O' // ft. Vasilissa - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' // ft. Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Ivanov deed Alpha verrast kijken. In plaats van geschrokken om te draaien, haar van hem af duwend, sloeg hij zijn armen rondom haar. In plaats van de kop van een pistool, waren het dit keer de lippen van een jongeman. Zijn ademhaling vertraagde, iets wat een teken van rust was. Alpha vroeg zich af waarom hij zo reageerde. Misschien had hij een geliefde, ver van deze hel en miste hij haar. Of misschien had hij het koud, en gebruikte haar puur als verwarmingsbron. Wat ook zijn reden was, Alpha genoot met volle teugen. Het was haar ontlopen hoe schuldig en teder aanrakingen konden zijn. De affectie die haar overspoelde, lieten haar tot rust komen. Ook haar ademhaling vertraagde.

Het duurde even voor de schone slaper zijn ogen opende en haar gelaat zag. Ook op dat moment reageerde hij eerder kalm, iets wat ze nooit had verwacht. Een lichte kreun van irritatie ontsnapte echter uit zijn mond. Zijn stem werd hoorbaar doorheen de kilte van de ruimte waarin ze lagen. "De manier waarop je reageerde op mijn plotse verschijning verklapte anders wel dat je het fijn vond," grijnsde Alpha. Zijn arm had hij uit positie gehaald, wat het haar gemakkelijk maakte om te doen wat ze altijd wel deed. Hem uitdagen. Ze trok zichzelf op en bracht haar lippen dichterbij zijn gezicht. Met een warme gloed drukte ze enkele kusjes over zijn aangezicht, eindigend bij zijn voorhoofd. Net zoals hij deed, enkele tiental minuten geleden. Na haar lippen daar even vastgeketend te hebben, zette ze haar weg voort naar beneden. Bij zijn mondhoeken bleef ze even haken. Ze liet hem smachten naar meer. Met maar een minimalistische aanraking tussen elkaar lippen, vormde ze een enorme spanning. Voor een ochtend dat zo vroeg begon, was Alpha eerder teder bezig. Daar besloot ze in een fractie van een seconde verandering in te brengen. Uitdagend wikkelde ze haar benen rond zijn middel, waardoor ze op de rand van zijn kruis en buik zat. De kusjes waren weer van toepassing, maar nu wat ruwer. Haar vingers plaatste ze rondom zijn nek, in een wurghouding. "Je gevangene kan je elk moment doden," begon ze duivelachtig. "Je bent niet goed bezig, ontvoerdertje."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het reageren op haar opmerking liet hij weg. Hij wist dat ontkennen geen zin had, omdat hij zeker niets te zeggen had over het weten dat hij er ergens wel van genoot. Om iemand in zijn armen te hebben. Om warmte tegen zich aan te kunnen voelen zonder het op te moeten zoeken, maar het was de persoon zelf die het erger maakte dan het was. Alpha in zijn bed hebben liggen, laat staan tegen zich aangedrukt intussen hij zich in dromenwereld bevond, stond nou eenmaal niet op zijn bucketlist. Zijn zwijgzaamheid werd daartegenover wél onderbroken zodra ze de posities onverwachts veranderde. Haar lippen die zijn gezicht verstreken met elke gevonden centimeter, maakte dat Alex zijn protest kenbaar wilde maken. "Wat denk je dat je aan het doen bent?" prevelde hij, ietwat geërgerd. Zijn ogen knepen zich samen om uiteindelijk een blik van pure afgunst te vormen, die hij vol uitstraalde onderwijl zijn hoofd overladen werd met gekus. Enkele keren grimaste hij afkeurend. Haar beide benen waren al gauw om zijn middel geklemd en maakten het onmogelijk voor hem te ontsnappen. Haar adem kleefde aan de rand van zijn mond, een onuitstaanbaar gevoel achtergelaten bij hem. Hij had zelfs momentenlang de neiging zijn lippen dan eindelijk te laten belanden op de hare. Een hartstocht die, alles op alles, weggedrukt werd door zich roerloos te houden. Ze verdiende de overwinning niet.
"Maar mijn gevangene gaat dat niet doen." De brutaliteit kwam er grotendeels vanaf met het uitspreken van zijn woorden. Het kon hem niet minder schelen wat ze van plan was en dat hij, als het over doodgaan ging, geen angst toonde was hierbij verduidelijkt. De wurggreep op zijn nek werd compleet genegeerd evenals de paniek die hij eigenlijk zou moeten voelen. Er werd gedaan alsof het de normaalste zaak van de wereld was om haar, zonder de boeien, vrij in zijn bed te kunnen weerzien.
"Als je me weg had willen hebben, had je dat gedaan voordat ik wakker werd. Al vanaf het moment dat je die handboeien daar-" Kortzichtig gleden zijn ogen secondenlang door naar haar eerdere plaats, waar het metaal aan bevestigd was geweest. "-af had kunnen krijgen. Je hebt me nodig, Dimitrova." Een kleine, kille grijns werd op zijn gelaat getoond. Hij wendde zich weer tot Alpha die zich wel degelijk in een intieme zone bevond. Ja, ze liet hem naar haar lijf verlangen, maar zijn vastbeslotenheid over alles overwon wederom. Alsof ze nooit plaats had genomen bij zijn kruis, kwam hij overeind tot de dochter van Mikael op zijn schoot weergevonden kon worden. Haar rondingen werden zijn focus. Zijn koele handen kwamen gelijk in aanraking met haar blote huid, zijn vingers strelend langs haar heupen. Wat zij hem gaf; gaf hij haar terug. Het punt waarbij er voor hem geen gevoelens aan te pas kwamen was nog hetzelfde gebleven. Hij zocht de grenzen op, maar geen spoor van genegenheid ofwel de bijbehorende passie kwam naar buiten. Het waren zijn eigen onvertogen, donkere ogen die opkeken naar de hare met geen blijken van andere emoties dan zijn gewaagde karakter normaliter met zich meebracht.
"En voor de duidelijkheid: het is Alex voor jou, kleintje."

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Bij zijn onverschillige woorden was Alpha's drang om hem met blote handen te vermoorden gigantisch groot. De gevaarlijke maar sensuele aanrakingen die ze ruilden, overstemden echter die drang. Haar lichaam was als een dolly, zijn vingers het geweer. De lichte stroken vormden de kogels en zijn geknijp symboliseerde granaten. Haar greep rond zijn nek werd met geen spier verroerd. Nog steeds even strak hield ze hem in haar bedwang, zodoende dat het leek alsof hij haar eigendom was. Ze grinnikte spottend bij zijn reactie en keek hem er dodelijk bij aan. "Je hebt me nodig," herhaalde ze terwijl ze met haar ogen draaide. "Leuk smoesje om me in je bed te krijgen, Ivanov," grijnsde ze. Tegen zijn voorstel in, gebruikte ze toch zijn achternaam. Het gaf iets van dominantie vrij, en met dat gevoel speelde Alpha graag.
Haar vingerzetting rond zijn nek verslapte, en in enkele seconden stond ze aan de bedrand. In haar ooghoeken zag ze een geweer liggen, zo verlaten als maar zijn kan. Ze wandelde er heupwiegend naartoe en boog triomfantelijk neer om hem op te rapen. Naast het serienummer zag ze een naam die er met sierlijke letters in gegraveerd was. 'Ralph' was te zien in de pikzwarte, matte Beretta. Ze klemde haar vingers rond het handvat en wandelde terug naar het bed. Daar waar ze enkele minuten geleden in lag, in de armen van iemand de als de dood voor Alpha was. Het geweer plaatste ze speels op zijn slaap, waarna ze de trekker overhaalde. Zoals ze al aanvoelde was het geweer leeg van ammunitie.
"Ralph," begon ze. "Een ouwe geliefde?" grijnsde ze uitdagend. Het pistool was eerder stoffig, en aangezien hij ergens in een hoekje gedumpt was, was het het wel duidelijk dat Ralph geen speciale betekenis meer had voor Alex. Ze trok het geweer weg van Alex' slaap en legde die op het nachtkastje waarin wellicht wat ammunitie lag.
Ze sloeg haar ogen weer op Alex en voelde hoe één van haar mondhoeken naar boven werd getrokken. Ze zin om haar volledig aan hem over te geven was reusachtig. Ze kon zichzelf maar met moeite inhouden om hem niet, al dan niet opnieuw, te beladen met kusjes. Zijn stalen blik gaf haar kriebels, niet van liefde maar van lust.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Ja, je hebt me nodig. Net zoals iedereen die iemand laat leven terwijl ze ze anders allang van het leven hadden beroofd. Ik ben geen idioot." Vermakelijk keek hij naar haar op, in haar ogen die hem verleidden om zich over te geven aan haar doen en laten. Hij vond het sexy. Ze liet hem meer dan alleen verlangen naar alles. Naar de aanrakingen, naar haar lichaam zelf en de acties waarmee ze hem ergens tot waanzin dreef. Nee, hij kon haar geen ongelijk geven. Met haar in zijn bed zou hij vergenoegd genoeg zijn om hele uren door te brengen. "Het werkt anders wel," murmelde hij. Verleidelijk gingen zijn vingers uit naar de sluiting van haar bh. Genoeg kracht gezet om zijn aanwezigheid te laten blijken, doch niet genoeg moeite gedaan om het open te klikken. Hij genoot enkel van de uitdagingen die zij elkaar stelden. Vergaan ging het tevens ook al snel, sinds ze na even afstand van hem nam. Bij haar opstaan gleden zijn handen van haar huid af tot hij ze uiteindelijk liet rusten op het lichtgekleurde beddengoed.

Een hatelijke uitdrukking speelde zich af op zijn gelaat. Hij had er geen baat bij om bij de jongen na te denken, ronduit omdat het een grote verrader was, maar toch wilden zijn gedachten niet meewerken. Bij het zien van het kostbare wapen kwam elk beetje van de hallucinaties over de gebeurtenissen weer terug. Het wees hem naar zijn verleden, naar de afgelopen paar jaar en wel degelijk de sinistere dagen die Alex gekend had. Hij kon het zogezegd niet zomaar langs zich heen laten gaan zonder protest of woedend gegrom over de vondst. "Mocht hij willen," siste hij afkeurend. Weinig belangstelling had hij bij de tocht van Alpha, die haar terug aan zijn zijde leidde. Het weten over de wapen en de ontbrekende munitie baarde hem geen enkele zorgen meer. Ze mocht ermee uithalen wat ze wilde; zelfs als het verwoesting inhield. Hij had het met plezier verbrandt als hij het hij zich op kon nemen zich ervan te ontdoen. Een schuine, vage grijns vertoonde zich rond zijn lippen. De plannen van de Dimitrova prinses waren nog altijd onvoorspelbaar, maar zodanig dat het hem vermaakte omdat ze met de grenzen zat te spelen. Met het overhalen van de trekker verbreedde het zich in een mum van tijd. Verwateren deed het echter wel weer, zoals gewoon was bij het opkomende onderwerp van de Amerikaan in het bendehuis. Verafschuwend wendde hij zijn ogen van het handpistool af. "Het zijn jouw zaken niet wie hij wel niet mag zijn. Als je het zo graag wil weten, mag je het die klootzak zelf gaan vragen."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld