ORPG || We Are The Walking Dead - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || We Are The Walking Dead

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Het is geweldig om te zien dat deze mensen om elkaar geven. Iets wat vele mensen op het moment niet meer doen. Meerdere mensen hebben mijn broertje en mij vandaag laten stikken, maar deze mensen hebben hun leven en veilige plek geriskeerd om ons te helpen. "No, I really want to thank you. If there's anything I can do for you and the people here, you can always ask me." Ik glimlach naar haar. "Oh, by the way, is there anything for us to eat? We haven't eaten anything in a while." vraag ik aan haar. Ik zelf kan nog wel even zonder, maar mijn broertje heeft toch echt wat nodig. Het is vreselijk voor hem dat hij op zo'n jonge leeftijd al zonder ouders moet leven. Ik kan makkelijk voor mezelf zorgen nu, maar hij is daar nog niet toe in staat. Zeker in een situatie zoals nu. Er zijn meer kinderen te vinden hier, zie ik. Hij kan dus gelukkig nog wel met leeftijdsgenootjes spelen en praten. Het zal vast niet fijn zijn om als kind alleen maar volwassen praat te horen. "How long have you been here?" vraag ik uiteindelijk. Het is nu al een paar dagen bezig, maar voor ons werd het echt pas levensgevaarlijk sinds vandaag.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
"Nobody has given you anything to eat yet? Come follow me." Zeg ik en loop naar een kast, ik doe de kastdeur open en haal daar twee zakjes uit. "Here is a bag, it has some water, apples and some nuts. And we have three meals a day, we're going to eat lunch in I think an hour. It's not much tho." Zeg ik en geef Matthew zijn tasje en aan zijn broertje geef ik het andere maar niet voor ik er een zakje snoep in doe. "Don't tell the others." Zeg ik en knipoog naar Chester. "There are actually alot of others of your age Chester, look there they are, we have some bordgames maybe you can play with them?" Stel ik voor, in het begin zag ik al hoeveel effect dit hele gebeuren op de kinderen had, gelukkig kon ik wat bordspellen vinden in een Nederlands lokaal en houden de kinderen zich daarmee bezig om het nog een beetje leuk te houden, ze zijn ook veel te jong om dit mee te maken. "I have been here since the day it all began, the most of us are. My house was in the part of the city where it all began, we were not that good prepared but thankfully they took me and my boyfriend in here." Antwoord ik als Matthew vraagt hoelang ik hier al ben. "And you, where have you been?"

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Met een glimlach, kijk ik toe hoe het meisje mijn broertje zo gerust stelt en zijn eten geeft. Het is meteen te zien aan Chester dat hij het vertrouwt vindt aanvoelen. Dat is het mooie aan Chester, hij vindt elk mens aardig en leuk. Ondertussen kijk ik in het tasje. Meteen pak ik het flesje water erbij en neem er een paar slokken van. Dat is beter, veel beter. "Thank you." zeg ik en doe de dop weer op het flesje wanneer deze bijna half leeg is. Ik moet maar rustig aan doen met het water, wie weet is de voorraad hier niet zo groot. Ik luister naar wat Isabelle verteld. Het lijkt mij vreselijk om meteen je huis uit te worden gejaagd. Niet eens een kans om wat spullen te pakken. Niet dat Chester en ik de kans hadden, wij moesten ook opeens weg. Gelukkig heb ik nog wel een bepaald sieraad van mijn moeder weten te pakken. Deze vond Chester altijd heel mooi, dus ik ben van plan om deze aan hem te geven wat later op de dag, wanneer alles ingezonken is bij hem. "I've been at home with my brother. Our house wasn't affected when it all started, but we weren't really prepared when we had to leave. I thought this would've been over soon, but those monsters aren't that easy to kill..." Ik zucht en haal het zakje noten tevoorschijn. "I hope this will be over soon."

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Geschrokken kijk ik hem aan. "You and Chester have been alone all this time?" Vraag ik en sluit de deur en draai het slot dicht, ik en 3 andere zijn de enigste met de sleutel van de kast, ik had niet verwacht dat ik zo een verantwoordelijk zou krijgen omdat ik nog vrij jong ben vergeleken met vele anderen maar ik ben wel vaker verrast door me zelf sinds de uitbreek. Nu pas besef ik me hoe snel ik mij heb moeten aanpassen, ik had altijd een soort leiderschap in mij wat je ook altijd op school zag, ik deed vaak mee met allemaal activiteiten en leidde ook veel van die activiteiten. Ik dacht nooit dat ik het zou denken, maar ik mis school, en nu ik aan school denken schiet me iets weer te binnen. "Matthew, you look so familiar. Did you go to this school too?" Vraag ik en haal mijn eigen flesje water erbij, het was al bijna leeg, ik heb echt extreem zuinig ermee gedaan maar ooit moest het op gaan. "I thought you looked familiar the second I saw you at the other side of the doors. But I didn't know from where."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld