Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

The Maze Runner orpg // ft. CreepDoll

Account verwijderd

schreef:
Mijn ogen volgen haar soepele bewegingen. Wanneer ze de naam Minho mompelt kijk ik weer verrast op, het is bizar hoe zij de namen weet. Maar het verbaasd mij meer dat de runners nu al terug zijn. Zodra zijn naar het middelpunt komen en in een kring bij elkaar staan voel ik direct dat er iets niet helemaal klopt. Er mist iemand, Ben. Waarom zijn zij allemaal terug terwijl Ben zich alleen in de Maze bevindt? Er zijn strikte regels voor de runners, bepaalde tijden waarop zij terug zouden mogen keren en dit is niet één van die momenten. Dit is geen toeval dat zij met zijn allen tegelijk terug komen, er moet iets ernstigs aan de hand zijn. Ik verlies mijn aandacht voor de newbie en loop direct naar de trap toe. "Er moet wel iets ergs zijn." mompel ik meer tegen mijzelf dan tegen haar. Snel haast ik mij van de wankelige trap en voeg mij bij de drukpratende groep. Maar zodra zij mij zien houden zij hun mond. Ik richt mijn ogen strak op Minho en vraag om verantwoording af te leggen.
Minho is mijn beste vriend. Samen met Alby zijn wij een hechte groep die de dingen in de Glade en de Maze als eerste met elkaar delen. Als het goed is hebben wij geen geheimen voor elkaar en kunnen elkaar blind vertrouwen. Hoewel we dat met iedereen hier zouden moeten hebben, is dat lang niet het geval. Er zijn altijd uitzonderingen en daarnaast hebben wij drie liever de controle over kleine dingen in plaats van dat alle Gladers zich er mee bemoeien. Pas wanneer wij dit naar buiten willen brengen komt het eerst bij de keepers terecht. Op die manier houden we het nog aardig beperkt en kunnen er wat overleggen en stemmingen over bepaalde onderwerpen komen. Wanneer we vinden dat iedereen het mag weten is er bij het eten altijd wel een geschikt moment, maar tot nu toe zijn er nog bepaalde dingen wij onder ons drie hebben gehouden.
"Iedereen bevond zich in zijn eigen deel. Iedereen zocht zijn eigen sector af voor bijzonderheden, toen wij op het afgesproken tijdstip ons weer verzamelde bij het centrum van de Maze, kwam Ben niet opdagen. We hebben een kwartier gewacht, maar hij was er nog steeds niet. Uiteindelijk zijn wij met zijn allen zijn sector af gaan zoeken, maar hij was nergens te vinden. Het enige wat we daar vonden was een dode griever." zegt Minho. Hij wendt zijn blik van mij af.
"Een griever?" vraag ik. "Sinds wanneer is er een griever overdag in de Maze?"
"Misschien is hij gisteravond gestorven en niet in staat geweest terug gehaald te worden?" zegt een van de runners.
Ik schud hevig mijn hoofd. "Dat zou geen mogelijkheid zijn. Ze draaien op bedradingen en machines, het heeft geen hart die er zomaar mee zou stoppen. Zou Ben gestoken zijn?"
Dat laatste is momenteel mijn grootste zorg. Wanneer iemand gestoken is zal diegene de verandering mee gaan maken. Het blijkt een erg pijnlijke, lange periode te zijn waarin je de vreselijkste beelden ziet. Daar draai je zo van door dat het aan je hersenen vreet en je jezelf niet meer bent. Wij hebben al een paar keer iemand moeten verbannen omdat hij gestoken was door een griever. We vinden het nog steeds bijzonder hoe dat mogelijk was, maar waren niet in staat hen te helpen. Ze draaien door en kunnen zich niet meer beheersen. Ze zeggen dat je dan je herinneringen terug krijgt, maar dat is nog nooit echt bevestigd.
"We moeten hem vinden." zeg ik uiteindelijk. Als hij onopgemerkt de Glade is opgekomen moeten we ons toch echt zorgen gaan maken. Mensen die gestoken zijn kunnen extreem gevaarlijk zijn en het is niet zo dat Ben een zwakkeling is. Hij is een van de sterkere hier op de Glade.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Lizz:

Ik keek hoe Newt naar benden ging en naar de jongens toe liep, de andere waren er ook bij gaan staan, maar die stapte aan de kant als Newt er aan kwam. Ik probeerde vanaf de punt waar ik zat, de luisteren, wat niet lukte. De wind stond namelijk net de andere kant op. Dan stond ik op en ging ik de ladder af naar beneden en liep naar de groep toe. Wat ik nog wel opving was het woord "Griever, en gestoken." met een schok schudde ik mijn hoofd en legde mijn vingers tegen mijn slaap aan. "Grievers, zender, uitweg, medicijn." mompelde ik toen en keek dan weer voor mij uit. Rustig liep ik naar de groep en wurmde mij niet veel later tussen de jongens door. Eenmaal aan gekomen bij Newt en Minho, bleef ik zwijgend staan. Nieuwsgierig als ik was, wilde ik alles weten, en ik wilde de vagen herinneringen omhoog halen. Als ik merkte dat alle ogen van de jongens weer op mij waren gericht, beet ik op mijn lip en hielt Newt zijn arm vast. Hij was nog de enige persoon die ik vertrouwde. Waarom, ik had geen idee, het voelde gewoon vertrouwd. Mijn ogen had ik naar de grond gericht en beet op mijn lip. Als ik door zou bijten, ging mijn lip bloeden.
"Wie is dat?" hoorde ik dan één van de jongens vragen die met Minho waren en ik keek gelijk op. "Eh, nieuw." zei ik maar als antwoord en hoopte dat hij mij niet zo zou gaan noemen tot ik mijn eigen naam weet. De jongen stapte naar mij toe en bekeek mij eens goed. "Een meisje, hmmmm." zei hij, gelukkig stapte hij weer weg en ging naast Minho staan. "Dat is een ander verhaal, nog steeds weten we niet wat er met Ben gebeurt is Minho. Kunnen we niet beter nog snel terug gaan in 2 groepen? We hebben nog redelijk wat tijd er voor." ging de jongen verder.

Account verwijderd

schreef:
"Wacht even," zeg ik en pak het meisje even vast zodat ze een stapje terug zet en er weer een overzichtelijke kring gevormd is, "we moeten de mogelijkheid dat de griever niet dood is ook niet uitsluiten. We mogen de mogelijkheid dat er meerdere grievers zullen gaan rondlopen al helemaal niet uitsluiten. We moeten voorzichtig wezen en ik wil niemand in een gavaarlijke positie drukken. We zullen een plan moeten bedenken hoe wij naar Ben op zoek gaan. Zelf heb ik mij niet met de muren bezig gehouden, misschien heeft hij zich een weg naar de Glade kunnen banen en vormt hij hier een bedreiging." Ik bijt even op mijn lip en kijk om mij heen. Momenteel ziet alles er nog rustig uit, maar wie weet wanneer hij op zou kunnen duiken. "Ik stuur een waarschuwing uit." mompel ik en kijk even naar Minho.
"Moet je dit niet eerst met Alby overleggen?" vraagt hij.
Hoewel hij gelijk heeft heb ik daar nu geen tijd meer voor, wie weet wanneer Ben toe zou slaan. Dus schud ik mijn hoofd.
"Nee, een waarschuwing uitbrengen is minder erg dan jullie roekeloos de Maze insturen om hem te gaan zoeken."
Minho trekt zijn wenkbrauwen op maar zwijgt verder. Ook de andere jongens zeggen niks. Dus loop ik naar de box toe. Hier zitten een paar functies op zodat we centraal kunnen komen, dat is toch wel erg prettig. Daarom druk ik op een knop en loeit het bekende geluid van de box over de Glade. Al snel komen de verschillende jongens naar de box toe en kijken nogal vragend naar het groepje runners. Wanneer iedereen er is komt Alby naast mij staan en vraagt wat er aan de hand is.
"Gladers, vandaag is er iets tragisch met een van onze runners gebeurd. Wij weten niet in wat voor staat hij is, wij weten niet wat de toestand van zijn hersenen is en dus weten wij niet of hij een grote bedreiging is of niet. Daarom stuur ik hierbij een waarschuwing uit voor onze Ben. Wanneer jij hem ziet geef dit direct aan bij Alby of mij. Zodra hij is gesignaleerd, onderneem geen actie pas wanneer hij daadwerkelijk een bedreiging is mag je persoonlijk ingrijpen."
Er wordt druk overlegt en de meeste jongens kijken nogal geschrokken om zich heen. Ik laat hen even met elkaar praten, maar ga met Alby terug naar het groepje runners, die nog bijeen staan.
"Wat is er gebeurd?" vraagt Alby en kijkt Minho streng aan. Minho is de keeper van de runners en dus degene die verantwoordelijkheid moet afleggen zodra er iets is misgegaan. Hij doet zijn verhaal. Zodra hij is uitgesproken blijft het enorm lang stil.
"Zoek hem. Over anderhalf uur zijn jullie terug." zegt hij en wuift met zijn hand. "Geen minuut later." na deze woorden rennen ze direct naar de grote muren. Minho kijkt nog even achterom en kijkt mij peinsend aan. Hij weet wat ik wil en wat ik bedoel, dit is onverstandig.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Lizz:

Ik bleef voor mij uit staren en luisterde naar wat de jongen zei. Dan voelde ik de hand van Newt en keek hem gelijk aan. Als hij dan zijn verhaal begon te vertellen, luisterde ik aandachtig en staarde al snel weer naar de grond. Op één of andere manier begon ik mij toch ongemakkelijk te voelen tussen al deze jongens en ging meer tegen Newt aan staan. Als Newt dan begon te lopen, liep ik als een hondje achter hem aan en ging daarna op de rand van de box zitten en wachtte af wat er zou gebeuren. Ik wilde hun geen last zijn op het moment. Misschien kon ik beter terug in de hut gaan zitten en wachtte wat er zou gebeuren.
Niet veel later rende de runners terug de Maze in en keek ik Newt aan, maar al snel ging mijn ogen richting Alby. Even kneep ik mijn ogen samen, maar niks kwam naar boven. Maar als ik naar hem keek, lag er iets op het puntje van mijn tong. Een zucht kwam over mijn lippen en begon grassprietjes te plukken en staarde naar de grond. Ik wachtte maar af wat mijn taak kunnen worden hier. Ik hoopte eigenlijk iets toepasselijk, maar ik weet niet eens meer waar ik goed in was. Even beet ik op mijn lip en liet mijn ogen over de Glade glijden, maar al snel bleef ik naar de doorgang van de Maze staren en zag de jongens verdwijnen tussen de hoge muren. Ongemerkt begon ik weer op mijn lippen te bijten en begon ik meer gras los te trekken van uit de grond. Er zat iets dwars in mij, maar ik kon er gewoon niet op komen. Allemaal dingen die er uit wilde, maar niet konden.

Account verwijderd

schreef:
Alby blijft zwijgend naast mij staan en schud uiteindelijk zijn hoofd.
"Heb je door dat dit een slecht idee was?" werp ik hem toe.
Hij begint te lachen en schud nog harder zijn hoofd.
"Oh nee Newt, dat heb je fout. We moeten Ben vinden, als hij hier niet is moet hij daar wel zijn."
"Het is een groot risico. Je weet niet waar hij toe in staat is, of dat er misschien nog wel meer grievers rondlopen."
Het enige wat hij doet is zijn schouders ophalen, dan loopt hij weg.
Ik bal mijn handen tot vuisten en wil hem nog iets naroepen, maar ik besluit dat het verstandiger is om mijn mond te houden. Hij is tenslotte de leider hier. Over een aantal dingen zijn wij het niet eens en zullen wij het nooit eens worden. Zoals deze keuzen die hij gemaakt heeft, natuurlijk is er een kans dat het goed kan gaan en het zal vast goed komen, maar er is ook een te groot risico dat het fout gaat. Dat risico zou ik niet graag op mij willen nemen, daarom ben ik blij dat ik dat besluit niet heb genomen.
Ik kijk weer op en zie dan iets wat mij erg verbaasd. Alby begint enorm hard te rennen, recht op de spleet in de muren af. Hij gaat naar binnen en verdwijnt de hoek om. Om eerlijk te zijn maakt dat mij alleen nog maar bozer. Hij zou hier moeten zijn om de rest van de Gladers gerust te stellen en te helpen. Hij zou hier het overzicht moeten houden, maar in plaats daarvan besluit hij dat het beter zou zijn om te gaan helpen in de Maze? Hoofdschuddend loop ik naar de homestead toe en laat mij op een van de banken zakken.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Lizz:

Het leek of ze mij gewoon waren vergeten en zag hoe Newt weg liep nadat hij met Alby was wezen praten die nu de Maze in was gegaan. Een zucht kwam over mijn lippen en keek om mij heen, Iedereen was weer aan hun eigen taak gegaan en ik zat hier, alleen. Niet dat het erg was, maar er kwamen meteen vreemde gedachten in mij op omdat de jongens weer de Maze in waren gegaan om die Ben te zoeken. Ik wilde ook iets betekenen maar wat, dat wist ik niet. Ik besloot maar naar Newt te gaan om te vragen of ik iets kon gaan doen.
Rustig stond ik op en liep richting de plek waar Newt heen was gegaan. Als ik daar aan was gekomen, leunde ik in de opening en keek naar hem.
Voor een lange tijd was ik stil, en leek hij mij niet eens op te merken. Dan schraapte ik mijn keel en keek hem nog steeds aan.
"Zou ik iets kunnen doen?" vroeg ik toen en liep naar hem toe, ging op een stoel zitten en keek rond maar al snel hielt ik mijn blik weer op Newt. Hopelijk dat hij iets voor mij kon verzinnen, want het leek of alle taken al bezet waren.
"Oh, en vieze klussen zijn ook prima." zei ik er nog achter aan en glimlachte. Ik was namelijk niet zo van dat alles te vies was. Ik vond het namelijk heerlijk om bijvoorbeeld in de aarden te wroeten. Waarom, dat wist ik niet, maar het kwam mij weer opdagen dat ik in de tuinen had gewerkt.

Account verwijderd

schreef:
Doelloos staar ik voor mij uit en probeer een oplossing te bedenken voor het hele "Ben-is geprikt-en-wij-moeten-hem-vinden-terwijl-er-grievers-door-de-Maze-heen-rennen-en-ons-proberen-te-vermoorden"- gedoe. Met mijn handen in het haar probeer ik mijn gedachten op een rijtje te zetten, maar het is één grote chaos. Na een tijdje merk ik op dat het meisje in de deuropening staat. Als vanzelf recht ik mijn rug en probeer er zo professioneel mogelijk uit te zien. "Uhm.." weifelachtig kijk ik om mij heen. Wie weet wat haar specialiteiten zijn. Vroeg of laat zal zij alle taken toch moeten proberen, waarom zouden we daar niet nu al mee beginnen? "Loop maar even mee." mompel ik.
Samen lopen we naar buiten. Wanneer ze het over vieze taken heeft denk ik gelijk na over de slachtbank, maar dat lijkt mij niet een geschikt plan. Winston kan nogal vreemde opmerkingen maken en is helemaal in zijn element in het slachthuis. Dat zal haar alleen maar afschrikken, momenteel kunnen we dat hier niet gebruiken. Het is al vreemd genoeg dat er hier een meisje bij is gekomen, we kunnen het er niet bij hebben dat zij straks nog flauw valt.
Uiteindelijk lopen we door naar de akkers. "We komen altijd handen tekort op de akkers, je kunt ons hier wel helpen." zeg ik. Ik laat haar de schuur zien waar zij de benodigdheden kan vinden en leg haar uit hoe zij de grond moet ploegen met de handploeg. Het is een zwaar werk, vooral in deze hitte, maar niemand van de jongens heeft zin om deze taak op zich te nemen. Wat een laffe shanks.

Na op de seconde na een half uur zijn alle runners terug op de verzamelplek. Opgelucht om alle gezichten te zien loop ik naar hen toe. "Waar is Alby?" vraagt Minho. Verschrikt kijk ik rond, maar Alby is nergens te bekennen. Als hij al terug zou zijn uit de Maze zou hij naar de homestead zijn gekomen, maar daar was hij niet.
"Hij is achter jullie aangegaan om te helpen met zoeken.Ik heb hem gewaarschuwd, maar je kent Alby. Een stuk eigenwijs." zeg ik.
"Alby is geen Runner. Hij kent de weg niet uit zijn hoofd. Hij weet niet hoe de Maze in elkaar steekt!" roept Minho boos. Hij draait zich om en wil naar de Maze rennen, maar ik houd hem tegen.
"Het heeft geen zin om hem nu te zoeken. Als jullie hem net niet tegen zijn gekomen zullen jullie hem zo ook niet vinden."
Een van de andere runners knikt.
"Ben betekende veel voor hem. Ze zijn altijd goede vrienden geweest. Alby hoopt hem vast te kunnen redden, terwijl we allemaal weten dat het al te laat is. Alby valt niet meer te redden. Als je eenmaa gestoken bent door een griever is het te laat."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Lizz:

Het duurde even voordat Newt door had dat ik er was. Snel schudde ik mijn hoofd en wachtte tot hij iets had bedacht. Als hij zei dat ik mee moest lopen, deed ik dat. Niet veel later stonden we bij de akkers en keek hem aan. "Oke prima." zei ik en glimlachte. Dan luisterde ik naar wat ik moest doen en pakte de handploeg aan en deed wat hij voor had gedaan.
Al snel merkte ik dat mijn rug pijn begon te doen maar ging door. Als ik stemmen hoorde, kwam ik overeind en merkte dat de runners terug waren. Newt was er heen gegaan en begon te praten.Zelf ging ik maar verder en veegde wat haar uit mijn gezicht. Hier moest ik iets op verzinnen. Even dacht ik na, en trok toen een reep stof van mijn blouse en bond mijn haar vast. Wat maakte het eigenlijk uit als de kleding kapot was, nieuwe hadden we hier niet, dat had ik al gezien aan de kleding van de jongens. Het voelde best vreemd eigenlijk, mijn kleding zag er echt als nieuw uit, bijna dan, en die van hun waren, ja, smerig van het werken in het zand of andere dingen. Even haalde ik diep adem en ging verder.
Mijn maag begon te knorren als ik halver wegen was en kwam over eind. Als ik nu nog door zou gaan, lag ik voor pampas op de grond, dat lag ik eigenlijk nu al bijna. Mijn hele lichaam trilde, omdat ik eten nodig had, alleen ik wist niet of ik mocht stoppen, de andere waren nog steeds bezig met hun klussen. Misschien waren zij al gewend aan het werken en hadden zich aangepast. Uiteindelijk besloot ik toch door te gaan terwijl ik steeds langzamer ging werken.

Account verwijderd

schreef:
Ik zag er geen nut in om de jongens terug de Maze in te sturen om achter Alby aan te gaan, ze zijn hem in de Maze zelf niet tegen gekomen. Een zoektocht zal dus ook niet veel zin hebben. "Laten we eerst maar eens lunchen, dan zien we daarna wel verder." zeg ik en zet de zoemer aan die aanduid dat het lunchtijd is. Zoals verwacht laat iedereen direct zijn werk links liggen en stormt op de keuken af. Wok is nog bezig de laatst paar gerechten klaar te maken. Soep met broodjes, dat kan er altijd wel in. Ik pak een dienblad en neem plaats aan een lege tafel terwijl de rest van de Gladers zich aan andere tafels schuiven of op het gras plaatsnemen. Zuchtend schuif ik mijn handen in elkaar en staar voor mij uit. Alles ging prima en er waren weinig problemen, tot dat zij hier kwam. Wat is er plots aan de hand? Mijn ogen glijden naar de grote muren toe. Alby is nog steeds niet terug en er is nog geen spoor van Ben te vinden. Wie weet wat die jongen momenteel doet. Wie weet heeft Alby hem gevonden en ligt hij nu dood in de Maze omdat Ben zich niet in kon houden. Ik gruwel bij het idee.
Na een halfuur gaat iedereen zonder aanwijzing terug aan het werk. Dat verbaasd me aangezien Alby of ik normaal gesproken iedereen moet aansporen om weer aan het werk te gaan en ze dat niet kunnen zonder minimaal tien keer gezucht en gekreunt te hebben. Zelf blijf ik zitten en blijf voor mij uit staren. Ik ben mijn hoofd aan het kraken om een idee te vinden wat ik zou kunnen doen, ik ben nu degene die de leiding hier heeft. Maar ik zou niets kunnen bedenken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld