Orpg // A Court of Dreams and Nightmares - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // A Court of Dreams and Nightmares

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel zat geïrriteerd op zijn bed. Hij was het helemaal zat zo veel stil te zitten, maar hij moest nou eenmaal nog 'opknappen', al voelde hij zich langzaam beter. Hij zou binnenkort ook weer gaan proberen om te vliegen. De frisse wind en het uitzicht zou hem wellicht goed doen. Bovendien had hij zijn schaduwen buiten ook nodig, en hoe moeilijk hij het vond om toe te geven... Ook de zon had hij nodig. Zonder zon geen schaduwen. Hij keek op toen er op zijn deur werd geklopt, en Zara binnenkwam. Hij had haar allang horen aankomen. Voélen aankomen. Het was alsof haar geur overal om hem heen hing, hem toezong overal waar ze was. Het was zo bizar om haar te zien en een soort ruk aan zijn maag te voelen. Iets in zijn lichaam reageerde direct op haar aanwezigheid. 'He.' zei hij zacht. Hij probeerde haar eerst niet direct aan te kijken, maar zijn ogen werden naar die van haar getrokken. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Nog meer leesvoer?' zei hij, en hij trok een gezicht.

Afyra had dagen rondgelopen met een rotgevoel. Ze wist dat Cassian het waarschijnlijk niet zo bedoeld had, en bovendien wist ze dat hij absoluut niet in staat was zijn excuses aan haar aan te bieden nu hij aan bed gekluisterd was. Maar ze voelde een soort zoemend gevoel vanbinnen als ze aan hem dacht, ze was nog steeds kwaad. Toch trok haar helende kracht ook aan haar, het wilde hem helpen.
Na veel wikken en wegen en overleg met anderen besloot ze hem alsnog te helpen, al was het maar een heling sessie zonder praten. Met opgegeven hoofd en alle trots die ze kon opbrengen kwam ze zijn kamer binnen, zonder te kloppen. 'Hou je mond en ga op je buik liggen.' zei ze, met een toon die absoluut geen tegenspraak duldde. 'Ik ben dat gejammer van je meer dan zat want ik kan er niet door slapen.' loog ze. Ze had hem wel gehoord snachts, maar het had haar buikpijn gegeven. Ze wist ook dat hij zich er waarschijnlijk niet van bewust van dat hij geluid maakte in zijn slaap. De irritatie en pijn die ze voor hem voelde stroomde als energie door haar lichaam, en een wit licht leek vanaf haar handen af te komen.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara glimlachte ongemakkelijk. 'Ik vond deze nog op mijn kamer, een paar van mijn favorieten. Ik dacht.. Ik weet niet hoe lang je hier nog moet zijn, maar als dat lang is dan kan je misschien nog wel het één en ander gebruiken om de tijd te doden. Bovendien zijn deze echt de moeite waard,' Ze liep naar binnen en sloot de deur achter zich. Ze legde de boeken op zijn nachtkastje en stak een kaars aan. 'Hoe voel je je? Je ziet er beter uit.' Hij zag er echt een stuk beter uit, nog altijd bleek door gebrek aan zon. Maar nu kwam het niet meer van de pijn of de wonden waar al het bloed naartoe getrokken werd. Ze merkte dat ze een beetje naar hem zat te staren en wendde vlug haar hoofd af. Ze voelde haar wangen gloeien..

Cassian fronste toen Afyra haar kamer binnen kwam vallen en hem beval om te gaan liggen. 'Ook hallo..' mompelde hij een beetje chagrijnig toen ze uitgesproken was. Hij beet zijn kaken op elkaar en ging weer liggen zonder ook maar enig geluid te maken. Als ze hem 's nachts al hoorde wilde hij zijn ego niet nog meer laten krenken door nu ook van de pijn te miepen. Want pijn had hij.. Hij slikte wel even en keek haar toen aan. 'Wat denk je? Dat je na twee dagen niets van je te laten horen hier zomaar binnen kan stormen om me allemaal bevelen te geven? Wat ben je in godsnaam van plan Afyra?' vroeg hij mokkend.

Anoniem
YouTube-ster

isabellara schreef:
((Sorry dat ik stoor maar Ahhhh ik mis the inner circle zo erg

))

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel zag haar blik en hoe ze zich wegdraaide. Dit ging ingewikkeld worden, maar ze moest er vanzelf achterkomen en niet door zijn toedoen. ‘Dankjewel’ zei hij enkel. Hij wist eigenlijk niet goed hoe hij er op moest reageren dat ze continu al die boeken bracht. ‘Hoe gaat het met je Zara?’ Vroeg hij. Zijn stem was zacht en geïnteresseerd maar hij wilde duidelijk een echt antwoord. ‘Het zijn vast geen makkelijke dagen voor jou ook..’ mompelde hij er nog achter aan.

Afyra ging naast hem zitten op het bed en moest op haar lip bijten om zijn gemopper te negeren, hoe kon hij zo onaardig en bot doen nadat hij haar al zo gekwetst had. Hoe kon hij haar zo blijven pushen? ‘Hou je bek Cassian’ gromde ze. En voor hij kon antwoorden legde ze haar handen op zijn rug en begon warmte en licht zijn rug in te sturen. Ze voelde de wond en de pijn, de duisternis, en begon eromheen te werken.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
'Het gaat wel, eigenlijk. Ik maak me veel zorgen, maar vast niet meer als ieder ander.' Ze pulkte aan wat losse velletjes bij haar vingers en beet op haar wang. 'En jij? Hoe voel jij je? Je bent al zo'n tijd niet buiten geweest en het is altijd zo donker in je kamer... Wil je dat ik het raam even open zet?'

Cassian histe van de pijn toen ze zijn rug aanraakte. 'Argh, verdomme!' siste hij en hij beet zijn kiezen op elkaar. Hij voelde haar magie door zijn aderen stromen en naar de plekken gaan die het meest beschadigd waren. 'Nhg!'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel haalde zijn schouders op, hij zat er niet heel erg mee dat hij niet heel veel buiten kwam. Al wilde hij wel graag uit deze kamer weg. Hij trok een wenkbrauw op toen ze voorstelde het raam open te zetten en haalde opnieuw zijn schouders op. Hij wilde haar geen pijn doen door nee te zeggen, maar hij wist niet zeker of het hem zou helpen. Aan de andere kant had ze wellicht gelijk en zou frisse wind helpen. "ja is goed.' mompelde hij dus maar. 'Ik denk dat ik binnenkort wel weer naar buiten ga.' kondigde hij toen aan. Hij was er op voorbereid dat ze ertegenin zou gaan, maar hij kon echt niet langer stil zitten.

Afyra hoorde hem zuchten en sloeg haar ogen neer. Ze vond het niet fijn hem pijn te doen, maar ze hoopte dat het ook verlichting zou gaan brengen. Ze probeerde naast haar helende magie, ook warmte en liefde naar hem toe te sturen, hoe boos ze ook op hem was, ze wilde niet dat hij zo veel pijn had. Ze negeerde verder wat hij zei of de geluiden die hij maakte, hij moest en zou hier doorheen moeten als hij ooit nog zou willen vliegen. Ze concentreerde zich uit alle macht en voelde na een tijdje het zweet over haar voorhoofd lopen. Dit was hard werken.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara stond op en liep naar het raam. Ze trok glimlachend de gordijnen open en schoof het raam omhoog voor wat frisse lucht en zonlicht. 'Zo. Dat is al beter,' zei ze en draaide zich weer om. Misschien was naar buiten gaan helemaal nog niet zo'n slecht idee? Ze dacht even na en knikte toen. 'Ik denk dat naar buiten gaan je wel goed zou doen.' zei ze. 'Maar dan ga ik wel met je mee.'

Cassian sloot zijn ogen en concentreerde zich op de warmte die ook door zijn lichaam vloeide. Hij hield zijn kaken goed op elkaar om het niet de hele tijd uit te schreeuwen van de pijn..

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel trok nu beide wenkbrauwen op en glimlachte lichtjes. 'Oke.' zei hij enkel. 'En waar gaan we dan heen?' hij deed zijn best om enthousiast te klinken, maar hij was nou eenmala niet gewend veel in gezelschap te zijn van anderen. Gelukkig vond het hij het niet vervelend om met Zara te zijn, als ze niet het gevoel had de stilte op te vullen die soms tussen hen hing. Hij vond stilte niet erg, en hij had het gevoel zij ook niet, tenzij ze dacht dat ze moest praten en het moest opvullen, wat niet nodig was.
Hij stapte van het bed af en rolde zijn schouders heen en weer om wat beweging in zijn armen te krijgen. Hij liep richting de deur en hielt zijn hoofd schuin naar haar, wachtend op een antwoord.

Afyra merkte dat hij het zwaar had, maar probeerde zelf ook niet toe te geven dat het haar langzaam ook pijn begon te doen. Dit zou allemaal nog wel een tijdje gaan duren. Na een tijd, het hadden minuten of uren kunnen zijn, merkte ze dat haar magie echt tot zijn einde van die dag kwam. Ze beet op haar lip en stuurde met haar laatste stukje kracht een soort pijnstillend wit licht naar zijn rug, het zou de duisternis niet verdrijven, maar het zou de pijn een heel stuk verminderen zodat hij misschien rustig kon slapen. Toen ze voelde dat er werkelijk geen sprankje licht meer in haar zat, voor nu in elk geval, haalde ze haar handen van zijn rug. Ze had tranen in haar ogen van de inspanning en haar rode krullen hingen voor haar gezicht. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond en ze probeerde haar handen te strekken en tot vuisten te ballen om het bloed er doorheen te laten stromen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld