schreef:
Ivy leek gelukkig ook niet zo veel moeite met haar zwangerschap te hebben. Zo nu en dan zorgde het wel voor wat ongemakken, maar ze vond het niet zo erg. Ze wilde net zo graag een baby als hij. Hij schudde glimlachend zijn hoofd toen ze vertelde dat ze het zeker leuk vond als ze op hem zou lijken. Hij hoopte dat de baby op Ivy zou lijken. Natuurlijk vond hij het ook leuk als hun dochter een klein beetje op hem zou lijken, maar voornamelijk op Ivy.
'Dan worden we vast geweldige ouders.' Hij wist dat Ivy ooit wat onzeker was geweest over het feit of dat ze wel een goede moeder zou zijn. Ze was zelf opgegroeid zonder ouders, ze wist niet of ze wel een moeder kon zijn als ze geen idee had wat ze moest doen. Tegenwoordig leek ze minder onzeker. Ivy wist ook precies hoe ze met Jamie en Rose om moest gaan, dus hij voorzag helemaal geen problemen. Hij had sowieso nooit problemen voorzien. Ivy was geweldig, ze was een geweldige vrouw en zou ook een geweldige moeder zijn.
Hij bestudeerde Ivy toen ze het wegwuifde. De zwangerschap had haar iets gemakkelijker doen veranderen van emoties. Het was niet zo gek, met al die hormonen die door haar lijf gierden. Ze had er niet uitzonderlijk veel last van, ze was alleen gemakkelijker verdrietig te krijgen. Zelfs als hij die intentie helemaal niet had. Hij schudde zijn hoofd en sloeg allebei zijn armen om Ivy heen, waarna hij haar zacht tegen hem aantrok.
'Niet verdrietig zijn. Ik heb je nodig om alles op zijn plaats te zetten, je weet dat ik er niet zo goed in ben als jij.' Hij drukte een kusje tegen haar wang. Ivy hoefde niet alles naar binnen te sjouwen en klusjes te doen, dat kon hij wel. Wat hij niet kon, was inrichten.
'We kunnen ook ergens gaan eten nu en later verder gaan? Om te vieren dat we verhuisd zijn?' stelde hij voor. De meubels stonden al, ze hoefden niet alles per se vandaag uitgepakt te hebben. Ze konden ook op hun gemak ergens gaan eten en later weer verdergaan. Als dat Ivy een beetje op zou vrolijken, zou hij het graag doen. Hij ging op de bureaustoel zitten en trok Ivy wat dichterbij, waarna hij een kusje tegen haar buik drukte.
'Ik wil gewoon dat jullie gezond blijven.' Ze had nog maar een maand te gaan, hij wilde niet dat alles nu verkeerd zou lopen. Ze hadden alle voorbereidingen al getroffen en ze hadden al acht maanden gewacht. Hij wilde haar gewoon veilig houden.
Ivy leek gelukkig ook niet zo veel moeite met haar zwangerschap te hebben. Zo nu en dan zorgde het wel voor wat ongemakken, maar ze vond het niet zo erg. Ze wilde net zo graag een baby als hij. Hij schudde glimlachend zijn hoofd toen ze vertelde dat ze het zeker leuk vond als ze op hem zou lijken. Hij hoopte dat de baby op Ivy zou lijken. Natuurlijk vond hij het ook leuk als hun dochter een klein beetje op hem zou lijken, maar voornamelijk op Ivy.
'Dan worden we vast geweldige ouders.' Hij wist dat Ivy ooit wat onzeker was geweest over het feit of dat ze wel een goede moeder zou zijn. Ze was zelf opgegroeid zonder ouders, ze wist niet of ze wel een moeder kon zijn als ze geen idee had wat ze moest doen. Tegenwoordig leek ze minder onzeker. Ivy wist ook precies hoe ze met Jamie en Rose om moest gaan, dus hij voorzag helemaal geen problemen. Hij had sowieso nooit problemen voorzien. Ivy was geweldig, ze was een geweldige vrouw en zou ook een geweldige moeder zijn.
Hij bestudeerde Ivy toen ze het wegwuifde. De zwangerschap had haar iets gemakkelijker doen veranderen van emoties. Het was niet zo gek, met al die hormonen die door haar lijf gierden. Ze had er niet uitzonderlijk veel last van, ze was alleen gemakkelijker verdrietig te krijgen. Zelfs als hij die intentie helemaal niet had. Hij schudde zijn hoofd en sloeg allebei zijn armen om Ivy heen, waarna hij haar zacht tegen hem aantrok.
'Niet verdrietig zijn. Ik heb je nodig om alles op zijn plaats te zetten, je weet dat ik er niet zo goed in ben als jij.' Hij drukte een kusje tegen haar wang. Ivy hoefde niet alles naar binnen te sjouwen en klusjes te doen, dat kon hij wel. Wat hij niet kon, was inrichten.
'We kunnen ook ergens gaan eten nu en later verder gaan? Om te vieren dat we verhuisd zijn?' stelde hij voor. De meubels stonden al, ze hoefden niet alles per se vandaag uitgepakt te hebben. Ze konden ook op hun gemak ergens gaan eten en later weer verdergaan. Als dat Ivy een beetje op zou vrolijken, zou hij het graag doen. Hij ging op de bureaustoel zitten en trok Ivy wat dichterbij, waarna hij een kusje tegen haar buik drukte.
'Ik wil gewoon dat jullie gezond blijven.' Ze had nog maar een maand te gaan, hij wilde niet dat alles nu verkeerd zou lopen. Ze hadden alle voorbereidingen al getroffen en ze hadden al acht maanden gewacht. Hij wilde haar gewoon veilig houden.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

