schreef:
Justin.
‘Oh baby, you sure know how to make me curious.’ Grinnikte ik toch even, toen ze een blinddoek omdeed en vervolgens zei dat ze een klein cadeautje voor me had. Ik hield haar handen goed vast en luisterde aandachtig naar wat ze zei. Ik voelde me toch emotioneel worden, omdat alles wat ze zei zo oprecht klonk en ik gewoon zo gelukkig was met haar. Toch wist ik mijn tranen in te houden. ‘Baby..’ Mompelde ik zachtjes, toen ik haar hoorde snikken. Ik liet haar handen los en zocht zo voorzichtig mogelijk haar gezicht op, waarna ik mijn handen op haar wangen legde en voorzichtig met mijn duimen haar tranen wegveegde. Mijn baby enkel al horen snikken brak oprecht mijn hart. Ik haalde mijn handen van haar wangen af en deed vervolgens de blinddoek af, waarna ik meteen mijn blik richtte op het doosje, waarin babykleding en baby schoenen zaten. ‘Are you.. Are you pregnant?’ Vroeg ik zachtjes, terwijl mijn ogen zich al snel vulde met tranen, uit geluk uiteraard. Eèn jaar lang probeerde we het en ze had al zo veel zwangerschapstesten gedaan, keer op keer negatief. Dus dat ze nu eindelijk zwanger was, maakte me toch best emotioneel.