Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Shiri

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke had besloten zijn studieboeken te voorschijn te halen, maar hij kon zich niet helemaal concentreren. Natuurlijk wist hij waar het van kwam. Hij had zich, na de eerste ongemakkijkheid, goed vermaakt die ochtend. Hij wist niet goed hoe hij het anders verwoorden moest. Emmanualle kwam de kamer binnen en sprong bij Duke op schoot. Hij zuchtte, legde zijn boek aan de kant en aaide de kat. Ze kwam altijd op het verkeerde moment. Normaal was ze door haar baasje weggestuurd, maar deze kon zich toch al niet focussen op zijn leerwerk. Ergens moest hij in slaap gevallen zijn, want Duke schrok wakker van het dichtslaan van de voordeur. Emmanuelle maakte dat ze wegkwam en kroop onder de kast. De zware voetstappen van zijn vader horend, wenste Duke dat hij hetzelfde kon. Hij had kort medelijden met Alexandra, het dienstmeisje. Zij kreeg het er nu voor langs. Duke stond op en liep de kamer uit. Als hij geluk had kon hij op zijn kamer komen voor zijn vader hem zag.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn was na de training zonder gedag te zeggen weer naar huis gegaan. Ze had voor het eerst in een lange thuis ook thuis gedouched, puur omdat ze daar zo snel mogelijk weg wilde. Ze was boos maar ook verdrietig tegelijkertijd. Hoe kon Ralph zoiets zeggen om iets in haar naar boven te halen? Ze begreep het niet. Sterker nog, ze wilde het niet begrijpen.

Later die middag werden de gympen die ze had besteld bezorgd. Het was een perfecte timing, want ze was er erg aan toe om nu even te rennen. Veel te rennen, hard te rennen, weg te rennen... Gewoon blijven rennen totdat ze moet meer kon. Daarnaast kon ze dan meteen de gympen een beetje inlopen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Zijn schietgebed werd niet verhoord. Zijn vader had het voor elkaar gekregen naar boven te gaan zonder dat Duke het gehoord had. Hij stond bovenaan de trap en keek zijn zoon kort aan. "Waar was je?" Vroeg hij kil. Onzeker of hij vanochtend of zojuist bedoelde antwoordde Duke: "De woonkamer." Zijn vader's ogen vernauwden zich tot spleetjes. Daarna knikte hij en liep hij Duke voorbij naar beneden. Bijna struikelde hij over Emmanuelle, die Duke gevolgd was. Hij vloekte, maar liet de kat verder met rust. Opgelucht pakte Duke haar op en ging naar zijn kamer. Edward Cheyne was een man van weinig woorden. Hij vroeg alleen naar wat hem interesseerde en met zo min mogelijk woorden. Dat maakte hem zo onvoorspelbaar. Toen Duke's moeder, Michelle, nog leefde was zijn vader beter. Handelbaarder. Duke zuchtte en liet de kat los. Ze ging onmiddelijk op zijn bed zitten en keek met hasr blauwe ogen naar hem. Toen hij klein was heeft hij de witte kat van de straat geplukt. Hij heeft een paar flinke klappen voor het beestje gevangen en had er nog altijd geen spijt van. Zo had in elk geval nog 'iemand'.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Met haar nieuwe gympen en dit keer in een joggingpak, begon Lynn aan haar rondje. Ze wist niet hoeveel ze er zou doen en of ze zich überhaupt aan het rondje zou houden, maar daar ging het niet om. De weg maakte haar rustig. Het beoordeelde je niet, liet je niet in de steek en was er altijd, wanneer dan ook. Met was muziek kon je zo een tijdje weg zijn. Straat in straat uit, Lynn rende door en liet haar emoties achter. De enige manier om haar hoofd te legen, zoals altijd.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Zijn boeken. Hij was zijn boeken vergeten. Eigenlijk wilde Duke niet naar beneden om ze te halen, maar hij moest nog echt wel even wat voor school doen. Ergens was het misschien wel goed als zijn vader hem met zijn schoolboeken zag lopen. Duke zuchtte diep en sloop naar beneden. Hij had geen idee waar zijn vader was en hoopte hem niet tegen te komen. Hij had geluk; hij was halverwege de trap toen hij de voordeur opnieuw goorde dichtslaan. Het was alsof zijn vader een soort spanning met zich meebracht, die nu verdwenen was. Toen Duke even later weer boven was, gooide hij zijn boeken op bureau. Hij had er al helemaal geen zin meer in. Zuchtend liet hij zich op het bed vallen. Emmanuelle snuffelde even aan zijn arm en ging toen naast hem liggen. Duke kriebelde haar even achter haar oren en liet zijn arm toen weer zakken. Dit kon niet langer zo. Hij moest zijn studie zo snel mogelijk afronden en maken dat hij hier wegkwam.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn wist niet hoe lang ze zou rennen, maar het bracht haar wel op plekken waar ze normaal nooit kwam. Het park, langs de speeltuin, door onbekende wijken heen, ze zag het allemaal. Om eerlijk te zijn deed de muziek wel helpen met het versnellen van de tijd. Ze had een lijst opgezocht met de populaire nummers van dit moment en daar zaten wel wat goede tussen. Een paar hiervan hadden een lekkere stevige beat, die ze dan overnam in haar loopritme. Lynn had nog wel een poosje zo willen blijven rennen maar werd gestopt door een stekende pijn in haar knie. Ze was veel te ver gegaan, dat wist ze zelf ook wel, en nu moest ze daarvoor boeten. Leunend tegen een lantaarnpaal stond ze even uit te hijgen. Ze kon haar knie amper op de grond zetten op dit moment en aangezien ze in een onbekende wijk was wist ze ook geen plekken waar ze kon gaan zitten. 'Lekker doordacht, zoals altijd,' predikte ze tegen zichzelf.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke had uiteindelijk toch zijn boeken maar opgepakt. Hij had het geluk gehad dat hij op de basisschool een groep had overgeslagen en dat ging hij nu niet weggooien. Na goed een uur had hij ze weer dicht gedaan. Hij had er een uur voor gezeten, maar had net niks opgenomen. Hij keek op zijn horloge. Met een beetje geluk was zijn vader zo pissig dat hij niet thuiskwam met het eten. Hij wilde niet met hem praten, voor zover je het praten kon noemen.
Duke pakte Emmanuelle op en ging weer naar beneden. In het voorbijgaan vroeg hij Alexandra of ze thee voor hem in wilde schenken. Ze leek gelukkig oké.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn stond een tijdje klungelig tegen de paal. Ze moest toch thuis zien te komen. Uiteindelijk besloot ze haar mobiel erbij te pakken en haar locatie op te zoeken. Lang had ze niet, aangezien de telefoon nog maar 3% batterij had. Het moment dat ze eindelijk de map kon zien en net een beetje richting kon aflezen, viel deze dan ook uit. Toch kon ze niet zeuren, ze wist in ieder geval welke richting ze op moest. Voor vijf kilometer. Op een zo'n normaal mogelijke manier begon Lynn te lopen. Deze dag had zoveel beter kunnen gaan.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Niet veel later zat Duke met een hete kop thee en Emmanuelle op schoot in de woonkamer. Hij had het dienstmeisje niet direct willen vragen wat er met zijn vader was, eerder. Hij hoorde het vanzelf wel. Of niet. Dat was Duke eerlijk gezegd om het even. Zijn vader en hij leefden wat dat betreft om elkaar heen. Het was dat ze onder hetzelfde dak woonden, anders zagen ze elkaar nooit. Die avond at Duke inderdaad alleen. Het huis eas te groot voor hem alleen. De eettafel was omringt door minstens twaalf stoelen, leeg op één na. Zwijgend liet Duke zijn kat op tafel. Als zijn vader er niet was kon hij doen en laten wat hij wilde, daar was hij dankbaar voor.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het kostte Lynn ongeveer anderhalf uur om thuis te komen, waar ze direct op de bank neer plofte. Het wat alsof haar hart in haar knie klopte en ze had het gevoel dat deze pijn niet snel zou verdwijnen. Had ze nu een blessure? Misschien moest ze ermee naar de huisarts. Aan de andere kant wist zij zelf ook wel dat haar knie overbelast was, dat hoefde een dokter haar niet te vertellen. Lynn zuchtte diep en ging maar douchen, waarna ze daarna op haar bed neerviel. Haar natte haren zorgde voor een beetje verkoeling en het duurde moet lang voordat Lynn uiteindelijk in slaap was gevallen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Na het eten liep Duke naar boven met Emmanuelle in zijn armen. Op zijn kamer zette hij de kat neer. Het was nog niet overdreven laat, maar hij was kapot. Waarschijnlijk door de inspanning van die ochtend. Hij kriebelde de kat achter haar oren, kleedde zich om en ging op de rand van zijn bed zitten. "Welterusten." Zei hij zacht tegen Emmanuelle, waarna hij ging liggen en in slaap viel.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Door de blessure zat Lynn nu al een week thuis. Normaal gesproken had ze alsnog naar de dojo gegaan, maar ze was nog steeds boos op Ralph. Ze wilde hem niet zien en al zeker niet wanneer ze geblesseerd was. Een preek van Ralph stond namelijk niet echt op haar bucketlist.
Met moeite hees ze zichzelf omhoog. Ze sliep al een tijdje op de bank omdat ze niet heel makkelijk naar boven kwam, zeker niet nu ze met krukken liep. Twee dagen nadat ze haar knie had overbelast had ze namelijk nog steeds last en was ze naar de huisarts gegaan, die haar had verteld dat ze een tijdje met krukken moest lopen om haar knie zo min mogelijk te belasten. Dit voor ongeveer twee weken had hij gezegd. Lynn baalde er enorm van, maar ze kon niet anders. Ze had geen zin in permanente schade aan haar knie.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke was inmiddels onderweg naar de Dojo. Hij had niet veel tijd gehad en kon niet eerder langskomen dan vandaag. Hij had gewacht tot zijn vader het huis uit was en was daarna vertrokken. Cheyne senior hoefde nog even niet te weten dat hij 'trainde'. Duke voelde zich in elk geval een stuk minder ongemakkelijk dan de vorige keer. Hij wist nu wat hij verwachten kon. Toch ademde hij een keer diep in voor hij naar binnen stapte. Hij kleedde zich om en liep de zaal in. Lynn was er niet. "Hallo." Groette hij Ralph.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ralph hoorde een bekende stem, maar het was niet die van Lynn. 'Ah, hey Duke.' antwoordde hij. 'Klaar voor een nieuwe training?' Hij nam een slok van zijn kopje thee en zuchtte even. Het was nu al een week geleden dat Lynn hier was langs geweest. Hij had niets meer van haar gehoord sinds de laatste training en dat baarde hem toch wel wat zorgen moest hij toegeven.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke knikte. "Ik denk het. Is Lynn er niet?" Hij meende zich te herinneren dat ze bijna dagelijks kwam. Het was ongeveer dezelfde tijd als vorige week, dus het was vreemd dat ze er niet was. Misschien had ze iets. Hoe dan ook; hij was zonder haar toch iets minder op zijn gemak.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld