Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even toen hij zei dat hij moe. "Sorry" klaagde ze. "Het was, heel, heel lief dat je me was aan het geruststellen" beloofde ze. Ze was hem enorm dankbaar, want door hem had ze toch nog een beetje kunnen slapen. En ze wist zeker dat ze niet meer in slaap zou zijn gevallen zonder hem. Ivy maakte een geluidje toen hij zei dat ze na een kwartier al in slaap was gevallen. "Argh, nu heb ik je slaap verpest" gromde ze. Ze wou dat hij eens goed sliep, nou ja, hij kon niet helemaal uitslapen, maar ze wou gewoon dat hij goed kon slapen. Ze likte aan zijn vinger toen hij haar wang aanraakte, dat was iets waar ze gewoon soms zin in had, en het was grappig om Olivers reactie te zien. Ze trok een wenkbrauw op toen hij zijn hoofd schudde. "Okey, ik beloof je, als we zijn verhuisd laat ik je een dagje helemaal uitslapen" beloofde ze hem. "En heel misschien blijf ik wel bij je liggen" lachte ze. "Dan kunnen we wel een paar films kijken" zei ze waarna ze hem porde in zijn zij. Ze zou er ook wel nood aan hebben,d at wel, maar ze hield er ook van om een beetje actief te helpen. Ivy schoot in de lach toen hij zijn armen om haar heen sloeg waardoor ze niet wegkon. "Toch wel, als Jason zo sexy als ik was geweest" grapte ze. Ivy hield haar hoofd schuin toen hij haar aankeek en ze knikte. "Ja, maar ik dacht dat het aan mij lag" gaf ze toe. Ze fronste. "Hij is zo stil, wat zou er aan de hand zijn?" vroeg ze zich af. Ze streelde zijn borstkas met haar vingertoppen en tekende daar figuurtjes op, waarna ze weer opkeek. "De laatste tijd maakt hij niets meer van grapjes, ik maak me zorgen" gaf ze toe met een frons op haar gezicht. Ze wou niet dat er wat aan de hand was met Jason, hij was de vrolijk van het team. Ivy drukte een kus op zijn lippen en keek hem vragend aan. "Weet Derek niets?" vroeg ze hem. Ze blies wat haar uit haar gezicht dat toch weer terug viel. "En Ollie, ik denk dat je je echt moet omkleden, je hebt geen snelheidsgave, remember?" plaagde ze hem, gevolgd door een paar plagerige kussen op zijn lippen.

Account verwijderd

schreef:
Uiteindelijk waren ze niet langer dan een half uur bezig geweest met haar nachtmerrie, maar Ivy leek er groter over te denken dan hij deed.
'Ik zou wel een heel vervelende vriend zijn als ik gewoon was gaan slapen.' Hij had kunnen slapen, maar hij zou een vreselijke vriend zijn als hij dat gedaan had. Zij had zich slecht gevoeld en hij hoorde er voor haar te zijn. Hij wist zeker dat Ivy er ook voor hem zou zijn als hij zich eens slecht voelde. Nou ja, als ze samen waren, want de afgelopen twee maanden had hij zich behoorlijk beroerd gevoeld. Hij streelde langs de rand van haar haren en schudde zijn hoofd, ze had zijn slaap helemaal niet verpest. Hij bromde even toen ze aan zijn vinger likte en schudde vervolgens lachend zijn hoofd. Hij moest misschien maar een beetje afstand van haar houden zo lang ze hier waren, sinds ze vrij gelimiteerd waren door de rest.
'Een dagje? Wat dacht je van de hele week?' vroeg hij. Hij had niet genoeg geslapen met een dagje. Twee maanden kon hij niet inhalen in een dagje. Hij zou toch wel uitslapen als ze eenmaal samen woonden. Ze kregen een soort uitkering van het instituut, dus hij hoefde niet direct te gaan werken. Vroeg of laat zou hij dat toch wel gaan doen, maar de uitkering legde er niet zo veel druk op.
'Als Jason eruit zag zoals jij misschien,' merkte hij op. Dan zou hij nog wel met Jason in één bed liggen, anders niet. Jason als Jason kon hij onmogelijk sexy vinden. Het was niet persoonlijk, maar hij vond vrouwen gewoon mooier dan mannen. Vrouwen waren mooier gevormd dan mannen.
Hij knikte toen Ivy zei dat ze zich zorgen maakte om Jason. Het was inderdaad vreemd voor Jason, maar misschien was het iets tijdelijks. Misschien voelde Jason zich gewoon rot omdat de sfeer zo verpest was. Of misschien omdat Ryan hem opgedragen had minder met vrouwen om te gaan of zo. Er was vast een logische verklaring voor. Hij schudde zijn hoofd, Derek wist niets. Ze hadden het er eens over gehad, maar ze konden niet achter de oorzaak komen.
'Ik weet het,' mopperde hij. Hij beantwoordde haar kusjes kort en liet haar toen los, waarna hij overeind kwam en zijn shirt pakte. Hij trok het over zijn hoofd en een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij opmerkte dat zijn shirt nu naar Ivy rook.
'Ik zie je bij het ontbijt.' Hij drukte nog een kus tegen haar lippen en keek toen kort de gang op, waarna hij zich naar zijn eigen kamer haastte. Zijn kamer zat schuin tegenover, maar er kon altijd iemand net naar buiten lopen als hij op de gang liep. Dat was niet het geval. Hij liep zijn kamer binnen en gaapte. Hij had nog even tot het ontbijt, maar hij had niet meer de tijd om te slapen, dus zocht hij maar een stel kleren bij elkaar.

Account verwijderd

schreef:
"Ik denk dat het voor jou best wel onmogelijk is om een vervelende vriend te zijn " zei ze met een grijns. Oliver wist gewoon hoe hij een goede vriend moest zijn, het was niet alsof hij daar raad voor nodig had. Hij was er voor haar, zij voor hem, zo werkte het. Zo hoorde het ook te werken, ze kon zich niet inbeelden dat het anders was. Ze lachte toen hij zijn hoofd lachend schudde en drukte een kus op zijn lippen "Ik hou van je" zei ze met een glimlach. "Okey, 3 dagen" lachte ze met een grijns. "Meer wordt het niet, anders ben ik zo goed als een zombie" klaagde ze. Zo lang kon ze dus niet in bed liggen en niets doen. "Ik weet zelfs nog niet of ik werk ga vinden" kreunde ze. Ze had er niet eerder aan gedacht, maar nu kwam het weer plotseling in haar hoofd en ze kon het niet meer vergeten nu. Ze had wel een paar ideeën, maar ze was bang dat ze er niet goed in zou zijn. "En jij, wat ga jij doen?" vroeg ze hem met een grijns. "Behalve dan professioneel matrasuittester" grapte ze. Ze keek hem grijnzend aan. Ivy drukte een kus op zijn wang en lachte toen hij zei als Jason eruitzag zoals haar. "Misschien?" plaagde ze hem. Ze gniffelde en gaf hem meen duwtje, waarna ze gaapte. "Ik ben ook nog moe" gaf ze toe. Ze pruillipte toen hij zijn shirt pakte en stak haar hand uit naar hem. "Ik wil dat shirt hebben" klaagde ze. Ze wou het wel opeisen ja. In die twee maanden waren er toch wel een boel shirts kapot gegaan. Ze zou er wel achterkomen wat er met Jason was, zo werkte het nu eenmaal, als je je zorgen maakte om iemand en je wist niet wat erw as, deed je je best om toch te weten te komen wat er was. "Ik zie je bij het ontbijt" antwoordde ze ze. Ze genoot van de aanraking, wetende dat het toch weer even zou duren voordat hij dat opnieuw zou doen. Ze gaapte kort en bedacht zich toen dat ze toch nog moest douchen.

Account verwijderd

schreef:
'Mijn hele opvoeding draaide om het zijn van een goede man, dat moet ook wel,' merkte hij op. Zijn ouders vonden het belangrijk dat hij iemand gelukkig maakte. Eerst hadden ze gedacht dat dat Adelaide zou zijn, maar nu bleek anders. Hij raakte kort haar haar pols aan en glimlachte toen. Het was leuk om weer te horen dat ze van hem hield, het was al een poos geleden.
'Oké, jij doet drie dagen mee, maar ik ga toch echt een week lang uitslapen.' Hij had waarschijnlijk meer nodig dan een week. Hij vroeg zich af of hij zijn ochtendhumeur zou behouden. Al vijf jaar had hij niet meer genoeg slaap gehad. De afgelopen twee maanden waren dramatisch geweest, maar daarvoor was het ook niet geweldig geweest.
'Maak je niet druk, Iv. Je vind wel wat. Ik vind ook wel wat. We hebben genoeg geld om van te leven.' Geld was niet hun zorg. Ivy hoefde niet direct te werken en hij ook niet.
'Je krijgt je shirts, Iv. Geen zorgen,' hij drukte een kus tegen haar wang en knikte toen ze zei dat ze hem bij het ontbijt zou zien. Ze zouden elkaar alleen niet zien zoals ze nu deden. Ze zouden niet naar elkaar glimlachten, ze zouden elkaar niet aanraken en het zou lijken alsof ze elkaar niet eens mochten. Een zucht gleed over zijn lippen.
Hij wachtte een half uur voor hij zijn kamer uit kwam. Het was een paar minuten voor acht. Hij had eerder naar beneden gekund, maar dat zou vreemd zijn. Hij kwam nooit meer vroeg naar het ontbijt. Hij werd altijd te laat wakker en hij moest zich altijd haasten, dat hij nu op tijd zou komen, was al iets nieuws. Hij keek even naar de tafel en ging toen zitten. Jason zat al aan tafel. Hoewel de man anders was, leek er niet zo veel mis met zijn eetlust. Hij pakte een broodje en at rustig. Claire was er nog niet, maar dat betekende niet dat hij ineens genezen was van zijn bedorven eetlust. Derek klopte even op zijn rug toen hij naast hem kwam zitten en laaide vervolgens zijn bord vol. Derek at voor twee, waarschijnlijk omdat hij ook twee keer zo groot was als een normaal mens.
'Hoe laat moeten we vertrekken?' vroeg Derek aan Ryan. Ryan keek even op de klok en fronste, waarna hij zijn hap eten doorslikte en even gebaarde naar de vrije stoelen.
'Zodra iedereen besloten heeft om zich bij ons te voegen. Ik ga er niet vanuit dat het lang duurt, misschien kunnen jullie zelfs even tijd voor jezelf nemen mits het allemaal veilig is.' Derek en hij knikten op hetzelfde moment. Een missie met Derek en Ivy en ook nog vrije tijd in de middag, het kon niet beter.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte. "Hoe is het eigenlijk met je ouders, ik heb ze zo lang al niet meer gezien" zuchtte ze. Ze had er wel over nagedacht, want ze voelde zich schuldig. Ze was echt dol op zijn ouders, maar het was zielig, ze hadden haar zo vertrouwd en zij had Oliver alleen gelaten. Ze beet op haar onderlip en lachte toen hij zei dat hij toch wel een week zou uitslapen. "Geen probleem, ik maak dan wel het eten" zei ze met een grijns. Ze vond het niet erg om dat te doen, dat was geen probleem. En dan kon hij wat uitrusten. Ze knikte toen hij zei dat ze wel wat zou vinden. "Ik hoop het, en ik weet dat we genoeg geld hebben, maar je weet dat ik graag iets wil doen" lachte ze. Ze hield ervan om te helpen en altijd maar thuis zitten was ook saai. Als ze wou, kon ze altijd meer thuis zijn dan de gewone persoon. "Geen zorgen, ik laat mijn werk nooit belangrijker zijnd an jou" beloofde ze. Haar werk zou nooit worden zoals het instituut. Hij hoefde niet meer te twijfelen aan. Ze knikte toen hij zei dat ze haar shirts wel zou krijgen. "Okey" grijnste ze. "Goed zo" Ivy lachte bij de kus die ze op haar wang kreeg gedrukt. Ze douchte vlug ten hij weg was en wachtte nog een tijdje tegen dat ze echt uit haar kamer kwam, ze mochten nog steeds niet samen aan tafel komen. Ivy gaapte en kwam dan toch nog naar de tafel, waarna ze ging zitten op een stoel en steunde op haar hand. "Morning" Jason knikte kort naar haar en Ivy mompelde vlug een goeiemorgen terug terwijl ze een stuk toost nam van het bord en er confituur op smeerde. Ivy keek naar Ryan die fronste en at een hapje. Haar blik bleef op het bord gangen totdat ze Claire de eetzaal hoorde binnenkomen. "Goeiemorgen" Grijnzend nam ze plaats en nam een broodje. "Goed geslapen Oliver, je ziet er vermoeid uit?" Ivy liet haar blik vluchtig glijden over de tafel, zonder dat het opviel. Hij speelde zijn rol goed, hij was wel vermoeid, maar niet zo vermoeid als daarvoor, maar het leek alsof hij zelfs vermoeider was. Ze zou hem willen knuffelen, dat kon ze niet ontkennen. Ze haatte het om hem ongelukkig te zien, ook al was het gespeeld.

Account verwijderd

schreef:
Ivy mocht zijn ouders graag, dat wist hij. Zijn ouders mochten haar ook graag, ze hadden het vervelend gevonden toen hij verteld had dat Ivy niet langer zijn vriendin was. Hij had het hen niet uitgelegd en ze hadden niet om uitleg gevraagd. Hij kon het niet uitleggen, want hij wist niet goed hoe hij het moest vertellen.
'Het gaat prima. Ze gaan binnenkort op vakantie,' vertelde hij. Ze waren al lang niet meer op vakantie geweest en ze verdienden het. Toen hij weggeweest was, waren ze niet gegaan. Bang dat hij op kwam dagen als zij weg waren. Zijn ouders hielden van hem, dat mocht duidelijk zijn.
'Ik vind het leuk als jij eten kookt,' merkte hij met een grijns op. Ze leek er zo veel plezier in te hebben en hij keek graag naar haar als ze geconcentreerd bezig was. Bovendien was ze een goede kok, dus dat maakte het nog beter. Ze had niet vaak voor hem gekookt, maar de keren dat ze dat wel gedaan had, was het eten goed geweest.
'Maak je nu maar gewoon geen zorgen om werken, oké?' Hij raakte haar wang aan. Hij hoopte dat haar werk niet belangrijker werd, maar daar wilde hij het nu niet over hebben. De tijd dat hij gedacht had dat het instituut belangrijker voor haar was dan hij, was niet zijn favoriete tijd. Het was als houden van iemand die maar deels van jou hield.
Ivy voegde zich niet veel later bij hen aan tafel. Alleen Suzan en Claire ontbraken nog. Suzan kennende, had ze de halve nacht met Jules gepraat. Suzan miste de man enorm. Ze zou binnenkort vertrekken voor een jaar en ze leek het steeds moeilijker te vinden om Jules achter te laten.
'Goed opgemerkt,' gromde hij sarcastisch naar Claire. Ryan keek hem streng aan en hij rolde met zijn ogen. Met Claire hoefde hij zijn slechte buien niet eens te spelen, hij kreeg gewoon een humeur van haar. Hij drukte zijn vork in zijn broodje en keek naar zijn bord. Hij wilde de grijns op haar gezicht niet eens zien. Met tegenzin nam hij nog een hap van zijn broodje. Suzan ging naast Ivy zitten en begon vrolijk te praten. Er was in elk geval iemand die een goed humeur had.
'Zullen we zo maar gaan dan?' vroeg Derek. De man keek even naar zijn horloge en vervolgens naar Ryan. Ryan hief zijn schouders op, blijkbaar zat er niet zo veel haast achter.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte toen hij zei dat ze op vakantie gingen. Dat was fijn, zijn ouders hadden het verdiend, het waren zo'n lieve mensen enze hadden ook al veel meegemaakt. Ivy was stiekem wel bang hoe ze zouden reageren als ze wisten dat Oliver en zij terug samen waren. Zouden ze niet kwaad zijn? Ze had hun zoon laten vallen, ze had hem ongelukkig gemaakt. Ze zou het hen niet kwalijk nemen, maar het zou wel pijn doen. Want ondertussen zag ze zijn ouders ook wel als familie. Ze was dol op hen. Ivy lachte toen hij zei dat hij ervan hield als ze kookte. Het was al heel lang geleden, maar telkens dat Ivy kookte, had Oliver de neiging om haar te kussen en wat te plagen. Ze vond het wel lief. En ze vond het ook leuk om voor hemte koken, ook al mislukte het soms wel. Hij was nog steeds beter in ontbijt maken, als het aan Ivy lach zou ze gewoon een kom nemen met wat muesli, maar wafels en pannenkoeken waren zoveel leuker. Ze knikte toen hij zei dat ze zich geen zorgen moest maken. "Okey" zei ze met een glimlachje. Ze zou zich geen zorgen maken, alles zou wel goed lopen. Ze wou zichzelf niet opnutten, anders zou ze zichzelf nog wijsmaken dat ze er niet klaar vior was om weg te gaan. En dat was ze wel. Ze was nog nooit zo klaar geweest om te vertrekken uit het instituut. Samen met Oliver. Ze hadden het allebei nodig. Ze had echter geen idee hoe het zou zijn, zo een eigen leven uitstippelen, maar het zou hen wel lukken. Ivy fronste toen Oliver gromde tegen Claire, maar stiekem glimlachte ze in haarzelf. De vrouw verdiende het. Ivy snapte niet wat Claire probeerde te bereiken in haar leven. Ze was kwaad op Oliver, dat was duidelijk, maar kon dat mens zich niet met iets anders bezighouden? Ugh.. Ze glimlachte even kleintjes toen Suzan naast haar kwam zitten en begon te kwetteren over Jules en nog wat. Jules had Suzan echt veranderd, de vrouw was rustiger en ging minder vaak uit. Het was wel lief. Ze vroeg zich af wanneer die twee zouden trouwen. En je had ook natuurlijk nog Derek en Elise en Ryan en Raven. Over die laatste twee twijfelde Ivy echter, ze zag geen chemie meer, het leek alsof het vonkje was uitgedoofd en zezag ze nooit meer kussen en knuffelen. Maar ze had besloten zich buiten hun relatie te houden. Ivy knikte toen Derek vroeg of ze zouden vertrekken. "Momentje" mompelde ze terwijl ze naar haar kamer liep en een zwarte leren vest over haar witte shirt aantrok. Ze keek vluchtig naar buiten, om te ontdekken dat de zon scheen. Zonnebril. Ze rommelde in de kast en zette haar zonnebril op waarna ze terugliep. Ze knikte kort. "Laten we maar gaan, hoe sneller, hoe beter" mompelde ze kort.

Account verwijderd

schreef:
Hij wierp slechts een snelle blik op Ivy. Het was niet anders dan normaal, hoewel hij niet bij haar geweest was, kon hij het niet helpen dat hij naar haar gekeken had. Dat was vrij logisch toch? Zij was klaar geweest met hem, maar hij niet met haar. Zijn liefde voor haar verdween niet omdat ze niet langer bij hem wilde zijn. Hij had zelfs naar haar gestaard, tot Jason of Derek hem een stoot had gegeven omdat hij er weer eens niet bij was. Jason vond het niet leuk, want zijn vrouwen kregen geen aandacht. Hij kon er niets aan doen dat hij nog van een ander hield.
Zijn blik gleed kort rond. Claire zou hij niet missen. De rest waarschijnlijk wel. Niet zo erg als Ivy, maar hij zou ze wel missen. Hij had iets meer dan twee jaar elke dag met hen besteedt, het zou vreemd zijn om hen niet meer bij zich te hebben. Toch keek hij er wel naar uit. Derek zou vast regelmatig langskomen. Hij voelde zich misschien zelfs schuldig tegenover Derek, wetende dat hij voor hem achterhield dat hij hierna weg zou gaan. Hij wist echter dat Derek het niet zo erg vinden, de man wist hoe graag hij weg wilde. Het was niets persoonlijks. Het lag niet aan hen, maar wel aan hem. Hij hield er niet van dat anderen voor hem bepaalden hoe hij zijn leven moest leven. Hij wilde zelf kunnen beslissen wanneer hij sliep en wanneer hij at. Hij wilde zelf beslissen wanneer hij tijd voor Ivy had. De laatste paar maanden die hij bij haar geweest was, waren niet echt succesvol geweest. Ze hielden van elkaar, maar ze hadden niet eens de tijd dat te laten zien.
'Het is ongeveer tien minuten rijden. Derek weet om welke garage het gaat.' Ryan duwde de autosleutel in Derek's handen en kwam toen overeind, waarna hij op begon te ruimen. Ryan was nooit echt vrolijk en enthousiast geweest, maar de afgelopen tijd waren zijn buien verslechterd. Hij gokte dat dat door Raven kwam, maar hij wist het niet zeker. De twee hadden regelmatig ruzie en gingen ook wel eens uit elkaar, maar er speelden vast genoeg andere dingen in Ryan's leven. Hij was de enige in het team die meer wilde bereiken. De enige die echt voor een hogere functie ging. Dat was hem tot nu toe niet gelukt.
Hij knikte toen Ivy terug kwam. Ze had een zonnebril op en een leren jack aan, meer was er niet veranderd. Hij volgde de twee naar buiten en gaapte, waarna hij in zijn ogen wreef. De zon scheen, maar het was niet echt warm te noemen. Waarschijnlijk was het net twintig graden. Derek ontgrendelde de auto en stapte in, waarna hij ook in stapte en hij kort naar het gebouw keek waar ze in verbleven. Het was mooi. Hij begreep niet waarom Dante hen zoiets gegeven had, normaal hadden ze geen luxe.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaapte kort en nam nog een appel waar ze een vlugge hap van nam. Ze gaapte kort en haalde een hand door haar haren, waarna ze verward om haar heen keek. Ze lette de laatste tijd echt niet meer op, en verstond af en toe maar een paar woorden van wat ze zeiden. Ivy fronste opnieuw en ze trok haar jas wat beter aan. Nu moest ze wel bekennen, ze wou zo vlug mogelijk weg. En Derek zou nog wel last van hen hebben ja, met hun constante geknuffel en kleine kusjes. Natuurlijk zouden ze het wel niet moeilijk voor hem maken, ze zouden wel opletten. Geen probleem, right? Ivy knikte toen Ryan Derek de sleutels gaf en ze knikte. "Okey" mompelde ze kort. Ryan was echt wel slechtgezind de laatste tijd, en ze vroeg zich af waardoor het kwam. Wel, één van de redenen was waarschijnlijk ook Oliver en Ivy zelf, die constant ruziemaakten. Maar er speelde meer. Ivy stapte de auto in en grijnste breed toen ze al even weg waren, waarna ze diep zuchtte. Derek schoot in de lach. "Ik snap jullie twee niet, hoe kunnen jullie dat volhouden?" Hij schudde zijn hoofd en Ivy haalde haar schouders op. "We denken gewoon aan het feit dat het bijna gedaan is" Ze drukte een langere kus tegen Olivers lippen en schoof haar zonnebril op haar haren en keek uit het raam, waarna ze haar blik al vlug weer naar Oliver liet glijden. "Weet je wel hoe vervelend het is om constant mijn blik van jou af te wenden" klaagde ze kort. Ze verstrengelde hun vingers en volgde met haar ogen weer de weg. De buurt was rustig, soms vond ze het zelfs een beetje eng. Het was te rustig. Ivy hield haar hoofd schuin toen Derek iets vroeg. "He?" vroeg ze verward. Derek schudde grijnzend zijn hoofd. "Laat maar"

Account verwijderd

schreef:
Derek zou het waarschijnlijk niet zo erg vinden dat ze een klein beetje afgeleid waren. Deze hele missie was sowieso al vreemd. Ze kwamen nooit in de luxe terecht en er leek helemaal niets aan de hand te zijn. Het was gewoon een rustige buurt. Het was niet eens een afgelegen wijk, maar wel een luxe wijk. Hij haalde een hand door zijn haren en hij schudde zijn hoofd. Hij wist niet zo goed wat hij met deze missie aan moest. Derek keek even naar hem en keek vervolgens met een grijns naar Ivy. Waarschijnlijk was hij ook blij dat Ivy en hij weer samen waren, want dan was hij in elk geval van zijn slechte buien af.
'Het is ook niet echt alsof we een keuze hebben,' mopperde hij. Claire zou ziedend zijn als ze erachter kwam dat ze in het geheim weer samen waren. Dat ze verloofd waren. Hij sloot zijn ogen even en keek opzij toen Ivy zei dat het bijna gedaan was. Hij hoopte maar gewoon dat Derek dat niet op zou pakken, want hij had Derek het nog helemaal niet verteld. Hij had het wel gewild, maar uiteindelijk had hij het toch niet gedaan.
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze een kus tegen zijn lippen duwde. Voorlopig zouden ze er nog een hoop moeten inhalen. Hij bestudeerde haar terwijl ze weer van hem wegkeek. Hij deed die moeite niet. Derek wist ervan en hij liet de kans niet voorbij schieten. Ze zouden nog steeds een paar dagen weg zijn.
'Waarom doe je het dan?' lachte hij. Hij drukte nog een kus tegen haar lippen en streelde met zijn duim over de rug van haar hand toen ze haar hand in de zijne liet glijden. Hier hoefde hij geen moeite te doen om niet naar haar te kijken. Hij gaapte opnieuw en keek kort naar buiten.
'Sorry guys, we zijn er al,' Derek keek een beetje verontschuldigend naar hen en stopte de auto, waarna hij de auto uitstapte en geduldig op hen wachtte. Ze hoefden alleen maar een garage te checken en dan zouden ze weer klaar zijn voor vandaag.
'We hebben de middag vrij trouwens,' zei hij, voor hij nog een vlugge kus tegen haar lippen duwde en hij de auto uitstapte. Hij zou niet in het huis blijven als hij vrij was. Zelfs als Ivy besloot dat het niet slim was om hem te zien vanmiddag, zou hij niet in dat huis gaan zitten. Hij kon gaan hardlopen of zo. Het was lang geleden dat hij dat had gedaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy merkte wel op dat Derek hen grijnzend aankeek, het was niet alsof ze het niet zag nee. "He Der, wil je please nog niets zeggen tegen Elise? Ik wil het haar zelf zeggen" vroeg ze hem met een klein glimlachje. "Ik weet wel dat je het haar graag zou willen zeggen, maar ik wil het zelf aan haar zeggen, ik weet hoe erg ze met ons inzat" gaf ze toe. Elise was Ivy vaak komen opzoeken, en had haar geprobeerd over te halen te praten, wat ze had geweigerd. Ivy was niet echt een prater op het vlak van haar eigen problemen. De enige met wie ze praatte op zo'n momenten, was Oliver. En hij was er natuurlijk toen niet. "Ik haat het dat we geen keuze hebben" mopperde ze. Ze leunde met haar hoofd op zijn schouder en drukte een kus op zijn hals. Ze keek hem kort verward aan toen ze zijn gezicht zag en trok een wenkbrauw op. Ze werd lichtjes rood toen ze besefte dat hij het Derek nog niet had verteld. Sorry, mimede ze geluidloos met haar lippen. Ze dacht dat hij het had verteld. Ivy lachte toen hij vroeg waarom ze het deed. "Anders kan ik niet meer van je wegkijken als claire erbij is" bromde ze. Ze glimlachte toen hij zijn duim over de rug van haar hand liet glijden en lachte om Dereks gezicht. "Geen probleem" zei ze terwijl ze zichzelf toch met tegenzin naar buiten duwde. Ze gaapte kort en knikte toen hij zei dat ze de middag vrij hadden. "Super" zei ze met een grijns. "Ik glip wel weg, oh trouwens, ik heb dat hotel gevonden, niet ver van ons, het valt echt nog goed mee van prijs" beloofde ze. Ze zette haar zonnebril op en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Hoe vind je trouwens dat ik eruitzie met zonnebril?" grapte ze. Ze kon haar puppyogen wel niet zo makkelijk meer gebruiken zo. Derek rolde grijnzend met zijn ogen. "Trouwens, ik dek jullie wel als ze jullie zoeken of iets verdacht vinden" Ivy glimlachte dankbaar. "Dankjewel" zei ze eerlijk. Hij was toch zo'n goede vriend. Ivy was blij at Derek Olivers beste vriend was, de man was eerlijk en had nog geen vlieg kwaad gedaan. "Okey, okey, okey, let's go" mompelde ze kort tegen haarzelf. "Ik voel me trouwens een dwerg naast jullie twee" Ze keek naar de twee mannen op die aan elk een kant van haar stonden en pruillipte, waarna ze haar rug rechtte.

Account verwijderd

schreef:
Rustig volgde hij het gesprek tussen Ivy en Derek. Hij wist niet dat Elise het vervelend gevonden had. Elise zat niet bij hen in het team, dus ze had er niet zo heel veel last van gehad. Elise en Ivy waren bevriend, waarschijnlijk had ze het alleen gemerkt omdat Ivy zo veranderd was. Ze was enorm veranderd. Hij kende een vrolijke en enthousiaste Ivy, de Ivy die ze nu ook was, maar tot voor kort was ze verre van vrolijk of enthousiast geweest. Hij glimlachte even naar haar. Derek zou wel naar Ivy luisteren als ze het hem zo vroeg. Suzan zou dat waarschijnlijk niet doen, maar dat was ook waarom hij goed bevriend was geraakt met Derek en niet met Suzan.
'Weet ik,' mompelde hij. Hij had er ook een hekel aan. Hij wilde het helemaal niet verborgen houden en al helemaal niet voor iemand als Claire. Toch gaf ze hen geen keuze. Hij moest het Derek binnenkort maar vertellen, voor Ivy het er per ongeluk uit zou flappen.
'Ik ben vast niet zó leuk om naar te kijken,' lachte hij. Hij vond het leuk om naar haar te kijken, maar hij kon zichzelf prima bedwingen als Claire erbij was. Het ging verrassend makkelijk om te blijven zoals hij geweest was. Hij hoefde alleen maar zijn mond te houden.
De garage was redelijk groot, maar ze zouden het zo uitgekamd hebben. Ivy kon er een rondje doorheen rennen en hij kon kijken wat zich achter eventuele sloten bevond. Het zou vast niet zo heftig worden.
'Ik denk dat ik momenteel niets geef om de prijs,' gaf hij toe. Hij maakte zich sowieso niet zo druk om geld, niet voor gelegenheden als dezen. Hij was twee maanden lang volledig buiten Ivy's leven gesloten, niets was hem momenteel te duur om weer in haar leven betrokken te raken. Hij stak zijn duim lachend op toen ze hem vroeg hoe haar zonnebril haar stond en knikte toen Derek vertelde dat hij hen zou dekken. Dit was waarom Derek en hij zo'n goede vrienden geworden waren.
'Schattig.' Hij liet hun handen weer in elkaar glijden en drukte een kus tegen haar wang, waarna hij Derek volgde naar binnen. Het was een gewone garage, op het eerste gezicht leek er helemaal niets mis mee. Hij fronste even en keek kort rond.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek Oliver aan toen hij zei dat hij het wist. Ze wist dat hij er ook een hekel aan had. "Ik hou van je" Ivy glimlachte en rolde met haar ogen toen Derek grijnste. "Awh, ik hou ook van jou Iv" Ze drukte een kus op Olivers wang. Ze zou het blijven zeggen, tot hij het beu was gehoord, en zelfs dan zou ze nog niet willen stopppen. Ze wou dat hij het wist, dat hij ervan genoot als ze het zei, zij genoot er namelijk wel van als hij het zei tegen haar. "Oh toch wel, je bent enorm leuk om naar te kijken" lachte ze. En Iv wou er zeker van zijn dat hij er nog was, het was een beetje een bevestiging voor haarzelf. En ze vond het lastig om niet naar hem te kijken. Ivy knikte toen hij zei dat hij niets gaf om de prijs. "Ik ga met je akkoord" gaf ze toe. Ze grijnste breed toen hij zijn duim opstak en leunde glimlachend tegen hem aan toen hij zei dat ze schattig was. "Awh, ik ben blij dat je me weer schattig kunt noemen" gaf ze toe met een tevreden grijns. Ivy liep mee naar binnen en keek om haar heen, waarna ze toch even Olivers hand losliet. "Ziet er normaal uit" gaf ze toe met een frons. Ze liet haarzelf zakken op haar buik en keek onder wat auto's. "Niets te zien hier" mompelde ze kort, waarna ze haarzelf weer ophees en het stof van haar broek veegde. "En nochtans is het hier veel te stil" gaf ze toe. "Dit dorpje lijkt zo uitgestorven" mompelde ze. Derek knikte instemmend en prutste aan een kastdeurtje, dat hij toch open kreeg. "Okey, ik heb geen idee, wat dit allemaal is" gaf hij toe, kijkend naar een paar flesjes. "Laat mij eens?" Ivy liep vlug naar hem toe en nam er wat flesjes nam en aandachtig bekeek. "Niets speciaals, gewoon wat vloeibare pijnstillers" gaf ze toe. Ze fronste toen ze een gleuidje hoorde in de kamer ernaast en bewoog zich voorzichtjes naar de deur, terwijl ze toch een stalen buis in haar handen vastnam. "Iv?" Derek keek haar vragend aan en Ivy hield een vinger tegen haar lippen als teken dat hij stil moest zijn. Ze wees geluidloos naar de deur.

Account verwijderd

schreef:
Claire moest verdwijnen. Niet alleen omdat ze hen nu in de weg zat, maar omdat ze hen altijd in de weg zou blijven zitten. Ze moesten nu stiekem samen zijn, maar ze konden niet stiekem trouwen. Ze konden niet stiekem kinderen krijgen. Nee, als ze een leven op wilden bouwen, moest Claire hier ver vandaan gaan. Hij schoot in de lach toen Derek zei dat hij ook van Ivy hield. Derek was over het algemeen vrij serieus, maar hij had ook zijn momenten.
'Dat zal ik maar niet tegen Elise zeggen hè?' lachte hij. Hij vond het leuk dat ze hem vertelde dat ze van hem hield. Hij wist het wel, maar hij vond het leuk om te horen. Al helemaal na die twee maanden. Ze had het hem gistermiddag nog uitgebreid verteld, maar ze mocht het nog zo vaak zeggen als ze wilde. Hij werd er altijd vrolijk van. Hij hield van haar, dus werd hij er gelukkig van als duidelijk was dat zij ook van hem hield.
'Misschien moet ik dan toch wat vaker in de spiegel kijken,' grapte hij. Hij was niet zo ijdel, dus over het algemeen keek hij niet zo vaak in spiegels. Als hij in een spiegel keek, was hij vaak niet eens bewust bezig met zijn uiterlijk. Hij knikte toen ze zei dat ze akkoord ging. De prijs maakte voor deze paar dagen niet uit.
'Nooit gedacht dat je dat ooit zou zeggen.' Normaal was Ivy geen fan van mensen die haar schattig noemden, dat wist hij wel.
Ivy was altijd de serieuze op missies. Hij deed maar gewoon wat. Over het algemeen zat hij toch alleen maar mee te kijken, dus missies als dezen nam hij niet zo serieus. Hij gaapte terwijl Ivy en Derek naar de details keken en hij slechts een beetje naar de omgeving keek. Het was een normale parkeergarage. Toen hij weer naar Ivy en Derek keek, stond Ivy met een stalen buis in haar handen en keek Derek verward. Hij fronste. De deur ging open, maar de man die door de deur heen wilde lopen, deinsde direct weer achteruit. De man keek angstig naar de buis, waardoor hij zijn hoofd even schudde. Wat moesten ze toch op deze missie?
'Neem mij mijn geld alsjeblieft niet af. Mijn dochter is bijna jarig,' smeekte de man, terwijl hij langzaam achteruit liep, tot hij met zijn rug tegen de muur stond. De arme man.
'Discreet, Iv,' lachte Derek.
'Heeft één van jullie al bedacht dat we hier misschien zijn om weer een groepsgevoel te creëren? Er is hier niets en Dante heeft ons nog nooit luxe gegeven. Het is te duur,' merkte hij op. Het klopte gewoon van geen kant. Er was geen directe dreiging, het leek bijna alsof Dante hen gewoon ergens gedropt had en ze het samen maar moesten uitzoeken.
'Sorry, het was niet onze bedoeling u te laten schrikken,' verontschuldigde hij zichzelf en de anderen.

Account verwijderd

schreef:
"Ik zeg het wel tegen Elise hoor" plaagde ze Derek. Ze grijnste breed en schudde lachend haar hoofd. Het was al lang geleden dat ze nog had gelachen met Oliver en Derek. "Der, ben je kwaad op me geweest? Omdat ik Oliver niet vertrouwde?" vroeg ze met een frons op haar gezicht. "Nee Iv, ik weet dat je er niet aan kon doen" gaf ze toe. Ivy knikte en beet op haar onderlip, waarna ze nogmaals fronste. "Okey" zei ze met een klein glimlachje. Ze lachte toen Oliver zei dat hij vaker in de spiegel moest kijken. "Ehe, of je vraagt het gewoon lekker aan mij hoe je eruit ziet, ook al krijg je telkens hetzelfde antwoord" gaf ze toe. Ivy grijnste breed en drukte een kus op zijn hals. Ze gaf hem een por. "Hoezo, ik denk wel dat je dat kon weten hoor, dat ik dat ooit zou zeggen" gaf ze toe met een lach. Ze vond het stiekem wel leuk als hij haar schattig noemde, maar alleen als hij dat deed. "Dus je vindt het niet leuk als iemand je schattig noemt?" Derek trok grijnzend een wenkbrauw op en ze schoot in de lach. "Nee nee, zeg niet dat hij je op ideeën heeft gebracht" kreunde ze. Ze porde hem in zijn zij. "Ollieeeee" klaagde ze met een pruillip. Ivy keek verbaasd op toen een man angstig naar haar keek en ze liet vlug de metalen buis vallen. "Sorry, sorry, sorry, het was echt niet de bedoeling.." excuseerde ze zichzelf vlug. Ze beet op haar onderlip en schudde haar hoofd toen Derek begon te lachen. "Niet grappig" protesteerde ze. Zielig beet ze op haar onderlip en schudde haar hoofd. "Het spijt me enorm, we dachten dat er werd ingebroken hier" verzon ze. Ze mochten natuurlijk niet zeggen dat ze hier waren voor het instituut, dat moest niemand weten die hier zat. Ivy fronste even bij Olivers woorden. "Zou Dante dat echt doen?" vroeg ze verbaasd. Ze schudde haar hoofd. "Je hebt gelijk, maar.." Ze haalde haar schouders op en keek naar de man. "Kunnen we u ergens mee helpen?" vroeg ze met een schuldige blik.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld