Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij lachte. Dat was leuk. Ivy gaf hem een por toen hij zei dat hij ook in slaap zou vallen als zij dat deed. "He, misschien moeten we in shiften werken, eerst slaap ik voor 10 minuutjes en dan jij" grapte ze. Okey nee, ze moest toegeven dat ze zelf ook heel vlug zou slapen als hij dat deed. Ze snapte hem wel. Ivy keek even verward op toen hij zijn telefoon van het nachtkastje nam en stak haar arm uit om de broek van de lampekap te duwen, zodat die met een plof op de grond belandde. Ze keek met met hem op het schermpje en keek hem vragend aan toen ze zag wie hij een bericht stuurde. Ze bedacht zich plotseling iets. "Weet Derek iets van Claire af Ollie? Of haat hij haar gewoon? Het lijkt alsof hij haar niet echt mag" Ze zou het wel snappen als hij het Derek had verteld, het was zijn beste vriend. Suzan had ze niets verteld, omdat ze bang was dat Suzan haar mond niet zou kunnen houden. Ze was nogal opvliegend op sommige momenten. Ivy glimlachte toen hij een kus op haar lippen drukte en luisterde naar wat hij vertelde. "Maakt niets uit" zei ze met een glimlach. Het was leuk om hem te horen praten over zijn huis, weldra hun huis. Ze moest glimlachen bij de gedachte en grijnste. "He, denk je dat ik dat aan me voorbij ga laten gaan?" grapte ze. Ze gaf hem een por. "Jij gaat me wel moeten helpen tho, ik denk niet dat ik zo makkelijk dingen op de bovenste plank van de kast kan leggen" Ze wreef even haar been tegen het zijne. "Vertel me eens wat meer, hoe ziet het eruit? Waar ligt het?" Ze keek hem gefascineerd aan en drukte terwijl wat zachte kussen op hals en borstkas. "Heb je foto's staan?" Ze hoopte van wel, want ze was er nu al heel erg nieuwsgierig naar. Ze liet haar vingers glijden door zijn haren en dacht even na. Ivy had nooit gedacht dat ze zo'n zin zou hebben om te verhuizen, maar dat had ze wel. "En ik ben zeker dat je alles geweldig hebt verbouwd" gaf ze toe.

Account verwijderd

schreef:
Het was opvallend hoe makkelijk hij overgegaan was van eenzaam naar vrolijk. Vanmorgen had hij zich nog miserabel gevoeld en nu voelde hij zich gelukkig. Een paar uur konden een wereld van verschil zijn. Voor haar gold hetzelfde. Hij had haar meer zien lachen, glimlachen en grijnzen sinds ze in zijn kamer was dan dat hij het haar de afgelopen twee maanden waar dan ook had zien doen. Ze leek gewoon niet meer vrolijk en enthousiast sinds ze hun relatie had beëindigd, maar nu was dat weer helemaal anders.
'Ik zou het zo doen,' gaf hij toe. Hij was vermoeid. Doodop. Als hij de kans kreeg om te slapen, zou hij dat ook zeker doen. Misschien kon hij vannacht stiekem bij Ivy slapen. Hij zou in elk geval langer slapen dan normaal. Zelfs als hij twee uur moest wachten tot iedereen sliep, zou hij langer slapen. Hij sliep veel te weinig.
'Derek weet van Claire af, maar hij heeft ook gewoon een hekel aan haar,' gaf hij toe. Derek hield er niet van als mensen hem bedrogen of tegen hem logen. Hetzelfde gold voor hem, dus wat dat betreft leken ze op elkaar. Misschien had hij het Derek niet eens verteld als ze elkaar op een ander moment gezien hadden. Ivy had het net met hem uitgemaakt en je kon wel zeggen dat hij nogal over de rooie was.
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze zei dat hij haar wel moest helpen. Ivy was de langste niet, maar ze was ook geen kabouter. Het was meestal net te hoog voor haar, maar niet zo heel veel. Klein was lief, maar hij kon zich voorstellen dat te klein irritant was.
'Ken je dat bos een paar kilometer van het instituut vandaan? Het ligt aan de rand. Er staan wel meer huizen, maar we hebben geen buren.' Dat ze geen buren hadden, zag hij nu wel als een voordeel. Als ze zo doorgingen als vandaag, zouden de buren nog eens overlast melden. Hij knikte en pakte zijn telefoon van het nachtkastje. Hij had een paar foto's gemaakt. Het was toeval dat ze ze gemaakt had, want hij had ze alleen maar gemaakt om mee naar de winkel te gaan. Hij wilde in de winkel vragen hoe hij zoiets nu het beste kon inrichten. Hij gaf zijn telefoon aan Ivy en gaapte.
'Let alsjeblieft niet op mijn berichten, Jason dacht dat het leuk was om mijn nummer rond te strooien,' mompelde hij. Hij drukte een kusje tegen haar wang en sloot zijn ogen toen. Het waren best wel wat foto's, dus hij kon zo lang wel zijn ogen sluiten.
'Het is niet zo groot. Ik wilde geen groot huis als ik alleen ging wonen,' gaf hij verontschuldigend toe. Als hij had geweten dat Ivy bij hem kwam wonen, had hij heus wel voor iets groters gekozen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schudde even haar hoofd toen hij zei dat hij het zo zou doen. "Same" mompelde ze even. Ivy pruillipte even en keek hem aan. "Kan je vanavond niet bij mij slapen? Je kan wel zo door de deuren heen lopen dus het is niet alsof je enig lawaai kan maken" zuchtte ze. "Ik ben die stomme slaappillen vergeten en ik weet dat ik geen uur kan slapen als jij er niet bent" gaf ze toe. Ze sliep veel te weinig en ze had haar energie nodig. Ze wou niet zonder hem slapen. Ze zou wel hem iets vroeger wakker maken en later gaan slapen. Ivy knikte bij zijn woorden. "Awh zo" zei ze bedenkelijk. "Ik wil het Suze vertellen maar zij kan haar mond niet houden" zuchtte ze. Ze voelde zich schuldig, maar de vrouw zou het te moeilijk hebben met het verborgen houden en ze zou waarschijnlijk in het openbaar kwaad worden op Claire. Ze knikte even en dacht na. "Willford?" vroeg Ivy even met een grijns. Ze was dol op dat bos. Het was er lekker rustig. Ze kende wel de meeste plekken rond het instituut, ze had er al eens gerend. "Geen buren, dat klinkt goed" grapte ze. Ze nam zijn telefoon over en fronste even, waarna ze een wenkbrauw optrok. "38 ongeopende berichten Ollie?" Ze knikte even toen hij zei dat hij Jason was die daar de schuld van was. "Wel, ik wil er toch wel eentje van lezen, gewoon omdat ik nieuwsgierig ben" gaf ze toe met een kleine glimlach. Ze opende een bericht en sloot het met rode wangen vlug weer. "Ehmmmmmmm" Ze schudde even haar hoofd. "Regrets" mompelde ze even met een kreun. "Je hebt een naaktfoto van ene Maelis, wil je hem zien?" grapte ze. Ze was niet meer van plan zijn berichten te lezen, laat ook maar. Ivy keek naar zijn foto's en scrollde even door. Het was een licht huis, met een grote, ruime woonkamer maar de rest was niet extreem groot. Het was perfect. Ivy schudde even haar hoofd en glimlachte. "Het is geweldig, geen verontschuldigingen" zei ze met een grijns. Ze drukte een langere kus op zijn lippen en trok een wenkbrauw op. "Je laat me toch wel meebetalen he?" vroeg ze met een frons. Ze raakte zijn zij even aan met haar vingers en leunde met haar kin op zijn borstkas. Ze wou ook wel wat bijdragen aan hun huis. Hun huis,dat klonk goed. "En, ehmm, mag Bay nog mee?" Ze raakte zijn onderlip aan met haar duim en streek er kort over.

Account verwijderd

schreef:
Het was toch erg dat ze beiden niet hadden kunnen slapen. Ze konden niet slapen zonder elkaar en toch hadden ze er twee maanden over gedaan om dat duidelijk te krijgen. Hij wist wel dat dat voornamelijk Claire's schuld was, maar het bleef naar dat ze het zo slecht deden zonder haar. Zij was zijn beste deel, dat wist hij wel, maar hij wist niet dat hij zo'n ramp was zonder haar.
'Slaappillen. Waarom heb ik daar niet aan gedacht?' kreunde hij. Misschien had hij daar beter door kunnen slapen. Hij was zo druk met Ivy geweest dat hij niet eens aan een simpele oplossing als een slaapmiddel had gedacht.
'Ik kom vanavond wel hier slapen.' Hij knikte en streelde door haar haren. Het zou hem goed doen om weer naast haar te slapen, waarschijnlijk zou hij dubbel zoveel slaap krijgen. Hij keek er nu al naar uit.
'Dat is waar. Hoewel het mij wel een paar dodelijke blikken zou schelen,' gaf hij toe. Het was niet alsof Suzan echt vervelend tegen hem deed, maar ze kon toch wel dodelijk naar hem kijken. Ze deed het voornamelijk als Ivy en hij ruzie hadden, wat ze de laatste tijd niet meer gehad hadden. Hij begreep ook wel dat ze boos op hem was, want hij maakte haar beste vriendin ongelukkig. Hij knikte even toen ze naar het bos vroeg. Zoiets stond hem wel bij. Hij was er niet eerder geweest. Hij lachte zachtjes toen ze zei dat het goed klonk om geen buren te hebben. Hij moest toegeven dat hij het wel een voordeel vond. Hij had de buren nog niet ontmoet, maar nu maakte het niet uit hoe luid ze waren, want de buren woonden vijftig meter verderop. Hij hief zijn schouders op toen ze over zijn berichten begon. Hij wist dat hij best wel wat ongelezen berichten had. Hij wilde er niet naar kijken. Hij was te druk met Ivy in zijn hoofd. Hij bestudeerde haar en schoot in de lach toen hij haar wangen zag branden. Daar moest wel iets heftigs in staan. Hij had geen idee.
'Nee, niemand tipt aan wat ik al heb.' Een grijns verscheen even op zijn gezicht. Wat hij had. Hij had Ivy weer terug. Hij streelde even over haar zij en heup en liet zijn hand toen liggen. Hij gaapte terwijl zij naar de foto's keek. Hij was blij dat ze het mooi vond. Hij kon niet meer terug. Hij zou er gaan wonen en als Ivy met hem meeging, moest het natuurlijk ook aan haar eisen voldoen. Hij keek naar haar terwijl zij naar hem keek met haar kin op zijn borstkas.
'Als je dat wil.' Hij hief zijn schouders op. Als zij zich er beter door voelde, vond hij het prima. Ze zouden er vast wel uit komen.
'Natuurlijk, waarom zou Bay niet mee mogen?' vroeg hij. Er waren geen regels zoals die er waren bij het huren van een huis. Hij glimlachte naar haar toen ze met haar duim over zijn onderlip streek. Hij streelde over haar wang.
'Ik ben blij dat je het nog een tweede kans wil geven,' gaf hij toe. Hij drukte een kus tegen haar lippen. Er had hem niets beters kunnen overkomen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy streelde zijn haren zachtjes en drukte een kus op zijn voorhoofd toen hij zei dat hij de slaappillen was vergeten. "Nee, slaappillen zijn niets voor jou, het is een ramp om op te staan, geloof me maar" zei ze zachtjes. Je voelde je altijd enorm miserabel en ellendig als je opstond, en toch had ze de pillen nodig gehad om ook maar een klein beetje energie te hebben. Ze waren wanhopig. "Wij zijn veel te erg zonder elkaar" mompelde ze bedenkelijk. "Nee serieus, hoe slecht kunnen we zijn zonder elkaar?" Klaagde ze. Ze konden niet slapen, waren allebei slecht gehumeurd en prikkelbaar... Tsss. Ivy knikte even. "We gaan ongeveer 23u slapen allemaal, want morgen mleten we vroeg op...dus kom jij zo ongeveer 23u30?" Het was zo'n voordeel dat Oliver gewoon door deuren heen kon lopen zonder enig geluid te maken. Dat maakte het heel wat makkelijker. Ivy maakte een geluidje toen hij begon over de dodelijke blikken die Suzan hem schonk. "Ik heb nooit gewild dat ze je dodelijke blikken schonk" protesteerde ze. "Damn, ik heb zelfs niemand verteld wat er is gebeurd" voegde ze eraan toe. Ze bedacht zich plotseling iets. "Jij hebt het Alistair verteld" mopperde ze. Haar broer had haar een volledige maand elke dag geprobeerd te bellen om haar om te praten en haar wat op te vrolijken. En dat had nu niet bepaald gewerkt. Ivy trok even een pruillipje en schoot in de lach om wat hij zei. "Ehe, maar toch, damnnn" grapte ze terwijl ze deed alsof ze naar de foto keek, terwijl ze hem stiekem al had verwijderd. "Heel zeker?" Plaagde ze hem. Ze wiebelde even toen ze zijn hand voelde op haar heup en ze drukte een kus op zijn lippen. "Ja dat wil ik" gaf ze eerlijk toe. Ee zou zich er beter voelen. "Dan kan ik tenminste zeggen dat ik heb meebetaald als jij me eruit wilt schoppen omdat je me beu bent" grapte ze. Ze lachte even toen zijn lippen onder haar duim zich omvormden tot een glimlach. "Ik ben blij dat je mij nog een tweede kans wilt geven" gaf ze schuldig toe. Ze bleef even hangen bij zijn lippen en bedacht zich plotseling iets. "Eh, Ollie, eerlijk gezegd moet ik je nog iets vragen" Ze dacht even na toen ze zijn gezicht zag. "Maar het kan wel wachten" gaf ze toe. Ze wou niet echt meteen uit bed komen en over even zou de rest van het team wel thuis zijn.

Account verwijderd

schreef:
Hij was sowieso al niet goed geweest in opstaan, dus misschien was dat niet zo handig geweest. Het verklaarde echter wel waarom Ivy zo nu en dan te laat geweest was. Ryan was er niet blij mee geweest. Ryan was sowieso niet blij geweest met hen, want zonder elkaar waren ze ontzettend vervelend. Ze waren humeurig en ontzettend prikkelbaar. Hij lachte toen Ivy die woorden hardop uitsprak. Het was waar, ze waren samen een stuk beter dan apart. Als dat geen teken was dat ze samen moesten blijven, wist hij het het ook niet meer. Hij streelde door haar haren en knikte. Zodra het allemaal stil was, zou hij wel naar haar kamer lopen. Hij kon even checken of er iemand op de gang was en dan zou hij bijna haar kamer in kunnen duiken. Kwam zijn gave dus toch nog van pas.
'Je kunt het haar niet kwalijk nemen. Ik maakte haar beste vriendin ongelukkig, natuurlijk was ze boos.' Hij knikte bij zijn woorden. Hij zou ook boos zijn op Elise als ze het met Derek uitmaakte op een vervelende manier. Hij zou haar geen dodelijke blikken toewerpen, want dat was meer een vrouwending, maar hij zou ook niet meer zo goed met haar op kunnen schieten. Hij fronste even toen ze zei dat ze het niemand verteld had. Hij had verwacht dat ze dat wel zou doen. Dat was dus de reden dat niemand vreemd naar Claire had gekeken. Hij zou zogenaamd vreemdgegaan zijn met Claire, maar niemand had er een woord over gezegd tegen de vrouw. Ze wisten het niet.
'Hij weet niet zo veel. Hij wist dat je het uitgemaakt had en ik heb verteld dat je dacht dat ik vreemdging, maar dat ik dat niet gedaan had. Ik had eigenlijk verwacht dat hij het niet zou geloven, maar dat deed hij wel.' Hij hief zijn schouders op. Het verbaasde hem dat Alistair het geloofde, want het was wel zijn kleine zusje waar ze het over hadden. Bovendien zei elke man die vreemdgegaan was, dat hij het niet gedaan had. Hij schoot in de lach toen Ivy deed alsof ze naar de foto keek. Hij wist dat ze dat niet deed. Aan haar eerste reactie te zien, voelde ze zich daar niet gemakkelijk bij. Hij tilde even de dekens omhoog en liet zijn blik kort over Ivy's lichaam glijden, waarna hij knikte.
'Heel zeker,' beaamde hij. Niemand zou aan haar tippen. Hij had het getroffen met haar. Hij glimlachte toen ze een kus tegen zijn lippen duwde. Hij zou het lastig vinden om in het openbaar niet te tonen, maar het was noodzakelijk.
'Ik zal je er nooit uit schoppen, Iv.' Hij was dol op haar, na twee jaar was hij nog steeds dol op haar. Het zou niet zo gauw veranderen.
'Ik zou je ook nog een derde en een vierde kans geven,' gaf hij toe. Hij wilde zo graag dat het werkte, dat hij haar ontiegelijk vaak zou vergeven. Hij wist dat dat niet goed was, maar hij wist ook dat Ivy er geen misbruik van zou maken. Ivy kon er niets aan doen dat Claire met haar hoofd gespeeld had. Net zoals hij er ook niks aan had kunnen doen. Hij schudde zijn hoofd.
'Nee, het kan ook wel nu.' Hij bestudeerde haar kort en duwde een kus tegen het puntje van haar neus. Ze waren nu toch al goed bezig, dus dan kon ze het net zo goed nu vragen.

Account verwijderd

schreef:
'Ivy gaf hem een por toen hij begon te lachen. "He, het is waar hoor, vraag maar aan Ryan, ik heb het gevoel alsof hij momenteel een enorme hekel heeft aan ons, nou ja, meer aan mij na het incident met dat mes in de traingsruimte" klaagde ze. Ryan was echt enorm streng en kortaf tegen haar, wat ze wel snapte. Hij was leider van het team, hij had zijn plichten. En zij moest haar werk goed doen. Ivy trok even een gezicht toen hij dat zei. "Nou, als ze hoort wat er is gebeurd, wordt ze waarschijnlijk boos op mij" zuchtte ze. Dat zou afzien worden. Ze had er nu al geen zin in. Maar het was wel nodig, en hopelijk werd er meer woede naar Claire gestuurd dan naar Ivy zelf. Ze raakte zijn wenkbrauw even kort aan toen hij fronste en haalde haar schouders op. "Ik wou er niet echt over praten, en nou ja, je kent me, ik doe nogal vaak alsof alles in orde is" gaf ze toe. Ze had geleerd om 'the tuff girl' te zijn. Het stond je niet als je huilde in het instituut, en de roddels verspreidden zich altijd enorm snel. Nog een reden waarom ze het niet meer erg vond om weg te gaan. Na alles wat er was gebeurd, had ze nood aan iets nieuws, een nieuw begin, een goed en rustig leven. Stabiliteit. Haar tatoeage geldde nog steeds. Ivy kreunde even toen Oliver dat zei en dacht na. "Wat ben ik toch een idioot, Derek en Alistair hadden allebei door dat je me nooit zou bedriegen, maar ik..." Jammerde ze even. Waarschijnlijk zou ze zich nog een heel, heel erg lange tijd schuldig voelen en zou het wel af en toe in haar gedachten blijven steken. Het was het slechtste wat ze ooit had gemaakt van keuze, Oliver dumpen. En ze voelde zich miserabel erdoor. Ze was in die tijd niet zo blij geweest dat Oliver en Alistair goede vrienden waren geworden, maar het was wel fijn als ze geen ruzie hadden. Ze konden echter enorm snel tegen haar samenspannen. Ha, in feite waren het de twee belangrijkste mannen in haar leven, haar broer en haar vriend. Ivy maakte een half lachend, half protesterend geluidje toen hij de dekens optilde en tikte hem even speels op zijn vingers. Ze schoot in de lach. "Okey, je hoefde heus niet te kijken om dat te zeggen hoor" lachte ze. Ze drukte een paar kussen terug en trok een wenkbrauw op. "Ook niet als ik enorm lastig doe?" Plaagde ze hem. Ivy fronste even en trok een wenkbrauw op. "He, ik probeer ervoor te zorgen dat je die kansen niet moet gebruiken hoor" voegde ze eraan toe. Ze wou niet dat hij spijt zou krijgen van de jansen die hij haar gaf. Ivy trok even een pruillip toen hij zei dat het nu kon en ze glimlachte toen hij een kusje drukte op het puntje van haar neus. Ze drukte een kus terug op zijn lippen. "Okey, maar je moet beloven dat je niet kwaad wordt" zei ze met een frons. Ze reikte met haar ene hand naar haar shirt, om tot de conclusie te komen dat dat te ver lachen. Dus nam ze maar Olivers shirt. Ze trok het vlug over haar hoofd en kroop met tegenzin uit bed, waarna ze trippelde naar de deur en naar haar kamer ging. Ze duwde met haar duim de rits van haar koffer open en haalde het kleine blauwe doosje eruit. Diep ademhalen. Ze liep weer terug en kroop bij hem in bed, waar ze weer in zijn armen kroop. "Ik vond dit de dag van het gala toen ik wat shirts nam uit de kast...het was niet de bedoeling om..ik heb niet meer gekeken sinsdien" gaf ze toe met rode wangen. Ze duwde het doosje terug in zijn handen. "Sorry" zei ze zachtjes. "Ik had het niet moeten meenemen, maar ik raakte in paniek" gaf ze toe. Ivy keek hem aan. "Wou je me echt ten huwelijk vragen Ollie?"

Account verwijderd

schreef:
'Hij heeft helemaal geen hekel aan je. Hij is bezorgd om je,' sprak hij Ivy tegen. Ryan had aan niemand een hekel. Hij hield gewoon van Ivy. Niet alleen Ryan had zich zorgen gemaakt om Ivy, de rest van het team deed het ook. Hij had zich ook zorgen gemaakt, ondanks dat zijn situatie niet veel beter was. Hij ziet zijn vingers even langs haar wang glijden en hij schudde zijn hoofd.
'Als ze hoort wat er gebeurd is, is ze waarschijnlijk boos op Claire. Het is niet jouw schuld, Iv. Je had geen keuze,' zei hij. Hij ging er niet vanuit dat Suzan het haar kwalijk zou nemen. Misschien zou Suzan wel haar excuses aan hem aanbieden, maar hij vond dat niet nodig. Het was zijn schuld dat Ivy ongelukkig was en hij begreep dat het Suzan boos maakte. Ze wilde haar beste vriendin natuurlijk gelukkig zien. Hij hoopte dat ze dat nu was. Hij was dat wel. Hij voelde zich zoveel gelukkiger nu ze weer samen waren.
'Je hoeft je niet altijd groot te houden en je bent al helemaal geen idioot. Als jij een idioot bent, ben ik ook een idioot.' Ten slotte had Claire hem ook gebruikt. Hij was twee maanden zwaar ongelukkig en eenzaam geweest, maar hij had het overleefd en nu had hij haar weer terug. Alles was weer goed.
'Hoef ik ook niet, maar ik kijk gewoon graag.' Hij hief zijn schouders op en streelde over haar zij. Nu keek hij al helemaal graag. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg of hij het ook niet zou doen als ze lastig was. Ze zouden er wel overheen komen. Vervolgens knikte hij, waarom zou hij kwaad worden? Hij keek haar een beetje vreemd na en gaapte toen. Had ze een foto verscheurd of zo? Dat zou hij ook wel overleven. Hij wachtte rustig tot ze terugkwam en een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze weer in zijn armen kroop. Al snel werd duidelijk wat ze hem moest vragen. Hij keek even naar het blauwe doosje, hij wist wel waar dat vandaan kwam. Hij bestudeerde haar terwijl ze stamelde en bloosde.
'Het is niet erg.' Hij had het doosje niet eens gemist. Hij had niet eens opgemerkt dat het weg was. Hij had er niet naar willen kijken, want dan bedacht hij zich dat hij haar kwijt was. Hij had niet geweten wat hij ermee aanmoest en had het maar in zijn kast gegooid.
'Ja,' gaf hij toe. Hij had met haar willen trouwen. Hij had het willen doen als ze weggingen. Dat was allemaal een beetje anders gelopen en hij had niet geweten hoe hij het moest oplossen. Hij kon het haar niet zomaar geven als cadeautje.
'Ik doe het vast nog wel een keer als je het niet nog eens uitmaakt,' mompelde hij. Hun pauze was nogal vervelend geweest, maar dat betekende niet dat hij het niet meer zou doen. Hij wilde nog steeds graag bij Ivy zijn.

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een grommend geluidje toen Oliver zei dat hij alleen maar bezorgd was. "Humpf" mompelde ze met een zielig gezicht. Het kwetste haar soms dat hij zo kortaf deed tegen haar en constant bevelen was aan het schreeuwen, ze kon het niet ontkennen. Ze vond het gewoon helemaal niet fijn. Maar over een paar weken zou dat voorbij zijn, en hopelijk zou alles dan weer goed komen in het team. Ze hoopte echt oprecht dat ze allemaal vrienden konden blijven. Dat was nog één van Ivy's angsten. Zou het haar lukken om nieuwe vrienden te maken, normale vrienden zonder gaves? Het leek haar zo bizar, de meeste vrienden die ze had zaten in het instituut. Natuurlijk had ze Oliver nog, maar wat als Oliver was gaan werken? Awh, ze was haarzelf weer nerveus aan het maken. Ivy luisterde naar wat hij zei en haalde haar schouders op. "Ik weet niet hoe ze gaat reageren, soms is ze nogal onvoorspelbaar" gaf ze eerlijk toe. En eerlijk was eerlijk, soms kon Ivy het niet aktijd aan om Suzans ellelange opmerkingen te horen, ook al was het veel verbetert met Jules. Elise in dat geval was een aangenamer persoon om mee te praten. De vrouw veroordeelde haar nooit. Waarschijnlijk was Elise zowat een beetje wat Derek voor Oliver was. Derek was zo'n beetje de kalmste van de groep. Ivy begroef haar gezicht in het putje tussen zijn schouder en hals en knikte. "Hmmm, dat weet ik" zei ze zachtjes. Ze zou zich altijd blijven herinneren hoe eenzaam ze zich had gevoeld door Claire. En ze wist niet hoe ze zich moest voelen. "Weet je, ik voel me slecht voor Claire" Ze schudde even haar hoofd toen hij haar verward aanstaarde. "Hoe moet het zijn om als enige doel levens verpesten te hebben?" Zuchtte ze. Claire had maar één ding dat ahaar gelukkig maakte, en dat was dat anderen niet gelukkig konden zijn. Ze was ziek. En Ivy voelde zich sorry voor haar. Ivy lachte toen hij zei dat hij ook gewoon graag keek. "Ha, je gaat nog wel veel tijd hebben om te kijken, don't even worry" zei ze geamuseerd. Als het aan haar lag, zou ze hem ook wel vaker naakt willen zien. Ivy knikte even met een blos op haar wangen toen hij zei dat het niet erg was. "Je hebt geen idee wat ik allemaal mezelf heb wijgesmaakt toen ik dat vond" gaf ze toe met een klein glimlachje. "Één van die dingen was dat je van plan was zo snel mogelijk te trouwen met iemand anders zodat je mij zou vergeten" Ze fronste even en trok kreundend de dekens iver haar hoofd toen hij zei dat hij haar ten huwelijk zou gevraagd hebben. Ze had echt alles verpest. Ze wist niet meer wat te doen. "Verdomme" vloekte ze met een frons op haar gezicht. Ze bleef onder de dekens liggen en zuchtte even. "You sure, want blijkbaar ben ik barreslecht in relaties" zei ze zachtjes, verdrietig. Ze leunde even op zijn borstkas onder de dekens en liet haar vingers over zijn arm lopen.

Account verwijderd

schreef:
'Misschien moet je gewoon eens een gesprek met Ryan voeren, Iv. Hij geeft om je,' mompelde hij. Ryan gaf om hem allemaal en het kon niet makkelijk voor hem zijn dat twee teamleden door een zware periode ging. Hij was eenzaam en Ivy had allerlei domme dingen gedaan. Hij hoopte dat dat niet afgelopen was, want hij zou het niet aankunnen als ze weer op een brug ging staan.
'Ze is ook onvoorspelbaar, maar ze kan het jou niet kwalijk nemen dat een ander gebruik van je heeft gemaakt. Als ik het je niet kwalijk neem, kan zij dat al helemaal niet doen.' Uiteindelijk was hij de dupe geweest van Claire en Ivy, niet Suzan. Suzan had alleen een ongelukkige beste vriendin gehad. Derek had een ongelukkige beste vriend gehad, maar hij was ook niet boos geweest op Ivy. Wel op Claire en dat was te merken ook. Hij was altijd kortaf tegen Claire en maakte vrij duidelijk dat hij een hekel aan haar had. Claire leek zich daar echter niet druk over te maken.
Hij was verbaasd toen ze vertelde dat ze zich slecht voelde voor Claire. Claire was een echte mislukking, waarom zou ze zich nou slecht voor haar voelen. Een frons verscheen op zijn gezicht.
'Misschien zou ze een relatie moeten beginnen met Joel, dan zou het feest af zijn,' gromde hij. Het speet hem niet voor Claire, hij walgde van haar. Hij moest elke dag weer tegen haar hoofd aan kijken en het maakte hem misselijk. Hij kon zich er niet meer door concentreren. Een grijns verscheen op zijn gezicht bij haar volgende woorden.
'Niet alleen kijken, hoop ik.' Hij streek wat haar achter haar oor. Haar haar zat nog wel door de war, maar hij had inmiddels zo veel aan haar haar gezeten dat het er weer enigszins fatsoenlijk uitzag.
'Nee, dat was ik niet van plan,' lachte hij zachtjes. Hij wilde helemaal niet meer trouwen. Nu was hij weer van gedachten veranderd, want hij wilde nog wel met Ivy trouwen. Een frons verscheen op zijn gezicht toen ze kreunde en ze de dekens over haar hoofd trok. Was het verkeerd dat hij met haar had willen trouwen? Hij duwde de dekens zachtjes over haar hoofd en keek met een frons naar haar.
'Je bent helemaal niet slecht in relaties,' sprak hij haar tegen. Ze was leuk om een relatie mee te hebben. Het was Claire's schuld, niet die van haar. Hij streelde door haar haren.
'Je moet wel beloven dat je het niet nog eens uitmaakt.' Hij zou het niet nog eens aankunnen. Als ze nu samenkwamen, wilde hij ook samen blijven. Hij was niet van plan om nog eens alleen te zijn. Hij wilde de rest van zijn leven bij haar doorbrengen.

Account verwijderd

schreef:
"Misschien, ooit" gaf ze lichtjes toe. Nu niet meteen tho, dan zou ze zeker verraden dat Oliver en zij weer samen waren. En ze vertrouwde misschien wel Ryan, maar hoe minder mensen het wisten hoe beter. Misschien later, heel misschien. Nou ja, ze zou wel met hem praten als ze nog een apart huis hadden en ergens alleen woonden. Dan zouden ze misschien wel eens heel het team kunnen uitnodigen voor een etentje, oeh, dat klonk wel leuk. Ivy luisterde naar hem en zuchtte even, waarna ze haar schouders ophaalde en ze zijn wang kort kuste. "Maar jij bent anders Ollie" zei ze met een glimlachje. Oliver begreep haar bijna altijd. Ivy haalde even een hand door haar haren en streelde zijn schouder met haar duim. Ze zou het wel nog even doen, hem zo aanraken en hem strelen. Oh ja, voor de rest van hun leven samen. Ze schudde even haar hoofd en trok een wenkbrauw op. "Wil je dat echt, twee mensen die ons haatten in één team? Ik zou het het helse koppel noemen" mompelde ze even. "En sorry dat ik dit zeg, maar ik heb dan nog een minder slechte ex dan jij hebt" protesteerde ze. Ze pruillipte even toen ze zijn gezicht zag. "Awh, hier, een sorry-kusje" zei ze terwijl ze haar lippen tegen de zijne drukte. Ivy lachte om zijn woorden. "Okey, kijken en nog wat extra" grapte ze. "Nou ja, nog heeeel wat extra" verbeterde ze haarzelf. Ivy maakte een geluidje toen hij zei dat hij dat niet van plan was. "Dat heb ik ondertussen wel door ja, ik voelde, voel me er gewoon nog zo slecht door dat ik dat weer eens heb weten te verpesten" mompelde ze even. Ivy knipperde even toen hij de dekens weer terugduwde en beet nerveus op haar onderlip. "Ehe, vraag dat maar eens aan het lijstje met ex'n"gromde ze, waarna haar gezicht Waarschijnlijk zou Alex de enige zijn die zou zeggen dat ze niet zó erg was in relaties. "Ik ben gewoon bang dat ik iets verkeerds ga doen" gaf ze zachtjes toe. Ze concentreerde zich op de vingers die door haar haren gleden en raakte zijn wang aan. "Ik weiger het nog eens uit te maken Oliver, en niemand kan me nog dwingen" Ze drukte een zachte kus op zijn lippen.

Account verwijderd

schreef:
Het was niet zijn taak om het met Ryan te vertellen. Hoewel Ryan ook niet blij was met hem, had hij grotere problemen met Ivy. Ivy was degene die stomme dingen uitgehaald had, hij was alleen maar ongelukkig geweest. Het was goed dat hij weg zou gaan, want het had de sfeer niet verbeterd. Hij had nooit gedacht dat de sfeer zo enorm zou veranderen door hun relatie.
'Misschien, maar dat vind je wel leuk,' zei hij met een grijns op zijn gezicht. Hij deed zijn best om haar te begrijpen, maar dat wilde niet altijd lukken. Hij begreep haar onzekerheid niet. Hij had ook niet begrepen waarom ze hem niet vertrouwde. Hij had haar nooit enige aanleiding gegeven dat niet te doen. Hij drukte een kus tegen haar voorhoofd. Hij was wat dat betreft misschien iets anders, maar dat vond ze niet erg.
'Wel pas als we hier weg zijn.' Hij zou niet op het instituut rondlopen als die twee samen waren. Joel had tegenwoordig een hekel aan Ivy, wat niet zo vreemd was. Ze kwam niet naar hem terug en ze was ook niet vriendelijk naar hem toe. Claire had een hekel aan hen beiden. Het kon hem weinig schelen, zo lang ze maar op afstand bleef.
'Noem haar niet mijn ex,' kreunde hij. Technisch gezien was ze zijn ex, maar het was niet zijn ex geweest als hij inspraak gehad had. Nee, hij wilde haar niet zien als ex. Hij wilde haar graag helemaal vergeten. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze een kus tegen zijn lippen duwde. Zijn glimlach veranderde in een grijns toen ze het over extra's had.
'Daarover gesproken. Hoe groot is de kans dat we dat stil kunnen doen? Want ik heb na twee maanden te lang gewacht om nog eens een paar dagen te wachten,' gaf hij toe. Hij streelde over haar sleutelbeen. Hij wilde niet tot na de missie wachten.
'Je hebt in de afgelopen twee jaar toch ook niets verkeerds gedaan?' vroeg hij. Ze hadden een prima relatie gehad tot Claire naar het instituut was gekomen. Dat was waar alles misgelopen was. Hij schudde zijn hoofd en draaide een plukje haar rond zijn vinger.
'Trouw dan met me,' mompelde hij tegen haar lippen. Hij wist dat hij de rest van zijn leven met haar door wilde brengen, dus waarom zou hij het niet direct doen? Ze zouden toch gaan samenwonen na deze missie. Bovendien kon hij geen relatie met haar hebben als ze niet de rest van haar leven met hem door wilde brengen. Hij pakte het kleine doosje van zijn nachtkastje en opende het ding, waarna hij naar Ivy keek.
'Trouw met me, Ivy Winters.'

Account verwijderd

schreef:
Ivy had inderdaad wel enorm stomme dingen gedaan, het was niet alsof Oliver zo veel verkeerd had gedaan. Oh nee, dat was zij. Zij was degene die rare dingen deed als ze moe was en verdrietig. Ze hadden best wel de sfeer veranderd, gewoon omdat ze niet meer samen waren. Ivy stootte even met haar knie tegen zijn zij toen hij zei dat ze dat wel leuk vond. "Ik vind jou leuk, nou ja, eigenlijk veel meer dan leuk maar dan boost ik je ego wat te veel" grapte ze. Ivy glimlachte bij de kus op haar voorhoofd en glimlachte. "Wel, ik heb eigenlijk een plan, en Dante weet ervan" gaf ze schuldig toe. "Ik heb hem alles verteld, sorry, ik wou gewoon hulp hebben van iemand" Ze raakte zijn wang aan. "Na de missie gaat Dante haar proberen een heel goed betaalde job aan te bieden in Australië, waar ze geen schade meer kan aanrichten en zal werken in een ondergrondse basis" Ze haalde haar schouders kort op. "Ik weet niet of ze zal toebijten, maar het was maar een idee, en hopelijk.." gaf ze toe. Ivy drukte nog een kusje op zijn lippen toen hij kreunde dat ze Claire niet zijn ex mocht noemen. "Maar ze is je ex Ollie, en ik ben blij dat ze je ex is en ik niet meer" protesteerde ze met een glimlachje. Ze wou niet behoren tot dat lijstje. Ivy schoot in de lach om zijn woorden en streelde zijn kaaklijn. "Wel ehmm, de kans is heel erg klein" gaf ze toe. Ze was luid, maar ze gaf Oliver gewoon de schuld. Ze zou niet zo luid zijn als Oliver niet zo goed was. En hij was ook best wel luid hoor. Ze glimlachte toen hij haar sleutelbeen streelde. "Maar ik doe mijn best hoor" klaagde ze. Ze probeerde wel stil te zijn. Okey, daarjuist had ze het wel opgegeven, dat was de waarheid. Ze zou het zelf ook niet te lang volhouden in dat geval. Ze had hem te erg gemist en haar verlangen was te groot. Na de missie was te laat. Ze pruillipte lichtjes toen hij zei dat ze niets verkeerds had gedaan. "Ik ben niet vertrokken samen met jou" zuchtte ze. Dat was iets dat ze weer aan haar lijstje kon toevoegen, ze hadden nu al ergens moeten wonen. Ivy werd al afgeleid door het plukje haar dat hij om zijn vinger draaide en ze kuste hem zacht terug. Even liet hij haar los, en Ivy keek verward op bij de woorden die hij mompelde tegen haar lippen aan. Had hij nu juist? Ze keek hem sprakeloos aan voor een moment en haar wangen kleurden rood toen hij het blauwe doosje van het nachtkastje nam. Ze beet hard op haar onderlip toen hij dekseltje opende en ze de ring voor de tweede keer zag. Hij was prachtig, het was een gouden ring met een rijtje van met diamanten ingelegd bloemenmotief. Het was de mooiste ring die ze ooit had gezien. Ze ontmoette zijn blik en wist niet wat te doen. "Ollie?" Meende hij dat serieus? Ze keek hem stomverbaasd aan en knikte toen grijnzend met haar hoofd. "Ja, ja tuurlijk wil ik met je trouwen" Okey, normale mensen zouden eerst de ring aannemen, maar Ivy zat in een draaikolk van gevoelens en er was maar 1 ding belangrijker momenteel dan de ring, en dat was degene die de ring aan haar wou geven. Ze trok hem naar zich toe en duwde haar lippen tegen de zijne, waarna haar handen zich al snel weer versmelten met zijn haren.

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk niet dat je mijn ego te veel kan boosten,' lachte hij. Hij wist heel goed dat hij niet op alle vlakken perfect was, maar met Ivy voelde hij zich altijd goed. Ze leek nooit te letten op de dingen die hij niet goed deed, maar op de dingen die hij wel goed deed. Hij deed hetzelfde, hoewel er niet veel op te merken viel aan Ivy. Ze had niet met hem willen vertrekken, maar dat was ook het enige wat hij vervelend gevonden had. Hij fronste even toen Ivy het over een plan had. Hij hield zijn hoofd iets schuin terwijl hij naar haar luisterde. Hij vond het niet erg. Hij was al lang blij dat zij net zo graag van Claire af wilde als hij.
'Denk je dat ze dat aan zou nemen? Ik weet niet of ze hier is voor het geld,' mompelde hij. Was ze hier voor het werk of was ze hier om hun levens te verpesten? Hij gokte op het tweede. Misschien moest Dante haar wel gewoon wegsturen. Hoewel Claire dan heel goed door zou hebben dat ze het aan hem verteld hadden. Hij beet even op de binnenkant van zijn wang. Ze zouden wel zien.
'Oké, hier is waarschijnlijk niet het beste idee. Is er geen hotel in de buurt?' vroeg hij. Ze mochten vrijwel geen geluid maken, iedereen zou het direct weten. Claire mocht het niet weten. Een hotel was oké. Hij zou het niet eens geldverspilling noemen.
'Je was nog niet klaar om samen te vertrekken.' Hij hief zijn schouders op. Nu was ze klaar, dus daar was hij blij mee. Klaar om met hem te vertrekken. Hij streelde door haar haren. Hij keek er naar uit om samen te vertrekken, om zelf hun dag in te delen. Ze konden de hele dag in bed liggen als ze dat wilden.
Hij keek naar Ivy terwijl ze naar de ring keek. Hij wist niet zeker of ze het leuk vond. Ze beet hard op haar lip, maar ze leek niet verdrietig. Hij hield zijn hoofd schuin toen ze zijn naam vragen uitsprak. Het was toch wel duidelijk? Ja, het was duidelijk. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze ja zei en haar lippen tegen de zijne drukte. Ze nam de ring nog niet aan, maar haar antwoord was duidelijk. Hij legde het doosje op het nachtkastje en sloeg zijn armen om haar heen, waarna hij haar zachtjes tegen zich aanduwde en haar kuste. Ze wilde met hem trouwen. Hij wilde de rest van zijn leven met haar doorbrengen en andersom. Hij liet zijn vingers een stukje onder haar shirt glijden zodat zijn handen op haar heupen lagen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy raakte zijn wang en hals aan, waarna ze haar vingers toch weer op zijn schouderbladen liet rusten. Ze streelde de strakke lijnen van zijn sleutelbeenderen en keek even naar hem op toen hij zijn hoofd schuin hield. "Ik heb geen idee of ze dat gaat aannemen, maar ik hoop het" Ze aarzelde even en bewoog even haar vingers al tokkelend op zijn schouder. "Wat zou je doen mocht ik zeggen dat ik zo ongeveer de helft zelf heb moeten aanbieden, van geld bedoel ik?, dat we zeker zijn dat ze weggaat?" Ivy had er geen spijt van. Als ze iets echt wou betalen, was het hun geluk. Ze zou alles weggeven moest dat mogelijk zijn. Het maakte haar niets uit. Het kon haar niets schelen wat er met haar geld gebeurde, zolang alles maar goed liep tussen hen. Het was de minst riskante oplossing, en ze hoopte maar dat Claire niets door zou hebben. Als dit lukte, dan zou alles veel beter verlopen. "Ehm, geen idee, ik loop straks wel even vlug langs en dan weet ik het je te vertellen" beloofde ze hem. Ze dacht van wel, aangezien hun gebied dicht bij het strand lag moest er wel accomodatie zijn, toch? Ze ging echter wel met hem akkoord, het was inderdaad niet het beste plan ooit om het hier te doen, in de hoop dat het wat stiller ging. Waarschijnlijk zouden ze het dan in no time wel merken, wat er aan de hand was. Oliver leidde haar altijd af wanneer hij door haar haren streelde, hij had geen idee. Ze werd er rustig door. Ivy lachte om de grijns op zijn gezicht en liet zijn lippen even los om hem aan te kijken. "Toen je zei dat je me wel nog eens ten huwelijk ging vragen, had ik nou niet bepaald verwacht nu" gaf ze toe met een glimlach. Niet dat ze het erg vond, ze vond het helemaal niet erg. Ivy was er klaar voor. Ze drukte nog een kusje op zijn lippen, en nog een paar. "Ben je héél, héél zeker dat je met me wilt trouwen?" Vroeg ze toch even voor de zekerheid. Ze twijfelde niet aan hem, maar ze wou zeker zijn dat hij nu niet gewoon enorm blij was dat ze weer samen waren en zich daardoor liet leiden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld