Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Enkele minuten later stond Alex stilletjes te kijken naar de muur. Druppels spuitverf baanden zich een weg langs zijn vingers naar beneden maar afgezien van de sporen die er op zijn huid achtergelaten werden, ging alles volgens plan. Punten waren aangegeven met verschillende doorgetrokken lijnen, welbekende routes van Red waren blootgesteld en zowel zijn safehouses als de woonplaatsen van de Reznikov's stonden erin verwerkt. Op het blote oog leek het een en al chaos, wellicht gemaakt door een kind uit een van de laagste groepen van de basisschool? Pas wanneer mensen zich erin verdiepten kwam de werkelijke informatie naar boven. Het liet hem zelfs grijnzen, wetend dat hij degene was wie de touwtjes in handen had in plaats van de meid wie minuten geleden dacht hem onder de duim te hebben.
Traagzaam zette hij zijn weg voort naar de garage op de begane grond. Het verlangen om de verdieping af te sluiten en zo Mac buiten te houden werd met de seconde groter. Hij moest zoals hij al meerdere keren verduidelijk had, niets van haar hebben. Haar gedrag stond hem niet aan, de manier waarop ze dacht de leiding te moeten nemen haalde het ergste in hem naar boven en dan sprak hij nog niet eens over haar arrogantie. Met alle plezier zou hij toekijken hoe ze ergens dood in een of andere goot zou belanden. Helaas bleek hij nog lang niet van haar ofwel haar problemen af te zijn. De oorlog tussen haar en de man die hij gelijk herkende als zijn onderbuurman, was geenszins verborgen gebleven.
"Well, je bent dus terug," bracht hij met irritatie uit. Rustig bewandelde hij de ondergrond van de garage terwijl hij zich onverstoord richtte op Ricardo. De wapens negeerde hij alsof hij ze nooit gezien had. Hij was zich ervan bewust dat ze op het punt stonden om elkaar uit te moorden, maar beide wisten dat ze hem nodig hadden. Alex voelde dan ook geen zorgen om zichzelf te moeten verdedigen en stapte stug op ze af. Zijn dodelijke blikken naar zijn buurman gaf hij zonder aarzelingen. De man die gelijk zijn stemgeluid leek te herkennen, sinds hij zich in no-time tot hem gekeerd had. Mac Wolfe liet hij ook niet achterwege en ongeboeid keek hij momentenlang vol haat aan. Zijn armen sloeg hij verveeld over elkaar heen, zijn zij geleund tegen de ijzige muur van de garage.
"Waarom rot je niet even op naar dat krot van je en neem je dat verdomde beest met je mee? We weten beide dat dit niet in je voordeel zal eindigen. Of wil je soms dat Anthony zo achter je dubbelleven komt?"
Traagzaam zette hij zijn weg voort naar de garage op de begane grond. Het verlangen om de verdieping af te sluiten en zo Mac buiten te houden werd met de seconde groter. Hij moest zoals hij al meerdere keren verduidelijk had, niets van haar hebben. Haar gedrag stond hem niet aan, de manier waarop ze dacht de leiding te moeten nemen haalde het ergste in hem naar boven en dan sprak hij nog niet eens over haar arrogantie. Met alle plezier zou hij toekijken hoe ze ergens dood in een of andere goot zou belanden. Helaas bleek hij nog lang niet van haar ofwel haar problemen af te zijn. De oorlog tussen haar en de man die hij gelijk herkende als zijn onderbuurman, was geenszins verborgen gebleven.
"Well, je bent dus terug," bracht hij met irritatie uit. Rustig bewandelde hij de ondergrond van de garage terwijl hij zich onverstoord richtte op Ricardo. De wapens negeerde hij alsof hij ze nooit gezien had. Hij was zich ervan bewust dat ze op het punt stonden om elkaar uit te moorden, maar beide wisten dat ze hem nodig hadden. Alex voelde dan ook geen zorgen om zichzelf te moeten verdedigen en stapte stug op ze af. Zijn dodelijke blikken naar zijn buurman gaf hij zonder aarzelingen. De man die gelijk zijn stemgeluid leek te herkennen, sinds hij zich in no-time tot hem gekeerd had. Mac Wolfe liet hij ook niet achterwege en ongeboeid keek hij momentenlang vol haat aan. Zijn armen sloeg hij verveeld over elkaar heen, zijn zij geleund tegen de ijzige muur van de garage.
"Waarom rot je niet even op naar dat krot van je en neem je dat verdomde beest met je mee? We weten beide dat dit niet in je voordeel zal eindigen. Of wil je soms dat Anthony zo achter je dubbelleven komt?"
19