ORPG ft. AquaDeVita - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. AquaDeVita

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Kristina

Ik gaf het eten door aan mijn vader, kuste mijn zusje een gedag en liep toen de deur uit. Sommige mensen die ik kende keken mij raar aan, natuurlijk waren ze zo'n jurk van mij niet gewend. Ik zuchtte eventjes omdat ik het erg haatte dat mensen mij aanstaarden. Met een snelle looppas liep ik naar het paleis. Het buitenaanzicht was prachtig en het werd tenslotte ook er goed beschermt met poortwachters. Ik werd binnen gelaten en liep door de grote voortuin terwijl ik ondertussen ook nog wat rondkeek. Nogmaals, het was er gewoon prachtig. Ik belde aan en liep langzaam naar binnen. Eigenlijk had ik geen idee wat ik nu moest doen, gewoon naar binnen lopen, of op de gang wachten? Nog steeds keek ik wat rond, ik voelde me echt ongemakkelijk hier. Het personeel vertelde me dat ik naar binnen mocht, ik keek haar eventjes vragend aan. Er waren namelijk erg veel deuren en ik kende het hier dan ook niet. Toen ik de kamer in liep, sloot ik de deur achter me. Ik lachte eventjes, het was best intiem en het leek wel alsof dit uren van te voren was gedekt. Dit was ik dus totaal niet gewend.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
David
Ze hadden me komen zeggen dat Kristina was aangekomen dus ik stond op. Niet veel later kwam ze de kamer binnen. Ze zag er prachtig uit in de jurk die ik haar had gegeven. Ik liep op haar af en ik pakte haar hand om een kus op haar kokkels te geven. Zo hoorde het uit beleefdheid. "Bevalt het je schoonheid?" Zei ik glimlachend. Ik wist nu al dat ik haar oor me wou winnen, maar ik wou mijn karakter daar niet voor aanpassen. Ook al was ik wat arrogant, ze zal wel voor me vallen. Ik zou haar blijven lastigvallen tot ze dat doet. Mijn hand omklemde nog steeds het hare als ik haar naar haar plaats leidde. Als een echte gentleman schoof ik haar stoel naar achteren en deed teken dat ze mocht gaan zitten.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Kristina

Als laatste keek ik naar Davids gezicht, blijkbaar stond hij al op mij te wachten. Hij kwam naar mij toe lopen en ik liet hem gewoon doen wat hij van plan was te doen. Want ik had zelf eerlijk gezegd geen idee hoe ik me moest gedragen. ''Nou, nee.'' mompelde ik zachtjes. Ik liep met hem naar de tafel en streek mijn jurk van achteren glad en ging toen zitten. Ik tikte met mijn vinger op de tafel en wachtte tot hij iets zou zeggen. Hij had mij tenslotte uitgenodigd.
Wat mij opviel, was ook dat er niemand anders was dan ons twee. Hij had blijkbaar de perfecte avond uitgekozen waar al zijn familieleden niet bij waren. Zoiets verwachtte ik ook wel, zijn familie zou mij natuurlijk niet goedkeuren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld