Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) met 5SecondsOfStarbucks

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Ethan
Nadat we toestemming hebben gekregen vertrekken we naar haar uitgekozen plek - wat zoals ik al verwachte veel beter is dan de mijne. Als we er eenmaal zijn zet ik mijn fiets opsloot sn loop richting het huis. Het zag er heel oud uit en overal zaten spinnenwebben. Aan de rechterkant van de deur bevond zich wat klimop. Ik kijk Maggie even aan en klop vervolgens op de deur. Waarschijnlijk was het inderdaad verlaten, maar ach, je weet maar nooit. Als er geen reactie is leg ik mijn hand op de deurklink en open de deur, wat een afgrijselijk gepiep voortbrengt. 'Welcome to paradise,' zeg ik beetje afwezig terwijl ik om me heen kijk. De muren waren bedekt met ouderwets, afgebladderd behang. Ik haal een hand door mijn haar en kijk opnieuw om me heen. Mijn hand strijk over de oude bank waarbij er een stofwolk opstijgt waardoor ik begin te hoesten. Het weinige licht dat door het raam wordt tegen gehouden door de gordijnen waar verschillende gaten in zitten. Op de lage, houten tafel staan twee gebroken wijnglazen. Ik vraag me af wie hier voorheen bewoont heeft, maar ik heb een gevoel dat het niet bepaald een net persoon was.

Anoniem
Popster

5SecondsOfStarbucks schreef:
Maggie
Ethan loopt ongeveer twee meter voor me uit het huis in. Zodra ik de drempel overstap, komt er een muffe geur me tegen moed. Ik probeer de stof voor mijn ogen weg weg te wapperen met mijn handen, maar dat heeft weinig zin. Ethan is links en kamer ingelopen en ik loop hem achterna. Ik kijk om me heen. Ik neem aan dat de kamer waar we nu in staan, de woonkamer was. Er is al jaren hier niemand meer geweest. Ik sta nu naast een oude, stoffige bank. rechts van me zie een open haard, met verrot hout erin. Naast de open haard, staat een boekenkast die tot aan het plafond reikt, met misschien wel vijfhonderd boeken erin. Waarom heeft niemand dit huis ooit opgemerkt? Het pad is gewoon goed zichtbaar vanuit de weg. Ik loop richting de boekenkast en laat mijn wijsvinger over de ruggen van de stoffige boeken glijden. Ik neem een random boek uit de kast en lees te titel in mijn hoofd voor: Alice in Wonderland. Ik open het boek en sla de bladzijden voorzichtig om. Het boek is al zo oud dat het bijna op uit elkaar vallen staat. Ik zet het boek terug en probeer anderen namen van boeken te lezen op de ruggen. Ik schrik op uit mijn gedachte als iemand mijn stem roept en draai me om.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Ethan
via de woonkamer loop ik door naar de keuken. De keukenkastjes staan wijd open en erin staan lege dozen en omgegooide potten groenten. Aan de rechterkant bevind zich een deur en een koelkast met verkleurde magneetjes erop. Mijn hand ligt nog op de deurklink als ik naast me een zacht gepiep hoor. Ik draai me om en zie een trap die een paar tredens mist. Langzaam loop ik naar de trap en zie ik twee paar glimmende ogen. Voordat ik mijn mond opentrek merk ik dat er nog meer ogen verschijnen. 'Maggie!' zeg ik zo duidelijk maar ook zo zacht mogelijk, zodat Maggie het wel hoort, maar dat de dieren niet wegrennen. Buiten verschijnt de zon in een gat in de wolken, dus binnen in het verlaten huis wordt het steeds lichter waardoor de blinkende oogjes ook een lijdje krijgen. Het zij allemaal kleine vosjes, en één grotere vos.

Anoniem
Popster

5SecondsOfStarbucks schreef:
Maggie
Ik volg de stem en kom uit bij Ethan die op een kleine trap staat. 'Wat is er?' fluister ik, ook al weet ik dat Ethan en ik de enige zijn in dit huis. 'Kijk,' fluistert hij terug terwijl hij met zijn hand naar de wat lager liggende kamer wijst. Ik volg zijn vinger met mijn blik en zie dan de vosjes in een zelf gemaakt 'bedje' liggen. Ik mond stond al die tijd open en ik realiseerde me dat pas toen er stof in kwam. Snel doe ik mijn mond dicht en blijf kijken naar de vosjes. 'Ik denk dat we ons biologie project hebben gevonden,' fluister ik zonder dat ik mijn blik van de vosjes afhaal. 'Maar we moeten wel heel stil en voorzichtig zijn. Het is namelijk een gezinnetje. De ouders zijn dus extra op hun hoedde en kunnen vals reageren,' fluister ik verder. 'Hoe weet je dat allemaal?' vraagt Ethan. 'Oh, gewoon,' ik ben even stil maar ga dan verder: 'Dat heb ik ooit gelezen.' Nu vestig ik mijn blik op die van Ethan. Nu pas valt het me op hoe dicht we bij elkaar staan en deins ik wat naar achteren.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Ethan
Ik glimlach en knik kort zonder mijn blik van de vosjes af te halen. Ik kijk haar even aan en knik glimlachend. 'Laten we maar terug gaan naar de woonkamer zodat we ze niet verder storen,' zeg ik zacht waarna ik bij de vosjes vandaan loop en terug naar de woonkamer ga. In de woonkamer merk ik pas hoe koud het eigenlijk is. Ik pak één van de houten stoelen bij de tafel zodra ik heb gezien dat er bij de openhaard alleen maar verror hout ligt. De stoelen zitten nog maar met een klein aantal gammele spijkers, dus het was gemakelijk om de stoel af te breken. Ik sta weer op om uit één van de openstaande kastjes een doosje lucifers te pakken, op de terugweg gris ik een oude, vergeelde krant van de keukentafel. Met de lucifers steek ik de krant in de fik en na een tijdje brandt er al een klein vuurtje in de openhaard.

Anoniem
Popster

5SecondsOfStarbucks schreef:
Maggie
'jij voelt je snel thuis,' grinnik ik naar Ethan die een paar kranten in brand zet om het wat warmer te krijgen. Ik krijg geen antwoordt maar hij kijkt via zijn schouder naar mij en grijnst. Hij kijkt weer terug naar de kranten en ik loop terug naar de boeken kast. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ik hier in de kast iets moet vinden, maar ik heb geen idee wat. Helaas ben ik te klein om bij de bovenste planken te komen. Ik kijk om me heen in de hoop om iets te vinden waarop ik kan staan. In plaats van iets te vinden, zie ik Ethan het vuurtje in de open haard te krijgen.

__

Ik moet nu weg, daarom issie niet zo lang... :-(

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Ethan
Ik grijns naar Maggie en sta vervolgens weer op. Voorlopig zal het zo wel voldoen. Ik kijk even naar Maggie en ga dan op de leuning van de stoffige, versleten bank. 'Dus, je houd van boeken?' vraag ik nadat ik even naar haar heb gekeken. Ze is slim, dus ik ben wel tevreden met haar als partner. Vroeger heb ik als kind ook heel wat gelezen, maar naarmate ik ouder werd veranderden mijn interesses steeds meer. De oranje vlammen in de openhaard verspreiden een aangename warmte en ook zorgen ze voor een mooie gloed. Ik haal een hand door mijn hand en richt mijn ogen even op de vlammen om Maggie vervolgens weer aan te kijken.
--
No problem

Anoniem
Popster

5SecondsOfStarbucks schreef:
Maggie
'Ja, ik houd van boeken. Ik ben wel meer geïnteresseerd in de tekst die in de boeken staan, maar sommige boeken zien er ook leuk uit als ze gewoon dicht liggen,' zeg ik serieus, nog steeds zoeken naar een verhoging. Ik hoor Ethan grinniken en ik kijk hem aan. Was dat een grappig antwoord? Okay, mijn antwoord was inderdaad te letterlijk. Uiteindelijk valt mijn oog op een stoffige, bruinachtige stoel. Ik loop er naar toe en probeer hem te verschuiven maar hij is te zwaar. Bij al mijn acties voel ik Ethans blik branden in mijn zij. 'Jij bent een heel stuk langer dan ik ben, zou jij een paar boeken van de bovenste plank willen pakken?' vraag ik uiteindelijk aan Ethan die heel de tijd niks stond te doen en ik besefte dat er absoluut geen beweging uit de stoel is te krijgen. 'Ja hoor,' antwoordt hij en loopt vervolgens richting de kast. Waarom hadden die mensen geen trap bij de boekenkast? Of waren ze zelf groot genoeg? Vraag ik me af. Tegen de tijd dat ik bij Ethan aankom, heeft hij al een hele stapel boeken ik zijn hand en overhandigt ze aan mij. Ik begin geïnteresseerd door de boeken te bladeren, waardoor er een stofwolk ontstaat. Ik begin te hoesten. 'Er is al heel lang hier niemand meer geweest,' zeg ik als mijn hoestbui over is.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Ethan
Ik grinnik even en kijk haar aan. Ik vraag me af wanneer ze mij om hulp gaat vragen, geen idee wat ze van plan is, maar ze heeft er in ieder geval moeite mee. Als ze dan uiteindelijk haar mond opent glimlach ik even waarna ik knik. 'Ja hoor,' zeg ik waarna ik opsta en naar de boekenkast loop. Ik strek mijn armen en pak de boekendie op de bovenste plank staan. De kast en de boeken zelf ontzettend stoffig wat wel logisch is aangezien er al een aantal jaren niemand meer woont, tenminste dat lijkt me. Ik glimlach even en knik kort. Na een tijdje naast Maggie te hebben gestaan, draai ik me weer om en loop naar de keuken. Om eerlijk te zijn heb ik geen behoefte om nu met het biologie project bezig te zijn, ik vraag me eerder af wie de bewoners ouderlijke bewoners waren van dit huis en waarom ze het zo achtergelaten hebben. Verwaarloosd, en vergeten. In principe is het een prima huis, maar er moet nog veel gebeuren voordat het weer leefbaar is. Ik kijk even op mijn mobiel om te zien hoelaat het is. Vijf over vier. 'Woon je hier in de buurt?' vraag ik ineens uit het niets. Zelf heb ik dit huis nooit eerder gezien, misschien is Maggie er wel bij in de buurt opgegroeid. Misschien heeft ze de vroegere bewoners wel gekend.

Anoniem
Popster

5SecondsOfStarbucks schreef:
Maggie
'Ja, ik woon in de buurt,' zeg ik terwijl ik nog steeds door de boeken heen blader. 'Weet je wie hier heeft gewoond?' hoor ik Ethan na een tijdje zeggen. 'Nee. Ik wist helemaal niet dat dit huis bestond. Ik was aan het nadenken over het bio-project en waar we naartoe konden gaan. Na een tijdje te hebben gefietst, sloeg ik super random af en kwam ik hier terecht. Ik vind het ook vaag dat niemand anders het is opgevallen. Ik bedoel, zo moeilijk is het toch niet te vinden?' Ik had de boeken ergens midden in mijn antwoord weer neergelegd en ik was daarna de keuken ingelopen waar Ethan is. Nu sta ik ook in de keuken en hij kijkt mij vragend aan. 'Zeg je nu dat je nog nooit van het bestaan van dit huis af wist terwijl je wel in de buurt woont?' vraagt hij dan uiteindelijk. Ik knik. 'best vreemd eigenlijk he?'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld