schreef:
Malia
Onbewust blijf ik zitten terwijl iedereen naar de commonroom gaat. Ik ben in gedachten verzonken. Veel gegeten heb ik niet, maar dat doet er ook niet veel toe. Minerva komt uiteindelijk naar mij toegelopen wanneer de hele zaal leeg is, op wat leraren na. Ik schrik van haar koude hand op mijn rug. Ze komt naast mij zitten en kijkt mij met een schuin hoofd aan. Ik weet niet wat zij nou eigenlijk van mij denkt. Wat andere nou eigenlijk van mij vinden. Mensen proberen zo normaal mogelijk te doen, maar zij zien mij nog altijd als de moordenaar van Dumbledore en dat doet mij pijn. Ook Minerva zal mij nooit kunnen vergeven voor mijn daden.
"Dit zal geen makkelijk jaar voor jou gaan worden, dat geef ik eerlijk toe. Maar ik vind het dapper dat je gekomen bent. Dat had ik niet verwacht. Voornamelijk niet omdat niemand iets van jou gehoord heeft het afgelopen half jaar. Om eerlijk te zijn wist ik niet zeker of je nog zou...leven."
Ik schrik behoorlijk van deze woorden. Zij zegt eerlijk dat dit jaar pittig voor mij gaat worden om de gebeurtenissen van afgelopen jaar. Ik heb gehoord dat alle leerlingen, op zij na die zijn gestorven in de strijd, teruggekeerd zijn naar school dit jaar. Dat had mij eigenlijk a verrast. Maar deze woorden drukken tegen mijn hart, alsof hij elk moment zou kunnen exploderen. Ik weet niet goed wat ik hier nu mee moet en kijk weg. Ze had verwacht dat ik mijzelf om had gelegd. Dat ik te zwak zou zijn om te leven met wat ik gedaan heb. Ze heeft gelijk, daar ben ik ook te zwak voor. Misschien is het ook een kwestie van tijd voor ik mijzelf wat aan zou doen. En toch klinkt het zo pijnlijk.
"Ik ben hier niet om anderen er aan te herinneren wat ik gedaan heb, of herinnerd te worden aan wat er gebeurd is. Ik ben hier om mijn diploma te halen en vervolgens een eigen bestaan op te kunnen bouwen, ergens waar ik van niemand last heb." zeg ik en sta op waarna ik naar de commonroom loop.
Draco
Ik glimlach en druk een kusje op Pansy haar wang. Een aantal vrienden maken vieze geluiden en stellen zich ontzettend aan. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. "Jaloers?" zeg ik met een grijns. Het voelt zo vreemd aan, nu het zo officieel is. Mijn ouders stemde er natuurlijk voor in, maar veel heb ik mij niet van hen aangetrokken. Op vakantie ben ik dan ook niet met hen meegegaan. Ik begin hen los te laten. Zij hebben mij vreselijke dingen aangedaan, mij gedwongen dingen te doen die ik niet wilde en dat zal ik hen nooit vergeven.
Malia
Onbewust blijf ik zitten terwijl iedereen naar de commonroom gaat. Ik ben in gedachten verzonken. Veel gegeten heb ik niet, maar dat doet er ook niet veel toe. Minerva komt uiteindelijk naar mij toegelopen wanneer de hele zaal leeg is, op wat leraren na. Ik schrik van haar koude hand op mijn rug. Ze komt naast mij zitten en kijkt mij met een schuin hoofd aan. Ik weet niet wat zij nou eigenlijk van mij denkt. Wat andere nou eigenlijk van mij vinden. Mensen proberen zo normaal mogelijk te doen, maar zij zien mij nog altijd als de moordenaar van Dumbledore en dat doet mij pijn. Ook Minerva zal mij nooit kunnen vergeven voor mijn daden.
"Dit zal geen makkelijk jaar voor jou gaan worden, dat geef ik eerlijk toe. Maar ik vind het dapper dat je gekomen bent. Dat had ik niet verwacht. Voornamelijk niet omdat niemand iets van jou gehoord heeft het afgelopen half jaar. Om eerlijk te zijn wist ik niet zeker of je nog zou...leven."
Ik schrik behoorlijk van deze woorden. Zij zegt eerlijk dat dit jaar pittig voor mij gaat worden om de gebeurtenissen van afgelopen jaar. Ik heb gehoord dat alle leerlingen, op zij na die zijn gestorven in de strijd, teruggekeerd zijn naar school dit jaar. Dat had mij eigenlijk a verrast. Maar deze woorden drukken tegen mijn hart, alsof hij elk moment zou kunnen exploderen. Ik weet niet goed wat ik hier nu mee moet en kijk weg. Ze had verwacht dat ik mijzelf om had gelegd. Dat ik te zwak zou zijn om te leven met wat ik gedaan heb. Ze heeft gelijk, daar ben ik ook te zwak voor. Misschien is het ook een kwestie van tijd voor ik mijzelf wat aan zou doen. En toch klinkt het zo pijnlijk.
"Ik ben hier niet om anderen er aan te herinneren wat ik gedaan heb, of herinnerd te worden aan wat er gebeurd is. Ik ben hier om mijn diploma te halen en vervolgens een eigen bestaan op te kunnen bouwen, ergens waar ik van niemand last heb." zeg ik en sta op waarna ik naar de commonroom loop.
Draco
Ik glimlach en druk een kusje op Pansy haar wang. Een aantal vrienden maken vieze geluiden en stellen zich ontzettend aan. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. "Jaloers?" zeg ik met een grijns. Het voelt zo vreemd aan, nu het zo officieel is. Mijn ouders stemde er natuurlijk voor in, maar veel heb ik mij niet van hen aangetrokken. Op vakantie ben ik dan ook niet met hen meegegaan. Ik begin hen los te laten. Zij hebben mij vreselijke dingen aangedaan, mij gedwongen dingen te doen die ik niet wilde en dat zal ik hen nooit vergeven.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


15