Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
TaylorSwift333 schreef:
Ik had de neiging om steeds weer naar zijn ogen te kijken maar als haar gevoelens niet mochten zou dat het alleen erger maken dus probeerde ze zijn ogen eerder te vermijden. Haar gevoelens waren er vanaf die eerste keer dat ze hem zag en waren steeds sterker geworden, als hij gisteren er niet zelf over was begonnen had ze het zelf nog toegegeven en op welke manier wist ze niet. Ik knikte dan even als hij dat eerste zei, maar even maakte het haar niet uit, hoe dan ook, wat de uitkomst ook was betekende het ene het verlies van het andere dus had ze niet veel te kiezen. Als hij begon over de training knikte ze want het was misschien wel goed om haar gedachten te verzetten. Niet dat ze wist of ze veel ermee zou kunnen, het enige wat ze wist dat ze kon was de toekomst zien en een schild maken waarvan ze niet eens wist hoe ze dat deed. Toen hij even weg was kwam er natuurlijk al weer een beeld, alweer over Connor en haar, zoenend, en nee dat was niet haar eigen verbeelding me ze kon het hem niet zeggen, want gebeuren zou het toch, ze had al vanalles geprobeerd te vermijden als ze het zag maar het moment kwam altijd waardoor ze wist dat het geen zin had om het te proberen tegen te houden, het kwam toch op de een of andere manier. Dit keer zag ze dat het was tijdens een training maar ook daar durfde ze niks over te zeggen en ze schudde het beeld even weg en keek niet naar hem als hij terug was. Het zou vast opvallen dat er wat was maar sommige dingen kon ze nu eenmaal niet negeren, en zeker niet haar visioenen, die zouden nooit ook maar ene keer rekening houden met situaties, ze kwamen of ze kwamen niet, ongeacht of ze er aan toe was.
Ik had de neiging om steeds weer naar zijn ogen te kijken maar als haar gevoelens niet mochten zou dat het alleen erger maken dus probeerde ze zijn ogen eerder te vermijden. Haar gevoelens waren er vanaf die eerste keer dat ze hem zag en waren steeds sterker geworden, als hij gisteren er niet zelf over was begonnen had ze het zelf nog toegegeven en op welke manier wist ze niet. Ik knikte dan even als hij dat eerste zei, maar even maakte het haar niet uit, hoe dan ook, wat de uitkomst ook was betekende het ene het verlies van het andere dus had ze niet veel te kiezen. Als hij begon over de training knikte ze want het was misschien wel goed om haar gedachten te verzetten. Niet dat ze wist of ze veel ermee zou kunnen, het enige wat ze wist dat ze kon was de toekomst zien en een schild maken waarvan ze niet eens wist hoe ze dat deed. Toen hij even weg was kwam er natuurlijk al weer een beeld, alweer over Connor en haar, zoenend, en nee dat was niet haar eigen verbeelding me ze kon het hem niet zeggen, want gebeuren zou het toch, ze had al vanalles geprobeerd te vermijden als ze het zag maar het moment kwam altijd waardoor ze wist dat het geen zin had om het te proberen tegen te houden, het kwam toch op de een of andere manier. Dit keer zag ze dat het was tijdens een training maar ook daar durfde ze niks over te zeggen en ze schudde het beeld even weg en keek niet naar hem als hij terug was. Het zou vast opvallen dat er wat was maar sommige dingen kon ze nu eenmaal niet negeren, en zeker niet haar visioenen, die zouden nooit ook maar ene keer rekening houden met situaties, ze kwamen of ze kwamen niet, ongeacht of ze er aan toe was.
17