ORPG]In love with someone else. - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG]In love with someone else.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Joachim keek de blondine aan. Hij begon te lachen toen ze begon over problemen. "Geloof me, Abigail, voor Amber doe ik niets verkeerd." zei hij lachend en liet zijn blik over haar gezicht glijden. "Je moet ook groots dromen. Dat is het enige wat niemand van je kan afpakken." zei hij met een glimlach en ging verder. "Zolang je maar weet dat je altijd terug zou kunnen komen? Ik zou geen probleem hebben dat je je opties wil verkennen." zei hij en nam haar hand even vast. Kort schraapte hij zijn keel en liet haar handen los, hij wou namelijk niet verkeerd overkomen. Ook al was het precies wat hij wou. Wanneer ze vroeg of dit bij hem zo was, zuchtte hij. "Alsof je dat antwoord al niet weet." zei hij lachend. "Als ik van haar zou houden zou ik bij haar in bed liggen, maar toch zit ik hier met jou. Niet dat ik een verschil zie, enkel dat jij vele knapper bent." zei hij en zuchtte. "Ik hou inderdaad niet van haar, ik kan haar niet hebben, ik vind haar opdringerig, gemeen, vals, echt.. Mijn ouders dwongen me heel licht om met haar te trouwen. Ik wou geen telleurstelling zijn, zoals ik in mijn vaders ogen al jaren ben geweest. Na enig tegenstibbelen, heb ik het toch maar gedaan, want anders nam hij het koningsschap van me af. Zo kan ik geen enkel verschil maken in deze wereld." zei hij en keek naar zijn handen. Dat hij ook effectief gezegd had waar het op sloeg, verwonderde hem. Al maanden had hij het opgekropt, maar bij haar voelde het alsof hij alles kon vertellen. Zij zag hem niet al iemand met veel macht, zij zag hem als de normale persoon die hij was en dat maakte hem gelukkig. Iemand met wie hij kon praten. "Ik heb al jaren niemand zoveel toevertrouwd," zei hij en zuchtte. Toen ze haar achternaam zei, knikte hij. "McArthur.." zei hij en keek haar aan. Voor een minuut keek hij haar aan zonder iets te zeggen. "McArthur" herhaalde hij weer. "Abigail McArthur" fluisterde hij terwijl hij naar de venster liep aan de linkerkant van het huisje. "Ik denk dat ik je vader gekend heb." zei hij en keek haar aan. Kort knikte hij. "Tot vijf jaar geleden werkte Christophe McArthur hier als begeleider van mijn vader. Hij nam de beslissingen met mijn vader en het klinkt logisch. Mijn vader is heel goed bevriend met de ouders van Amber. Ze waren hier 23 jaar geleden voor de eerste keer. Niet dat ik dat nog weet, want ik was maar twee jaar. Hij kreeg een relatie met iemand van de dienstmeiden van hen en kreeg er een tweeling mee, een dochtertje en een zoontje. Omdat ze zwanger was, vond de familie dat ze niet capabel was om te werken, ze namen haar mee, probeerden haar te overtuigen om de kinderen te laten wegnemen, maar dat kon zij niet. Dus Christophe nam een van de kinderen voor zijn rekening, Dave, mijn beste vriend, hij is de zoon van Christophe en zijn moeder heeft hij nooit meer gezien daarna. Christophe en ik zijn samen opgegroeid, en ik moet zeggen, je lijkt wel op hem. Het zou denk ik wel mogelijk kunnen zijn dat Christophe je vader is, en Dave je broer. Maar het lijkt zo gemakkelijk, er moeten nog wel andere McArthurs zijn, hier vermeld in de boeken. Of, misschien krijg je een speciaal gevoel en weet jij of het zo is of niet?" zei hij snel. Hij zou het haast niet kunnen geloven moest het waar zijn.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek hem aan en glimlachte. Het voelde goed om zo open een eerlijk met hem te kunnen praten over alles. Natuurlijk had ze de andere dienstmeisjes waar ze ongestoord mee kon praten, maar dan nog moesten ze op hun hoede zijn. Ze konden ieder moment betrapt worden van het iemand met een hogere stand. Dat konden ze niet hebben. Het kon hun baan kosten, ook al zeiden ze maar één ding verkeerd. Het was niet de bedoeling dat het personeel negatief over hun werkgevers zouden praten. Zoals zij altijd zeiden, moesten ze dankbaar zijn dat ze aan de slag konden. Dat ze überhaupt werk hadden, in tegen stelling tot vele andere die dat niet hadden. Zachtjes beet ze op haar lip. Daarom hoorde je haar nooit klagen. Het voelde enorm goed dat hij haar handen vast wist te pakken, ook al was het maar voor korte duur. Veel te kort naar haar idee. Zacht beet ze op haar lip en voelde hoe haar wangen lichtjes rood werden. Ze wierp haar blik kort op de grond, om dit te verbergen. “Ik ben blij dat jij daar zo over denkt. Ik ben bang dat alleen Amber daar niet mee eens zal zijn. Ik denk dat ik niet meer terug mag komen als ik haar vertel dat ik graag zou willen gaan reizen” vertelde ze hem. Ze zou graag haar dromen willen volgen en meer van de wereld zien en ze was blij dat hij haar hierin steunde, maar ze wist dat Amber dit nooit goed zou keuren. Ze luisterde aandachtig naar hem, wanneer hij haar vertelde dat hij niet van Amber hield. Enigszins had ze wel verwacht dat hij niet van haar hield en had ze gehoopt op het antwoord dat hij haar nu gegeven had. Ze had het met hem te doen. Ze kon het begrijpen dat het moeilijk moest zijn als een teleurstelling te worden gezien. “Dat moet niet makkelijk zijn geweest” vertelde ze hem, terwijl ze haar hand voorzichtig op die van hem wist te leggen. “Het is fijn dat je me zo veel vertrouwd. Het voelt goed om zulke
gesprekken met iemand te hebben met iemand die je weet te begrijpen” zei ze hem vervolgens, terwijl ze het niet kon laten naar hem te glimlachen. Verwonderd keek ze hem aan, wanneer hij haar vertelde dat hij daadwerkelijk iemand kende die dezelfde de achternaam droeg als haar. Zou het echt haar vader kunnen zijn? En zou het echt kunnen zijn dat ze een broer zou hem. Ze voelde haar hart sneller kloppen. Het was nog maar een begin, maarze waren nu al verder dan dat ze ooit verwacht had te komen. “Ik denk dat je het wel weet zodra je elkaar ziet. En aan verhalen zou je er ook heel makkelijk achter kunnen komen of het zo is of niet” merkte ze toen op. Ze kon zich niet voorstellen om haar vader te leren kennen. Ze had zich zo lang afgevraagd wie het was. En nu hadden ze al een mogelijk persoon die die rol daadwerkelijk in
kon vullen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Joachim glimlachte terug, want hoe kon hij dat nou niet doen? "Je moet je geen zorgen maken over Amber, zij is nu eenmaal iemand die niets begrijpt van deze wereld. Zij denkt dat wij de ware liefde hebben, maar onder ons gezegd... Dit is geen ware liefde." zei hij lachend. "Dus geloof me wanneer ik zeg dat zij ttotaal geen benul heeft van de echte wereld." zei hij en nam haar hand nog een keer vast. Hij voelde zich zo op zijn gemak en hij voelde dat er wel enige interesse was van haar kant. En hoe verkeerd het ook klonk, het voelde goed. "Nee, dat was niet makkelijk. Als ik nu de ware liefde tegenkom, moet ik haar laten voorbij gaan. Dat is het stomste gevoel dat er bestaat. Ik moet voor die stomme vrouw daarboven mijn toekomst opgeven." zei hij en zuchtte. "Ja, ik vind het ook leuk om zulke gesprekken met je te hebben. Of met jou te praten in het algemeen." zei hij met een glimlach en sloeg voorzichtig een arm om haar heen. "Dankjewel" zei hij en wachtte haar reactie af.
"Het kan ook zijn dat het niet zo is, dus probeer je hoop niet te hoog te houden. Ik wil niet dat je gekwetst wordt." zei hij en keek haar glimlachend aan.
Joachim begon wel vrij moe te worden, maar gaan slapen wou hij nog niet. Hij wou me haar blijven praten, want dit voelde zo vertrouwd voor hem. Het leek alsof hij haar al langer kende dan vandaag. Hij keek haar en en glimlachte. "Laten we maar eens gaan slapen. Dan kan je even alles op een rijtje zetten." zei hij en haalde een hand door zijn haren. "Neem jij de bank en ik zal de vloer wel nemen" zei hij terwijl hij naar de haard liep. Een beetje hout legde hij op een stapel en stak deze in brand. In de nacht daalde de temperaturen en omdat hij nu geen dekens ter beschikking had, moest het warm genoeg blijven. Hij ging op het tapijt zitten terwijl hij haar aankeek. "Slaaplekker" zei hij en legde zich voorzichtig neer. De koude vloer drong door het tapijt en zijn rug voelde de koude vloer goed aan. Het vuur van de haard warmde de kamer op en dit zorgde voor een contrast, waardoor hij een rilling over zijn rug voelde glijden. Voorzichtig sloot hij zijn ogen en wachtte tot de slaap het over nam

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail glimlachte naar Joachim op het moment dat hij haar vertelde dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over Amber. Ook al wist ze dat hij gelijk had, wist ze dat ze dit wel zou blijven doen. Zij had namelijk de macht over haar leven. In zekere mate dan. Zij had de macht over haar baan. Haar onderkomen. Haar toekomst. Toch kon Abigail zich vinden in de woorden die Joachim zojuist had uitgesproken. Ze kon het niet laten om kort te lachen. Nog nooit had ze zo'n goed gevoel bij iemand gevoel. Ze voelde zich enorm veilig bij hem. Het voelde vertrouwt om met hem te praten, ook al kende ze de jongen net. Ze wist dat dit fout was. Het was een getrouwd man. Getrouwd met de vrouw waar zij voor werkt. Dat was gevaarlijk. Ze kon ieder moment ontslagen en weggestuurd worden. Net zoals haar vader. Kort sloeg ze haar ogen neer. "Het is fijn om te weten dat je graag met me praat. Ik praat ook zeker graag met jou. Het voelt echt enorm vertrouwt. Alsof ik je echt al enorm lang ken" gaf ze eerlijk toe aan hem. Het verhaal van haar ouders en haar toekomstdromen had ze nog nooit met iemand anders weten te delen. Puur om het feit dat ze dit nooit met iemand had kunnen delen. Met niemand had ze hierover kunnen praten. Met de mensen waarvoor ze werkte was het te gevaarlijk en de andere dienstmeiden hadden andere niet hetzelfde mee gemaakt, dus die begrepen haar vaak ook niet.
"Dat weet ik. Ik zal er ook niet te veel hoop in vestigen" zei ze vervolgens tegen hem. Ze wist zelf heel goed dat het heel goed mogelijk was dat de eerste de beste potentiële man haar vader niet kon zijn, maar de kans was er zeker wel. Ze was daarbij heel erg benieuwd naar de man, die mogelijk haar vader zou kunnen zijn. Het leek ook allemaal zo echt. Ook al was het maar een kleine stap, was het voor haar een deur die open ging. Zo ver was ze nog nooit gekomen en eigenlijk had ze nooit het idee gehad dat ze haar vader überhaupt ooit zou gaan vinden.
Ze was het met hem eens dat het een goed idee zou zijn om maar eens te gaan slapen. Het was enorm laat geweest naar haar idee. Daarbij was het de bedoeling dat ze morgen ook weer vroeg op moest. Haar dag begon voor haar voor zonsopgang al. Ze moest daarbij voor het ontbijt zorgen en klaar staan bij het opstaan van Amber. Ze kon dan ook wel wat rust gebruiken. Ze voelde aan zichzelf dat ze enorm moe was, terwijl ze het wel heel eg fijn vond om met Joachim te praten. Ze volgde zijn bewegingen die hij maakte, op het moment dat hij op de grond ging liggen en zijn ogen sloot. Zachtjes beet ze op haar lip. Ze vond niet dat het nodig was om hem op de grond te laten liggen. Ze kon zich niet voorstellen dat het comfortabel lag en bovendien was er genoeg ruimte op de bank. "Je mag ook wel op de bank komen liggen. Er is ruimte genoeg en daarbij lijkt het me niet aangenaam om op de grond te liggen" zei ze uiteindelijk tegen hem.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld