Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg || U With Me?

Account verwijderd

schreef:
Passen vond Kenna niet nodig. Haar maat was meestal hetzelfde in de winkels, hoewel ze het van deze winkel zeker wist. Ze kwam vroeger vaak genoeg en ondertussen wist ze haar maat al. Haar mond opende zich om antwoord te geven op zijn vraag, maar hij verbrak haar. Het leek erop dat hij geen enkel zin had om hier te zijn. Ze beschuldigde hem niet, jongens hielden niet van winkelen. Langzaam liep ze achter hem aan om vervolgens bij de kassa's aan te sluiten. De rij was aardig lang in vergeleken met net. Ze wist niet hoe lang ze kleren uit had gezocht, maar het was lang genoeg om Liam ondertussen te vervelen. Aan zijn blik gezien had hij gewild dat hij zich ergens anders zou bevinden op het moment. Toch moest hij weten dat hij er niet aan kon ontsnappen. Kleren hadden ze allebei hard nodig, aangezien er een gebrek aan was. Zelf was ze blij dat Liam aanbood om kleren voor haar te betalen, hoewel het wel tegen haar wil was. De kleren die ze de afgelopen dagen van de badkamer had gepakt vond ze niet hygiënisch, maar ze had geen andere keus. Ze was hem dankbaar dat hij het überhaupt voorstelde.
Ze leunde met haar heup tegen één van de karren aan, als steun. Het leek een grote fout te zijn, aangezien de wielen van de kar niet waren geblokkeerd. Snel ging ze rechtop staan voordat ze zou vallen. Haar handen grepen naar het kleine karretje met de etui's erin, hoewel dat al te laat was. Het karretje viel op de grond, waarmee de etui's zich verspreidden. 'Are you kidding...', mompelde ze in zichzelf, waarna ze haar ogen rolde. Er kwam meteen een medewerker aangelopen om de boel op te ruimen. Ze merkte dat Liam al aan het betalen was. Snel hielp ze de vrouw, waarna ze de kar weer rechtzette. Verschillende blikken voelde ze op haar huid prikken, waardoor ze zich ongemakkelijk voelde. Ze wilde maken dat ze hier zo snel mogelijk wegkwam. Snel liep ze richting de uitgang, besloten om daar op Liam te wachten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zichzelf dwingen om zich bij de zaken te houden ging zoals altijd feilloos. Vaker was Liam degene die zichzelf verplichtte om andere mensen roekeloos in zijn zicht te behouden, een oplettende visie gegeven als hij in hun buurt was, en zo ook nu ontnam hij elke andere aanwezige in zijn omgeving om zijn volle aandacht op de verkoopster te richten. De telkens wederkerende piep kon hem hier niet vanaf helpen, desalniettemin het hem ergerde het aan te horen. Elke toon stond voor een ophogend bedrag dat met elk gescande kledingstuk weer opnieuw een groter getal aansloeg. Met deze betekende het dat zijn fortuin gaandeweg moest lijden onder hun inkopen en, daarbij, voor hem om vol tegenzin zijn pinpas in de automaat te steken, wetend dat zijn welverdiende geld nu besteed werd aan kleding waar hijzelf niet eens in zou lopen.
Een luid gedonder kwam bij hem binnen, het harde geluid van metaal dat met een klap op de grond terechtkwam uit het niets door de hele winkel gegaan. Het volume schrok hem wakker. Hij keek verwilderd rond, afvragend waar het vandaan was gekomen of wie hem besloot te martelen met een lawaai als deze, waarop hij dan toch met verbazing stuitte op een paniekerige Kenna. Jachtig zag hij haar grijpen naar de gevallen etuis. Een vrouw van de winkel stond haar bij als hulp, met een diepe zucht haar werk als schoonmaakster aangenomen en beide hurkten neer op het steen met het voornemen alles op te ruimen. Voor Liam maakte het zijn irritatie meer dan goed; het was genoeg entertainment voor hem nu hij haar gestrest had gezien over een onhandige actie. Dit vergrootte zich ongelooflijk toen hij haar schaamte boven water zag komen. Ze wist blijkbaar niet hoe snel ze weer weg moest komen, wat hij lachend aanzag en hem zelfs voor even de twijfels gaf of hij haar niet nog even moest laten om haar dwars te zitten.
"Did you really have to throw that thing to the ground?" vertelde hij geamuseerd nadat hij haar met alle spullen in zijn handen achtervolgd had naar buiten. "It looked funny though. No joke." Overduidelijk plezierig keek de jongen haar aan, de twee tassen aan haar overhandigd met het plan zijn eigen weer vrij te maken. Liever dan te slepen met haar spullen zou hij normaal rond willen lopen, met het voornemen zich te focussen op de weg in plaats van het vasthouden van Kenna's kleding. Onoplettend steunde zijn zij tegen een van de muren. "What's next?"

Account verwijderd

schreef:
Kenna's wangen voelden warm aan, wanneer ze buiten stond. Het kwam niet door het weer, maar door de gebeurtenis die net plaats had gevonden. Ze stond altijd al bekend als een onhandig persoon, iets waar ze niet trots op was. Toch hoopte ze dat er vandaag niks zou gebeuren, maar haar gedachten werden niet beluisterd. In plaats daarvan liet ze een kar vallen, in een overvolle kledingwinkel. Het was iets wat alleen haar kon overkomen, wat ook echt gebeurde.
Langzaam keek ze op wanneer ze een bekende stem hoorde. Een geërgerde zucht ontsnapte uit haar mond bij het zien van zijn geamuseerde gezichtsuitdrukking. Ze gunde hem de amusement niet, aangezien dat iets kon zijn waar hij haar mee kon treiteren. 'You know that it was an accident, why you always have to be like that?', verzuchtte ze. Haar handen grepen de tassen aan, de gewicht van de tassen was zwaar, hoewel het wel draagbaar was. Voor even rolde ze met haar ogen, waarna ze toch een kleine glimlach liet zien. 'I hate you though. No joke', vertelde ze op dezelfde manier als hij. Op zijn vraag keek ze om zich heen, op zoek naar een winkel die haar aandacht riep. 'Let's just walk and find a store', beantwoorde ze zijn vraag. Met de tassen in haar handen liep ze verder het winkelcentrum in, wetend dat Liam haar uiteindelijk zo volgen. Haar ogen scanden de gebied af, op zoek naar een winkel die haar leuk genoeg leek. Verschillende winkels waren te vinden op het pad die ze betrad, hoewel er geen één was die echt haar aandacht trok. Jongenskleding was moeilijk uit te zoeken en al helemaal voor een persoon als Liam. Hij was moeilijk met bepaalde dingen, waarschijnlijk ook met kleding uitzoeken. Haar ogen bleven hangen op een winkel die haar goed genoeg leek. Haar voeten brachten haar naar binnen. Enkel jongens waren er in de winkel te vinden. Als enige meisje voelde ze zich niet ongemakkelijk in de grote ruimte. Haar ogen zochten de winkel af, op zoek naar kleding die ze bij Liam vond passen. De tassen die ze bij zich had zorgden ervoor dat ze niet haar gang kon gaan. Ze draaide zich om naar Liam, om hem vervolgend aan te kijken. 'I'll be back in a few minutes. Can you keep these bags with you?', de tassen had ze voor hem gelegd, waarna ze naar de rekken met kleding liep.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het naspreken van zijn eigen woorden gaf hem een reden voorzichtig wat meer vermaak te tonen. Geblokkeerd door al het andere werd het dan wel lichtjes, hij had de moeite genomen om het zo luchtig als mogelijk te laten blijken. Het geglimlach wat Kenna hem gaf werd hier een goede reden voor. Onverklaarbaar genoeg wilde de jongen het er een beetje gezellig houden, iets wat feitelijk totaal tegen zijn systeem inging en al helemaal als het op zijn anti-sociale karakter aankwam. Plagend keek Liam haar aan. "I figured. Old news."
De winkelzoektocht doorliep hij volgzaam, aan haar zijde gebleven met het rondgaan van allerlei soorten stores, de een nog waanzinwekkender dan de andere. Ongeschonden kon hij vertellen dat het overweldigend was. Het rondstruinen van paden waarnaast mensen hun intrede maakten in ruimtes vol met drukte, met het doel om items te kopen zonder dat hij hier vroeger mee was opgegroeid. Hij kende de markten op zijn duimpje. Als kleine zwerveling was hem de gemoedelijke dorpsgewoonten bekend, de tradities, straatfeesten en een uitgekamd volk. Hier kon hij zich lastig aan aanpassen. Een mooi uitzicht gaf het weer, maar toch confronteerde het hem met een tijd waar Liam al jaren in verstrikt was geraakt, een omgeving waar hij afkeer tegen had ontwikkeld ondanks de schoonheden. Prachtig vond hij het er zeker. Of hij gedeeltelijk gelukkig was om met Kenna door een gebouw als deze te wandelen kon ook niet worden uitgesloten, dan wel hij het aarzelachtig vond hoe hij het beschouwen moest, zodra ze samen een andere winkel ingingen. Jongenskleding bedekte zijn gezichtsvermogen alleszins. Rekken waren volgehangen met kledingstukken waar hij niet van op zou kijken, de paar bezoekers rustig rondgekeken toen hij wat versteend rondkeek. Afgeleid door zijn buurt nam hij haar tassen van haar aan. Ze gekneld in zijn handgreep, knikkend op haar vraag zonder enig idee te hebben van wat ze hem vertelde. Meer dan om zich heen kijken kwam niet meer in hem naar voren. Alsof het de laatste beschikbare optie voor hem was, bleef Liam stil in de hoek van de ruimte staan.

"Damn.."

Account verwijderd

schreef:
Net als in de vorige winkel was Kenna vurig op zoek naar kleding voor Liam. Toch had ze hierbij kritisch gekeken naar wat hem het beste zou passen. Enkele keren had ze haar blikken op Liam laten vallen, om te zien of iets hem écht zou staan. Hij stond in een hoek, niks zeggend en wat om zich heen kijkend. Ze kon het zich voorstellen dat hij zich niet op zijn gemak voelde in een overvolle winkelcentrum. Aantal weken waren er verstreken en ze kenden hem waarschijnlijk beter dan zijn huisgenoten. Ze wist dat hij zich niet graag met mensen om zich heen omringde. Voor kort had ze haar hoofd geschud, om zich vervolgens weer op de kledingrekken te focussen.
Binnen een half uur was ze klaar. De kleding die ze had uitgekozen pasten bijna niet in haar armen. Toch had ze een manier gevonden om het allemaal naar Liam toe te brengen. Tussen alle kleding zaten verschillende soorten. Broeken, blouses, T-Shirts truien... Ze had niet bijgestaan dat hij het waarschijnlijk nooit koud had, wat ze kon afleiden bij zijn koude lichaamstemperatuur. Toch liet ze de stapel kleding zien aan Liam. Er waren weinig zwarte T-shirts tussen te vinden, maar wel enkele, aangezien ze het zielig voor hem zou vinden om geen zwarte, basic shirts voor hem ertussen te stoppen. Met een kleine glimlach probeerde ze Liam aan te kijken, door over de grote stapel kleding te kijken. 'I hope you like it. Don't worry, I also grabbed a few of your boring, black T-shirts', ze kon zich al voorstellen hoe hij afkeurend de kleding voor de eerste keer aan zou trekken. Het zou er raar uitzien wanneer hij zich zonder een zwarte shirt zou vertonen, maar ze wist dat de kleding die ze had uitgekozen hem zou staan. 'You can fit, if you want?', vragend had ze hem aangekeken, afwachtend op een reactie van hem.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hey kid. You're up early today." Talmend traag maar wel zag hij de oudere man van zijn barkruk afkomen. Het gezoem en getril van de apparaten overvloeide elkander geluid in de zaak en doch kwamen zijn vriendelijke klanken over het apparaat heen, dat hij in alle rust in zijn handgreep liet zakken om het voor kort uit het stopcontact te halen. "How do?" Een kleine glimlach gaf de man aan hem af, naar hem gewenkt door middel van zijn arm uit te steken dat hij verder mocht komen. Schoorvoetend zette hij zijn passen binnen de barbershop. Onzekerheid had hij niet in zich gehad, maar het idee dat zijn vader het hem verbood er binnen te treden gaf hem genoeg huiveringen om het sloom af te gaan, al dan met twijfels. "I was bored," vertelde hij hem. De hitte in de buitenlucht schermde hij weg sinds zijn aankomst, maar aan zijn kapsel en het zweet op zijn voorhoofd was te opperen dat hij leed onder de hittegolf in het welbekende Spanje. Nattig oogden de lange plukken, druppelend langs zijn voorhoofd waarop het loom hing, futloos en uitgegroeid. Echter leek Tony hier geen enkel probleem mee te hebben. Zorgeloos haalde de oudere een hand door zijn haar heen, hem in zijn armen gesloten voor hij uiteindelijk Liam's kin optilde zodat hij in zijn donkere ogen kon kijken. "You shouldn't be here, not now," vertaalde hij lief naar de twaalfjarige voor zijn gedaante. "It's dangerous out there." Goede bedoelingen stonden op zijn gelaat geschreven, daarentegen hij tranen voelde opwellen in zijn ooghoeken. Waar hij heen moest wist hijzelf ook amper te bedenken. Wat hij wel wist was dat hij hier nog niet weg zou gaan, hetgeen wat de eigenaar zonder tegenwoord aannam en hem onder de hoede nam. Bemoedigend gaf de man hem nog een glimlach en werd hij op een van de kappersstoelen gezet. "What do you think about a new haircut, young man?" verliet zijn mond welwillend, zijn vingers laten gaan door zijn verwilderde kapsel. "No need to tell Fernando. It's on me."

Schok vloeide voor kort door hem heen met het waarnemen van een ander persoon voor hem dan waar zijn achterhoofd hem naartoe had geleid. Hij keek op, niet zodanig ontkomen aan een flashback om als wakker beschouwd te worden, maar genoeg om Kenna zien te verschijnen op de plek voor hem waar hij eerder nog een leegte dacht te zien. Ditmaal met haar handen vol met kleding. Een grote stapel had ze bij elkaar gebracht en met zich meegesleept, met haar kleine lengte haast bedolven onder het goed. Het zag er lachwekkend uit en er gierden genoeg opties door hem heen om hier wat over los te laten, dan wel wat hij met goede bedoelingen inhield. "I don't trust you with sizes," prevelde hij, een handvol kleding van haar borst afgenomen zodat ze hem normaal aan kon kijken. "..yet. I'll fit some of them, see if you got the right ones." Voorop lopend slaakte hij de richting uit van de pashokjes. Een van de achterste tot de zijne geclaimd, het gordijn over de metalen stang getrokken vooraleer hij besloot zich om te kleden. Het uiterlijk kon hem op het moment amper meer schelen, voor hoever hij dan nog gaf over hoe hij eruit zag. Wel wist hij dat als het hem niet aanstond, Kenna hem voor geen beloning ook maar over zou kunnen halen. Alhoewel.. als ze hem een grote beker koffie zou brengen, zou hij er mogelijk nog over nadenken, was het niet?

Account verwijderd

schreef:
Dankbaar keek Kenna hem aan wanneer hij een aantal kledingstukken van haar pakte. De stapel werd meteen lichter en korter, waardoor ze hem normaal aan kon kijken, zonder over de kledingstukken te kijken. Ze knikte met een glimlach, blij nadenkend om het feit dat hij haar uitgekozen kleren überhaupt een kans gaf. Nooit had ze van hem kunnen verwachten dat hij zijn kledingstijl zou kunnen veranderen. Ze had al helemaal niet eraan gedacht dat ze kleren uit zou zoeken met haar kidnapper. Het idee was raar, maar ze dacht er niet hetzelfde over net als aan het begin. In feite was ze zelfs gewend geworden aan de Liam en zijn irritante trekjes, hoewel ze het nu als een soort gewoonte kon noemen. Misschien zou iemand haar manier van denken absurd vinden, hoewel het voor haar normaal was geworden dat ze met haar ontvoerder normale dingen deed. Zo had ze er niet over nagedacht, maar nu ze eraan dacht vond ze het vreemd. Toch schoof ze die gedachte opzij, zich geen zorgen meer makend om haar band tussen haar en Liam.
'But you'll show me how it looks on you, right?', vroeg ze hem, voordat hij richting de kleedkamer stapte. Zuchtend liet ze zich op één van de achterste stoelen vallen, waarna ze één van de gordijnen dicht hoorde schuiven. 'Do it quickly, or I'll get the coffee without you', riep ze hem nog na. De rest van de kleding had ze naast zich op een andere stoel gelegd, terwijl ze zat te wachten op Liam. Haar been had ze over haar andere been gelegd om het zich zo comfortabel mogelijk te maken. Ongeduldig wachtte ze totdat de gordijn weg zou worden geschoven om Liam te onthullen. Verschillende kledingstukken had ze voor hem uitgekozen, in hoop dat het de goede maat was en het hem enigszins paste. Kleding uitzoeken vond ze niet moeilijk. Ze deed het vaak genoeg met Mason. Aan het begin had hij dezelfde mening over kleding kopen als Liam, maar dat veranderde al snel. Ze bedacht zich dat ze de afgelopen paar dagen niet aan haar ex had gedacht, niet eens gemist. Schuldgevoel borrelde in haar op, bedenkend hoe zijn leven werd geëindigd. Hoewel het zijn schuld was dat zij nu niet vrij was, kon ze er niks aan doen dat er schuldgevoel in haar opkwam bij de gedachte dat ze hem niet had gemist. Ze wist niet wat er met zijn lichaam is gedaan, waarschijnlijk verbrand of achtergelaten in de kelder. Kippenvel verspreide zich over haar arm bij de gedachte daarvan. Snel probeerde ze de gedachten weg te schuiven, door de bon van haar kleding uit één van de tassen te pakken om het vervolgens door te lezen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Rood was nooit zijn kleur geweest. Eigenlijk waardeerde Liam nooit werkelijk kleuren, eerder gehecht aan het zwarte, het duistere waar hij altijd naar terug kon komen. Het was hem te vrolijk. Paste niet bij hem, gaf hem een uitstraling waar hij niet mee in wilde stemmen, gewoonweg omdat het hem deed denken aan een ander tijdperk. Het deed hem denken aan gelukkig zijn. Een stemming die hij voor geen hint in zich had gevoeld, een vrolijkheid waar hij geenszins aan voldeed hoe hij dan ook eens om de zoveel tijd een beetje vaag een glimlach tevoorschijn wist te halen onder zijn eeuwige kilte. Hij vond het ongemakkelijk. Oncomfortabel hemzelf in het spiegelbeeld weer te zien met ander uiterlijk dan de afgelopen negenenzeventig jaar, hoe het dan ook geen drastische veranderingen waren. Enkel een rood t-shirt kleurde zijn borstkas, een normale spijkerjeans de plaats ingenomen van zijn doorgaanse, zwarte. Peinzend sloeg hij zijn blik weg van het reflecterende beeld op zichzelf. Hij bleef staan, zuchtte en opende na roerloos te hebben gestaan in het pashokje dan toch de gordijnen, om Kenna ernaar te laten kijken zoals ze gevraagd had.
"Size is cool," mompelde hij wat onbezonnen. "Hate the color though. Too much.." Zijn hand streek de geplooide stof wat recht, het twijfelachtig bekeken met iets wat men kon zien als zowel gevoelens van haat als radeloosheid. Enerzijds kon het hem niets boeien wat hij droeg, aan de andere kant kostte het hem ongelooflijk veel inspanning iets aan te nemen wat hij liever ritueel had verbrand; deze kleding erbij meegenomen. Hij zuchtte. "Brightness."

Account verwijderd

schreef:
Kenna's aandacht was op de bon gefocust, totdat ze de gordijn hoorde openschuiven. Langzaam had ze haar hoofd opgetild, de jongeman aangekeken. Zwart was geen kleur meer die bij zijn kleding domineerde. Een donkerblauwe spijkerbroek sierde zijn benen in plaats van de zwarte broek die hij altijd droeg. Het shirt die hij droeg was rood, een kleur die hem zeker weten paste. Toch zag ze aan hem dat hij zich niet fijn voelde in de rode katoen. Aan zijn blik te zien wilde hij het shirt zo snel mogelijk uittrekken.
Haar handen zochten de stapel kleding af, naar een shirt die een kleur had die hij enigszins zou accepteren. Een donkerblauwe shirt met witte tekst erop had ze gevonden waarna ze opstond. 'I think that this is a good colou for you? It's not black, but it's darker than the red one', zei ze. Het shirt gaf ze aan hem, waarna ze de spijkerbroek bekeek. 'The jeans... they looks good on you. Better than the black ones', vertelde ze. Ze draaide zich om, waarna ze richting haar plek liep. Ze ging zitten, wachtend totdat hij klaar was met passen. De stapel had ze nog één keer nagekeken, wetend dat hij zich in felle kleuren niet goed zou voelen. Enkele felle shirt liet ze in de stapel zitten, hopend dat hij ze ooit zou aan zou doen. De rest hield ze in haar handen, waarna ze opstond en ze weer terug legde in de winkel. Ze wist dat hij ze niet zou gaan dragen. Wanneer ze de kleren weer had teruggelegd liep ze terug naar de paskamers, waarna ze plek nam op de stoelen voor de pashokjes.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De spijkerstof van zijn jeans kon hij verdragen, het wat schouderophalend opgenomen toen hij het nogmaals bekeek door zijn kin te laten zakken. Veel met spijkerbroeken had Liam nooit gehad. Merendeel kwam het door de bloedvergieten die teveel zichtbaar werden op de stof zodra er druppels op terechtkwamen, maar weigerend toe te geven dat het ook door zijn walging voor andere kleuren dan zwart ging, bleef het in zijn achterhoofd hangen. Grijs kon hij nog veroorloven te dragen, wit soms als het echt moest voor bepaalde gelegenheden, enigszins pakken of smokings zodra hij hiertoe gedwongen werd door de omstandigheden. Doorgaanse kleding accepteerde hij enkel duister. Het paste bij hem, op zijn minst genoeg om Liam op gemak te stellen door erin te lopen, waar Kenna blijkbaar geen besef van had.
"I guess that one'll do." Onbekommerd over de rest van de gasten verdween het rode shirt over zijn hoofd, zijn bovenlijf zichtbaar gemaakt buiten de pashokjes met het overpakken van het andere t-shirt. Schaamte had hij amper gehad voor zichzelf. Dat vele littekens zo hun weg naar buiten vonden en vol in het zicht werden gelaten hadden hem geen reden gegeven om binnen, verschuild achter de gordijnen, zich om te kleden, hoewel het meer kwam door zijn trage denken. Hij had er geen zorgen om omdat hij het simpelweg voor even vergeten was. De haast waarmee hij dan toch zichzelf weer bedekte met een ander t-shirt maakte echter duidelijk dat hij het liever wegschermde dan het openbaar te laten. Tekenen van gevechten en oorlog trok hij terug het donkerte in door in een fractie het donkerblauwe shirt over zijn hoofd te trekken. Zuchtend streek hij het glad, vragend naar Kenna opgekeken om haar reactie af te wachten. "This one is.. better. Suitable enough."

Account verwijderd

schreef:
Kenna's ogen volgden zijn bewegingen wanneer hij de rode T-shirt voor de donkerblauwe verwisselde. Haar blik bleef hangen op zijn afgetrainde torso, zijn tatoeages en littekens één voor één bekijkend. Nadenkend over wat voor verhalen erachter schuilde, hield ze zich stil. De littekens waren waarschijnlijk gevormd voordat hij een vampier werd, aangezien hij de kracht had om binnen een paar seconden te helen. Het verhaal achter zijn vampirisme had hij haar nooit verteld. Ze wist nog steeds niet hoe hij is veranderd in een vampier en door wie. Het was voor haar een grote raadsel hoe iemand überhaupt een vampier kon worden. Zelf wist ze dat ze nooit van haar leven een vampier wilde zijn. De gedachte dat ze eigenlijk dood was, was geen positieve gedachte, net als het drinken van bloed om de honger te stillen. Er waren ook positieve kanten eraan, maar toch zag ze meer negatieve kanten dan de positieve.
Haar gedachten werden verbroken wanneer zijn stem haar oren vulde. Haar blik had ze voor even op hem gericht, waarna ze die weer op zijn bedekte torso richtte. 'It looks good', glimlachte ze. Ze had gemerkt dat hij zich in donkere kleuren beter voelde dan in felle kleuren. Zijn kledingstijl zou ze nooit begrijpen, aangezien er maar één kleur werd gebruikt in zijn kleding. Zijn kledingkast was gevuld met zwarte kleding, geen andere kleur kon er gevonden worden in zijn kledingkast. 'You want to fit more things?', vroeg ze hem, terwijl ze hem vragend aankeek.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"No, I don't need to fit anything else," opperde hij, zijn vingers even door zijn haar laten gaan vooraleer hij terugstapte in het kleedhokje. "Let's go get some coffee." Zijn behoeftes aan cafeïne waren groot geworden, groter dan anders sinds Liam geen waarde hechtte aan voeding of drinken op het binnenkrijgen van bloed na, maar het was verrassingsvol dat hij voor het eerst in lange tijd liever een grote beker met koffie in zijn handen had dan dat hij de hartslagen van de andere centrumgangers kon horen, hun bloedstroom kunnen waarnemen indien het hart dit elk rondpompte. Waar het aan lag wist hij niet, al stelde de jongen geen vragen, tevreden genoeg om zijn denken van die ochtend af te kunnen zetten.
Het betalen ging aardig vlug. Hij had geen kledingstukken verder nog doorgekeken om ze te keuren, dan wel om haar aan te spreken over de verschillende keuzes die ze gemaakt had aan de hand van de stoffen. Sommigen gaven een print af die hij met tegenzin voorbij zag komen bij het scannen van de kassa, niettemin hij zijn mond gesloten hield en volgend alles 'netjes' afrekende. Met het uitlopen van de winkel had hij pas het aanzetten weer gekregen om te praten. Hiervoor had hij geen interesse gehad in het voeren van een gesprek, tevens de concentratie ervoor ontbrak; nu deed hij niet anders dan zijn lippen niet langer op elkaar klemmen en rondkijken langs de overvolle hal van het winkelcentrum. Dezelfde, verwilderde blik keerde lichtjes terug. Hij glimlachte een beetje, te zwak om het tot vrolijk te beschouwen en toch goed genoeg om zichtbaar te zijn, en draaide zich terug naar Kenna. "Eh.. Is it always this busy in malls or something?" Hij kon het zich moeilijk voorstellen wat mensen er leuk aan vonden. Als hij er al gemakkelijk verdwaalde, hoe moest het dan wel niet voor al die kinderen zijn?

"Crowded and stuff. Never thought there'd be so many stores as well."

Account verwijderd

schreef:
Kenna knikte enkel, aangezien ze hem niet wilde dwingen om meerdere dingen te passen. Zelf wist ze dat hij dat niet zou doen en hij zo snel mogelijk uit de winkel wilde stappen. Hoewel het winkelen niet lang had geduurd, was ze toe aan koffie. Aangezien ze niks had ontbeten in de ochtend hoopte ze dat koffie ervoor zou zorgen dat het warme vloeistof haar honger zou stillen. Ze had al een café in gedachte waar de koffie betaalbaar was en lekker. Bij de gedachte daarvan kreeg ze meer zin in koffie. Hij leek haast opgelucht wanneer ze richting de kassa liepen. De vrouw achter de kassa keek raar naar de stapel kleding, waarschijnlijk nadenkend waarom hij zoveel kleding had gepakt. Haar ogen volgden haar bewegingen, de irritante piep steeds aanhorend bij elke gescande barcode. Het ging een tijdje zo door. Blij was ze zeker wanneer Liam had betaald en ze de winkel uitliepen. Ze had gedacht dat hij op het laatste moment zich zou bedenken en enkel de zwarte shirts zou kopen. Toch had hij alles gekocht wat ze voor hem had gekozen, ook al zag ze de twijfel wel in zijn ogen. De vrouw had ze netjes gedag gezegd, waarna ze achter Liam naar de uitgang liep.
Het leek steeds drukker te worden in het winkelcentrum. De bankjes raakten overvol en hetzelfde gold voor de winkels. Ze liep naast Liam wanneer ze haar weg vervolgde richting het cafeetje die ze vaak genoeg had bezocht. Langzaam keek ze Liam aan wanneer ze zijn stem boven het gepraat van de mensen hoorde. Vreemd keek ze hem aan, bedenkend of hij serieus was. Het was duidelijk aan hem te merken dat hij niet vaak naar winkelcentra's ging. Voor even knikte ze haar hoofd, vervolgens van hem weggekeken. 'Yes, and it's even more crowded in the weekend', vertelde ze. Het was raar dat hij het niet wist. Toch wist ze dat hij enkel wegging van huis voor missies, althans, dat dacht ze.
Haar ogen zagen de bekende café. In dit stuk was het wat rustiger, aangezien hier niet veel winkels waren. Enkel wat een boekenwinkel, souvenirwinkel en een tassenwinkel waren er in dit stuk te zien. 'We can go to that cafetaria over there? Their coffee is really good', vertelde ze hem.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"It is? Hell, I thought it was just for today or something." Geen apart gevoel was het meer voor hem om het onbegrip te voelen groeien over de plaats waar ze zich bevonden. Hij had alleen helderheid gehad over de taferelen die hij eerder mee had gemaakt, de kleinschalige kraampjes waar elk individu elkaar kende en het qua aantallen in bevolking meer meeviel dan dat het tegenzat als het ging om drukte. Ze hadden elk weten gehad van welke familie ze afstamden, waarmee ze zich bezighielden en mogelijk was dat wat ervoor zorgde dat Liam zijn plaats niet helemaal in het winkelcentrum wist te vinden; er waren teveel onbekende mensen die er een grote drukte veroorzaakten.
Een van de café's hadden Kenna's interesse getrokken, merkte hij aan haar stilvallen. Haar pas vertraagde in tegenstelling tot de zijne, al dan ook hij geen sterk tempo in had gezet door de paden langs de winkels heen, en haar voorstel gaf dit helder aan. Waarom ze hem er haast toe dwong te stoppen werd hiermee ook verduidelijkt. Ze had iets gespot wat volgens haar de moeite waard zou zijn, dus hield hij zich ook volgzaam aan het meisje en, dan wel tegen zijn doen in, accepteerde hij wat ze van plan was. "Eh.. sure," knikte hij haar toe. Onderzoekend gleden zijn ogen langs het aangewezen pand, het in zich opgenomen waaronder ze weer verder liepen. Ergens zag het er typisch uit. Een uitstraling gevormd door de bakstenen muren die van oude afkomst leken te zijn, de sfeerverlichting en kleine, ietwat gammele, tafeltjes. Ze had geen slechte suggestie gegeven, althans, voor hoe hij het van een afstandje eruit vond zien. Het gaf hem op zijn minst een kleine glimlach mee, bedacht dat hij binnen nu en een paar minuten een grote beker koffie in zijn handen kon hebben, al zou hij de geluidsoverlast van hard pratende stedelingen gaan vervloeken. Enigszins rustig stapte hij naar binnen.

"What do you want to drink?"

Account verwijderd

schreef:
Wanneer Kenna's voeten in de ruimte van het café stapten kwamen er verschillende flashbacks die haar herinnerden aan de tijden die ze hier gespendeerd had. Vooral met haar tante was ze hier te vinden, maar ook met haar vrienden. Dit was meestal de plek waarin ze vaak na school verbleef, soms ook wel om huiswerk te maken. Aan het café had ze enkel goede herinneringen en was het een plek waar ze graag terugkwam. De geur van versgemalen koffiebonen drong haar neusgaten binnen, maar ze genoot van de geur. De geur van koffie had ze nooit vies gevonden, ook al wist ze dat de meeste mensen er niks aan vonden. Het was niet erg druk, maar er waren zeker weten wel mensen. Het leek aardig vol te zijn, maar toch zag ze ergens nog twee tafeltjes vrij. Haar blik had ze op Liam gericht wanneer ze zijn vraag hoorde. 'A big latte would be great. I'll find us a place to sit', gaf ze aan. Langzaam draaide ze zich van hem af, waarna ze een plek achteraan in bezit nam. Ze nam rekening met Liam, wetend dat hij niet graag dichtbij andere mensen wilde zitten. Ze nam plaats op de hoge druk, vervolgens uit verveling de menu bekijkend. De tassen had ze naast zich gelegd, om het zich minder zwaar te maken. Binnen enkele minuten had ze de menukaart doorgelezen en stopte ze hem weer terug op zijn plek. Verveeld tekende ze met haar vinger tekeningetjes op tafel, terwijl ze haar hoofd op haar linkerhand liet leunen. Haar verveling duurde niet lang. Een bekende stem leek haar uit haar lijden te verlossen. 'Kenna? Kenna!', haar naam hoorde ze door de kleine ruimte heen galmen. Mensen richtten hun blikken op de, voor haar bekende, donkerblonde jonge. Automatisch verscheen er een glimlach op haar gezicht wanneer ze haar beste vriend herkende. 'Jess!', ze stond op, blij om een bekend gezicht te zien. Ze omhelsde hem wanneer hij zijn armen opende als acceptatie om hem te knuffelen. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht wanneer ze hem bekeek. Hij was niks veranderd. Ze mistte hem, zijn enthousiasme, luisterende oor en de lol die ze samen hadden. Hij was iemand die belangrijk was voor haar. Nog steeds droeg hij petten en kleedde hij zich in grote shirts, met een skinny jeans rondom zijn benen. De skateboard die hij in zijn rechterhand hield liet zien dat hij enkele minuten geleden ervan gebruik had gemaakt. 'Are you here with Mason? I didn't see you both in a long time, what's going on?', zijn groene ogen keken haar aan, haast bezorgd. Al sinds een jonge leeftijd had ze de jongen gekend, ze was zelfs verliefd op hem in haar jongere jaren. Haar herinnering was haast lachwekkend, wetend dat hij niet op meisjes, maar op jongens viel. Toch was dat bijna niet aan hem te zien. Zijn overbezorgdheid was er altijd, maar dat was enkel voor haar. Hij wist haast alles, zelfs van haar verleden. Ze wist dat hij zou vragen om Mason. Hij mocht hem graag, wat altijd al zo geweest was. Haar glimlach verdween, terwijl ze snel een smoes bedacht. 'We aren't togethere anymore. Things didn't go well between us', vertelde ze. Hij leek het te begrijpen, wat ze wel had verwacht. Het onderwerp Mason zou niet meer aan bod komen. 'And you, you found someone?', vragend keek ze hem aan, een glimlach aan hem laten zien. Wanneer zijn ogen het oogcontact verbroken tussen de twee wist ze dat er iets was waarvan ze niet wist. Haar mond opende ze lachend, hem vervolgens zacht geduwd om hem te plagen. 'You need tot tell me everything, Jess. Everything!', zijn nerveuze lach vulde haar oren.

Her best friend, Jess. ^

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld