Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ When two idiots meet, you know that

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo keek doelloos uit het raam, hij zag mensen lopen, mensen met kinderen, ouderen die racete in scootmobiels. Het waren dingen die elke dag gebeurde maar hem nog nooit opgevallen waren, waarschijnlijk omdat hij nooit buiten kwam. Hij keek wat rond in het restaurant en zag wat koppels en families zitten die gingen lunchen. Een kleine glimlach vormde op zijn gezicht, mensen die gelukkig waren. De glimlach verdween al snel weer toen hij weer begon na te denken, hij zat hier te wachten op een meisje. Een meisje dat hij amper kende maar op de een of andere manier hem wel uit zijn huis had getrokken. Hij begreep nog steeds niet waarom of hoe, maar het maakte hem ook niet veel uit.

Yeonwoo werd uit zijn gedachtegang getrokken door een stem die hem te bekend voor kwam, hij keek op en zag Hayeong zitten. 'Oh hey.' hij haalde kort adem. 'En nee hoor paar minuten..' hij glimlachte even. 'Ik heb wel alvast brood besteld.' zijn ogen gingen naar het mandje brood dat op de tafel lag. 'Waar heb je zin in? Mijn kosten.' hij knipoogde en wenkte ze wilden bestellen.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Zijn woorden waren de reden waarom Hayeong fronste. "Ik wist niet dat jij ook zo'n kant hebt." Zei ze wat verbaasd. Het was anders vergeleken met afgelopen avond, waarbij hij alcohol op had, telkens bijnamen voor haar had en nog veel meer. Dat was een vreemde avond en al helemaal omdat het doorging tot zo laat in de avond. Normaal was zij allang in slaap gevallen of ging zij verder met het werk thuis, aangezien zij soms totaal niet kon slapen. Dan zat zij soms wel eens tot heel laat aan stom werk waar niemand eigenlijk zin in had om te doen. Het was altijd veel leeswerk, je moest dingen noteren en nog veel meer. Vooral als je nog eens een assistente bedrijfsleider was, want dan kreeg je vaak ook nog eens het werk van de baas die je moest gaan lopen regelen.

Al snel kwam er iemand aangelopen die de bestelling wilde opnemen. Hayeong's blik ging kort naar Yeonwoo en toen weer naar de ober. Ze bestelde wat simpels, aangezien ze niet al teveel trek had. De ober krabbelde het op zijn notitieblok. Hayeong wachtte vervolgens totdat Yeonwoo wat had besteld en keek hem toen weer aan. "Hoe lang moet je eigenlijk nog doorgaan met je trucjes voordat je het accepteert dat die dingen niet bij mij werken?" Vroeg ze aan hem. De meeste mensen die zij kende vielen er dan gelijk voor, maar voor haar was het gewoon wat vreemd als iemand zoiets bij haar deed.

@Palette

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo dacht even na over wat hij wou bestellen toen de ober kwam, hij had best wel trek dus hij besloot om wat ramen en een bijgerecht te bestellen. Nadat hij bestelt had keek hij weer naar Hayeong, hij dacht even na. 'Ik ben niet een persoon dat snel opgeeft maar als ik lichtelijk aangeschoten ben is het soms wat erger. In het kort, nooit lieverd.' Hij glimlachte kort voordat hij een stuk brood pakte en deze in zijn mond stopte. 'Dus hoe is het met je? Goede nacht gehad?' vroeg hij nadat hij het stuk brood had doorgeslikt.

Voordat Hayeong kon antwoorden kwam de ober er al aan met het eten, Yeonwoo bedankte hem en keek naar zijn eten. Het zag er zo goed uit.. Toen bedacht hij dat hij Hayeong een vraag had gesteld dus hij keek weer op. Hij wou proberen een goede indruk te maken en gelijk je bord eten aanvallen zou daar niet bij helpen. Hij schonk wat water in 2 glazen die de ober op de tafel had gezet en schoof 1 daar van naar haar toe.

'Of heb je een rotte nacht gehad?'

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Dit zou nog een lange dag met hem worden als het zo door zou blijven gaan... "Hoe lang moet ik jou nog gaan afwijzen voordat je je pas realiseert dat jouw trucjes niet werken?" Vroeg ze met een neppe glimlach. Een zucht verliet haar mond. "Ik zou het al knap genoeg vinden als er überhaupt een vriendschap tussen ons ontstaat..." Mompelde ze zachtjes. Van echt alle mensen op deze aardbol, moest zij iemand als hem ontmoeten. Hij was vast wel aardig en al, alleen voor nu waren er zo af en toe momenten dat zij haar lichtjes aan hem irriteerde.

Ook maar voordat zij antwoord op zijn vraag kon geven, was het eten er al. Het fijne was dat het nooit te lang duurde met het eten. "Dank je." Zei Hayeong nog toen hij haar een glas water had gegeven. Ze nam er een slok van en legde het glas toen weer op de tafel.
Haar blik ging toen naar Yeonwoo, die tegenover haar zat. "Laat ik zeggen dat ik niet echt een al te beste nachtrust heb kunnen krijgen." Antwoordde ze. Het was namelijk dat zij een aantal keren wakker werd door nachtmerries en meer. "Hoe zit het met jou? Heb je een fijne nacht kunnen hebben of heb je hetzelfde verhaal?" Vroeg ze aan hem. Yeonwoo was anders vergeleken met alle mannen waarmee zij ooit een uit ging of die zij had gezien, wat er ergens ook wel voor zorgde dat ze wat nieuwsgierig over hem was.
Hayeong bedankte hem nog voor het eten, hoopte dat het eten zou smaken en begon toen met het eten. Het was dat zij hier meerdere malen had gegeten, dus ze wist onderhands wel van hoe alles smaakte, maar alsnog was het elke keer zo goed. Hopelijk kon Yeonwoo ook van het eten genieten.

@Palette

Account verwijderd

schreef:
'Ik hou vanzelf wel een keer op.' hij zuchtte even. 'Nou daar gaat m'n hoop dus.' mompelde hij expres terug. Niet dat hij hoop had, hij vond het ergens gewoon lachwekkend om haar geïrriteerde reacties te zien op de dingen die hij zei. Normaal gesproken deed hij niet zo en als hij wou kon hij ook zo omslaan naar hoe hij normaal deed, wat misschien ook wel slim kon zijn.

'Geen oog dicht gedaan.' mompelde Yeonwoo voordat hij wat ramen opslurpde. 'Maar ben het gewend dus het is oke.' hij glimlachde kort en nam een slok van zijn drinken. Hij had besloten om de bijnamen en dingen op te geven en gewoon normaal te gaan doen aangezien hij haar niet wou wegduwen. Hij speelde wat met zijn eetstokjes in de ramen en at een stuk brood, 'Nog plannen voor vandaag?' vroeg hij toen hij het stuk brood door had geslikt. Niet dat het hem veel uitmaakte of ze plannen had maar hij wou niet dat het gesprek doodviel, dat zou nogal ongemakkelijk worden namelijk. Een kleine gaap verliet zijn lichaam, hij was het niet slapen wel gewend maar nog voelde het niet fijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
"Had je nou serieus hoop?" Vroeg Hayeong en moest zachtjes erdoor lachen. Schattig dat hij daar hoop voor had. Normale meiden waren er vast wel voor gaan vallen en al helemaal als zij wanhopig waren, maar voor nu vond ze het wel best. Het was niet dat zij in een relatie wilde komen of dat zij enkele interesse in iemand had, dus de dingen die Yeonwoo zeiden deden vaak niets tegen haar. In het begin kon ze er nog wel om lachen, maar nu was hij gewoon vreemd bezig.

"Hoe toevallig dat wij beiden niet kunnen slapen." Mompelde ze nadat ze het eten had doorgeslikt. Het was al veel te toevallig dat zij hem nog eens moest tegenkomen en dat zij een paar hele kleine dingen gemeen hadden. De meeste mensen zou je maar eenmaal zien en dat was het dan ook gelijk. De kans dat je die persoon nog eens zou zijn was zo enorm smal.
Zijn volgende vraag bracht haar weer kort terug. "Ik heb niet echt plannen voor vandaag. In principe heb ik een vrije dag, dus dat scheelt." Antwoordde Hayeong op zijn vraag en keek hem toen aan. "Hoe zit het met jou? Heb jij verder nog enige plannen voor vandaag?" Vroeg ze terug aan hem, aangezien dat wel zo beleefd was en nam vervolgens nog een hap van haar eten.

@Palette

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo keek rustig rond voordat hij zich terug draaide naar Hayeon, 'Nee, niks.' antwoordde hij kort voordat hij het laatste kleine beetje ramen op at. Zijn humeur was in de laatste paar minuten nogal omgeslagen, iets waar hij wel vaker last van had. Hij legde zijn eetstokjes naast de kom neer en begon weer uit het raam te staren. Hij vergat even dat hij hier met iemand zat en niet alleen maar het maakte hem niet zo uit. Plots draaide hij zijn hoofd weer terug, 'Hoezo zou ik hoop moeten hebben met iets wat ik niet eens wil?' Een kleine glimlach, die misschien iet wat gemeen over kon komen verscheen op zijn gezicht. 'Nou het was enig Hayeong, ik zou betalen dus alsje.' hij legde het geld op de tafel en stond op. 'Fijne dag nog he, hopelijk blijft hetgene je niet elke nacht naspoken' Zonder nog verder iets te zeggen liep Yeonwoo het restaurant uit.

Toen Yeonwoo wat rond liep dacht hij aan wat hij had gezegd, iets waarvan hij totaal geen bewijs had. Hij ging alleen uit van het feit dat een persoon dat veel werkt moe zou moeten zijn en dat niet samen loopt met een nacht niet slapen. Al snel verdween Hayeong uit zijn gedachtegang toen hij wat oude bekenden zag roken in een steegje. Hij besloot om de gok te wagen en te kijken of ze normaal tegen hem zouden doen. Hij liep naar de 2 personen toe maar het moment dat ze hem zagen wist Yeonwoo dat hij een fout had gemaakt. Dit zou verkeerd uitpakken, hij had beter door kunnen lopen. Het was daar nu alleen te laat voor, Yeonwoo maakte van zijn handen vuisten en voordat hij het wist was zijn dag van aardig rustig naar een grote bende veranderd.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Na de vreemde gebeurtenis wat zojuist had plaatsgevonden, was Hayeong buiten. Kort keek zij op haar mobiel voor de tijd en besloot maar rond te gaan lopen. Het was immers een vrije dag en veel was er ook niet echt om te doen thuis. Tenzij je een boekwinkel aan papierwerk wilde doen en wilde gaan stressen of iemand je door had of niet. Die hele paniekaanval wilde zij liever een ander keertje dan vandaag beleven. Het was al erg genoeg dat zij amper kon slapen door de nachtmerries.

Hayeong was een aantal plekken in en uit gegaan en had een aantal dingen voor haarzelf gekocht. Het waren gewoon dingen die ze thuis nodig had en dergelijke. Niet al te bijzonders, maar ze had het alsnog nodig. De meeste dingen waren mappen en al, zodat ze alle papierwerk kon bewaren. De gedachte van alles moeten sorteren, invullen, naar mensen brengen en al zorgde ervoor dat haar uitstelgedrag des te maar erger werd. Nog nooit in haar hele leven had zij iemand ontmoet die ook blij was met het werk dat zij moest doen.

Elk sirene geluid dat zij hoorde zorgde ervoor dat er iets in haar afging, waardoor de paniek weer omhoog ging, al was het vast niet. Nog steeds snapte zij niet hoe alles was gebeurd en voordat zij het doorhad, was alles al gebeurd. Het was haast alsof zij er een trauma aan had gekregen, wat voor nu nog niet eens zo gek klonk. Het zou best kunnen en al helemaal na wat er was gebeurd.

Met wat stres en druk liep zij verder de stad in. Na wat winkels besloot ze maar om terug te gaan. Ze besloot maar te gaan lopen, aangezien ze dan zo kon gaan denken over dingen en zo had zij geen last van andere mensen die haar continue gingen storen over iets, of dan had zij gewoon geen last van mensen in het algemeen. Dat klonk ook zo positief en sociaal...

@Palette

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo keek de 2 aan, hij herkende ze beide nog goed. Hij herkende ze omdat ze in zijn vriendengroep zaten, toen hij deze nog had. Hij had even oogcontact met beide en zag dat 1 van de 2 zijn sigaret op de grond gooide en er iets te agressief op ging staan. Yeonwoo had beter kunnen nadenken en weten dat dit verkeerd zou aflopen daarentegen, wat zou het hem boeien wat er zou gebeuren. Voordat hij ook maar 1 woord kon uitspreken voelde hij een krachtige klap tegen de zijkant van zijn gezicht, door de klap wankelde hij even en knalde hij tegen een muur aan. Hij wist dat hij geen seconde had om zich als slachtoffer voor te doen voordat hij een verloren zaak was. Hij balde zijn vuist stevig en gaf er een krachtige zwaai aan die de voorste van de 2 raakte tegen zijn wang. Toen hij zag dat hij ruimte had trok hij zijn voet omhoog om de 2de een trap te geven, dit ging alleen niet volgens plan. Voordat zijn voet hem kon raken kreeg hij een trap uit de andere hoek, met een slag tegen zijn neus er achter aan. Hij veegde met zijn hand langs zijn gezicht en zag dat hij aan het bloedde was. Door de klappen was hij zijn evenwicht verloren en op de grond geland, nu kon hij het zeker vergeten.

Na ongeveer 10 minuten van klappen krijgen en verkopen liepen de 2 opeens weg, Yeonwoo achterlatend. Yeonwoo voelde dat hij nogsteeds bloedde en toen hij wou opstaan merkte hij ook dat er iets niet helemaal oke was met zijn arm. Hij zag 1 van de 2 jongens strompelend weglopen en wist dat hij toch wel wat raken trappen en klappen had gegeven. Leunend op een kratje wat naast hem stond kwam hij langzaam omhoog, hij keek wat rond en besloot om de andere kant op te lopen. Hij bedacht zich dat bloedend door een winkelstraat lopen niet het slimste idee was maar hij kon niet anders. Hij liep strompelend met zijn hoofd naar beneden door de winkelstraat, elke blik ontwijkend zo snel als zijn benen hem toelieten.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Het voelde wel alsof het eeuwen ging duren voordat zij thuis zou komen. Voor nu was zij gewoon moe en had zij het gevoel alsof iets haar achterna zat. Het was niet zo vreemd om te bedenken wat het kon zijn. Hayeong wilde gewoon thuis komen en alle zorgen vergeten, maar het zou nog zeker een tijdje duren totdat zij thuis zou zijn. Zodra ze even keek naar welke richting zij moest gaan, merkte zij zoveel koppels die vrolijk samen liepen en al. Er was altijd een klein deel in haar die hoop had dat zij dat gevoel weer zou terugkrijgen, al wist zij dat ze het maar moest vergeten. Dat warme gevoel dat zij vanbinnen kreeg was al een lange tijd verdwenen, verdwenen zoals ijs door de zon. Een kleine lach kwam er uit haar keel. Wat klonk dat toch deprimerend...

Hayeong bleef rondkijken en haar blik bleef haken bij een persoon. Hij viel op doordat hij oogcontact vermeed en zijn hoofd was vooral gericht naar de grond in plaats van waar hij naartoe liep. Ergens kwam hij haar zo bekend voor. Het kon toch niet... "Yeonwoo..." Zei ze zodra hij haar passeerde. Hayeong probeerde zijn arm te grijpen, maar in plaats van dat had zij zijn vest gegrepen. Hopelijk stopte hij met lopen, maar het was ook moeilijk om dat in te schatten met hem. "Wacht nou." Zuchtte ze en ging achter hem aan en stopte voor hem, zorgend dat hij niet weg kon lopen. Ze keek hem aan en zag overal het bloed. "Wat heb je ooit gedaan?" Vroeg ze zacht, met een kleine mengsel van verbazing en grotendeels bezorgdheid.

@Palette

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo liep met zijn hoofd naar beneden verder door de winkelstraat, door het zien van schaduwen kon hij mensen ontwijken en hopelijk geen aandacht trekken. Hij voelde dat zijn oog opgezwollen was en veegde langs zijn neus waar nog steeds bloed uit drupte. Hij veegde het bloed af aan zijn shirt, deze was nu toch al verpest. Hij had beter kunnen doorlopen toen hij de 2 zag, maar aan de andere kant.. het boeide hem niet zoveel. Zijn rechterarm deed nog steeds teveel pijn om te bewegen en hij liet deze ook maar gewoon naast zijn lichaam hangen. Hij had waarschijnlijk iets gebroken, het zou vanzelf wel beter worden. Hij wou kosten wat het kost niet naar het ziekenhuis en besloot dus ook richting huis te lopen. Hij wist wel ongeveer welke kant hij op zou moeten, dus dat zou wel goed komen.

Na een paar minuten lopen voelde Yeonwoo een hand die zijn vest vast pakte. Ondanks dat hij iemand aan zijn vest voelde trekken bleef hij doorlopen, tot het persoon voor hem ging staan. Hij keek recht in de ogen van Hayeong. Van al de mensen die hij tegen kon komen, was het natuurlijk zij weer. Toen ze vroeg wat hij had gedaan glimlachte hij even, 'Niks hoor.' zei hij verzekerd en hij stapte om haar heen om verder te lopen. 'Fijne dag he.' mompelde hij terwijl hij zijn hoofd weer omlaag deed en verder begon te lopen. Hij had geen zin in haar bezorgdheid of enige vorm van aandacht, hij wou weg van buiten, naar binnen, waar het een soort van veilig was tegen mensen die bezorgd konden worden of het alarmnummer konden bellen.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Sorry voor late plus slechte stuk. Mijn brein weet niks, maar anders ga ik het maanden uitstellen :')
~
Alles leek snel te gaan en al voordat zij het wist, was hij al verder gelopen. Het was en bleef een rare vent, al kende zij hem pas enorm kort. Normaal was zij wel achter hem aangegaan, maar besloot het maar om niet te doen. Er was iets aan hem wat ervoor zorgde dat zij wat meer afstand van hem hield, in ieder geval wat meer afstand vergeleken met andere mensen. Hayeong keek naar hoe hij langzaam in de verte verdween en mompelde zachtjes wat tegen haarzelf. Idiot...

Gelukkig kwam zij al gauw thuis, waar zij eerst haar schoenen uit trapte. Ze plaatste haar tassen op de grond en dacht kort na. Enkele gedachten gingen door haar hoofd, maar Hayeong schudde al die gedachte uit haar hoofd en besloot maar om alles op te ruimen. Niet dat het veel was om op te ruimen, maar het moest alsnog gebeuren. Een aantal dingen zou zij zo nodig hebben voor haar werk, dus had zij die dingen op haar bureau gelegd, naast haar laptop.

Voordat zij aan het werk ging, haalde zij nog een fles water uit de koelkast en liep ermee naar boven. In Hayeong's huis was het enorm rustig en stil, wat ergens wel enorm rustig voor haar was. Dat was de reden waarom zij vaak zachtjes muziek aan had staan in haar kamer, zodat het nog leek alsof zij niet heel triest en eenzaam in haar kamer zat. Ze nam een slok van haar water en ging haar snel omkleden in wat comfortabelere kleding. Wanneer zij terug kwam, keek zij even naar haar mobiel. Zou ze...? Nahh, misschien was dat een slecht idee.

@Palette

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld