze was eigenlijk beter met een snipergun.

Account verwijderd

schreef:
Derek was nooit erg open geweest over zijn leven, er waren dingen waar de man het nooit over had. Dat was oké, hij begreep dat mensen geheimen hadden. Waar Derek wel open over was, was Elise. In elk geval leek het er op dat Derek het graag over haar had en bovendien leek hij steeds iets opener te worden, ze had een goede invloed op hem.
'Misschien wilde jij haar niet wakker maken, maar zij jou wel.' zei hij, terwijl hij naar de ingang van de zaal gebaarde. Daar stond ze, een beetje zoekend om haar heen te kijken. Toen haar bik Derek vond, gebaarde ze dat hij moest komen en Derek verliet hem direct. Hij kon het hem niet kwalijk nemen, hij zou er ook vandoor gaan als Ivy hem zou roepen of zou laten zien dat ze wilde dat hij kwam. Ryan leek daar ook geen problemen mee te hebben, zo lang het niet te lang duurde en ze verder wel serieus trainden.
'Hoi, Oliver toch?' hij draaide zich even verward om, hij herkende de stem niet. Een vrouw van een jaar of twintig stond voor hem, ze glimlachte naar hem. Hij knikte, normaal gesproken begonnen vreemden geen gesprek met hem en al helemaal niet tijdens trainingen, waar ze hoorde te trainen.
'Is het waar dat je al een relatie hebt met Ivy?' vroeg ze, waarna ze met haar hand door haar haren ging. Haar haarkleur leek op die van Ivy, alleen was het een stuk langer. Verder waren er geen overeenkomsten, Ivy was aan de kleine kant en de vrouw voor hem niet. Ook kwamen hun gezichten totaal niet overeen.
'Ja. Ze staat in de geluidsdichte kamer, als je haar zoekt.' hij gebaarde even naar de kamer wat verderop. Hij kon zich niet herinneren dat hij Ivy ooit met de vrouw had zien praten, maar hij wist ook niet alles. Misschien waren ze bevriend en spraken ze alleen af als iedereen druk bezig was, dat kon hij niet weten.
'Oh nee, ik zoek haar niet. Ik wilde het gewoon even weten, jammer dat het klopt.' ze glimlachte nog eens naar hem en liep toen weer weg, hem een beetje verbaasd achterlatend. Hij had al een hoop dingen meegemaakt, maar zo ver als dit was nog nooit iemand gegaan. Hij ging zitten en keek door de zaal, zonder Derek kon hij niet verder en zowel Derek als Elise waren uit de kamer verdwenen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld