ORPG} Fire & Desire - Forum

Varamyr schreef:
Hij keek toe hoe Morte schaamteloos door haar knieën ging en de stof van zijn onderbroek geleidelijk aan met zich mee naar beneden trok. Hij stond nu naakt voor haar en zij, die hem in de tussentijd een uitdagende blik toewierp, had nog altijd haar bustehouder en jeans aan. Aan haar houding kon hij opmerken dat zij het initiatief niet wilde nemen om zich van al het kant en spijkerstof te ontdoen, - Morte treiterde hem; zij liet hem immers al het werk doen.
Hij drukte haar dicht tegen zich aan. Haar rechterhand pakte hij vast en hield hij nadien bij zijn geslachtsdeel. Ondanks de agitatie die hij bij zichzelf bespeurde, had hij het er maar moeilijk mee om hem omhoog te krijgen. De alcohol in zijn lichaam werkte hem tegen, dientengevolge dat hij haar handtastelijkheid nu meer dan gisterennacht nodig had om haar van ‘dienst’ te kunnen zijn. Hij liet haar hand los, betastte haar achterste en legde nadien zijn handen stil op haar taille.
In een negatie van verlangen plantte hij ruw zijn lippen op de hare. Hij wilde haar lichaam nemen en domineren alsof dit zijn eerste en laatste keer is, maar hij durfde zich daar niet aan toe te zetten. Bob’s kennis over haar was te dof om haar grenzen in te kunnen schatten. Hij was dan wel dronken, een beetje nadenken kon hij wel.
Hij beëindigde de kus en daarmee de sereniteit. ‘’Take it off,’’ bracht hij murmelend en half fluisterend uit.

schreef:
De nacht was een mengeling geweest van een hete vrijpartij, maar ook veel geklungel. Het zorgde ervoor dat Morte zich helemaal beurs voelde de volgende ochtend. Haar spieren voelden stram aan ondanks dat ze zich volledig had kunnen ontspannen eenmaal ze haar hoogtepunt meermaals had bereikt. Loom veegde ze haar haren uit haar gezicht als ze rechtop ging zitten. Bobs arm gleed van haar af en terwijl ze zich in de woonkamer begaf, nam ze de gelegenheid om zijn hemd aan te trekken. Het verhulde haar in een zweem van mannelijke geuren en een vleugje alcohol.
Op het moment dat ze het hemd dichtknoopte, ging Mila's deur met een kier open. Morte keek opzij en glimlachte even naar Mila, die klein terug glimlachte. Morte wenkte haar met haar hoofd en legde een vinger over haar lippen, dat deed Mila's glimlach nog meer groeien.
"He's back isn't he," fluisterde Mila terwijl ze ging zitten aan de tafel terwijl Morte twee kommen met cornflakes en melk vulde.
"Yeah. I hope I convinced him to stay," grinnikte Morte zacht en dacht terug aan alle moeite die ze had gedaan die nacht om hem zoveel mogelijk te plezieren.
Het was niet alsof ze bewust haar lichaam als troef gebruikte, veel liever had ze iemand die om wie ze was als persoon bij haar bleef, maar als dit Bob overtuigde om langer te blijven dan gooide ze het graag in de strijd.
"I hope so too," zei Mila voor ze beide in stilte hun cornflakes opaten.
Halverwege haar laatste hap, bleef haar lepel voor haar mond hangen en kletterde die uit schrik terug in haar kom.
Er werd op de deur gebonsd.
Hard.
Morte haar adem stokte in haar keel en Mila was in een mum van tijd verborgen achter slot en grendel. Hun noodplan schoot in actie en voor het eerst voelde Morte zich genoeg gesterkt om zich te bedenken dat ze een matrak onder de zetel geschoven had. Echter had ze nooit eerder het lef gehad om iets in handen te nemen. Net daarom liet ze het voorlopig nog even liggen en trok de deur wel met een harde zwaai open. Met haar armen voor haar borst gekruist en met een strenge blik - waarvan ze hoopte dat die de angst in haar ogen niet verried- keek ze haar huisbaas aan.
"What do you want? It's early." snauwde ze en versperde het deurgat.
Hopelijk werd Bob hier niet van wakker. Ongetwijfeld zou hij haar huisbaas ditmaal wel herkennen en de verhalen die ze had gedeeld...
"What do you think," snauwde Ansel en legde een hand op haar armen en duwde haar wat meer naar binnen toe.
Morte verloor bijna haar evenwicht, maar zette krachtig een stap achteruit. Het maakte haar ongemakkelijk en ze wist niet goed waar hij naartoe wou.
"Where is the rent, you bitch. You're late again."
Dat was ze niet.
Drie weken geleden had ze al betaald, het was niet haar schuld dat ze toen te weinig had om rond te komen en dat er nog niet open stond. Maar ze had nog een week en zou het meebetalen met haar volgende loon. Ze had dit moeten zien aankomen.