ORPG // with Dauntless - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // with Dauntless

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Aurelia werd wakker bij de eerste zonnestralen en begon meteen met het maken van een vuurtje en het zoeken naar kruiden voor het medicijn dat ze nodig had. De meeste vond ze wel behalve duivelsklauw een klein paars bloemetje dat eigenlijk het hoofdingrediënt was omdat het ontzettend ontstekingswerend was. "Verdomme" vloekte ze luid, ze zou dieper het bos in moeten gaan om het te zoeken, maar eerst moest ze wachten tot hij wakker werd zodat hij niet in paniek raakte wanneer hij zag dat ze weg was.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Juist toen de eerste zonnestralen van de dag zijn gezicht streelden, werd hij ruw gewekt door luid gevloek. Hij opende zijn ogen en knipperde een paar keer. Even besefte hij niet wie het meisje op zijn kampplaats was, maar na een momentje viel het kwartje. 'Goedemorgen,' bromde hij. Weer probeerde hij op z'n minst half overeind te komen, maar de stekende pijn die door zijn lichaam schoot, herinnerde hem eraan dat dat redelijk onmogelijk was. Hij hief nu alleen zijn hoofd op, en zocht met zijn blik oogcontact met het meisje.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Aurelia kwam meteen ter zaken toen hij wakker werd. "Ok jij woont hier al langer dan ik, ik weet niet of je ooit over duivelsklauw gehoord hebt, het is een klein paars bloemetje met een geel hart en het groeit vooral in droge grond." zei ze en maakte daarbij handgebaren om hem de grootte van het plantje weer te geven. "Al de rest heb ik al gevonden, alleen dat laatste mist nog en het is nogal essentieel willen we je weer gezond krijgen."

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:

‘Ik ken geen namen,’ zei hij zachtjes, een tikkeltje beschaamt. ‘Maar de beschrijving… ik denk dat ik weet welke je bedoeld, al groeit die plant volgens mij juist bij water.’ Hij dacht nog eens diep na. Hij had het plantje wel eens gezien, bij water, dat wist hij zeker, maar waar precies… Normaliter zou hij op staan, weglopen en de plant gaan zoeken, maar nu kon hij amper bewegen. ‘Volgens mij,’ begon hij, ‘groeit het sowieso in de buurt van water.’ Hij probeerde zich een precieze routebeschrijving te herinneren naar het dichtstbijzijnde meertje. ‘Eerst… ga je,’ stamelde hij, proberend zijn stem wat zekerder te krijgen. Toen schoot het hem ineens te binnen. ‘Eerst zoek je naar een boom. Hij is niet normaal hoog, en veel breder dan de andere. Vanaf dat punt zou je water moeten horen stromen, maar als je niet stil genoeg bent, is dat onmogelijk te vinden.’

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ok hoge boom, water en dan moet ik het vinden." herhaalde ze in zichzelf en ging meteen op zoek. Ze wou hem immers in leven houden en een boswandeling zou haar goed doen om haar gedachten eens op een rijtje te zetten. Ze vond de boom na een kwartiertje maar het geluid van water was nergens te horen, zelfs niet als ze heel erg stil was. Misschien waren zijn zintuigen gewoon beter aan het bos gewend. Ze wandelde dus een paar meter noordelijk en hoorde daar niets. Daarna ging ze zuidelijk maar pas toen ze oostelijk ging vond ze een klein beekje en inderdaad daar vond ze haar duivelsklauw. Ze rende meteen terug maar onderweg moest ze even stoppen omdat haar conditie nu eenmaal niet zo super was. Helemaal buiten adem en met een rood hoofd kwam ze weer ben de open plek aan en begon puffend het middeltje te brouwen. "Ik..heb...het...gevonden" zei ze triomfantelijk.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:

Hij keek haar, nog steeds liggend, na toen ze wegliep en hij wenste haar zachtjes succes. Hij was zeker benieuwd of ze het zou vinden, zelfs hem lukte het af en toe niet, laat staan een onervaren dorpsmusje. Weer was hij nu alleen gelaten met zijn gedachten, iets wat hem zich al snel liet vervelen. Als de steek nou ergens anders was beland, zoals in zijn arm… Buikspieren gebruik je voor het grootste deel van de handelingen, wat hem nu bijna volkomen belette te bewegen. Zijn armen kon hij, godzijdank, nog wel bewegen. Hij tilde ze op en bestudeerde zijn nagels. Met zo min mogelijk beweging begon hij het vuil eronderuit te pulken, iets wat hij wel vaker deed als hij zich doodverveelde. Toen hoorde hij harde, in zijn oren bijna lompe voetstappen vanuit het bos komen. Hij draaide zijn nek een stukje en hij kon het niet laten even te glimlachen, toen hij het meisje aan zag komen rennen, hoofd rood en zwaar ademend. ‘Ik… heb… het… gevonden,’hijgde ze met trots duidelijk doorklinkend in haar stem. ‘Ik zie het,’ grinnikte hij zachtjes. Aangezien hij nog steeds niets te doen had, bekeek hij maar hoe het meisje het medicijn maakte. ‘Hulp nodig?’ vroeg hij uiteindelijk.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik denk niet dat je in jou staat echt veel kunt helpen dus blijf maar gewoon liggen" zei ze terwijl het mengsel begon te pruttelen. "Ok nu moet je er een paar slokken van drinken" zei ze en schepte een beetje in een beker die ze aan hem gaf. "Wel oppassen want het is nog warm" zei ze terwijl ze de duivelklauw bij het overblijvende deel in de kleine ketel deed waardoor het mengsel begon te stollen en toen ze het van het vuur haalde werd het een soort zalf. "Ok ofwel smeer ik het op die wond ofwel jij, het zal sowieso ongelooflijk veel pijn doen, maar ik laat de keuze aan jou."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld