Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina:
ORPG // Haven // Ft. Dauntless
Mellifluous
Straatmuzikant



Met een ruk stopte de auto. Zowel Hall als ik stapte uit. Caja en de man bleven zitten, de man was duidelijk gefrustreerd, maar na enkele seconde stapte ook zij uit. Ik keek naar beneden, naar de straat. Lag het aan mij of was het aan het smelten? De zon scheen nog even fel als net. En ja, ik begon het warmer te krijgen.
'Oh nee,' zei Hall, met zijn mompelende, zware stem. En toen was het mijn beurd om met mijn ogen te rollen.
'Oké, ik snap het niet, kan iemand me nu eindelijk iets uitleggen?!' De drie keken me aan alsof ik in brand stond. En toen, ze draaide zich gewoon om! Oh my, ze negeerde me gewoon! Ik besloot dat ik zo niet verder kwam en liep een eindje naar verder naar waar de kou het ergst was -ook al was het toch niet echt meer zo koud- Ik hurkte neer en trok mijn handschoen uit. Kort legde ik mijn hand op een hoopje half gesmolten ijs, maar deinsde achteruit toen ik dacht een heel, heel licht schokje te voelen. Ik slikte even en stond op. Ik stond aan de rand van een bos, zojuist waren haar nog mensen geweest, waar zijn waren ze heen? Ik liep het bos in, het was mooi, de bladeren waren nat of soms nog wel bevroren.
Ik voelde een lichte steek in mijn voet, en besefte dat ik eigenlijk echt heel moe was. Ik ging even tegen een boom zitten, en trok mijn schoen uit, waar een steentje in zat. Mijn hoofd leunde tegen de stam, wat was dit voor stad?
Dauntless
Wereldberoemd



De adem stokte hen in de keel. Een agente was het bos in gegaan. Hij herkende haar niet. Zou zij diegene zijn, gestuurd om de moord op Céciles vader te onderzoeken? Ze ging zitten tegen een boom. Zij zaten letterlijk in de struiken achter deze boom. Even dacht Blake het nog op een lopen te zetten. Maar ze was getraind om criminelen te pakken. Ze zou hem in no time hebben ingehaald en tegen de grond gewerkt. Zijn brein werkte op volle kracht. In zijn hoofd vormde zich een excuus. De kans dat ze gepakt worden was groot, maar hij had een uitvlucht. Een reden waarom ze hier waren. Cécile zou niet blij zijn deze te moeten aanhoren. Maar dit was belangrijker dan wat zij al dan niet leuk vond. Hun handen zaten verstrengeld in elkaar. Ze knepen elkaar bijna fijn om hun angst te verminderen. Blakes harst bonkte razendsnel. Zou ze kunnen horen hoe het in zijn borstkas tekeer ging?
Mellifluous
Straatmuzikant



Lucy wist nog goed dat ze ooit bij een zaak had overwogen dat er vampiers in het spel waren geweest, en natuurlijk wist ze dat die niet bestonden, maar ze had tijdens haar opleiding geleerd hoe ze elke mogelijke verklaring moest overwegen. Mr. Lahiri had haar voor absoluut gek verklaard, wat ook wel te begrijpen was geweest. Hij had haar min of meer verboden ooit nog fictie te lezen.  
Maar dit? Dit was bizar. Hoe de politie haar vragen niet had beantwoord, hoe de straten bevroren, hier was toch geen verklaring voor?! Onhandig trok Lucy haar schoen weer aan en ging moeizaam overeind staan. Ze had nog niet gedacht over een slaapplaats. Morgen zou ze wel weer verder gaan, naar die dochter, wat was haar naam ook weer? Cecile? Lucy stond op het punt weg te lopen toen ze dacht iets te zien in de bosjes.
Dauntless
Wereldberoemd



Ze kwam naar hen toe, nog maar een paar seconden en dan zouden ze ontdekt zijn. Plots stond Blake recht, zodat hij helemaal zichtbaar was. "Is het gestopt?" vroeg hij bang. De angst was er echt, maar niet voor Sienna en haar ijskrachten, maar voor de agente die voor hen stond en wat ze met hen zou doen nu ze ontdekt waren. 
"Bent u van de politie, weet u wat er gebeurde?" Ze leek nogal best jong, zelfs niet veel ouder dat hijzelf. Nog altijd hield hij Céciles hand vast die ook het spelletje meespeelde. 
"We zijn een koppel en we waren hierheen gekomen. U weet wel waarom, u bent zelf ook nog jong." zei hij en kreeg een rode blos op zijn wangen. Cécile zette onopgemerkt haar nagels in zijn handen. Het was duidelijk dat ze hem hier later nog voor zou terugpakken. 
"Plots werd het extreem koud. Het weer is hier erg onvoorspelbaar, maar we hadden ons niet voorzien op een sneeuwstorm. We begrepen niet wat er aan de hand was en hebben ons daarom verscholen in de hoop dat alles snel terug beter zou worden."
Mellifluous
Straatmuzikant



Lucy kneep haar ogen tot spleetjes en luisterde naar wat hij te vertellen had. Ze rolde lichtjes met haar ogen toen hij zij dat zij ook nog jong was, ja, ja dat klopte, wrijf het er maar weer in. Lucy wist wanneer iemand loog, de jongen had een vreemde gloed in zijn ogen, het leek er niet op dat hij loog, maar iets in haar zei wat anders. Ze wist even niet wat te zeggen, het weer was hier onvoorspelbaar? Ja, dat was wel te merken.
'Uhm, het is over, ja, denk ik.' Zei Lucy en concentreerde zich even op het meisje. Zekende haar ergens van, maar het duurde even voordat ze doorhad waarvan.
'Ben jij de dochter van ene meneer Wakefield? Cécile Wakefield?' Bij de documenten had een foto gezeten. Het kwam goed uit dat Lucy haar tegenkwam, aangezien ze haar toch moest spreken over het één en ander. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: