O| Falling in love with you was not part - Forum

Vulgar schreef:
De avond verliep rustig. De kapitein va het kleine schip hield zich bezig met zijn eigen bezigheden en de prinses maakte ondertussen kennis met de boeken van de piraat. Eleonore had nooit verwacht dat hij een persoon was die van goede boeken hield, maar bekende titels stonden duidelijk verschuild in de grote boekenkast. Blij was ze zeker bij het zien van één van haar lievelingstitels. Het was een romans, maar niet een cliché romans. Het verhaal ging over onbereikbare en gevaarlijke liefde en dat zorgde voor een spannende draai van het verhaal. Elke keer wanneer ze het boek las, werd ze altijd volledig in het verhaal getrokken. Ook al was het een boek die ze tientallen keren had gelezen, wist het haar altijd te verassen. Tijdens het lezen was ze diep verzonken in het verhaal, waardoor het moeilijk om haar uit haar concentratie te halen. Hoewel ze niet wist hoe lang ze nog op dit schip moest blijven, maakte het haar niks uit. Nu ze wist dat Oliver een boekencollectie had die ze stiekem bewonderde, wist ze dat ze haar tijd makkelijk kon doden doormiddel van lezen van zijn boeken. Ze hoopte dat hij er geen probleem van zou gaan maken, maar het leek erop dat hij te gefocust was op wat hij zelf deed. Terwijl ze op zijn bed lag, zat hij aan de andere kant van de ruimte achter zijn bureau. Ze zag dat hij bezig was met de kaarten die hij had. Geen enkel geluid kwam uit zijn mond en hij keek ook niet op of om. Het was voor haar ook een teken dat ze hem niet moest storen, maar dat maakte haar weinig uit. Zelf wilde ze ook niet gestoord worden, aangezien ze bezig was met het bewonderen van zijn boek. Het leek erop dat het een oud exemplaar was, misschien zelfs ouder dan die van haar. Haar handen grepen naar de kaft om die vervolgens om te slaan. De bladzijdes leken ook oud en er zaten zelfs kleine vlekjes op sommige pagina's. Het leek erop dat er veel gebruik werd gemaakt van het boek. Voor even richtte ze haar ogen op de kapitein. Zijn rugspieren bewogen zich onder zijn bovenkleding wanneer hij greep naar de veer en de inkt. Hij leek haar absoluut geen type om in zijn vrije tijd een romantische boek te lezen, alhoewel hij vol verassingen zat, zou haar dat pas echt versteld stellen. Waarschijnlijk had hij het uit een schip meegenomen, puur als souvenir van zijn jacht die hij gewonnen had. Ze schudde haar hoofd en vervolgens richtte ze haar blik op de eerste hoofdstuk van het boek. Een korte glimlach verscheen op haar gezicht wanneer ze de vertrouwde woorden in haar hoofd las.
Het duurde niet lang en Eleonore was in slaap gevallen. Het boek lag op de laatst gelezen bladzijde open naast haar, terwijl zijzelf zich in een diepe slaap bevond. Haar armen had ze rondom de kussen geslagen, zoals ze eigenlijk altijd deed. Het bed van de kapitein lag verrassend goed, wat ze ergens wel had verwacht. Waarschijnlijk was dit ook het enige bed dat lekker lag en waren de overige bedden van de piraten minder comfortabel. Voor haar was het geen zorg voor dat moment, aangezien zij in een comfortabele positie in slaap was gedompeld.

'Stop with this fuckin' bullshit Alex, or I'll make you stop. Don't test me;, de geïrriteerde toon van Ariella was duidelijk te horen wanneer ze op het dek stond. Haar handen had ze rondom de houten reling van het schip gevestigd. Haar knokkels begonnen een witte kleur te krijgen door de druk die ze uitoefende op het materiaal. Haar lichtblauwe ogen waren donkerder geworden wanneer ze naar de doorlopende horizon keek. 'No, I mean it Ari. They're together. She didn't leave his room. The other boys caught them, kissing', Alexander keek naar het donkerharige meisje. Haar haren dansten mee met de ritme van de wind en de maan verlichtte haar gezicht minimaal. Zonder iets te zeggen tegen haar goede vriend draaide ze zich om en liep ze richting haar lievelingsplek op het schip; Oliver's cabine. Normaal gesproken zou ze laten merken dat ze eraan kwam, maar voor deze keer hield ze zichzelf stil. Ze kwam niet om met hem het bed te delen, maar om te kijken of de roddels waar waren. Ze sloeg elke stuk hout over die een geluid zou kunnen maken onder haar lichte gewicht, totdat ze voor de cabinedeur stond. Haar hand greep naar de deurklink, die ze langzaam omlaag duwde. Wonder boven wonder was de kamerdeur niet op slot gedraaid. Waarschijnlijk was Oliver in slaap gevallen, aangezien hij zijn deur altijd op slot deed wanneer het nacht werd. Hij was een man die graag alles privé hield, waardoor er ook haast geen vrouwen bij hem sliepen. Ariella was de enigste persoon die bij hem mocht slapen en dat was maar één keer gebeurd. Het feit dat een adelijk persoon het ook is gelukt zorgde dat er onzekerheid in haar groeide, terwijl ze eerst helemaal niet onzeker was. Het nieuwe figuur bracht gevoelens in Ariella naar boven die normaal gesproken nooit zouden ontstaan. Dat zorgde ervoor dat ze haar zag als een gevaar. Haar irritaties begonnen daardoor ook te groeien tegenover het meisje, wetend dat zij een concurrentie kon vormen.
Ariella zette een stap in de cabine. Haar ogen verkenden de ruimte, waarna ze haar ogen tot spleetjes kneep, om er zeker van te zijn dat ze alles goed zag. Ze voelde jaloezie in haar opkomen wanneer ze haar geliefde en haar vijand samen zag liggen. Haar handen balde ze tot vuisten, waarna ze dichterbij het paar stapte. Beide lagen rustig te slapen, onwetend over dat er een derde persoon in de cabine stond. Haar ogen had ze niet voor lang meer gericht op de twee personen. Het maanlicht dat uit het kleine raampje zijn weg vond in de cabine viel precies op twee sieraden. Normaal gesproken zou ze zich er niet druk om maken, wetend dat er genoeg sieraden waren in Oliver's kamer. Ze keek even naar Eleonore en Oliver, waarna ze rustig haar weg baande naar het kastje. Twee ringen lagen op een kleine, houten kastje. Beide ringen waren identiek, alleen verschilden ze enkel van grootte. De grootste ring kon ze duidelijk herkennen. Het was de ring van Burneau. Om de sierraad was een ketting gevestigd, aangezien hij het zag als een bedeltje. Langzamerhand pakte ze de twee ringen op, waarna ze de twee ringen vergeleek met elkaar. Op beide ringen stonden initialen en datums ingebrand, alleen verschillende. Wanneer ze de datum en de initialen bekeek op de kleinste ring, begon ze alles te begrijpen. Het waren verlovingsringen van twee koninklijke families. Niet zomaar twee families, maar de families van Eleonore en Oliver.

De zonlicht zorgde ervoor dat Eleonore langzamerhand wakker werd. Voor even wreef ze in haar ogen, waarna ze zich begon uit te strekken. Ze begon langzamerhand de hoofdpijn te voelen die natuurlijk werd veroorzaakt van de alcohol die ze de avond daarvoor had gedronken. Voor even wreef ze over haar slapen, hopend dat de pijn zou verdwijnen. Ze liftte haar bovenlichaam, zodat ze rechtop kon zitten. Haar ogen liet ze door de cabine glijden, op zoek naar de kapitein van het schip. Algauw had ze hem gevonden. Zijn haar lag rondgezaaid op zijn kussen, terwijl zijn arm boven op zijn voorhoofd lag. Ergens zag hij er compleet anders uit, maar toch was het wel dezelfde persoon. In plaats van een gemene en harde gezichtsuitdrukking, waren zijn harde uitdrukkingen vervaagd. Ergens wist ze dat ze nooit meer zo'n beeld van hem zou gaan zien, dus bestudeerde ze zijn gezicht tot hoeverre dat kon. Ze vond het minder erg om naast hem wakker te worden, dan ze verwachtte. Misschien kwam het doordat ze het gister goed met elkaar konden vinden, of misschien had ze langzamerhand door dat ze geen enkele kant op kon en dat ze moest proberen om het respect te winnen van Oliver. Ze keek pas weg wanneer hij in zijn slaap bewoog en zich met zijn rug naar haar toe keerde. Daardoor wist ze dat het een teken was dat ze staarde en dat het tijd werd om uit het bed te stappen. Uiteindeljk draaide ze zich om naar het kleine kastje om haar ring te pakken. Geschrokken keek ze naar het kastje waar ze haar ring niet voelde liggen. Wanneer ze haar ogen op de meubel richtte, zag ze enkel één ring liggen. Algauw klom ze over de piraat heen, haar niks uitgemaakt of ze hem zou wakker maken of niet. Ze ging op haar knieën zitten, terwijl haar handen de donkere planken en meubels aftastten. Ze kon haar ring nergens vinden, terwijl ze zeker wist dat ze hem op het kleine, houten kastje had neergelegd. Op een snelle tempo ging ze rechtop staan, waarna ze haar blik op de piraat vestigde. Haar minimale gevoel van haat tegenover de grote man begon weer te groeien. Hoewel ze het de vorige avond goed met elkaar konden vinden, was het gevoel weer compleet verdwenen. Hij wist het elke keer te verpesten en het haalde het bloed onder haar nagels vandaan.

'God, I'm so stupid! How could I ever trust a pirate?...I'm so fucking done with your jokes, give me my ring back, Oliver.'