schreef:
Lucas zuchtte nogmaals waarna hij met zijn handen op het bed steunde aangezien de hechting weer aardig pijn begon te doen. Toen Levi vertelde dat Camille de missie had kunnen afronden zuchtte Lucas van opluchting terwijl een steek vol schuldgevoel zijn lichaam in kwam. "Het spijt me nogmaals, als ik had geweten dat er een gestoorde boswachter rond liep was ik er zeker niet in gegaan om me daar schuil te houden." zuchtte hij. "Het spijt me echt." voegde hij er achteraan. Toen Levi vroeg hoe Lucas van plan was om zijn zusje op te halen keek hij Levi aan. "Je verwacht toch niet dat ik haar in dat hotel laat? Ze is een meisje Levi, van verdomme 19 en ik wil er niet eens over na denken wat voor vuile mannen of jongens in dat hotel kunnen rondlopen. En mijn zusje is knap, knap voor haar leeftijd en ik kan het niet over mijn hart krijgen dat haar iets gebeurt. Ze rijdt ook nog eens in een fucking rolstoel, ik kan het al niet geloven dat ze aangekomen is in het hotel, heel." maakte hij Levi duidelijk. Misschien had hij wel een grote mond maar familie was een gevoelig punt voor hem. Toen Camille zei dat ze zou gaan slapen doordat ze erg moe was knikte Lucas naar haar en wenste haar een goede nachtrust. Uiteindelijk lukte het Lucas, met veel moeite, om van het bed op te staan en richting Levi, ook met veel moeite, te lopen. "Levi, alsjeblieft, wil jij mij naar het hotel brengen om samen met mij mijn zusje op te halen? Ik smeek het je, alsjeblieft. En ik kan met haar terug naar mijn appartement, ik kan goed voor mezelf zorgen en zo erg is mijn wond ook weer niet. Ik kan mijn zusje niet alleen in dat hotel laten of ik moet bij haar blijven, maar om nu in een hotel te verblijven lijkt mij ook geen slim plan.." zei hij waarna hij Levi aan keek. "Ik wet dat Cora ook een soort zusje voor je is en ik vertrouw de mensen in deze wereld niet en ze zal echt niet voor haar zelf kunnen zorgen in die rolstoel. Met mij komt het zeker weten wel goed, maar haar been is verlamd, zij kan niet lopen dus al zeker niet rennen." zei hij waarna hij zijn hand op Levi's schouder legde. Hij droeg nog geen shirt aangezien de hechtingen pas een kwartier geleden geplaatst waren maar in zijn tas had hij een extra T-shirt zitten. Je wist nooit wat er kon gebeuren dus een shirt voor de zekerheid was altijd handig. "We kunnen ook wel hier blijven als je dat wilt maar ze weet nog niets af van mijn 'baan' en dat wil ik ook graag zo houden. Ik wil haar niet afschrikken, ik wil haar niet verliezen zoals ik mijn vader heb verloren en mijn moeder aan het verliezen ben." zuchtte hij. Hij hoopte diep van binnen dat Levi er mee akkoord zou gaan en hem zou brengen aangezien hij anders een auto zou moeten besturen wat veel meer moeite zou kosten.
Lucas zuchtte nogmaals waarna hij met zijn handen op het bed steunde aangezien de hechting weer aardig pijn begon te doen. Toen Levi vertelde dat Camille de missie had kunnen afronden zuchtte Lucas van opluchting terwijl een steek vol schuldgevoel zijn lichaam in kwam. "Het spijt me nogmaals, als ik had geweten dat er een gestoorde boswachter rond liep was ik er zeker niet in gegaan om me daar schuil te houden." zuchtte hij. "Het spijt me echt." voegde hij er achteraan. Toen Levi vroeg hoe Lucas van plan was om zijn zusje op te halen keek hij Levi aan. "Je verwacht toch niet dat ik haar in dat hotel laat? Ze is een meisje Levi, van verdomme 19 en ik wil er niet eens over na denken wat voor vuile mannen of jongens in dat hotel kunnen rondlopen. En mijn zusje is knap, knap voor haar leeftijd en ik kan het niet over mijn hart krijgen dat haar iets gebeurt. Ze rijdt ook nog eens in een fucking rolstoel, ik kan het al niet geloven dat ze aangekomen is in het hotel, heel." maakte hij Levi duidelijk. Misschien had hij wel een grote mond maar familie was een gevoelig punt voor hem. Toen Camille zei dat ze zou gaan slapen doordat ze erg moe was knikte Lucas naar haar en wenste haar een goede nachtrust. Uiteindelijk lukte het Lucas, met veel moeite, om van het bed op te staan en richting Levi, ook met veel moeite, te lopen. "Levi, alsjeblieft, wil jij mij naar het hotel brengen om samen met mij mijn zusje op te halen? Ik smeek het je, alsjeblieft. En ik kan met haar terug naar mijn appartement, ik kan goed voor mezelf zorgen en zo erg is mijn wond ook weer niet. Ik kan mijn zusje niet alleen in dat hotel laten of ik moet bij haar blijven, maar om nu in een hotel te verblijven lijkt mij ook geen slim plan.." zei hij waarna hij Levi aan keek. "Ik wet dat Cora ook een soort zusje voor je is en ik vertrouw de mensen in deze wereld niet en ze zal echt niet voor haar zelf kunnen zorgen in die rolstoel. Met mij komt het zeker weten wel goed, maar haar been is verlamd, zij kan niet lopen dus al zeker niet rennen." zei hij waarna hij zijn hand op Levi's schouder legde. Hij droeg nog geen shirt aangezien de hechtingen pas een kwartier geleden geplaatst waren maar in zijn tas had hij een extra T-shirt zitten. Je wist nooit wat er kon gebeuren dus een shirt voor de zekerheid was altijd handig. "We kunnen ook wel hier blijven als je dat wilt maar ze weet nog niets af van mijn 'baan' en dat wil ik ook graag zo houden. Ik wil haar niet afschrikken, ik wil haar niet verliezen zoals ik mijn vader heb verloren en mijn moeder aan het verliezen ben." zuchtte hij. Hij hoopte diep van binnen dat Levi er mee akkoord zou gaan en hem zou brengen aangezien hij anders een auto zou moeten besturen wat veel meer moeite zou kosten.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


18