fantasie high school VOL - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

fantasie high school VOL

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Miyuki

Ik negeerde het geschreeuw van Nimy en ging verder. Zonder om te draaien zei ik: ''Het gaat wel maak je geen zorgen om mij.''. Na mijn zin voelde ik even een grote schrok en viel ik even neer. Wat was dat? dacht ik in mezelf. Ik voelde nog een schrok die meer pijn deed dan de vorige. Mijn lichaam voelde ineens zo zwaar aan. Ik kon niet opstaan. Mijn handen konden net bij mijn zakdoekje komen. Ik pakte snel mijn zakdoek en hoestte een paar keer. Mijn gezicht had ik gericht naar de grond zodat Nimy het niet kon zien.
Als snel voelde ik nog een schrok door mijn lichaam. Ik voelde me anders dan gewoon. Al snel stond ik weer op beide benen en liep ik naar een willekeurige plaats. Niets wetend wat ik deed liep ik verder. Ik liep dieper het bos in. Iedere stap die ik zette voelde ik een grotere kille sfeer. Ik deed mijn schoenen uit en liep met blote voeten verder. Elke stap voelde ik de kou van de grond. Alle takjes die braken onder mijn voeten waarvan ik geen gevoel van kreeg. Uiteindelijk kwamen we uit bij een oud meer waar een oude verlaten landhuis stond. Mijn hand rustte op een krachtveld die ik verbrak. Over de stenen in het water liep ik naar het huis toe.
Ik kwam aan bij het huis en zette een stap op het hout van de veranda. Het hout onder mijn voeten kraakte. Ik liep dichter en dichter naar de deur van het huis. Mijn hand voelde het kou van de hendel. Ik haalde de hendel over en liep naar binnen met een krakende deur. Over de koude vloeren liep ik de grote trap op omhoog. Elke stap die ik zette op het tapijt van de trap voelde vochtig en koud. Je hoorde deuren en ramen die open stonden kraken.
Ik kwam aan op de eerste verdieping en ging meteen liep meteen naar een grote deur. Ik kwam dichterbij en de deuren gingen automatisch open. Ik liep naar binnen en viel meteen op mijn handen en knieën. Ik hapte naar adem en voelde me echte zelf weer. Alles wat er gebeurde had ik gezien. Ik kon alleen mijn lichaam zelf niet beheersen tot nu. Ik draaide mijn gezicht en daar zag ik iemand.

Subaru

Ik hoorde meteen de stem van Daphne en rende er gelijk op af. Ik probeerde contact te maken maar iets blokkeerde mijn magie. Ik kwam er eindelijk aan bij de kamer waar zij zaten. Een grote opgebouwde man stond daarbij de wacht. Ik liep rustig naar hem toe en zei met een zware stem: ''Heei'', bij deze woord liet ik mijn hoofd een beetje mee draaien. ''de baas heeft gezegd dat het een wisseling is. Je moet naar de Oostkust.'' De man keek me raar aan en fronste. ''Ja vast maar ik sta hier al een tijdje hoor. Trouwens ik heb je hier nog nooit gezien. Wie ben je en hoe heet je?''. Ik dacht dat ik betrapt was maar bleef rustig. ''Als je de baas commando niet opvolgt kan ik net zo goed zeggen dat je het niet wilt hé. Trouwens ik ben de neef van James Hudson. Ik zou opschieten voordat de baas boos wordt.''. De man knikte snel en rende meteen er vandoor. ''Daphne ik ben er.'',zei ik met mijn rug tegen de muur.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna

ik ga terug maar eerst ik toverde een spiegel en zei hey waar zijn jullie waarom negeren jullie mij ik wil terugkomen maar ach wrm zou ik jullie luisteren toch niet naar me ik weet het niet meer ik zal jullie denk ik wel zien bij rode maan als jullie begrijpen wat ik bedoel ik heb namelijk het gevoel dat jullie me negeren dit voelt niet fijn waarom doen jullie dit

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Subaru

''Daphne laat dat. Ik kan wel voor me zelf zorgen. Trouwens ze zijn zelf ook niet zo heel goed.''. Ik friemelde mijn handen even en kreeg de touw binnen een paar seconde los. Ik maakte de anderen ook los en stond tegen het glas te kijken. ''Deze glas is niet sterker dan een diamant uit het mistdomein.'' Ik pakte mijn armband die ik van kleins af aan had gekregen van Castor en de anderen. ''Deze diamant bevat geen magie dus we kunnen ontsnappen.'' Ik hield het scherpe punt tegen het glas en sneed zo een kleine doorgang. ''Nu het zegel gebroken is kan ik ons teleporteren naar een andere plaats. Houd mijn hand vast.'' Ik gaf Daphne een hand waarbij zij Sorasami vast hield. Ik concentreerde me op een punt en we vlogen door de tijd en ruimte.
We waren in de tunnel van tijd en ruimte. ''Raak niets aan. Je kan daarmee alles helemaal veranderen.''. Ik riep de plaats op waar we naar toe gingen. Ik opende de poort en we kwamen veilig aan. Onze voeten raakte het zachte gras. ''Laten we hier gauw wat rusten. Om mensen mee te nemen door de tijd en ruimte kost me veel energie. Ik haal de anderen er wel erbij.''

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Subaru

Ik at mijn eten op en stond weer op. Even nam ik een blik naar de meiden en zag dat er iets aan de hand was. ''Gaat het Daphne?'' Ik liep naar haar toe en knielde neer. ''Als het niet gaat zeg het maar. Sorry van daarnet. Ik wou iedereen gewoon in veiligheid brengen kosten wat het kost.'', ik zuchtte. ''Het spijt me als het teveel energie kostte.'' Ik stond weer op en keek naar de omgeving om te kijken of er andere mensen waren.
''Kom we gaan. Het wordt gauw avond en het gaat vriezen. Tegen die tijd hebben we onderdak nodig. Ik snap als je nog heel erg moe bent.'' Mijn gedaante liet ik veranderen in een grote wolf. Mijn vacht was zo wit als sneeuw. Ik tilde de twee meiden op mijn rug en liep verder. ''Hou je stevig vast. Zeg maar als je het koud krijgt.''. Ik hoopte dat ze het niet koud kregen doordat mijn vacht al zijdezacht was en warm aanvoelde.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:

Yehshan schreef:
Willen jullie even me allemaal mailen? Het gaat over rpg deze

Ik ook en wrm?? Je maakt me nieuwsgierig

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:

Yehshan schreef:
Willen jullie even me allemaal mailen? Het gaat over rpg deze

Ik ook en wrm?? Je maakt me nieuwsgierig

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Miyuki

Ik beet op mijn onderlip toen ik mijn hoofd optilde en hem zag. Hij zei met zijn zware stem: ''Zo zo... We zien elkaar weer. Hahahahaha...''. ''W..wie ben je? Waar ben ik?'',vroeg ik mezelf af en zei ik hardop even met een beginnende trillende stem. ''Ow hebben ze het nooit over me gehad? Ik ben je echte vader. De bevel hebber van Noble Michel.''. Ik keek hem met grote ogen aan helemaal in shock. ''D... dat kan niet..'', Ik vond mijn stem weer en begon te praten. ''Dat kan niet! Jij bent mijn vader niet!''. Ik stond op en wees mijn vinger naar hem toe.
''Ik ben nooit jouw dochter geweest! Ik woon samen met mijn echte eigen ouders!!!'',gilde ik uit. Hij grijnsde. ''Heeft Lila nooit over mij gehad? Lila is de gevallen engel die verliefd was op mij. We kregen een baby die geboren was in de winter en noemde haar Miyuki of meer bekend als sneeuw.''. Ik hield mijn hand voor mijn mond. ''Dat.. kan niet.. Moeder zal me alles vertellen'', ik voelde tranen glijden langs mijn wangen. De warmte van mijn tranen. ''Het is waar! Alleen jouw moeder verliet mij voor een andere man en nam jou mee! Ik ben jouw vader!''. Ik nam een paar stappen terug en schudde mijn hoofd. ''Dat kan niet... Mijn moeder zal dat nooit doen..'' Ik zakte neer op mijn knieën. ''Jouw moeder heeft mij verlaten! Jij bent mijn dochter!''. Ik schudde mijn hoofd. ''Nee... nee... NEEE!!! Dat kan nooit. Ik wordt nooit zo slecht als jou! Jij bent mijn vader niet!''. Hij stond op en liep naar me toe. Ik liep stappen naar achter tot ik tegen iemand aan botste.
Ik keek met grote ogen aan... ''Nee..'' ik schudde mijn hoofd. ''nee dat kan niet...''. Het was mijn verloofde. ''Niet te geloven... Ik moet hier weg!'', ik rende van de twee vandaan, de deur werd geblokkeerd. ''Je kan nu nergens heen! Luister naar me. Jouw moeder is de gevallen engel. Waarom heb je anders die vleugels? Noble Michel is de zoon van haar man. Jouw stiefvader. Noble Michel is jouw stiefbroer. Snap je het?'' Er kwam een grote grijns op zijn gezicht. ''Nee nooit! Ik geloof je niet!!!''. ''Miyuki blijf dan bij mij. Jouw echte vader. Je kan nu nergens heen. Laat jouw vrienden daar en kom met mij mee.'' Ik schudde mijn hoofd. ''Nee ik laat mijn vrienden niet alleen! Ik kan wel ergens naar toe!'' Ik rende en sprong uit het raam.

Subaru

Ik scherpte mijn oren. ''Horen jullie dat? Laten we gaan kijken!'' Ik rende meteen door het bos in mijn grote wolven gedaante. De snelheid die ik gebruikte was gevaarlijk. Iedere moment kon ik kei hard te pletter slaan tegen een boom en zo mezelf erg verwonden dat het zelf fataal voor me kan zijn.
Ik hoorde een geluid een stem die Miyuki riep en niet zacht ook. ''Miyuki we komen eraan!!!'' Ik rende sneller en ontweek alle bomen op mijn pad. Ik gaf een wolven huil en riep zo andere dieren erbij. Je hoorde door het gehele bos nu alle wolven geschreeuw. Miyki we zijn er bijna hou vol! Dacht ik in mezelf. ''Daphne, Sorasami zien jullie al iets?''. Ik rende sneller en hoorde een geluid van een waterval. We kwamen uit bij een grote meer met een waterval waarin een grote landhuis in het midden stond onder het zwarte maanlicht.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik begrijp dat je waarschijnlijk wel wat bedenktijd nodig hebt en omdat ik je zo aardig vindt krijg je die van mij" zei hij en gaf een speels tikje tegen haar neus waarna hij het schuurtje verliet. "Ik ga eens kijken naar ons toen we nog jong en onbezonnen waren" zijn gemene lach bulderde nog na toen hij de deur achter zich op slot deed. 'Ok ik heb geen andere keus' dacht Gabriëlle in zichzelf en met haar zwarte magie creëerde ze vier schaduwraven en zei dat ze naar haar vrienden moesten vliegen en moesten melden dat ze in gevaar was. Ze moesten hen ook de weg en de toegang geven tot haar verleden wat niet zonder haar toestemming te betreden was, behalve wanneer je er zelf deel van uitmaakte.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Subaru

Nadat we het geluid hoorde van gebroken glas zagen we Miyuki uit het landhuis vallen naar beneden in de struiken. Ik keek op en riep meteen haar naam. ''Miyuki!'' Ik sprong in mijn wolvengedaante lichtjes over het water heen. ''We gaan meteen Miyuki helpen.''

Miyuki

Met de gedachtes viel ik naar beneden. Hij is niet mijn vader. Bleef ik denken. Elke keer als ik eraan moest denken kreeg ik al tranen. Je zag de tranen over mijn wangen glijden. Na een poosje viel ik in het struikgewas. ''Auw!!!'' Ik klauterde eruit en mijn handen bloeide. Mijn slechte vader riep nog: ''Snel ga achter haar aan!'' Ik vloekte in mezelf en zag Subaru. Met de hulp van Nimy kwam ik op zijn rug en rende hij meteen door een poort van tijd en ruimte. ''Waar is Gabriëlle?!'', riep ik snel. Ik veegde snel mijn tranen weg en keek rond. Ik zag Sorasami, Daphne en Nimy. Subaru was onze wolf. De enigste persoon die we miste was Gabriëlle.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld