Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
'Nee, eigenlijk niet,' lachte hij. Hij begon nooit te grijnzen als hij zichzelf zag in een spiegel zag. Hij vond het wel amusant dat zij de neiging had om te grijnzen, want dat had hij ook. Hij voelde zich goed, dus wilde hij zich daar ook naar gedragen. Dat konden ze echter niet. Hij streelde haar arm wat afwezig en keek op toen ze opnieuw begon te praten. Ivy was niet geweldig in het maken van beslissingen, ze was een twijfelaar. Het was maar goed dat hij dat niet was, want anders gebeurden er nooit dingen.
'Misschien moet je eerst bedenken welke hond je wil en welk geslacht je wil.' Hij glimlachte en drukte een kus tegen haar schouder. Ze moesten niet op de zaken vooruit gaan lopen. Eerst verhuizen, dan een hond. Hoewel ze het graag leek te willen, kon hij niet met zekerheid zeggen dat ze met hem mee ging. Ze had al meerdere keren afgezegd en hij moest het maar even afwachten.
'Iv, waarom ben je nu zo onzeker? Ik heb je gevraagd om met me te trouwen, natuurlijk wil ik graag dezelfde naam delen.' Hij raakte haar wang even aan en drukte een kus tegen haar lippen. Hij wilde graag trouwen, waarom vroeg ze zich nog af wat hij wilde?
'Maar ik zou het begrijpen als je graag je eigen naam wil houden.' Waar ze ook voor koos, hij zou haar niet tegenspreken. Haar naam kwam van haar ouders, zoiets zou hij haar niet afnemen. Hij drukte opnieuw een kusje tegen haar lippen en knikte toen ze het weer over Claire had. Het was moeilijk om niet aan haar te denken als hij tegen haar aan keek.
Kort keek hij haar na toen ze overeind kwam, waarna hij zijn shirt over zijn hoofd trok en het door de deuropening de badkamer in gooide.
'Niet dat ik er iets tegen heb als je je eigen shirt draagt, maar mijn shirt is leuker,' merkte hij met een grijns op. Hij trok de dekens over hem heen en gaapte. Hij was ontzettend vermoeid en hij had de neiging om nu al in slaap te vallen. Blijkbaar hoefde Ivy alleen nog maar aanwezig te zijn om hem in slaap te krijgen. Logisch, want hij had al tijden niet meer goed geslapen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde grijnzend met haar ogen toen hij begon te lachen en drukte een kus op zijn hals. Ze glimlachte toen hij haar arm nogal afwezig streelde en haar bestudeerde. Ze kroop tegen hem aan en haalde haar schouders op. "Hangt er van af, als je duizend kleine pups wilt dan kunnen we altijd een vrouwtje nemen, maar dan hebben we wel het probleem dat er een maandelijkse rotzooi is in huis" Ze hield haar hoofd schuin. "Misschien toch een mannetje? Ik denk wel dat Bay dat ook zou leuk vinden" gaf ze toe. Baylor was nog steeds even speels op dat vlak, hij ging graag met andere honden om, en kleine kindjes was ook geen probleem. "Geslacht weet ik niet, maar we hebben nog veel tijd, dus dat is geen probleem, we moeten eerst maar eens wat meubels kopen voor in het huis" gaf ze toe. Ze was gewoon gigantisch enthousiast over het hele eigen leventje opbouwen. Ze maakte een protesterend geluid toen hij vroeg waarom ze nu zo onzeker was. "Ik ben niet onzeker, ik wou het gewoon even vragen" klaagde ze. Ze schudde haar hoofd kort. "Ik kan niet altijd blijven rondhangen in het verleden" gaf ze toe. "Ik wil graag mevrouw Marrek genoemd worden, hoe klinkt dat? Mevrouw Marrek?" Ze lachte om de uitdrukking op zijn gezicht en bleef hem vrolijk vasthouden toen hij kusjes bleef drukken. Hij was zo'n schat. Ivy maakte een protesterend geluidje toen ze een shirt tegen haar hoofd kreeg geworpen en het op haar hoofd bleef liggenwaarna ze pruillipte. "Auwie" protesteerde ze met een grijns. Ze trok dan maar zijn shirt aan, toch wel blij dat ze het weer kon aandoen. "Waarom ruiken je shirts altijd zo goed?" Ze lachte vrolijk toen ze zag dat hij onder de dekens lag. "Oh kom op, je kan nog niet in slaap vallen nu, ik lig nog niet bij je" protesteerde ze.

Account verwijderd

schreef:
Hij had geweten dat het hem lang zou kosten voor hij over Ivy heen zou zijn. Het was achteraf maar goed dat dat het geval was. Hij betwijfelde of ze nog van hem gehouden had als hij besloten had dat hij zo snel mogelijk een ander moest zoeken. Het had hem waarschijnlijk niet eens geholpen, maar misschien was hij uiteindelijk wel wanhopig genoeg geworden. Hij zou niet zo snel mogelijk iemand ten huwelijk gevraagd hebben, maar misschien had hij uiteindelijk maar gewoon toegegeven aan Jason's ideeën.
'Iv, honden hebben daar niet elke maand last van,' lachte hij zacht. Hij schudde zijn hoofd. Honden werkten anders dan mensen. Hij gaapte en hief zijn schouders op.
'Maar een mannetje is oké. Zo lang ze maar niet gaan vechten.' Hij had wel eens honden zien vechten en het was geen prettig uitzicht. Uiteindelijk was het wel goed gekomen, maar zoiets voorkwam hij liever. Waarschijnlijk zou het wel meevallen als ze er een puppy bij namen.
'We hebben al een bed, een keuken en een badkamer.' Hij was heus niet van plan om weg te gaan als hij niet kon leven. De meubels waren er gewoon een beetje bij in geschoten. Hij was er ook niet zo goed in als Ivy, dus ergens was hij wel blij dat zij het op zich zou nemen.
'Zelfs als je mijn naam aanneemt, zou je je eigen naam nooit verliezen. Op papier ben je altijd Ivy Marrek-Winters,' merkte hij op. Op papier ging haar echte naam nooit verloren. Mensen zouden haar alleen aanspreken als Ivy Marrek. Hij glimlachte even toen ze hem vroeg hoe het klonk. Hij vond het leuk.
'Het klinkt goed,' gaf hij toe.
Hij gaapte en deed zijn best om zijn ogen open te houden. Hij wilde niet direct al in slaap vallen, hoewel het er wel in zat. Hij wreef even in zijn ogen en keek naar Ivy toen ze protesteerde.
'Ik ben gewoon moe,' klaagde hij. Hij stak zijn armen naar haar uit. Hij wilde dat ze bij hem in bed kwam liggen, dan zou hij in elk geval niet in slaap vallen voor ze bij hem lag. Misschien gauw daarna, maar dan hadden ze morgen nog een kans om het langer val te houden.
'En ik weet niet waarom mijn shirts lekker ruiken,' lachte hij. Hij deed er niets speciaals mee.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaapte kort en poetste haar tanden nog. Ze trok een raar gezicht toen hij zei dat vrouwtjes honden daar niet elke maand last van hadden. "Woops" Ze schoot in de lacht. Ze had geen idee gehad. Ze knikte. "We zien wel" mompelde ze. Ondertussen leek het ook al alsof Ivy elk moment in slaap kon vallen. Ze was zo vermoeid vandaag, hoe zou dat nu komen? Ha, Oliver zou haar uitlachen als ze zou zeggen waarom ze zo nog vermoeider was. Ivy knikte. "Okey, awesome, ik weet zeker dat je alles super mooi hebt gemaakt" gaf ze toe. Ze wars er echt gigantisch nieuwsgierig aan, want in tegenstelling tot Oliver had ze het niet helpen opbouwen, en ze mmoest toegeven, ze vond het wel jammer ja. Ze zou et dolgraag hebben gezien. Wie weet, misschien konden ze later wel nog...als ze kinderen hadden? Misschien als ze even samen woonden en getrouwd waren? Ze keek hem nieuwsgierig aan. "Hoe ziet het bed eruit?" Ze wiebelde speels met haar wenkbrauwen en knikte. "Ivy Marrek-Winters" herhaalde ze, waarna ze haar handen door haar ogen haalde. Ze lachte toen hij zei dat het goed klonk. "Ja he, zeker als je weet wie dan mijn man is" zei ze vrolijk. Haar man, dat klonk leuk. Meer dan leuk zelfs. Ze schoot weer in de lach toen hij zijn armen naar haar uitstak. Ze gaapte en strompelde half naar het bed waarna ze zowat in het bed sprong en meteen in zijn armen kroop. Hmm, dat deed deugd. "Dit voelt goed" fluisterde ze met een glimlach. Ze reikte met haar hand naar het lampje aan de zijkant van het bed en keek hem vragend aan. "Mag ik?" vroeg ze met een glimlachje. Ze was wel bang ja, het was honderd procent zeker dat ze weer een nachtmerrie zou hebben en ze was bang hoe hij zou reageren. Ze vond het gewoon niet fijn om erover te praten, en er was niet echt iets dat kon helpen. Ze knipte het licht uit toen hij knikte en kroop volledig in zijn armen, waarna ze zijn armen kort streelde. "Krijg ik een slaapzacht kus?" mompelde ze kort.

