RPG|Airlanes 013 (VOL) - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG|Airlanes 013 (VOL)

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze zat opgerold als een klein balletje, haar hoofd en vitale organen beschermend. Het vliegtuig verloor meer en meer hoogte. Ze kon niet blijven zitten, als ze dat deed zou ze sterven. Ze moest iets doen, iets om te blijven leven. Ze zocht haar rugzak en nam ook die van iemand anders mee. Eentje om haar rug te beschermen, een voor haar borst en een derde die ze rond haar hoofd bond. Eerder had iemand al de nooduitgang geopend. Ze wachtte en op het laatste moment liet ze zich de cabine uitzuigen. Opnieuw vormde ze zichzelf tot een balletje. De impact met het water was alles behalve. Gelukkig was het deel van de oceaan waar ze in terecht was gekomen diep genoeg om haar val voldoende te remmen. Adrenaline gierde door haar lichaam terwijl ze naar de kust zwom. Hijgend ging ze op haar rug op het zand liggen. Ze had het overleefd, ze was er nog levend en wel op hier en daar een blauwe plek en kneuzing na.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Alex:
We kijken hoe er een aantal mensen op het eiland aankomen. Ik open mijn tas en pak er een zak snoep uit. Ik geef iedereen een snoepje en de rest bewaar ik voor later. Nooit gedacht dat een waterdichte tas echt handig was. Iedereen zit bij elkaar. We hebben allemaal geluk gehad. Ik kijk naar iedereen en sta dan op. Veel kijken me verbaasd aan omdat ik het bos in loop. Ik pak een aantal droge takjes en loop terug. Ik zeg: "We maken een groot vuur. Dan kunnen we er warm bij zitten n kunnen ze ons misschien vinden."

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Als Zeke niet reageert bijt ik hard op mijn lip. Ik kijk dan naar Adrian. Toch krijg ik tranen in mijn ogen. Ookal kende ik ze net. Ergens in me doet het toch pijn. Ik sta dan op en pak mijn tas. Ik moet gewoon mijn tas bij me hebben. Ik kijk naar mijn vriendin die helemaal onder het bloed zit. Ik laat wat tranen stromen. Ik ga dan snel het vliegtuig uit em kom net op het strand terecht. Aps ik een groepje zie kijk ik naar ze. Ik kan me vriendin niet uit me hoofd zetten. Als een jongen het bos in gaat frons ik. Wat is hij van plan? Als hij dan met takken komt en dat zegt knik ik klein. Ik begin hem dan te helpen en denk weer aan mijn vriendin. Even denk ik ook aan Zeke. Hij was echt lief tegen me.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld