Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Lily streelde zachtjes zijn schouders en drukte een kus tegen zijn nek. Meestal was het zij die in zijn armen lag, maar deze keer waren de rollen omgedraaid. Ze vond het helemaal niet erg. Eigenlijk was het best wel gezellig.
Ze lachte bij zijn vraag en liet haar vingers glijden over zijn rug die nu ook deze keer best wel rood stond. Ze hadden het dan ook wel eens anders gedaan dan anders, dus het was zeker geen verrassing. Ze duwde een sorry kusje tegen zijn schouder en hals. Ze zou het wel eens goedmaken, ook al vond hij het niet zo erg dat zijn rug onder zat.
Lily keek hem aan bij zijn woorden en hield haar hoofd schuin. "Maar eigenlijk...ik vind het niet erg om naakt rond te lopen", grapte ze. Misschien kon ze dit wel tegen hem gebruiken. "Maar dan moet jij dat ook wel doen", merkte ze grijnzend op. Wel, dan konden ze zeker niet meer stoppen. Het zou wel het één en het ander uitlokken ja.
Ze liet haar vingers glijden over zijn wang toen hij haar aankeek vanop haar borstkas en glimlachte. Dat was schattig. Ze wiebelde toen hij allebei zijn armen om haar heen sloeg en streelde zijn haren zacht. Ze bestudeerde hem en knikte braaf bij zijn woorden. "Tuurlijk", beloofde ze hem.
Ze zag aan hem dat hij elk moment kon indommelen, haar luiaard. Ze ging gewoon rustig door met haar vingers door zijn haren te laten glijden. Aaron had zacht haar, het was wel helemaal anders dan haar dreads ja.

Account verwijderd

schreef:
Hoewel zij zich normaal in zijn armen bevond, vond hij het wel leuk die rollen eens om te draaien. Hij begreep ook wel waarom Lily zo graag in zijn armen lach. Hij had het echter een stuk beter dan zij. Zijn borstkas was hard, maar die van haar niet. Wat dat betreft had hij het nu toch een stuk beter.
Geamuseerd keek hij naar Lily toen ze met het voorstel kwam dat hij ook naakt rond moest lopen. Ze wisten allebei dat ze daarmee wel een reactie uit zouden lokken. De kans dat er niets zou gebeuren was nihil. Ze zouden ergens in het appartement eindigen en als ze weigerden zich daarna aan te kleden, zou het snel daarna opnieuw gebeuren. Niet dat hij daarover klaagde, want voor hem was het een gemiste kans er niet op in te gaan.
'Wanneer heb je weer een vrije dag?' Dat zou dan de dag worden waarop ze zonder kleding rond zouden lopen. Mits Lily niet terugkrabbelde voor die tijd. Hij zag de humor er wel van in. Vooral als ze alledaagse dingen zouden doen zoals eten en koken.
De vingers die door zijn haren gleden, gaven hem een aangenaam gevoel. Hij glimlachte bij haar antwoord en legde zijn hoofd toen weer neer, waarna hij opnieuw gaapte. Ze lagen vrijwel nooit zo. Toch had hij besloten dat het vanaf nu wel vaker zou gebeuren.
'Eind volgende maand heb ik geen gaven meer,' mompelde hij. Dan zou het precies een jaar geleden zijn dat hij een gave afgenomen had. Het was verbazingwekkend dat Lily zo'n enorme invloed op zijn leven had. Zij was de reden geweest dat hij gestopt was met het afnemen van gaven. Niet alleen omdat hij zich niet meer in de nesten werkte, maar ook omdat hij rustig werd van denken aan haar. Vroeger was denken het grootste probleem geweest, maar nu was denken het grootste voordeel.

Account verwijderd

schreef:
Lily keek Aaron aan en lachte toen ze zijn gezichtsuitdrukking zag. "Lig je goed?" vroeg ze met een grijns. Ze keek hem vrolijk aan en schudde geamuseerd haar hoofd toen hij een kusje tegen haar borst drukte. Natuurlijk. Ze prutste zacht aan een lokje haar en bladerde wat in haar boek.
Ze glimlachte toen ze zijn geamuseerde blik zag en schudde haar hoofd. Geen goed idee dat ze allebei naakt rond zouden lopen. Alhoewel zij het zelf ook niet zo erg zou vinden.
Ze lachte bij zijn vraag en schudde haar hoofd. "Is het veilig voor me om dat te zeggen?" Ze legde haar duim op zijn onderlip en trok een wenkbrauw op. Ze had het gevoel dat hij het nog op de kalender zou zetten zodat ze het zeker niet zouden vergeten. "Binnen twee weken", antwoordde ze met een lachje. "Vrijdag," voegde ze eraan toe. Ze prutste aan zijn haar en bestudeerde hem.
Lily keek hem aan bij zijn gemompel en glimlachte lichtjes. "Ben je blij?" vroeg ze hem. Geen gaven meer, het zou raar zijn. Lily bestudeerde hem. Het zou wennen zijn. Aaron was nogal gefocusd op zijn gaven. Ze keek kort naar het boekje op de kast. Hij zou het dan even niet meer nodig hebben.
Ze streelde en masseerde zijn schouders zachtjes. "Je gaat het niet erg vinden dat je even 'normaal' bent?" vroeg ze hem met een kleine glimlach. Zij zou zich haar leven niet kunnen voorstellen zonder haar gave. Alles was erop gebaseerd, ook haar werk.

Account verwijderd

schreef:
'Eigenlijk wel.' Het lag behoorlijk comfortabel, daar zou hij niet over liegen. Bovendien waren Lily en hij nu al wel zo lang samen dat dit soort dingen konden, toch? Hij was in elk geval zo comfortabel met haar dat het hem niet zoveel uitmaakte waar ze besloot te gaan liggen. Zijn lichaam was geheel bekend voor haar.
Hij lachte en schudde zijn hoofd. Waarschijnlijk was het niet veilig om te zeggen. Waarschijnlijk zou hij haar eraan herinneren als het zo ver was en zou hij er grapjes over blijven maken tot het uiteindelijk ook zou gebeuren. Dat deed hij altijd als Lily hem een kans gaf. Sommige kansen moest je gewoon grijpen, die kon je niet laten gaan.
'Twee weken,' kreunde hij. Lily werkte veel. Zo veel dat hij zich wel eens afvroeg hoe het mogelijk was dat ze elkaar nog zagen. Ze had niet eens vrij in het weekend. Hij bromde wat gefrustreerd en ging weer liggen, waarna hij wat voor zich uitkeek.
Hij hief zijn schouders op. Hij wist niet of hij blij was. Het zou raar zijn. Al zo lang hij zich kon herinneren had hij meerdere gaven op hetzelfde moment gehad. Het was altijd een deel van hem geweest en dat deel zou nu verdwijnen. Het bood hem een stuk meer rust in zijn lichaam en hoofd, maar het voelde ook niet als zichzelf. Hij had waarschijnlijk wat tijd nodig om eraan te wennen. De strijd die hij altijd gevoeld had, was een deel van hem geworden.
'Ik zal nooit normaal zijn, Lils.' Dat hij niet langer meerdere gaven zou bezitten, zou niet betekenen dat hij normaal was. Hij kon nog steeds andermans gave afnemen als hij dat wilde. Als hij in de knoop met zichzelf zat, zou hij het per ongeluk nog steeds doen. Dat zou nooit verdwijnen. Zelfs bij Lily was hij wel eens bang dat hij haar gave af zou nemen, ondanks dat zij juist degene was die hem rustig hield. Die angst was er altijd geweest en zou er altijd zijn. Zelfs als er niets aan de hand was en hij gewoon over straat liep, voelde hij hoe de gaven van anderen op hem drukte. Alsof hij ze elk moment tot zich kon nemen. Dat gebeurde niet, maar hij kon ze wel voelen. De afgelopen tijd had hij opgemerkt dat zijn lichaam ernaar verlangde, alsof hij een junkie was en hij zijn drugs nodig had. Hij had het Lily nog niet verteld, maar hij was wel van plan het haar in deze dagen te vertellen.

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte bij zijn antwoord. Misschien moesten ze dan maar vaker zo liggen. Zij vond het ook wel comfortabel zo. Ze streelde zijn schouders en duwde een kusje tegen zijn hals. Zijn huid voelde nog steeds even goed tegen de hare aan.
Lily lachte toen hij zijn hoofd schudde. Ze zou zich er maar aan wagen. Zo erg kon het niet worden, toch? Hij zou haar er toch aan herinneren, zelfs als ze niet zei wanneer ze vrij had.
Lily suste hem zachtjes toen hij kreunde dat het nog twee weken waren. "Komt wel goed", mompelde ze terwijl ze een lok haar zacht rond haar vinger draaide. "Ik moet niet zo'n lange diensten draaien de volgende weken," beloofde ze hem. Ze duwde een kusje tegen zijn wang. Hij moest zich niet zo'n zorgen maken. Ze kon het wel aan.
Ze luisterde naar wat hij zei en beet op haar onderlip, waarna ze de neiging onderdrukte om sorry te zeggen. Ze dacht ook niet dat hij volledig normaal zou zijn, maar hij zou toch zeker niet meer zoveel gaves hebben. Ze bestudeerde zijn gezicht en fronste toen ze zijn aura wat zag veranderen. Ze legde haar boek aan de kant en kroop dichter tegen hem aan, waardoor ze hem aan kon kijken. "Het komt wel in orde," beloofde ze hem. Er zou niets gebeuren. Hij kon het wel aan. Aaron kon alles aan. Hij was sterk. Lily streelde zijn wang en duwde een kus tegen zijn lippen. Ze was niet bang dat er iets zou gebeuren. Ze konden niet altijd in angst leven. Ze had er vertrouwen in.
Lily speelde met zijn vingers en gaapte. Misschien was ze toch een beetje moe.

Account verwijderd

schreef:
'Dat zei je afgelopen week ook,' merkte hij op. Als Lily zei dat ze geen lange diensten hoefde te draaien, draaide ze meestal alsnog lange diensten. Het resulteerde er meestal in dat hij maar iets voor zichzelf ging doen en dat hij niet thuis was als zij thuis kwam. Ze kon meestal niet inschatten hoe laat ze terug zou zijn, dus ging hij boksen of trainen. Het was ook al wel eens voorgekomen dat Lily al lag te slapen toen hij thuiskwam, terwijl hij had gedacht dat ze nog steeds op haar werk zat. Het werkte niet bepaald optimaal.
Lily legde haar boek weg en kroop iets dichter naar haar toe, waardoor hij zijn hoofd van haar borstkas moest halen. Hij keek Lily even vragend aan toen ze hem beloofde dat het wel in orde zou komen, tot hij zich bedacht dat ze had gezien dat hij ergens aan dacht. Hij was wel gewend aan haar gave, maar soms wilde hij nog wel eens vergeten dat hij nooit veilig na kon denken. Omdat het zijn gave niet was, was het voor hem ook niet zo vanzelfsprekend.
'Mijn gave hunkert wel naar andere gaven, Lils,' mompelde hij. Nog nooit eerder had hij zo veel rust in zijn hoofd en lichaam gehad, maar zijn gave drukte op hem. Vroeger had hij het al vervelend gevonden om zich in het bijzijn van andere gaven te bevinden, maar het werd erger. Er was rust zo lang hij niet omringd werd door mensen met een gave, maar op het project leek zijn hoofd uit elkaar te ploffen. Misschien dat hij daarom ook bijna nooit meer ging. Tijdens het trainen en boksen had hij er minder last van, maar ook daar was het op sommige dagen wel lastig. Hij had het compleet willen negeren, maar hoe vaker hij eraan dacht, hoe zekerder hij wist dat hij het niet kon verzwijgen.
'Wat als ik het niet meer volhoud als ik straks helemaal geen gaven meer heb?' vroeg hij. Nu had hij er nog twee, maar wat zou er gebeuren als die ook zouden verdwijnen? Zou de pijn ondragelijk worden? Zou hij er zelfs last van hebben als hij alleen met Lily was? Hij wist het niet en als hij eerlijk was, wilde hij het ook niet weten. Hij wilde de gevolgen er niet van dragen, wetende dat het geen prettige gevolgen zouden zijn.

Account verwijderd

schreef:
Lily kreunde bij zijn woorden. Daar had hij een punt. Ze kon geen nee zeggen als haar bazen haar vertelden dat ze langer moest werken dan op het rooster stond vermeld. Ze was bang dat ze anders ontslagen zou worden. En dat zou ze ook. Eigenlijk maakte haar werk voor haar niet eens zoveel uit, het geld kon haar niet zoveel schelen. Het waren de kinderen waar ze zich om bekommerde. Ze wilde er zijn voor degenen die bijna niemand hadden.
Ze beantwoordde zijn vragende blik met een kleine glimlach. Ze had haar gave even niet tegen kunnen houden. "Sorry," verontschuldigde ze zichzelf zacht. Ze wilde zijn privacy niet schenden. Ze keek hem aan en beet op haar onderlip.
Ze fronste bij zijn gemompel en keek naar hem op. "Hoe bedoel je?" vroeg ze zacht. Ze keek hem aan. "Je gave hunkert naar andere gaven?" herhaalde ze vragend. Dat wist ze niet. Ze had gedacht dat hij alleen gaven afnam als hij heftige emoties ervoer. Ze had niet gedacht dat Aaron er afhankelijk van werd. Ze dacht even na en beet op haar onderlip. Shit. Dat verklaarde wel waarom hij niet meer graag naar het project leek te gaan.
Ze suste hem zacht toen ze zijn vraag hoorde en streelde zijn wang rustig. Ze wist dat hij aan haar dacht. "Het komt wel goed, we lossen het wel op, samen," beloofde ze hem. Ze vonden wel een oplossing. Ze vonden altijd wel een oplossing. Ze keek hem aan en knikte.
Lily sloeg haar armen om hem heen en zorgde dat hij weer op haar borstkas lag. "Je houdt het wel vol," fluisterde ze, voordat ze een kusje drukte tegen zijn hals. Ze kende hem. Hij was een doorzetter. Aaron zou haar nooit iets laten overkomen.

Account verwijderd

schreef:
Lily wist wel dat hij gelijk had. Het maakte niet uit dat ze korte diensten ingeroosterd was, want uiteindelijk zou ze de helft van de tijd alsnog een lange dienst draaien. Hij wist ook wel dat Lily het niet kon weigeren. De kinderen hadden haar nodig en ze kon hen niet in de steek laten. Hij begreep het, maar dat nam niet weg dat hij er ook van kon balen. Zeker als ze eigenlijk gepland hadden iets te gaan doen samen.
'Je mag best kijken, Lils.' Lily had de neiging zich ervoor te verontschuldigen als ze haar gave op hem gebruikte. In het begin had hij inderdaad moeite gehad met haar gave, maar nu was dat al een poosje niet meer zo. Hij zag ook dat er voordelen aan zaten en dat het beter was om te praten dan om het maar te negeren. Negeren eindigde vaak in weglopen voor hem.
'Het is alsof ik verslaafd ben en al een tijd niet meer gebruikt heb,' mompelde hij. Hij deed zijn uiterste best het te negeren en voor nu lukte hem dat ook, maar hij was bang dat het alleen maar erger zou worden. Dat er een moment zou komen waarop hij het niet meer kon negeren. Een zucht gleed over zijn lippen toen ze op haar onderlip beet, dat was nooit een goed teken.
Hij knikte, maar antwoordde niet. Hij wist niet of ze het wel op konden lossen. Het was niet zoals bij haar gave. Voor normale gaven hadden ze medicijnen bedacht. Zijn gave was niet normaal. Als zijn moeder naar een scan gegaan was, zouden ze besloten hebben om hem weg te halen voor hij een probleem was geworden.
Toen Lily weer anders ging liggen en zijn hoofd weer op haar borstkas lag, sloeg hij zijn armen weer om haar middel heen. Hoe langer hij erover dacht, hoe meer zorgen hij zich erover maakte. Het was makkelijker geweest toen hij het gewoon nog had genegeerd.
'Wat als ik straks jouw gave afneem, omdat ik het niet meer volhoud?' Lily zou het hem misschien wel vergeven, maar hij wist niet of hij het zichzelf zou vergeven.

Account verwijderd

schreef:
Lily gaapte en legde haar hoofd tegen zijn schouder aan. Ze gromde bij zijn woorden. Ze was het gewend zich te verontschuldigen. Ze was altijd bang dat mensen naar zouden reageren als ze haar gave gebruikte. Mensen snapten soms niet dat ze er niets aan kon doen. "Ik wilde niet kijken," zei ze zacht. Ze probeerde echt niet te kijken. Ze keek hem aan en kroop in zijn armen toen hij die naar haar uitstrekte. De laatste tijd deed haar gave wat vreemd, met gevolgen van dien. Ze voelde zich er niet meer zo gemakkelijk bij.
Ze keek hem aan en knikte begrijpend. "Je lichaam went het wel Aaron," zei ze zacht. Het was waarschijnlijk gewoon even vreemd voor zijn lichaam dat hij steeds minder gaves had. Ze keek hem aan toen hij zuchtte en liet haar onderlip voorzichtig gaan. "Ik maak me meer zorgen om jou dan om je gave Aaron," gaf ze toe. "Ik wil niet dat de stress je onderuit haalt." Ze wisten allebei dat hij niet altijd de slimste dingen deed als hij nerveus en gestresseerd was.
Lily tikte tegen zijn kin toen hij niet antwoordde, maar wel knikte. Ze kende hem. Hij twijfelde. "Look at me," mompelde ze. Ze tilde zijn gezicht omhoog zodat hij haar aankeek. "Vertrouw je me?" Lily duwde een kus tegen zijn lippen. "Het komt wel goed, Aaron."
Ze legde haar handen op zijn armen toen hij die om haar middel heen sloeg. Ze sloot haar ogen voor even en kreunde bij zijn woorden. "Aaronnnn," klaagde ze. "Je gaat mijn gave niet afnemen," antwoordde ze. Ze streelde zijn haren. "Ik beloof dat je mijn gave niet zult afnemen."

Account verwijderd

schreef:
'Je mag wel kijken, Lils.' Het maakte hem niet zo veel meer uit. Er zouden altijd momenten komen waarop hij het liever niet had gehad, maar achteraf zag hij ook wel dat het beter was. Als ze het niet gezien had, hadden ze misschien ruzie gekregen en was hij er vandoor gegaan. Hij zou ook weer teruggekomen zijn, maar hij verlangde niet van Lily dat ze hem zou blijven vergeven. Uiteindelijk moest hij goed voor haar zijn en geen negatief deel in haar leven worden.
Met zijn vingers tekende hij figuurtjes op haar arm terwijl hij nadacht. Misschien zou zijn lichaam er wel aan wennen, misschien ook niet. Het was geen echte verslaving, misschien was dit ook wel wat zijn gave inhield. Sinds zijn gave tot uiting gekomen was, had hij altijd meer dan vijf gaven gehad. In de slechtste tijden had hij er in de dertig gehad. De hoeveelheid gaven die hij bezat, was een redelijk afspiegeling van hoe hij zich voelde.
'Het gaat niet expres,' mompelde hij. Stress maakte inderdaad dat hij rare dingen gaan doen, maar hij deed het nooit expres. Meestal was hij zich niet bewust van zijn omgeving of had hij zo veel gedronken dat hij niet eens meer na kon denken. Het was niet alsof hij expres rare dingen uithaalde.
Hij knikte toen ze hem vroeg of hij haar vertrouwde, dat deed hij. Er was niemand die hij meer vertrouwde dan Lily. Met zichzelf en zijn omgeving. Toch kon ze hem er niet van verzekeren dat het wel goed kwam. Ze wisten allebei niet wat er met zijn gave zou gebeuren. Lily had zeker invloed op zijn gave, maar ook zij had er geen complete beheersing over. Ze wisten niet wat het zou betekenen.
Zachtjes bromde hij wat na haar belofte, maar hij protesteerde niet. Ze kon het hem niet beloven, maar hij was ook niet van plan erover te discussiëren. Het was wat het was, ze konden er niets aan doen. Het enige wat ze konden doen, was wachten tot ze uitvonden wat er met hem zou gebeuren. Toch voorspelde hij weinig goeds. Zijn gave had hem nooit veel goeds gedaan.

Account verwijderd

schreef:
Ts een paar uur later.Lily gaapte en knuffelde het warme lichaam naast haar. Ze gromde zachtjes en trok haar benen tegen Aaron op. Gelukkig werd hij niet wakker gemaakt door haar. Ze duwde een kus tegen zijn schouder eenmaal ze haar ogen open kreeg en liet haar vingers voorzichtig glijden over zijn armen die om haar middel heen lagen. Ze glimlachte toen ze zijn gezicht zag. Hij was veel relaxter, zorgelozer nu. Het had even geduurd voordat hij wat ontspande, maar het was haar wel gelukt hem wat af te leiden. Vooral door haar vingers in zijn haren en kusjes. Langzaam was hij in slaap gesukkeld, waarop zij al snel volgde. Lily raakte Aarons nek zacht aan en duwde toen heel voorzichtig zijn armen vaç haar middel af. Ze onderdrukte haar gelach toen hij meteen begon te brommen en een kussen tegen hem aantrok. Het kon aan haar liggen, maar ze had het gevoel dat hij niet echt kon slapen zonder haar. Het was lief om te zien. Lily streelde zijn wang en stond toen op waarna ze een snelle douche nam en zich omkleedde. Ze wilde nog snacks maken voor de picknick straks. Lily deed haar koptelefoon op zodat ze hem niet zou storen en stak de broodjes in de oven zodat ze die straks kon beleggen met ham en kaas en salade enzo. Ze keek kort in de koelkast en glimlachte toen ze alle groentjes zag staan. Ze had zeker genoeg om nog een salade te maken en pasta. Lily besloot om een Caesarsalade te maken en een pasta met paprika, stukjes ei en tonijn. Misschien kon ze zelfs nog een cocktail maken. Hmmm misschien konden ze wel wat sterke drank meenemen. Dat eindigde altijd zo goed. Ze kon wel wat bartenden, een klein beetje. Ze had het eens geprobeerd als hobby, maar was het gestopt om één of andere reden. Lily wierp een blik over haar schouder toen ze Aaron wat hoorde zeggen. Ze duwde haar koptelefoon van haar hoofd en glimlachte. "Hey." Ze liep naar hem toe en ging op het deken bovenop hem zitten. Ze klemde zijn lichaam tussen haar benen en duwde een kus tegen zijn wang. "Slaapkopje", plaagde ze hem. Ze keek hem vrolijk aan en lachte toen hij haar van hem duwde.

Account verwijderd

schreef:
Het was Lily gelukt hem zodanig te kalmeren dat hij in slaap gevallen was. Hoewel hij zich flink zorgen had gemaakt, hadden haar kusjes in haar aanrakingen hem slaperig gemaakt. Hij had dan ook rustig geslapen, zijn zorgen waren niet teruggekomen in zijn slaap. Misschien vannacht, maar voor nu had hij er geen last van gehad.
Lily's warme lichaam was op een gegeven moment verdwenen, maar hij was nog zo vermoeid geweest dat hij direct weer in slaap gevallen was. Vreemd, als je je bedacht dat hij gewoon geslapen had vannacht en ook niets vreemds had gedaan die dag. Vermoeidheid was dan ook niet meer wat het ooit geweest was. Zijn vermoeidheid nu was niks bij wat het vroeger geweest was, maar hij was gewend geraakt aan de luxe die Lily hem bood door met hem samen te wonen.
Toen hij uiteindelijk zijn ogen weer geopend had, lag hij alleen. Hij wreef door zijn ogen en keek even om zich heen. Voor een tweede keer die dag trof zijn blik Lily in de keuken. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij vond het leuk om Lily druk te zien in de keuken. Ze leek daar wel in haar element.
'Ik dacht dat je alles al gemaakt had?' vroeg hij geamuseerd. Ze had al eerder in de keuken gestaan. Pas toen ze haar koptelefoon afzette, besefte hij zich dat ze hem niet had kunnen horen. Zijn geamuseerde blik bleef echter toen Lily naar hem toeliep en bovenop de dekens ging zitten, waarbij ze zijn lichaam tussen haar benen klemde. Zij was inmiddels weer aangekleed, maar hij niet. Hij duwde haar lachend van zich af toen ze hem een slaapkopje noemde en draaide hen om, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde en toen weer van haar af ging.
'Ben ik vergeten dat er nog meer mensen meegaan?' Hij knikte even naar de keuken. Voor zo ver hij wist, zouden ze met zijn tweeën gaan. Ze konden onmogelijk op wat ze allemaal gemaakt had.
Al snel kwam hij overeind, waarna hij kleren uit de kast pakte en hij zich aankleedde. Hij had het gevoel dat hij wel een poosje geslapen had, wat betekende dat ze wel zo moesten gaan als ze nog in het licht wilden eten. Het was lang licht, maar het zou niet de hele nacht licht blijven.

Account verwijderd

schreef:
Lily stak het eten in tupperware doosjes en nam een picknickmand uit de kast. En ja, het was zo'n oude rieten mand, zo één die je zag in films. Ze glimlachte en stak de doosjes erin, samen met wat papieren bordjes, biertjes, plastic bekertjes en de rest. Ze legde haar koptelefoon op de keukentafel en sloeg haar armen stevig op Aaron heen. Blijkbaar toch niet stevig genoeg, aangezien hij hen lachend omdraaide. Ze lachte toen hij haar een kusje gaf en bleef liggen op het bed. Lily volgde hem met haar ogen en zuchtte dramatisch. "Ik kan niet geloven dat ik elke nacht in slaap kan vallen met jou naast mijn zij." Ze trok het kussen dat hij had vastgegrepen vast en glimlachte terwijl hij zocht naar kleren. Ze maakte een protesterend geluidje toen ze zijn opmerking hoorde en strekte zich uit. "Phuh, niet klagen," gromde ze. Lily legde haar lakens wat beter nadat ze zelf ook uit het bed was gestapt. "Liever te veel dan te weinig," voegde ze eraan. "Trouwens...jij eet veel." Ze stak haar tong naar hem uit en klopte de kussens op. Lily ging naast hem staan bij de kast en keek zelf ook eens tussen haar kleren. Ze wilde wel eens een kleedje aandoen, vrijwillig. Ze duwde wat kapstokken opzij en nam een soort van losvallend lichtblauw kleedje vast. Wat kon het voor kwaad? Het was niet alsof ze zo vaak kleedjes droeg en het zag er nog wel casual uit. Lily gaapte en kleedde zich snel om. "Goed zo?" Vroeg ze Aaron vrolijk. Ze was blij dat ze eens uit konden gaan. Misschien kon ze hem overtuigen om dat meer te doen.

Account verwijderd

schreef:
'Waarom kun je dat niet geloven?' vroeg hij geamuseerd. Ze sliepen tegenwoordig elke avond samen. De avonden waarop ze niet samen sliepen, waren de avonden waarop zij over moest werken. Nog maar zelden ging hij uit, iets waar Nathan niet zo blij mee was. Vroeger was hij minimaal drie keer in de week gegaan, maar nu ging hij niet eens meer drie keer in de maand. Nu hij met Lily was, was zijn kijk op uitgaan veranderd. Voor de vrouwen ging hij niet en hij zag ook hoe slecht het voor hem geweest was om zich elke keer maar weer lam te zuipen. Het plezier dat hij erin gehad had, was verdwenen.
Hij lachte toen Lily opmerkte dat hij heel veel at. Daar had ze wel een punt, alhoewel het niet zo gek was met zijn lichaamsbouw. Hoe meer hij trainde en hoe sterker hij werd, hoe meer hij at. Hij was al op het punt gekomen waarop hij bijna een half brood per dag at. Vaak voelde hij zich schuldig tegenover Lily, dus hij probeerde zo vaak mogelijk zelf brood te gaan kopen. Het kostte wel wat om zo veel te eten.
Nieuwsgierig keek hij naar Lily toen ze naast hem kwam staan. Langzaam verscheen een glimlach op zijn gezicht, tot hij uiteindelijk vrolijk naar Lily keek toen ze een jurkje uit de kast trok. Lily wist wel hoe dol hij was op jurkjes. Het was misschien niet het meest sexy jurkje en ze zou hem er ook niet mee uitlokken, maar hij zou haar wel heel erg mooi vinden. Hij keek dan ook vrolijk toe toen ze haar kleding uittrok en vervolgens het jurkje over haar hoofd trok.
'Helemaal goed,' knikte hij, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde en toen naar de keuken liep. Nieuwsgierig keek hij in de picknickmand. Lily had een heleboel voorbereid, maar daar klaagde hij niet over. Alles wat ze gemaakt had, vond hij lekker. Toen hij de biertjes in de mand aantrof, keek hij Lily even vragend aan.
'Wil je met de taxi terug vanavond?' Hij liet Lily niet rijden als ze gedronken had en hij wist vrij zeker dat zij hem ook niet zou laten rijden. Zijn plek was niet zo heel ver van hier, maar een taxi was altijd redelijk prijzig. Hij wist echter ook wel dat Lily maar weinig om geld gaf en dat herinneringen belangrijker voor haar waren. Zo was ze altijd geweest en zo zou ze waarschijnlijk ook altijd zijn.

Account verwijderd

schreef:
"Omdat het niet mogelijk is dat ik zo'n sexy vriend heb," lachte ze. "Waaraan heb ik dat verdiend?" vroeg ze grijnzend. Ze hield haar hoofd schuin en glimlachte. Ze had enorm veel geluk, dat wist ze zelf ook. Niet alleen zijn uiterlijk maakte hem zo geweldig natuurlijk, maar ook gewoon zijn karakter. Hij was lief en zorgzaam en beschermend. Eigenlijk was hij gewoon alles voor haar.
God, sinds wanneer was ze zo'n cliché geworden? Met een dramatische zucht liet ze zich op het bed vallen. "Het is te laat voor me, ik ben al even erg als een dolverliefde puber," klaagde ze. "Ik denk dat ik hier maar ga sterven," knikte ze terwijl ze op het bed klopte. "Vroeger was ik nog een uniek persoon," voegde ze er zielig aan voor. "Nu ben ik gewoon nog zo'n Aaron fangirl, een groupie."
Lily keek naast haar toen ze hem vanuit haar ooghoeken zag glimlachen en trok een wenkbrauw op. Vond hij het echt mooi? Ze wist dat het eens niet enorm sexy was, maar ze vond het er wel mooi uitzien. Het had wel een zekere charme.
Lily duwde een kusje terug en volgde hem naar de keuken. "Ik heb verschillende dingen gemaakt", gaf ze toe. Ze wilde wat variatie in de picnickmand. Ze stopte er nog wat stukken fruit in en crackers. Ze beantwoordde zijn blik en kreunde. Ze had er niet aan gedacht dat ze nog naar huis zouden rijden. "Ehmmm," beantwoordde ze zijn vraag. "Kan 1 biertje kwaad?" vroeg ze onschuldig. "En anders drink jij ze maar op," voegde ze eraan toe terwijl ze er nog 2 flesjes cola bij smeet.
Ze duwde haar schoenen vlug over haar hielen en nam de picknickmand van de keukentafel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld