Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O - Gang Wars

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij voelde blijdschap over haar zwijgen. Het plan haar uit te leggen wat eraan vooraf was gegaan, was vervaagd sinds het amper meer nodig was geweest. Tot zijn geluk kon Eddie haar mond op bepaalde momenten wel degelijk houden. Het nut van de uitleg zelf kon hij nergens vinden, tevens hij het kon begrijpen dat ze het wilde weten. Zodra Soda in een vreemd huis vol onbekenden wakker zou worden, zou hij zijn rust ook wel laten tot hij kon beamen dat het er veilig was, laat staan wie het waren wie hem nou precies in alle mysterie omringden in zijn plaats van bevinding.
Vele meiden zagen hem wel staan, wist hij zich te bedenken in een kwestie van seconden nadat ze haar woorden had verduidelijkt. Ze stonden in de rij voor Soda, al dan zowel letterlijk als figuurlijk tijdens het werk. De inwoners mochten hem wel degelijk. Dan voornamelijk gesproken over de vrouwelijke dorpelingen, sinds zij degene waren die verstoring met zich meebrachten met het stappen in het tankstation. De heldere glimlach die meestal volgde ervaarde hij echter niet als een zodanige straf; hoe het ook allesbehalve betekende dat hij interesse in ze had. Haar opgewekte uitstraling nam hij een beetje dubbel in zich op. Niet wetend of het spottend of oprecht gemeend was, beet hij op zijn lip. "They.. talk about me? Your friends?" De veronderstelling dat ze niets van een Greaser moesten weten ging zo ook nu door zijn hoofd, hoe hij het ook geen aandacht gaf door zich te richten op Eddie. "I ain't no moviestar nor handsome. You've probably heard it wrong, they must've been talking about how they hate me or 'Greasers' in the first place." Het compliment nam hij niet zeker aan, maar aan zijn glimlach bleef zijn goede humeur zichtbaar. Hij voelde zich gevleid om het te horen. Het gaf een beetje zelfvertrouwen, als hij het dan nodig had gehad; nu deed hij enkel een kleine knik ontstaan om haar dankbaarheid te tonen. "Thanks. I thought they were pretty good myself."
Zijn elleboog liet hij zonder meer belanden op het tafelblad. Zijn hand verdween langs zijn wang, om zijn handpalm uiteindelijk tegen zijn kin en kaak te laten rusten. Het kantelen van zijn hoofd met gaandeweg een paar millimeter gebeurde daarna als vanzelf. "Wait.. who's Deacon?" vroeg hij haar nieuwsgierig.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Grinnikend rolde ze een keer met haar ogen. Wat hij zag achter de reden van de uitspraken van haar vrienden, was alles behalve waar. 'Oh come on, just because you're a greaser doesn't mean they don't think you're handsome.' Lachend vertelde ze het hem, al was het niet meer dan de waarheid. Haar vriendinnen hadden het constant over hem, en eerlijk gezegd werd ze zelf ook wel benieuwd. Ze had hem voor nu slechts een keer gezien.
Zijn vraag kwam ietwat onverwachts, al was ze bereid te antwoorden. 'My boyfriend. Or well, that's what they call him.' Met een glimlach begon ze haar zin, al vervaagde deze al snel. Haar hoofd schudde ze even. Ze hield van Deacon, waarom was ze dan zo ongemakkelijk als ze een antwoord gaf op zijn vraag. 'Not that I don't like him, he just eh... He has moments that make me question it.' Gaf ze eerlijk toe, hoe geïnteresseerd hij dan ook was in haar verhaal.
Deacon had zo zijn momenten die haar deden twijfelen over hun relatie. Zo nu en dan was hij wat beschermend, en niet zo'n beetje ook. Hij verbood haar letterlijk naar sommige feesten te gaan, ondanks dat ze was uitgenodigd, of hij wilde haar niet mee hebben met de rest van de Yardies, of naar een rumble. Nooit mocht ze mee naar iets leuks. Hij verboos het haar letterlijk. En sinds hij Kyle kende kon hij er zeker van zijn dat ze ook niet stiekem het huis uit sloop. Het wad vreemd, irritant en ze haatte het. Hij nam haar vrijheid weg, en ze kon het moeilijk hebben. Toch had ze zo het gevoel dat dit ook zo zou gaan als ze later getrouwd zouden zijn. Zij zou opgesloten zitten in huis, om schoon te maken, te koken en wat al niet meer, en hij zou aan het werk zijn en dergelijke. Om wat voor een reden dan ook, beangstigde de gedachte haar wat. Ze wilde enkel wat vrijheid, om haar leven te kunnen leiden.
Na enkele keren met haar ogen te hebben geknipperd, keek ze Soda weer aan, een vage glimlach opgezet. 'Not important anyways. You've got a girl?' Het zal toch van wel? Gezien zijn gezicht en gehele vertoning kon ze zich moeilijk indenken dat hij niemand had.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Vrolijkheid deelde Soda met het meisje. Mocht zij glimlachen of grinniken, ging ook hij behoorlijk die kant op, evenzeer met de sfeer die erdoor aangenamer werd. Een aanleiding had hij er niet eens voor nodig gehad. Zelfs haar praat over zijn uiterlijk en de complimenten die eraan verbonden zaten nu ze het hadden over de crushes op hem, kon daar geen verandering in brengen. "I'm not that different. Enough tuff guys to choose from, I bet they were just bored or looking for some fun." Hij wist dat wat ze deed oprecht was; als het leugens waren geweest, waren ze allang onderschept geweest, noch hij bezig was met totaal andere dingen. De glinsteringen in haar ogen verspeelden haar kans om ongezien haar plezier te verbergen. Het fascineerde hem, de manier waarop zij lachte alsof ze elkaar al jarenlang mochten en goede vrienden waren. Het liet hem beter denken en zijn gedachten afhalen van alle gebeurtenissen die zich opstapelden, en zijn leven zowel tot een hel maakten als hem zijn vrolijkheid af hadden genomen.
"If he makes you question it, then why are you two still a 'thing'?" Het was eruit voor hij het zich had beseft, of ook maar een keer had kunnen bedenken hoe onbeschoft het overkwam. Hoe ze over hem praatte, liet blijken dat ze redelijk ongelukkig was, en ze niet wist wat het precies tussen hen was. Het deed irritatie in hem opborrelen richting de jongen die haar zo durfde te behandelen, maar zich gerealiseerd dat het zijn taak niet was haar te vertellen hoe het zat, verbeterde hij zich snel. Hij zette het vol spijt van zijn actie van zich af. "I'm sorry," vertelde hij snel erachteraan. "It ain't my business."
Een glas water zette Sodapop zonder meer aan zijn lippen. Het volschenken was in vol zwijgen gegaan, zich te ongemakkelijk gevoeld om stilstaand te blijven en haar alsmaar aan te kijken. Zich beschaamd voelde hij zich echter nooit. Met haar vraag gaf hij geen blos op zijn gelaat weer, maar eerder zijn glimlach die een beetje kleintjes en bescheiden aan haar werd vertoond. "No, not really." Denkend over haar vraag, schoof hij iets dichterbij aan de tafel. "Haven't met the right one yet. Just the gold diggers. And ehh.. I can't afford it anyway. I've got my family to take care of."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Yeah, that's it.'
Haar glimlach verdween als sneeuw voor de zon bij het horen van zijn vraag, terwijl haar hoofd vol raakte met redenen waarom Deacon duidelijk voor haar de ware niet was. 'Because I have to.' Murmelde ze, de jongen tegenover haar weer aangekeken. Uit pure frustratie stond ze op, vooraleer ze heen en weer begon te lopen, haar gedachten heel ergens anders, onderwijl ze bleef praten. 'But sometimes I feel like he sees me as nothing more than his personal prostitute.' De toon in haar stem werd steeds kwader, wat duidelijk maakte hoe ze werkelijk dacht over het gedrag van Deacon. 'He won't let me do anything fun, or go to rumbles, or let me leave the house to go and skate at night.' Haar boeide haar niets meer dat ze Sodapop amper kende, haar frustraties kwijt kunnen voelde ook wel een keer goed. 'When he's home, I'm usually there too, and he's just drinking, smoking his cigarettes, while I just wanna go out and have fun, you know? But he won't let me.' Het voelde steeds meer alsof er een last van haar schouders gehad werd, en voor het eerst voelde ze zich goed om zo over Deacon te praten. Soda kende hem waarschijnlijk toch niet, laat staan dat ze vrienden waren. 'And I just wanna have a future, for me, but I'm gonna live my life like my mom and be a housewife for the rest of my life.' Haar woede nam haar over en binnen de enkele seconden dat het duurde kwam haar vuist hard in aanraking met de muur. Haar agressie moest eruit, en dit leek op het moment de beste oplossing. Een pijn ging vrijwel meteen door haar hand, die ze met haar andere hand vastklampte. Verder toonde ze geen tekenen van pijn. 'I should stop complaining.'
Ze liep terug naar de stoel, waarop ze weer plaatsnam, vooraleer ze hem weer aankeek. 'But thanks for listening.'
Wat hij vertelde over de meisjes die hij al wel had gedate, verbaasde haar iets. Ze had wel verwacht dat hij een vriendin zou hebben. 'That sucks.' Wat fronsend keek ze hem aan, al veranderde haar frons al snel in een glimlach. 'You'll find the one.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het ijsberen had hij al vaker vreemd gevonden bij anderen. Zijn gedachten werden erdoor afgeleid, vervormd naar een beeld van een gefrustreerd jongetje dat zich zo een weg vrijmaakte door het huis. Eddie deed hem denken aan Ponyboy. Zoals haar voetstappen gelijk snel en gehaast klonken over de vloeren en haar woorden naar buiten kwamen in een raas van frustratie, zo had hij zijn broertje al vaker door de huiskamer en slaapkamer zien lopen. Een ritueel dat hun bende al leek te achtervolgen vanaf het begin; Johnny had het al onder de knie gekregen sinds zijn kleutertijd, dat de jongste van hen het over had genomen hoefde geen verrassing meer te zijn. De opvolgende klap van haar vuist tegen de muur was echter een compleet nieuwe verschijning. Zijn verwachtingen over haar verschenen woede waren overtroffen, zijn denken dat het wel zou minderen en ze slechts haar emoties probeerde te uiten door als een gek door de huiskamer te benen. Wat verbaasd fronste hij. Het glas in zijn handpalm belandde abrupt op het tafelblad, zijn vingers rusteloos op het oude hout getikt. Champ liet zich uit zijn droomwereld ontwaken en maakte zijn irritaties duidelijk door gezucht. "Give that chick a couple of cigarettes man, before she'll cause an earthquake or some'n," klonk de jongen stug. Hemzelf had ze voor kort sprakeloos gemaakt, starend naar zijn drinken als een ongehoorzame middelbare scholier.
"You ain't got no life to live it like a prisoner, so why do so?" opperde hij uiteindelijk. "If that Deacon guy really gets you on your nerves, why let him?" Het begrip ervoor had hij niet. Als het haar zo ongelukkig maakte, kon ze net zo goed het huis verlaten met de intenties ergens anders overnieuw te beginnen, was het niet?
Schoorvoetend sleepte Soda zichzelf terug naar de keuken. De borden elk geklemd in zijn handen, het achtergelaten op het aanrecht om het kleine beetje ruimte aan de eettafel weer terug te winnen. Het afwassen zette hij moedeloos uit zijn hoofd. Hij zou het later wel doen, nam hij zichzelf voor, als het meisje gekalmeerd was en op zijn minst haar plek goed genoeg had gevonden in het huis om hen geen paranoia op te leveren.
Haar bemoediging wimpelde hij stil af, het gelaten voor wat het was en weigerend te spreken over dat hij de ware al dat jaar had gevonden, liep hij terug. Ze hoefde niet te weten van Sandy. Hij was net zover dat hij haar niet elke seconde door zich heen voelde spoken, hij wilde geen terugweg naar de plaats van verdriet veroorzaken door het onderwerp naar boven te brengen. Schouder opheffend ging hij weer zitten.

"Anyways, you won't have to be worried about Deacon for now. He ain't here." Hierop volgde een knik, haar als vanzelf aangekeken van tegenover de tafel. "I'll be your roommate for now, to keep an eye on you. Nothing scary or anything, it's just for the safety of us all."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
In kleermakerszit zat ze op de stoel, haarzelf enigzins kalm gehouden. De stem van een onbekende deed haar opkijken van haar doelloze gestaar naar het tafelblad. 'Don't call me that and I don't smoke.' Stug bracht ze het uit, haar New Yorkse accent, wat ze had overgenomen van haar vader, verduidelijkt. Vriendelijkheid werd er absoluut niet vertoond doormiddel van haar woorden, enkel wat afstandelijkheid en lichte irritatie. Ergelijk en snel getik werd hoorbaar, veroorzaakt door haar vingers die rusteloos tegen het hout van de tafel tikten.
Ze rolde met haar ogen, puur door Soda's woorden en hoe hij niet leek te begrijpen dat ze geen keuze had. Haar vrije wil werd haar al ontnomen sinds ze twaalf jaar oud was. 'That's not how it works, alright.' Het getik van haar vingers ging irritant en snel door, en ze had er geen behoefte aan om het te stoppen. 'You greasers livin' it up like you got all the freedom you could ever wish for. You got no fuckin' clue what kinda shit I'm in if I just leave.' Ze liets haar irritaties het beste van haar hebben en sprak het snel uit, zonder er veel over na te denken. Begrip had ze immers niet voor hen. Jarenlang werd ook zij lastig gevallen door de Greasers, evenals haar vrienden. Het was misschien niet haar slimste idee om haar gedachten zomaar naar zijn hoofd te gooien nu er voor haar geen veilige uitweg was, al riskeerde ze het zonder angst.
Al snel had ze haar kalmte echter herpakt, haar ogen van hem afgewendt, onderwijl ze hem hoorde opstaan om richting de keuken te lopen. Tranen brandden in haar ogen, zonder enige reden. Misschien was ze moe, wat ook de reden kon zijn achter haar plotselinge irritatie.
Ze keek hem weer aan, geen greintje vrolijkheid te bekennen op haar gezicht. 'Why am I here?' Ze wilde het weten, het liefst nu. Zijn onzin over hoe het niet uitmaakte of hoe het de sfeer niet zou helpen was het minste van haar zorgen. 'You're gonna keep an eye on me? The fuck did I do than? It ain't no fuckin' safety if I feel like I'm here as a revenge plan!' Een hele andere kant van Eddie kwam naar boven. Waar ze zich eerst nog rustig en vriendelijk wist te houden, was ze nu geïrriteerd en kwaad. Het waren eigenschappen die haar aan waren geleerd door haar vader en zijn vrienden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij voelde zich beledigd. Aangedaan door haar commentaar, door alles wat ze uitbracht om te doen alsof ze hen allemaal kende. Ze was naïef, ongelooflijk naïef, desalniettemin hij het al gemerkt had vanaf het moment dat ze ontwaakt was. Er was en bleef een grens tussen hen die nooit vervagen zou, maar het feit dat ze hem zo aan durfde te spreken, maakte hem bozer dan verwacht. Onwetend wat hij met de woede moest doen draaide hij haar de rug toe. "Ain't much of livin' it up in here. You at the wrong place." De zin om een discussie met haar aan te gaan over hoe het er bij hen thuis aan toeging had hij niet. Ze hoefde geen weten te hebben van de financiële crisis waar ze in verkeerden ofwel dat hij de zorg van het gezin en de rest op zijn schouders droeg, naast Mac. Ze had geen recht te weten dat ze elk moment zonder voedsel konden komen te staan en het huis verliezen konden binnen nu en een paar dagen. Het ging haar niets aan.
"Look, I don't like it either, but you're stuck with us." Zijn vriendelijkheid was als vervaagd als zijn vrolijke glimlach, geen spoortje van gastvrijheid te horen in zijn stem, maar de moeite om het af te kappen zonder een ruzie te ontketenen deed hij wel. Zijn eigen boosheid dwong hij diep in zich weg. Hij hield zijn gezichtsuitdrukking strak, liet de keuken achter zich en liep zonder pardon langs haar heen. "C'mon. Get upstairs." Een snelle groet gaf hij nog aan Champ die inmiddels wat kalmer was geworden en met een bierflesje in zijn hand zat te staren naar het tv kastje. Daarna verdween hij bij de trap, wetende dat ze hem volgen zou als ze wist wat goed voor haar was.

"The bed is yours. I'd appreciate it if you could just go to sleep without me having to force you to. I don't want to scare Ponyboy."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Eddie rolde enkel met haar ogen, geweigerd om ook maar te proberen een beetje medelijden te tonen. Het was haar simpelweg aangeleerd. Ze wilde hem dolgraag uitschelden, hem voor vanalles uitmaken, maar haar mond hield ze gesloten. Zijn gezicht kon ze niet meer zien, en het irriteerde haar alleen maar meer. In haar ogen werd het als zwak beschouwd, alsof hij het lef niet had haar te confronteren met zijn weerwoorden. Voor haar verloor hij enkel meer van haar respect op die manier.
'You could just let me go?' Natuurlijk zou het niet zo gemakkelijk gaan, maar ze hadden beiden geen plezier in het delen van het huis, en sinds hij haar zonder moeite zou kunnen laten gaan, leek het haar wel logisch. Ze keek hem na zodra zijn gedaante haar passeerde, zonder haar een blik waardig te zijn. Secondenlang bleef ze zitten, nagegaan of hij haar zojuist commandeerde. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze naar hem, haar lippen strak tegen elkaar gedrukt om geen woorden uit te brengen. Kwaad stond ze op en liep traagzaam achter hem aan, zeker gemaakt dat er minstens een meter tussen hen in zat. Ook haar ogen gingen af naar de jongen op de bank, al nam ze de moeite niet om iets te zeggen. Met lichte tegenzin liep ze de trap op.
Ze stond stil achter hem, langs hem heen gekeken naar het bed, al gingen haar ogen al snel af naar de grond onder haar voeten. Ze weigerde hem aan te kijken. 'Eh, you don't, by any chance, have something for me to sleep in? 'Cause this isn't the most comfortable atti-' ze kapte haarzelf af, haar ogen weer op de jongen gericht. 'Nevermind.' Waarom zou ze het ook van hem aannemen. Stug passeerde ze hem, de kamer in, vooraleer ze stilstond en zich weer naar haar toedraaide.

'Goodnight.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld