Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Valiant schreef:
Alleen het idee dat de ouders van Eris hem pijn zouden doen maakte hem kwaad en direct beschermend. Er was geen wereld waarin hij dat zou toestaan. “I won't let them Eris, I will keep you safe in whichever way I can.” Daniel hoopte dat dit betekende dat ze allebei veilig zouden zijn, maar als het erop aan kwam zou hij zelf de klappen voor Eris opvangen. “You will be fine.” Daniel leunde zacht zijn voorhoofd tegen dat van Eris en sloot zijn ogen. Hij had nog lang niet nagedacht over het feit dat mensen achter zijn relatie zouden komen of verdenkingen zouden hebben dat hij op mannen viel. Het was in zijn hoofd zelfs nog niet opgekomen dat hij er ooit wel iets mee zou moeten naar de buitenwereld. De kans om erover na te denken was hem nu bruut ontnomen. “It’s better if I don't go back there. They might have put some of my stuff in a bag and left it outside. I am sure they won’t let me into the house or speak to me unless I agree to go to conversion camp.” Het idee alleen al was belachelijk, maar zijn ouders zouden ongetwijfeld denken dat hij genezen moest worden. Dit alleen al maakte hem weer boos en het kostte moeite om dat weer weg te duwen. Daniel legde zijn armen opnieuw om Eris heen en trok hem dicht tegen zich aan. “I'm sorry for doing this to you. I never meant to get you in this much trouble.”
Het antwoord van Eris verbaasde hem. Om eerlijk te zijn had hij verwacht dat de jongen er vandoor zou gaan en hem achter zou laten. Er was geen reden voor hem om nu te blijven, niet als hij niet écht bij hem wilde zijn en van hem hield. “You know I have safehouses right? We can go to the best one and stay there. I have savings from work that I keep in my own account which we can use for now.” Dit was geen ideale oplossing, maar het was een manier om redelijk comfortabel te kunnen leven. “Are you okay with that? If you don't want to you don't have to. I can get you a hotel for a little while.” Het gevoel van verantwoordelijkheid was enorm sterk en de wil om Eris te beschermen was nog groter. Daniel maakte zich geen zorgen over zichzelf, wat er met hem gebeurde was niet heel interessant en hij overleefde het wel, maar voor Eris wilde hij zorgen. Iemand die hem nodig had.
Alleen het idee dat de ouders van Eris hem pijn zouden doen maakte hem kwaad en direct beschermend. Er was geen wereld waarin hij dat zou toestaan. “I won't let them Eris, I will keep you safe in whichever way I can.” Daniel hoopte dat dit betekende dat ze allebei veilig zouden zijn, maar als het erop aan kwam zou hij zelf de klappen voor Eris opvangen. “You will be fine.” Daniel leunde zacht zijn voorhoofd tegen dat van Eris en sloot zijn ogen. Hij had nog lang niet nagedacht over het feit dat mensen achter zijn relatie zouden komen of verdenkingen zouden hebben dat hij op mannen viel. Het was in zijn hoofd zelfs nog niet opgekomen dat hij er ooit wel iets mee zou moeten naar de buitenwereld. De kans om erover na te denken was hem nu bruut ontnomen. “It’s better if I don't go back there. They might have put some of my stuff in a bag and left it outside. I am sure they won’t let me into the house or speak to me unless I agree to go to conversion camp.” Het idee alleen al was belachelijk, maar zijn ouders zouden ongetwijfeld denken dat hij genezen moest worden. Dit alleen al maakte hem weer boos en het kostte moeite om dat weer weg te duwen. Daniel legde zijn armen opnieuw om Eris heen en trok hem dicht tegen zich aan. “I'm sorry for doing this to you. I never meant to get you in this much trouble.”
Het antwoord van Eris verbaasde hem. Om eerlijk te zijn had hij verwacht dat de jongen er vandoor zou gaan en hem achter zou laten. Er was geen reden voor hem om nu te blijven, niet als hij niet écht bij hem wilde zijn en van hem hield. “You know I have safehouses right? We can go to the best one and stay there. I have savings from work that I keep in my own account which we can use for now.” Dit was geen ideale oplossing, maar het was een manier om redelijk comfortabel te kunnen leven. “Are you okay with that? If you don't want to you don't have to. I can get you a hotel for a little while.” Het gevoel van verantwoordelijkheid was enorm sterk en de wil om Eris te beschermen was nog groter. Daniel maakte zich geen zorgen over zichzelf, wat er met hem gebeurde was niet heel interessant en hij overleefde het wel, maar voor Eris wilde hij zorgen. Iemand die hem nodig had.
19