Account verwijderd

schreef:
Het had geen voordelen, dat niet kunnen slapen. Je verloor je eetlust, je kreeg er een behoorlijk humeur van en je voelde je overal te zwak voor. De trainingen waren een ware hel geweest. Hoewel hij echt zijn best deed, kreeg hij niet alles meer voor elkaar. Celeste had hem zelfs bijna een keer op de grond gewerkt, omdat hij zo gedesoriënteerd was. Hij voelde zich vaak licht in zijn hoofd. De ochtenden waren het grootste probleem. Hij was nooit een ochtendmens geweest, maar dat was alleen maar verergerd. Het was een wonder dat hij het nog voor elkaar kreeg om op tijd met de trainingen te beginnen.
'Niet zo speciaal. Gewoon zoals het bed hier. Ik dacht dat ik er alleen zou wonen,' gaf hij toe. Hij wilde geen extreem groot bed, want hij vond tweepersoons al groot voor hem alleen. Als hij had geweten dat Ivy bij hem zou komen wonen, zou hij waarschijnlijk iets mooiers gekocht hebben.
'Dan ben ik officieel de jouwe en jij de mijne,' mompelde hij. Dat was dan verzegeld. Ze was nu ook de zijne, maar het stond niet vast. Het was makkelijk voor haar om bij hem weg te gaan, zoals ze hadden gezien. Het was moeilijker als ze getrouwd waren.
Hij glimlachte even toen ze op bed sprong en in zijn armen kroop. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij knikte. Het voelde goed en hij was ontzettend blij dat hij dit terug had. Hij streelde haar rug en knikte. Hij was moe, waarschijnlijk zou hij direct in slaap vallen. Net zoals die avond dat hij had gedronken, blijkbaar.
'Altijd,' mompelde hij, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde. Na die eerste volgden er nog een paar. Ondertussen was hij niet gestopt met het strelen van haar rug. Het maakte hem rustig. Hij sloot zijn ogen, maar de glimlach op zijn gezicht verdween niet. Hij had Ivy enorm gemist en nu had hij haar weer terug. Als hij niet zo ontiegelijk vermoeid was geweest, had hij haar waarschijnlijk nog tientallen keren gekust, maar hij was er te vermoeid voor.
'Ik houd van je,' mompelde hij. Hij voelde zich al wegzakken, tot hij inderdaad in slaap viel. Het was de eerste keer in twee maanden dat hij snel in slaap viel.

Account verwijderd

schreef:
TS:
Ivy maakte een zacht geluidje van pijn toen ze wakker werd en voelde aan haar zij, waar er een blauwe plek was verschenen van de ochtend dat ze waren vertrokken op missie, ze had nogal hard haar heup gestoot aan het nachtkastje toen ze wakker werd en het irriteerde haar. Ze haalde een hand door haar haren en voelde haar hart angstig kloppen, op een snel tempo. Haar blik gleed naar Oliver die nog aan het slapen was en heel, heel voorzichtjes wurmde ze zich uit zijn armen, waarna ze naar de badkamer liep en deze keer wel het licht vermeed. De vorige keer was hij wakker geworden door het licht. Ze keek naar de klok en beet op haar onderlip toen ze zag hoe laat, of eigenlijk vroeg het was. "2 uur" mompelde ze tegen haarzelf. Haar lichaam had warm, wat het meestal deed als ze gestresseerd was of een nachtmerrie had. Ze plenste wat water in haar gezicht en ademde rustig in en uit waarna ze nog eens haar handen verward door haar haren haalde. Ze kon dit niet meer opnieuw doen, ze kon het niet. Ze wou een normaal leven, het kon toch niet opnieuw gebeuren? Ze was er niet klaar voor, voor de nachtmerries. Ivy droogde haar gezicht weer af en liep stilletjes weer de slaapkamer in waarna ze het bed weer inkroop. Inwendig vloekte ze toen Oliver bewoog en zijn ogen knipperde op een vermoeid tempo. "Sorry" zei ze zachtjes. "Slaap maar weer" Had ze hem blijkbaar toch wakker gemaakt, het kon ook niets anders. Ze streelde zijn haren lief en drukte een kus op zijn wang terwijl ze zelf haar benen optrok. Ze kon weer niet slapen, ze was enorm afgeleid en het voelde alsof ze te opgejaagd was om in slaap te vallen. De adrenaline raasde nog steeds door haar lichaam.

Account verwijderd

schreef:
Ivy was al lang niet meer zo onrustig geweest. Meerdere keren was hij wakker geworden, omdat ze in zijn armen draaide en bewoog. Hij had haar niet wakker willen maken, maar op een gegeven moment was ze zelf wakker geworden. Vermoeid keek hij naar waar Ivy zou moeten staan. Het was vrij donker en hij zag alleen de contouren van haar lichaam. Hij gaapte en draaide een beetje. In het begin van hun relatie was ze net zo onrustig geweest, maar in het afgelopen jaar had hij het niet meer gemerkt.
'Sorry voor wat?' vroeg hij slaperig. Ze had niets verkeerd gedaan? Het gaf niet dat ze hem wakker maakte, het was niet de eerste keer. Hij stak zijn arm uit en zocht met zijn vingers naar de lichtknop van het nachtkastje. Hij knipte het lampje aan en wreef even in zijn ogen. Het was niet eens zo fel, maar hij moest toch een paar keer knipperen om eraan te wennen. Hij keek weer naar Ivy en streelde de haren uit haar gezicht. Waarschijnlijk had ze water in haar gezicht gegooid, want de haren zaten aan haar gezicht geplakt.
'Waar droomde je over?' vroeg hij voorzichtig. Hij wist wel dat ze het niet fijn vond om erover te praten, maar soms had ze even geen keuze. Misschien hielp het wel. Hij wist dat ze altijd had gedroomd over haar ouders, maar was dat nu weer het geval? Hij drukte een kusje tegen haar wang en streelde met zijn vingers zacht over haar opgetrokken benen. Hij vond het vervelend voor haar.
'Rustig ademhalen, Iv. Het was niet echt. Er is niets aan de hand,' mompelde hij. Hij trok haar zachtjes tegen zich aan en drukte een kus tegen haar lippen. Hij was van zijn nachtmerries af. Hij had ze al meer dan een jaar niet meer gehad. Hij had zo nu en dan nog wel een nachtmerrie, maar meestal vergat hij ze op het moment dat hij wakker was. Vaak viel hij ook direct weer in slaap.
Het was een opluchting dat ze niet huilde. Hij wist niet wat hij daarmee moest. Hij omhelsde haar vaak alleen maar, wachtend tot het weer voorbij was. Hij vond het vreselijk als ze huilde. Ze had gehuild toen ze hem weggestuurd had en hij had zich er nog dagen vreselijk door gevoeld. En dat terwijl hij in werkelijkheid helemaal niets gedaan had. Hij was niet vreemdgegaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaapte kort en schudde haar hoofd even. "Sorry dat ik je wakker heb gemaakt" Hij had zijn slaap zo hard nodig, en ze wou dat niet voor hem verpestten. Ze trok een raar gezicht toen hij het licht aanknipte, daarom had ze dat dus vermeden. Ze maakte een geluidje toen hij de natte haren uit haar gezicht streek en ze schudde haar hoofd kort. "Niet zo belangrijk" mompelde ze slaperig. Ze was moe, maar dan ook weer niet. Het voelde raar aan, net zoals je dronken was. Ze kroop lichtjes tegen hem aan en hield haar hart tegen haar hart toen ze dat enorm hard hoorde kloppen. "Over alles, ik zie alles terug, alles dat in de missies is gebeurd, en dat is redelijk veel" gaf ze toe met een frons. "Ben ik een slecht mens Ollie?" Ze beet op haar onderlip. "Ik weet dat ik het heb gedaan om te werken voor het instituut, maar ik heb mensen vermoord" zei ze zachtjes. Ze schudde haar hoofd toen hij zei dat het niet echt was. "Maar dat is het wel Oliver, dat heb ik wel allemaal gedaan" kreunde ze, waarna ze haar hoofd verborg in de lakens. Ze had gedaan wat ze had gedaan, en ze kon er niets aan veranderen. Ze beet op haar onderlip en gromde even tegen haarzelf. Ze streelde de rand van het deken met haar vingers en fronste opnieuw, terwijl ze nogmaals haar adem inhield en weer uitblaasde. Ze keek hem aan. "Laat ook maar, het is heus niet zo belangrijk, maar wil je niet liever alleen slapen? Het is niet alsof je zoveel slaap zult krijgen bij mij" gaf ze toe met een frons op haar gezicht. "Ik wil dat je ook wat kunt slapen" Bezorgd keek ze hem aan en streelde zijn gezicht kort. "Slaap" beval ze hem met een heel erg kleine glimlach. Ze zou over een uurtje of twee wel weer zo uitgeput zijn dat ze in slaap viel.

Account verwijderd

schreef:
Zij schudde haar hoofd, waardoor hij zijn hoofd ook begon te schudden. Ivy leek alles en iedereen belangrijker te vinden en het was een hele opgave om haar van iets anders te overtuigen. Een zucht gleed over zijn lippen en hij liet zijn hand onder het shirt glijden dat ze droeg. Hij tekende figuurtjes op haar rug terwijl hij haar bestudeerde.
'Jij zegt altijd dat het niet belangrijk is als het wel belangrijk is, Iv,' mompelde hij. Ze had er bijna een gewoonte van gemaakt om haarzelf op de tweede plaats te zetten. Er was altijd wel iemand of iets belangrijker. Nu was zijn slaap klaarblijkelijk belangrijker dan haar welzijn. Daar was hij het niet mee eens. Hij luisterde naar haar, maar fronste toen ze hem vroeg of ze een slecht mens was.
'Je bent geen slecht mens, Iv.' Ivy was verre van slecht. Ze deed altijd alles goed, ze deed altijd haar best. Ze was vriendelijk en ze gaf meer om anderen dan om haarzelf. In hun relatie was hij degene die slecht was, niet zij. Zij kwam niet eens dichtbij.
'Dat heb je alleen maar gedaan om anderen te beschermen. Voor elke persoon die jij hebt vermoord, heb je tientallen anderen gered.' Hij keek naar haar. Ze was nog steeds een engel als je haar met hem vergeleek. Hij was degene die fouten had gemaakt, niet zij. Zij had altijd mensen proberen te beschermen. Hij had het gedaan omdat hij niet met zijn eigen emoties had kunnen dealen.
'Je kan het niet meer ongedaan maken, maar je moet niet vergeten dat je het deed om anderen te redden. Je bent geen slecht mens. Als jij een slecht mens bent, ben ik duizenden malen erger.' Hij had aan de andere kant gestaan. Hij had hele families gebroken. Een zucht gleed over zijn lippen en hij ging verder met het tekenen van figuurtjes.
'Het is ook niet alsof ik slaap zou krijgen als ik alleen slaap. Bovendien wil ik elke mogelijke minuut bij jou doorbrengen, ook als ik daardoor niet meer slaap.' Ze was het wel waard om slaap door te verliezen. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem beval te gaan slapen. Zij zou niet kunnen slapen en hij zou niet gaan slapen voor hij zeker wist dat ze zich beter voelde. Hij wist dat ze zich niet goed voelde. Haar spieren waren gespannen en haar glimlach was geforceerd.
'Ga op je buik liggen,' mompelde hij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy haalde een vragende wenkbrauw op. "Doe ik dat?" Verbaasd keek ze hem aan. Ze had het zelf niet door. Ze verborg haar gezicht in het kussen toen hij zei dat ze geen slecht mens was en keek hem even aan, om een kus op zijn schouder te noemen. Oliver zou haar nooit een slecht mens noemen, dat wisten ze allebei. Ze gaapte zachtjes en leunde op haar hand, waarna ze met haar vinger streek over zijn sleutelbeen. "Maar het zou niet zo moeten gaan, we zouden geen mensen moeten vermoorden om andere mensen te redden, er moet toch een andere oplossing zijn dan dat?" mompelde ze met een nerveuze blik. Ze had het niet graag, er werden zoveel mensen vermoord door het instituut, ze waren als een slachthuis, iedereen had wel iemand vermoord, en Ivy zelf was niet veel beter, ze zat er al lang, dus ze had niets anders gekend. Ze knikte toen hij dat zei. "Ik ga blij zijn als ik dat niet meer hoef te doen" gaf ze toe met een frons. "Ik vind dat het het niet meer waard is, al die nachtmerries en de spanning" gromde ze kort. Ze wou een normaal leven, maar ze was ban dat het haar zou blijven volgen als ze alleen woonden. "Ik wil niet dat het iets verpest tussen ons" kreunde ze. Ze had het gevoel alsof ze niet had moeten praten over dit, want ze wou niet dat Oliver eraan twijfelde dat ze meeging met hem. Of dat ze het instituut nog steeds belangrijker vond dan hem. "Ollie, jij bent niet slecht..."protesteerde ze meteen. Hij mocht van haar niet eens erover nadenken dat hij een slecht mens was, hij was gewoon een man met een gebroken hart die tijd, hij had het niet bewust gedaan. Ze bewoog kort toen zijn vingers over haar rug gleden en ze keek hem vragend aan toen hij zei dat ze op haar buik moest liggen. Ze deed het toch. Ze keek hem vragend aan en fronste. Wat was hij van plan?

Account verwijderd

schreef:
'Misschien vind je het zelf niet belangrijk, maar ik wel. Altijd als jij zegt dat het niet belangrijk is, vind ik het wel belangrijk.' Soms leek het alsof ze haarzelf niet belangrijk vond. Hij wist wel dat ze onzeker was en dat ze met volle overgave van mensen hield, maar hij wist niet in hoeverre dat haar zelfbeeld beïnvloedde. Hij raakte haar vinger aan toen ze over zijn sleutelbeen streek. Hij was het met haar eens.
'Het zou ook niet zo moeten gaan, maar ik denk niet dat er een andere oplossing is. Het jij of zij en je zult geen keuze hebben.' Je kon geweld niet bevechten met woorden. Als iemand besloot een einde aan Ivy te maken, zou hij ook niet twijfelen aan wat hij zou doen. Zoiets kon je niet oplossen met woorden.
'Ik ook,' gaf hij toe. Hij had niet alleen het instituut gehad, maar ook de bende. Hij was toe aan een normaal leven. Een leven met haar. Hij duwde een pluk haar achter zijn oor en knikte toen. Hij vond het vervelend voor haar dat ze er nachtmerries van kreeg. Hij vond het vervelend dat ze zich er zo slecht bij voelde.
'Iv, je moet wel een beetje vertrouwen hebben in onze relatie. Ik ga niet bij je weg.' Al helemaal niet door haar nachtmerries. Zij had slechte dagen en nachten, maar hij ook. Hij zou bij haar blijven, hij was niet zo makkelijk van haar weg te slaan.
'Ik heb veel meer mensen vermoord dan jij, Iv. Ik deed het niet om anderen te beschermen. Als er iemand een slecht mens is, dan ben ik dat. Niet jij.' Hij kuste haar lippen zacht en knikte toen ze naar hem luisterde, hoewel ze wel vragend naar hem keek en ze niet leek te begrijpen waarom. Hij duwde zichzelf overeind, waarna hij ging verzitten zodat hij goed bij Ivy's rug kon.
'Ontspan nu maar gewoon en probeer te slapen, oké?' Hij trok het shirt dat ze droeg voorzichtig over haar hoofd, het was niet handig met een shirt aan. Hij liet de toppen van zijn vingers even over haar rug glijden en begon toen zachtjes met het masseren van haar rug. Hij streelde haar haren even opzij en masseerde haar schouders, waarna hij zacht een kusje op haar tatoeage drukte en verder ging. Hij vond het niet erg om wakker te blijven. Ze was gespannen en ze zou de komende tijd nog niet in slaap vallen als ze er niets aan zouden doen. Bovendien sliep hij normaal toch maar een uur of drie, dus hij had nog een hele poos te gaan als ze binnen een uur in slaap zou vallen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte en streelde zijn gezicht. "Ik weet het" zei ze zachtjes, waarna ze een kus op zijn lippen drukte. Ze wou hem heus niet bezorgd maken, dat was niet haar bedoeling. Ze luisterde naar wat hij zei en legde haar hoofd op zijn borstkas. "Je hebt gelijk" zuchtte ze. Ze had het altijd het meeste gehaat aan de hele missies, het gevoel van onmacht. Als je je eigen vel wou redden, moest je anderen kunnen doden op de meest riskante momenten. Ze beet op haar onderlip en dacht na. Ze hadden het allebei zo erg nodig, dat normale leven. Hoe kon ze dat nu pas beseffen? Ivy drukte nog een kus op zijn lippen toen hij zei dat ze vertrouwen moest hebben in hun relatie. "Sorry, ik liet me even meeslepen, ja, ik heb vertrouwen in onze relatie, niet een beetje, maar ik heb veel vertrouwen in onze relatie, we laten het werken en ik ben niet van plan je ooit in de steek te laten en ik weet dat jij dat ook niet zou doen, hoe moeilijk het kan worden" Ze twijfelde er niet aan, nope, ze wist dat het allemaal goed zou komen. Ze kreunde toen hij zei dat als iemand een slecht mens was, hij dat was. Ze vond het niet fijn als hij dat zei. "Okey, okey, we hebben allebei wel dingen verkeerd gedaan, maar we zijn ook geen slechte mensen" mompelde ze overtuigd. Ze had geen keus gehad. Maar weldra zouden ze dat allebei wel weer hebben. Hun eigen keuzes, eigen planning. Tuurlijk zou niet alles volgens plan lopen, maar ze zouden een groot deel kunnen beslissen. "Dankje" zei ze zachtjes waarna ze zijn lippen vasthield. Ze knikte slaperig toen hij dat zei en trok even haar spieren samen toen hij zachtjes haar rug masseerde. Ze voelde zijn lippen kort op haar tatoeage en sloot haar ogen. Ze concentreerde zich op zijn bewegingen en voelde na een kwartier dat ze langzaam begon in te dommelen. Ze gaapte even kort en trok Oliver voorzichtjes weer naast zich, waarna ze in zijn armen kroop en haar benen tegen hem optrok. Lang duurde het niet voordat ze weer in slaap was gevallen.

Account verwijderd

schreef:
Wat dat betreft had hij maar geluk. Ondanks alles wat hij gedaan had, ondanks alle fouten die hij gemaakt had, had hij er geen nachtmerries over. Hij had een hoop nachtmerries gehad over Adelaide, maar niet één keer had hij gedroomd over de bende of wat hij daar gedaan had. Zijn onderbewustzijn zou de dood van Adelaide altijd erger blijven vinden dan de dingen die hij niet goed gedaan had.
'Binnenkort hoef je het allemaal niet meer te doen,' mompelde hij. Als ze gingen samenwonen, hoefde ze haarzelf niet langer te redden. Ze zouden niet langer in riskante situaties terecht komen en de kans dat ze elkaar zouden verliezen, was honderden malen kleiner. Geen stress meer als ze op missies gingen en geen slapeloze nachten omdat Ivy niet terug kwam in de avond. Nee, dan waren ze samen. Ze zouden samen beslissen en ze zouden rekening met elkaar houden.
Hij glimlachte even toen Ivy zei dat ze wel vertrouwen in hun relatie had. Dat was maar goed ook, want dat had hij ook. Hij hield van haar, hij zou het niet beëindigen. Als hij dat nu nog niet bewezen had, wist hij het ook niet meer. Twee maanden lang had ze ruzie gemaakt en had ze hem het leven moeilijk gemaakt, maar hier was hij dan, trouw aan haar. Als dat niet zei dat hij bij haar zou blijven, dan wist hij het ook niet meer.
'Jij hebt geen dingen verkeerd gedaan, Iv. Je praat jezelf naar beneden en dat zou je niet moeten doen,' sprak hij haar tegen. Ze had nooit iets fout gedaan, ze was pure goedheid. Hij wist dat ze niet zo zeker over haarzelf was, maar hij weigerde haar dingen te laten geloven die niet waar waren.
Het maakte hem niet uit dat hij nog uren bezig zou zijn voor ze in slaap viel. Hij masseerde haar rug zacht en wachtte geduldig af tot ze in slaap zou vallen. Hij leek geen problemen met slapen meer te hebben, dus hij zou vast ook zo in slaap vallen. Hij glimlachte even toen hij opmerkte dat haar ademhaling langzamer ging en de spanning uit haar spieren verdween, tot ze hem weer naast haar trok en ze opnieuw in zijn armen kroop. Hij drukte een kus tegen haar voorhoofd en bestudeerde haar terwijl ze in slaap viel. Hij sloot zijn ogen pas toen hij zeker was dat ze sliep, waarna hij zelf ook weer heel snel in slaap viel.

Account verwijderd

schreef:
Ts naar de volgende ochtend.
Ivy maakte een geluid toen het alarm afging en haar hand vloog meteen naar het ding op het nachtkastje, dat ze meteen uitzette. Ze mompelde even wat en kroop terug in Olivers armen, waarna ze bijna weer in slaap viel. Toen besefte ze zich pas dat Oliver en zij niet hoorden bij elkaar te slapen en ze opende haar ogen met tegenzin. Oliver was door de wekker heen geslapen, awh. Ze schudde hem zachtjes aan zijn schouder wakker en drukte een kus op zijn lippen toen hij eindelijk wakker was. "Dat duurde lang" mompelde ze slaperig. Ze leunde met haar hoofd op zijn zij. "Ugh" Ze drukte een kus op zijn schouder en duwde zichzelf op. "Wanneer ben ik weer in slaap gevallen?" vroeg ze verbaasd. Ze kon het zich niet meer herinneren hoe lang Oliver haar had gemasseerd, en ook niet dat ze weer in slaap was gevallen. Ze liet even haar hals naar achteren vallen en zuchtte kort, waarna ze zijn shirt weer aantrok, ze had het niet meer aangetrokken toen ze in slaap vielen. Ivy gaf Oliver een por toen hij een geluidje maakte en glimlachte lichtjes. "Kom op, vandaag hebben we een leukere activiteit samen, met Derek" plaagde ze hem. Ze stond op en liep naar kleerkast weer ze een jeansbroek uithaalde en een wit shirt. "Kom op Ollie" lachte ze toen hij een kussen over zijn hoofd trok. Ze grijnste breed en nam een aanloopje, waarna ze op het bed sprong en de matras veerde. Ze gaf hem een duwtje. Ze hadden wel nog tijd, ze had de wekker wat vroeger gezet, aangezien ze wist dat dit ging gebeuren. "Slaapkop" Ze sloeg haar armen om hem heen. "Als ik Jason was, zou ik nu al een beker water over je heen hebben gegooid " plaagde ze hem.

Account verwijderd

schreef:
Oké, misschien was wakker worden toch iets moeilijker dan hij gedacht had. Dat hij zeker zes uur had geslapen, deed zijn vermoeidheid niet zo maar verdwijnen, ondanks dat het het dubbele aantal uren dan normaal was. Hij bromde even toen Ivy zijn schouder schudde en hij niet langer een keuze had. Vermoeid opende hij zijn ogen, waarna hij naar Ivy keek. Hij mompelde toen ze een kus op zijn lippen drukte, maar het was onverstaanbaar en hij had geen zin om het te herhalen.
'Ik ben moe,' klaagde hij. Voorlopig zou dat ook nog niet weg zijn. Niet op deze manier. Zes uur was langer dan normaal, maar het was nog steeds niet lang. Waarschijnlijk zou hij eens een dag door slapen als hij de kans had. Waarschijnlijk zodra hij het instituut verlaten had. Hij wreef door zijn ogen en keek toen naar Ivy, zij was vele malen vrolijker dan hij was. Zoals het hoorde, zoals het altijd al geweest was.
'Na een kwartier of zo,' mompelde hij. Het had niet zo lang geduurd. Hij had verwacht dat het langer duurde, maar ze ontspande zich al snel. Het uur waar hij op gerekend had, was uiteindelijk maar een kwartiertje geweest. Hij raakte haar wang kort aan en schudde zijn hoofd even. Waarschijnlijk was het maar goed dat ze wel zijn shirt droeg. Het was geen goed plan om nu naar een halfnaakte Ivy te kijken. Nee, zeker geen goed plan.
'Ik wil niet op missie, ik wil slapen,' klaagde hij opnieuw. Hij keek er wel naar uit, maar nu even niet. Derek wist het, dus hij hoefde niet te doen alsof hij bij Ivy weg wilde blijven. Hij haalde een hand door zijn haar en trok een kussen op zijn hoofd. Waarom was Ivy toch altijd zo vrolijk in de ochtend? Hij kreunde even vermoeid en lachte toen Ivy bovenop het bed sprong, waarna ze hem een duwtje gaf en haar armen om hem heen sloeg. Hij sloeg zijn armen ook om haar heen, waardoor ze niet zo maar bij hem weg kon lopen.
'Als jij Jason was, had ik niet in jouw bed gelegen,' gromde hij. Nee, hij zou nooit met Jason in één bed willen slapen. Het bleef Jason, hoewel hij de afgelopen tijd stiller en afwezig was geworden. Hij trok het kussen weer van zijn hoofd en hij bestudeerde Ivy kort.
'Heb jij ook gemerkt dat Jason aan het veranderen is?' vroeg hij. De man stelde nog steeds vrouwen aan hem voor, maar hij was minder enthousiast en hij keek niet meer naar ze alsof hij ze zelf wilde hebben. Over het algemeen was hij gewoon minder enthousiast dan vroeger.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld