Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
TaylorSwift333 schreef:
Anna Maria:
Ik at maar wat van mijn broodje. Het was echt best stil tussen ons 4. Ik wou de stilte wel verbreken maar met wat? Ik bedoel, we zijn hier pas een dag dus veel weet ik niet over dit alles hier en hen ken ook nog maar 1 dag dus waar moet je dan over praten? Stilte verbreken, allemaal heel mooi, als je weet waarover je moet beginnen om je niet compleet belachelijk te maken. Ik probeerde ook zo min mogelijk naar Daniël te kijken om niet weer te blozen of wat dan ook. Ik was ook niet daar voor hier maar om van mijn drugsprobleem (en rookprobleem) af te raken.
Eric:
Wauw, wat was het stil. Wel ik ging me alleszins niet hopeloos belachelijk maken in een poging de stilte te verbreken. We weten denk ik allemaal hoe zoiets af loopt. Ik at dus maar verder wat van m'n brood. Wat zou er na het ontbijt zijn? Hopelijk geen gewone lessen want ik zou niet weten hoe dat ons moest helpen. Het zou saai zijn en dan al helemaal in dit gebouw. Goed om maandelang anti-depressiva te moeten slikken, weer verslaafd te worden en terug naar hier te moeten. Nee hoor, daar kon je mij niet echt voor vinden. Maar wat het ook zou zijn we zouden het snel weten want toen iedereen klaar was met eten klonk een bel. ''Wat nu weer.'' Vroeg ik me verveeld luidop af. Het kon heus niets leuks zijn dus daar was ik dan al heel erg juist in.
Anna Maria:
Ik at maar wat van mijn broodje. Het was echt best stil tussen ons 4. Ik wou de stilte wel verbreken maar met wat? Ik bedoel, we zijn hier pas een dag dus veel weet ik niet over dit alles hier en hen ken ook nog maar 1 dag dus waar moet je dan over praten? Stilte verbreken, allemaal heel mooi, als je weet waarover je moet beginnen om je niet compleet belachelijk te maken. Ik probeerde ook zo min mogelijk naar Daniël te kijken om niet weer te blozen of wat dan ook. Ik was ook niet daar voor hier maar om van mijn drugsprobleem (en rookprobleem) af te raken.
Eric:
Wauw, wat was het stil. Wel ik ging me alleszins niet hopeloos belachelijk maken in een poging de stilte te verbreken. We weten denk ik allemaal hoe zoiets af loopt. Ik at dus maar verder wat van m'n brood. Wat zou er na het ontbijt zijn? Hopelijk geen gewone lessen want ik zou niet weten hoe dat ons moest helpen. Het zou saai zijn en dan al helemaal in dit gebouw. Goed om maandelang anti-depressiva te moeten slikken, weer verslaafd te worden en terug naar hier te moeten. Nee hoor, daar kon je mij niet echt voor vinden. Maar wat het ook zou zijn we zouden het snel weten want toen iedereen klaar was met eten klonk een bel. ''Wat nu weer.'' Vroeg ik me verveeld luidop af. Het kon heus niets leuks zijn dus daar was ik dan al heel erg juist in.
17