ORPG ~ A sirens song - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ A sirens song

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik keekk naar hem en zuchtte diep, 'Arabella kan niet weg' ik wijs naar de zee en kijk hem veel betekenend aan en zucht diep en kijk even naar hem en dan terug naar de zee en voel een traan over mijn wang rollen en laat deze aan mijn kin bungelen terwijl ik voor me uit staar. 'Ik kan hier nooit meer weg' mompel ik zachtjes, meer tegen mezelf dan tegen LIyr en ik bijt op mn onderlip om meerdere tranen tegen te houden em haal mj schouders even op. Het is niet dat er iemand op de wereld mij zou zoeken of zal missen. Mijn vader heb ik nooit gekend en mijn moeder is een aantal jaar geleden overleden, een jaar nadat ik op zee vertrok. Ik keek even naar LIyr en zag dat hij ook diep in hedachten is verdronken en ik frons, 'waar denk je aan?' Vraag ik hem en ik klop op het zand naast me als teken dat hij kan zitten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Met een negatieve ingesteldheid kwam je nergens. Een meermin huilde zelden. Hun tranen hadden een geneeskrachtige werking en waren zeer moeilijk te extraheren. Hij wist dat mensen huilde wanneer ze verdriet hadden, of wanneer er iets ergs was gebeurd in hun leven. Ooit had hij een piratenbegrafenis bijgewoond. Dat was de eerste keer dat hij mensen zag huilen. Nerine vertelde ook dat tijdens gevechten hun tegenstanders huilden vlak voor ze werden verslonden. Ze zorgde altijd dat hun dood snel was. Beet hun keel door zodat ze binnen enkele seconden niets meer voelde van wat er rondom en met hen gebeurde. Llyr ging voor haar zitten en veegde met zijn duimen de tranen van haar wangen. "Arabella helpen Llyr vinden ketting en Llyr helpen Arabella terug naar huis, ok?" Het was een goede deal, al zei hij het zelf.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik ataarde voor me uit en negeerde de tranen die over mijn wangen rolde terwijl ik ana mijn moeder dacht. Ik zuchtte diep en sloot even mijn ogen en opende deze toen ik iets op mijn wangen voelde. Wat zijn duimen bleken te zijn. Ik slikte en keek hem recht aan. Hoe moest ik hem nu uitleggen dat ik geen huis had en ik bijt op mijn onderlip en knikte maar, 'arabella helpt LIyr' mompel ik zachtjes en ik keek even weg en dacht aan het tegen aanbod en ik haalde diep adem en keek.hem met waterige ogen. 'ik kan miet naar huis. Arabella heeft geen huis..' mompelde ik.. 'LIyr kan Arabella niet helpen' ik glimlach moeilijk en kijk dan naar het zand tussen mijn vinfers.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Dan Llyr en Arabella bouwen huis." zei hij glunderend. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn. Hier hadden ze ook op een dag een hut in elkaar kunnen steken. Nu Arabella hem ging helpen met het zoeken van het juweel kon zijn dag niet meer stuk. Wat zouden de andere meermensen naar hem opkijken als hij het terugbracht. "Eerst vinden juweel, dan we zoeken thuis voor Arabella." Hij wandelde opgewekt naar de kustlijn. "Zo snel mogelijk vertrekken, morgenochtend!" Hij dook het water in. Liefst zou hij nu al weggaan, maar er waren nog enkele dingen die geregeld moesten worden. Hij zwom diep de oceaan in, zo diep dat het zonlicht nauwelijks nog door het water raakte. Het was geen aangename plek, geschuwd door het meervolk. Er heerste chaos en anarchie, zij die zich niet aan de regels hielden werden naar hier verbannen. Llyr betrad voorzichtig een grot.
"Wie is daar?" klonk een zeemzoete stem.
"Ik ben het moeder, Llyr."
"Oh Llyr wat is het lang geleden dat je me hebt bezocht. Ik dacht bijna dat je je arme moeder was vergeten." Ze omhelsde hem zo stevig dat hij nauwelijks lucht kreeg, figuurlijk dan, want onderwater had hij sowieso al geen lucht. "Vertel me waar heb ik je bezoekje aan te danken."
"Oh niets speciaal ik wou je gewoon nog een keer zien."
"Schat je weet dat je een slechte leugenaar bent. Maak je geen zorgen ik vind het niet erg." Llyrs moeder was een zeeheks. Ze was krachtiger dan de meeste meermensen en beschikte over magische gaven. Lang geleden had Galatheia haar verbannen, Llyr en Nerine waren te jong om het zich te herinneren. Beide kinderen kenden de reden van haar verbanning niet, maar ze wisten dat hun moeder gevaarlijk was en zinde op wraak. Llyr legde zijn situatie uit. Hij vertelde zijn moeder over Arabella en de vreemde taal die ze sprak en vroeg of ze misschien een drankje had waardoor ze hem kon verstaan.
"Een mensenmeisje zeg je, wat interessant. Dat drankje is geen probleem, maar natuurlijk hangt er een prijs aan vast." Ze haalde een magisch document tevoorschijn. "Je zult haar taal kunnen spreken, in ruil dat je de ketting zodra je deze hebt gevonden meteen naar mij brengt."
"Maar Galatheia wou hem zo snel mogelijk..."
"Schat ik wil er enkel even naar kijken, zo'n beroemd juweel, daarna kun je het meteen naar haar brengen." Ze had een mes in haar handen. Het document zou met bloed moeten worden ondertekend om bindend te zijn. Llyr aarzelde even, maar sneed toen in zijn duim en drukte een afdruk naar mij. "Fantastisch, morgenochtend is het drankje klaar. In de tussentijd kan je me alles vertellen over die Arabella."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld