Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG with Laurex

Account verwijderd

schreef:
Ik hoop dat ik nog wel nuchter genoeg ben om Nathan te zoeken, die nog steeds spoorloos verdwenen is. Ik voelde een hand op m'n schouder en zag dat het Nathan was. ''Gast waar was je?"" zei ik terwijl ik een meisje achter hem stond, duidelijk. ''Nou veel plezier'' zei ik hem waarna hij weer vertrok. Dennis was even naar de wc had hij gezegd, maar hij was best wel lang weg. Ik stond op en liep richting de jongens wc's. Vlak voor de wc's hoorde ik een bekende stem. Misschien zal het aan mij liggen, maar zo lang zal hij niet weg zijn toch? Ik liep de gang in terwijl de stemmen luider klonken. Ik hoorde een bange stem, het was wel een stem die ik ergens van herkende, maar van wie wist ik op dit moment niet. Ik ken deze club al een tijdje, maar hier ben ik nog nooit langs geweest. Het was een best donkere gang, je kon moeilijk zien wie er langs liep. Ik zag in de verte een meisje die tegen de muur stond met een jongen voor haar. Het meisje, het was Jaimy. En tot mijn verbazing was het Dennis die tegen haar stond te praten. Het leek niet een gezellig gesprek. Ze keek hem bang aan. Misschien moest ik naar hem toe gaan? Ik besloot toch naar hen toe te gaan. Dennis was niet iemand die iemand iets kwaad wou doen. Ik vertrouwde hem wel. Misschien leek het via verte zo. ''Eey Dennis!'' riep ik hem. Ik zag Jaimy schrikken, maar nu wou ik wel weten wat Dennis hier met haar deed. ''Jaimy, alles oke?'' vroeg ik haar voorzichtig. Mijn blik ging van Jaimy naar Dennis. Ik was benieuwd wat hij precies te zeggen had.

Account verwijderd

schreef:
''Please Dennis, laat me met rust.'' Ik kijk hem nog steeds met bange ogen aan. Waarom moet dit nou weer mij gebeuren? Ik kijk hem aan en zie hem grijnzen. ''Vind fijn dat je er bent lieverd.'' En hij drukt mij nog wat harder tegen de muur. ''Wat moet je nou van mij?'' Hij kijkt verbaasd. ''Mhm, ik wil je terug. Ik mis je, de jongens missen.'' Ik rol even met mijn ogen. ''Ja, tuurlijk.'' ''Ik meen het'' En zijn hand duwt mij nog steviger tegen de muur aan. Zoveel zenuwen gaan door mijn lichaam heen, alle angsten zijn weer tevoorschijn gekomen. De herinneringen die ik die twee jaar heb weg proberen te stoppen zijn weer komen spoken door mijn hoofd. Ik bijt hard op mijn lip en blijf Dennis in de gaten houden. Voor mijn gevoel een eeuwigheid hoor ik iemand Dennis zijn naam roepen. Ik kijk verschrikt op maar toch van opluchting. ''Ik ben bezig'' Mompelt hij en zie dan Mason tevoorschijn komen uit het donker. ''Ik ken haar van vroeger, niks bijzonders'' Zijn wenkbrauwen staan dichtbij elkaar. Dat doet hij altijd als hij er niet over wilt praten, op dit moment niet in ieder geval. ''Yeh, i'm oke.'' Mompel ik zacht en staar naar mijn voeten. ''Ik ga er maar eens vandoor'' De worden komen zacht uit mijn mond. Dennis pakt nog mijn bovenarm als ik wil weglopen en fluistert in mijn oor, ''Je bent nog niet van mij af.'' Ik verstijf voor een paar seconden en knik dan toch maar. Met een vaart loop ik de gang door, de drukte weer in. Nee nee, het kan niet waar zijn. Ik lag mijn handen op mijn hoofd en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Als ik Kim zie probeer ik een glimlach op mijn gezicht te zetten en loop naar haar toe. ''Ik ga alvast naar huis, ik zie je straks!'' Kim kijkt mij met gefronste wenkbrauwen aan. ''Weet je zeker? Ik wil best mee.'' Ik schud mijn hoofd. ''Nee ik red mij wel.'' Ik glimlach nog even en loop dan het gebouw uit.

Account verwijderd

schreef:
Ik zag haar verstijven en dat ze rillingen kreeg, niet omdat het te koud was, het was hier best wel warm. ''Alles oke?'' vroeg ik hem voorzichtig terwijl mijn blik van Jaimy naar Dennis ging. Wel een beetje apart dat ze hier gaan praten, terwijl iedereen bij de zaal is. Dit is ook niet de beste plek om te gaan praten, het was hier zo donker. Iets zegt me dat er meer speelt, maar als ik er nu over iets ga zeggen gaat Dennis kwaad worden. Ik ken hem lang genoeg om te weten dat hij snel agressief kan worden. Het is niet dat Dennis ook geen verleden heeft. Hij had me een tijdje geleden nog wat verteld over thuisproblemen maar dat was het, meer niet en daar ging ik akkoord mee. Ik wil niet iemand dwingen om tegen z'n zin te vertellen. Jaimy vertrok en draaide me nog om, om te kijken welke richting ze liep. Ze zou vast naar huis gaan, je kon aan dr zien dat ze zich onveilig voelde, maar door wie is onduidelijk. Dennis is niet de persoon die iemand kwaad zou doen, toch? ''Kom je nog?'' vroeg hij terwijl ik nog steeds in gedachtes verzonken was. ''Ja, ik kom al'' zei ik en liep achter hem aan terug naar de zaal. De meeste waren al weg. Ik zag alleen nog de groep van Sara en nog wat bekende gezichten. ''Kan je me misschien uitleggen wat dat was daarnet?'' Het leek niet niks, Jaimy was doodsbang'' zei ik hem terwijl hij wat bezig was met zijn telefoon. Dat deed hij nou altijd, als ik met hem over iets moest praten. Daar ergerde ik me vooral op dit moment erg aan.

Account verwijderd

schreef:
Met snelle voetstappen loop ik over de straten heen. Wat er allemaal is gebeurt kan ik nog niet beseffen. Ik heb Dennis al een jaar of twee niet meer gezien en als ik weer eens naar buiten ga moet hij er weer zijn. Ik haal nog diep adem en zie mijn huis al inzicht. Snel kijk ik achterom of hij mij ook is achterna gelopen maar nee, gelukkig niet. Met trillende handen probeer ik het slot open te maken en loop gelijk mijn huis binnen. Ik doe alles op slot en alle gordijnen dicht. Niemand mag ook nog binnenkomen, alleen Kim en de rest maar die komen wel binnen. Ik doe alle lampen aan en ga met mijn handen in mijn haren op de bank zitten. Alle gebeurtenissen komen naar boven, in een vlaag.
Na een tijd op de bank te hebben gezeten met de gedachte dat Dennis weer in de stad was hoor ik de bel gaan. Ik schrik op en zie dan een bekend figuur. De meiden zijn thuis. Ik loop langzaam richting de deur, te bedenken hoe ik dit ga vermommen. Ilse en Demi hoeven het niet te weten. Kim heeft mij straks toch door en Amber is te dronken om het te weten. Ik haal nog snel een hand door mijn haar heen en haal nog voor de laatste keer diep adem. Met mijn hand op de deurknop doe ik de deur open en zie ze al staan. ''Kom verder.'' Glimlach ik en ga aan de kant. ''Ilse en Demi, ugh wat irritant.'' Mompelt Kim en ik grinnik. ''Stuur ze maar naar de logeer kamer.'' ''He, Jaimy jij ook hier'' Hoor ik Amber grinnikend zeggen en ik schud lachend mijn hoofd. ''Kom op meid, jij gaat maar lekker naar bed.'' Gelukkig slaapt zij op de begane grond dus ze hoeft niet de trap omhoog te lopen. Ik breng haar naar haar kamer en leg haar op bed. Ze herinnerd zich er toch niks meer van. ''Gaat het wel goed?'' vraagt Kim als ik weer in de kamer kom en ik knik. ''Ja hoor.''

Account verwijderd

schreef:
Zonder nog iets te zeggen vertrok ik. Ik had er ook niet echt zin meer in, vooral om Dennis zich af vroeg. Totaal afwezig sinds ik hem vroeg erover aan sprak. Nathan zoeken was nu ook niet mijn plan geweest. Hij had het vast druk genoeg met wat sletten om zich heen. Ik pakte m'n auto en reed naar huis. Onderweg de rit stak ik een sigaret op. Daar had ik wel even zin in. Wanneer het in de club niet mocht deed ik het altijd buiten of bij het steegje. Daar was i elke avond wel. Het was mijn ''vaste'' plek geweest. Ik deelde het liever niet met vrienden, omdat het meer een plekje was voor als ik me down voelde of iets. Ik voelde m'n telefoon trillen en pakte hem uit m'n zak. Ik had weer voor de vierde keer deze week een onbekend sms'je ontvangen. Ik opende hem waarin er stond: Denk je nou echt dat je van ons af bent? Ik verwijderde hem en gooide m'n telefoon uit woede naar de achterbak. Net op het moment wanneer ik alleen ben komen de sms'jes, het begon echt veel te verdacht te worden. In het begin dacht ik dat het iemand was die gewoon ''grappig'' wou zijn, maar nu nam ik ze wel echt serieus. Ik parkeerde de auto voor de deur en stapte mijn huis binnen. Het eerste wat ik deed is op de bank ploffen en de tv aan zetten. Misschien zal ik morgen wel naar Nathan gaan en zeggen dat ik me niet lekker voelde. Ik moest weer even denken aan Jaimy. Ze was vast en zeker onschuldig, wat zou Dennis van haar willen? Ik had nog gewild om met haar te praten, maar ik denk niet dat ze behoeften zou hebben om met een ''onbekende'' ervoer te praten. Ik kende haar amper 5 minuten en ze was toen al weg.

Account verwijderd

schreef:
''Goedemorgen'' Hoor ik opeens door het huis en kijk met een oog open richting de deur. ''Iedereen wakker worden.'' Het is zondag en dan is hier de traditie dat we met zijn allen aan tafel eten, lekker gezellig doen. Ik mompel wat en kom dan toch mijn bed uit. Ik heb vannacht helemaal niet goed geslapen. Dennis spookte steeds door mijn hoofd heen. Bah. Ik doe snel mijn lange blonde haren in een staart en loop naar de eetkamer. ''Goedemorgen'' Mompel ik en rek mij uit. ''Iedereen goed geslapen?'' Vraagt Kim en ik knik maar. Ik heb geen zin in vragen op deze morgen. ''Jij ook?'' Ik zie haar knikken en ze zet de kop thee op tafel. ''Ik denk dat we Amber voorlopig niet zien.'' Ik kijk richting haar slaapkamer deur maar er is nog geen beweging. ''Nou, die krijg je wel te zien.'' Kim doet haar deur open en maakt Amber wakker. Als Kim je wakker maakt kan je het beste je bed uitkomen. Dat heb ik wel gemerkt sinds ik met haar samenwoon. Ik haal nog snel een hand over mijn gezicht heen en zie Ilse en Demi binnenkomen. ''En lekker geslapen?'' Ze mompelen wat en gaan aan tafel zitten. Na een uurtje of twee ruimen we alles op en gaan ons klaarmaken. Ik zou vandaag even de kleine boodschapjes doen en als het goed is het winkelcentrum open op zondag. Wel fijn. ''Nee, je hoeft niet mee, kan het wel alleen.'' Ik kijk Kim even aan en knik. ''Oke, zelf weten.'' Kim is iemand die zich heel stoer doet tegen over mensen maar toch zij heeft nog wel een klein hartje. Ik maak mijzelf even snel klaar en pak de tas en de boodschappen portemonnee. ''Zie jullie straks weer!'' Ik zeg ze nog gedag en loop het huis uit. Ik ben wel op mijn hoede omdat Dennis nog steeds door mijn hoofd heen spookt maar ik moet er toch een keer overheen komen. Ik bijt nog op mijn lip en stap dan de auto in, rijdend richting het winkelcentrum.

Account verwijderd

schreef:
Het zonlicht wat in mijn ogen prikte maakte me wakker. Het was half 10, best wel vroeg, voor iemand die om 4 uur pas sliep. Mijn slaapritme was de afgelopen weken ook echt helemaal verpest. Er waren ook dagen waar ik geen oog kon dicht doen. Dat waren nachten waar ik alleen in lag te piekeren. Ik probeerde op elke manier dan ook in slaap te komen, maar het lukte niet. Op dagen dat ik dronken was kon ik wel snel in slaap vallen, maar werd ik wakker door een hoofdpijn wat mijn slaap zou verstoren. Met moeite stond ik op en liep ik richting de badkamer kleedde me vervolgens om en liep de trap af. Ik had echt ontzettend honger, maar veel eten was er niet. De koelkast was helemaal leeg, er lag yoghurt en nog wat andere dingen wat allemaal over de datum was. Fijn, moet ik langs de winkel. Ik pakte de auto weer op weg naar het winkelcentrum. Het liefst wou ik nog verder slapen, maar ik had ook echt momenten wanneer ik liever vroeg op stond zodat ik kon gaan joggen en nog wat te eten kon halen. Alhoewel ik het liefst 's avonds buiten weg dan overdag. Dat vond ik persoonlijk gewoon fijner, vooral tijdens het warme weer. Dan zit ik liever bij Nathan met een ventilator naast me. Ik parkeerde snel ergens en stapte uit. Gelukkig was het niet zo heel erg druk bij de kassa, waardoor ik snel kon afrekenen. Ik voelde het geld in m'n broek zak. Ik hoopte dat ik genoeg had, anders moest ik deze ochtend overleven bij Nathan. Hij vond het gelukkig niet vervelend dat ik bij het ging eten. Ik had soms gewoon echt geld te kort. Ik had een briefje van tien bij me. Dat zal vast wel genoeg zijn. Ik zocht wat ik nodig totdat ik tot mijn verbazing Jaimy in de verte zag.

Account verwijderd

schreef:
Eenmaal aangekomen bij het winkelcentrum loop ik de supermarkt binnen. Ik had een hele waslijst met producten gekregen zodat ik die allemaal niet vergeet. Oke, bovenaan. Boter, melk, yoghurt, chips en we konden nog wel doorgaan. Ik pak een karretje en loop rustig langs de schappen. Meestal als ik boodschappen ga doen komen er vaak andere dingen in het karretje dan eigen moet, daarom heb ik een boodschappenlijstje gekregen. Ik haal nog snel een hand door mijn haar heen en ga verder op pad in de supermarkt. Ik wou straks nog even iets halen, ijsje ofzo. Gelukkig hebben wij een boodschappen portemonnee want anders was ik gelijk weer blut. Ik heb geen baan kunnen vinden dus ik stop mijn stuvie in de spaarpot maar Kim en Amber hebben wel een baan, die stoppen hun geld in de spaarpot. Allemaal handig. Ik haal nog een hand door mijn haar heen en rij langs de zakkenchips. Bedenkelijk kijk ik naar de zakken en kies dan toch welke op het papiertje staat, naturel chips. Zuchtend rij ik verder. Niet dat ik problemen heb om boodschappen te doen maar sommige mensen kunnen gewoon niet doorrijden met hun karretje en daar word ik toch geïrriteerd van. Als er weer ruimte is rij ik door naar de volgende gang met producten. Als ik even snel om mij heen kijk, zie ik een bekend gezicht maar heb hem nog geen plek gegeven. Ah, nu weet ik het weer. Hij was er gisteren, in de club. Even glimlach ik en pak de hagelslag van de plank.

Account verwijderd

schreef:
Even twijfelde ik of ik wel naar dr toe zou gaan. Misschien was ze boos? Niet dat er een reden was waarom ze op mij boos zal zijn, maar misschien wel als het om Dennis ging. Ik wou er met haar over praten, want Dennis heeft daar blijkbaar helemaal geen behoefte aan. Ik besloot toch naar haar toe te gaan, terwijl ze bezig was met wat producten in haar karretje stoppen. ''Hey'' zei ik droogjes tegen haar. Ze zag er minder vrolijk uit als gisteren. Misschien moest ze nog steeds denken aan gisteren en Dennis. Ik begreep er eigenlijk helemaal niks van. Misschien wou ze er niet eens over praten, want ergens zag ik aan dr dat ze me wou ontwijken. Ik wou verder ook niks van dr, alleen dat ze me zou vertellen wat er precies gebeurd was. Meestal hield ik me niet bezig met andermans zaken. Ik had zelf ook wel genoeg aan m'n hoofd, zoals die mysterieuze sms'jes en de bedreigingen die ik binnen kreeg, maar in dit geval liep het anders. Ze wou het niet vertellen, dat kon je wel verwachten. Als mensen mij vertellen wat er is zou ik ook zwijgen. Ik ben niet iemand die diepe gesprekken voert met andere. Ook niet met Nathan, niemand. Ik liet alles lopen en als er wat was probeerde ik het zelf op te lossen. Als het echt niet kon vroeg ik Nathan om hulp. Hij stond er altijd voor open en bood het zelfs aan. ''Kan je me vertellen wat er gisteren aan de hand was?'' Dat gedoe met Dennis'' vroeg ik haar dan. Haar blik veranderde terwijl ze met haar vingers zat te spelen. ''Je kan het me vertellen, als je wilt'' zei ik haar op het moment dat ze me kort aan keek. Als ze het niet wou vertellen vond ik het oke en ging ik door met alles. Misschien wou Dennis het ooit wel vertellen, maar ik kon hem niet dwingen. Dan zou ik het allemaal erger maken dan het is.

Account verwijderd

schreef:
Mijn hoofd was nog bij de gebeurtenis van gisteren. Ik kon het nog niet goed begrijpen. Waarom laat hij mij gewoon niet met rust? Als ik de hazelnootpasta in mijn karretje wil doen hoor ik een stem. Een stem die mij bekent voorkomt. Ik kijk omhoog en zie Mason voor mij staan. ''Oh, hey.'' Glimlach ik zwak en haal een hand door mijn haar heen. Snel pak ik nog een pot pindakaas. De twee meiden lusten graag pindakaas en elke week is de pot weer leeg. Ik kijk nog snel op mijn papiertje voor de producten die ik nog verder nodig heb. ''Ik wil het wel vertellen maar overal heb je oren.'' Mompel ik zacht en kijk naar de grond. Je kan niks vertellen op straat, helemaal niks. Je kan niemand vertrouwen. Ik wrijf nog met mijn hand over mijn arm heen. Ik voel de littekens nog zitten. Ook al wil ik vertellen dat hij mij ex is, is het gevaarlijk. Ik kijk hem even aan en haal dan mijn schouders op. ''Eigenlijk is het simpel maar Dennis heeft veel vrienden.'' Ik kijk hem even aan en knik. Nergens ben je veilig als je vijanden bent met Dennis. Waarom wilt hij het eigenlijks weten? Hij heeft mij gisteren alleen even gezien en bij Dennis. Is hij zo nieuwsgierig? Waarom is die eigenlijk vrienden met Dennis? Hij is niet eens zo'n type voor. Er klopt iets niet. Ik vertrouw het niet helemaal. Straks verteld hij door dat ik over Dennis heb gepraat, dat zou wel kinderachtig zijn maar je weet maar nooit met de mensen. Met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan. Hij voert wat in zijn schild.

Account verwijderd

schreef:
Het duurde lang voordat ze antwoord gaf. Er spookte vast wat gedachtes door haar hoofd. Misschien vond ze het raar dat ik haar erover vroeg, omdat ik bevriend was met Dennis. Als het andersom was zou ik het ook raar vinden. ''Ik ben bevriend met Dennis al best lang, en meestal hou ik me nooit met andermans zaken bezig'' Maar hoe je gisteren reageerde was iets wat ik moest weten'' Ik wil je niet dwingen'' voegde ik er nog aan toe. Het ging mij er om dat ze zich niet gedwongen voelde, want naast alle gevoelens die ze op dit moment voelde wou ik haar niet nog ongeruster maken. Erg druk was het gelukkig niet, en de kans is klein dat Dennis hier rond zou lopen. Je ziet hem vaker tegenkomen in steegjes of onbekende plekken. Misschien was het niet de beste optie ooit om naar haar toe te gaan, maar ik moest weten wat Dennis gedaan zou hebben wat haar bijna een trauma liet veroorzaken. Ik voelde een sms'je in mijn zak. Ik had geen idee om het berichtje te lezen. Ik gokte wel dat het een van de mensen was die me aan het bedreigen waren, maar als ik me daar nu druk om ga maken dan wordt ik al helemaal gek. Ik besloot niet op het sms'je in te gaan en langs de politie gaan, misschien dat zij het nummer kunnen traceren en ik eindelijk zal weten wie er precies achter zit, of nog erger, een hele bende. Ik had het niet zo met bende's, vooral hoe het bij mij aan toe ging.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld